tag:blogger.com,1999:blog-48624732436799834062024-03-14T07:34:17.294+02:00Παραμυθια πουλω...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.comBlogger223125tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-18799240620591138082013-10-05T03:20:00.000+03:002013-10-05T03:51:19.311+03:00ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...ΕΚΕΙΝΗ...ΕΚΕΙΝΟΣ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Μια φορα κι εναν καιρο ηταν το νησι των λεξεων...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT03yFTv95LbXRAB-XFrEsxniXZZHvz3gPn31ShdOB3uzfkhZ8yOH3fy8Bbel1XTcxADJZJZBB6L0X1HtzH9iC6psEkHZsfbgqzWQSLVyqy7nnOtOaRz1fleuX6_SyKa8DRcRZqGsGRogm/s1600/1374761_726315680719152_292706122_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT03yFTv95LbXRAB-XFrEsxniXZZHvz3gPn31ShdOB3uzfkhZ8yOH3fy8Bbel1XTcxADJZJZBB6L0X1HtzH9iC6psEkHZsfbgqzWQSLVyqy7nnOtOaRz1fleuX6_SyKa8DRcRZqGsGRogm/s320/1374761_726315680719152_292706122_n.jpg" width="320" /></a></div>
και ηταν κι εκεινη εκει...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Μη με ρωτατε πως βρεθηκε εκει...δεν ξερω να σας πω...<br />
<br />
Εκεινη ξεκινησε να πιστευει στις λεξεις και στα παραμυθια απο την γιαγια Αναστασια...<br />
η γιαγια αυτη λοιπον ειχε το συνηθειο να την βαζει για υπνο λεγοντας της ιστοριες για το Βασιλοπουλο που αγαπουσε τοσο πολυ την πριγκιπισσα που σκοτωνε τεραστιους δρακους και υπερνικουσε πολλα εμποδια για να ζησει τελικα μαζι της καλα κι εμεις καλυτερα...!<br />
οι ιστοριες αυτες ειχαν παντα το ηθικο διδαγμα πως η αγαπη ολα τα νικα και παντα βγαινει νικητρια...!<br />
<br />
Εκεινη λοιπον δεν χρειαστηκε κατι περισσοτερο...αυτο ηταν!αυτο ηταν το νοημα της ζωης...αυτο ηταν που εκανε την καρδια της να σκιρτησει...αυτο εκανε τα ματια της να λαμψουν και να κοιμαται με ονειρα γλυκα...η αγαπη!η αγαπη στις καρδιες των ανθρωπων...αυτο που τους κανει να πιστευουν οτι μπορει να νικησουν θερια αρκει να τη ζησουν...!<br />
<br />
Και καπως ετσι μεγαλωνε...και καπως ετσι οριζε τη ζωη της ή η ζωη της οριζε αυτη...<br />
με γνωμονα παντα την αγαπη γνωριζε ανθρωπους...καταστασεις...με γνωμονα την αγαπη και την δοτικοτητα επελεξε το επαγγελμα της...τους φιλους της...ακομα και τους εχθρους της...<br />
Αν λενε πως ολοι ερχομαστε σε αυτη τη ζωη γιατι εχουμε εναν σκοπο να εκπληρωσουμε τοτε εκεινης ηταν αυτος...να δωσει αγαπη!ή εστω να προσπαθησει...ή εστω να μαθει γι'αυτην...ή να διδαχθει απο αυτην...<br />
<br />
Λοιπον τα χρονια περνουσαν και εκεινη δεν εβλεπε τιποτα απο τα παραμυθια να εκπληρωνεται στην πραγματικη ζωη...<br />
οσο αυτη προσπαθουσε να τα εξηγησει ολα με βαση την καρδια και την αγαπη τοσο κοντρα της ερχοταν η λογικη και κατι αλλες "λεξεις" που σιγουρα δεν ειχαν να κανουν με αγαπη...<br />
οι ανθρωποι διπλα της και γυρω της λεγανε ποσο πολυ θελουν να ζησουν το "παραμυθι" αλλα κανεις δεν ηταν διαθετημενος να παλεψει με θηρια...<br />
αδικα προσπαθουσε να τους εξηγησει εκεινη πως το παραμυθι δεν ειναι ετσι...εχει συγκεκριμενη σειρα για να φτασεις στο "ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα"...<br />
ερχονταν παλι μπροστα της ολες αυτες οι λεξεις...<br />
"βλακειες"..."πετας στα συννεφα"..."δεν εχεις καμια επαφη με την πραγματικοτητα"..."ονειροπολα"...<br />
"αλλες εποχες"...<br />
<br />
Εκεινη δεν εδινε σημασια...<br />
την πονουσε ολο αυτο γιατι σιγουρα ηταν ονειροπολα αλλα σιγουρα ειχε πολλη και μαλιστα καλη "επαφη με την πραγματικοτητα"...<br />
απλα...ζητουσε μια αλλη πραγματικοτητα...εκεινη που αυτη ονειρευοταν και που ηξερε πως αν τη θες πολυ και προσπαθεις εκεινη θα ερθει οπως και ολα τα πραγματα στη ζωη μας...<br />
<br />
Οσο τα χρονια περνουσαν η πραγματικοτητα γινοταν ολο και πιο ασχημη...υπηρξαν και καλες στιγμες δεν λεω...αλλα παντα με την σκια καποιων αλλων στιγμων που σκοτεινιαζαν το τοπιο...<br />
και οσο εκεινη αντιστεκοταν τοσο οι "λεξεις" γινονταν πιο βαριες και πιο σκληρες...<br />
<br />
"ολα ξεπερνιουνται"..."δεν υπαρχει η αγαπη που πιστευεις"..."δεν υπαρχει κανεις που θα παλευε με θηρια σημερα"..."σημερα πρεπει να κοιτας την παρτη σου αν θες να επιβιωσεις"..."πρεπει να κοιτας τον εαυτο σου"..."κανεις δεν νοιαζεται για δυσκολιες...ολοι θελουν να ερθουν τα πραγματα ευκολα"...<br />
μα φυσικα...κι εκεινη ευκολα θα τα ηθελε αλλα παρολο που δεν ηρθαν ετσι δεν σταματησε να πιστευει στα παραμυθια...<br />
αυτο το "ολα ξεπερνιουνται" δεν μπορεσε να της φυγει απο το μυαλο απο την πρωτη φορα που το ακουσε και καθε φορα που το ακουγε απο εκει και περα...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUQCvrLugmqG-IMlXePGnSxyOZ9mERX1qdzuU-j3QRsg3lH8pPMgxC5KaL5aKKObJQYL0KPik6xtgk00sKASx73LPPqcf1rb1uEbguvG4V2iBbyscc6UlgSQyZFrGT2AHGZ_QD_1MGgxUo/s1600/1229970_719594308057956_629845137_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUQCvrLugmqG-IMlXePGnSxyOZ9mERX1qdzuU-j3QRsg3lH8pPMgxC5KaL5aKKObJQYL0KPik6xtgk00sKASx73LPPqcf1rb1uEbguvG4V2iBbyscc6UlgSQyZFrGT2AHGZ_QD_1MGgxUo/s320/1229970_719594308057956_629845137_n.jpg" width="213" /></a></div>
δεν εχουν καρδια οι ανθρωποι αναρωτιοταν...;<br />
πως ακριβως ξεπερνιουνται ολα...;<br />
το θεμα μας ειναι να το παιξουμε σκληροι και να κλαιμε μονοι μας οταν δεν μας βλεπει κανεις...ή να ανοιγουμε τις καρδιες μας ο ενας στον αλλο...;;;<br />
ναι αν ανοιξεις την καρδια σου υπαρχει πολυ μεγαλη πιθανοτητα να πληγωθεις μετα...βλεπεις πια δεν εισαι κυριος εσυ...ειναι κι εκεινος που του την ακουμπησες στα χερια του...<br />
ε και...;<br />
τουλαχιστον την ακουμπησες...την ανοιξες...μοιραστηκες...εζησες...αγαπησες...νοιαστηκες...χαμογελασες και εκλαψες...<br />
δεχτηκες...ακουσες...εδωσες...πηρες...<br />
ρισκαρες...εζησες με την καρδια...<br />
οταν παψει η καρδια να λειτουργει τοτε πεθαινεις...οταν παψει το μυαλο τοτε απλα δεν ζεις για τους αλλους...ομως ισως καπου εκει μεσα συνεχιζεις να ζεις αφου αυτη χτυπαει...<br />
ολα αυτα σκεφτοταν και αλλα πολλα...κι ακομα περισσοτερα οσο περνουσαν τα χρονια...<br />
<br />
Προσπαθησε παρα πολυ...<br />
οχι να πεισει καποιον να σκεφτει και να νιωσει οπως κι εκεινη...αν και καποτε το προσπαθουσε κι αυτο,<br />
υστερα ομως οχι...<br />
προσπαθουσε να δωσει στους αλλους να καταλαβουν πως σκεφτεται εκεινη...<br />
για την ακριβεια πως νιωθει...<br />
πως βλεπει αυτη την ζωη με ολα τα δυσκολα...με ολα τα ασχημα και ολα τα δεινα να γινεται παρολα αυτα παραμυθι με τη δυναμη της αγαπης...του ερωτα...την κινητηριο δυναμη...<br />
τιποτα...<br />
ο κοσμος ηταν πολυ προσηλωμενος σε ολες αυτες τις λεξεις για να ακουσει τις δικες της...<br />
παρολο που οι δικες της ηταν σιγουρα πιο ομορφες και πιο δελεαστικες...<br />
η οποια σιγουρια προσεφεραν οι ασχημες λεξεις ηταν αρκετη για να κρατησει πισω τους ανθρωπους...<br />
<br />
Παρολα αυτα εκεινη επεμενε και επεμενε...<br />
σε αλλες καταστασεις...με διαφορετικους ανθρωπους...ηταν πολυ ευκολο να χασει την πιστη της σε ολο αυτο αλλα δεν ηθελε...αντισταθηκε στις ασχημες λεξεις...τις εκανε δακρυα οταν δεν την εβλεπε κανεις...αφου το κανουν οι αλλοι σκεφτηκε θα το δοκιμασω κι εγω...<br />
ηταν μια καλη αρχη...απομονωθηκε...<br />
αρχισε να λεει κι εκεινη κακες λεξεις...αρχισε να ζει διχως να ακουει την καρδια της και μπηκε σε μια δινη που ονομαζουν οι πολλοι "πραγματικοτητα"...<br />
λοιπον ηταν πολυ περιεργο...<br />
τοτε ολοι την αγαπουσαν...την αποδεχονταν...ηταν μια απο αυτους...<br />
"ευτυχως που συνηλθες" της ελεγαν...ωρες ωρες μας φοβιζες...<br />
τοτε μπορουσαν ολοι μαζι να συζητανε για τα "προβληματα"...τοτε η καθε "πριγκιπισσα" του σημερα μπορουσε να της πει ποσο απογοητευμενη ηταν απο το "βασιλοπουλο" που ηρθε και τελικα δεν παλεψε για τιποτα...ή που δεν ηρθε ποτε...που την ηθελε μονο οσο ηταν ακομα "πριγκιπισσα"...νεα...ωραια...<br />
το εκαστοτε "βασιλοπουλο" ειχε το θαρρος να της πει οτι η "πριγκιπισσα" του αποδειχτηκε μαγισσα...ή οτι ειχε καθε διαθεση να παλεψει για εκεινη αλλα εκεινη επαναπαυτηκε στον μαλακο της καναπε και σε μια καθημερινοτητα τοσο συνηθισμενη που δεν ειχαν πια καμια διαθεση να θυμηθουν γιατι και πως και αν αγορασαν αυτον τον καναπε μαζι...ποσο μαλλον για το αν...καποτε αγαπηθηκαν οντως...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfjCjbtrqr4LdYVt76hJ8mPVDHNkKGQjYRrvax1iSH6nQjKvIppPuFKOWzSiQFIDvRyyYrxsxpj8-8u65E_r-OEBG6XeddyBVEL9blFyGmb_XtuzRMGUE8bOtZWjmk2llkY2bdNX4lhBhO/s1600/1379317_725184677498919_801262454_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfjCjbtrqr4LdYVt76hJ8mPVDHNkKGQjYRrvax1iSH6nQjKvIppPuFKOWzSiQFIDvRyyYrxsxpj8-8u65E_r-OEBG6XeddyBVEL9blFyGmb_XtuzRMGUE8bOtZWjmk2llkY2bdNX4lhBhO/s320/1379317_725184677498919_801262454_n.jpg" width="320" /></a></div>
Τοτε λοιπον που εγινε μια απο αυτους ειδε οτι ολοι αυτοι ηθελαν αυτο ακριβως που εκεινη κυνηγουσε...ονειρευοταν και πιστευε...<br />
ολοι τους...απλα οι περισσοτεροι φοβοντουσταν...<br />
βλεπεις η αγαπη με καθε της μορφη δεν ερχεται παντα οπως την εχουμε στο μυαλο μας...κι αλλωστε το μυαλο και η καρδια δεν εχουν καμια σχεση το ειπαμε...<br />
κι ετσι καθε διαφορετικη μορφη απο αυτη που ειχαν στο μυαλο τους,τους τρομαζε...τους φοβιζε...τους εκανε να κανουν πισω...<br />
θες η συνηθεια...θες η καθημερινοτητα...μα πιο πολυ αυτος ο φοβος τους κρατουσε πισω...<br />
<br />
Εκεινο το βραδυ Εκεινη γυρισε πισω στα παραμυθια και αφησε μια και καλη τις κακες λεξεις πισω...<br />
οποιος δεν ηθελε να μαθει...να δοκιμασει...να γευτει...να ρισκαρει...να ακουσει...να ζησει μαγικες στιγμες γιατι το ποθουσε η καρδια του γιατι μονο αυτην ακουγε και τιποτα αλλο,δεν την αφορουσε πια...δεν θα ασχολιοταν αλλο με το ζητημα...<br />
ας εβρισκε ο καθενας μονος το παραμυθι του...φυσικα αν εβρισκε καποιον που το αποζητουσε και της εμοιαζε λιγο ηταν πολυ προθυμη και χαρουμενη να γευτουν το παραμυθι...αλλα οχι οποιον να 'ναι...μονο αν ειχε ιδιες λεξεις με τις δικες της...μονο αν η καρδια χτυπουσε σε ιδιους ρυθμους...και μονο αυτη θα το καταλαβαινε αυτο...<br />
Εκεινη θα συνεχιζε να ζει οπως ηθελε...με γνωμονα παντα την καρδια κι ας βρισκαν οι αλλοι παντα ελαττωματα σε αυτον τον τροπο...<br />
κανεις τους δεν ηταν ευτυχισμενος...ουτε ενας...και το χειροτερο κανεις τους δεν ειχε πιστη πια στη ζωη και στην ελπιδα και σε αυτη τη μαγεια που αλλαζει τις ζωες μας...την αγαπη!!!<br />
<br />
Περασαν καποια χρονια που ζουσε ετσι ακριβως...<br />
δεν την αγγιζε τιποτα απο τους αλλους...ουτε απο τις κακες λεξεις...<br />
ηταν εκει...μεσα στο παραμυθι της κι ας ηταν μονη της...κι ας πολεμουσε και δρακους και θηρια και οτι κακο βαζει ο νους και χωρις να εχει να κερδισει "κατι" εκτος απο την ψυχη της ισως...<br />
και συγχωρουσε και αγαπουσε και συνεχιζε και ολα αυτα πραγματικα...διχως να περιμενει ανταλλαγμα...διχως να προσπαθει να πεισει πια κανεναν και διχως να την νοιαζει και τι θα πουν ολοι οι υπολοιποι των κακων λεξεων...<br />
<br />
η ζωη ομως παντα γραφει τα καλυτερα παραμυθια...<br />
Ενα μεσημερι λοιπον καθως πετουσε τις δικες της λεξεις σε μια λιμνη χαζευοντας και περνωντας την ωρα της...καποιος ακομα πεταξε μια λεξη σαν τις δικες της...<br />
για λιγο μπερδευτηκε...λαθος θα ειναι σκεφτηκε...<br />
ομως καθως πεταξε την επομενη λεξη της εκεινος παλι εμφανιστηκε και πεταξε αλλη μια παρομοια...<br />
κι υστερα κι αλλη...κι αλλη...ως που οι δικες της λεξεις και οι δικες του ενωθηκαν και εγιναν μια συζητηση...κι ηταν μια καλη συζητηση που δεν ειχε ασχημες λεξεις...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQSpq0FRHLdBttjIFrRgc8THaI-bEaFaLKr3Ybo4T9BLijq_12a62dGca_v1px8CJUK8EiSEBjfI-MAfR0dhYhxlTfegMzYL1z_zcKziG2yx3Z54ZRHkmR_Yw0G0k4T4l93W46pGQq8xin/s1600/1380219_726658040684916_671702462_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQSpq0FRHLdBttjIFrRgc8THaI-bEaFaLKr3Ybo4T9BLijq_12a62dGca_v1px8CJUK8EiSEBjfI-MAfR0dhYhxlTfegMzYL1z_zcKziG2yx3Z54ZRHkmR_Yw0G0k4T4l93W46pGQq8xin/s320/1380219_726658040684916_671702462_n.jpg" width="320" /></a></div>
Ειχε ζησει ομως αρκετο καιρο με τον κοσμο των κακων λεξεων για να σκεφτει για μια στιγμη να κανει πισω...<br />
και εκανε...μαζεψε τις καλες της λεξεις και εφυγε...<br />
ναι αλλα η καρδια...;<br />
η καρδια της της ελεγε να παει ξανα εκει να συναντησει εκεινον να πεταξουν λεξεις μεσα στη λιμνη...<br />
γιατι οι ομορφες λεξεις γυρευουν ταιρι για να φτιαξουν ιστοριες...γιατι οι ομορφες καρδιες ζητανε ταιρι για να φτιαξουν παραμυθια...<br />
γιατι ετσι γινεται το ομορφο πιο ομορφο...<br />
<br />
και πηγε...<br />
και οι ομορφες λεξεις εγιναν πολυ ομορφες ιστοριες που ακομα και οι κακες λεξεις μεσα τους φανταζαν ευκολες να ειπωθουν...<br />
και ανοιξε παλια τεφτερια και τετραδια και ημερολογια και ελεγε ολες τις λεξεις που ειχε πει και ειχε ακουσει καλες και κακες...<br />
και ελεγε τις ιστοριες...κι υστερα ενιωθε πολυ περιεργα...<br />
ανυπομονουσε να ξαναβρεθει στη λιμνη και να ξαναπεταξει λεξεις που θα γινουν ιστοριες...<br />
και η καρδια της σκιρτουσε απο επιθυμια...και η επιθυμια σκιρτουσε για πραξη...<br />
και δεν την ενοιαζε για ολα τα χρονια που απομονωθηκε...<br />
ηταν πολυ ωραιο αυτο για να μη ρισκαρει να φτιαξει λεξεις...για να μη ρισκαρει να φτιαξει ενα παραμυθι...<br />
μα δεν ηθελε καθολου να μη δεν το κανει...<br />
και να ηθελε δηλαδη το εκανε ηδη...και το εκανε η καρδια της απο μονη της...κι αυτη χορευε στους οποιους αυτους ρυθμους...<br />
αλλωτε σε ενα γρηγορο ροκ κομματι κι αλλωτε σε μια αργη μπαλαντα...δεν ειχε σημασια...<br />
χορευε...ελεγε λεξεις...ακουγε λεξεις...εφτιαχνε παραμυθι...<br />
<br />
Ενα μεσημερι ξαναβρεθηκαν στην ιδια λιμνη...<br />
εκεινη πηγε με ολη την καλη διαθεση να πεταξει τις λεξεις,να χορεψει...να συνεχισει...<br />
πριν προλαβει να πει οτιδηποτε εκεινος πεταξε μια κακια λεξη...<br />
νομιζε οτι εγινε απο λαθος και συνεχισε...<br />
εκεινος ομως δεν σταματησε...αρχισε να πεταει τη μια κακια λεξη μετα την αλλη...<br />
εκεινη δεν καταλαβαινε τι συμβαινει...<br />
συνεχισε να πεταει τις δικες της λεξεις μηπως και αλλαξει κατι...μηπως εκεινος θυμηθει και αρχισει να λεει παλι καλες λεξεις...<br />
δεν μπορουσε να καταλαβει...<br />
αφου οι λεξεις τους ταιριαζαν...αφου φτιαχναν μαζι την αρχη ενος ομορφου παραμυθιου...μα ηταν πολυ αρχη ακομα...ουτε καν τις πρωτες σελιδες δεν προλαβαν να γραψουν γιατι...;γιατι τοσο ξαφνικα και τοσο αποτομα σταματησαν οι καλες λεξεις και ηρθαν οι κακες...;<br />
Εκεινη απογοητευτηκε...<br />
τοσα χρονια μετα και η πρωτη αποπειρα να φτιαξει ομορφες λεξεις μαζι με καποιον αλλο επεφτε στο κενο...<br />
να εκανε τοσο λαθος...;να λογαριασε τις λεξεις λαθος...;<br />
<br />
οχι...<br />
αποφασισε να παλεψει γι αυτο που ηθελε η καρδια της...<br />
γιατι ενιωθε πως οι λεξεις ειχαν αξια...<br />
ηθελε ακομα να πει πολλες που δεν ειχαν ειπωθει...<br />
ηθελε ακομα και να πραξει ομορφες λεξεις...<br />
της ξυπνησε μεσα της ξανα να δωσει και να δημιουργησει κατι ομορφο...<br />
δεν την ενοιαζε και πολυ να παρει ομως ηθελε απεγνωσμενα να δωσει λεξεις και πραξεις εκει...<br />
σε εκεινη τη λιμνη...σε εκεινον...<br />
<br />
και συνεχισε να πεταει λεξεις...<br />
μεχρι που παρακαλεσε για λεξεις...<br />
απορουσε...<br />
σκεφτοταν...<br />
ομως περισσοτερο απο ολα ενιωθε...<br />
ηθελε...<br />
<br />
εκεινος ομως οσο εκεινη πετουσε ομορφες λεξεις συνεχιζε να πεταει κακες...<br />
και οσο εκεινη επεμενε τοσο πιο κακες πετουσε...<br />
της ειπε αρκετα απο αυτα που ειχε ξανακουσει..."ονειροπολα"..."η ζωη σε θελει αλλιως..." "πραγματικοτητα"..."η αγαπη ειναι μεγαλη λεξη" και αλλα τετοια...<br />
της ειπε οτι καποτε ηταν σαν κι εκεινη αλλα αλλαξε...<br />
ματαια προσπαθησε εκεινη να του πει τοτε να ξαναγινει σαν αυτη...να εχει μια ευκαιρια εστω να γραψει λιγες σελιδες...να δειξει οσα δεν προλαβε καν να αρχισει...<br />
αφου εχεις εκεινο το βλεμμα που ξερω...ξερω πως ειναι για μενα γιατι το αρνεισαι...;<br />
εκεινος χαμογελασε...<br />
<br />
<br />
Εκεινη ηθελε να συνεχισει με τις λεξεις αλλα δεν εβρισκε πια κανενα νοημα...<br />
αν καθε δικη της λεξη προκαλουσε μια ασχημη τοτε πραγματικα πως να συνεχιζε...;<br />
Μαζευτηκε...σκεφτηκε οτι ισως ετσι εκανε τουλαχιστον καλο σε εκεινον...<br />
εκεινη προφανως δεν ειχε σημασια πως ενιωθε...τι να πει περισσοτερο;;;τι να προσπαθησει οταν ο αλλος δεν θελει...οταν δεν σε αφηνει...;<br />
ετσι πηρε μια βαθια ανασα...η αληθεια ειναι πως κοπηκε ακριβως στη μεση αυτη η ανασα...γιατι αλλα ηθελε να πει και τελικα αλλα ειπε...<br />
εστω να κανει καλο εκει...σε εκεινον...και ειπε..."ενταξει"...<br />
γιατι η αγαπη ειναι μεγαλη λεξη και αν ποτε την ξεστομισεις οφειλεις τουλαχιστον να προσπαθησεις να την τηρησεις...<br />
να προσπαθησεις...<br />
αν δεν τα καταφερεις τουλαχιστον θα ξερεις οτι προσπαθησες...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnUyNj7k2RA1WGd8nSF-yTmHjvo7UVzsVifH8cs3txDOceGqeHXF58c8EIUhu8X_WKNym01QmWVK0ZtjEyRTD0w5uSQog-UA4fDD_5AT9MyrtajIdDjWxSb0m0-KwojcsH4W7Vz9w_Exg4/s1600/1383850_725842987433088_1714292275_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnUyNj7k2RA1WGd8nSF-yTmHjvo7UVzsVifH8cs3txDOceGqeHXF58c8EIUhu8X_WKNym01QmWVK0ZtjEyRTD0w5uSQog-UA4fDD_5AT9MyrtajIdDjWxSb0m0-KwojcsH4W7Vz9w_Exg4/s320/1383850_725842987433088_1714292275_n.jpg" width="320" /></a></div>
οσο για Εκεινη...<br />
την συναντησα ενα απογευμα στο νησι των κακων λεξεων...<br />
τις ειχε μαζεψει ολες σε ενα σημειο και τις εβαζε φωτια...<br />
δεν θα σταματουσαν ποτε...οι ανθρωποι παντα θα φοβουνται...παντα θα σκεφτονται αλλιως...παντα θα βρισκουν κακες λεξεις να πουν... αλλα τουλαχιστον ετσι δεν θα την αγγιζαν πια...<br />
<br />
οσο για τις καλες λεξεις τις μαζεψε κι αυτες μια και καλη και τις πεταξε στη λιμνη...<br />
οχι για να βρεθουν πια με αλλες και να φτιαξουν συζητησεις και παραμυθια...<br />
αλλα για να χαθουν και να μη τις ξαναβρει πια ποτε...<br />
αλλο δεν ηθελε...<br />
Εκεινη ειχε κουραστει πια να εξηγει και να προσπαθει...<br />
<br />
Την συναντησα μια μερα στο νησι των κακων λεξεων...<br />
μη με ρωτατε πως βρεθηκα κι εγω εκει...δεν ξερω να σας πω...<br />
<br />
<br />
<br />
Υ.Γ1 -Πατερ τι μπορεις να κανεις για να βοηθησεις καποιον να γυρισει στον Παραδεισο πριν της ωρας του...;<br />
-Τιποτα τεκνον μου...τιποτα (Paulo Koehlo Στις οχθες του ποταμου Πιεδρα καθισα και εκλαψα)<br />
<br />
Υ.Γ2 Η αγαπη οταν γινεται κραυγη τρομαζει (Αλκυονη Παπαδακη...) ποτε δεν καταλαβα γιατι να ισχυει κατι τετοιο αλλα προφανως ισχυει...ισως αν ψυθυριζα...;<br />
<br />
Υ.Γ3 σε μια ταινια η πρωταγωνιστρια μετα απο διαζυγιο και ψαχνοντας αλλα μη βρισκοντας την αγαπη,υποστηριζε σε δυο αυστηρους γονεις ενα νεο ζευγαρι που ηθελε να παντρευτει...<br />
οι γονεις την ειρωνευτηκαν για το πως μπορει αυτη να μιλαει για πραγματικη αγαπη αφου ειναι μονη της...και σαμπως εκεινη να την βρηκε...;<br />
εκεινη απαντησε οτι την εψαξε πολυ και ισως να μη τη βρηκε αλλα ισως αυτο το ζευγαρι να τη βρει...ισως να ειναι η αληθινη...αλλωστε ποτε δεν ξερεις...<br />
φυσικα καποτε την ξαναβρηκε και η ιδια...ή καλυτερα την βρηκε για πρωτη φορα...<br />
<br />
Υ.Γ4 θυμαμαι τη μαμα μου..."βρε μωρο μου με αυτο το μυαλο πολυ θα πονεσεις να το ξερεις...η ζωη δεν ειναι ετσι..."υστερα ομως μου χαμογελουσε..." να μη σε νοιαζει ομως...εσυ να κανεις αυτο που παντα θελεις κι εγω θα σε στηριζω μωρο μου"...και υστερα η μοναδικη υπεροχη,χωρις κριση γι αυτο που ειμαι,αγκαλια...!<br />
μπορει να μην ειναι εδω πια για να με στηριξει...ισως να μην εχω καν την χωρις κριση αγκαλια...αλλα εγω συνεχιζω να κανω αυτο ακριβως που θελω κι ας ξερω μονο εγω ποσο φοβαμαι...ισως να χαμογελαει απο καπου κι ισως και να ξερει πια ποσο μοιαζουμε...<br />
<br />
Υ.Γ5 η Αγαπη ειναι το πιο ομορφο πραγμα στον κοσμο σε καθε της μορφη...ακομα...<br />
κι αν δεν την βρεις ποτε...αλλα σιγουρα καποτε θα σου χτυπησει την πορτα...μη την κλεινεις...<br />
προσωπικα δεν την εκλεισα ποτε...το τιμημα παντα θα υπαρχει...ειτε καλο ειτε κακο...<br />
αλλα μη τα ξαναλεμε...τουλαχιστον ζησαμε αυτο που θελαμε για οσο το θελαμε...ή εστω οσο μας επιτρεψανε...<br />
<br />
Υ.Γ6 το πιο ομορφο παραμυθι δεν εχει γραφτει ακομα...<br />
<br />
Υ.Γ7 Η πιο μεγαλη αρετη του ανθρωπου ειναι να εχει καρδια...μα η πιο μεγαλη ακομα οταν χρειαζεται να παραμερισει την καρδια τοτ (Τασος Λειβαδιτης) δεν το πιστευω αλλα ενιοτε το κανω......κι Εκεινη το ιδιο...<br />
<br />
Υ.Γ Η μουσικη αυτη απλα ταιριαζει με την σιωπη της και την διαθεση της...<br />
και φυσικα επειδη η ζωη παντα κανει τα δικα της...μολις επελεγα τραγουδι ανοιξα το παραθυρο να κανω τσιγαρο...και επεσε ενα αστερι...εκανα ευχη...<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-71426244554394101352013-08-24T01:32:00.000+03:002013-08-24T01:32:34.881+03:00ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVoDMUmhmgXXmivtADjFvAMYbqidfPmSgqkbzFBTclDvvjonh1P2inx-y0kRMvRMAW2vBBuWD4hFJ4U-hy91ZUa6WWSUzlRrUJQxaxGiQx6VTLpJGceZ4RvqYTFTSH3sjFYnF8PqrRIuUj/s1600/995973_694984583852262_803640663_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVoDMUmhmgXXmivtADjFvAMYbqidfPmSgqkbzFBTclDvvjonh1P2inx-y0kRMvRMAW2vBBuWD4hFJ4U-hy91ZUa6WWSUzlRrUJQxaxGiQx6VTLpJGceZ4RvqYTFTSH3sjFYnF8PqrRIuUj/s320/995973_694984583852262_803640663_n.jpg" width="320" /></a></div>
Με μια ανασα...<br />
για να προλαβω να πω οσα δεν ειπα ως τωρα...<br />
κι αυτα που δεν ειπες κι εσυ...κι εσυ...κι εσυ που διαβαζεις ή που δεν θα διαβασεις ποτε...<br />
ηθελα να μιλησω για τις παρενθεσεις...τις τελειες...τα θαυμαστικα...α!και για τα κομματα που ποτε δεν χρησιμοποιω...<br />
εμενα μου αρεσουν οι 3 τελειες στο τελος καθε φρασης...γιατι αφηνουν παντα κατι ακομα που δεν λεγεται να το φανταστεις...κατι που δεν ειπωθηκε ακομα αλλα θα ειπωθει...ή που δεν θα βρεις ποτε το θαρρος...θα το αφησεις να αιωρειται γιατι θες να παιξεις...ρολους...<br />
γιατι φοβασαι να πεις...γιατι στη ζωη σου μαθαινουν να φοβασαι να πεις...γενικα να μη λες...να κρατας για σενα...<br />
κρατα τα για σενα και φυγε μονος ναι...αυτο μας μαθαινουν...<br />
να μη μοιραζομαστε...<br />
εγω μοιραζομαι τις 3 τελειες μου μαζι σου...και μαζι σου...και με σενα...στα λεω αυτα που θελω...αμα δεν στα πω θα σκασω...αλλα σου βαζω και 3 τελειες ετσι για να φανταστεις κατι ακομα που θα θελες να σου πω και δεν στο λεω...<br />
<br />κι υστερα δεν μιλαω αλλο...<br />
τι αλλο να πεις οταν τα λες ολα...<br />
σωπαινω...<br />
σωπασε κι εσυ...<br />
ετσι μας εχουν μαθει για να μη πληγωνομαστε...<br />
υστερα αρχιζουν να κυκλοφορουν μεσα στο μυαλο σου οι τελειες...οχι οι 3...οι αλλες...εκεινες που βαζουμε για να δηλωσουμε ενα "τελος"...και σκεφτεσαι τα κομματα...αυτα που δειχνουν μια συνεχεια στις σκεψεις και στις πραξεις...κυριως στις πραξεις γιατι επραξες ξανα κι υστερα παλι και συνεχισες...<br />
οπωσδηποτε θα κανεις μια σταση στα θαυμαστικα γιατι εκεινη η στιγμη αξιζε και πρεπει να την τονισεις με καποιον τροπο...κι αφου δεν μιλας και σωπαινεις γραφεις...και βαζεις το θαυμαστικο!<br />
να...τοσο ωραιο ηταν!!!<br />
οι παρενθεσεις ειναι περιεργη ιστορια...γιατι μεσα στην μια ιστορια πας να χωσεις αλλη μια ετσι στα γρηγορα γιατι κι αυτη πρεπει να ειπωθει...αλλα ειναι αδικημενη...αδικημενη πολυ γιατι την σπρωχνεις να χωρεσει αναμεσα σε δυο καμπυλες και κυριως οταν αυτη δεν ειναι η κυριως ιστορια...<br />
ενω θα μπορουσε...<br />
ενω αν δεν ηταν αυτη η παρενθεση η ιστορια δεν θα ηταν ποτε η ιδια...<br />
<br />
γι αυτο δεν αγαπαω τα σημεια στιξης...<br />
μονο τις 3 τελειες...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9o_XcVytQ5CUWnvVeWtcf9huV-wQdUgn_q7kdxJieG6PyajYVo-CsMRJgItKDVlYuuaTQ8hnIMbVSokcUAQQIePZ4N5-nZX-ytq88vRJok4g8ZBPYOCS0VbznHV4V9nsdhBk-8kbM1r4N/s1600/1011337_691504497533604_1968289263_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9o_XcVytQ5CUWnvVeWtcf9huV-wQdUgn_q7kdxJieG6PyajYVo-CsMRJgItKDVlYuuaTQ8hnIMbVSokcUAQQIePZ4N5-nZX-ytq88vRJok4g8ZBPYOCS0VbznHV4V9nsdhBk-8kbM1r4N/s320/1011337_691504497533604_1968289263_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
με μια ανασα στα γρηγορα να προλαβουμε να πουμε οσα δεν ειπαμε...(απο φοβο ή ντροπη)...<br />
να... γραφωντας ξανα μετα απο καποιους μηνες συνειδητοποιω οτι τα παραμυθια αλλαξαν... <br />
και παρεμειναν ακριβως τα ιδια...<br />
ανεπαρκεια φιλε μου...<br />
ανεπρακεια γαμημενη σε οτι μας περιτριγυριζει...<br />
ανεπαρκεια να πεις την αληθεια...<br />
ανεπαρκεια στο να ζησεις...<br />
ανεπρακεια στο να μοιραστεις...<br />
ανεπαρκεια στο να ακουσεις...<br />
ανεπαρκεις...<br />
ειμαστε ανεπαρκεις ακομα και μπροστα στον ιδιο μας τον εαυτο...<br />
κυριως σε αυτον...γιατι εκει λεμε τα μεγαλυτερα ψεμματα...<br />
αλλοθι μη ψαχνεις δεν υπαρχει...<br />
τουλαχιστον οχι συγκεκριμενο κι οχι κοινο...<br />
μη ψαχνεις γενικα τιποτα "κοινο"...<br />
πως να στο εξηγησω πως αυτο που μου κανει εμενα εσενα σου προκαλει αηδια κι αυτο που σε φτιαχνει εσενα εγω δεν το αντεχω...;;;<br />
πως να σου εξηγησω πως καθενας μας ειναι διαφορετικος...;πως ερχομαστε,συναντιομαστε,παιρνουμε,δινουμε και χανομαστε...;;;<br />
να τα κομματα...<br />
τα πουστικα κομματα παντα δινουν μια συνεχεια ασχημη...<br />
γι αυτο δεν τα χρησιμοποιω...<br />
ω!συγνωμη αν χρησιμοποιω βαριες και ασχημες εκφρασεις για τα λεπτεπιλεπτα σου γουστα...<br />
για την "σεμνοτητα" που σε χαρακτηριζει...<br />
μα αν δεν σου κανω απλα μη με διαβαζεις...μη με πλησιαζεις...μη με ενοχλεις...<br />
μην ενοχλεις γενικα ρε παιδι μου...<br />
αμα δεν ταιριαζεις δεν ταιριαζεις...<br />
παρε...δωσε και φυγε...<br />
κι αμα εισαι μαγκας...τοσο μαγκας να 'βρεις" και να "βρεθεις" μεσα στον αλλο μεινε για παντα...<br />
μεινε και μπλεξε την ανασα σου με την ανασα του αλλου...<br />
και γινε ενα...<br />
αλλα να θυμασαι να εισαι και διαφορετικος...<br />
ενα...μαζι...αλλα και διαφορετικος...<br />
να κρατας τις ισσοροπιες...να μην κρατας καμια γαμημενη ισσοροπια...<br />
να ζεις...να ζεις γιατι αυριο ισως να παψεις να ζεις...<br />
και πως την εζησες την τελευταια σου μερα...;<br />
με τελειες...;με θαυμαστικα...;με παρενθεσεις...;<br />
πηρες μιαν ανασα να προλαβεις να πεις...;να κοιταξεις...;να δεις...;εμπλεξες την ανασα σου...;<br />
ναι...σκεφτομαι μακαβρια...σκεφτομαι τρελα...σκεφτομαι αλλοπαρμενα...<br />
μπορει και να μη σκεφτομαι καν...<br />
αλλα βαζω 3 τελειες...κοιταω...βλεπω...μιλαω...και προσπαθω πολυ να μπλεξω την ανασα μου...α!και να βαλω θαυμαστικα...οσα πιο πολλα γινεται...παντα ομως μετα τις 3 τελειες...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR8K3b-MfzBD0qdqxLHWphIPqvfe0Mf8BiyZMyh0ngTbXBdAjg74JWc9f0GIU9wxTPyqFRkXXYxAr7K6xLeLdTfhJa5zV0OAWD9fsEvWGw9Sfr4LO7diCm4hK-A9zPneXZBjQvZtM7qzBL/s1600/968907_692077797476274_1498989355_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR8K3b-MfzBD0qdqxLHWphIPqvfe0Mf8BiyZMyh0ngTbXBdAjg74JWc9f0GIU9wxTPyqFRkXXYxAr7K6xLeLdTfhJa5zV0OAWD9fsEvWGw9Sfr4LO7diCm4hK-A9zPneXZBjQvZtM7qzBL/s320/968907_692077797476274_1498989355_n.jpg" width="318" /></a></div>
<br />
με μιαν ανασα τελευταια για να προλαβω να πω κατι ακομα...<br />
δεν συμπαθω την λογικη...<br />
δεν την συμπαθησα ποτε και οσο περνουν τα χρονια και περνουν οι στιγμες...οι καταστασεις...οι ανθρωποι...(κυριως αυτοι)...να δες ποσο αδικημενη ειναι τωρα η ιστορια μεσα στην παρενθεση...απο μονη της ειναι μια τεραστια ιστορια...<br />
λοιπον ελεγα οτι καθως περνουν ολα αυτα και ολοι αυτοι ενω εσυ...κι εσυ...βρισκεις την λογικη να διαφεντευει μεσα στη ζωη,εγω δεν βρισκω κανενα νοημα πουθενα...πουθενα που να ακολουθησα την καρδια μου δεν βγηκα χαμενη...πληγωμενη ναι αλλα χαμενη οχι...<br />
κι αν δεν καταλαβαινεις την διαφορα λυπαμαι που στο λεω αλλα δεν εζησες...κι ουτε ζεις...<br />
κι απο τον χαμο μεσα κερδος θα βρεις...<br />
κι απο την πληγη θα γεννηθει χαρα...<br />
κι απο αυτον που θα φυγει ενας καινουργιος θα 'ρθει...<br />
ο καιρος μωρο μου...<br />
οχι μη γελιεσαι δεν τα γιατρευει...τιποτα δεν γιατρευει...συνηθιζεις...<br />
σ'αρεσε ε...;<br />
μαλακια σκεφτηκες...<br />
η συνηθεια ειναι το χειροτερο απ'ολα...<br />
να μη συνηθιζεις...<br />
αμα συνηθιζεις παραδινεσαι...<br />
στον πονο...στην χαρα...στην καθημερινοτητα...στην αγαπη...<br />
κι αμα συνηθιζεις χανεται το νοημα σε ολα αυτα...<br />
χανεται...<br />
κι αμα συνηθισες...χαθηκες...<br />
γι αυτο να πονας με καρδια...να χαιρεσαι με καρδια...να αγαπας με καρδια...και οσο μπορεις...<br />
οσο μπορεις στην καθημερινοτητα ζησε με καρδια...<br />
<br />
<br />
Υ.Γ αυτο το παραμυθι γραφτηκε με τη νηφαλιοτητα μου εξαιρετικα αμφιλεγομενη γι'αυτο οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα και καταστασεις ειναι εξαιρετικα αληθινο...<br />
<br />
Υ.Γ2 αν βρισκεις τον εαυτο σου μεσα σε αυτα...βαλε κι εσυ 3 τελειες...ασε τα υπολοιπα στη φαντασια κι ελα μετα να κανουμε την φαντασια πραγματικοτητα...<br />
<br />
Υ.Γ3 "κοιτα εγω...αν μου επιτρεπεις...δεν ειμαι μονο αυτο που βλεπεις..."<br />
<br />
Υ.Γ4 οι λεξεις...προδιδουν αλλα και διδουν...το ιδιο και οι σιωπες...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-9485134373879982422013-02-06T23:00:00.000+02:002013-02-06T23:14:20.542+02:00ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΣΑΝ ΠΕΤΑΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW1BU-EYxapXdbbu5McVt8ZJ3Bpk_0ABZD4HPbOI0TGIfjx1atp2-Qh7XJKxWsbqvGt1nJQFAvwsOJbnHwGDPaixRO6RwErCfo-6T01D-MQ7-eVblpFSrhog-e17-Tf1JInR964OuHBuVj/s1600/155907_565293403488048_940138973_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW1BU-EYxapXdbbu5McVt8ZJ3Bpk_0ABZD4HPbOI0TGIfjx1atp2-Qh7XJKxWsbqvGt1nJQFAvwsOJbnHwGDPaixRO6RwErCfo-6T01D-MQ7-eVblpFSrhog-e17-Tf1JInR964OuHBuVj/s320/155907_565293403488048_940138973_n.jpg" width="320" /><span style="background-color: blue;"></span></a></div>
<span style="background-color: red;"><span style="background-color: red;"></span>Εχει τιμη σαν πετας...να μενεις μονος...</span><br />
δεν θυμαμαι ποτε πρωτοακουσα αυτο το τραγουδι,ουτε σε τι φαση ημουν...θυμαμαι μονο πως με καθηλωσε...εμεινα να το ακουω και καθε στιχος που περνουσε εβρισκε απολυτη ανταποκριση μεσα μου...<br />
περνουσαν τα λογια κι εκλαιγα...καπως ετσι βρισκεις φανταζομαι τα τραγουδια της ζωης σου...αυτα που σε αντιπροσωπευουν...που σου θυμιζουν...που γινονται τα "δικα σου" τραγουδια...<br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
<span style="background-color: red;">με τον καιρο να 'ναι κοντρα εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...</span><br />
πανε καποιοι μηνες που με τριγυριζει αυτο το παραμυθι...αλλωστε τα παραμυθια μου γραφονται παντα απο μονα τους...<br />
εγω απλα ειμαι το μεσο που χρησιμοποιουν για να ερθουν στο φως...ή και στο σκοταδι...ενα και το αυτο πολλες φορες...<br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
<span style="background-color: red;">εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...</span><br />
τι ειναι ομως το πεταγμα...;ποσο ψηλα πετας...;προς τα που πετας...;εισαι με αλλους μαζι ή πετας μονος...;<br />
τα φτερα σου τα φροντιζεις...;<br />
<br />
Τον καιρο εκεινο συνηθιζα να εχω ολες τις απαντησεις...ηταν απλες...υπηρχε αθωοτητα...υπηρχε πιστη...υπηρχαν πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους...πολλα να πιαστεις και να θεωρεισαι αυτονομος...ολοκληρωμενος...<br />
πετας = εισαι ελευθερος...τοσο απλο μεσα μου...!<br />
<br />
Υστερα περασαν τα χρονια...<br />
η αθωοτητα δεν υπηρχε πια...ουτε και η πιστη...και πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους γενικα αλλα και προσωπικα περασαν σε ενα χτες που δεν γυριζει πισω...<br />
επαναπροσδιορισμος...<br />
πετας...;;;<br />
μπορει να γουσταρεις να πετας σε γκριζους ουρανους ετοιμους να ριξουν μπορα ενω τα υπολοιπα πετουμενα να κρυβονται κατω απο υποστεγα...<br />
μπορει να γουσταρεις να πετας κοντρα στον ανεμο ενω τα υπολοιπα πετουμενα να προστατευονται απο το κρυο...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIwZiICJGm2-dc_xhLDqetXaV5kQ-w88ltxlmQ4Qa5DbgR9urB_XRk0gAdoEwsy32FMvoyf0JnOlKlJ-ik3O-S7dxGz53kgTp-T0X-8mnuLCDKVRlL7_MvuV_QnyEg4sIsHPZf6CmV83LO/s1600/397595_576949948989060_1612146863_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIwZiICJGm2-dc_xhLDqetXaV5kQ-w88ltxlmQ4Qa5DbgR9urB_XRk0gAdoEwsy32FMvoyf0JnOlKlJ-ik3O-S7dxGz53kgTp-T0X-8mnuLCDKVRlL7_MvuV_QnyEg4sIsHPZf6CmV83LO/s320/397595_576949948989060_1612146863_n.jpg" width="302" /></a></div>
μπορει να θες να φτασεις στον ηλιο και να καις τις φτερουγες σου ενω τα υπολοιπα πετουμενα σε κοροιδευουν και σε λενε αφελη...<br />
μπορει να καις,να βρεχεις και να σκορπας τις φτερουγες σου επειδη ετσι θελεις...επειδη το δικο σου πεταγμα προς καποια κατευθυνση να δινει νοημα στη ζωη σου...να δινει χαρα και ολοκληρωση εκει που τα υπολοιπα,ας τα πουμε, πουλια δεν βρισκουν καμια λογικη σε αυτο που κανεις...<br />
και ποιος μιλησε για λογικη...;<br />
για πεταγμα μιλαμε...<br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
<span style="background-color: red;">πετας...</span><br />
ολοι δεν πεταμε...αυτη ειναι μια δυσκολη αληθεια για πολλους...<br />
καποιοι συνειδητα επιλεγουν να πατανε γερα στη γη...εχω γνωρισει πολλους τετοιους...φιλους,αγαπημενους,συντροφους,απλους γνωστους...<br />
ειναι κι αυτο μια επιλογη...<br />
καποιοι πετουν αλλα καποτε αποφασιζουν να μαζεψουν τα φτερα τους...ισως για παντα...<br />
αλλοι παλι τα μαζευουν,τα ξανανοιγουν...καποιες φορες ηταν τετοια η πτηση που αφησε τραυματα και περιμενουν να γιανουν οι πληγες για να τα ξανανοιξουν για το επομενο ταξιδι...<br />
υπαρχουν πολλα ειδη...<br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
<span style="background-color: red;">πετας...</span><br />
οταν ημουν παιδι προσπαθησα να πεταξω προς το ουρανιο τοξο...η μαμα μου φοβηθηκε κι απο τοτε ημουν συνετη ως προς αυτο...<br />
ομως ποτε δεν επαψα να πιστευω πως μια μερα θα το κανω...<br />
αργοτερα το "πεταγμα" πηρε αλλη μορφη...<br />
παλι η μαμα μου αυτη τη φορα πιο προβληματισμενη αλλα με μια λαμψη μεσα στα ματια της,ισως και να ηταν φοβος μου ειπε..."παιδι μου δεν ειναι τοσο ευκολο αυτο που επιλεγεις..."<br />
αργοτερα μου το ειπαν κι αλλοι...<br />
με πολλους και διαφορους τροπους...<br />
"δεν μπορεις να εισαι ετσι..."<br />
"δεν πρεπει να εισαι ετσι γιατι την πατας...πληγωνεσαι...δεν ειναι ετσι ο κοσμος δυστηχως..."<br />
"δεν σκεφτεσαι λογικα..."<br />
"δεν...δεν...δεν..."<br />
καποτε βρεθηκε καποιος καλη του ωρα που "ηξερε"...ναι φυσικα και μπορεις μου ειπε...απλα να...θα εισαι μονη σου...<br />
ναι...το εχω καταλαβει του απαντησα...<br />
<br />
κι εδω ερχεται και κολαει...<span style="background-color: red;">εχει ΤΙΜΗ σαν πετας...να μενεις ΜΟΝΟΣ.</span>..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_USAOovY8Oqvwt0mQM470MWq-q7viq8UGjpfSJarARh02KKjgZhw579twjBB9ikqeHpfyCK1Pc1hBOHfj64ww_9xk7O6BjKZVaHyKpCk5UUCe7tCsesQ8YrwCiTb_BLmmisLuMVfVZaw/s1600/312590_568367113180677_252307314_n.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_USAOovY8Oqvwt0mQM470MWq-q7viq8UGjpfSJarARh02KKjgZhw579twjBB9ikqeHpfyCK1Pc1hBOHfj64ww_9xk7O6BjKZVaHyKpCk5UUCe7tCsesQ8YrwCiTb_BLmmisLuMVfVZaw/s1600/312590_568367113180677_252307314_n.png" /></a></div>
και η μοναξια εχει πολλες μορφες...<br />
δεν οριοθετειται ουτε σε τοιχους,ουτε σε αποντες ανθρωπους και χρονους...<br />
γενικα δεν οριοθετειται τιποτα θαρρω σε αυτο το περασμα μας απο αυτη τη ζωη...<br />
αλλα και παλι...αυτο ειναι μια επιλογη οπως και η καθε μας στιγμη...<br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
<span style="background-color: red;">εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...</span><br />
καθε που εβρισκα μια λεξη απο στομα καποιου να μου ταιριαζει...ενα τραγουδι...εναν στιχο...πιστευα πως αυτη η "μοναξια" δεν ειναι παρα κατι που αλλαζει και πως πλησιαζω σε αυτον τον αλλο κι εκεινος σε μενα...<br />
υπηρξαν συναντησεις που αφησαν ομορφη γευση και μυρωδια...<br />
υπηρξαν στιγμες που η μοναξια δεν ηταν τοσο μονη...<br />
αλλα ηταν ισως ενα διαλειμμα...μαλλον καλυτερα ηταν ενα κατεβασμα στη γη για λιγο...<br />
<br />
προσπαθησα πολυ γιατι το ηθελα πολυ να εξηγησω πως ειμαι και τι ειμαι...<br />
ηθελα πολυ σε αυτο το πεταγμα να βρω καποιον να ταξιδεψει μαζι μου...<br />
δεν ειμαι κατι συγκλονιστικο...ειμαι κατι ιδιαιτερο καθως φαινεται...δεν ειχα ποτε αυτη την αποψη για μενα αλλα φαινεται πως αυτον τον χαρακτηρισμο μου κολησαν...<br />
και για να πω την αληθεια τον προτιμω απο ολες τις γνωστες αηδιες του στυλ ευαισθητη,ρομαντικη,ονειροπολα...<br />
ο καθενας μας ειναι ξεχωριστος και ιδιαιτερος...<br />
τυγχανει οι δικες μου ιδιαιτεροτητες να ειναι αυτες...<br />
πορευτηκα 30 χρονια με αυτες...πληγωθηκα ναι...εφαγα τα μουτρα μου ναι...προδωθηκα ναι...<br />
αλλα τις αγαπησα,τις πιστεψα,τις υπερασπιστηκα ακομη και με το αιμα και τον πονο της ψυχης μου...<br />
λοιπον ειναι επιλογη να ειμαι ετσι...δεν ειναι πως δεν βαζω μυαλο...<br />
ετσι γεννηθηκα και ετσι θελω να πεθανω...<br />
οντας καποια που δεν ταιριαξε σε αυτον τον κοσμο γιατι πολυ απλα ουτε και αυτος της ταιριαζε...<br />
καποια που μπορει να πεταξει σε βροχερους ουρανους,σε αερηδες κοντρα,στον ηλιο διπλα...<br />
κι οταν καει,βραχει,σπασει...<br />
θα μαζευτει,θα φροντισει τα φτερα της και καποια στιγμη παλι θα πεταξει...<br />
και παλι για τα ιδια ακριβως μερη...'η ισως και για αλλα που θα ανακαλυψει στην πορεια...<br />
<br />
Λοιπον...<br />
<span style="background-color: red;">Εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...</span><br />
<span style="background-color: red;">κυριως με τον καιρο να 'ναι κοντρα...</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpaFHM2W4tBPFtUGaSWJOqtw41qnLEv9LmfxgypbxiPHNbUAum8g8nesGbkoDP1aI7AEph_GpIAbvz3zzpX6h4uUV8GJ9wA931nDT3wSnwqd8mDJHjwTdfARvBbG9CdeA29FZnPzvHTAia/s1600/320690_561440087206713_1071942277_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpaFHM2W4tBPFtUGaSWJOqtw41qnLEv9LmfxgypbxiPHNbUAum8g8nesGbkoDP1aI7AEph_GpIAbvz3zzpX6h4uUV8GJ9wA931nDT3wSnwqd8mDJHjwTdfARvBbG9CdeA29FZnPzvHTAia/s320/320690_561440087206713_1071942277_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Υ.Γ1 οταν αποφασιζεις να γκρεμισεις τους τοιχους σου να εισαι ετοιμος να πονεσεις οταν θα χρειαστει να τους χτισεις ξανα...<br />
<br />
Υ.Γ2 αυτο το παραμυθι θα μπορουσε να γραφτει με πολλες εναλακτικες αλλα θελησε ετσι...<br />
<br />
Υ.Γ3 στην ζωη δεν ξεπερνιουνται ολα...αλλα μαθαινεις να ζεις με αυτα...<br />
<br />
Υ.Γ4 ξεχασες που ελεγες πως δεν φτανουμε ολοι στα ιδια...;γιατι το ξεχασες...;<br />
<br />
Υ.Γ5 οταν η ζωη σου δειχνει απο την αρχη ποια ειναι...μη ξεγελιεσαι πως ειναι αλλιως...ειναι ετσι ακριβως...βεβαια μαγκια σου αν θες να ξεγελαστεις...ειναι κι αυτο μια επιλογη...<br />
<br />
Υ.Γ6 ευχαριστω για τα καιρους πεταγματα παρεα...αλλα η πορεια ειναι αλλη...<br />
περναω απο τις blogoγειτονιες και σας διαβαζω απλα δεν αφηνω παντα σχολια...<br />
<br />
Y.Γ7 μολις ανακαλυψα οτι δεν εχει πια μουσικη το blog μου...μεχρις οτου να βρω πως να ξαναβαλω ο ακροβατης απο εδω...οπωσδηποτε να συνοδευει το κειμενο...<br />
<br />
τελος...να εισαι παντα ετοιμος εαυτες μου πολυτιμε να πληρωνεις την τιμη του πεταγματος...!!! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/uoDc5kilUxM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<span style="background-color: red;">Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ ΛΟΙΠΟΝ...</span><br />
<span style="background-color: red;">ΔΙΚΟ ΜΟΥ...μου αξιζει...!!!</span><br />
<span style="background-color: red;"><br />Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται<br />για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται<br />Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά<br />και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει<br /><br />Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό<br />πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό<br />Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς<br />να μένεις μόνος, να μένεις μόνος<br /><span style="background-color: #cc0000;"></span><br />Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ<br />που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ<br />Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς<br />μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου</span><br />
<span style="background-color: red;"><br /></span>
</div>
ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-16624709793995253092012-08-04T23:33:00.002+03:002012-08-04T23:38:28.097+03:00Εχουν περασει χρονοι 30...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvLiA_shLYSEq-ez5JfxQ57gIbvROI4pEfcsOLaMp3UQw5sO7_fdwsqDRtZy0WOPtUzO2s7W9hQw_0yOv_ZdD1PpB0IAxEMTUGhWt2YFz28WBR9TkrhBZNWAUFBmm2AzgBxwtxiSnD5El5/s1600/princess_______by_mechtaniya.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvLiA_shLYSEq-ez5JfxQ57gIbvROI4pEfcsOLaMp3UQw5sO7_fdwsqDRtZy0WOPtUzO2s7W9hQw_0yOv_ZdD1PpB0IAxEMTUGhWt2YFz28WBR9TkrhBZNWAUFBmm2AzgBxwtxiSnD5El5/s320/princess_______by_mechtaniya.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="color: red;">
Εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...</div>
θα επρεπε συμφωνα παντα με την λογικη που οριζει-καθοριζει-εξοριζει(απο την αληθεια) καθε ενηλικα να παψω να πιστευω στα παραμυθια...<br />
θα επρεπε να σκεφτομαι λογικα...<br />
θα επρεπε να εχω προγραμμα...<br />
θα επρεπε να εχω ενα σεβαστο ποσο στην ακρη για παν ενδεχομενο...<br />
θα επρεπε να εχω οργανωση...<br />
θα επρεπε να εχω ξεκινησει μια καριερα...<br />
θα επρεπε να εχω κατασταλαξει...<br />
κι ισως να εχω ηρεμησει...<br />
θα επρεπε...<br />
<br />
αλλα βλεπεις ποτε δεν τα πηγα καλα με αυτη τη λεξη...τι θα πει πρεπει;;;<br />
<br />
κατα εναν περιεργο τροπο το μυαλο μου αρνειται να σκεφτει λογικα...<br />
δεν τα παω καλα με τα οποιαδηποτε προγραμματα που με βαζουν σε καλουπια καθε ειδους...<br />
καλα για το σεβαστο ποσο δεν το συζητω...τα λεφτα ειναι για να τα ξοδευεις οπως και με οποιους αγαπας...οταν υπαρχουν...<br />
η οργανωση δεν ειναι πολυ του στυλ μου...τι πειραζει δηλαδη να αποφασιζεις τελευταια στιγμη...;<br />
την καριερα την προσπαθησα αλλα δεν μου πολυβγηκε...τελος παντων αγαπω την δουλεια μου κι αυτο ειναι αρκετο...<br />
να εχω κατασταλαξει...;<br />
να εχω ηρεμησει...;<br />
ισως...<br />
αλλα δεν εγινε τι να κανουμε τωρα...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj2WFB-LKqaKBC2i4oEYOxwCcRBRW4GsjweCc77RVKIgyhQYXkt4L-al_e4_CREMv7215W6USYxGM_YIP1bwcq7bfI8KyX5hOeIogdQAQ7k0I2WJp-oUgOtkhsnC27BYHFUpE63W8MgS0/s1600/315338_3093441634780_330190594_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj2WFB-LKqaKBC2i4oEYOxwCcRBRW4GsjweCc77RVKIgyhQYXkt4L-al_e4_CREMv7215W6USYxGM_YIP1bwcq7bfI8KyX5hOeIogdQAQ7k0I2WJp-oUgOtkhsnC27BYHFUpE63W8MgS0/s320/315338_3093441634780_330190594_n.jpg" width="274" /></a></div>
<div style="color: red;">
<br /></div>
<div style="color: red;">
εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...</div>
με κοιταζω στον καθρεφτη...δεν μοιαζω με 30 ρε γαμωτο...<br />
ειχα παντα την εντυπωση οτι στα 30 θα εμοιαζα με 30...τωρα τι ακριβως σημαινει αυτο ουτε κι εγω καλα καλα ηξερα...<br />
ισως καμια ρυτιδα...καμια ασπρη τριχουλα...ισως ολα τα παραπανω που θα "επρεπε"...<br />
ισως...<br />
αλλα βασικα μοιαζω τωρα εγω με 30;;; μπααα απανταω μονη μου...με τιποτα...καπου μεταξυ 23 με 27 ειμαι...<br />
σιγουρα πραγματα...<br />
το 30 ειναι αλλωστε μονο ενας αριθμος...<br />
αλλα καπως χτυπαει ο πουστης...σαν καμπανα...ΝΤΑΝ!!!<br />
κι ολη η ανεμελια των 20 και κατι ψιλα εξανεμιζετε...σαν μαγικη σκονη που ανεβαινει ψηλα στον ουρανο και χανεται...κι οπως χανεται εσυ απο κατω βλεπεις παρεες να περνουν...μεθυσια,τρελες,σπουδες,αγχοι,ερωτες,χαρες,λυπες,τραγουδια,επιλογες,σωστα.λαθη...μια δεκαετια ειναι αυτη...<br />
να οταν γινεσαι 30 δεν νιωθεις οτι πας απο τα 29 εκει...νιωθεις σαν να αλλαζεις δεκαετια...30...ΝΤΑΝ!!!(η καμπανα ντε...)<br />
<br />
Μ'αρεσει να καθομαι και να ονειρευομαι με τις ωρες πραγματα που θα κανω και πραγματα που ισως δεν κανω ποτε...<br />
ενα αγαπημενο παιχνιδι που παιζω ειναι το "η ζωη αλλιως"...διαφορετικα σεναρια με μενα φυσικα πρωταγωνιστρια και ρολους να εναλλασονται και να διαδεχονται ο ενας τον αλλο...<br />
εγω σε αυτη τη ζωη...εγω σε εκεινη,στην αλλη,στην παραλλη...αν ειχα κανει εκεινη την επιλογη και ολα ειχαν κυλησει αλλιως...αν...αν...<br />
<br />
Μ'αρεσει να χοροπηδαω στη θαλασσα οταν εχει κυμματα...τρελαινομαι...μαζι με το χοροπηδητο να βγαζω κι εναν ηχο του στυλ "ιουυυυυυυυυυ" και μετα να γελαω...πολυ ομως...<br />
και φτου απο την αρχη...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxORxezoXOpCSO_5wODEqBIHFL7bxakDfNZSNlSoifwPWaHTrjYUI6mN2IbbrRfW4b_BVExoMXI4bsKCYqAfDH0qv1HuGlBTs0XBlxsDrdUMIzMgfAllX6V-GXjga_h3yCXCztkyIIZBUI/s1600/4701207365_e306dbfdb0_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxORxezoXOpCSO_5wODEqBIHFL7bxakDfNZSNlSoifwPWaHTrjYUI6mN2IbbrRfW4b_BVExoMXI4bsKCYqAfDH0qv1HuGlBTs0XBlxsDrdUMIzMgfAllX6V-GXjga_h3yCXCztkyIIZBUI/s320/4701207365_e306dbfdb0_b.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Μ'αρεσει να χανομαι μεσα στην ποιηση αγαπημενων ποιητων...να κλαιω και να γελαω και να ερωτευομαι και να ταξιδευω μεσα απο αυτα...<br />
<br />
Μ'αρεσουν τα παραμυθια...κι ακομα πιστευω σε ενα ευτυχισμενο τελος...<br />
<br />
Μ'αρεσει να κανω ευχες φυσωντας ενα λουλουδι...βλεπωντας ενα αστρο να πεφτει...'η στην πανσεληνο...και πιστευω...ναι αληθεια πιστευω οτι θα βγουν...<br />
<br />
Μ'αρεσει να πιστευω οτι η ζωη παντα με καποιον τροπο θα σου δειξει τον δρομο...θα σου δωσει γνωση...θα σου δωσει το καλυτερο για σενα...αρκει να μπορεις να διαβασεις τα σημαδια της...<br />
<br />
Μ'αρεσει που δεν επαναπαυομαι σε μια ησυχη ζωουλα...μου ρχεται στο μυαλο μια φραση απο μια ταινια...η μαμα λεει στην κορη " my poor baby,always looking for something..."<br />
καπως ετσι...<br />
<br />
δεν θεωρω οτι ειμαι και πολυ ασυνηθιστη...αλλα θεωρω πως δεν ειμαι και συνηθισμενη...<br />
με εχουν πει περιεργη,ονειροπολα,στον κοσμο σου.μοναχικη,καταθλιπτικη,ρομαντικη...πολλα...<br />
η απαντηση μου παντα ειναι η ιδια...αυτη ειμαι ρε παιδι μου τι να κανω;να γινω κατι που δεν ειμαι...<br />
και γιατι...;ποιο θα ειναι το νοημα...;<br />
<br />
Μ'αρεσει αυτο που ειμαι...δεν θελω να αλλαξω...<br />
να βελτιωθω ναι...<br />
να μαθω κι αλλα για μενα και για τον κοσμο ναι...<br />
αλλα δεν θελω να αλλαξω και να γινω καποια που δεν θα με χαρακτηριζει...<br />
<br />
αλλωστε...την μια μερα μπορει να με δεις κυριλε που λενε και την αλλη σαν τον λετσο...πιο συχνα κατι ενδιαμεσο...<br />
δεν με πειραζει...<br />
μου αρεσει...<br />
<div style="color: red;">
<div style="color: #3d85c6;">
<br />ξερω πως πολλα απο τα παραπανω μ'αρεσει...δεν ταιριαζουν με την ηλικια μου...αλλα ειπαμε αυτη ειμαι τι να κανουμε τωρα...</div>
<br /></div>
<div style="color: red;">
εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...</div>
δεν εχω ακομα ολες τις απαντησεις...<br />
δεν ξερω...<br />
ψαχνω...<br />
πολλα μου λειπουν και με πολλα ειμαι οκ...<br />
σε πολλα θα παρουν αλλη τροπη τα πραγματα και σε αλλα θα μεινω για παντα ιδια...<br />
<br />
αλλα το μονο που μπορω να πω με σιγουρια ειναι...<br />
"πως εχουν περασει χρονοι 30 και η λιμνη ακομα θα θελε να 'ναι θαλασσα"<br />
<br />
ααα!!! και πως η αγαπη σε καθε της μορφη ειναι τοσο ομορφη και τοσο δυνατη...και πως δεν χανεται...ποτε και με κανεναν τροπο...αρκει να ειναι αληθινη...<br />
<br />
σε 51 λεπτα απο τωρα...<br />
30...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZewt1Lj8gms12Yw8bIMw4MKIBpVSF06yXyYheeak0oHunPYizBkaHZXAMlF2HS6jd5Eojjzu60zarFBba8P5FkXGXyBL_-JIZ-TCdfD1RWpQwTUJCnw1qSu7_09aj3B884XMQO0nXdn93/s1600/coracao-garota-girl-heart-hearts-igottapeenow.tumblr.com-Favim.com-91952_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZewt1Lj8gms12Yw8bIMw4MKIBpVSF06yXyYheeak0oHunPYizBkaHZXAMlF2HS6jd5Eojjzu60zarFBba8P5FkXGXyBL_-JIZ-TCdfD1RWpQwTUJCnw1qSu7_09aj3B884XMQO0nXdn93/s320/coracao-garota-girl-heart-hearts-igottapeenow.tumblr.com-Favim.com-91952_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
με τιποτα ομως...καποιο λαθος εχει γινει...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Υ.Γ1 στα κοκκινα γραμματα στιχοι του Μ.Πασχαλιδη απο το τραγουδι "πεμπτο λιονταρι" ...<br />
"το εχουν περασει χρονοι κι αυτο του Μιλτακου..." <br />
<br />
Υ.Γ2 τα σ'αγαπω που σωπαιναν για χρονια ακουγονται περιεργα στα αυτια...σαν να ακους αλλη λεξη...απλα αυτο...<br />
<br />
Υ.Γ3 θα θελα πολυ να ησουν εδω...για ολα...απλα θα θελα πολυ να ησουν εδω...<br />
<br />
Υ.Γ4 υπαρχει ενα χαμογελο,μια μικρη αγκαλια,και μια μυρωδια που κυριευουν τον κοσμο μου ωρες ωρες...κι αυτο ειναι ισως το πιο μαγικο που μου 'χει συμβει...<br />
<br />
Υ.Γ5 για ολους οσους χαθηκαν ενα ευχαριστω που δεν αξιζε να ειναι πια στη ζωη μου...για ολους οσους ακομα ειναι κοντα...τωρα πια...πολυ επιλεγμενα ευχομαι να ειναι μεχρι το τελος...<br />
<br />
Υ.Γ6 εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...(Ακροβατης) θα επανελθω καποια στιγμη με αυτο το παραμυθι που με τριγυριζει μηνες τωρα και δεν ησυχαζει μεσα μου...<br />
<br />
<br />
<br /></div>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-85348811738748168492012-05-12T16:59:00.000+03:002012-05-12T17:02:27.740+03:00ΜΑΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglMtJ1baNHwSsVDptI6dUC3MTBjel7ygoQJwHRKceLsme3TwEmc7OqVeZwugrUdaaxHU1_DB4XxiGPvyVtRbt1F0Bc7vlLj8clctLVZgYMUHs3BTPjL3FaI7Kh8pgZ0oJOjzCfeICh_coO/s1600/308297_294807370542471_164763236880219_965220_1092128758_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglMtJ1baNHwSsVDptI6dUC3MTBjel7ygoQJwHRKceLsme3TwEmc7OqVeZwugrUdaaxHU1_DB4XxiGPvyVtRbt1F0Bc7vlLj8clctLVZgYMUHs3BTPjL3FaI7Kh8pgZ0oJOjzCfeICh_coO/s320/308297_294807370542471_164763236880219_965220_1092128758_n.jpg" width="320" /></a></div>
Η γιορτη της μητερας...<br />
ξημερωνει...<br />
αναρωτιεμαι τι σημαινει να εισαι μητερα...<br />
<br />
απο την πλευρα της κορης νομιζω το γνωριζω καλυτερα...<br />
Μαμα ειναι να εισαι εκει πρωι,μεσημερι,βραδυ...<br />
κι οταν δεν εισαι να παιρνεις τουλαχιστον 30 τηλεφωνα την ημερα...<br />
Μαμα ειναι να γραφεις ποιηματα την ωρα που το παιδι σου κοιμαται κι εσυ το κοιταζεις...<br />
Μαμα ειναι να το φιλας στο μετωπο και να γνωριζεις ποσο ακριβως πυρετο εχει...<br />
να το βοηθας να κανει τα πρωτα του βηματα κρατωντας του τα χερια...<br />
υστερα μεγαλο οταν τρωει τα μουτρα του σε λακουβες και κακους δρομους να απλωνεις το χερι και παλι να το κρατας για να σηκωθει και να ορθοποδησει...ξανα...και ξανα...<br />
Μαμα ειναι οταν δεν γραφει καλα στις εξετασεις να το παιρνεις αγκαλια και να λες δεν πειραζει...δεν με νοιαζει...σημασια εχει να εισαι καλα εσυ παιδι μου...<br />
Μαμα ειναι να το μαλωνεις που παταει ξυπολυτο...που φωναζεις να ντυνεται καλα μη κρυωσει...που του λες να μην εμπιστευεται ξενους...<br />
Μαμα ειναι να το παιρνεις μαζι σου σε συναυλιες...να τραγουδατε μαζι...να μπορειτε να μοιραστητε ενα ποτο οταν εκεινο μεγαλωσει...<br />
Μαμα ειναι να κλαις στο δωματιο σου...να της φωναζεις να φυγει επειδη δεν θες να δεις κανεναν κι εκεινη να λεει ενταξει...κι υστερα απο λιγο να ξαναρχεται για να δει αν εισαι καλα...<br />
Μαμα ειναι να σε περιμενει ξαγρυπνη τα ξημερωματα κι αφου ξαπλωσεις τοτε να μπορει να κοιμηθει...<br />
Μαμα ειναι να δουλευει νυχτα μερα μη σου λειψει τιποτα...<br />
Μαμα ειναι να μην την ακους,να της φωναζεις,να της λες πως εκεινη δεν ξερει και πως εσυ ξερεις καλυτερα,να κανεις το δικο σου,να την πληγωνεις κι εκεινη να ειναι ΠΑΝΤΑ εκει μολις πεις ή καλυτερα μολις σκεφτεις...ΜΑΜΑ...<br />
Μαμα ειναι να ετοιμαζεσαι να αφησεις την τελευταια σου ανασα...και να χαιδευεις το παιδι σου λεγοντας "μην στεναχωριεσαι...μην πονας..."<br />
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΜΑ...<br />
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ... <br />
<br />
......................................<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWNvGWjDQ1IYo7pJh4JjrKO2LPZDVb6bTglYs1uM6lnCVtD5I-hdecSlwr2I7VcKvr-mLcgCvElE2oWhPmQ-vb8Glh_t0POREKfD84WESvKvCcCt8SkdkG60Jhs6wRUXk67MzexFSnP-s/s1600/144905384_4480996b46.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWNvGWjDQ1IYo7pJh4JjrKO2LPZDVb6bTglYs1uM6lnCVtD5I-hdecSlwr2I7VcKvr-mLcgCvElE2oWhPmQ-vb8Glh_t0POREKfD84WESvKvCcCt8SkdkG60Jhs6wRUXk67MzexFSnP-s/s320/144905384_4480996b46.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
η πρωτη φορα που χαμογελασα στην εγκυμοσυνη ηταν οταν ειδα πως ενα πλασμα κουνιοταν μεσα μου...<br />
η δευτερη οταν ενιωσα ενα ελαχιστο σκιρτημα στα σωθικα μου...<br />
κατα τ'αλλα δεν χαμογελουσα...δεν περνουσα καλα...δεν μου αρεζε τιποτα σε οσα ζουσα...<br />
οι συνηθειες αλλαξαν...η διατροφη επισης...τα νευρα μου βαρουσαν κοκκινο σε ανυποπτες στιγμες...<br />
το σωμα μου δεν το ελεγχα πια εγω αλλα ενα πλασμα που δεν γνωριζα καλα καλα και που...δεν το κρυβω,δεν ημουν σιγουρη αν το ηθελα...<br />
και δεν μου αρεσε που δεν το ελεγχα εγω...δεν μου αρεσε που μου προκαλουσε εμμετους,φουσκωματα,απιστευτους πονοκεφαλους που με κρατουσαν μερες στο κρεββατι...<br />
ολοκληρος ο χαρακτηρας μου αλοιωθηκε...<br />
δεν μπορουσα καν να κοιμηθω σωστα...ποτε θα τελειωνε αυτο το μαρτυριο...;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1c-C4E9oZ5uQhyphenhyphen_Km94UvFw66uwICJ8YiQynzMJm9Tk9k_RGXvexQPEb88QOWypfIDCOZHufRutmmclj62j21l456uIUrldYLcnFvpCV9sQ7vJ-NwklwU7poQ3YImHMC6sspy4S04TzSi/s1600/pregnid_21358376.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1c-C4E9oZ5uQhyphenhyphen_Km94UvFw66uwICJ8YiQynzMJm9Tk9k_RGXvexQPEb88QOWypfIDCOZHufRutmmclj62j21l456uIUrldYLcnFvpCV9sQ7vJ-NwklwU7poQ3YImHMC6sspy4S04TzSi/s320/pregnid_21358376.jpg" width="320" /></a></div>
τι σημαινει να εισαι μαμα...;<br />
<br />
Μαμα σημαινει οταν σου λενε πως κινδυνευει να νιωθεις πονο στην καρδια διχως να ξερεις γιατι ακριβως...<br />
Μαμα σημαινει πως αυτο γι' το πλασμα που δεν εισαι σιγουρη τι ειναι...τι νιωθεις γι αυτο...εισαι ετοιμη να υποστεις οτι κι αν σου πουν...απλα εισαι...<br />
Μαμα σημαινει πως βαζεις,διχως να ξερω πως μαλλον γινεται αυτοματα, τους δικους σου φοβους στην ακρη κι ευχεσαι να γεννηθει γερο...<br />
<br />
την ημερα του Πασχα μου ανοιξαν εσπευσμενα την κοιλια που σε κρατουσε ζεστο για 8 μηνες...<br />
ο φοβος μου ειχε φτασει στο αποκορυφωμα...το σωμα μου ηταν μουδιασμενο και το κεφαλι μου εκαιγε...<br />
κι ομως το μονο που ειχε σημασια ηταν εκεινο το κλαμα που ακουστηκε...<br />
κι υστερα αυτο ηταν...εκλαψα μαζι σου για ολους τους μηνες που ενιωθα να μη σε θελω...κι υστερα να σε θελω...κι υστερα παλι να νευριαζω και να μη σε θελω...κι υστερα να σου ζητω συγνωμη και να σου λεω ποσο σε αγαπω...<br />
εκλαψα που δεν σε εβλεπα...<br />
εκλαψα που δεν σε κρατησα αγκαλια παρα σου εδωσα βιαστηκα δυο φιλια στο μετωπο...<br />
εκλαψα ολες τις επομενες μερες που φερναν στις υπολοιπες μανουλες τα μωρα τους κι εγω εβλεπα φωτογραφιες σου με βελονες και σωληνακια...<br />
εκλαψα που ηρθες με ταλαιπωρια σε αυτον τον κοσμο...<br />
εκλαψα οταν βημα βημα φορωντας μασκα και ποδια με αφησαν να σε δω μεσα στη θερμοκοιτιδα...<br />
εκλαψα την πρωτη φορα που σε ακουμπησα...<br />
εκλαψα τοσο πολυ οταν μετα απο μερες σε πηρα πρωτη φορα αγκαλια...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZ1e4TuLzIZTVHr9iM7FkUcTNuDKfsYcMqFgQUd4MpFGxjSSRPlmfX2qgQ_Gk1KofpB8WhqlX9Js7rR7T0wL8eO8pfyFBERJT5nrXkkZoOX1VZ0hebJQXndxJJIn2CvYY2HjXCwitkH55/s1600/n186550235012_7059576_3537416.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZ1e4TuLzIZTVHr9iM7FkUcTNuDKfsYcMqFgQUd4MpFGxjSSRPlmfX2qgQ_Gk1KofpB8WhqlX9Js7rR7T0wL8eO8pfyFBERJT5nrXkkZoOX1VZ0hebJQXndxJJIn2CvYY2HjXCwitkH55/s320/n186550235012_7059576_3537416.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
τι σημαινει να εισαι μαμα...;<br />
<br />
Μαμα σημαινει να σε κοιταω και να αναρωτιεμαι απο που ηρθες εσυ τωρα...;<br />
Μαμα σημαινει να κλαις και να νιωθω την κοιλια μου να ποναει απο εκει που βγηκες...<br />
Μαμα σημαινει να βλεπω στο προσωπο σου κατι που αμυδρα μου μοιαζει...<br />
Μαμα σημαινει να νιωθω το χερι σου να σφιγγει το δαχτυλο μου καθε μερα περισσοτερο...<br />
Μαμα σημαινει να αγωνιας και να επιμενεις μεχρι να ρουφηξεις και την τελευταια σταγονα γαλα αλλιως πως θα μεγαλωσεις...;<br />
Μαμα σημαινει να εχεις να κοιμηθεις μερες και νυχτες αλλα κατα καποιον περιεργο τροπο εχεις ακομα δυναμεις...<br />
Μαμα σημαινει να σε φιλαω παντου και να μην το χορταινω... <br />
Μαμα σημαινει να νευριαζεις τοσο πολυ που στη 1 ωρα που κοιμηθηκες ακους μια τσιριδα που σημαινει πως δεν θα κοιμηθεις αλλο κι ομως μολις σε παιρνω αγκαλια μου περναν τα νευρα...<br />
Μαμα σημαινει να ηρεμεις τοσο περιεργα ακουγοντας την φωνη μου...<br />
να χαμογελας και να σταματας το σπαρακτικο κλαμα μολις σε παιρνω αγκαλια...<br />
να κοιμασαι ακουγοντας το τραγουδι που σου εβαζα οσο ησουν μεσα μου...<br />
Μαμα σημαινει γραφωντας αυτα εδω αυτη τη στιγμη να σηκωνομαι δεκα φορες απλα να ελεγξω αν αναπνεεις την ωρα που κοιμασαι...<br />
Μαμα σημαινει να κοιταζομαστε για ωρα και να αναρωτιεμαι τι ακριβως εχει συμβει τωρα...;εισαι δικος μου...;τι σχεση θα εχουμε...;θα με αγαπας...;θα ειμαι καλη μαμα...;θα κανω τα παντα για σενα...;<br />
θα με θες και θα με χρειαζεσαι για παντα...;<br />
Μαμα σημαινει να σε παιρνω αγκαλια και να κλαιω γιατι δεν καταλαβα ποτε ακριβως περασαν τα χρονια...δεν καταλαβα ποτε ακριβως εγινα μαμα...<br />
Μαμα σημαινει αυτο το περιεργο δεσιμο μεταξυ μας που δεν εχω λογια να εξηγησω...<br />
μεχρι τωρα γνωριζα την αισθηση της αγαπης,του ερωτα,της αναγκης,του φοβου...<br />
αυτο που νιωθω τωρα δεν ξερω τι ειναι...δεν το εχω ξανανιωσει και ψαχνω να βρω τις λεξεις που θα το περιγραψουν...<br />
μηπως αυτο σημαινει Μαμα...;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjROw2L_LyMtYrs1kEU9k5exkGEULISksYy1WGBPo2O4PdEDbC8O4yWFYWMYIHE9vJrNT0k2xCapYIFJKh1_9Tm4O_JACoSpL6H-rwL1GWQ2i8CKBmjJHfi_1NsY1gBJJuhwY7LhMfXux/s1600/momma-and-baby_2935016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjROw2L_LyMtYrs1kEU9k5exkGEULISksYy1WGBPo2O4PdEDbC8O4yWFYWMYIHE9vJrNT0k2xCapYIFJKh1_9Tm4O_JACoSpL6H-rwL1GWQ2i8CKBmjJHfi_1NsY1gBJJuhwY7LhMfXux/s320/momma-and-baby_2935016.jpg" width="320" /></a></div>
αυτο ειναι το πρωτο παραμυθι που γραφω για σενα...<br />
ειχες πολλες ευκαιριες να μην ερθεις σε αυτον τον κοσμο...πραγματικα παρα πολλες...<br />
απο την αρχη μεχρι την τελευταια στιγμη... <br />
ομως εσυ ηθελες...ηθελες πολυ για καποιο λογο...<br />
και τα καταφερες...και σε ευχαριστω γι αυτο...<br />
γιατι απο την στιγμη που ακουσα το κλαμα σου ελευθερωθηκα...<br />
τιποτα απο τον παλιο μου εαυτο δεν ειναι ακριβως ιδιο...καθε μερα που περνα το νιωθω ολο και περισσοτερο...<br />
με αλλαξες...προς το καλυτερο...<br />
ναι σιγουρα εχεις τον σκοπο σου σε αυτον τον κοσμο που θα ειναι καταδικος σου και δεν θα διεκδικησω τιποτα απο αυτον τον σκοπο...απλα θελω να ειμαι εκει διπλα σου να σε βοηθαω και να σε στηριζω καθε που θα το εχεις αναγκη...<br />
αλλα σιγουρα εχεις τον σκοπο σου και στη δικη μου ζωη...ναι σιγουρα...<br />
γιατι πρωτη φορα στα 30 μου χρονια αρχιζω να την βλεπω σαν ΔΙΚΗ ΜΟΥ...<br />
σε ευχαριστω...που ηρθες...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiho2fyRDtm1pZr0sySmJ9B4yTeDDZVhBLED6DylQO3fcK0pYaYvvUD2yZcriPBE1-vqXCreu6bWYpWzteeLi2l2b9EOYVEq3wSZMPVjEQ28ilR8YA5Zuc8GzYmQZsvIlPjJPTlgrqjPo2I/s1600/a-walk-in-the-park-1_2727952.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiho2fyRDtm1pZr0sySmJ9B4yTeDDZVhBLED6DylQO3fcK0pYaYvvUD2yZcriPBE1-vqXCreu6bWYpWzteeLi2l2b9EOYVEq3wSZMPVjEQ28ilR8YA5Zuc8GzYmQZsvIlPjJPTlgrqjPo2I/s320/a-walk-in-the-park-1_2727952.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
.............................................<br />
<br />
Δεν ξερω τι σημαινει Μαμα...<br />
Μαμα θα ηθελα τοσο πολυ να ησουν εδω...<br />
ειναι τοσα που αναρωτιεμαι,φοβαμαι,θελω...τοσο διαφορετικα θα ηταν ολα αν ησουν εδω...<br />
Μαμα θα ηθελα να σου φερω λουλουδια στο σπιτι σου...και να σε φιλησω...και να νιωσω την αγκαλια σου...<br />
Μαμα θα ηθελα τοσο πολυ να νιωσω την στηριξη σου...το χερι σου στα μαλλια μου...την ανιδιοτελη πανακριβη μοναδικη σου αγαπη...<br />
αχ Μαμα αν ησουν εδω ποσο αλλιως θα ενιωθα...ποτε δεν θα ημουν μονη...τιποτα δεν θα φοβομουν το ιδιο...αφου θα ησουν εσυ εκει να με προστατεψεις,να με φυλαξεις,να με συμβουλευσεις...<br />
αχ Μαμα απλα θα ησουν εκει κι αυτο θα ηταν αρκετο... <br />
Μαμα αν ολα αυτα που νιωθω για σενα τοσο εντονα...τοσο δυνατα...τοσο μοναδικα ακομα και τωρα που δεν εισαι εδω...αν ολα αυτα τα νιωθει αυτο το μικρο πλασμα μεσα στην αγκαλια μου...<br />
τοτε...αυτο σημαινει να εισαι Μαμα...<br />
και αυτο Μαμα εσυ μου το εμαθες...<br />
σε ευχαριστω Μαμα...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCSRKmeE0oy2NGbQPhR_dyBPyTBwHPoPMcL7fawBEOtsy8-L2jZdrWJ08qj6IpZ3dZk4JrjmoUSWQb_CUhrMHRId4iJ4OF-hc3sfz_81rxAt4KH4EkA-9H9Tn_5nBWe-4lbcbXD2GLa2nO/s1600/IMGP3059.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCSRKmeE0oy2NGbQPhR_dyBPyTBwHPoPMcL7fawBEOtsy8-L2jZdrWJ08qj6IpZ3dZk4JrjmoUSWQb_CUhrMHRId4iJ4OF-hc3sfz_81rxAt4KH4EkA-9H9Tn_5nBWe-4lbcbXD2GLa2nO/s320/IMGP3059.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Υ.Γ αγαπημενοι μου φιλοι του εδω...<br />
ξερω πως χαθηκα για πολλους μηνες...σε τηλεφωνα,μυνηματα,μεηλ μπορει να μην απαντησα...<br />
δεν θα δικαιολογηθω...<br />
περασα απο παρα πολλα,με εχασα,εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου τοσες φορες που πια νομιζω πως καλυτερα πεταω παρα παταω...<br />
δεν ειναι πως δεν νοιαζομαι,πως σας ξεχασα ή πως παει κι αυτη αλλη μια απο τα ιδια ηταν...<br />
οχι...<br />
μονο που καμια φορα στη ζωη μας συμβαινουν πραγματα που φερνουν τα πανω κατω...<br />
σε μενα φαινεται πως κραταει χρονια αυτο το σκηνικο μεχρι να παρω το μαθημα μου και να αλλαξω σελιδες...<br />
αρχιζω να πιστευω πως τα καταφερνω λιγο λιγο...πω πω ναι ειναι τοσο δυσκολο αυτο το ταξιδι προς τον εαυτο μας...ισως το δυσκολοτερο που συμβαινει στη διαρκεια της ζωης...<br />
αλλα πρεπει να αξιζει για να εχει τοσο πονο...<br />
ουτε ξερω ποσο κραταει...ουτε ξερω που θα με βγαλει...βασικα δεν ξερω τιποτα...αλλα το ξεκινησα...<br />
κι ελπιζω να βγαζει καπου καλα...αλλωστε μονο καποια πραγματα μπορω να ορισω σε αυτο το ταξιδι...μονο να φροντισω οσο μπορω τις αποσκευες και τα εφοδια...τα υπολοιπα ολα απλα τα αφηνω Στο χερι καποιου Αλλου...<br />
<br />
αυτα...<br />
<br />
Χρονια πολλα σε ολες τις μανουλες του κοσμου...<br />
και ψιτ...<br />
αυριο μια αγκαλια στις μανουλες σας θα σημαινει πολλα...<br />
ακουστε με που το λεω...<br />
θα εδινα τα παντα για μια ακομα αγκαλια της...<br />
<br />
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΜΑ...<br />
<div style="color: red;">
</div>
<div style="color: red;">
<br />
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω<br />
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.<br />
Ρωτάς για την καριέρα μου<br />
τη νύχτα και τη μέρα μου<br />
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.<br />
<br />
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα<br />
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.<br />
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,<br />
το "έλα" και το "αντίο" σου<br />
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.<br />
<br />
Μαμά, πεινάω<br />
μαμά, φοβάμαι<br />
μαμά, γερνάω, μαμά.<br />
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:<br />
ωραία, νέα κι ατυχής.<br />
<br />
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα<br />
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.<br />
Και τέλειωσα με άριστα<br />
αλλά δεν έχω ευχάριστα,<br />
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.<br />
<br />
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες<br />
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.<br />
Και κοίτα, ένα μυστήριο<br />
του κόσμου το κριτήριο<br />
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.<br />
<b><br />
Μαμά, πεινάω<br />
μαμά, φοβάμαι<br />
μαμά, γερνάω, μαμά.<br />
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:<br />
ωραία, νέα κι ατυχής.</b></div>
<br /></div>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-91213678315655114632012-03-08T21:20:00.010+02:002012-03-08T23:08:08.755+02:00ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rijm4-6-Fj3CUAhc120ppb5uKsKi9avwW1toPsolkH-vWphdbNw2qhMNQ4kMLpip0B2ZBxnUUp6C2eOCVNopDXrJ4WUQ7dMpPIMEFyX9KsXbmas12T4G-3QUwLAyCrCzjzJebjgA9kOe/s1600/25902_104729546230295_100000797492017_60765_4575686_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rijm4-6-Fj3CUAhc120ppb5uKsKi9avwW1toPsolkH-vWphdbNw2qhMNQ4kMLpip0B2ZBxnUUp6C2eOCVNopDXrJ4WUQ7dMpPIMEFyX9KsXbmas12T4G-3QUwLAyCrCzjzJebjgA9kOe/s320/25902_104729546230295_100000797492017_60765_4575686_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717624610874838514" border="0" /></a><br />"Με μια πιρογα φευγεις και γυριζεις..."<br />παιζει ξανα και ξανα σημερα κι ολα γυρναν στο μυαλο μου ξανα και ξανα...<br />ξημερωνουν 2 χρονια διχως σου...<br />2 χρονια...<br />ποιος θα μου το λεγε...<br />πως ακομα θα ημουν εδω...<br />πως θα ζουσα 2 χρονια χωρις εσενα...<br />ποτε δεν το πιστεψα...<br />ακομα δεν εχω καταλαβει...ακομα δεν εχω συγχωρεσει...ακομα δεν εχω καταννοησει...<br /><br />ναι η ζωη συνεχιζεται...<br />ολα γινονται και προχωρουν αλλα το θεμα ειναι πως...<br />τιποτα απο εκεινη την μερα δεν ειναι ιδιο και τιποτα δεν θα ξαναγινει ιδιο...<br />δεν θα μιλησω ουτε για προδοσιες,ουτε για αποχωρησεις...<br />ειμαι σιγουρη πως αν τα εβλεπες ή τα ακουγες αυτα θα επεφτες απο τα συννεφα που βρισκεσαι...<br />αλλα μαλλον αυτα ειναι δικα μου μαθηματα κι οχι δικα σου...<br />θυμασαι που σου λεγα για μαθηματα...;γελουσες...<br />σε σηκωνα απο τον καναπε να κανουμε ασκησεις θαρρους και αισιοδοξιας και μου εκανες την χαρη και χοροπηδουσες μαζι μου στο σαλονι...<br />θυμασαι κι εκεινο το βιβλιο με την αφιερωση στην πρωτη σελιδα...;θα τα καταφερουμε σου ελεγα...αλλο ενα κουραγιο κανε...<br />ποσες φορες στο ειπα αυτο...;μεχρι που σε αγανακτησα και μου ειπες "Βουλα παρατα με δεν εχω αλλο κουραγιο..."<br />και ειχες δικιο...ειχες πολυ δικιο απλα εγω δεν ηθελα να το δω...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBu48I_1DuRWECEMXmkbJSWNyPm4rXxKUiQHfwPFqd9RIOr_jgO-JJM21zu9I4rE0oJ0szqwbemCOu4x82GsOQPNxLGIx01fJhatWB_uWJJD031Ht6M6hd1QCMYszf535V4QW8tzr3chr/s1600/fff+114.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBu48I_1DuRWECEMXmkbJSWNyPm4rXxKUiQHfwPFqd9RIOr_jgO-JJM21zu9I4rE0oJ0szqwbemCOu4x82GsOQPNxLGIx01fJhatWB_uWJJD031Ht6M6hd1QCMYszf535V4QW8tzr3chr/s320/fff+114.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717624715572423410" border="0" /></a><br /><br />ειναι εγωιστικο πως ακομα και σημερα αναπολω τις μερες στο νοσοκομειο...<br />τις τελευταιες μερες στο σπιτι...<br />ειναι εγωιστικο γιατι εσυ υπεφερες ομως εγω...εμεις...σε ειχαμε ακομα κοντα μας...<br />απλωνα το χερι και σε αγγιζα...εκανα λιγο χωρο στο κρεββατι και κουρνιαζα διπλα σου...<br />σε χαιδευα...σε μυριζα...σου μιλουσα...σε φροντιζα...και δεν με ενοιαζε τιποτα...<br />δεν με ενοιαζε που ειχα να κοιμηθω κοντα ενα μηνα...δεν με ενοιαζε η κουραση,ουτε η αγωνια,ουτε η ευθυνη...<br />θα μπορουσα να ζησω ετσι...για παντα αρκει να ησουν κοντα...<br />αλλα δεν ηταν...δεν θα ηταν δικαιο για σενα...<br />βλεπεις ποσο εγωιστρια ειμαι...;ακομα και σημερα...<br /><br />"θα εχετε η μια την αλλη και θα προσεχετε η μια την αλλη και ολα θα τα κανετε και θα ζησετε...δεν φοβαμαι να πεθανω,μονο για εσας ανησυχω..."<br />αυτα ηταν τα λογια σου...αυτα ηταν που με ξυπνησαν απο τον εγωισμο μου...<br />το οτι εσυ υπεφερες και σκεφτοσουν εμας...για αλλη μια φορα εμας...μια ολοκληρη ζωη εμας...<br />κι εγω με εκβιασμους δεν σε αφηνα να φυγεις...<br /><br />9 Μαρτιου...2010...3 η ωρα το μεσημερι...<br />στα χερια μου και στα χερια της μικρης...<br />οι 3 μας οπως παντα...<br />αποχαιρετιστηκαμε για παντα...<br /><br />ποναει αυτο το για παντα μαμα...<br />ασυναισθητα πηρα πολλες φορες τον δρομο για το νοσοκομειο και αλλαζα κατευθυνση μολις συνειδητοποιουσα που πηγαινα...<br />σηκωσα το τηλεφωνο παμπολλες φορες για να σου πω κατι και το κατεβαζα με δακρυα μολις καταλαβαινα τι εκανα...<br />σου εγραψα γραμματα πολλα λεγοντας σου την καθημερινοτητα και ολα τα γεγονοτα της ζωης μετα...<br />σου μιλησα παρα πολλες φορες...σε φωτογραφιες,σε προσευχες...<br />εκλαψα,καταραστηκα,θυμωσα,εσβησα,πικραθηκα,απογοητευτηκα...περασα απο ολα τα σταδια αλλα ακομα δεν εχω αποδεχτει πως καλως εφυγες...πως ηταν η ωρα σου που λεμε...<br />δεν ηταν γιατι σε ειχα ακομα αναγκη...<br />σε εχω ακομα αναγκη...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4-scLe0cPAIb-jj96IfErh5cl2D_915U-_v_PiwmI6j4GTvu7MvEC7KbZ769YZTtXgDKsd6IzqNWe2SBn9p0mz9IE7QPzMCjHmzqodKyu33B8U00p-XwVnkK8zsX24fOaM5EX-mmeQFyP/s1600/IMGP1446.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4-scLe0cPAIb-jj96IfErh5cl2D_915U-_v_PiwmI6j4GTvu7MvEC7KbZ769YZTtXgDKsd6IzqNWe2SBn9p0mz9IE7QPzMCjHmzqodKyu33B8U00p-XwVnkK8zsX24fOaM5EX-mmeQFyP/s320/IMGP1446.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717624863664477442" border="0" /></a><br /><br />μου λειπουν οι καυγαδες μας...<br />μου λειπουν ολες εκεινες οι φορες που δεν με καταλαβαινες γιατι...γιατι απλα ησουν η μαμα και ημουν η κορη και ετσι ειναι...<br />μου λειπουν οι πατατες τηγανητες με αυγα της τελευταιας στιγμης γιατι δεν προλαβε κανεις να μαγειρεψει...<br />μου λειπει που μας επαιρνε ο υπνος στους καναπεδες βλεποντας ταινια...<br />μου λειπει να σε βλεπω να φυτευεις στον κηπο...<br />μου λειπει εκεινο το μπανιο στη θαλασσα που εβγαλες την περουκα και ενιωσες ελευθερη κι εγω χαμογελουσα ολο ευτυχια γιατι ημασταν μαζι στην θαλασσα...<br />μου λειπει το μαλωμα σου γιατι παταω ξυπολυτη,γιατι κανω διαιτες και τρεφομαι μονο με γιαουρτια,γιατι εβαλα κιλα,γιατι εβαλα δυνατα την μουσικη...<br />μου λειπει να κατσουμε στο μπαλκονι και να κοροιδεψουμε τον απεναντι που κανει ηλιοθεραπεια στο μπαλκονι του...<br />μου λειπει να πιουμε εναν καφε μαζι και να κανουμε και κανα δυο τσιγαρα...<br />μου λειπει η τρυφεροτητα που ειχες για τα παντα και τους παντες...<br />μου λειπει η αγαπη που ειχες και δεν περιμενες ποτε πισω να στη δωσουν...<br />μου λειπει που σε ειδα να σηκωνεσαι απο το κρεββατι του νοσοκομειου με πονους για να φροντισεις την γιαγια απεναντι...απλα για να το κανεις...<br />μου λειπει αυτη η απιστευτη μανια σου για την κοκα κολα...<br />μου λειπει πολυ που πεφταμε πανω σου με την μικρη και σε γαργαλουσαμε...<br />μου λειπει η μυρωδια απο τα μπαχαρικα παντου...στο σπιτι,στο αμαξι...παντου...<br />μου λειπει να με αγαπησει καποιος οπως εσυ...τοσο ανιοδετελως...τοσο διχως κανενα ανταλλαγμα...να με δεχτει οπως ειμαι...αλλα γι αυτο ειναι μονο οι μαμαδες ξερω...<br />μου λειπουν ολα...<br />ολα ομως...<br />αν μπορουσα να ανταλλαξω οσα εχω με ενα λεπτο ξανα στην αγκαλια σου...μονο αν μπορουσα...<br /><br />σ'αγαπαω μαμα...<br />απο τοτε που εφυγες φοβαμαι...τρεμω μην χασω ξανα καποιον που αγαπω τοσο...και δεν ειναι πολλα τα ατομα μαμα...<br />μετρημενα στα δαχτυλα του ενος χεριου ειναι...<br />μια μερα θα σου πω ενα παραμυθι για καποιον που σου μοιαζει...αν και ισως ηδη το ξερεις...<br />πρωτη φορα μετα απο σενα μαμα...πρωτη φορα φοβηθηκα τοσο...ακομα φοβαμαι...<br />αλλη φορα θα σου πω ομως...<br /><br />και ξερεις τι...;<br />κοιταζω εκεινο το cd που σου γραψα και δεν προλαβαμε να ακουσουμε...<br />γιατι δεν προλαβαμε μαμα...;<br />γιατι το ακουω μονη μου τωρα...;<br />και διαβαζω το παραμυθι που σου ειχα γραψει για τα γεννεθλια σου και στο ειχα εκτυπωσει και ολο περηφανια το ειχες μαζι σου και το διαβαζες...<br />και διαβαζω κι εκεινο το ποιηματακι που ειχες γραψει για μενα οταν ημουν μωρο και με εβλεπες να κοιμαμαι...<br />και βλεπω τις ανεμωνες που σε στολισαν να κοσμουν μια φωτογραφια σου...<br />και ολα γυρναν ξανα και ξανα στο μυαλο μου...<br /><br />ηθελα να ησουν εδω...<br />για τοσους πολλους λογους μα δεν εισαι...<br />ποτε ξανα δεν θα εισαι...<br />κι αυτο το ποτε μαμα σκοτωνει...<br />το οτι δεν παιρνω απαντηση πια...δεν αντεχεται ωρες ωρες...<br />θελω να μπω στην αγκαλια σου και ως δια μαγειας να μαλακωσει καθε πονος...<br />ετσι δεν γινοταν παντα...;<br />μαγικη η αγκαλια σου μαμα...παντα τα εκανε ολα καλυτερα...<br />και εγω πολυ αναγκη την ειχα τωρα...<br />πολυ ομως...<br /><br />δεν θελω να ποναω αλλο μαμα...<br />δεν θελω αλλα μαθηματα...<br />δεν θελω αλλες σφαλιαρες...<br />δεν θελω αλλες δυσκολες διαδικασιες...<br />παντα ελεγα πως αντεχω...πως ολα γινονται για καποιον λογο...πως βλεπω το θετικο μεσα στο αρνητικο...πως θα βγει το ουρανιο τοξο μετα την μπορα και ολα αυτα τα αισιοδοξα...<br />απλα δεν θελω αλλο μαμα...<br />θελω να ερθουν ολα για μια φορα στη ζωη μου ευκολα,μαλακα,ιδανικα...<br />για μια φορα...εστω μια...<br />και θελω να νιωσω την απολυτη ευτυχια και γαληνη διχως να σκεφτομαι σωστο και λαθος...<br />διχως να σκεφτομαι μηπως το ενα και μηπως το αλλο...<br />μαμα αν ησουν εδω ολα θα ηταν πιο ευκολα γιατι απλα θα ησουν εδω...<br />κι απο τοτε που δεν εισαι ενιωσα πολλες φορες μονη...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAQSjvzBA9pr46W7DSaSBfcwbsJi6OuexFMUniMpmyz0bPeE_Hena27kO6xOpLmsxT_HypIJKH6tmz_LzWpTV5U_yBcYbo_WVLpo2B3EWAfVPQo1cui4RI8uqF6FZAaPdVdY3bPkqXtOF/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+006.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAQSjvzBA9pr46W7DSaSBfcwbsJi6OuexFMUniMpmyz0bPeE_Hena27kO6xOpLmsxT_HypIJKH6tmz_LzWpTV5U_yBcYbo_WVLpo2B3EWAfVPQo1cui4RI8uqF6FZAaPdVdY3bPkqXtOF/s320/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+006.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717625124494485874" border="0" /></a><br /><br />νιωθω σαν να σε ακουω...<br />"Βουλα αυτα σου εμαθα εγω...;τι στο καλο εχεις παθει...;για συνελθε σε παρακαλω..."<br />κι υστερα εκεινο το μοναδικο...<br />"κι εγω σ'αγαπαω μωρο μου..."<br /><br />α ρε μαμα...<br />μια ακομα φορα θα θελα να το ακουσω...<br />μπα ψεματα λεω...<br />θα θελα να το ακουω καθε μερα για ολο το υπολοιπο της ζωης μου...<br /><br />τιποτα δεν ειναι και δεν θα ειναι ποτε ξανα ιδιο μαμα...<br />ουτε καν το βλεμμα μου...<br /><br />Υ.Γ ποτε δεν πιστευα οτι θα ερχοταν στη ζωη μου αυτο που ερχεται και δεν θα ησουν εκει...<br />να ξερες ποσο φοβαμαι πως δεν ξερω τιποτα...πως θα τα κανω ολα λαθος...πως δεν θα γινω αξια οπως εσυ...<br />σοβαρα τωρα...ποτε δεν πιστεψα πως δεν θα σουν εδω...<br /><br />Υ.Γ2 η Σ φτιαχνει καφε κι ερχεται εκει να τον πιει μαζι σου...<br /><br />Υ.Γ3 την αλλη βδομαδα ειπαν τα κοριτσια,οι φιλες σου πως θα ερθουν να πιουμε ενα ουζο...<br />ετσι θα το θελες το ξερω...ετσι διχως τυπικουρες...<br /><br />Υ.Γ4 ελπιζω να καταφερνω να σε κανω περηφανη...(ξερω πως αυτη την περιοδο καθολου)...αλλα γενικα...;<br /><br />δεν ειναι παρηγορο κανενα γραμμα που δεν πηρα απαντηση...<br />και κανενα βραδυ που ξενυχτησα περιμενωντας...ουτε κι εγω ξερω πως μια επικοινωνια...<br />κι ουτε ο χρονος γιατρευει καμια πληγη...<br />απλα μαθαινεις να ζεις με την πληγη...<br />και τιποτα ξανα δεν ειναι το ιδιο...<br /><br /><br />για σενα μανουλακι...<br />το τραγουδι σου...<br />κι υστερα το τραγουδι μας...<br />θυμασαι...;<br />πως κοιταζομασταν στα ματια καθε που επαιζε...<br />δεν χρειαζοταν να πουμε τιποτα...απλα ξεραμε...<br /><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Με πήρες κάποτε απ΄το χέρι και δε σε ρώτησα πού πάμε</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> σου είπα με σένα δε φοβάμαι μάνα καλή μάνα μου έρμη</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μου</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> και τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Κλείδωσες δυό φορές το σπίτι μας πήρες κι ήρθαμε στην πόλη</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> σαν τα κοράκια πέσαν όλοι έτσι όπως σε είδαν φοβισμένη</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> κι ακόνιζα παιδάκι πράμα τα νύχια μου και το μυαλό μου</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> με μιά τρεμούλα μ΄ένα φόβο μη γκρεμιστεί ο αρχηγός μου</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Κι άρχισαν να κυλούν τα χρόνια όπως το χρώμα στη βατίστα</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> στην οικοκυρική μοδίστρα κι ο αδερφός μου στα καράβια</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> η Ελλάδα πήγαινε κι ερχόταν κι έγινε ο τρόμος καθεστώς σου</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> φοβήθηκα μη σε τσακίσουν και τότε έγινα αρχηγός σου</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Και πάνω που άρχιζα να ορίζω ήρθε η αγάπη να με ορίσει</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> και μπλέχτηκα στο αλισβερίσι οι αγάπες μ΄έβαλαν στη μέση</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> εσύ νοιαζόσουν μη πονέσω μα αυτές δε΄βλέπαν τον καημό σου</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> κι όλες στο μάτι είχαν βάλει να ρίξουνε τον αρχηγό σου</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Κι όταν με πήρε το τραγούδι ήμουν το στόμα των απόρων</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> έγινα στόχος των εμπόρων και θύμα της πολυγνωσίας</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> πήγαν να τρίξουν τα θεμέλια δεν ήταν τ΄αύριο πια δικό μου</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> τότε ξανάπλωσες το χέρι και σε ξανάκανα αρχηγό μου</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Τώρα χαμένη εγώ στους ήχους και λυτρωμένη εσύ χορεύεις</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> η μόνη εσύ που με πιστεύεις σαν σου μιλώ μεσ΄στα τραγούδια</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> τώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να΄βρω δίκια</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> τώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ΄αρχηγηλίκια</span><br /><br />και ξημερωνει 9 του Μαρτη...<br />μονο στην ψυχη μου δεν ξερω ποτε και αν θα ξημερωσει ξανα...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-30242513429570008822012-02-10T01:39:00.008+02:002012-02-10T04:07:36.931+02:00ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfCcPo4XcyHp679wSnznoVkZp83JvEwc28Pidw4EYzJtVyXmd1mujfdiE1FtYtO5w1OT8MTA2a7nXIWT5rWc1-C0z4Z3jjkgu9xy-cUWV08tZi54c9qXZ9OkIFXxtTR47oYPXe9yYk5Uyj/s1600/little-prince-my-site-marilenamexi.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfCcPo4XcyHp679wSnznoVkZp83JvEwc28Pidw4EYzJtVyXmd1mujfdiE1FtYtO5w1OT8MTA2a7nXIWT5rWc1-C0z4Z3jjkgu9xy-cUWV08tZi54c9qXZ9OkIFXxtTR47oYPXe9yYk5Uyj/s320/little-prince-my-site-marilenamexi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5707310866689410514" border="0" /></a><br />Εξημερωμενος...η-ο<br />μετοχη παθητικου παρακειμενου του ρηματος εξημερωνω...<br />ετυμολογια...:<br />που εχει εξημερωθει,που εχει γινει πιο ηπιος ή που υπακουει σε ανθρωπινες εντολες ή και ελεγχο...<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">τι θα πει εξημερωνω;ρωτησε ο μικρος πριγκιπας την αλεπου...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">ειναι κατι που εχει ξεχαστει απο καιρο ειπε η αλεπου...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">σημαινει να κανεις δεσμους...</span><br /><br />πως μπορεις να εξημερωθεις...!<br />καταρχην πιστευεις κι εμπιστευεσαι εκεινον που ετοιμαζεται να σε εξημερωσει...<br />οι λογοι ειναι πολλοι που καποιος θελει να εξημερωσει καποιον αλλο...<br />συνηθως ειναι η αναγκη να ενωσει την μοναξια του με μια αλλη...να γινουν παρεα...<br />καποιοι ειναι εξημερωμενοι απο την φυση τους...πλησιαζουν και πλησιαζονται...<br />καποιοι αλλοι ειτε γεννηθηκαν αγριοι ειτε αναγκαστηκαν να γινουν...<br />εκεινους δυσκολα τους εξημερωνεις...<br />πιο δυσκολη ειναι η δευτερη κατηγορια...οποιος αναγκαστηκε να γινει σημαινει πως καποτε ηταν εξημερωμενος...<br />κι υστερα...ειτε διωχθηκε...ειτε χτυπηθηκε...ειτε και τα δυο μαζι...ειτε οτιδηποτε που τον αναγκασε να ξαναγινει ανημερος...<br />σκεψου ενα σκυλι που το χτυπας με το χερι...<br />οταν πας να το χαιδεψεις ειτε θα μαζευτει τρομαγμενο και φοβισμενο ειτε θα σου αγριεψει...<br />δεν πλησιαζονται ευκολα οσοι εξημερωθηκαν κι υστερα ξαναγυρισαν στην ανημερη φυση τους...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGKKMvOoXd_ZtVlEhRtwvhZWPk3TL7dn7MRbzf25zrTqf-q1B6XIRLUGRR-oqqwsyaRGK8WVPOCFdx23xzWWOrg6G80_PyQTk3V2x7zVXtAAUggmERyVPGhC_UnR3-ML-OK4_XxZgkH7_r/s1600/Scan0003.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGKKMvOoXd_ZtVlEhRtwvhZWPk3TL7dn7MRbzf25zrTqf-q1B6XIRLUGRR-oqqwsyaRGK8WVPOCFdx23xzWWOrg6G80_PyQTk3V2x7zVXtAAUggmERyVPGhC_UnR3-ML-OK4_XxZgkH7_r/s320/Scan0003.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5707310973556372802" border="0" /></a><br /><br />γιατι να εξημερωθεις...!<br />γιατι εχεις την αναγκη να κανεις δεσμους...<br />εχεις αναγκη να νιωσεις ομοιος με καποιον αλλο...<br />εχεις αναγκη να του εισαι απαραιτητος και να ειναι εκεινος απαραιτητος για σενα...<br />να μοιραζεσαι...να μοιραζεστε ο ενας στον αλλο...<br />ειναι υπουλες οι αναγκες...<br />ξερεις τι μαλακα μπορουν να σε κανουν οι αναγκες...;(αυτο το λεει μια φιλη αλλα ειναι απο αλλο παραμυθι)<br />η αναγκη λοιπον σε σπρωχνει να αφεθεις στο ημερωμα...<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">ειπε η αλεπου...:</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />για μενα εισαι ως τωρα μοναχα ενα αγορακι,ιδιο κι απαραλλαχτο με εκατο χιλιαδες αλλα αγορακια...και δεν σε εχω αναγκη.<br />Ουτε κι εσυ με εχεις αναγκη.</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">Για σενα δεν ειμαι παρα μια αλεπου ιδια με αλλες εκατο χιλιαδες αλεπουδες.</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />Αν ομως με εξημερωσεις,θα </span><span style="color: rgb(51, 204, 255);">εχουμε αναγκη ο ενας τον αλλο...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />θα εισαι για μενα μοναδικος στον κοσμο...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα ειμαι για σενα μοναδικη στον κοσμο...</span><br /><br />τι γινεται οταν εξημερωνεσαι...!<br />η αναγκη παιρνει υποσταση...<br />γινεται πραγματικοτητα και την ζεις...<br />πλεον ανταποκρινεται η αναγκη σου στην αναγκη του αλλου και τουμπαλιν...<br />αρχιζεις να προσφερεις και να σου προσφερουν...<br />ανοιγεσαι...<br />δινεσαι...<br />το κομματι σου δεν ειναι πια "σου" ανηκει και σε καποιον αλλο...<br />αφηνεσαι...<br />εμπιστευεσαι...<br />οσο περναει ο καιρος περισσοτερο...<br />ειναι λιγο αναλογικο ολο αυτο...<br />ο χρονος λειτουργει υπερ του να ενισχυεις την αναγκη...<br />δεν ειναι παντοτε καλο αυτο...<br />αλλα αν εχεις φτασει σε αυτο το σημειο τοτε ή που εκανες ενα βημα μπροστα απο τον θαμνο ή που πλησιασες προς τον θαμνο...<br />εισαι υπευθυνος σε οποια θεση κι αν εισαι...<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">ειπε η αλεπου...:</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">ολες οι κοτες μοιαζουν κι ολοι οι ανθρωποι μοιαζουν...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">καπως βαριεμαι λοιπον...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />αν ομως με εξημερωσεις,η ζωη μου θα λαμψει...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα αναγνωριζω εναν ηχο βηματων αλλιωτικο απο ολους τους αλλους...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />τα βηματα των αλλων με κανουν να χωνομαι στη γη...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />τα δικα σου θα με φωναζουν εξω απο τη γη σαν να 'ναι μουσικη...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />Υστερα δες!</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Να κατω </span><span style="color: rgb(51, 204, 255);">εκει,βλεπεις τα σπαρμενα χωραφια...;<br />εγω δεν τρωω ψωμι.το σταρι δεν μου χρειαζεται.</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">τα σταχυα στα χωραφια δεν μου θυμιζουν τιποτα.Κριμα, ε!</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />Εσυ ομως εχεις χρυσαφενια μαλλια.Ετσι θα ειναι υπεροχα οταν με εξημερωσεις!</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">το χρυσαφενιο σταρι θα μου θυμιζει </span><span style="color: rgb(51, 204, 255);">εσενα!</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">και θα αγαπαω την βουη του ανεμου μες τα σταχυα!</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">σε παρακαλω εξημερωσε με...ειπε η αλεπου...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα το θελα πολυ απαντησε ο μικρος πριγκιπας αλλα δεν εχω πολυ καιρο...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">εχω να ανακαλυψω φιλους και να μαθω πολλα...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />δεν μαθανεις παρα τα πραγματα που εξημερωνεις ειπε η αλεπου...</span><br /><br /><br />υστερα...;;;<br /><br />υστερα ερχεται το τελετουργικο του ημερωματος...<br />δεν ειναι ευκολο...<br />θελει προσπαθεια και θελει δουλεια...<br />δεν ακουμπας ευκολα πανω στον αλλο...<br />παντα υπαρχει ο φοβος μηπως το χερι που ετοιμαζεται να σε χαιδεψει αποδειχτει ομοιο με εκεινο που σε χτυπησε...<br />αν εισαι απο αυτη την κατηγορια...<br />μπορει να εισαι απο την αλλη και να φοβασαι απλα τα χερια...<br />καθε ειδους χερια...<br />μια φορα φοβος το ενα...φοβος και το αλλο...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKd2lqXOgTK872_uq5S52pPLVhiEQ0SfgK0qv5Fw2-E6AaDdA1Oml8STKNSaVyuQi5wcyp1LQSHGo5XbPeGu2Sr06crMnV_PQowP7NdXGUnfcmv3Qbt8HNVFp8-OISLbd_RedDXnF6NKz7/s1600/The_Little_Prince_by_mandygir.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKd2lqXOgTK872_uq5S52pPLVhiEQ0SfgK0qv5Fw2-E6AaDdA1Oml8STKNSaVyuQi5wcyp1LQSHGo5XbPeGu2Sr06crMnV_PQowP7NdXGUnfcmv3Qbt8HNVFp8-OISLbd_RedDXnF6NKz7/s320/The_Little_Prince_by_mandygir.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5707311161159500210" border="0" /></a><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">τι πρεπει να κανω για να σε εξημερωσω ειπε ο μικρος πριγκιπας...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">πρεπει να εχεις μεγαλη υπομονη ειπε η αλεπου...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα κατσεις πρωτα λιγο μακρια μου,ετσι στο χορταρι...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα σε κοι</span><span style="color: rgb(51, 204, 255);">ταω με την ακρη του ματιου και δεν θα βγαλεις αχνα...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />τα λογια ειναι που δημιουργουν τις παρεξηγησεις...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">καθε μερα θα μπορεις να καθεσαι και λιγακι πιο κοντα...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα ηταν καλυτερα να ερχεσαι παντα την ιδια ωρα...</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />αν ερχεσαι ας πουμε στις τεσσερις το απογευμα,απο τις τρεις θα αρχισω να ειμαι ευτυχισμενη.</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">οσο θα περνα η ωρα,τοσο θα νιωθω ευτυχισμενη.</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">στις τεσσερις πια θα πηγαινοερχομαι και θα ανησυχω...</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">θα ανακαλυψω την αξια της ευτυχιας!</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">αν ομως ερχεσαι οποτε να 'ναι δεν θα ξερω ποτε ακριβως να σου ΄χω ανοιξει την καρδια μου...</span><br /><br />κι υστερα...;;;<br /><br />κι υστερα ο δεσμος εχει πια δημιουργηθει...<br />η ευτυχια σου εξαρταται απο τον αλλο...<br />την δυστηχια σου θες να την μοιραζεσαι με τον αλλο...<br />η καρδια σου ενωνεται με την καρδια του αλλου και συντονιζεται στον ιδιο παλμο...<br />αλλωτε ειναι γρηγορος και δυνατος κι αλλωτε ηπιος και πιο σιγανος...<br />ιδιος ομως...<br />υστερα ειναι στο χερι του καθενα κατα ποσο θα ενισχυσει αυτον το δεσμο...<br />οσο πιο πολυ απο σενα δωσεις στον αλλο τοσο πιο ισχυρος γινεται...<br />οσο πιο ισχυρος γινεται τοσο πιο πολυ εξαρτασαι απο τον αλλο...<br />οσο πιο πολυ εξαρτασαι απο τον αλλο τοσο πιο πολυ του ανηκεις...<br />οσο πιο πολυ του ανηκεις τοσο πιο πολυ παιρνεις την μορφη του και παιρνει τη δικη σου...<br />καποιοι καταφερνουν και γινονται ενα...δυο σωματα αλλα μια ψυχη,ενα μυαλο,μια καρδια...<br />καποιοι πλησιαζουν...<br />καποιοι απλα κανουν δεσμους...<br />αλλοι πιο δυνατους κι αλλοι πιο απλους...<br /><br />δεν ξερω ποιοι ειναι πιο ευτυχισμενοι...αλλωστε η ευτυχια ειναι πολυ προσωπικη υποθεση...<br />δεν ξερω αν υπαρχει σωστο και λαθος στον καθε ειδους δεσμο...κι αυτο ειναι πολυ προσωπικο...<br />εξαρταται απο το ποσο ενισχυθηκε ο καθε δεσμος και κατα ποσο ταιριαξαν εκεινος που εξημερωσε κι εκεινος που εξημερωθηκε...<br />καποιες φορες οι ρολοι αντιστρεφονται στην πορεια...<br />καποιες αλλες φορες δεν εχει πια καμια σημασια γιατι κανεις δεν θυμαται ποιος ηταν ποιος...<br /><br /><br />Τελος...!<br /><br />τελος καποιες φορες υπαρχει και καποιες αλλες οχι παλι...<br />ειναι κι αυτο μια πολυ προσωπικη υποθεση στο παραμυθι του καθενα...<br /><br />ομως εδω δεν θα προσθεσω τιποτα δικο μου...<br />θα αφησω καποιον που μιλησε στην καρδια μου πριν πολλα χρονια να πει μερικες αληθειες...<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Ετσι ο μικρος πριγκιπας εξημερωσε την αλεπου κι οταν πλησιασε η ωρα που θα εφευγε...:</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">-Αχ ειπε η αλεπου.."θα κλαψω"</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />-Εσυ φταις,ειπε ο μικρος πριγκιπας,εγω δεν ηθελα το κακο σου,εσυ ομως ηθελες να σε εξημερωσω</span> <span style="color: rgb(51, 204, 255);"><br />-και βεβαια,ειπε η αλεπου</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">-ομως θα κλαις,ειπε ο μικρος πριγκιπας</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">-και βεβαια,ειπε η αλεπου</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">-τοτε τι κερδισες;</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">-κερδισα!ειπε η αλεπου,αφου υπαρχει το χρωμα του σταριου!</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">και προσθεσε:πηγαινε να ξαναδεις τα τριανταφυλλα...θα καταλαβεις οτι το δικο σου ειναι μοναδικο στον κοσμο.</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">αλλωστε πονας λιγο οταν αφηνεσαι να σε </span><span style="color: rgb(51, 204, 255);">εξημερωσουν...</span><br /><br />Τελος...;;;<br /><br />τελος...<br />η αλεπου ζητησε να εξημερωθει...<br />ο μικρος πριγκιπας δεν ηξερε...<br />παρολα αυτα ο δεσμος δημιουργηθηκε...<br /><br />καποιες φορες γινεται το αντιθετο...<br />η αλεπου δεν ξερει...<br />ο μικρος πριγκιπας ζητα να την εξημερωσει...<br /><br />καποιες φορες ουτε η αλεπου αλλα ουτε κι ο μικρος πριγκιπας ξερουν...<br /><br />παντα ομως...<br />και οι δυο βοηθησαν στην δημιουργια δεσμου...<br />ειτε καποιος εκανες το βημα μπροστα απο τον θαμνο ειτε καποιος προς τον θαμνο...<br />θελει δυο το ημερωμα...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_vD3kzePLF67qAB6NIYzU_bVw6vNJ2KI_toYg4ZwnlB1MzduBePn8Ll9od7CuvKczRX28HPOlU2l429NVa5Sm4mb6B92pyz_ycGqTMb7JLMy3a7mb0lX-HTueMstu0vHZkLuSfJ-fYc6h/s1600/a_little_prince_by_youmee400-d34rzu5.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 246px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_vD3kzePLF67qAB6NIYzU_bVw6vNJ2KI_toYg4ZwnlB1MzduBePn8Ll9od7CuvKczRX28HPOlU2l429NVa5Sm4mb6B92pyz_ycGqTMb7JLMy3a7mb0lX-HTueMstu0vHZkLuSfJ-fYc6h/s320/a_little_prince_by_youmee400-d34rzu5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5707311498156173890" border="0" /></a><br />το υστερα...;<br />δεν ξερω...<br />ειναι υποθεση πολυ προσωπικη...<br /><br />μονο μια αληθεια ξερω...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"ειπε η αλεπου...:Μονο με την καρδια βλεπεις καλα...η ουσια δεν φαινεται με τα ματια..."</span><br /><br /><br /><br />Υ.Γ1 αυτη η μελωδια πρεπει να με εχει εξημερωσει...ποναω οταν την ακουω...<br /><br />Υ.Γ2 πονας λιγο(ή και πολυ)...οταν αφηνεσαι να σε εξημερωσουν...(οι ανθρωποι)<br /><br />Υ.Γ3 χαρισα αυτο το βιβλιο δυο φορες στη ζωη μου...<br />και τις δυο σε πολυ σημαντικους για μενα ανθρωπους...<br />και οι δυο με εξημερωσαν...<br />στον εναν ημουν ημερη ηδη στον αλλο οχι...<br />οπως ειπα ομως ο δεσμος δημιουργειται σε καθε περιπτωση και εξαρταται απο το υστερα...<br />δεν ξερω αν ποτε διαβαστηκε...<br />δεν ξερω τι νοημα μπορει να αποκομισε καθενας ακομα κι αν διαβαστηκε...<br />ουτε ξερω τι υπηρξα εγω γι αυτους τους ανθρωπους...<br />ακομα κι αυτο εξαρταται απο το υστερα...<br />θα θελα...<br />...αλλα αυτο ας μην το πω...<br />ειναι μια υποθεση πολυ προσωπικη...<br /><br />απο χτες το διαβαζω εγω σε μια τριτη ψυχουλα...<br />ετσι ειμαι σιγουρη πως θα ακουστει...<br />κι ελπιζω αυτη τη φορα αυτο που θελω να πω να το καταλαβει εστω αυτη...<br />ειναι ακομα αμολυντη ψυχη...ουτε εξημερωσε ουτε την εχουν εξημερωσει...<br />θελω να την προστατεψω και να την αγαπησω οσο τιποτε αλλο...<br />ελπιζω να με αγαπησει κι αυτη...<br />θελω να βλεπει μεσα απο τα ματια μου,να ακουει μεσα απο τα αυτια μου και να νιωθει μεσα απο την καρδια μου...<br />θελω να μαθει ολα τα μυστικα αυτου του κοσμου και να μου τα πει κι εμενα...<br />αλλα εκεινο που θελω πιοτερο απο ολα ειναι να μαθει αυτο το μυστικο...<br /><br />πως <span style="color: rgb(255, 0, 0);">μονο με την καρδια βλεπεις καλα...η ουσια δεν φαινεται με τα ματια...!</span><br />κι αν το μαθει τοτε θα ειμαι σιγουρη πως ο σκοπος μου σε αυτον τον κοσμο εκπληρωθηκε...<br />σε καποιον θα εχω μαθει την αγαπη οπως την βλεπω και τη νιωθω εγω...<br />την αληθινη...<br />την αγνη...<br />την ουσιωδες...<br />την αμολυντη...<br />την ανυπερβλητη...<br /><br />κι ευχομαι μιας που εγω θα τα μαθω ολα σε αυτη τη ψυχη...<br />εγω να παρω ολο τον πονο του ημερωματος κι εκεινη μονο την αγαπη...!ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-53910825925452586362012-01-26T05:18:00.015+02:002012-01-26T08:37:55.731+02:00ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ6PC0OH2g0CJWUflwN87mwDLKY3G0ZfjMleI3Q4XqJAP5iYUQXRMsUj0yY8_1Jo8PP9KNEF23gJIc42r3LvAkkIkgddEag7kOKwsxSjBe8g7SbWiWgpMdnUoXWCXeGYwsuLSDm2DgR58z/s1600/4977108407_c7f88a7df2_b.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 302px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ6PC0OH2g0CJWUflwN87mwDLKY3G0ZfjMleI3Q4XqJAP5iYUQXRMsUj0yY8_1Jo8PP9KNEF23gJIc42r3LvAkkIkgddEag7kOKwsxSjBe8g7SbWiWgpMdnUoXWCXeGYwsuLSDm2DgR58z/s320/4977108407_c7f88a7df2_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701794633771548626" border="0" /></a><br />Αυτο το παραμυθι ειναι πολυ διαφορετικο απο οσα εχω γραψει μεχρι τωρα...<br />ωστοσο οπως ολα περα για περα αληθινο...<br />ειναι πιο πολυ μια απορια...<br />μαλλον ειναι πολλες αποριες...<br />δεν ξερω αν βρω απαντησεις γραφωντας το αλλα το αποφασισα για δυο λογους...<br />ο ενας ειναι πως οταν τα βλεπω γραμμενα ξεκαθαριζει το μυαλο μου παντα..τα βλεπω πιο καθαρα μετα...<br />ο αλλος ειναι πως με γραπτα εχω ξεπερασει τα περισσοτερα στη ζωη μου κι αν οχι ξεπερασει τα εχω κανει πιο υποφερτα...οποτε ισως ειναι και μια ευχη να ξεπεραστει κι ενα ακομα...<br /><br />Λοιπον να ενα διαφορετικο παραμυθι...<br />οποιος εχει ορεξη ας διαβασει...<br /><br />Μιαν φορα κι εναν καιρο μιλουσα με δυο "φιλους"...<br />ο ενας με ηξερε καλα...<br />ο αλλος πιστευα οτι με ηξερα καλυτερα απο τον καθενα...<br />δεν ξερω τι πιστευω πια γι αυτο μη με ρωτατε...<br /><br />και στους δυο μιλησα για το ιδιο πραγμα...<br />την αγαπη...<br />την αγαπη...<br />οπως την ξερω...οπως την εχω νιωσει μεσα στην ψυχη μου...<br />οπως την καταλαβαινω...οπως την διαβαζω σε ποιηματα και σε βιβλια...<br />την αγαπη στο μεγαλειο της...στην ουσια της...στην πραγματικη της θεση...<br /><br />αναφερθηκα πολλες φορες στο blog αυτο μιλωντας...<br />ηθελα να δειξω πως πολυ το πιστευω αυτο για την αγαπη...πως ετσι ημουν παντα...<br />προσπαθουσα να "πεισω" πως οσα λεω δεν ειναι ψεμματα...δεν ειναι ιδεες που μου 'ρχονταν τωρα,ουτε πως ειχα προσωπικο οφελος...<br />ηθελα πολυ να κανω δυο ανθρωπους που αγαπω να "δουν"...<br />ξερω πως ο καθενας "βλεπει" οταν ερθει η ωρα του να δει και πως βοηθεια δινουμε μονο οταν μας τη ζητανε...<br />γιατι μονο τοτε μπορει να καταλαβει ο αλλος...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXLnxyr-pxHUSE7CDwZDVS7ISqg13S8PGRz9PRMp87lwRM0odqmatAtvzF0IjZmxDJ44bQFHeAvOQqHITu5BlioepYE2tqaoYgFUdpkalXm8ylTWIocFRBk0tl5fsr4u9wwyyP2-Dwn9oR/s1600/180346_186434571379752_164763236880219_513273_331886_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXLnxyr-pxHUSE7CDwZDVS7ISqg13S8PGRz9PRMp87lwRM0odqmatAtvzF0IjZmxDJ44bQFHeAvOQqHITu5BlioepYE2tqaoYgFUdpkalXm8ylTWIocFRBk0tl5fsr4u9wwyyP2-Dwn9oR/s320/180346_186434571379752_164763236880219_513273_331886_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701794726867842306" border="0" /></a><br />ο ενας φιλος μου την ζητησε...<br />μοιαζουμε και αρκετα και ειχαμε πολλες ιδιες αποψεις για την αγαπη...<br />αυτος ο φιλος λοιπον εχει θυσιασει πολλα για την αγαπη...πολλα ομως...<br />τον ρωτησα λοιπον πως αισθανεται γι αυτο αφου εχει μια πολυ προσωπικη εμπειρια...<br />μου το παρομοιασε τοσο ομορφα...<br />ειπε πως ειναι "σαν το φως στο σκοταδι..."<br />υστερα συνεχισε...<br />μπορει να εχει πολλες ομορφιες η νυχτα,να εχει μαγεια,να εχει αστρα και φεγγαρια που αλλες φορες ειναι μισογεματα και αλλες πανσεληνοι...πραγματα μαγικα...<br />αλλα σαν το φως οταν ξημερωνει δεν εχει...το δικο του φως καλυπτει ολες τις νυχτες μαζι...<br />αυτη ειναι η δικη μου αγαπη μου ειπε...και αξιζει ολα τα σκοταδια για εκεινο και μονο το φως...<br />υστερα λιγο δακρυσε...φοβηθηκε οτι θα εχανε το "φως του" απο δικο του λαθος και δεν το αντεχε...γι αυτο ζητησε βοηθεια...<br />ηξερα...<br />ηξερα ποσο ειχε πονεσει τουτος ο ανθρωπος και ηξερα...πως δεν θα εχανε το "φως του" απλα του κρυφτηκε για λιγο...<br />τον χαρηκα πολυ...<br />δεν χρειαστηκε να του πω πολλα...ηξερε ηδη πως η αγαπη ειναι μοναδικη για τον καθενα...το βιωνε εδω και πολλα χρονια...<br />ηθελε απλα να μιλησει με καποιον που ξερει αυτη την αγαπη...την αληθινη...<br /><br />ο αλλος φιλος δεν μου τη ζητησε...<br />μα ηθελα τοσο πολυ να του την δωσω...<br />αυτος μου ειπε πως καποτε ειχε κανει μια ευχη...<br />ειχε ζητησει να βρει την αγαπη που δεν ειχε ποτε του...<br />ευχηθηκε να την ζησει βαθια και αληθινα...να την ζησει με την πρωτη ματια...<br />να την ζησει στο πετσι του...<br />το ζητησε με την ψυχη του...το ειχε αναγκη...<br />και του ηρθε!!!ω ναι!!! του ηρθε αυτο που ζητησε...!η ευχη του πραγματοποιηθηκε!<br />η αγαπη η αληθινη, η διχως ορια αγαπη του ηρθε...<br />την ηθελε...την αγαπουσε...την ζουσε...<br />αλλα καποια στιγμη αποφασισε πως δεν ειναι ετσι οπως την θελει και αρχισε να την διωχνει...<br />την ηθελε πια σε συγκεκριμενη μορφη...<br />δεν πιστευα στ'αυτια μου...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMlt1A4nPqAUkVaaPEVn_KsDoHuB1axUPMCDSmfOHMgFhjZkHaMgi9e2G2K9DfMNN7mVuRAplZRX0c0VS4d5QBymDWyzhhNtbtYgD3etQKHck8ZkYclTFEcd9Kgr5eIcjVTq73Hh_rdhmt/s1600/1224999429_242d61ab0e_b.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMlt1A4nPqAUkVaaPEVn_KsDoHuB1axUPMCDSmfOHMgFhjZkHaMgi9e2G2K9DfMNN7mVuRAplZRX0c0VS4d5QBymDWyzhhNtbtYgD3etQKHck8ZkYclTFEcd9Kgr5eIcjVTq73Hh_rdhmt/s320/1224999429_242d61ab0e_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701794873883137394" border="0" /></a><br />η θεση μου ηταν λεπτη...<br />τον αγαπουσα πολυ αυτον τον φιλο για να τον πληγωσω με τα λογια μου...κι υστερα δεν μου ζητησε βοηθεια...κι ηταν και κατι ακομα...<br />την ηξερα την αγαπη για την οποια μιλουσε...ηξερα πως μπηκε στη ζωη του μετα απο δικη του ευχη...<br />ηξερα πως ηταν ατοφια,αληθινη,διχως τετριμενους ορους και ορια...<br />ηταν η αγαπη ετσι οπως την πιστευα παντα...<br /><br />προσπαθησα με πολλα λογια να του πω πως η αγαπη δεν εχει συγκεκριμενη μορφη...<br />δεν χρειαζεται ταμπελες...δεν χρειαζεται να φωναζει...δεν χρειαζεται να την οριοθετουμε...<br />η αγαπη ειναι πανεμορφη οταν δινεται απο ψυχης...ειναι θησαυρος ανεκτιμητος...<br />και ηξερα...επεμενα γιατι ηξερα πως η δικη του αγαπη ηταν τετοια...<br />κι εκεινος επεμενε να της δωσει μορφη...<br />του ειπα το ξερεις οτι ρισκαρεις...;ρισκαρεις να την χασεις για παντα απλα και μονο γιατι θες να την οριοθετησεις...<br />ειναι η αγαπη σου ρε χαζε...<br />δεν ξερω αν με καταλαβε...ειπα πολλα...δεν ηθελα να βαλω αλλο προσωπικη πινελια γιατι θα φαινοταν αλλιως...<br />ηταν μπερδεμενος...ηταν αποφασισμενος...;δεν ξερω...<br /><br />ξερω πως δακρυσε...<br />μονο που εδω δακρυσα κι εγω...<br />γιατι εγω "ειδα"...εκεινος δεν ξερω αν "ειδε¨ τελικα...<br /><br />λιγο πριν τελειωσει η συζητηση μας εκανα την τελευταια μου προσπαθεια...<br />του ειπα...:<br />"το ξερεις οτι αυτο που ζητησες σου ηρθε...;μην το πετας λοιπον...δεξου το οπως ειναι...αλλου ειναι η ουσια..."<br />η απαντηση του ηταν..."ισως να ειμαι λιγος γι'αυτη την αγαπη τελικα..."<br />δεν ηξερα τι αλλο να πω...δεν ηθελα να συνεχισω...<br />και ηταν η πρωτη φορα σε ολη μας τη συζητηση που ενα μικρο κλικ αναψε μεσα μου και σκεφτηκα...ναι...ισως να εχεις δικιο...ισως οντως να εισαι "λιγος" για κατι τοσο μεγαλο...<br />δεν μπορουν ολοι οι ανθρωποι...<br />ισως οντως να μη σου αξιζει αφου σου δοθηκε και το αρνηθηκες...<br />υστερα θυμηθηκα μεσα σε δευτερολεπτα τα λογια του Koehlo απο ενα βιβλιο...-<br />"τι μπορεις να κανεις Πατερ μου για εκεινον που θελει να επιστρεψει στην κολαση ή στον παραδεισο πριν της ωρας του...;<br />-"Τιποτα τεκνον μου...Τιποτα..."<br /><br />ξερω την αγαπη που του ηρθε...προσωπικα...ειναι πολυ κοντινη μου...<br />ξερω πως πεθανε την στιγμη που της ειπε να της βαλει ταμπελα...<br />ξερω πως οι δυο καρδιες μαζι λαμπανε και τωρα σκοτεινιασε...<br />ηταν το "φως στο σκοταδι" που ειπε ο πρωτος μου φιλος και τωρα υπηρχε μονο σκοταδι γιατι εκεινος τραβηξε την λαμπα...<br />ξερω απο αδελφες ψυχες...<br />πως λοιπον οταν ευχηθηκες να την βρεις και την βρηκες υστερα την διωχνεις;<br />δεν ειναι αχαριστια αυτο...;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF3lMGXXisq5lc-SC9am507j6CGFXA26PSVulsJncSUTlpx0uJZqQGuP5TD4e9RMbPfuQSMj5k9YXMgYRGZBM9ntE01a1lIOBkCWtdemKHN5naKJEZgVpQQLzWLzSMQFdqljWwt-Pl9QbP/s1600/179889_189093471113862_164763236880219_527150_7031213_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF3lMGXXisq5lc-SC9am507j6CGFXA26PSVulsJncSUTlpx0uJZqQGuP5TD4e9RMbPfuQSMj5k9YXMgYRGZBM9ntE01a1lIOBkCWtdemKHN5naKJEZgVpQQLzWLzSMQFdqljWwt-Pl9QbP/s320/179889_189093471113862_164763236880219_527150_7031213_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701795066352768642" border="0" /></a><br /><br />κι εδω τιθεται το ερωτημα μου γυρω απο την αγαπη...<br /><br />ξερω πως ο πρωτος φιλος συντομα θα ξαναβρει το φως του γιατι το γνωριζει...και θα κανει τα παντα γι αυτο...<br />για τον δευτερο δεν ξερω αληθεια...<br />ξερω ομως οτι δεν θα διαβασει ποτε αυτο το παραμυθι κι ετσι μπορω ανετα να θεσω τις αποριες μου...<br /><br />οσοι με διαβαζετε εδω και οσοι με ξερετε απο κοντα γνωριζετε τις αποψεις μου περι αγαπης...<br />παντα ελεγα πως η μοναδικη κινητηριος δυναμη σε αυτη τη ζωη ειναι η αγαπη...<br />να παιρνεις και να δινεις...<br />να την δεχεσαι οπως σου ερχεται...<br />να την αγαπας την αγαπη...<br />να το λες...με καθε ευκαιρια να το λες...να το δειχνεις...<br />εχω γραψει αμετρητα παραμυθια για την αγαπη...<br /><br />θελω λοιπον να ρωτησω το Συμπαν...τη ζωη...εσας...<br />εχει καμια σημασια η μορφη της αγαπης οταν ειναι αληθινη...;<br />ειμαι εγω τοσο ρομαντικη κι ονειροπολα που το βλεπω ετσι...;<br />εχω βρει το νοημα οπως νομιζω ή ειναι λαθος οσα βλεπω με τα ματια της καρδιας...;<br />διωχνουμε ποτε την αγαπη απο τη ζωη μας;<br />ειναι τοσο τεραστιο λαθος οσο το βλεπω εγω...;<br /><br /><br />ειναι δυο παραμυθια της ιδιας της ζωης...<br />ξερω πως εγω παντα επιλεγω την πραγματικοτητα που εμεις φτιαχνουμε...γιατι αυτη ειναι η πραγματικοτητα...η δικια μας...η ουσια μας...η αληθεια μας...<br />ειναι η ζωη μας αυτο που φτιαχνουμε εμεις...<br />περα απο κανονες,περιορισμους,ορια και ταμπελες...<br />οι ταμπελες μπορει να ειναι ψευτικες οσο ομορφες κι αν φανταζουν...<br />η ομορφια μπορει να κρυβεται πισω απο το ασχημοτερο σημειο...<br />τελικα τι θα επιλεξεις...;<br />την κορνιζα ή την φωτογραφια...;<br />η' μηπως καλυτερα το προσωπο της φωτογραφιας...ή ακομα και το τοπιο...;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpmmoI34INZmTyPRFjQPA9JGcLF5R35JNpde-08_3-C9QcOlCoLrmNYBJzJoykD_ZIBRM2fwhP-eFcUW26sJHIRzIspgNdl_W84MvvHwspGVZ0b2lyIBHKK0yvTv286CCpUKZ_abCf-K_2/s1600/4539705783_24f8bfb218_z.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpmmoI34INZmTyPRFjQPA9JGcLF5R35JNpde-08_3-C9QcOlCoLrmNYBJzJoykD_ZIBRM2fwhP-eFcUW26sJHIRzIspgNdl_W84MvvHwspGVZ0b2lyIBHKK0yvTv286CCpUKZ_abCf-K_2/s320/4539705783_24f8bfb218_z.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701795312167495618" border="0" /></a><br />το ξερετε κι οσοι με ξερετε τι θα διαλεγα παντα και ποιες ειναι οι αποψεις μου...<br />εχω πονεσει πολυ γι'αυτες στο παρελθον...<br />ειχα ορκιστει να μην ανοιξω πια την ψυχη μου σε κανεναν...<br />η ζωη πολλες φορες εχει αλλα σχεδια...ή καλυτερα σαν να σου λεει αφου δεν πηρες το μαθημα σου θα στο δινω ξανα και ξανα με τοσο γοητευτικες μορφες ωστε να την πατας μεχρι να το καταλαβεις...<br />θαρρω πως αυτη τη φορα πια καταλαβα πως αφου εχω πεθανει πολλες φορες ενας ακομα θανατος οσο κι αν πονα κρυβει στην πορεια μια αναγεννηση...<br />εκεινο που ακομα δυστηχως μενει ιδιο κι απαραλαχτο...ειναι οι ανθρωποι και οι συμπεριφορες τους...<br /><br />απλα αποψε ηθελα να γραψω αυτο το παραμυθι...<br />ηθελα να δω καθαρα...<br />ηθελα να ξεκαθαρισω μεσα μου ενα θολο τοπιο...<br />ηθελα να πιστεψω ξανα στους ανθρωπους...<br />ηθελα πιστεψω στην αληθεια που νομιζα πως κρυβουν μεσα τους...<br />ηθελα να νιωσω και να βοηθησω...<br /><br />ηθελα να θριαμβεψει η αγαπη...<br />οπως της αξιζει...!<br /><br />και γαμωτο...<br />ηθελα πολυ να ειναι αληθεια πως καποιος ειδε πραγματικα μεσα μου...και με αγαπησε γι αυτο...<br />καποτε ηταν 3...υστερα εμειναν 2...<br />ειπα αυτο ειναι...<br />κι ομως ανοιξα ξανα την πορτα σε ενα αλλο 3 και ειπα "οικογενεια"...<br />ειναι που και το 3 ειναι ο αριθμος μου αλλα...φαινεται πως με κυνηγα το 2...<br />υστερα χαμογελασα...ενω το μεσα μου πεθαινε αλλη μια φορα...<br />ειπα ας ειναι...<br /><br />πιστεψα για λιγο στο "κοριτσακι" το μικρο και γεματο αναγκες...<br />τωρα ειναι καιρος να θυμηθω και να γυρισω στα γνωριμα μονοπατια της "γυναικας" που ξερει να περπατα με περισσια ανεση ξυπολυτη πανω σε κοφτερα πετραδακια...<br />φταιω που πιστεψα ξανα...;δεν ξερω...<br />ισως και να φταιω...<br />χαμογελω ομως...κι ας νιωθω πως κατι μεσα μου πεθανε παλι...<br /><br />αυτο το παραμυθι λοιπον θα το αφιερωσω στους δυο μου φιλους...<br />αλλα και σε μενα...<br />αλλα και σε οσους πιστεψαν στην αγαπη με την μορφη την αληθινη...αυτη που αλλαζει και γινεται μοναδικη για τον καθενα...<br /><br /><br />Υ.Γ καποτε μεσα σε ενα κουτι με κοχυλια ειχα γραψει ενα στιχακι απο ενα τραγουδι...<br />νομιζω πως σε αυτο το παραμυθι ταιριαζει...<br /><br />"η αγαπη ζει στα μικροπραγματα...<br />ζει στα ασημαντα και στα απλα...<br />δως μου κι αλλα εσυ τετοια ασημαντα...<br />για να ζησω εγω σημαντικα..."<br /><br /><br />Υ.Γ2 το τραγουδι αφιερωμενο σε ολες τις μορφες της αγαπης που ειναι ομως αληθινες...<br /><br />Υ.Γ3 ευχομαι παντα να βλεπω ετσι αληθινα την αγαπη...κι ας ποναει ρε γαμωτο πολλες φορες...<br />τουλαχιστον πιστευω πως ειμαι αληθινη κι εγω μαζι της ετσι και πινω τους χυμους της...<br />ακομα κι αν πολλοι εκμεταλευονται την αναγκη να πιεις και ριχνουν και κατι πικρο μεσα...<br />θα βαζω ζαχαρη...και θα συνεχιζω...<br /><br />μια ονειροπολα ρομαντικη νεραιδα...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-28773961648294729842012-01-10T22:22:00.010+02:002012-01-10T23:29:07.446+02:00ΣΤΑ ΑΝΤΙΟ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ ΨΙΧΑΛΙΣΤΑ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAQbgQBuQY8TuIPetfRO_lEwDm5De-0tWwRMsvWUSN7QJUcZZULIQFFp93GiG3gDiHS2KwM96QYrTbXxVA69cghqtDgdlK6cXjzY5Fs0-xQLt0OngtUuot8TcwHNHskxfxW4evBHNfa8W/s1600/lenzlf9.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAQbgQBuQY8TuIPetfRO_lEwDm5De-0tWwRMsvWUSN7QJUcZZULIQFFp93GiG3gDiHS2KwM96QYrTbXxVA69cghqtDgdlK6cXjzY5Fs0-xQLt0OngtUuot8TcwHNHskxfxW4evBHNfa8W/s320/lenzlf9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696114747332623298" border="0" /></a><br />Κοιμομουν πανω στο στηθος σου κι ειχες τα ματια σου ανοιχτα...<br />απο πανω μας κρεμοντουσαν αστερια...<br />περιμενες...εκεινο που θα πεσει για να κανεις μια ευχη...<br />δεν κοιμοσουν...<br />ηταν πολυτιμες στιγμες και πως να τις χασεις...;<br />αλλο εγω...εγω συνηθισα να χανω...<br /><br />το πλοιο σφυριζε...<br />επρεπε να φυγω μαζι του...<br />το ξερες...το ξερα...<br />σηκωσα την φουστα...<br />φιλησες τα ποδια μου...ακομα και το φευγιο μου αγαπησες...<br /><br />υστερα εμεινες μονος να κλαις...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Kk5E07UoRfoLKlrvOshSCbkm8woEN2SdkRJu7XRsvNzaFeUHDDvaF5ySu9sCkNH32kKatNge696iFc7aeiKJyc5Vpz5QdFk2cbVMihCEDAEoEmv4ps30Y5S-c619HSTVBfWcP1ST0YjF/s1600/bgvb4.jpg"><br /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFYQsSYWT4aHD5GbXjjrvVAPSHRgvMsteiNy8CrMM_UqNisPhZxTmbVrY5RfCzOvMSdthJDPx6h5dflAUjPVDfuoQS7hhh7ozamtAojOlvYOM2iUlMZ7Nsra6eAdB6kuD2m9JQ5OALpcaq/s1600/6528_1127809527666_1600020576_1894074_1844780_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 231px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFYQsSYWT4aHD5GbXjjrvVAPSHRgvMsteiNy8CrMM_UqNisPhZxTmbVrY5RfCzOvMSdthJDPx6h5dflAUjPVDfuoQS7hhh7ozamtAojOlvYOM2iUlMZ7Nsra6eAdB6kuD2m9JQ5OALpcaq/s320/6528_1127809527666_1600020576_1894074_1844780_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696115254184651410" border="0" /></a><br />τα βραδια εγιναν απο ζεστα,δροσερα κι υστερα πιο κρυα...κι υστερα παγωμενα...<br />εμεις παιζαμε ομως στο ιδιο εργο...<br />δεν θυμαμαι ποσες φορες εγινε αυτη η ιδια σκηνη...<br />το μονο που θυμαμαι ειναι πως καθε φορα σηκωνα και λιγοτερο την φουστα...<br />και το πλοιο σφυριζε...<br />κι εσυ δεν κοιμοσουν...<br />κι εγω εφευγα...<br />κι εσυ εκλαιγες...<br /><br />ξανα και ξανα...και ξανα...<br />καμια φορα αποζητας οι πληγες να γινουν τοσο βαθιες ωστε τιποτα να μην τις γιατρευει...<br />καμια φορα συμβαινει να αγαπας τοσο που δεν σε νοιαζει καμια πληγη...<br />ειναι ενας τροπος να εχεις κατι δικο σου παντοτινα...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPeaiTbka_rBR3ivtRDDvPKHUwezp5VtEPSYYUQfeDRafjsbhdMEA26We_unVPkJLAQfJ_5YP-3wtHSs1ZKcZkn4Mum_BN3WGyI6uRAQ7RLlz-EYkDoR7pzO2Zhz7RDpuau2FPHSGwRC3W/s1600/PF_1522132%257ELovers-III-Posters.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 215px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPeaiTbka_rBR3ivtRDDvPKHUwezp5VtEPSYYUQfeDRafjsbhdMEA26We_unVPkJLAQfJ_5YP-3wtHSs1ZKcZkn4Mum_BN3WGyI6uRAQ7RLlz-EYkDoR7pzO2Zhz7RDpuau2FPHSGwRC3W/s320/PF_1522132%257ELovers-III-Posters.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696115047319847250" border="0" /></a><br />το πλοιο σφυριξε...<br />πριν λιγο ειχες κοιμηθει στο στηθος μου...<br />δεν εκλεισα τα ματια...<br />απο πανω μας κρεμοντουσαν αστερια...<br />περιμενα εκεινο που θα πεσει...για να κανω μια ευχη...<br /><br />χαμογελουσες στον υπνο σου...<br />το πλοιο σφυριξε...μια...δυο...τρεις...<br />και ειχε ηδη ξεκινησει το ταξιδι...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnoMeHqgJaTVfbex1lqCLFkHw6wHdvf0xSYLNj2gxsCbvqGagzq6mfQD2mEF_tO9qq5TLNV-MQwrjC6TloztRbx9_Oz7PRMHUqYTTo0ZwZU8og75y4awBdHy6TuN2_hqnu58lQHI3LywUf/s1600/45667-wom.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnoMeHqgJaTVfbex1lqCLFkHw6wHdvf0xSYLNj2gxsCbvqGagzq6mfQD2mEF_tO9qq5TLNV-MQwrjC6TloztRbx9_Oz7PRMHUqYTTo0ZwZU8og75y4awBdHy6TuN2_hqnu58lQHI3LywUf/s320/45667-wom.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696115683728334722" border="0" /></a><br />το ξερες...το ξερα...<br />εκεινο που δεν ηξερες ειναι πως δεν ανοιγα τα ματια οχι για να μην κανω ευχη...<br />αλλα για να μη χαθει το ονειρο...<br />δεν συνηθιζεται ποτε η απουσια...ουτε ο πονος...<br />εκεινο που δεν σου ειπα ειναι πως δεν ειχα αλλο ποδια να σου δειξω για να φιλησεις πια...<br />μονο πληγες απο καθε μου φευγιο...<br /><br />καθως το πλοιο απομακρυνοταν αρχισε μια βροχη απο πεφταστερια...<br />παραξενη που ειναι η ζωη...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwMFCMEIfQCFLzGFZvRg09C0AemuJqbhr5gntBqePraJS5NgWJlsM1IO5neDbznD1JZeUkNrd2brObZriJjvCMS7gmsQ3L0LLycResOXKy2ZFN5nvTzen94CWvFVvNds3ByMCKzjbQRSN/s1600/149244_122541707806158_100001509883867_148665_1259348_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 309px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwMFCMEIfQCFLzGFZvRg09C0AemuJqbhr5gntBqePraJS5NgWJlsM1IO5neDbznD1JZeUkNrd2brObZriJjvCMS7gmsQ3L0LLycResOXKy2ZFN5nvTzen94CWvFVvNds3ByMCKzjbQRSN/s320/149244_122541707806158_100001509883867_148665_1259348_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696115904501561074" border="0" /></a><br />θυμηθηκα το χαμογελο σου...<br />ονειρο εβλεπες τη νεα σου ζωη και πως να σε ξυπνησω...;<br />καλη σου μερα ψυθιρισα...<br />να μη ξεχνας να με θυμασαι...<br />γυρισα απο την αλλη...<br />υστερα αρχισε να ψιχαλιζει...<br /><br /><br />..................................................<br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Είναι επειδή είμαστε παρέα με το παιδί</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κι αμέτρητες φορές - αγκαλιά απ' τη μέση </span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> μετρήσαμε τ' αμέτρητα τ' άστρα</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> και κείνα που λέγανε για καλύτερα χρόνια</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> τα φάγαμε βγάζοντας κουβάδες με νερό</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> για να μπορούν να ταξιδεύουνε για πάντα</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> τα πλοία που δεν άραξαν</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κι είναι επειδή μια και κάτω</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κατεβάσαμε όλα τα ξυνισμένα κρασιά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> και βγάλαμε τα σωθικά μας τραγουδώντας</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> γεμάτα παράπονο - παιδιακίσα πράγματα -</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> τον Ιούλιο κάποτε</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> γι αυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση έτσι</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> για να μας χαΐδέψει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> σα να μη φάμε ξύλο.</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Γι αυτό αν τύχει και μ' αγαπήσεις</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> πώς θα μ' αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Κι εκεί.</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Κατερινα Γωγου</span>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-84390725050824259572011-08-08T22:10:00.013+03:002011-08-09T02:02:24.332+03:00ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ...
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaPpvcQ5Q_54-ziPWLtXSWP2Dcs-KPAYizSQd1vqjB6QRx8DC0quK0IShuOC6kKmr_MZkK7RfucWaxemYU5WfZ2A9939ECzVIsUxaqOU4-RNQEIv9oCrJcgUotW_8cHLIoS1fpIz0UQ44f/s1600/027%25CE%25B7%25CE%25BE%25CE%25BC.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 213px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaPpvcQ5Q_54-ziPWLtXSWP2Dcs-KPAYizSQd1vqjB6QRx8DC0quK0IShuOC6kKmr_MZkK7RfucWaxemYU5WfZ2A9939ECzVIsUxaqOU4-RNQEIv9oCrJcgUotW_8cHLIoS1fpIz0UQ44f/s320/027%25CE%25B7%25CE%25BE%25CE%25BC.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638602799488584322" border="0" /></a>
<br />
<br />
<br />
<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ειναι καποιες ωρες...καποιες στιγμες που σμιγουν οι ανασες στον αερα και αρωματιζουν την αγαπη...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />που μονο το δερμα μπορει να πει τα ανειπωτα...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />εκεινα που δεν χωρουν σε καμια </span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">λεξη...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />σε κανεναν ηχο...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />σε καμια γραφη...</span>
<br />
<br />περασε πολυς καιρος...
<br />η Φαιδρα συνεχισε να περιμενει στο μικρο της μπαλκονακι...
<br />δεν ηταν ακριβως σιγουρη γιατι περιμενε πια...
<br />της ειχαν πει παντως πως η υπομονη εχει αποτελεσμα...
<br />πως γενικα ηταν καλος ανθρωπος και θα εβλεπε πολλα καλα στη ζωη της...
<br />απλα καθε πραγμα θα γινοταν στον καιρο του...
<br />
<br />περιμενε...
<br />ισως απο αναγκη...
<br />ισως επειδη ηξερε κατα βαθος πως "κατι" θα γινει...
<br />ισως γιατι δεν ειχε την δυναμη να κανει κατι αλλο εκτος απο το να περιμενει...
<br />ισως και απο συνηθεια...
<br />
<br />καθε πρωι φορουσε ενα απο τα φορεματα της...
<br />αλλωτε κοκκινο...αλλωτε κιτρινο...αλλωτε σκουρο μπλε...
<br />ειχε φορεματα σε ολα τα χρωματα...
<br />συνηθως την κοροιδευαν γι'αυτα της τα φορεματα...θυμιζαν αλλη εποχη,λιγο πιο αθωα...
<br />λιγο ξεπερασμενη...
<br />αλλα δεν την ενοιαζε...παει καιρος που δεν την ενοιαζε τι θα σκεφτουν οι "αλλοι"...
<br />αυτοι οι "αλλοι" που τους επιτρεπουμε να μπαινουν στη ζωη μας τοσο ανετα...
<br />που απο το πουθενα μπορει να καθορισουν την σκεψη μας...τις συνηθειες μας...την ψυχη μας πολλες φορες...
<br />αυτοι οι "αλλοι" ειχαν απο καιρο παρει την θεση τους εξω απο την ψυχη της...
<br />δεν τους χωρουσε πια...δεν τους αντεχε ισως...
<br />
<br />φορουσε το φορεμα της λοιπον...εψηνε εναν ελληνικο καφε στο μπακιρενιο μπρικι(δωρο της γιαγιας λιγο πριν κλεισει τα ματια της)...
<br />αναβε τσιγαρο και περιμενε...
<br />
<br />δεν εχει σημασια τι περιμενε...
<br />ισως να κατεβουν τα αστρα να φωτισουν τις νυχτες της...
<br />ισως να την ζητησει σε χορο ενας πριγκιπας μια νυχτα με ολογιομο φεγγαρι...
<br />ισως απλα να κατσει μια πεταλουδα στον ωμο της...
<br />ειλικρινα δεν εχει καμια σημασια...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4keYNj9XhNCi419ZQdyQyba-SY6sW6zS77btCMEN29-Izw_WfuWV8c_A9FP3lzUHp0j41WnsezBm8jCMTB_RzyaJJx_IfvlETmXudtAAnfT7QPEAmyU2maL5x7YfZuUD3X1V3YywkfQbc/s1600/little+Angel2.png"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4keYNj9XhNCi419ZQdyQyba-SY6sW6zS77btCMEN29-Izw_WfuWV8c_A9FP3lzUHp0j41WnsezBm8jCMTB_RzyaJJx_IfvlETmXudtAAnfT7QPEAmyU2maL5x7YfZuUD3X1V3YywkfQbc/s320/little+Angel2.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638603393307953922" border="0" /></a>
<br />
<br />Η Φαιδρα καθοταν εκει...
<br />καθε μερα στο ιδιο σημειο κι εστελνε μυνηματα...
<br />στο ιδιο σπιτι που γεννηθηκε...στο ιδιο μπαλκονι που μιλησε πρωτη φορα σαν παιδακι...
<br />αργησε πολυ να μιλησει...2 χρονων εφτασε...
<br />οι συγγενεις ειχαν δοκιμασει τα παντα,την πηγαν σε γιατρους,σε παπαδες,σε μια γρια που λεγαν πως ξερει να λυνει μαγια...
<br />τιποτα...
<br />τελικα κατεληξαν στο συμπερασμα πως η μικρη ειναι "καταραμενη"...ετσι εξηγειται γιατι πεθανε η μαμα της πανω στην γεννα...αυτο το μικρο την σκοτωσε ελεγαν...ασε που κι αυτη καλυτερη ηταν;φευγατη μια ζωη...αλλοπαρμενη...(ετσι ελεγαν οι καλοθελητριες)
<br />κι υστερα εφυγε και ο μπαμπας της...δεν αντεξε λεει τον χαμο της γυναικας του...ασε που κατηγορουσε και το παιδι για τον θανατο της...
<br />τι τα θες...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIaK1GGzhrs93kiopN5tRGZXk9HDuOYtZ-t7G_Phtb_Nu2BymINlUnMYBJ_CboaI-vxpSV-pGoHGI4EZQfZaQcRBWGca67nN3GSuSTOtyKwPFnZS66w1PPZdOZMAipKwB_WOnpmZhv1QRD/s1600/autumn_feeling_by_bittersea.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIaK1GGzhrs93kiopN5tRGZXk9HDuOYtZ-t7G_Phtb_Nu2BymINlUnMYBJ_CboaI-vxpSV-pGoHGI4EZQfZaQcRBWGca67nN3GSuSTOtyKwPFnZS66w1PPZdOZMAipKwB_WOnpmZhv1QRD/s320/autumn_feeling_by_bittersea.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638602587017923250" border="0" /></a>
<br />
<br />η μαμα της Φαιδρας ηταν πολυ ομορφη...
<br />οταν εμαθε πως ειναι εγκυος στολιστηκε,εβαλε ενα λουλουδι στα μαλλια και κατεβηκε στην παραλια να το πει στους γλαρους...
<br />ειχε μια αδυναμια στους γλαρους...πιστευε πως στα φτερα τους κουβαλουσαν ονειρα ψυχων και τα ταξιδευαν απο μερος σε μερος...κι ετσι τους χαριζαν ανακουφιση...
<br />ισως κι εκεινη να ειχε εναποθεσει καποια ονειρα στα φτερα τους...
<br />ποιος ξερει...;
<br />
<br />σ'ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης της δεν υπηρξε ομορφοτερη γυναικα...
<br />καθε μηνας που περνουσε εκεινη ελαμπε...
<br />το αγαπουσε το παιδι που κουβαλουσε ηδη...ηξερε πως θα ειναι κοριτσι...ειχε διαλεξει το ονομα του και του μιλουσε καθε μερα σαν να ηταν ηδη εξω απο το σωμα της...
<br />του τραγουδουσε...του μιλουσε για την αγαπη,για τους ανθρωπους,για τα λουλουδια και πολυ για τους ανεμους...
<br />εκεινους τους ανεμους που μπερδευουν τις ζωες των ανθρωπων και τις μπλεκουν οπως ακριβως μπλεκουν τα μακρια μαλλια μιας γυναικας...
<br />υστερα καποιες φορες της ψιθυριζε κατι ακαταληπτα λογια...κανεις δεν ακουσε...κανεις δεν ξερει...
<br />προλαβε να την κρατησει στην αγκαλια της για λιγα λεπτα...της χαιδεψε το προσωπο,της φιλησε τα ματια και της ειπε κατι στο αυτι...υστερα ξεψυχησε...
<br />κανεις δεν ακουσε τι...κανεις δεν καταλαβε...
<br />αλλα τι σημασια εχει αλλωστε...;
<br />
<br />Η Φαιδρα καθοταν χρονια σε εκεινο το μπαλκονακι και εστελνε μυνηματα...
<br />εκανε κατι περιεργα σχεδια με τα χερια της στον αερα και χαμογελουσε απο ευχαριστηση...
<br />φορουσε συχνα ενα λουλουδι στα μαλλια της το οποιο εβγαζε και πετουσε στον μουσικο που επαιζε καθε απογευμα στην γειτονια...
<br />αλλωτε ακορντεον κι αλλωτε φυσαρμονικα...
<br />τον ακουγε με ευλαβια καθε απογευμα στις 7...σαν να ειχαν ραντεβου...
<br />αναλογα με τον σκοπο καποιες φορες χορευε στους ρυθμους του,καποιες φορες απλα του χαμογελουσε και καποιες αλλες δακρυζε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3hQhL6d8MKzEQGRxCPxQuJV-w-qZJr9UcZVQalA8oirSIkg_OrOjLs6wmgKugIPGAcFq3mTTIn5dACgZmTTDZO9IzQn3GQSv_sgbF_2l1qk7V66A3jrHLxMgkh3dIGWa14qPlHzt4OSX/s1600/dreameryu5.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 257px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3hQhL6d8MKzEQGRxCPxQuJV-w-qZJr9UcZVQalA8oirSIkg_OrOjLs6wmgKugIPGAcFq3mTTIn5dACgZmTTDZO9IzQn3GQSv_sgbF_2l1qk7V66A3jrHLxMgkh3dIGWa14qPlHzt4OSX/s320/dreameryu5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638600350230233042" border="0" /></a>
<br />
<br />γνωρισα την Φαιδρα σε μια απογευματινη μου βολτα εκει κοντα στο μπαλκονακι της...
<br />μη με ρωτησετε ποιος ανεμος με εφερε εκει...
<br />ισως εκεινος που ευθυνεται για το πλεξιμο των ψυχων...
<br />ποιος ξερει...;κι αλλωστε τι σημασια εχει...
<br />
<br />σταματησα για να ακουσω τον μουσικο...
<br />επαιζε μια απιστευτα θλιμενη μελωδια που με καθηλωσε...
<br />τοτε την ειδα να κανει νοηματα στον ανεμο...
<br />φυσουσε πολυ εκεινο το απογευμα...ηταν φθινοπωρο και ειχαν ξεσηκωθει ολα τα κιτρινισμενα φυλλα...
<br />μολις την ειδα να φτιαχνει σχεδια την μιμηθηκα...αρχισα κι εγω...
<br />εκεινη με ειδε και γελασε σαν μικρο παιδι...
<br />χτυπησε τα χερια της παλαμακια...οπως καναμε μικρα οταν χαιρομασταν για κατι...
<br />μου εκανε νοημα να παω κοντα της κι εγω την ακουσα σαν να γνωριζομασταν απο χρονια...
<br />οταν εφτασα αρκετα κοντα "ανεβα" μου ειπε...
<br />υστερα απο μερικα λεπτα βρεθηκα στο μπαλκονακι της...
<br />"θα σου ψησω καφε ειπε"
<br />"γλυκο προφτασα να φωναξω...πολυ"
<br />μονο το γελιο της ακουσα παλι...
<br />
<br />καθησαμε αντικρυ και πιναμε τον καφε μας...
<br />αναψαμε τσιγαρο και ακουγαμε τον μουσικο που επαιζε απο κατω...
<br />τοσο απλα...τοσο φυσικα...
<br />υστερα απο κανα μισαωρο μιλησε εκεινη...
<br />"ξερεις οτι το εχεις ετσι...;απλα δεν ξερεις που χρησιμευει...τι μπορεις να κανεις με αυτο...απο που σου ηρθε..."
<br />"δεν καταλαβαινω..."προφτασα να πω...
<br />"φυσικα και καταλαβαινεις...εκεινο που δεν καταλαβαινεις ειναι πως το καταλαβα εγω...
<br />πολυ απλο ειναι μωρο μου...το εχω κι εγω...απο παντα το ειχα,ετσι γεννηθηκα και ετσι γεννηθηκες κι εσυ...ισως να μη βρεθηκε κανεις να στο πει μεχρι τωρα αλλα προφανως δεν ηταν η ωρα σου ακομη.......ποναει πολυ καποιες φορες ετσι δεν ειναι...;"
<br />"ναι..."
<br />"το ξερω...ειναι χαρισμα μεγαλο αλλα και καταρα μαζι...αναλογα πως θα το χρησιμοποιησεις στη ζωη σου...σιγουρα θα περασεις χρονια που θα το θεωρεις καταρα...απλα μην αφησεις να σου παρει ολη τη ζωη ετσι...δωσε του τον χωρο και τον χρονο να καταλαβεις ποσα καλα εχει..."
<br />"εσυ...;"
<br />"εγω εβρισα Θεους και δαιμονες...εκοψα και κοπηκα,εσπασα και με σπασανε,περιπλανηθηκα πολυ αναμεσα στο καλο και το κακο,περπατησα σε διαφορα μονοπατια,δοκιμασα ολες τις γευσεις...,ισως καποιες να μην επρεπε να τις δοκιμασω αλλα σιγουρα ηδη ξερεις πως το "πρεπει" δεν εχει ιδιαιτερη βαρυτητα στην περιπτωση μας...και εντελει το αφησα απλα να υπαρξει...και τοτε ειδα ολη του την χαρη και την ομορφια...ολη την μαγεια..."<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSAnAwO7zKMdwYe-ADqT-tW1o_tUImSHlHU_wl4uXTj6O6QKVahJjTGzcTn2JhbbJ7uRUlOz5wnddr1SL5l_nXnb45yQDKXKr8DhjYbpHwKD8eR8ZF0ZqD5pWKTlqWUzvLvuEhI3xLd3I/s1600/on_the_sunny_side_of_you_by_AmorFati.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSAnAwO7zKMdwYe-ADqT-tW1o_tUImSHlHU_wl4uXTj6O6QKVahJjTGzcTn2JhbbJ7uRUlOz5wnddr1SL5l_nXnb45yQDKXKr8DhjYbpHwKD8eR8ZF0ZqD5pWKTlqWUzvLvuEhI3xLd3I/s320/on_the_sunny_side_of_you_by_AmorFati.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638602251371368402" border="0" /></a>
<br />
<br />ειπε κι αλλα...
<br />πολλα ειπε...
<br />ενα απο αυτα ηταν πως ειχε να μιλησει σε ανθρωπο 3 χρονια...
<br />πιο πριν ειχε μιλησει στον μουσικο που επαιζε καθε απογευμα κατω απο το μπαλκονι της...
<br />ειπε πολλα...
<br />δεν εχει σημασια τι...
<br />
<br />3 μερες μετα η Φαιδρα ξεψυχησε στα χερια μου...
<br />λιγο πριν μου χαιδεψε το προσωπο...μου φιλησε τα ματια και μου ψιθυρισε κατι...
<br />
<br />στην κηδεια της ημουν εγω και ο μουσικος...
<br />κανεις αλλος...
<br />ο παπας τα ειπε ολα πολυ γρηγορα...ειχε πιασει και βροχη και ηθελε να τελειωνει...
<br />κι αλλωστε αν ηταν και καμια σημαντικη θα ειχε κοσμο στην κηδεια της...
<br />ανθρωποι πεθαινουν καθε μερα...ποια ηταν αυτη που θα ειχε περισσοτερο σημασια το φευγιο της...;
<br />
<br />υστερα απο την "τελετη" καθησαμε σε ενα καφενειο διπλα απο τα μνηματα να πιουμε εναν καφε με τον μουσικο...
<br />-γιατι ηρθες...;τον ρωτησα
<br />-δεν σου μιλησε ποτε για μενα το ξερω...πριν 3 χρονια την τελευταια φορα που μιλησε σε μενα αυτο μου ειπε...οτι δεν θα μιλησει ποτε σε κανεναν για μενα...ετσι θα κρατησει μοναδικο εκεινο που ειχαμε...
<br />την αγαπουσα την Φαιδρα...κι εκεινη μ'αγαπουσε...
<br />αυτο που ειχαμε ηταν "κατι" που δεν υπαρχουν λεξεις να στο πω...
<br />κατι υπερβατικο...κατι περα απο τον χρονο και τον χωρο...κατι που ξεπερνουσε εμας...
<br />ισως η λεξη "αγαπη" να μην φτανει για να το χωρεσει...
<br />-και γιατι...δεν ησασταν μαζι
<br />-μα φυσικα και ημασταν μαζι...μην κρινεις το "μαζι" των ανθρωπων...νιωσε το "μαζι" των ψυχων...
<br />με την Φαιδρα ημασταν "μαζι" ουσιαστικα,βαθια και αληθινα απο παντα και για παντα...ουτε και τωρα που εκεινη εφυγε χωρισαμε...ποτε δεν χωρισαμε ουτε και θα χωρισουμε...
<br />της επαιζα μουσικη καθε απογευμα για να εχει ηχο στη ζωη της...
<br />την μουσικη ομως που παιζαμε ο ενας στην ψυχη του αλλου δεν μπορει να την ακουσει κανεις περα απο εκεινη κι εμενα...
<br />σου ειπα δεν μπορω να στο εξηγησω...
<br />μα θαρρω πως ηδη ξερεις...αλλωστε δεν θα σε διαλεγε η Φαιδρα διαφορετικα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfUtj3KzF6ftLH-SK1ZZVdJf2_BwYDLar43SAMfk3Yw3SWJo9oG_dnFqsvG5v0eFhjCWHO4bMbGPs6xEzxWKoaTmqse7dj2uhrCr6dmkOPDr7sbCyWJcOrNIPcRsCBzCkpEtibRbhBkfUa/s1600/228254_1561088246903_1826225593_960279_6442004_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfUtj3KzF6ftLH-SK1ZZVdJf2_BwYDLar43SAMfk3Yw3SWJo9oG_dnFqsvG5v0eFhjCWHO4bMbGPs6xEzxWKoaTmqse7dj2uhrCr6dmkOPDr7sbCyWJcOrNIPcRsCBzCkpEtibRbhBkfUa/s320/228254_1561088246903_1826225593_960279_6442004_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638604213261254114" border="0" /></a>
<br />ξερεις μου ειχε μιλησει για σενα αρκετα χρονια πριν...το ξερε πως θα ερθεις καποτε...
<br />οσο ηταν πολυ νεα σε μπερδεψε με διαφορους αλλους που περασαν...
<br />ηταν κι αυτο ενα μερος του σχεδιου...
<br />τελος παντων...δεν εχει σημασια...
<br />εκεινο που εχει σημασια ειναι να ακολουθησεις τον δρομο σου...
<br />τωρα πια ξερεις πως εχει κι αλλη οψη...
<br />
<br />ηπιαμε τον καφε και φυγαμε...
<br />χαιρετηθηκαμε εγκαρδια κι αγαπημενα...
<br />εγω πηρα τον δρομο...μου...
<br />εκεινος πηρε το ακορντεον του κι τραβηξε προς το μερος που ειχαμε αφησει την Φαιδρα να κοιμηθει...
<br />μη φοβασαι μου ειπε..."η αγαπη ειναι ισχυροτερα του θανατου"...
<br />οσο εγω απομακρυνομουν απομακρυνοταν και ο ηχος του ακορντεον...
<br />της επαιζε παλι...ηταν 7 το απογευμα...
<br />δακρυσα...ηταν λυπημενος σκοπος...
<br />
<br />τι μου ψυθιρισε η Φαιδρα λιγο πριν φυγει δεν εχει καμια σημασια...
<br />αν ειναι το μονοπατι σας τετοιο σιγουρα καποια στιγμη στη ζωη σας θα βρεθει καποιος να σας το ψυθιρισει...
<br />το μονο που χρειαζεται ειναι να ακουτε με την καρδια σας...
<br />
<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">μια γλυκια βραχνη τσακισμενη μελωδια...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />αφιερωμενη εξαιρετικα σ'αυτους που χαθηκαν στους δρομους της ζωης...</span>
<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ισως γιατι νομιζαν πως η περιπλανηση εκρυβε την απαντηση που γυρευαν...</span>
<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ισως γιατι δεν γουσταραν καμια απαντηση...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />ισως γιατι δεν ειδαν πουθενα καποιο σημα για να οδηγηθουν...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />καποιο στεγαστρο για να κρυψουν εστω και προσωρινα τα ονειρα τους...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">
<br />ισως γιατι...αγαπησαν πολυ...</span>
<br />
<br />περασαν πολλα χρονια απο τοτε...
<br />καποιοι λενε πως σε εκεινο το νεκροταφειο καθε απογευμα στις 7 ακουγεται ενας λυπημενος σκοπος απο ακορντεον...
<br />καποιοι αλλοι λενε οτι ειναι απλα ενα παραμυθι ολο αυτο...
<br />κανεις δεν ξερει...
<br />και τι σημασια εχει αλλωστε...;
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Στα κοκκινα γραμματα αποσπασματα απο το βιβλιο της Αλκυονης Παπαδακη "τι σου ειναι η αγαπη τελικα"
<br />ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-61368760140023496402011-05-05T00:20:00.009+03:002011-05-05T01:45:37.133+03:00ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYyktiYLIdDNj7iVgY7Px5GtIsbwe3JsVKtGxslUwgWxckiL6peyiftnC2m3pRs4skxVkyKkCJ8q152i1vDwka9gJkfLH4YPH8SlVE5iwqvX3wp_kTLdSSXGlwMW1SG8aUakUQSLMZ0k0A/s1600/images.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 257px; height: 196px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYyktiYLIdDNj7iVgY7Px5GtIsbwe3JsVKtGxslUwgWxckiL6peyiftnC2m3pRs4skxVkyKkCJ8q152i1vDwka9gJkfLH4YPH8SlVE5iwqvX3wp_kTLdSSXGlwMW1SG8aUakUQSLMZ0k0A/s320/images.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5602993681093905522" border="0" /></a><br />παει καιρος που <span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα</span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span><br />δεν ξερει ουτε τι κανει...ουτε που παει...ουτε γιατι...<br /><br />χαθηκε...βρεθηκε...<br />εχασε και βρηκε...<br />δεν ξερει πως να γραψει πια...δεν θυμαται...<br />τα συναισθηματα σταματησαν να γινονται λεξεις...<br />σιωπες γιναν...<br />"η σιωπη ειναι χρυσος" λεει καποιος και χαμογελα...<br />-μα θελω να ξερω απαντω...<br />αυτη η περιεργεια με τρωει χρονια...να ακουω λεξεις...να διαβαζω λεξεις...<br />μα οι λεξεις πληγωνουν το ξερω καλα...κι ομως συνεχιζω να προτασσω τα στηθη σε καθε ευκαιρο βελος...<br />και συνεχιζω να λεω..."ετσι ειμαι εγω..."<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα...</span><br /><br />δεν ξερω γιατι γραφω αποψε...<br />δεν ξερω πως να γραψω...<br />οι λεξεις δεν με θυμουνται...<br />με ξεχασαν οπως τις ξεχασα κι εγω...<br /><br />συνηθιζω να χαμογελω πια...<br />χαμογελω στον πονο...στη συνηθεια...στην αδικια και στην προδοσια...<br />χαμογελω και δεν λεω πολλα...<br />αλλωστε τι να πεις...;<br />τα ειπαν ολα οι υπολοιποι...<br />και ειπαν πολλα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZISUhX_CbQXjo5UdI39Hr2cd-A8jy1nr2038GprAQg8-SiDaJbSzhUZuSKqsqHDkElKjaZ-yDIfuJCFS4gmM65SNp6z8XS_n6b7ThL0-iFgrTUctWEo0Apt0H-g8tZCu15kpTmzT410yU/s1600/gothic_art33.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZISUhX_CbQXjo5UdI39Hr2cd-A8jy1nr2038GprAQg8-SiDaJbSzhUZuSKqsqHDkElKjaZ-yDIfuJCFS4gmM65SNp6z8XS_n6b7ThL0-iFgrTUctWEo0Apt0H-g8tZCu15kpTmzT410yU/s320/gothic_art33.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5602993767578772834" border="0" /></a><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα...</span><br />και η ζωη συνεχιζει...<br />με τα πανω της...με τα κατω της...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα...</span><br />ανθρωποι μιας ολοκληρης ζωης εφυγαν...<br />ανθρωποι μιας ολοκληρης ζωης αποδειχτηκαν ξενοι...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα...</span><br />θελει να δινει...να δινει...να δινει...να αδειαζει...<br />αχ ποσο θα θελε να παιρνει λιγο...<br />σαν να το ζηταει το αιμα και το λιγο ολοκληρο γινεται πολυ και κρυβεται ολο μεσα σε αυτο το "αχ"...<br />αχ...να επαιρνε λιγο...<br />αλλα δεν μιλα πια...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">δεν απαντα...</span><br /><br />και η ζωη συνεχιζει...<br />οχι μαθηματα ζωης...<br />οχι ανθρωποι...<br />οχι "γινεσαι πιο δυνατος"...<br />οχι συγχωρεση...<br />οχι μετανοια...<br />οχι...οχι...οχι...<br /><br />λιγες μειναν οι λεξεις...<br />λιγες που λενε κατι...<br />λιγες που σημαινουν εκεινο που φτιαχτηκαν να εκπροσωπουν...<br /><br />οι λυκοι ξεπηδησαν απο τα παραμυθια και κατασπαραξαν το λευκο...<br />κι εκεινο σκορπισε στους ανεμους και μοιραστηκε...<br />κανεις δεν ξερει που ειναι τα κομματια του...<br />κανεις...<br />μα τωρα πια γνωριζω...<br />πως κανεις ποτε δεν θα τα βρει κι ουτε θα τα μαζεψει...<br />κανεις...ποτε...<br />μοναχα ισως καποτε καπου να βρεθουν το ενα με το αλλο...<br />ακολουθωντας το καθενα τον δρομο του...<br />ισως καπου καποτε να νιωσει ελξη το ενα για το αλλο και ξαναγινουν ενα...<br />και ισως αυτο το καπου καποτε...να ειναι λιγο πριν το τελος...<br />σαν ολοκληρωση...<br />αλλα ΜΟΝΑ τους...<br />τωρα πια γνωριζω...κανεις...ποτε...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuboasY6d0NEaGYRJRqM_qOGHHEvlSdjl7hfDLREpV8gvw7bhBTiWtPPa_g7bBQdoFgGAzLakl-llXfNTeUGN59lJ3AFXvfX9IGrWqnsJpayIwMA4DrmQFFrAx622rQFvcrfLMP4O1S-jg/s1600/angelsanddemons7.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 216px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuboasY6d0NEaGYRJRqM_qOGHHEvlSdjl7hfDLREpV8gvw7bhBTiWtPPa_g7bBQdoFgGAzLakl-llXfNTeUGN59lJ3AFXvfX9IGrWqnsJpayIwMA4DrmQFFrAx622rQFvcrfLMP4O1S-jg/s320/angelsanddemons7.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5602993926537514930" border="0" /></a><br /><br /><br /><br />Υ.Γ δεν ξερω αν επεστρεψα ή θα επιστρεψω...ξερω μονο πως αποψε ειχα αναγκη να βγαλω λιγες λεξεις απο μεσα μου...<br /><br />Υ.Γ2 σας ευχαριστω ολους που αφηνατε σχολια εδω στα παραμυθια σαν να μη περασε μια μερα ενιωθα...ηταν μια πολυ γλυκια αισθηση...<br /><br />Υ.Γ3 στην Χ και στην Α χρωσταω ενα παραμυθι γιατι στεκονται βραχοι με περισσια υπομονη και αγαπη οταν δεν με αντεχει ο εαυτος μου ο ιδιος...κοριτσια μπορει να μη το διαβασετε ποτε αλλα αν δεν σας ειχα δεν ξερω τι...σας αγαπω πολυ!<br /><br />Υ.Γ4 χαθηκα απο πολλους...συγχωρεστε με...αν θελετε...αν παλι δεν θελετε δεν πειραζει,καλη καρδια...<br />εχει πολλα σταδια κι εγω τα περναω αργα και σταθερα...<br />δεν επαψα να σκεφτομαι και να νοιαζομαι για πολλους ανθρωπους...αλλα η ζωη φερνει πολλα πανω και κατω κι ετσι...<br /><br />ισως να μην απαντα...<br />ισως να ειναι στον κοσμο της...<br />αλλα εκει δεν ηταν παντα...;<br />εκει την γνωρισατε και εκει την αγαπησατε...οσοι...<br /><br />παει καιρος που με εκφραζει σε πολλα επιπεδα...<br />το λοιπον το ακουμπω κι αυτο εδω μαζι με τοσα αλλα...<br /><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Έχω γεμίσει τη ζωή μου με ανάσες</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> που χρόνια τ' ανεβαίνω κόντρα τα σκαλιά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Κι ανάψαν έξαφνα οι αισθήσεις μου οι πάσες</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> και λέω στο θάνατο θα φύγω απ' τη δουλειά</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Τα μεσημέρια που η καρδιά στεναχωριέται</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> που κάθε βήμα μου το βλέπει οριστικό</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> της λέω αγάπη μου η αγάπη δεν κρατιέται</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> μ' ένα τηλέφωνο κι εκείνο βιαστικό</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Δεν απαντά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Κι ούτε ρωτά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Μήπως την γύρεψαν δεν είναι εδώ</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Δεν απαντά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> η Ελευθερία της χρόνο δεν έχει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> είναι καλά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> και ζει στον κόσμο της το φορητό</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Έχω κρεμάσει στο μπαλκόνι μου ένα αστέρι</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> του ονείρου μου τους μάγους να οδηγεί</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κι αυτοί που μέσα μου με κλείδωσαν ποιος ξέρει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Μπορεί στο ψέμα τους μια βόλτα να 'χουν βγει</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Δεν απαντά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> κι ούτε ρωτά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> μήπως τη γύρεψε ποτέ κανείς</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Δεν απαντά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Η Ελευθερία της χρόνο δεν έχει</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Είναι καλά</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Και ζει στον κόσμο της όπως κι εσείς</span>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-27652972714763904662010-12-11T19:44:00.012+02:002010-12-11T22:02:55.056+02:00ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ διχως ΤΕΛΟΣ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp89eV_G1RGLJtQgPpRAAxKtg8N9vSR7WBuxnTPBg1-vlS7KHcPt_4-4AWGzlFsI7g6kVVyQFf99SfYG9mFcvKAeSvAeoOknFQxTGxRbWhszOMeX074ZBt2F1dVCgDtgcnOPzJ33MmMFI7/s1600/67613_471162787416_648912416_5451886_7971816_n.jpg"><br /></a><br /><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xqwwxJuAgOg?fs=1&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/xqwwxJuAgOg?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br />Παραμυθια πουλω...<br />εδω περιπου 2,5 χρονια...<br />σ'αυτο το χωρο...<br />με μονο θεατη τον εαυτο μου απο τοτε που με θυμαμαι σε τετραδια,σημειωματαρια και οπου αλλου...<br /><br />εδω<br />ξεκινησα να γραφω απο μια εσωτερικη αναγκη να εκφραζω εκεινα που δεν χωρουσαν μεσα...<br />ηθελα να τα στολιζω με μουσικες και εικονες...<br />ηθελα να μου φαινονται ομορφα ακομα και τα ασχημα...<br /><br />τα παραμυθια μου παντοτε ειχαν αρχη και συνεχεια μα ποτε τελος...<br />ετσι μονο ηξερα να γραφω...<br />οπως ακριβως ονειρευομαι...<br />διχως τελος...<br /><br />οπως ακριβως κανω στη ζωη μου...<br />δεν μου αρεσει να τελειωνω τιποτα...<br />δεν θελω να χανω οτι εχω μου εχει δωσει πνοη και σε οτι εχω αφησει δικη μου...<br />δυστηχως στη ζωη μας δεν επιλεγουμε μονο εμεις αλλα και οσοι ειναι γυρω μας...<br />σ'οσους εχουμε δωσει εμεις το κλειδακι της ψυχης μας,της καρδιας μας,του εαυτου μας...<br />γνωριζω το ρισκο...<br />παντοτε το γνωριζα...<br />πολλες φορες ακουσα πως δεν κραταω πισινες και θα την πατησω...<br />και πολλες την πατησα...<br />ε και;;;<br />τουλαχιστον μεχρι τωρα εχω ζησει αληθινα...<br />δεν φοβηθηκα ποτε να δωθω...να αφεθω...να πληγωθω...<br />και δεν μετανιωνω ουτε για μια χαρα...ουτε και για καμια πληγη...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSfDzCTpvy5YtOf0ziNQkMYhvx4p27WgYdFs4WRTSiB4F3AMjUvE_c3JqRKIGptgvdZyFe936wO6srDFH2mcnfL2j-GMSVDwvibRYLr8pBZItf_Z038earhTsiRZeTMfnlLYotjJhwdw8Z/s1600/46179_443397722416_648912416_4923451_6882026_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 200px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSfDzCTpvy5YtOf0ziNQkMYhvx4p27WgYdFs4WRTSiB4F3AMjUvE_c3JqRKIGptgvdZyFe936wO6srDFH2mcnfL2j-GMSVDwvibRYLr8pBZItf_Z038earhTsiRZeTMfnlLYotjJhwdw8Z/s320/46179_443397722416_648912416_4923451_6882026_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5549501355546456914" border="0" /></a><br /><br />οι λεξεις παντα μου φανταζαν μαγικες...<br />πισω απο τα γραμματα κρυβοταν μια εννοια για μενα...<br />ενας λογος...ενα μυστικο...ενας ποθος...ενα παθος...μια αγαπη...μια πληγη...ερωτας...φοβος...ελπιδα...<br />ενα συναισθημα πισω απο καθε λεξη...<br />καθε λεξη μπορει να ειναι ενα παραμυθι απο μονη της για μενα...<br /><br />και οι σιωπες ομως...<br />κι εκεινες μαγικες μου φανταζαν ανεκαθεν...<br />πισω απο καθε σιωπη μπορει να κρυβοταν ακριβως τα ιδια συναισθηματα οπως στις λεξεις...<br />πολλες φορες οι σιωπες κανουν πολυ περισσοτερο θορυβο απο οσα λεμε...<br />καποιες φορες ειναι αβασταχτες...<br />καποιες αλλες ουρλιαζουν τρομακτικα...<br /><br />και οι σκιες μαγικες ειναι...<br />σε επισκεπτονται οι πιο κρυφες πτυχες του εαυτου σου...<br />οι φοβοι σου, σου γελανε καταμουτρα...<br />οι αδυναμιες σου στεκονται αγερωχες μπροστα σου...<br />ολες σε προκαλουν να τις αντιμετωπισεις...<br />κι οταν κρυβεσαι κατω απο τα σεντονια ερχονται και ξαναρχονται καθε νυχτα ακομα πιο δυνατες...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfq1j2XpqJGyDhtxLEu0-daz28GLBBn-rzEtBQ3fSSvGYLXP3SfwEJGUyCHOujLrXcBU_06I6nDBg2hSRFPHQpcYdFc329CegPeuFAfxPTMYPDbSZgYRCspxP-zgLdLi9hK4raokrPhyphenhyphenUY/s1600/5960_120731647416_648912416_2127025_151796_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfq1j2XpqJGyDhtxLEu0-daz28GLBBn-rzEtBQ3fSSvGYLXP3SfwEJGUyCHOujLrXcBU_06I6nDBg2hSRFPHQpcYdFc329CegPeuFAfxPTMYPDbSZgYRCspxP-zgLdLi9hK4raokrPhyphenhyphenUY/s320/5960_120731647416_648912416_2127025_151796_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5549501902506860738" border="0" /></a><br /><br />και οι δρακοι και οι μαγισσες μαγικα πλασματα ειναι...<br />διχως την φωτια τους και τα μαγικα φιλτρα και τεχνασματα πως θα ειχε σασπενς το παραμυθι της ζωης...<br />απο τι θα τρεχαμε να γλιτωσουμε...;<br />με ποιους θα παλευαμε...;<br />τι στοχους και σκοπους θα ειχαμε...;<br /><br />και τα μυστικα περασματα και τα μικρα θαυματα μαγεια ειναι...<br />διχως αυτα πως θα ξεγλυστρουσαμε απο τα τρομερα αδιεξοδα...;<br />πως θα υπηρχε μια μικρη εστω ελπιδα για να μπορουμε να συνεχιζουμε προς το φως οταν ολα σκοτεινιαζουν...;<br /><br />και οι πληγες μαγικες ειναι...<br />δεν ειναι μαγεια οταν ο πονος ειναι αβασταχος και δεν βλεπεις αιμα πουθενα...;<br />οταν αιμοραγει η ψυχη σου και νιωθεις πως πεθαινεις...;<br />πως δεν μπορει κανεις να σε σωσει απο αυτον τον θανατο...<br /><br />και οι νεραιδες μαγικες ειναι...<br />γιατι περνουν τα χρονια...<br />μαζευουν ολα τα μαγικα στοιχεια καθε παραμυθιου,καθε ζωης και συνεχιζουν να ζουν στους αιωνες...<br />γνωριζουν, αλλα σπανια μιλανε...<br />προτιμουν να αγαπανε διχως κανονες,διχως ορια,διχως οχι και πρεπει...<br />καμια φορα ξεχνανε τους πονους απο προηγουμενες ζωες...<br />ισως να ειναι και κρυφη ελπιδα να βρουν εκεινους που θα τις νιωσουν απολυτα και θα γινουν συνοδοιποροι,συντροφοι,το αλλο τους μισο σε ολους τους ατελειωτους αιωνες...<br />τοτε μιλανε...<br />τοτε αφηνονται...<br />τοτε τα δινουν ολα...<br />ακομα και οσα δεν εχουν...<br />φανταζουν ψευτικες...<br />φανταζουν ονειροπολες...<br />φανταζουν εξωπραγματικες...<br />φανταζουν γεματες, μεσα σε αδεια συναισθηματα...<br />φανταζουν σαν παραμυθια διχως τελος...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1gGN8sQtLdlBedyBtGAv6R1ZSUDoCp0TYsa65lOT_lRVz9nMdRNj7EO_LXOhaXdV53xZP6vboZWS4UYowG54fzQvdSKBfGfci4MLq3aOXp4h_M3e-Hu7BOMt5XhqV8AqoetvxUr-TOXdp/s1600/5240_127543667416_648912416_2227281_273422_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1gGN8sQtLdlBedyBtGAv6R1ZSUDoCp0TYsa65lOT_lRVz9nMdRNj7EO_LXOhaXdV53xZP6vboZWS4UYowG54fzQvdSKBfGfci4MLq3aOXp4h_M3e-Hu7BOMt5XhqV8AqoetvxUr-TOXdp/s320/5240_127543667416_648912416_2227281_273422_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5549502170752028770" border="0" /></a><br />και ειναι...<br />ολα τα παραπανω εκτος απο ψευτικες...<br /><br /><br /><br />Λοιπον το δικο μου παραμυθι ειχε και εχει απο ολα τα παραπανω μαγικα στοιχεια...<br />εδω μεσα "χαρισα" απλοχερα και απο καρδιας πολλα παραμυθια μου...πολλα κομματια απο μενα...απο την καρδια μου...απο την ψυχη μου....απο την σκεψη μου...απο τα συναισθηματα μου...απο τον μικρο και ασημαντο εαυτο μου...<br /><br />τελευταια τα παραμυθια που μοιραζομαι εδω αραιωσαν αρκετα...<br />ηταν μια πολυ δυσκολη χρονια...<br />ηταν η χειροτερη της μεχρι τωρα ζωης μου...<br />πολλες φορες ενιωσα πως δεν θα αντεξω...<br />ακομα το νιωθω πολυ συχνα...<br />η ζωη εγινε προσπαθεια για ζωη...<br />καπου με εχασα...<br />καπου κοντεψα να χασω πολλα κομματια δικα μου και παντα το προκαλουσα εγω...<br />αλλες φορες ηθελημενα και αλλες αθελα μου...<br /><br /><br />ειδα δυστηχως την πραγματικοτητα με πολυ σκληρο τροπο σε πολυ δυσκολες στιγμες...<br />ετσι ομως ηταν να γινει κι αυτο...<br />δεν ξερω αν ειναι καρμα...αν ξεπληρωνω προηγουμενες ζωες...<br />δεν ξερω αν ειναι μαθηματα...<br />αν γινομαι πιο δυνατη...πιο σκληρη...<br />ξερω μονο πως θα ηθελα πολυ να ηταν ολα αλλιως...<br />ξερω πως το ευχηθηκα πολλες φορες κρυφα και φανερα...<br />ξερω πως προσευχηθηκα επισης πολυ σε εναν Θεο που πια,δυστηχως, δεν ξερω αν πιστευω πια...<br />και λεω δυστηχως γιατι μεσα σε ολα οσα εχασα θα ηθελα να ειχα κατι για να πιαστω...<br />καθε φορα που παω ομως να απλωσω το χερι δεν ειμαι σιγουρη αν βρισκεται εκει...<br />ετσι ακομα και αν βρισκεται Τον εξαφανιζει η αμφιβολια μου...<br /><br />ναι...<br />με εχασα πολυ τελευταια...<br />απο πολλες αποψεις...ισως απο ολες...<br />μεσα στον χαμο του μυαλου μου προσπαθουσα απεγνωσμενα να με βρω κι ετσι τα εκανα ακομα χειροτερα ολα...<br />απο αναγκη να αντεξω εριξα πανω στις πληγες οτι προχειρο μπαλωμα βρηκα και αυτες μολυνθηκαν...<br />κι αρχισαν να πονανε περισσοτερο...<br /><br />μεσα σε ολα αυτα...<br />απλωσα τα χερια απεγνωσμενα σε πολλες κατευθυνσεις μα κυριως σε μια...<br />το ειχα αναγκη...<br />το χρειαζομουν...<br />ηθελα καπου να κρυφτω...<br />να νιωσω σιγουρια...<br />να νιωσω πως μπορει καποιος να με προστατεψει...<br />να με κλεισει σε ενα μαγικο κυκλο και να με προσεχει...<br />κι εκει μαλλον λαθος εκανα...<br />ισως...<br />ειναι που μεχρι τωρα δεν συνηθιζα να απλωνω ετσι τα χερια...<br />παντοτε ηξερα πως εγω πρεπει να στεκομαι στα ποδια μου...<br />εγω να αντεχω...<br />εγω να παλευω σε ολες τις αντιξοοτητες...<br />εγω να μπορω να ειμαι μονη...κι αντρειωμενη...<br />αλλα...<br />καποτε εφτασε η ωρα που λυγισα...<br />και λυγισα πολυ...<br />και δεν ειχα δυναμη και κουραγιο να ειμαι εγω για μενα...<br />ηθελα καποιος αλλος...να με περιθαλψει...<br />για λιγο...<br />μεχρι να μπορουσα να σταθω ξανα στα ποδια μου...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7E5MN3ost2-gUbEdv_XdYktP5Gf8qk4XAvXBMQoptkntMe6hr5YVg_SXSA_etPD4Zq4ZbFMbcQgoJTTXNdc4HYXrFlAzHLwbVd5LlcFl3OqIBYMVBEmq3h9Nj59LpSJdfHCx_7jgSjFGg/s1600/37216_423252152416_648912416_4415352_6216608_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7E5MN3ost2-gUbEdv_XdYktP5Gf8qk4XAvXBMQoptkntMe6hr5YVg_SXSA_etPD4Zq4ZbFMbcQgoJTTXNdc4HYXrFlAzHLwbVd5LlcFl3OqIBYMVBEmq3h9Nj59LpSJdfHCx_7jgSjFGg/s320/37216_423252152416_648912416_4415352_6216608_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5549502730919473218" border="0" /></a><br />δεν εγινε...<br />ισως ειναι κι αυτο ενα μαθημα...<br />ισως...<br />ισως πολλα ισως...<br /><br />κουραστηκα πολυ ομως...<br />απογοητευτηκα πολυ...<br />πονεσα πολυ...<br />κουλουριαστηκα γυμνη και εγλυφα πληγες και δεν τελειωνα...<br /><br />και δεν ειμαι ετσι...<br />ο εαυτος μου δεν ειναι ετσι...<br />χαθηκα...<br />και ειδα και ενιωσα πολλα που δεν ημουν προετοιμασμενη να ζησω,να δω,να νιωσω...<br />αλλα οι μπορες παντα απροετοιμαστη με βρισκαν...<br />παντα διχως ομπρελες...<br /><br />καπως ετσι ομως ο βρεγμενος την βροχη δεν την φοβαται...<br />ο πληγωμενος θα αντεξει αλλη μια πληγη...<br />εκεινος που πεθανε πολλες φορες,ενας ακομη θανατος δεν τον τρομαζει...<br /><br />δεν ξερω τι εχει μετα τα σκοταδια...<br />ισως παλι σκοταδια...ισως τελικα καπου να εχει και φως...<br />οπως και να 'χει ειμαι ετοιμη να το ανακαλυψω...<br />ειμαι ετοιμη να ζησω εγω για μενα...<br />οπως ηξερα...οπως αναγκαστηκα να μαθω...<br />οπως εκανα παντα...<br />να βρω εμενα και παλι...<br /><br />εκεινη που δεν φοβοταν τιποτα...<br />που περα απο τους αλλους εδινε αισιοδοξια και στον εαυτο της...<br />που ηξερε να παλευει με σκοταδια,δρακους,σκιες,κακες μαγισσες...<br />εκεινη που ακομα και οταν επεφτε σηκωνοταν στο λεπτο...<br />εκεινη που ηξερε να αναγνωριζει και να χαιρεται στα μικρα καθημερινα θαυματα...<br />θαυματα τα οποια τωρα βλεπει και της φαινονται αδιαφορα...<br />εκεινη που ηταν αστειρευτη πηγη σε πολλα...<br /><br />εκεινη που ξεχασα...<br />εμενα...<br /><br /><br />Σας ευχαριστω ολους που υπηρξατε εδω...<br />που γινατε αναγνωστες και πρωταγωνιστες των παραμυθιων μου...<br />που γινατε φιλοι...<br />που γινατε ακροατες και συγγραφεις μαζι μου...<br />που γινατε παραμυθαδες...<br /><br />Σας ευχαριστω που μοιραστηκαμε το μεσα μας και το εξω μας...<br />μικρα ή μεγαλα μυστικα...<br />μικρες ή μεγαλες στιγμες της ζωης μας...<br />της ψυχης μας...<br />της καρδιας μας...<br />του πονου μας...<br />της χαρας μας...<br /><br />Σας ευχαριστω οσους ησασταν εκει οταν χρειαστηκα εμπρακτα την βοηθεια σας...<br />ευχαριστω οσους σπευσαν περιπου πριν ενα χρονο να δωσουν αιμα ή να βρουν απο φιλους τους...<br />ευχαριστω για τα απειρα μυνηματα,μεηλ,τηλεφωνα ενδιαφεροντος...<br />ευχαριστω για την συμπαρασταση...<br /><br />ποτε δεν ξεχναω τους ανθρωπους...<br />ποτε δεν ξεχναω οσους ηταν διπλα μου με καθε τροπο...πραγματικα ή νοητα...<br />καμια φορα νοητα ειναι πιο αληθινα απο το να εισαι "εκει"...<br /><br />δεν θα χαθουμε...<br />οι ψυχες που δεν θελουν δεν χανονται...<br />οτι κι αν τις χωριζει...<br /><br />απλα ισως ηρθε ο καιρος να κλεισει ενας ακομα κυκλος...<br />για να ανοιξει ο επομενος...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDiK6VNRlOTgKGIoELGxTe9wJZifILcyyQm2UxEdJrbkJhnq6BTyxiXJFR1PXkJe0Yzmqg4u7DlvW-trz21fI4jcUiKdQ9rg0Qc0pSryh7Al8Bp6uCEWEWRL3xNTgesdmRvclpWjLAtKb/s1600/155363_490307142416_648912416_5729764_6238036_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 228px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDiK6VNRlOTgKGIoELGxTe9wJZifILcyyQm2UxEdJrbkJhnq6BTyxiXJFR1PXkJe0Yzmqg4u7DlvW-trz21fI4jcUiKdQ9rg0Qc0pSryh7Al8Bp6uCEWEWRL3xNTgesdmRvclpWjLAtKb/s320/155363_490307142416_648912416_5729764_6238036_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5549503079326012962" border="0" /></a><br />και που ξερετε...<br />οι νεραιδες ειναι και λιγακι τρελες...<br />μπορει καποτε να τα ξαναπουμε εδω...<br />σιγουρα θα τα ξαναπουμε καπου αλλου αν οχι εδω...<br /><br />σας ευχαριστω!<br />σας αγαπω!<br />και οι περισσοτεροι ξερετε πως λεω αληθεια!<br />ειναι ισως η μονη λεξη που δεν παιζω ποτε...<br />η μονη εννοια...<br />γι αυτο και δεν την λεω ευκολα...αν ομως την πω ειναι για παντα!<br /><br /><br />να μην ξεχνατε...<br />ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ!<br />ολους και ολα!<br />και ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ!<br />η ζωη ειναι πολυ μικρη για τετοιου ειδους καθυστερησεις...<br />μην το αφηνετε για αυριο...το αυριο ισως να μην ερθει ποτε...<br />δεν κοστιζει τιποτα...γεμιζει ευτυχια εκεινον που το ακουει αλλα και εσας που το λετε!<br />αλλωστε δεν νομιζω να υπαρχει ομορφοτερο συναισθημα απο αυτο!<br /><br />αν απο κατι ακομα κρατιεμαι ειναι το οτι επιτελους προσφερω αγαπη σε καποιους που το εχουν αναγκη πραγματικη...<br />που δεν μου το ζητησαν...ομως το χρειαζονται...<br />και μου βγαινει τοσο γλυκα και αβιαστα που νομιζω πως παιρνω περισσοτερα απο οσα δινω...<br /><br />παντα θα προσφερω αγαπη οπως μπορω...<br />ειναι το μονο...ΤΟ ΜΟΝΟ που με γεμιζει...<br />να δινω αλλα και να παιρνω...<br /><br /><br />Υ.Γ1 το πραγματικα νεραιδενιο μου ονομα ειναι Να'ι'ρα...<br />οποτε με χρειαστειτε ετσι φωναξτε και εφτασα...<br /><br />Υ.Γ2 ετσι κι αλλιως τα παραμυθια δεν τελειωνουν ποτε...<br /><br />Υ.Γ3 καποτε σε ενα απο τα πιο αληθινα μου παραμυθια στις αρχες εδω ειχα γραψει τα παρακατω του Coehlo...<br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">"Θα μεινω καθισμενη πλαι σου οσο θα εισα εδω,μπροστα σ'αυτο το ποταμι...</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">αν κοιμηθεις,θα πλαγιασω μπροστα στην πορτα σου...</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">αν φυγεις μακρια,θ'ακολουθησω τα βηματα σου...</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">ωσπου να μου πεις: φυγε! και τοτε θα φυγω...</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">αλλα δεν θα παψω να σ'αγαπω ως την τελευταια μου μερα..."</span><br /><br />καπως ετσι με τα ιδια λογια θα ηθελα να κλεισω τα παραμυθια...<br />με τα ιδια συναισθηματα...<br />με την ιδια ατελειωτη αγαπη...<br /><br />αγαπες μου παραμυθακια...<br />ειναι που "εχει στραβωσει το τιμονι που κρατω..."<br />ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ...!<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/eXxYRWzNlPk?fs=1&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/eXxYRWzNlPk?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com57tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-56858972717290169382010-12-04T16:59:00.008+02:002010-12-04T18:12:04.602+02:00ΑΧ ΕΣΥ...ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΓΩ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_1vXfSGajtYFtVj1eTsNXVmERUYZP_pHdEIJ5nwkwWGAjPtC-8Q7kvr2EPARNPHnJLSosySzouY-t2A4LUUo2GZeNf8gcBJE5_NHm2505efBADeN29FN5P3Y-K5RHvv1VuN8PqFb7PDjL/s1600/Joe%252520dreaming.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 221px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_1vXfSGajtYFtVj1eTsNXVmERUYZP_pHdEIJ5nwkwWGAjPtC-8Q7kvr2EPARNPHnJLSosySzouY-t2A4LUUo2GZeNf8gcBJE5_NHm2505efBADeN29FN5P3Y-K5RHvv1VuN8PqFb7PDjL/s320/Joe%252520dreaming.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5546855196989464002" border="0" /></a><br />Ολη μου η ζωη γυρναει γυρω απο δυο γραμματα...<br /><br />ενα Α...και ενα Χ...<br /><br />Αρχη κι οπου Α...Αγαπη...Αναγκη...<br /><br />Χ λιγο πριν το τελος και οπου Χ...Χρονος...Χαρα...<br /><br />φτιαξε το παραμυθι εσυ της ζωης μου παντοτινε...<br />σου εδωσα την συνταγη...<br />σου εδωσα τα παντα και θα σου δωσω ακομα περισσοτερα...<br />μονο για μια φορα φτιαξε το παραμυθι εσυ...<br />γιατι το εχω αναγκη...<br />κι αλλο η αναγκη μου να πεφτει κατω νεκρη δεν θελω...<br />εσενα θελω...<br />εσενα μαζι με το παραμυθι το αληθινο...<br />με το ονειρο που φτιαξαμε μαζι...<br />με τα σχεδια που καναμε...<br />με τις νυχτες που κοιμηθηκαμε αγκαλια...<br />που μπλεχτηκαν τα σωματα και οι ψυχες μας...<br />που δυο κοσμοι συναντηθηκαν και παλι και φτιαξαν εναν δικο τους...<br /><br />να ακουμπαω την καρδια σου θελω...<br />να ακουω τα χτυπηματα της στην παλαμη μου και να νιωθω πως ειναι δικα μου...<br />ενα για τον Χρονο που φευγει μακρια μας κι ενα για την Αγαπη που σκεπαζει τα παντα...<br />ενας χτυπος για μενα...ενας για σενα...ενας για "εμας"...<br />ο τριτος ο πιο δυνατος θα ειναι για μας...<br /><br />να αναπνεω απο την ανασα σου θελω...<br />να παιρνω ζωη μεσα απο τη ζωη σου...<br />να ζω μεσα στο αιμα σου θελω...<br />να ματωνω μονο για να ζεις θελω...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfotPzcxnSj-9iN5uIn7pvXdShDiwoWj_wch-ellGMwMPIf4oXQ14iibiYPn3cicXhunsmSj_cYw5nu2b8QbLTj-d5HP5jhP_C77fBTTYRU2KmO9hrF5O7rVo0AaxMvnXyMkiBowzlM24/s1600/20ol6.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfotPzcxnSj-9iN5uIn7pvXdShDiwoWj_wch-ellGMwMPIf4oXQ14iibiYPn3cicXhunsmSj_cYw5nu2b8QbLTj-d5HP5jhP_C77fBTTYRU2KmO9hrF5O7rVo0AaxMvnXyMkiBowzlM24/s320/20ol6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5546855344067753906" border="0" /></a><br />να κολαω πανω σου θελω...<br />να ζω στο κορμι σου...<br />να ζεις στο δικο μου...<br />να γινομαστε ενα θελω...<br />ξανα και ξανα...<br />και σε ΄κεινο το δυνατο "ΑΧ" της ηδονης να σου λεω τα μυστικα μου...<br />να σου λεω πως μονο εσυ...<br />αχ μονο εσυ...<br />και μονο εγω...<br />και αχ τα δακρυα να τρεχουν ποταμια γιατι τοσο συναισθημα δεν το χωρα το κορμι μου...<br /><br />αχ να σου ψιθυρισω την ζωη μου...<br />εσενα ζωη μου...<br />εσενα που ανετρεψες οσα γνωριζα κι οσα πιστευα...<br />εσενα να υποστηριζω με παθος που ειμαστε τοσο διαφορετικοι και τοσο ιδιοι...<br />αχ εσενα που μεσα σ'ολο τον κοσμο τα ματια μου καρφωνονται στα δικα σου και χαμογελω...<br /><br />αχ εσενα...<br />που εχω δυο εισιτηρια για το ταξιδι που λεγαμε...<br />μονο εγω κι εσυ...<br /><br />κι αχ ολος ο κοσμος δεν θα φτασει να χωρεσει την ευτυχια του ονειρου που πραγματοποιηθηκε...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWWlC2s58wTHIuf_3-2qPJhpe2PW3NHSXH4J99YiyqbZvZII1H02gu4S533P14dEEbMSObWub1SXt5EhzunVohc5OLciMEqZGp2Saj_2fyVYpoaC5Rt1Ta5g6E7IUt3GbZMupvKiZKwp6/s1600/148845_174016999289002_148198248537544_498823_3720973_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWWlC2s58wTHIuf_3-2qPJhpe2PW3NHSXH4J99YiyqbZvZII1H02gu4S533P14dEEbMSObWub1SXt5EhzunVohc5OLciMEqZGp2Saj_2fyVYpoaC5Rt1Ta5g6E7IUt3GbZMupvKiZKwp6/s320/148845_174016999289002_148198248537544_498823_3720973_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5546855510525772978" border="0" /></a><br />αχ...εσυ...<br />αχ...για σενα εγω...<br /><br /><br />.....................................................................<br /><br />σου εχω φτιαξει ενα αστρο...<br />μονο για σενα...<br />οτι θες το κανεις...<br /><br />μπορεις να το κρατησεις για παντα διπλα σου να φωτιζει τα σκοταδια σου...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLbLriw8K5UCuTuL1UXWet9o6SC4RK3o2ugWQDTntFClrYOjtsJO0Nb3HaU2QG-CdpT8sUTX8YhdLscKPfX8dJViolvxR7i5NppioyEXz3sFIlA7Gmpianxm__-oDHrLd5ZbKSqb2IepP/s1600/614849-3-catch-a-falling-star.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 227px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLbLriw8K5UCuTuL1UXWet9o6SC4RK3o2ugWQDTntFClrYOjtsJO0Nb3HaU2QG-CdpT8sUTX8YhdLscKPfX8dJViolvxR7i5NppioyEXz3sFIlA7Gmpianxm__-oDHrLd5ZbKSqb2IepP/s320/614849-3-catch-a-falling-star.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5546855997116162690" border="0" /></a><br />να σε συντροφευει σε χαρα και λυπη...<br />να σου χαριζει οτι ονειρευτηκες κι οτι ποτε δεν φανταστηκες...<br /><br />ή...<br />αν θες κανε μια ευχη...<br />θα πεθανει για να στην πραγματοποιησει...<br />θα χαθει για παντα...<br />αλλα θα ειναι ευτυχισμενο γιατι η ευχη θα ειναι δικη σου...<br />κι αχ...θα πεθανει κανωντας ευτυχισμενο οτι πιοτερο αγαπησε...<br /><br />κι αχ στο πα...<br />κι αν θες διωξε με...<br />θα φυγω...<br />αλλα δεν θα παψω να σ'αγαπω μεχρι την τελευταια μου ανασα...<br /><br /><br />το παραμυθι δικο σου...<br />φτιαξε το εσυ μια φορα...<br />που το 'χω αναγκη...<br />που σ'εχω αναγκη...<br />να μου το ψιθυρισεις και να αποκοιμηθω στην αγκαλια σου...<br />να με σκεπαζουν τα χερια σου και η αναπνοη σου...<br />εκει να κοιμηθω...κι ας μη ξυπνησω ποτε ξανα...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-24387221694867965912010-11-27T21:32:00.004+02:002010-11-27T21:53:35.608+02:00...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeTMI5n71yWPxIWIjUWGXYejT6nShTRK0rE0FdIgNOl4G6ZqouzxVN4Sh6YC_Hhd4uoc5d_LZE01w22UWEfpA0nfTCVm7wOUteQisNyVxbRFGHHxBTlDkg-Kb7hOcNcUrv6mNTdfATiRwe/s1600/19148_100305190006064_100000797492017_6604_5861750_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeTMI5n71yWPxIWIjUWGXYejT6nShTRK0rE0FdIgNOl4G6ZqouzxVN4Sh6YC_Hhd4uoc5d_LZE01w22UWEfpA0nfTCVm7wOUteQisNyVxbRFGHHxBTlDkg-Kb7hOcNcUrv6mNTdfATiRwe/s320/19148_100305190006064_100000797492017_6604_5861750_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5544318929567205298" border="0" /></a><br />Ημασταν λεει στο σπιτι...<br />και ηταν δικο μας ακομα...<br />το τραπεζι ηταν στρωμενο με χιλια δυο οπως παντα...<br />οι καρεκλες ολες γεματες...κανεις δεν ελειπε...<br />ουτε εκεινος,ουτε κι εσυ...<br /><br />γελουσαμε...<br />πιναμε και τραγουδουσαμε...<br />η μουσικη ακουγοταν σε ολη τη γειτονια και ερχοντουσταν οι γειτονες να κατσουν μαζι μας...<br />ολοι εκει ημασταν...<br />τιποτα δεν ειχε χαθει...<br /><br />κι ενιωθα τοσο ωραια!<br />μια απιστευτη χαρα!<br /><br />υστερα ξαπλωσα στην αγκαλια σου...<br />μου χαιδευες τα μαλλια και με λεγες μωρο σου...<br />φορουσες εκεινο το ασπρο πουκαμισο...<br />εκεινο το ιδιο που φορουσες οταν γυρισες απο την Αθηνα και μ'αγκαλιαζες που δεν ειχαμε καλα νεα...<br /><br />ξαπλωσα στην αγκαλια σου και χαμογελουσα...<br />ημουν ευτυχισμενη...<br />ετσι οπως εχω να νιωσω απο τοτε που εφυγες...<br />ετσι οπως δεν θα νιωσω ποτε ξανα...<br /><br />μαμα...<br />μαμα μου...ειπα...<br />και ξυπνησα...<br />κι ευχηθηκα να μην ξημερωνε ποτε...<br /><br />συγνωμη που δεν μπορεσα να γραψω ποτε το καλυτερο μου παραμυθι...<br />για σενα μανουλα μου...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-91093743583927010462010-11-11T18:08:00.007+02:002010-11-11T19:17:12.779+02:00ΕΤΣΙ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLUVN0w3TQUkMBh76Td55NaVNhosF-xyaki9OCRLQtEoli9iw4ZhShNwId_cb0oemiDb-RPhhFvK5Am8_-6SueQT3UnBNX4aFqVvQHbsh0uqUvFumzlMyN7ZrDP4IlVclnuSdaSQc4cjXH/s1600/gothic_art48.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 251px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLUVN0w3TQUkMBh76Td55NaVNhosF-xyaki9OCRLQtEoli9iw4ZhShNwId_cb0oemiDb-RPhhFvK5Am8_-6SueQT3UnBNX4aFqVvQHbsh0uqUvFumzlMyN7ZrDP4IlVclnuSdaSQc4cjXH/s320/gothic_art48.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5538340045915161234" border="0" /></a><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"...Ηταν σαν να περασε απο εδω ο Ετσι και να μας εδωσε ζωη,<br />και να γινηκαμε ολοι ετσι...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">και ξαναφευγοντας ο Ετσι ρουφηξε ολη τη ζωη,<br />παιρνοντας πισω οτι ειχε δωσει...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">μαζι και μια σταγονα απο τον καθενα.</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />Ισως του χρειαζοταν για να 'χει δυναμη να περπατα,για το αιμα που 'χε χασει...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ισως αυτο νομιζουν ολοι...<br />Κι ισως γι αυτο τον αποφευγουν,τον βριζουν και τον θεωρουν αλητη...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />Ισως το πηρα κι εγω Ετσι...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />Αλλα τον ξερω 'γω τον Ετσι...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">και ημουν πριν κι εγω σαν Ετσι...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">θελει κουραγιο να εισαι Ετσι...</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />για να μπορεις να παραμενεις Ετσι πρεπει να </span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">παιζεις την ψυχη σου...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">κι εγω το ξερω,δεν ειναι ετσι..,</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />Κι ο καθενας ειν' ο Ετσι..."</span><br /><br />Νικολας Ασιμος<br /><br /><br />δεν πληρω τις προυποθεσεις για εναν κοσμο που δεν ειναι Ετσι...<br />δεν μπορω να ακολουθω τους κανονες σας και τις δηθεν ομορφιες σας...<br />ουτε τα συγκαταβατικα λογια θα πω για να σας κανω να 'χετε δικιο...<br />δεν θα κουνησω το κεφαλι με κατανοηση προς τα κατω...<br />θα το κουναω περα δωθε με αντιρηση για καθε βλακεια που υποστηριζετε με παθος,<br />ενω ξεχασατε πως ειναι να εχεις παθος...<br /><br />παθος ρε...<br />για την χαρα σας και την λυπη σας...<br />με παθος να ζεις και με παθος να πεθαινεις...<br />να μην εχεις το ενα ποδι εδω και το αλλο παραπερα...<br />να ξερεις που πατας και γιατι πατας τωρα εκει και αυριο θα πας αλλου...<br /><br />μη βιαστεις να μιλησεις εσυ που ταχα μου με ξερεις...<br />δεν μπηκες καν στον κοπο να με μαθεις αληθινα...<br />δεν ρωτησες,κι ουτε προσπαθησες...<br />ετοιμη τροφη πηρες γιατι ειναι πιο ξεκουραστο και βολικο αυτο...<br />μη μιλας λοιπον γιατι δεν ξερεις τι να πεις...<br /><br />υπηρξα "ατιμη" και "κακια" και "λαθος" για σενα...<br />και λεω εσενα...<br />εσενα ντε τον σωστο,καθως πρεπει ανθρωπο,με το κουστουμακι σου,με το ψευτικο χαμογελακι σου ενω δεν με συμπαθεις,<br />εσενα που τρεχεις καθε Κυριακη στην εκκλησια και κανεις χιλιες μετανοιες μπροστα σε χιλια ματια αλλα οταν σου απλωσει το χερι το γυφτακι οχι μονο δεν του δινεις αλλα το χτυπας κι απο πανω...<br />εσενα που ρωτας τι κανω απο υποχρεωση και μετα το τυπικο "καλα" ειμαι μου λες τα τρομερα σου βασανα...<br />εσενα που ταχα μου νοιαζεσαι και καταλαβαινεις και μολις γυρισω την πλατη κατι θα βρεις να πεις...<br />εσενα μικρε κι ανουσιε ανθρωπακο σε σιχαθηκε η ψυχη μου...<br />κι αν σ'ανεχομουν καποτε, τωρα δεν σου κανω την χαρη...<br />τερμα πια...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-AttxaYM88aWLQy1tAA44al2plM1NXqWxLOoCthMoedjHFjfa07U3SInsooEh9ncnPDwepwQYNL1ZKMw7sJMPjpKiiboH_G24b4hpBeFCKNLC385CihXleBpCGC6Zk_hHR-QMuLsa27uS/s1600/gothic_art5.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 286px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-AttxaYM88aWLQy1tAA44al2plM1NXqWxLOoCthMoedjHFjfa07U3SInsooEh9ncnPDwepwQYNL1ZKMw7sJMPjpKiiboH_G24b4hpBeFCKNLC385CihXleBpCGC6Zk_hHR-QMuLsa27uS/s320/gothic_art5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5538339571633255890" border="0" /></a><br />κι αν θες να ξερεις...<br />ουτε "σωστη" υπηρξα για τα δεδομενα σου ουτε "καλη" ουτε και "τιμια"...<br />γιατι δεν ξερεις ουτε το λαθος μου ουτε την κακια μου ουτε την ατιμια μου ποσο τα πληρωσα...<br />ποσο τα υποστηριξα...<br />ποσο τα αγαπησα και τα αγαπω με ΠΑΘΟΣ...<br />δεν ξερεις τι ειναι παθος...<br /><br /><br />σε βαρεθηκα και σε σιχαθηκα με καθε ειδους μασκα στο ασχημο προσωπο σου...<br /><br />εγω ειμαι ασχημη...<br />πολυ ασχημη και στο δειχνω να...<br />αυτο ειναι κι αμα δεν σ'αρεσει γυρνα απο την αλλη και ξερνα...<br /><br />δεν θα γινω τιποτα απο οσα θελετε για να με αποδεχτειτε...<br />και δεν θα σκασω αν δεν με αποδεχτειτε...<br />δεν θελω να με αποδεχτει η φαρα σας...<br />ας ειναι μοναχικος ο δρομος μου...<br />τωρα το ξερω καλα ετσι θα ειναι...<br />αλλα αυτον θα τραβηξω οπως και να 'χει...<br /><br />και θα ειναι λιγοι μαζι μου κι αυτο το ξερω...<br />αλλα θα ειμαστε "ωραιοι" ως ασχημοι...<br />και πολυ γουσταρω που δεν σας μοιαζω...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-tskSEvcm-Kd2y_UyWmZIhO7-FofQ4IqHdX8ZRsRvgNZ9HV0knyOiSn7qEXoFJ1zQ4sJwZceHHOddFpgIrPzxMQWkTBOOcWNI79L8EmK5gALivrQg-NDJ_heUfRORR1deP4zDLXzfLzhv/s1600/11web.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-tskSEvcm-Kd2y_UyWmZIhO7-FofQ4IqHdX8ZRsRvgNZ9HV0knyOiSn7qEXoFJ1zQ4sJwZceHHOddFpgIrPzxMQWkTBOOcWNI79L8EmK5gALivrQg-NDJ_heUfRORR1deP4zDLXzfLzhv/s320/11web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5538339483555158162" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >Οι πραγματικές ζωϊκές μου στιγμές δεν καταγράφονται.<br /></span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >Όταν φτάνω στη ζωή είμαι μέσα ολόκληρος, νοιώθω και γνωρίζω.</span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" > Αλλά όταν ξέρω αυτά που ξέρω, δεν θυμάμαι. Ούτε ξέρω αν ή πώς θα ξαναφτάσω.<br /></span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >Αυτή είναι η ασπίδα μου. Απλώς συμβαίνει να συμβαίνει.<br />Τη ζωή μου δεν τη κατέγραψα. Ό,τι υπάρχει εδώ είναι επιδερμίδα, άλλοτε χοντρόπετση, άλλοτε ψιλόπετση.<br />πιο δικιά μου η ψιλόπετση<br />πιο δικιάσου η χοντρόπετση.<br /></span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >ΟΣΟ ΥΠΗΡΧΑ ΜΕ ΦΟΒΟΣΟΥΝ</span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >ΟΣΟ ΥΠΗΡΧΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΕΧΕΣ</span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ</span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΑΝ ΣΤΟ ΖΗΤΟΥΣΑ</span></p><p style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style=";font-family:Verdana,Arial,Helvetica;font-size:85%;" >ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΣ ΠΟΤΕ<br /></span></p>Νικολας Ασιμος<br /><br /><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/d1woHwiH8ww?fs=1&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/d1woHwiH8ww?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-22361490186996467912010-11-02T22:28:00.003+02:002010-11-02T22:45:03.420+02:00ΒΑΡΕΘΗΚΑ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0ngKsME3DzZngUxQjhii8MG6JgBkCyA1cDmVud968p0mUBRZ-ybKHpdqXQQe_8rVuQOsl6Mc2t-oQgTMptWtMqFSsjeqAKYazsNv8q9VsaKcI2yfM0LukXdQt30-sf_s8zD-J5YUit-n/s1600/gothic_art129.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0ngKsME3DzZngUxQjhii8MG6JgBkCyA1cDmVud968p0mUBRZ-ybKHpdqXQQe_8rVuQOsl6Mc2t-oQgTMptWtMqFSsjeqAKYazsNv8q9VsaKcI2yfM0LukXdQt30-sf_s8zD-J5YUit-n/s320/gothic_art129.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535056104285710690" border="0" /></a><br />Θελεις να πατας σταθερα...<br />σ'αρεσουν οι ρηχες θαλασσες...<br />σ'αρεσει να γυρνας τον κοσμο...<br />αλλα παντα στα ρηχα...<br /><br />εμενα μ'αρεσουν οι βαθιες θαλασσες...<br />κι ας μη γυρνω τον κοσμο...<br />κι ας με νομιζεις κολλημενο<br />στο ιδιο σημειο...<br /><br />δεν υπαρχει συμπαν...<br />υπαρχουν μονο στιγμες...<br />συμπαντικες στιγμες...<br /><br />αν φτασεις στην ακινησια,<br />μπορεις παντου να ταξιδεψεις...<br /><br />γι αυτο ξεχασες που σου λεγα<br />μωρο μου,κεινο το πρωινο<br />διπλα στη σκαλα,<br />πως η ζωη κι ο θανατος δεν ειναι θεμα περιβαλλοντος...<br />ειναι θεμα αντοχης στην ιδια γραμμη πλευσης...<br /><br />εγω δεν χρειαζομαι τον κοσμο...<br />κακως εχεις νομισει...<br />για μενα δεν υπαρχει κοσμος...<br />χρειαζομαι απλα να δημιουργω κοσμους...<br /><br />Νικολας Ασιμος<br /><br /><br /><br /><br />ποσες ταμπελες κουβαλας που σου προσαπτουν τον τιτλο της ευτυχιας...;<br />ποτε θα καταλαβεις πως δεν υπαρχει αληθεια περα απο αυτη που αισθανεσαι...;<br /><br />δεν εχω καμια διαθεση πια να παλεψω για τιποτα...<br />ειμαι το τιποτα...<br />κι ισως μια μερα να με καταλαβεις<br />κι ολα τα ακατανοητα που σου πα να αποκτησουν νοημα...<br />εγω βεβαια θα εχω φυγει αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα...<br /><br />πολλες φορες συμβαινει να μην ερχεται κατι στην ωρα του...<br />πολλες φορες συμβαινει να κατεβαινεις σε λαθος στασεις...<br /><br />και πιστεψε με...<br />οτι κι αν ακουσες...οσο κι αν προσπαθησαν να σε πεισουν...<br />δεν υπαρχει καμια μαγεια σε αυτο...<br />μονο αθλιοτητα...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-5676139389092114422010-10-28T21:39:00.003+03:002010-10-28T23:34:45.624+03:00ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΤWEETY...<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/jRK_bEpnVHQ?fs=1&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/jRK_bEpnVHQ?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"οταν δειτε αυτο το βιντεο μπορειτε να γελασετε με την ψυχη σας...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">για την ιση αντιμετωπιση..."</span><br /><br /><br /><br />Δεν ξερω πως επιλεγει η ζωη ποιους ανθρωπους θα κανει να υποφερουν...<br />δεν ξερω αν λεγεται Θεος Παντοδυναμος,Ελεημων και Παναγαθος Εκεινος που αφηνει να υποφερουν Ανθρωποι με Α κεφαλαιο...<br />δεν ξερω σε τι ή σε ποιον να πιστεψω πια που να ειναι Ανωτερος απο μας,το ανθρωπινο ειδος...<br /><br />ειναι δικαιωμα του καθενα να πιστευει ή οχι...<br />προσωπικα ημουν απο εκεινους που πιστευα ακραδαντα...<br />που ειχα δει πραγματα που χαρακτηριστηκαν ως θαυματα...<br />πλεον δεν ξερω αν πιστευω και αν θα πιστεψω ποτε ξανα...<br />ειμαι θυμωμενη ναι...<br />ειμαι απογοητευμενη ναι...<br />αν Καποιος εκει πανω υπαρχει και ξερει τον ανθρωπο οπως λεγεται τοτε σιγουρα θα με συγχωρεσει...<br /><br />λενε πως ολα εδω πληρωνονται...<br />πως οι καλοι θα δουν δικαιωση και οι κακοι θα τιμωρηθουν...<br />τα λεω πολυ λαικα και με καμια διαθεση ποιητικη γιατι ετσι μου βγαινουν...<br />προσωπικα μετα απο αρκετα χρονια ζωης ειδα πολλους "καλους" να βασανιζονται αδιακοπα και ατελειωτα με καθε τροπο και πολλους "κακους" να την περνανε μια χαρα και να την βγαζουν ζαχαρη πανω στις πλατουλες των αλλων...<br /><br />προσφατα ετυχε να ειμαι σε ενα νοσοκομειο ιδιωτικο για καποιον λογο...<br />ενας ανθρωπος που "τυγχνανει" να εχει λεφτα ωστε να πληρωσει αυτο το νοσοκομειο αλλα παρολα αυτα του ετυχε η γνωστη αρρωστια βρισκοταν εκει...<br /><br />θελωντας και μη, συγκρινα καταστασεις...<br /><br />οταν μανουλα μου λιποθυμησε στα χερια μου απο αναιμια το ασθενοφορο εφτασε μετα απο μιση ωρα...μιση ωρα οπου εμενα και την αδερφη μου μας στοιχησε τουλαχιστον 10 χρονια απο τη ζωη μας...<br />οταν πλεον ειχαμε φτασει στο νοσοκομειο...στα επειγοντα...περιμεναμε αλλη μιση ωρα γιατι δεν ειχαν κρεββατι...<br />κι επρεπε να αρχισω εγω να τσιριζω και να απειλω για να βρεθει ενα κρεββατι τελικα και καποιος γιατρουδακος να την εξετασει...<br />οταν τελικα καταλαβαν πως ειχε αναιμια λογω των χημειοθεραπειων τους παρακαλουσαμε εμεις να της βαλουν αιμα για να συνελθει και μας λεγαν ποσο δυσκολο ειναι αυτο που ζηταμε... επρεπε να παρακαλεσουν χιλια νοσοκομειοα να στειλουν 2 φιαλες αιμα το οποιο φυσικα και επιστρεψαμε εμεις ουκ ολιγες φορες με την συμμετοχη φιλων και γνωστων που αφαιμαξαμε μηνες ολοκληρους αφου πρωτα εξαντλησαμε τους συγγενεις...<br />ολα αυτα μαζι με την αθλια συμπεριφορα γιατρων και νοσοκομων που εχουν χεσμενο τον πονο και την αγωνια σου...<br />γιατι αγαπητε ασθενη και συγγενη του ασθενη εισαι σε δημοσιο νοσοκομειο...<br />γιατι δεν εχεις να πληρωσεις για να σου κανουν ταμαναδες...<br />κι εσυ ρε γαμωτο δεν θες τους ταμαναδες...θες να σου φερθουν σαν ανθρωπο...να καταλαβουν τον πονο και την αγωνια σου και να φερθουν αναλογα και με λιγο αξιοπρεπεια...<br /><br />αυτα σε μας...<br />στο δημοσιο νοσοκομειο...<br /><br />λοιπον ο γνωστος κυριος που εχει λεφτα στο ιδιωτικο νοσοκομειο...<br />εχει κι αυτος αναιμια...<br />τον παιρνουν απο το σπιτι του αμεσως και τον μεταφερουν σε μονοκλινο δωματιο με θεα,τηλεοραση,κλιματισμο και ολα τα κομφορ που βρισκεις στα πενταστερα ξενοδοχεια...<br />με ενα τηλεφωνημα του βρισκουν αιμα αμεσως...διχως να ζητησουν κανεναν συγγενη να το αναπληρωσει...<br />ειναι τουλαχιστον 3 καθηγητες γιατροι απο πανω του και αλλες τοσες νοσοκομες ευγενικοτατες τρεχουν πριν τους ζητηθει...<br />ο εν λογω κυριος για τον χ ψ λογω αρνειται να του βαλουν αιμα...οποτε τον παρακαλανε ολοι μαζι να το δεχτει...του εξηγουν πως θα τα κανουν ολα τοσο ευκολα ωστε να μην καταλαβει τιποτα...<br />θα μπορουσα να συνεχισω αλλα ειλικρινα δεν θελω...<br /><br />ετσι μετριεται η ανθρωπια...<br />με ποσα ευρω μπορεις να διαθεσεις...<br />γιατι ο καρκινος και καθε ασθενεια δεν κανουν διακρισεις αν θα χτυπησουν τον φτωχο,τον μεσο ανθρωπο ή τον πλουσιο...<br />η αντιμετωπιση ομως εχει πολυ μεγαλη διαφορα...<br />γιατι αν εχεις χρηματα μπορεις να πας στο εξωτερικο...<br />να σου κανουν καλυτερες θεραπειες...<br />και αν δεν αποδωσουν ολα αυτα καλε μου ανθρωπε τουλαχιστον θα εχεις μια αντιμετωπιση και μια φροντιδα αξιοπρεπη...<br />θα ζησεις οσο σου απομενει διχως πονο...ή με οσο λιγοτερο γινεται...<br /><br />ειμαι παρα πολυ θυμωμενη...<br />θα ηθελα να γραψω για ολα τα φακελακια που εδωσα σε καθε καραγκιοζη γιατρο με ντροπη για τον εαυτο μου γιατι το σιχαινομαι,γιατι ειμαι απιστευτα αντιθετη με αυτο αλλα ΔΕΝ μπορουσα να κανω αλλιως οταν μου ελεγαν οτι ετσι θα προσεξουν την μαμα μου...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για ολες τις φορες που ξεσηκωσα φιλους και συγγενεις ακομα και πολλους απο εδω μεσα να δωσουν αιμα γιατι αλλιως δεν θα της εβαζαν...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για τις απειρες φορες που αυτο το αιμα πηγα και το πηρα εγω και η αδερφη μου να το μεταφερουμε στο νοσοκομειο γιατι ΚΑΝΕΙΣ υπευθυνος δεν μπορουσε...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για το πως περιμεναμε εξω απο τον αξονικο τομογραφο με την μαμα να ποναει αφορητα και να την σφιγγω στην αγκαλια μου να μην κρυωσει και μπηκε μια υγιεστατη κυρια πριν απο μας γιατι πολυ απλα...ηταν γνωστη μιας νοσοκομας εκει...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για τον τροπο που μου μιλησαν γιατροι καταξιωμενοι κατα τ'αλλα οταν εγω κρεμομουν απο τα χειλη τους...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για το πως μου πουλησαν οι φαρμακευτικες εταιρειες προμηθειες για μηνες ολοκληρους οταν μας εστειλαν σπιτι ενω ηξεραν πως δεν ειχαμε πανω απο μια βδομαδα...αλλα τα λεφτα ειναι λεφτα...<br /><br />θα ηθελα να γραψω πως το οξυγονο που χρειαστηκαμε για δυο μερες μας το χρεωσαν κανονικα ακομα κι αν το χρεωναν για μηνα και επειτα...<br /><br />θα ηθελα να γραψω πως περιμεναμε ωρες στα ταμεια για να μας γραψουν μια εξεταση που χρειαζοταν να γινει και τελικα δεν την γραφαν γιατι καποιοι δημοσιοι μαλακες εκριναν πως δεν χρειαζεται να γινει κι ας την εγραψε γιατρος...<br /><br />θα ηθελα να γραψω για τα φαρμακα που δεν μας εγραφαν γιατι ηταν ακριβα για τα ταμεια...<br />αλλα για την τσεπη μας δεν ηταν...1000 ευρω για ΜΙΑ ενεση...<br /><br />θα ηθελα να πω κι αλλα...<br />ισως να μην τελειωνα ποτε...<br />ολο αυτο ηταν μια εισαγωγη για οσα θα πω παρακατω...<br /><br />πολλοι απο εσας ισως να την γνωριζετε...<br />αλλοι ισως οχι...<br />προκειται για το Μαρακι...<br /><br />http://mariatweety.blogspot.com/<br /><br />το ενας της blog γιατι το αλλο ειναι ιδιωτικο και δεν μπορει να μπει καποιος αν δεν της στειλει αιτημα φιλιας...<br /><br />Την Μαρια την γνωρισα διαδικτυακα οταν πρωτοεγραψα εδω για την μαμα μου...<br />ηταν ακομα στη ζωη τοτε...<br />μιλουσαμε μεσω mail με το Μαρακι και παρολα τα πολυ σοβαρα προβληματα υγειας της διαβαζα εναν ανθρωπο που ειχε απιστευτη ορεξη για ζωη...που σπουδασε...που ηθελε να βοηθαει αλλους ανθρωπους...που εγραφε στο blog της...που εβαζε στην ακρη επαναλαμβανω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ προβληματα υγειας και ΖΟΥΣΕ...οσο μπορουσε και οσο της επιτρεποταν...<br /><br />με το Μαρακι γνωριζομαστε περιπου 1 χρονο και την αγαπω απιστευτα...<br />ειναι ενα πανεμορφο νεο κοριτσι που παλευει...<br />ενα ευαισθητο αληθινο πλασμα...<br />ενα παιδι που αντεχει να υποφερει και ελπιζει σε ενα καλυτερο αυριο κι ας της το κοβουν διαφοροι...<br />ενα πλασμα που μοιαζει εξωπραγματικο σε εναν κοσμο σαν τον δικο μας...<br />ενας ακομα αγγελος απο τους λιγους στη γη...<br /><br />η Μαρια περιμενε εγκριση εδω και μηνες για να την μεταφερουν στην Αμερικη οπου θα μπορεσουν να βοηθησουν την κατασταση της...<br /><br />με δικη της αδεια και εγκριση αφου της το ζητησα μου επετρεψε να κανω αυτη την αναρτηση με μοναδικο αιτημα να μην βαλω φωτογραφια της...<br />ετσι κι αλλιως οσοι ειστε φιλοι της την εχετε δει και γνωριζετε την ιστορια της...<br /><br />η Μαρια...η αδερφουλα μου οπως την λεω χρειαζεται χρηματα για να παει στην Αμερικη...<br />οτι μπορει ο καθενας μας να βαλει στους λογαριασμους που θα βαλω παρακατω θα ειναι για καλο σκοπο...<br />για να βοηθησουμε εναν συνανθρωπο μας...<br />ενα κοριτσι που παλευει για τη ζωη της και που απλα δεν γεννηθηκε πλουσια...<br />αυτο σημαινει πως δεν εχει δικαιωμα για ιση μεταχειρηση με οσους εχουν λεφτα...;<br /><br />ας δειξουμε ολοι μαζι οτι ειμαστε ακομα Ανθρωποι και ας βοηθησουμε την Μαρια...το Μαρακι να ζησει...<br />να εχει μια ελπιδα για μια καλυτερη ζωη...<br /><br />οσοι απο εσας θελετε και μπορειτε ριξτε μια ματια στα παρακατω αφου φτασατε μεχρι εδω...<br /><br />ειναι λιγα λογια απο την ιδια οπως τα εγραψε στο προσωπικο της blog<br /><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;"><span style="font-size:180%;"><br /></span>Η κατάσταση μου εξελίσσεται γρήγορα. Οι όγκοι στη κοιλιά είναι χειρότερα , μεγαλώνουν και πιθανότατα θα κάνουν μετάσταση στις ωοθήκες που ο γιατρός μας είπε πως σίγουρα τη μια ωοθήκη και τη μισή μήτρα θα τη χάσω αν δεν μου κάνουν ολική υστεροκτομή, στο τέλος.. Ο όγκος στην υπόφυση είναι ένα σπάνιο είδος όγκου που επηρεάζει όλα μου τα αισθητήρια όργανα, ήδη μου κατάστρεψε τα περισσότερα όπως και άρχησε να επηρεάζει την μνήμη μου και έτσι κάτι καρκινικά κύτταρα περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου με σκοπό την καταστροφή μου. Το υγρό του εγκεφάλου είναι τοξικό από το φούσκωμα του όγκου. Η αυτοάνοση μου σπάνια ασθένεια που λέγεται Neuro’behcet’s disease μου χτυπά δυνατά και σαρώνει όλα μου τα όργανα. Τώρα δε ζω τη ζωή μου απλώς υπάρχω γιατί πονάω φρικτά και κάποιες στιγμές παρακαλάω να τελειώνει όλη αυτή η κατάσταση με το τέλος μου για να βρω ξεκούραση και ανακούφισει που τόσο πολύ την χρειάζομαι. Καθημερινά είμαι με τις μορφίνες και άλλα πολλά παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, κορτιζόνη συχνά και ανοσοκατασταλτικά.<br /><br />Τελευταία μου ελπίδα είναι στην Αμερική στη mayo clinic όπου εκεί θα υποβληθώ σε διάφορες και επώδυνες εξετάσεις, επεμβάσεις, χημειοθεραπείες δυνατές που πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξει το σώμα μου. Αλλά χρειαζόμαστε χρήματα για να μας δεχτούν, εμείς δεν έχουμε, τρεφόμαστε από τις συντάξεις των παππούδων μου και το δικό μου αναπηρικό βοήθημα. Αν κανονιστούν όλα τα χρήματα και όλα αυτά τα απαραίτητα, το λιγότερο σε ένα μήνα πρέπει να είμαι εκεί για νοσηλεία. Οπότε ανοίξαμε λογαριασμούς όπου πολλοί φίλοι εδώ μέσα και γιατροί μας είπαν να το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση μου να περιμένει. Θα δημοσιευτεί και το πρόβλημα υγείας μου και σε κανάλια χωρίς εμένα παρόν γιατί δεν έχω δύναμη σωματική μα ούτε και ψυχική.<br /><br />Εκεί στόχος μας θα είναι η ποιότητα στη ζωή μου και μια σταθερότητα αν μπορέσουν τελικά γιατί πέρασαν χρόνια άδικα χωρίς καμία βοήθεια και ήδη βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση. Αν ζω ποιοτικά δεν με ενδιαφέρει πότε θα έρθει το τέλος, φτάνει που θα ζω τη ζωή μου και δεν θα υπάρχω απλά. Αν δεν έχω ποιότητα δεν τη θέλω τη ζωή μου.. Αρκετά πέρασα και περνώ μέχρι τώρα, μα η δύναμη μου, είναι η μανούλα μου που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει άντεξε άγγελε μου άντεξε και θα βρούμε λύση, πάνω από όλα ο Θεός και εσείς όλοι που με στηρίζεται και με αγαπάτε αληθινά..<br /><br />Βάζω πιο κάτω τους λογαριασμούς και όσοι θέλετε να πάρετε το κείμενο μου για δημοσίευση κάπου αλλού όπως μου είπατε πως θέλετε να το κάνετε πάρτε το και αν θέλετε αλλάξτε κάτι αν θεωρείται λάθος, φτάνει να μην βάλετε φωτό μου και σαν επιθυμία μου θέλω να το σεβαστείται αυτό σας παρακαλώ πολύ, και όσοι θέλουν περισσότερες πληροφορίες για μένα δίνετε το mail μου και θα μπορούν να μιλήσουν μαζί μου και τηλεφωνικός με τη μαμά μου.</span></strong><br /><br /><strong><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color: rgb(51, 0, 51);">Λογαριασμοί:<br /><br />1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N<br /><br />2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N<br /><br />Όναμα: Μαρία Δημητρίου<br /><br /></span>Εσείς μπορείτε να βάλετε σε όποια τράπεζα σας βολεύει, και αν μπορείτε, απλώς έβαλα εδώ τους λογαριασμούς για τους φίλους που μου το ζήτησαν, για να μην κάνω κάθε φορά διπλό κόπο και να τους δίνω στο καθένα ξεχωριστά.<br /><br />Ευχαριστώ από καρδιάς φιλαράκια μου και ελπίζω να τα ξαναπούμε. Η μανούλα μου και τα αδέρφια μου σας ευχαριστούν θερμά.<br /><br />Φιλάκια</span><br /><span style="font-size:130%;">Υγ: Μη ρωτήσετε πώς νιώθω απλά δεν αντέχω να πονάω<br /><br />ας βαλουμε ολοι οτι και οσο μπορουμε...<br />θα βοηθησουμε εναν ανθρωπο να ζησει...<br />κι οπως λεει η ιδια ακομα κι αν δεν τα καταφερει οπως θελει τουλαχιστον θα εχει μια ποιοτητα ζωης...<br /><br />αληθεια ξερετε πολλους ανθρωπους με αυτο το μεγαλειο ψυχης...;<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ...</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ...</span><br /><br />Μαρακι σε αγαπω!<br />θα πανε ολα καλα και θα βγεις νικητρια!<br /><br />η αδερφουλα σου...<br /><br /><br /><br /></span></strong><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">το mixpode δεν μου κανει την χαρη κι ετσι εδω...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αφιερωμενο σε οσους ειναι ψηλα...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">σε οσους εφυγαν αδικα...</span><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/kfPgYFlOiQ4?fs=1&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/kfPgYFlOiQ4?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-72242877508961878802010-10-20T22:49:00.003+03:002010-10-20T23:11:25.167+03:00ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlS1ZxrkNKTApK8Pgeq0tnruaMtsqh-f_AgswIlp-r0hne84WweEtu7VLoETMShRn9Ik7ZbypM7PSGjFsMHRzq_YmIq3ZMe_ixAEab7SoYvelJxBunER_SOCNsLPgbSXfupkR1ZiQnu-TR/s1600/gothicphotos316_20070401_1663535191.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlS1ZxrkNKTApK8Pgeq0tnruaMtsqh-f_AgswIlp-r0hne84WweEtu7VLoETMShRn9Ik7ZbypM7PSGjFsMHRzq_YmIq3ZMe_ixAEab7SoYvelJxBunER_SOCNsLPgbSXfupkR1ZiQnu-TR/s320/gothicphotos316_20070401_1663535191.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530218537157434866" border="0" /></a>Κοιταω πισω και δεν βρισκω σημεια να μου μοιαζουν...<br />λες κι εκεινη που ημουν καποτε πεθανε για παντα<br />και μεσα απο εκεινον τον θανατο γεννηθηκε μια αλλη που μου μοιαζει...<br />ζει στο σωμα μου...<br />κοιταζεται στον καθρεφτη μου...<br />βαζει τα ρουχα μου...<br />αλλα δεν ειναι εγω...<br />δεν ειμαι εγω...<br /><br />και δεν ειναι που ολα γυρισαν αναποδα...<br />ειναι που καποιος επιμενει να με κρατα στο κατω μερος ενος τροχου που εμεινε στασιμος...<br /><br />λες και ολα οσα...δεν ειναι ηδη αρκετα...<br />λες κι εχει κι αλλο...<br />λες και δεν τελειωνει ποτε αυτο το μαρτυριο...<br />λες γαμωτο να μην τελειωνει ποτε...;<br /><br />κι ολα μοιαζουν τοσο ματαια...<br />κι ολα μοιαζουν να εχουν χασει την σπιθα τους...<br />κι εγιναν τοσο νωρις...<br />νιωθω πως δεν προλαβα...<br /><br /><br />και πιανω τον εαυτο μου να αποζητα οσο τιποτα μια ψευδαισθηση...<br />να γυριζαν ολα πισω σε ενα σημειο...<br />σ'εκεινο το σημειο οπου το μυαλο θα ηταν αδειο...<br />το σωμα δεν θα ηταν κουρασμενο...<br />η ψυχη δεν θα ενιωθε τοσο βαρια...<br />η καρδια δεν θα ηταν γερασμενη...<br />και τα χερια δεν θα σκουπιζαν δακρυα...<br /><br />εστω μεσα σε ενα ονειρο...<br />μια ψευδαισθηση ανακουφισης...<br />γαληνης...<br /><br />και ξερω πως δεν θα ρθει ποτε πια...<br /><br />και πως μαθαινεις να ζεις με αυτο...;<br />οταν πιστευες μια ζωη στα παραμυθια...;<br />γλυκο,φτωχο μου,ονειροπαρμενο πλασμα...<br /><br />ολα εγιναν λαθος...<br />ολα...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-80806711309640991812010-10-12T02:26:00.003+03:002010-10-12T03:35:00.125+03:00ΠΟΙΟ ΤΑΞΙΔΙ...;;;Αποφευγω να ανοιγω το μπαουλο...<br />επρεπε να βρω κατι χαρτια και τα χερια μου ετρεμαν...<br />εκατσα κατω και γυρω μου τοσα χρονια κλεισμενα σε ενα μπαουλο...<br />πως χωρανε μεσα σε ενα μπαουλο τοσες αναμνησεις...τοση ζωη και θανατος...;<br /><br />φωτογραφιες 49 χρονων...<br /><br />ενα μαχαιρι κρητικο χαραγμενο αναμνηση απο την εκδρομη σου...<br /><br />ενα φλασκι που δεν γεμισε ποτε αλλα σου αρεσε να το εχεις...<br /><br />ζωγραφιες που σου εκανε η φιλη σου να κρεμας στο γραφειο σου...<br /><br />εκεινα τα χιουμοριστικα χαρτακια που ειχαν ενα καιρο τα καρελια σου μεσα...<br /><br />το βιβλιο που κρατουσες σημειωσεις απο την αναπτυξη μου..."σημερα ειπε τα πρωτα της λογακια...σημερα ειπε μα και εννοουσε μαμα..."<br /><br />αλληλογραφια απο τοτε που ησουν εφηβη με φιλες και φιλους που δεν διαβασα και δεν θα διαβασω...<br /><br />γραμματα,αφιερωσεις δικες μου και της μικρης...απο το νηπιαγωγειο καρδουλες για τη γιορτη της μητερας και μετα ποιηματακια που ξεσηκωνα καθε χρονο και σου εγραφα...<br /><br />κι υστερα ενα σωρο χαρτια με εξετασεις...<br />εξετασεις,χημειοθεραπειες,ακτινοθεραπειες,φαρμακα,πυρετος,αναιμια,πονος...<br />αξονικες,μαγνητικες,αποτελεσματα,πονος,φαρμακα...<br />θεσσαλονικη-Αθηνα-Γερμανια...<br /><br />κι υστερα χαρτια που μαζευαμε απο οπου βρισκαμε κατι...<br />εκεινος ο θεραπευτης απο την Βραζιλια,ο αλλος ο φαρμακοποιος με τα μαντζουνια του,η φραπελια που με το ζορι επινες 2 γουλιες,ο βασιλικος πολτος που σου βαζα στο στομα με το ζορι,ο αλλος ο ζωμος απο βοτανα, ο παραλλος που εταζε αλλα κι αλλα...<br /><br />χαρτια απο το ιντερνετ με πληροφοριες...<br />στατιστικα και νεες θεραπειες που δεν εφαρμοστηκαν ποτε...<br /><br />ενα μπαλακι για να σφιγγεις να δουλευει το χερι...<br />"ασε με ρε Βουλα με το μπαλακι καθε μερα..."<br />"οχι θα παιξουμε 1 τεταρτο,μετα διαλειμα και ξανα μαμα ειπα"<br />"παει το χερακι μου Βουλα,το νιωθω σου λεω δεν θα λειτουργησει ξανα φυσιολογικα"<br />"λες βλακειες μαμα...αστα αυτα και πετα το μπαλακι"<br />κι επαιζες μανουλα μου...επαιζες κι ας πονουσες μεχρι τελευταια στιγμη προσπαθουσες...<br /><br />και τα βιβλια με ολες τις ενθαρυντικες στασεις ζωης...<br />"παμε μαμα...σηκω και πες <δεν εχω καρκινο,δεν εχω καρκινο> και ο καρκινος θα εξαφανιστει...θα το κανουμε καθε μερα αυτο μαμα ενταξει...;"<br />"το παιδι μου σαλεψε τελειως...πας καλα παιδακι μου...;"<br /><br />και τα αλλα βιβλια τα θρησκευτικα...<br />Του Αγιου Ραφαηλ...του πατερα εκεινου...του πατερα του αλλου...<br />και να μοιραζω απο ενα σε καθεναν μας να διαβαζει...<br />"διαβαστε ολοι μαζι και θα γινει και σε μας το θαυμα θα δειτε"...<br />ποσα βιβλια...ποσα θαυματα...κι ουτε ενα σε μας μαμα...<br /><br />και χαρτακια με τηλεφωνα απο τα μοναστηρια ολης της Ελλαδας...<br />στη Μυτηληνη,στην Κεφαλλονια,στην Ανδρο,στο Αγιο ορος,στην Κομοτηνη...<br />καθε μερα τηλεφωνα...<br />και καντε παρακληση...και καντε μια προσευχη...ναι ειναι για την μανουλα μου...<br />ναι παλι εγω ειμαι...καθε μερα εγω ειμαι...<br /><br />και χαρτακια με συνταγες για να καλοπιασω ολους Τους Αγιους...<br />φανουροπιτα...<br />ποσες φανουροποτες...<br />και πες τη μαμα σου μονη της θα το αποβαλει...ειπε ο ιερεας...<br />και ετρεχα..."μαμα μονη σου θα το αποβαλεις ειπε..."<br />"ωχ βρε Βουλα μου,σταματα παιδι μου οτι ειναι να γινει θα γινει..."<br />"αυτα να πας να τα πεις αλλου...τιποτα δεν θα γινει ολα καλα θα πανε"<br /><br />και κατι εισητηρια απο το ταξιδι στη Μυτηληνη...<br />ναι στο μοναστηρι που σε επρηξα και τελικα πηγες...<br />πηγες κι εκει...γιατι ηλπιζες...για χαρη μου...γιατι...<br /><br />και εικονες και φυλακτα και λαδακια απειρα...<br />στις μπλουζες σου,στα μαξιλαρια σου,στο αυτοκινητο...παντου...<br />"ρε παιδι μου σταματα σου λεω να με λαδωνεις εκατο φορες τη μερα...ενταξει το καταλαβαν οι Αγιοι δεν χρειαζεται να με κανεις για τηγανι πια..."<br />κι ενα βραδυ κρυφα σιγα σιγα σε ειδα να σηκωνεσαι στο νοσοκομειο...πηγες στο απεναντι κρεβατι και λαδωσες το ποδι της κυρα-Ελενης μην της το κοψουνε...<br />πανω σου μονη σου δεν εβαλες λαδακι αλλα για την απεναντι που την πονουσες σηκωθηκες και εβαλες...<br /><br />και καρτουλες...<br />ενα σωρο καρτουλες...<br />πανω σε ανθοδεσμες που μαραθηκαν...<br />"ολα θα πανε καλα μανουλα μου"<br />"μαζι θα το παλεψουμε μανουλα μου"<br />"μη χανεις τη δυναμη σου μανουλα μου"<br />"χρονια πολλα μανουλα μου,σ'αγαπω οσο τιποτα"<br /><br />και τελευταια πανω πανω στο μπαουλο ολα τα χαρτια...<br />και το ματι μου πεφτει στο "καλο ταξιδι πολυαγαπημενη...<br />και λεω ποιο ταξιδι...;<br />ποιο ταξιδι;και νιωθω χιλιες βελονες παντου...<br />ποιο ταξιδι;<br />κι ακομα δεν εχω συνειδητοποιησει τιποτα απο οσα εγιναν...<br />ποιο ταξιδι;<br /><br />κοιτα ποσα πραγματα μεσα σε ενα μπαουλο κι εγω να καθομαι στο πατωμα μονη...<br />τι κανω εγω εδω αφου εφυγες;<br />γιατι πηγες μονη ταξιδι;<br />ποιο ταξιδι;<br />με ρωταν για εξετασεις και εμβολια και δεν θυμαμαι γιατι παντα εσυ τα ηξερες αυτα...<br />ποιο ταξιδι;<br />εψαχνα συνταγες τις προαλες και εκανα να σε παρω τηλεφωνο παλι...<br />ποιο ταξιδι;<br />απο συνηθεια σε καθε παιχνιδι ευχης "μη παθει τιποτα η μαμα μου" και "να γινει καλα η μαμα μου"...<br />ποιο ταξιδι;<br />που καμια αγκαλια δεν ειναι σαν τη δικη σου...<br />ποιο ταξιδι;<br />που σου μιλω καθε μερα σε μια φωτογραφια...<br />ποιο ταξιδι;<br />που νομιζω μου απαντας κιολας...<br />ποιο ταξιδι;<br />που δεν καναμε μαζι...<br /><br />7 μηνες...2 μερες και 12 ωρες διχως σου...<br />ποτε ξανα δεν θα ειναι τιποτα ιδιο...<br />ποτε κι εγω ιδια...<br />ποιο ταξιδι ρε μανουλα μου γραφει...;<br />πανε καλα...;<br />ποιο ταξιδι;<br />που θα αλλαζα οτι εχω και δεν εχω μονο για ενα λεπτο ακομα μαζι σου...<br />ενα τοσο δα λεπτουδακι...ισα ισα για μια αγκαλια...<br />ενα τοσο δα μικρο λεπτο θελω μοναχα...<br /><br />κι ακουω τη φωνη σου...<br />"μη στεναχωριεσαι μωρο μου σε παρακαλω"<br /><br />ποιο ταξιδι λεει ρε μαμα;<br />δεν μπορω να καταλαβω...<br /><br />κανεις δεν μας ακουσε μαμα...<br />και τωρα εσυ λεει εφυγες για ενα ταξιδι κι εγω καθομαι εδω μονη...παντα μονη οσοι κι αν ειναι διπλα μου γιατι δεν εισαι εσυ...<br /><br />κανεις δεν μας ακουσε μαμα...<br />κι αναρωτιεμαι γιατι ρε μαμα...;<br /><br />κι ακουω τη φωνη σου...<br />"μη στεναχωριεσαι παιδι μου σε παρακαλω"<br /><br />ποιο ταξιδι λεει ρε μανουλα μου...;ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-57117997871633778362010-10-02T16:36:00.017+03:002010-10-02T19:45:09.600+03:00ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0phtqE5kSooBHw5FOAuwU9d-RcnZ_uhtwxkmAVPLi1wXBCpflEQui3Lyn2shg2XSNlh9cBkBNFx4-wBw0-sj-nh_1s_V9Gx_EujSg01SGMzGBI0CSstlmhckQbHrfNp-_jjDF1kx4pw2A/s1600/Key_to_Time_Past_by_UKTara.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0phtqE5kSooBHw5FOAuwU9d-RcnZ_uhtwxkmAVPLi1wXBCpflEQui3Lyn2shg2XSNlh9cBkBNFx4-wBw0-sj-nh_1s_V9Gx_EujSg01SGMzGBI0CSstlmhckQbHrfNp-_jjDF1kx4pw2A/s320/Key_to_Time_Past_by_UKTara.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523471909735849698" border="0" /></a><br />-και δεν μου λες το ξερεις οτι σε εκεινη την κλινικη(πιθανη δουλεια) πηγαινουν ολα τα πτωματα...;<br />ολους οσους δεν εχουν μελλον...ζωη...τους πανε εκει για να πεθανουν...<br />θες σοβαρα να δουλεψεις εκει...;<br />να φροντιζεις ετοιμοθανατους...;να τους καθαριζεις...;<br />αυτους τους παρατανε τα παιδια τους τα ιδια και θα τους φροντισεις εσυ...;<br />ειπε η κυρια που φορουσε το λιλα συνολακι...!<br /><br />δεν ακουω τα λογια της πια...<br />στο μυαλο μου γυρναν εικονες απο αγνωστους ανθρωπους...<br />ανθρωπους που εκαναν ονειρα για τη ζωη...<br />που εχτισαν σπιτια,εκαναν μικρες ή μεγαλες περιουσιες...<br />που εκαναν παιδια,που ειδαν εγγονια...<br />που σπουδασαν τους απογονους τους με ή χωρις στερησεις...<br />ανθρωπους μαζεμενους γυρω απο ενα γιορτινο τραπεζι να αγαπιουνται...<br /><br />ανθρωπους πιο νεους...<br />που δεν προλαβαν να χαρουν πολλα...<br />που δουλεψαν για ενα καλυτερο αυριο...<br />που ονειρευτηκαν μια ζωη που δεν προχωρησε παραπανω γι'αυτους γιατι την διεκοψε μια αρρωστια...<br /><br />ξερετε ειναι Ανθρωποι κυρια με το λιλα συνολακι...<br />ακομα κι αν φευγουν σε λιγο απο εδω...<br />ειναι Ανθρωποι<br /><br />..........................................................<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMeYA-aYRd78UwHycXS16bG3cjz1sNXoFDJyd0yRTIqFEZ5rbSL0Zq_zfvh1HFybYb-vIl9yXI9sWMRlLMSOuSO-FE2TfDwXzKkHBpqLvlhesFlnkWQKOxf6KusISxY3qfN19pqRVTluz/s1600/cf84cf83ceb9ceb3ceb3ceb1cebdcebfcf80cebfcf85cebbceb1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMeYA-aYRd78UwHycXS16bG3cjz1sNXoFDJyd0yRTIqFEZ5rbSL0Zq_zfvh1HFybYb-vIl9yXI9sWMRlLMSOuSO-FE2TfDwXzKkHBpqLvlhesFlnkWQKOxf6KusISxY3qfN19pqRVTluz/s320/cf84cf83ceb9ceb3ceb3ceb1cebdcebfcf80cebfcf85cebbceb1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523473806058123186" border="0" /></a>Ας τον πουμε Γιωργακη...<br />ειναι 9 χρονων...<br />εκεινη ας την πουμε Μαρια...<br />ο Γιωργακης εδω και 3 χρονια ειναι στημενος στα φαναρια εξω απο το νοσοκομειο...<br />απο τα 6 του...<br />τα καλοκαιρια φοραει ενα λευκο φανελακι και διαγραφονται τα κοκκαλακια του...<br />χαμογελαει παντα ωστοσο και την χαιρετα με αγαπη οποτε εκεινη μενει για λιγο στο κοκκινο φαναρι...<br /><br />-τι κανεις φιλε μου...;<br />-καλα ειμαι εσυ...;<br />-καλα κι εγω...<br />-να σου καθαρισω την κασκα βρε...;<br />-βρε τι να καθαρισεις...;το τζαμακι απο το κρανος...;<br />βαλε και ενα μπλουζακι θα κρυωσεις...<br />-δεν κρυωνω ζεστη εχει...<br />-θελεις να σου δωσω ζαχαρωτα...;<br /><br />και ειναι εκεινη η λαμψη στα ματια ενος παιδιου που σου φωτιζει την μερα...<br />ακομα κι οταν το παιδακι ειναι λιγο παραπανω μελαμψο...<br />ακομα κι αν δεν το συναντας στα σπιτια οπου πας αλλα στα φαναρια των δρομων...<br /><br />-σε ευχαριστωωωω πολυυυυ...<br />-γεια σου φιλε μου τα ξαναλεμεεεε αναψε πρασινο...<br /><br />..................................................................<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwtDH31hhFefAv0W7-pH91sX9vGbpxr5bMYjIimjTTVZBUk4a2TLJQpPnS91EEiEEUcoSnw54aaLJ7wv0vEcgK3H10d5iP22QI5avniHdrhH2G4k9ymLa225RSiSVxhqsgtqZTyt2IAXma/s1600/kid_cry.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 241px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwtDH31hhFefAv0W7-pH91sX9vGbpxr5bMYjIimjTTVZBUk4a2TLJQpPnS91EEiEEUcoSnw54aaLJ7wv0vEcgK3H10d5iP22QI5avniHdrhH2G4k9ymLa225RSiSVxhqsgtqZTyt2IAXma/s320/kid_cry.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523474063675190882" border="0" /></a>γυρω στα 7...<br />-τουαζ(τατουαζ) ειναι αυτο που εχεις στο χερι σου...;<br />-ναι...εσυ που ξερεις τι ειναι το τατουαζ...;<br />-εχει και ο θειος μου εναν αετο μεγααααλο...<br />εσυ γραμματα εχεις...;<br />-ναι γραμματα εχω...<br />εχω και μια νεραιδα θες να τη δεις...;<br />-τι γραφουν τα γραμματα...;<br />-κατσε να σου δειξω τη νεραιδα να δεις τι ωραια που ειναι...<br />-οχι πες μου τι γραφουν τα γραμματα...<br />-αφου πας δευτερα δεν ξερεις τι γραφουν...;<br />να σου δειξω τη νεραιδα μου...;<br />-δεν καταλαβαινω καλα γιατι ειναι γυριστα γραμματα πες μου τι γραφουν...;<br />-γραφουν "ΠΗΝΕΛΟΠΗ...ΜΕ ΜΙΑ ΠΥΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ"<br />-ποια ειναι η Πηνελοπη...;<br />-ειναι η μαμα μου...<br />-τι ειναι πυρογα...;<br />-ειναι μια ξυλινη βαρκουλα...<br />-και εφυγε η μαμα σου με την ξυλινη βαρκουλα...;<br />-ναι...<br />-που πηγε...;<br />-στον ουρανο...<br />-εχει θαλασσα στον ουρανο για την βαρκουλα...;<br />-εχει...<br />-και τι κανει εκει η μαμα σου...;<br />-ειναι αγγελος τωρα...<br />-εχει και φτερα...;<br />-εχει...<br />-και ποιος σου κανει φαγητα...;το βραδυ ποιος σε σκεπαζει...;θα ξαναρθει η μαμα σου...;<br />-.....................<br />-γιατι κλαις βε(βρε) να κανεις κι εσυ μια ακομα ξυλινη βαρκουλα και να πας να τη δεις στη θαλασσα του ουρανου και αμα θες ελα να σε κανει η μαμα μου να φας<br /><br />...........................................................<br /><br />υστερα απο 2 μερες μου εδωσε αυτη τη ζωγραφια...ειναι η θαλασσα μου ειπε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSZYCOfv5RZ3IZmkAvuwDBjJqmXCyit2zax77dTZYFx-wfZR1-WWZ2CTjwAI-aGYriXFck7IWgQPjj6T6dXlzCLqVxAgHCRdf4ojm5fL_oGw4D3UWQpskc-wCLNH8KVWuNzFfxu5gFP8wf/s1600/IMGP1155.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSZYCOfv5RZ3IZmkAvuwDBjJqmXCyit2zax77dTZYFx-wfZR1-WWZ2CTjwAI-aGYriXFck7IWgQPjj6T6dXlzCLqVxAgHCRdf4ojm5fL_oGw4D3UWQpskc-wCLNH8KVWuNzFfxu5gFP8wf/s320/IMGP1155.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523474871162103666" border="0" /></a><br />.........................................................<br /><br />δεν ξερω ποσο χρονων ειναι...<br />υπολογιζω γυρω στα 55 με 60...<br />καθε πρωτη του μηνα ανοιγε την πορτα του καταστηματος που δουλευω και εφερνε μια καραμελα...<br />"καλο μηνα" ελεγε αφηνε την καραμελα και εφευγε...<br /><br />δεν την ρωτησα ποτε τιποτα...<br />ενα ευχαριστω της ελεγα και εφευγε...<br />αφηνα την καραμελα καπου στον παγκο και συνεχιζα τη δουλεια μου...<br />ηρθε περιπου στα μεσα του Σεπτεμβρη...<br />-μια καραμελιτσα σου αφηνω και σου ευχομαι ολα γλυκα στη ζωη σου!<br />-περιμενετε λιγο...σας ευχαριστω παρα πολυ!<br />γιατι το κανετε αυτο...;<br />-γιατι...(κανει μια κινηση με τα χερια της ανατασης και χαμογελα)ειναι τοσο απλο...<br />-ειστε πολυ γλυκος ανθρωπος...δεν ειναι ετσι σημερα οι ανθρωποι...<br />-ειναι τοσο απλο κοριτσι μου να δωσουμε μια ευχη απο καρδιας...<br /><br />αυτη τη φορα μετα απο 2 χρονια κοντα την καραμελα την πηρα σαν γουρι και την εβαλα στην τσαντα μου...<br />ειναι ακομα εκει...<br />να κρατησω την ευχη της!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_XcpGtvzTKUnrRYhRvMzEiRZbaL4lDrLUqY_81JvjQqeNcvBb1oaEkC6C32uGmGJtzR0U4K5jRICaT4gyHpxdFOQg1S2ZiL8bhPQw84WUU1RW0sMPSzsfzjjdGXJo1VRtBCwGLEjVI9eH/s1600/IMGP1159.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_XcpGtvzTKUnrRYhRvMzEiRZbaL4lDrLUqY_81JvjQqeNcvBb1oaEkC6C32uGmGJtzR0U4K5jRICaT4gyHpxdFOQg1S2ZiL8bhPQw84WUU1RW0sMPSzsfzjjdGXJo1VRtBCwGLEjVI9eH/s320/IMGP1159.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523475684310992418" border="0" /></a><br />"ειναι τοσο απλο κοριτσι μου..."<br />ναι ειναι τοσο απλο να παρατηρησουμε τους αγγελους που περνουν καθημερινα απο τη ζωη μας...<br />αρκει να βρουμε λιγο χρονο αναμεσα στο πως θα βγαλουμε λεφτα,πως θα βρουμε καλυτερη δουλεια,πως θα τελειωσουμε τις δουλειες του σπιτιου που μας περιμενουν πως...πως...και τοτε απλα θα δουμε πως αυτος ο αγγελος ο οποιοσδηποτε ειχε κατι πολυ σημαντικοτερο απο τα προβληματα μας να μας πει...<br />και ισως μας αλλαξει τη ζωη...<br />...........................................................................<br /><br />την προηγουμενη βδομαδα σερνομουν στην κυριολεξια...<br />δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου...<br />ολα μου φαινοταν μαυρα...<br />τιποτα απο οσα θα ηθελα να εχω στη ζωη μου δεν θα ειχα σκεφτομουν...<br />δεν θα καταφερνα τιποτα...<br />ειχα πολλα βαρη ξαφνικα να κουβαλησω και δεν ειχα κουραγιο...<br />με εφαγαν ολα τα γιατι του κοσμου παλι...<br />γιατι σε μενα...γιατι αυτο...γιατι εκεινο...αδικια...χαλια...κλαμματα...<br />ολα στραβα μου πανε...στραβα κι αναποδα...<br />παντου εμποδια...<br />τι γινεται με το συμπαν δεν μπορω να καταλαβω...<br />δεν φτανουν οσα στραβα μου ηρθαν...;<br />δηλαδη ποσα ακομα θες να αντιμετωπισω για να σταματησεις...;<br /><br />οχι δεν απευθυνομαι πια Στον Θεο γιατι απο εκει κι αν δεν περιμενω απαντησεις...<br />συμπαν θα το λεω...και θα γκρινιαζω και οσο θελω γιατι στο φιναλε εχω το δικαιωμα να γκρινιαζω με ολα αυτα...<br />αφου προσπαθω...<br />προσπαθω τοσο πολυ να παω κοντρα σε ολα τα ασχημα...<br />κοντραρω με ολη μου τη δυναμη σε οτι δεν μου παει καλα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3zmqogtuHoALkDsva3vTEeMe41WwKQIUX6cwTg06mVvzs02guw_nmDFdw8purGDQsAviqs1DHRumoPUcy-SZmvxHU6L_r_fAHgCgpsPhKrVZUn3ZXVhVLu-6P_q1ubSJJmgKe1SqtjOeJ/s1600/14552_1283080765403_1481616118_780268_2092785_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 229px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3zmqogtuHoALkDsva3vTEeMe41WwKQIUX6cwTg06mVvzs02guw_nmDFdw8purGDQsAviqs1DHRumoPUcy-SZmvxHU6L_r_fAHgCgpsPhKrVZUn3ZXVhVLu-6P_q1ubSJJmgKe1SqtjOeJ/s320/14552_1283080765403_1481616118_780268_2092785_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523478376530190850" border="0" /></a>-στοπ...<br />αυτο ειναι το λαθος σου...<br />κοντραρεις οπου βρεις με οση δυναμη εχεις...<br />αφεσου και λιγο σε οσα συμβαινουν...<br />προσπαθεις τοσο να εισαι καλα που στο τελος εχεις το ακριβως αντιθετο αποτελεσμα...<br />προσπαθεις τοσο δυνατη να εισαι που στο τελος δεν εχεις κουραγιο να σταθεις στα ποδια σου...<br />αντι να τα βαζεις με το συμπαν μηπως να το αγαπουσες λιγο...;<br />αφου εσυ πρωτη και καλυτερη λες πως υπαρχει καποιος λογος που γινονται ολα κι ας μην τον βλεπουμε αμεσως...<br />-απλα κουραστηκα...να περιμενω να δω...<br />-δεν μπορεις να δεις...<br />ετσι οπως κανεις δεν μπορεις να δεις...<br />αντικατεστησε το "πως" με το "τι" πραγματικα θελεις...<br />κι ολα τα αλλα θα γινουν...<br />μη σε νοιαζει το "πως"...<br /><br />ειπε ο "Δ"<br /><br />........................................................................<br /><br />το πρωι της επομενης βρηκα αυτο μολις ανοιξα το μαγαζι...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dKyOtzLml0BS9QH_tVolEQN26VHJgrIRUwsE0Ni3j2ErRcNQOOM0Em0MwNS7BF6m4lvuUH7oR3NZprP1D4q-UCeQoA7OfqDOZauKDK6c6RkWECstI4ZyUu4-L1N7BqH_45TYAYxQ55ZP/s1600/IMGP1152.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dKyOtzLml0BS9QH_tVolEQN26VHJgrIRUwsE0Ni3j2ErRcNQOOM0Em0MwNS7BF6m4lvuUH7oR3NZprP1D4q-UCeQoA7OfqDOZauKDK6c6RkWECstI4ZyUu4-L1N7BqH_45TYAYxQ55ZP/s320/IMGP1152.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523476374070302882" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixck_tMYVyquBdhff0-RMa3jkrx19RsR4cFUbrQaALvunL6LS3Lhz1XEhZtpRYduGe289o3iWlke394vjJD07Nf4o_wEN9YnjuW3BdNJ8IjN6S2lM8re4meJWC8meyKtEPTw1Oh2tFeFLN/s1600/IMGP1153.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixck_tMYVyquBdhff0-RMa3jkrx19RsR4cFUbrQaALvunL6LS3Lhz1XEhZtpRYduGe289o3iWlke394vjJD07Nf4o_wEN9YnjuW3BdNJ8IjN6S2lM8re4meJWC8meyKtEPTw1Oh2tFeFLN/s320/IMGP1153.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523477195894815426" border="0" /></a>και το μεσημερι μου εφερε και αυτο...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPOBZeO9EQvksMkh46cFrabWgHQ6gMAIlYPbd4U_etJQsc9S4ukOW76Rmdz7pzKSyPlvE-VhXK01LV4XE4aK998zqJXJyZKxU2VBRv46qzME2Inukpm8n534Kwqp9gJy6VE9KcaODUa0Br/s1600/IMGP1160.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPOBZeO9EQvksMkh46cFrabWgHQ6gMAIlYPbd4U_etJQsc9S4ukOW76Rmdz7pzKSyPlvE-VhXK01LV4XE4aK998zqJXJyZKxU2VBRv46qzME2Inukpm8n534Kwqp9gJy6VE9KcaODUa0Br/s320/IMGP1160.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523477906559036722" border="0" /></a><br />-μαμα να το δωσουμε και αυτο στη Βουλα...;<br />αφου με αγαπαει πολυ...και την αγαπαω κι εγω...<br />οταν μεγαλωσω θα την παντρευτω...<br />-Νικο το ξερεις οτι η Βουλα εχει αντρα.<br />-καλε μαμα οταν μεγαλωσω θα τον βαρεθει και θα εχει εμενα μετα....<br />-.....................(τι να σχολιασεις...;)<br /><br /><br />το βραδυ χτυπησε το τηλεφωνο και στο αδιεξοδο μου προβλημα εδωσε λυση ενα προσωπο που δεν το ειχα φανταστει ποτε...<br />το εβλεπα καθε βδομαδα το συγκεκριμενο προσωπο...<br />ηξερα την ειδικοτητα που ειχε...<br />ηξερα τα κοινα μας σημεια...<br />αλλα δεν το "εβλεπα" πραγματικα και φυσικα δεν φανταζομουν οτι μπορουσε αυτο το συγκεκριμενο προσωπο να με βοηθησει...<br /><br />την επομενη πηρα ενα μυνημα...<br />το κοριτσι που νομιζε οτι εισεβαλλα στη ζωη της για να της "κλεψω" κατι που δικαιωματικα ηταν καποτε δικο μου λιγο πολυ με αποκαλεσε "αδερφη" κι οτι δεν θελει να με χασει...<br />της χαμογελασα πλατια και αληθινα...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAlL7BNtlW_XntBhCQ_IKeMy0dQzHoVEWmqVO0Q7XFkJQ-5mWJ3BHoihujM57X84izwKfyNeP3k8dYqzCom3WDb_xuUtr8SAgevLRm2vW2IVh6J3G9jkCcglJpz50bNB8QqmQ9sDV2fxQ1/s1600/aggelos.png"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAlL7BNtlW_XntBhCQ_IKeMy0dQzHoVEWmqVO0Q7XFkJQ-5mWJ3BHoihujM57X84izwKfyNeP3k8dYqzCom3WDb_xuUtr8SAgevLRm2vW2IVh6J3G9jkCcglJpz50bNB8QqmQ9sDV2fxQ1/s320/aggelos.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523479188740593554" border="0" /></a>εφτιαξα τραπεζι για ολους...<br />ολους εκεινους που δεν περιμενα ποτε...<br />οταν με επιασε ο πανικος οτι δεν θυμομουν την συνταγη της μαμας και δεν μπορουσα να την παρω τηλεφωνο να μου την πει κι εκει που ημουν ετοιμη να πατησω παλι τα κλαμματα προσπαθησα να αντικαταστησω το "πως" με το "τι" πραγματικα θελω...<br />η συνταγη ηρθε κατευθειαν στην μνημη μου...με εναν μαγικο τροπο...<br /><br /><br /><br />Στο συγκεκριμενο παραμυθι δεν υπαρχει τιποτα που να ειναι αποκυημα φαντασιας...<br />ισως ειναι το πρωτο παραμυθι που δεν εχει ουτε ενα φανταστικο στοιχειο...<br />ισως απλα να αλλαξα μερικα ονοματα...και χρονικες στιγμες...<br />το αποτελεσμα ειναι αυτο ακριβως απο μια οπτικη δικη μου...(ισως λανθασμενη...;ισως οχι)<br /><br />δεν λεω πως ολα γιναν δια μαγειας καλα...<br />εκεινο που λεω ειναι οτι λυση υπαρχει συνηθως μπροστα μας...<br />αλλα δεν "βλεπουμε"...<br />το καλυτερο απο ολα ειναι οτι εγω προσωπικα παντα το πιστευα και το υπερασπιζομουν αυτο...<br />παρολα αυτα επεσα ανετα μεσα στην παγιδα κι ας την ηξερα...<br /><br />αν ολοι οι παραπανω δεν ειναι αγγελοι στη ζωη μας...<br />αν ολα τα παραπανω δεν ειναι "τυχαιες συμπτωσεις"...<br />αν σε ολα τα παραπανω το συμπαν δεν εβαλε το χερακι του...<br />κι αν εγω δεν "ανοιξα" τα ματακια μου και παλι...<br />αν δεν το πιστευετε αυτο τοτε μη συνεχισετε να διαβαζετε τα παραμυθια...<br /><br /><br />εκτος...<br />αν απο σημερα και επειτα αρχισετε να βλεπετε κι εσεις ολα οσα συμβαινουν καθημερινα στη ζωη μας και εχουν κατι να μας πουν...<br />να μας δειξουν το δρομο οταν τον χανουμε...<br />να μας αφησουν μια ζωγραφια...<br />μια καραμελα...<br />ενα μυνημα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHAZViYHYx_55cZQT3syQq0wj7tKvbZWmGdKNZAHF3XPD33nmq_5CU6LQ_tvVH-3fUe3QMA97q3Nap2nlO6cokQKwGhzzl5NyuiRM_0DvWmFvJoL1wKdKcjp6ZH7BrasVAcZ6qbni-yynn/s1600/5528_1140574846791_1600020576_1932616_3680901_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHAZViYHYx_55cZQT3syQq0wj7tKvbZWmGdKNZAHF3XPD33nmq_5CU6LQ_tvVH-3fUe3QMA97q3Nap2nlO6cokQKwGhzzl5NyuiRM_0DvWmFvJoL1wKdKcjp6ZH7BrasVAcZ6qbni-yynn/s320/5528_1140574846791_1600020576_1932616_3680901_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523479641862692802" border="0" /></a><br />κι ολοι εκεινοι που καποτε πιστεψαμε και εφυγαν σαν κλεφτες απο τη ζωη μας...<br />ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μας μοιαζουν αλλα στην πρωτη ευκαιρια απεδειξαν το αντιθετο...<br />ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μοιραζομαστε τον ιδιο ουρανο αλλα προτιμησαν καποιον αλλο...<br />οσο κι αν ποναει και αφηνει μια πικρη γευση...<br />δεν πειραζει...<br />ισως απλα να ημασταν μια μικρη σταση στο ταξιδι τους...ή εκεινοι στο δικο μας...<br />ολο και κατι θα μαθαμε κι εμεις και αυτοι απο αυτο...<br />ετσι δεν ειναι...;<br /><br />Αν θες να λεγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ...<br />αρχινα να βλεπεις...<br />να αφουγκραζεσαι...<br />να νιωθεις...<br />κυριως να νιωθεις(αυτο αφιερωμενο στην κυρια με τα λιλα)...<br /><br /><br /><br />Υ.Γ ενα μεγαλο ευχαριστω στον "Δ" που δεν θα το διαβασει ποτε αυτο αλλα που με βοηθησε και με βοηθα καθε που μπλοκαρω...<br /><br />Υ.Γ2 στην "Σ" που αθελα της εγινε δασκαλα μου και ειπε τα καταλληλα λογια τις καταλληλες στιγμες(και που μολις σταματησα να γραφω και της εστειλα ενα μυνημα οτι την αγαπαω γιατι δεν χανω πια χρονο οταν το αισθανομαι αυτο)...<br /><br />Υ.Γ3 στον "Π" που του χρωσταω ενα μεγαλο παραμυθι που ολο το παω πισω...γιατι απλα ειναι εκει...για να με μαζευει απο τα πατωματα,για να με αγκαλιαζει,για να μου λεει πως ολα θα πανε καλα,για να με αγαπαει...<br /><br />Υ.Γ4 σου υποσχομαι πως μια μερα το μονοπατι θα ειναι δικο μας...(ξερεις εσυ)...<br />μη ρωτησεις πως το ξερω...αντικατεστησα το "πως" με το "τι" θελω πραγματικα...τα αλλα θα γινουν...<br />κανε κι εσυ το ιδιο...<br /><br />Υ.Γ5 ενταξει πρεπει να παραδεχτω πως απο την συνταγη εκανα την πιο τεμπελικη εκδοχη και πως εβαλα περισσοτερο αλκοολ...<br />την επομενη φορα θα την ακολουθησω πιστα...<br /><br />Υ.Γ6 εσυ θελεις να λεγεσαι Ανθρωπος...;<br />εγω πολυ!<br />γι αυτο θα κανω οτι μπορω για να γινω...<br /><br /><br /><br />Υ.Γ(ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ)<br />σημερα εμαθα οτι "εφυγε" απο κοντα μας ο Γλαρος Ιωναθαν...ενας μπλογκερ που παλευε με τον καρκινο του πνευμονα...<br />δεν μπορεσα να του γραψω ποτε σχολιο...ολα ηταν τοσο ιδια με εκεινα της μαμας μου...<br />τα σχηματα των χημειοθεραπειων...τα φαρμακα...ολα...<br /><br />καλο σου ταξιδι φιλε μου εκει που πας...!<br />νωρις εφυγες για την χωρα των αγγελων...<br /><br /><br /><br /><br />τα τραγουδια αφιερωμενα σε εκεινους που ξεχασαν να ειναι...<br />Ανθρωποι...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com53tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-68215077655359875412010-09-24T19:48:00.006+03:002010-09-24T21:19:34.044+03:00ΟΣΑ ΓΙΝΗΚΑΝ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΣΩΣΤΕΣ ΜΑΣΚΕΣ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOufxsCCK_M-1jJHUxSFqYNrDP27c5v8_7HbFobJdPGewwG4miYOZt0GBiFKz3jTH0eaSLSJquZc6qEyzg_2VnGGF3CygdMcv-fSFzyZt_U7FbwEJjs5sK4oTfxYvB0qBn5liJpF-mf18S/s1600/gothic_art33.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOufxsCCK_M-1jJHUxSFqYNrDP27c5v8_7HbFobJdPGewwG4miYOZt0GBiFKz3jTH0eaSLSJquZc6qEyzg_2VnGGF3CygdMcv-fSFzyZt_U7FbwEJjs5sK4oTfxYvB0qBn5liJpF-mf18S/s320/gothic_art33.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5520543990688209234" border="0" /></a><br />Σκονταφτε η ψυχη μου σε οτι συναντουσε αιωνες ατελειωτους...<br />δεν ηταν δικαιολογια για κανενα παραστρατημα μου...<br />ηταν μοναχα η αληθεια...<br />ημουν ανικανη να υπερασπιστω οσα πιστευα...<br />ημουν ανικανη να κανω πραξη τις σκεψεις...<br /><br />δεν ειχα τιποτα να πω...<br />τιποτα να χρειαζεται να γραψω για να θυμαμαι αργοτερα...<br />σαν να ειχαν ολα χαθει σε ενα δειλινο...<br />σαν να μην ειχε τιποτα πια αξια...<br />σαν να κυλουσε η ζωη απλα για να τελειωσει...<br /><br />το κενο μεγαλωνε μερα με τη μερα και απειλουσε να με καταπιει...<br />κι εγω δεν νομιζω πως θελησα τιποτε περισσοτερο εκεινη την εποχη...<br />ξεγελουσα τον εαυτο μου με καταπληκτικες ερμηνειες ζωης...<br />τοσο εμενα οσο και τους αλλους...<br />και ημουν πολυ περηφανη τις μερες και πολυ ταπεινη τις νυχτες...<br />οταν κανενας προβολεας δεν επεφτε πανω μου δεν υπηρχε λογος να κρυβομαι...<br /><br />ετσι λοιπον στις πιο αληθινες μου στιγμες δεν ηταν κανεις εκει...<br />κι ηταν ωραια γιατι εκανα πολυ παρεα με ολα τα μοναχικα πλασματα...<br />και ειχαν πολυ περισσοτερο ενδιαφερον και αληθειες να μου πουν απο καθε προθυμο ψευτη...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_6utsXdIhhStaFzARDw7cLmiXExelrU-YsMNTF7BX3a5oa1Hj0LNMwazYvjl-GqInEjJ927G5RK7JUptb34U2cdjLNfaHkXeWJijMp5Qg7GkV427Jy5Bgg6EY9rIfjeprCt0zJhC552q/s1600/gothicphotos413_20070402_1479883018.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_6utsXdIhhStaFzARDw7cLmiXExelrU-YsMNTF7BX3a5oa1Hj0LNMwazYvjl-GqInEjJ927G5RK7JUptb34U2cdjLNfaHkXeWJijMp5Qg7GkV427Jy5Bgg6EY9rIfjeprCt0zJhC552q/s320/gothicphotos413_20070402_1479883018.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5520544046719396466" border="0" /></a>επαψα να περιμενω...<br />επαψα να ρωταω γιατι...<br /><br />δεν λυπηθηκα ποτε ξανα...<br />δεν προσευχηθηκα ποτε ξανα...<br />τι να ζητουσα αλλωστε...;<br /><br />ηταν ηδη αργα...<br />πεθανα την Ανοιξη...<br />ολη η ομορφια της φυσης δεν αντεχε την υπαρξη μου...<br /><br />κι εγω πια δεν αντεχα ολα τα αταιριαστα που πασχιζα να ταιριαξω σε μια ζωη παζλ που παντα του ελειπαν κομματια...<br /><br />βρεθηκαν μετα απο χρονια κρυμμενα στα πιο απιστευτα σημεια ονειρων που επισκεφτηκε η ψυχη σε ωρες που κραυγαζε ενα ψεμμα να σωθει...<br /><br /><br /><br />Υ.Γ επειδη ποτε δεν τολμησαμε Ελευθεροι να ζησουμε οσα ποθουσαμε πραγματικα...<br /><br />Υ.Γ2 κι επειδη καποτε δεν το αντεξα ολο αυτο...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-7630346731329106732010-09-11T16:53:00.020+03:002010-09-11T19:12:43.874+03:00Η ΝΑ'Ι'ΑΔΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUCuN7VbG24de_pdLQ6G6rgw0KqFX6H36xHsJYBAL2SD9tIsmxj2ul_52jSNWcQPfEc9aiK7QysEfIhVRM3-1JySmS44sykbx2uF5LfLG-aKluRsHNPvbcQbmUyUuZ_M5TJsZxE1GOPcTc/s1600/love3.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 308px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUCuN7VbG24de_pdLQ6G6rgw0KqFX6H36xHsJYBAL2SD9tIsmxj2ul_52jSNWcQPfEc9aiK7QysEfIhVRM3-1JySmS44sykbx2uF5LfLG-aKluRsHNPvbcQbmUyUuZ_M5TJsZxE1GOPcTc/s320/love3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515672517435285026" border="0" /></a><br />Η Να'ι'αδα...εγω δηλαδη αποφασισε να ξαναπαιξει παιχνιδακι...<br />μετα απο προσκληση του Tovenitako!!!<br />και επειδη εχουμε καιρο να παιξουμε...<br />και επειδη πολυ σας εχω μελαγχολησει και θα μου βγει το ονομα...<br />και επειδη μας αρεσε το παιχνιδακι...<br />και επειδη ετσι θελουμε στην τελικη βρε παιδι...<br /><br />Λοιπον το παιχνιδι εχει ως εξης...<br />να γραψουμε 10 πραγματα που αγαπαμε...<br />το ξερετε πλεον ολοι...εχει κυκλοφορησει πολυ τον τελευταιο καιρο στα blogs...<br />και οι περισσοτεροι το εχετε ηδη παιξει...<br /><br />Αν και αγαπαω πολλα περισσοτερα απο 10 πραγματα θα προσπαθησω να αναφερθω στα σημαντικοτερα...<br />παμε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigC4RGTn5b5MScQ-206V2nKLDzZy2Bli4NHzLi4omdksDqr8-X_zt_4y6PcppstHMddAdx4cTmTUA8peHIPd4rBJuzbnL7AJPirFWKsQ32DimHsGjch5ejNPpZXKr6FjhCFE8enWmycoK4/s1600/best_kisses_prince_kids_sfw.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigC4RGTn5b5MScQ-206V2nKLDzZy2Bli4NHzLi4omdksDqr8-X_zt_4y6PcppstHMddAdx4cTmTUA8peHIPd4rBJuzbnL7AJPirFWKsQ32DimHsGjch5ejNPpZXKr6FjhCFE8enWmycoK4/s320/best_kisses_prince_kids_sfw.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515672897842282418" border="0" /></a>1)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τα παιδια...<br />τις απιστευτες φατσουλες τους...τις αθωες αμολυντες ψυχουλες τους...τις ερωτησεις που κανουν και σε κολαν στον τοιχο...<br />τις αποριες που εχουν και περιμενουν απο σενα τον σοφο να τους δωσεις απαντησεις...<br />τον αυθορμητισμο τους σε ολα...<br />αυτη την εκφραση συναισθηματων διχως επεξεργασια λογικης...θυμαστε...;;;καποτε ειμασταν κι εμεις ετσι...<br />τους απιστευτους ηχους που κανουν οταν ειναι μωρακια...μπορω να καθομαι και να τους ακουω με τις ωρες...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> τα παντα επανω τους και μεσα τους γιατι ειναι ΑΛΗΘΙΝΑ!!!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFYkyi09cf4Ekps9S00OAW40Gq9LIBbamuJ2HB2LLRqwfX-zcTmxIhFsM2ZmzxHcekhBSO6kWw1M9g2U-9y-ZGtUu-Yh2GO08tBrVBE730v1qoRgHh9R727QUzKsPB8BBltazgLtKezbjw/s1600/22f1498fdb91501f.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 274px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFYkyi09cf4Ekps9S00OAW40Gq9LIBbamuJ2HB2LLRqwfX-zcTmxIhFsM2ZmzxHcekhBSO6kWw1M9g2U-9y-ZGtUu-Yh2GO08tBrVBE730v1qoRgHh9R727QUzKsPB8BBltazgLtKezbjw/s320/22f1498fdb91501f.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515673019959392738" border="0" /></a>2)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τα βιβλια...<br />να χανομαι μεσα στις ιστοριες τους και να πλαθω με την φαντασια μου εικονες μεσα απο τις γραμμες...<br />πριν τελειωσω ενα βιβλιο πρεπει να εχω τουλαχιστον αλλο ενα σπιτι που να περιμενει να χαθω μεσα του...<br />η καλυτερη μου βολτα ειναι μεσα στα βιβλιοπωλεια...<br />εκει μπορω να ηρεμησω...<br />να κατσω ωρες και να χαθω στους διαδρομους της ποιησης,της λογοτεχνιας,των παραμυθιων...<br />να ξερετε πως μεσα στα βιβλιοπωλεια κατοικουν πολλα περιεργα πλασματακια...<br />θα τα δειτε αν εχετε τα ματια της ψυχης ανοιχτα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMTu3gNVsQlgbQyTmlHSceRs0qm7PE9J9OugBco6Hz8mzq8EOA2YssuyOKKO_GQfgPCDwjgLtQy3jOMrJxc8VJ2Zj2AdEvjR68N8-3mCvUzsLZeT7gru6zUckS2XH85stLPc0BMAJI0ovv/s1600/18579_315595278698_191708683698_3363982_1106694_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMTu3gNVsQlgbQyTmlHSceRs0qm7PE9J9OugBco6Hz8mzq8EOA2YssuyOKKO_GQfgPCDwjgLtQy3jOMrJxc8VJ2Zj2AdEvjR68N8-3mCvUzsLZeT7gru6zUckS2XH85stLPc0BMAJI0ovv/s320/18579_315595278698_191708683698_3363982_1106694_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515673214989839762" border="0" /></a>3)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> την μουσικη...<br />τους ηχους που σε ταξιδευουν...<br />που μπορουν να σε κανουν να χαμογελασεις απο ευτυχια και να σε μεταφερουν σε ολανθιστα λιβαδια...<br />τους ηχους που ειναι μελαγχολικοι και σου βγαζουν απο μεσα σου καθε καημο δικο σου...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπω</span> τους στοιχους που με εκφραζουν σε καθε συναισθημα...<br />κι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπω</span> εκεινα τα τραγουδια που σημαδεψαν στιγμες μου και ανθρωπους μου...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> τους ηχους απο πιανο,κιθαρα,βιολι,αρπα και ακομα πιο παλιους...οπως εκεινους τους ηχους της λατερνας που ακομα ακουμε σε καποια παλια σοκακια...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> το ακορντεον και ειμαι απο εκεινους που βγαινουν στα μπαλκονια οταν ακομα και σημερα περνα καποιος απο τις γειτονιες και παιζει...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6vwA6r7oMZpHUrag63NEbH_JZ7cEOIV_jJW619o4HWSu2rmGFtTiiqixv5YE88EzYJ7MwvnOxw-rbXA806TUR_RDNyzVLPAd3yXuaGf1qMONS5dQeffkHdPT_Pgu9T7zIhuWbR-2hfm3r/s1600/IMGP0509.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6vwA6r7oMZpHUrag63NEbH_JZ7cEOIV_jJW619o4HWSu2rmGFtTiiqixv5YE88EzYJ7MwvnOxw-rbXA806TUR_RDNyzVLPAd3yXuaGf1qMONS5dQeffkHdPT_Pgu9T7zIhuWbR-2hfm3r/s320/IMGP0509.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515674062568230146" border="0" /></a>4)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> την οικογενεια μου...<br />την Μανουλα μου και την αδερφη μου...<br />οι λογοι ειναι απεριοριστοι...<br />θα μπορουσα να γραφω για ωρες...<br />το Μανουλακι μου το αγαπημενο...<br />κι αν εκεινη εχει φυγει για αλλους κοσμους καλυτερους καθε μερα την<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> αγαπαω</span> ακομα πιο πολυ...γιατι καθε μερα την ανακαλυπτω ξανα μεσα απο μενα και την μικρη...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> την μικρη γιατι ωριμασε ξαφνικα...<br />γιατι μιλαει και με διορθωνει και εχει πολλες φορες δικιο...ποιος θα το πιστευε...;<br />γιατι στηριζει η μια την αλλη...<br />γιατι η αγκαλια της τωρα εχει μεσα και μανουλα...<br />γιατι ειναι το αιμα μου...η οικογενεια μου!!!<br />γιατι θα ανταλαζα ανετα την ζωη μου για εκεινες!!!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOzHSlty1lRk2tLz8M_Rhly9v3pbhoVy6dPLCxIyUPx7qZo-EYCMFuz0yTUdiC7sy1xVz58bk_UxtkQfyyCFv0CE9DXFGRNDrl5rWJdYypDIR23kSQRDLzFSysF7JYLl8YyyQL8zLn8TWS/s1600/IMGP11151.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOzHSlty1lRk2tLz8M_Rhly9v3pbhoVy6dPLCxIyUPx7qZo-EYCMFuz0yTUdiC7sy1xVz58bk_UxtkQfyyCFv0CE9DXFGRNDrl5rWJdYypDIR23kSQRDLzFSysF7JYLl8YyyQL8zLn8TWS/s320/IMGP11151.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515674604994333554" border="0" /></a>5)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> Εκεινον...<br />γιατι με κοιταει στα ματια και λεει αληθεια το βλεμμα του...<br />γιατι ηταν κοντα μου σε ολα τα ασχημα οταν αλλοι θα το ειχαν βαλει στα ποδια απο πολυ νωρις...<br />γιατι εχει καρδια μικρου παιδιου και αυθορμητισμο παιδικο...<br />γιατι μπορουμε να "παιζουμε" ακομα κι αν εχουμε μεγαλωσει μεταξυ μας...<br />γιατι μπορει να μαλωνουμε απο τα πιο απλα μεχρι τα πιο σοβαρα και μετα να τα ξεχναμε...<br />γιατι οταν λεει ψεμματα τον καταλαβαινω παντα απο μια χαρακτηριστικη εκφραση προσωπου που δεν μπορει να ελεγξει,αλλα επιμενει πως λεει αληθεια και γελαμε στο τελος και οι δυο...<br />γιατι καθε τι που κανει,ανακαλυπτει,μαθαινει θελει να το μοιραζεται μαζι μου...<br />γιατι καταβαθος ειναι ενα μικρο παιδι και ενας μεγαλος αντρας συγχρονως...<br />γιατι τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΑΓΑΠΩ!</span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKPjJBrnDiEu0wXjW7M-ENISXpL6L8go90Y4MvRIwDkDEqp77gNu-1L60VSSDS-EHjMlX4_ssEh4Z9Yy2ma9MYanD_-clT3IcOT5dFh-hWwCcmqUWXrzNPNT_xypoyc9WiRaUwW85JgiX3/s1600/1208376861DzXfDjY.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKPjJBrnDiEu0wXjW7M-ENISXpL6L8go90Y4MvRIwDkDEqp77gNu-1L60VSSDS-EHjMlX4_ssEh4Z9Yy2ma9MYanD_-clT3IcOT5dFh-hWwCcmqUWXrzNPNT_xypoyc9WiRaUwW85JgiX3/s320/1208376861DzXfDjY.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515675676151578850" border="0" /></a>6)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τις φιλες και τους φιλους μου...<br />γιατι ειναι οικογενεια...<br />γιατι ηταν εκει με καθε τροπο σε χαρα και λυπη...<br />γιατι δεν με αφησαν μονη οταν ο πολυς κοσμος ξαφνικα χαθηκε...<br />γιατι οταν δεν ειχα κουραγιο να σηκωθω απο το κρεββατι και ελεγα ψεματα σε ολους χτυπουσαν την πορτα με 4 παστες σοκολατινα και μου φτιαχναν το κεφι...<br />γιατι μεταξυ μας δεν χρειαζονται προσχηματα...δεν χρειαζονται ψεματα...δεν χρειαζονται καλοι τροποι...παρα μονο αληθινοι τροποι!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK3fCnwYVnosq3ufnPGIZeMz6HqWEl3dy6oFMJgiD6u-zMTdEVcV9Qjm5UGP_qphHm2ceZNU_P2nbKlqXfdH8pxAUyKquSXndVacfgkqOLaGgmyxH_fS2TWKOC7sTGD2ITM1AM9hy6oqy/s1600/IMGP0803.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK3fCnwYVnosq3ufnPGIZeMz6HqWEl3dy6oFMJgiD6u-zMTdEVcV9Qjm5UGP_qphHm2ceZNU_P2nbKlqXfdH8pxAUyKquSXndVacfgkqOLaGgmyxH_fS2TWKOC7sTGD2ITM1AM9hy6oqy/s320/IMGP0803.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515676155799963090" border="0" /></a>7)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> την Μα'ι'ρα...<br />το σκυλακι μου...<br />γιατι με κοιταει στα ματια...<br />γιατι μολις ακουσει το μηχανακι ή το αυτοκινητο καταλαβαινει οτι φτασαμε σπιτι και ξεσηκωνει την γειτονια με το κλαμα-χαρα της...<br />γιατι μου σπρωχνει το χερι και χωνεται απο κατω για να την χαιδεψω...τοσο αληθινα...<br />γιατι ζηλευει και το δειχνει οταν αγκαλιαζω καποιον αλλο ή μιλαω γλυκα σε καποιον αλλο...<br />γιατι κουναει την ουρα της ασταματητα...<br />γιατι μαζι της εχω κανει τους πιο ομορφους υπνους αγκαλιτσα...<br />γιατι οταν νομιζει πως εχουμε κοιμηθει χωνεται κρυφα κατω απο τα σκεπασματα...<br />γιατι στις λεξεις "βολτα","κοκαλο","φαι","κοπελα μου" τρελαινεται πραγματικα απο χαρα...<br />γιατι οταν ειμαι στεναχωρημενη το καταλαβαινει κι οταν κλαιω μου γλυφει τα δακρυα!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirh0Tme6Psxw4caBeujlDqtANuq2FPPZRs94p8k69itOJAXZIqH_cSe-zSTWx7tzNsawFfaakyNSVS1xe3oe1QCj3xXi2AJlJ758M4n3PJHqoYkTwSG5Wh2Rhc0qVMcXoGSPtrKO1Fp_Kc/s1600/5330_1134873086619_1071072359_30396218_6950654_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirh0Tme6Psxw4caBeujlDqtANuq2FPPZRs94p8k69itOJAXZIqH_cSe-zSTWx7tzNsawFfaakyNSVS1xe3oe1QCj3xXi2AJlJ758M4n3PJHqoYkTwSG5Wh2Rhc0qVMcXoGSPtrKO1Fp_Kc/s320/5330_1134873086619_1071072359_30396218_6950654_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515677037670083442" border="0" /></a>8)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τους Ανθρωπους...<br />που δεν ξεχασαν να ειναι Ανθρωποι...<br />που ειναι χαμογελαστοι...που σε χαιρεταν κι ας μη σε ξερουν...που λενε μια καλημερα μεσα στην αποξενωση της πολης...<br />που ειναι αυθορμητοι και λενε εκεινο που σκεφτονται χωρις "Δεν πρεπει"...<br />που ακουν την καρδια τους και το παιδι μεσα τους και δεν εγιναν υποτακτικοι στα "μη" και "πρεπει" και στην "λογικη"...<br />που ξερουν οτι η Αληθεια της ζωης κρυβεται στα μικρα καθημερινα θαυματα...<br />σε ενα χαμογελο...μια αγκαλια...εναν γλυκο λογο...ενα χαδι...ενα μυνημα...ενα τραγουδι...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibf3SkOL6AtxqBW-Is0xun6gmGS2B_ZDVFp7EktQKsVoPdGdMpZkjPeA7o50nw1ptaR0uK3YN0ojECzUeCgpFCCSlZdtYyCozsho92yqjjDYkpO6tJCn5i4QmQGM43cGduSNrq36CUy2h8/s1600/18579_315607303698_191708683698_3364018_3520419_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibf3SkOL6AtxqBW-Is0xun6gmGS2B_ZDVFp7EktQKsVoPdGdMpZkjPeA7o50nw1ptaR0uK3YN0ojECzUeCgpFCCSlZdtYyCozsho92yqjjDYkpO6tJCn5i4QmQGM43cGduSNrq36CUy2h8/s320/18579_315607303698_191708683698_3364018_3520419_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515677342015650594" border="0" /></a><br />9)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> εκεινη τη στιγμη μας...<br />τα πρωτα μας λογια...<br />τις πρωτες ματιες που ανταλλαξαμε...<br />την καθε μας γνωριμια λιγο λιγο...που σε εμαθα...που με εμαθες...<br />που αρχισες να μου ανοιγεσαι...<br />τα λογια που χρειαστηκε να περασουν χρονια για να μου πεις αλλα εσταζαν αληθειες και αγαπη...<br />ολες τις μικρες μας στιγμες...που χωρεσε ολος ο κοσμος σε αυτες...<br />τα ονειρα μας...που στο ειπα θα βγουν αληθινα...<br />που τωρα με πιστευεις...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω </span>τα παντα σε σενα...γιατι ειναι δικα σου και θα τα <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω παντα</span>...!<br />ξερεις εσυ...στρειδουλα μου αγαπημενη!!!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiqrYSmOHtnpAxGvfdnODjA2yWLRvZ-x4YJkhYc_QOPVt5g7_zi_X027GnCuRK-S7HDk_Qs43YfPU39WaWA6yN1uoyyp9iZKVazH4JO6Dx1hno6xq5WbIc1x31VTvIk3ulzzdZPugwWN_W/s1600/18579_315595303698_191708683698_3363983_7601309_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiqrYSmOHtnpAxGvfdnODjA2yWLRvZ-x4YJkhYc_QOPVt5g7_zi_X027GnCuRK-S7HDk_Qs43YfPU39WaWA6yN1uoyyp9iZKVazH4JO6Dx1hno6xq5WbIc1x31VTvIk3ulzzdZPugwWN_W/s320/18579_315595303698_191708683698_3363983_7601309_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515677820645657858" border="0" /></a><br />10)<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω...την Αγαπη...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">γιατι μεσα απο αυτη γεννιεται και δημιουργειται οτι πιο ομορφο υπαρχει στη ζωη μας...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">γιατι οταν μιλαω με αγαπη...οταν δεχομαι ακομα και τα χειροτερα με αγαπη...οταν σκεφτομαι με αγαπη ακομα κι εκεινους που μου φερθηκαν ασχημα...οταν ποναω με αγαπη...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">τοτε γινονται θαυματα...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αληθινα θαυματα που ασχημα συναισθηματα οπως η κακια-το μισος-η εκδικηση-η ζηλεια και αλλα πολλα σε τυφλωνουν και δεν σε αφηνουν να τα δεις...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Η αγαπη μπορει να κανει θαυματα...ειναι κινητηριος δυναμη...ειναι πηγη αστειρευτη που ξεδιψα καθε αναγκη μεσα μας...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ειναι εκεινη που αν της αφησουμε την ζωη μας στα χερια της θα δουμε εκπληκτικα πραγματα!</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ...ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...ΣΗΜΕΡΑ...ΤΩΡΑ!!!</span><br /><br />τι...κιολας 10...;<br />μα θελω να πω κι αλλα...<br />θελω να πω οτι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπω</span> το γραψιμο...δεν ξερω να γραφω "σωστα" αλλα ξερω να γραφω με την καρδια και αυτο μου αρεσει γιατι μπορω να εκφραζομαι...<br /><br />θελω να πω οτι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> τις σοκολατες...ναι ολες τις σοκολατες...μπορω να ζω μονο με αυτες και αν αφηνα τον εαυτο μου να τις τρωει οσο θα θελε θα ημουν 100 κιλα...<br /><br />θελω να πω οτι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> την θαλασσα...οτι ειναι απο τα ομορφοτερα που μας προσφερει η φυση...να χανεσαι μεσα της...<br /><br />θελω να πω οτι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> την φυση...τα ποταμια,τις λιμνες,τα βουνα...<br /><br />θελω να πω οτι <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπαω</span> να τρομαζω οσους κοιμουνται μαζι μου με τα παραμιλητα μου...<br />ναι γιατι παραμιλαω σχεδον καθε βραδυ και συνηθως φωναζω κιολας τις πρωινες ωρες...<br />τοσο δυνατα που ξυπναω κι εγω με τη φωνη μου...αλλα μετα ψοφαω στα γελια γιατι οι υπολοιποι του σπιτιου τα εχουν χρειαστει κανονικα...!!!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrl9KVx0NBBAN2F8Gtgl04DedH7y0NdHO0P7RtYEgk2jETR3GcXXqRRYneeyynUu7yZMj_hc9OOPBub5QqEe119K0UZLz2Htr3XZFGWbRJmUVi3MWwoGbvUiont6EDsxRmfAw1PDuJxWxh/s1600/18579_315605168698_191708683698_3364000_876747_n.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 256px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrl9KVx0NBBAN2F8Gtgl04DedH7y0NdHO0P7RtYEgk2jETR3GcXXqRRYneeyynUu7yZMj_hc9OOPBub5QqEe119K0UZLz2Htr3XZFGWbRJmUVi3MWwoGbvUiont6EDsxRmfAw1PDuJxWxh/s320/18579_315605168698_191708683698_3364000_876747_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515678784107632290" border="0" /></a>ΑΑΑ!!!<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τα νοερα ονειρα που ανα πασα στιγμη ταξιδευω εκει που θελω με οποιον θελω οπως το θελω και ειναι μια οαση για μενα μεσα σε ολα...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> την ονειροποληση ναι ναι...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τα παραμυθια...<br />να πλαθω ιστοριες που εμπνεομαι απο ενα γεγονος,απο ενα ονειρο,απο αληθειες και ψεματα...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τους πινακες ζωγραφικης,την φωτογραφια...καθε τροπο εκφρασης της σκεψης και της καρδιας αποτυπωμενα...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τα ταξιδια που γνωριζω νεους τοπους,νεους ανθρωπους,νεες συνηθειες...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> να γνωριζω οτιδηποτε διαφορετικο απο μενα...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω</span> τις νεραιδες...!!!<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω </span>ολα τα μαγικα πλασματα που μερικοι νομιζετε οτι δεν υπαρχουν!<br />ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!<br /><br />αχ...<br />και <span style="color: rgb(255, 0, 0);">αγαπω να με αγαπανε...</span><br />να μου το λενε και να μου το δειχνουν...<br />τι να κανω ειμαι αγαπησιαρα...<br /><br />καλα καλα...<br />ενταξει ξεπερασα τους κανονες αν και εχω κι αλλα να πω...<br />μη με μαρτυρησετε στον κανονοφτιαχτη αλλα και να με μαρτυρησετε δεν πειραζει...<br />δεν συμπαθησα ποτε τους κανονες...<br /><br /><br />ΜΜΜ...<br />κι αφου εχετε παιξει σχεδον ολοι δεν ξερω ποιον να καλεσω...<br />οποτε πραγματικα προσκαλω ολους οσους δεν εχουν παιξει...<br />ελατε βρε παιδακια να παιξετε...ειναι ωραια και σιγουρα εχετε ενα παιδακι ολοι μεσα σας!!!<br /><br />Βρε...<br />θα σας ξεχνουσα...;;;<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Αγαπαω εσας...</span><br />ναι εσας που γνωρισα απο εδω μεσα...<br />ψυχουλες που καθονται πισω απο τον υπολογιστη...<br />εσας που γνωρισα και απο κοντα αλλα και οχι...<br />οχι ακομα...<br />που μοιραστηκαμε μεγαλα ή μικρα μυστικα...<br />χαρες αλλα και λυπες...<br />απογοητευσεις,νευρα,αποριες...<br />ερωτες,αγαπες,ζωη...<br />εσας που με αφησατε να δω μεσα στις σκεψεις και τη ζωη σας...<br />που ειδατε κι εσεις μεσα στη δικη μου...<br />που με βοηθησατε πρακτικα και συναισθηματικα...<br />που δεν θα το ξεχασω ποτε και μου ηδη εχετε μια θεση μεσα στην καρδια μου...<br />ο καθενας σας ξεχωριστα!<br />φυσικα και <span style="color: rgb(255, 0, 0);">σας αγαπω...</span><br /><br />Αυτα ειχα να πω...<br />ειχα κι αλλα μα δεν με αφησατε...<br />οποτε καλα...<br /><br />σας φιλω με <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ΑΓΑΠΗ!!!</span>ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com70tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-56953544279846101932010-09-09T13:07:00.003+03:002010-09-09T13:30:51.104+03:00Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcqBqzdFSU5FiU5O6c_mLq7vm7RQvjCGNCwBDptTiN53taAh4OgzdVDu4Ghg2_kqAN0OuAdA4AirJyj8Z9-Am4X1LR-cjJV8rPf5QEkm40bs3BKlVGbKDK8QiE2oMEjptuMX_mnD07smkU/s1600/IMGP0099.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcqBqzdFSU5FiU5O6c_mLq7vm7RQvjCGNCwBDptTiN53taAh4OgzdVDu4Ghg2_kqAN0OuAdA4AirJyj8Z9-Am4X1LR-cjJV8rPf5QEkm40bs3BKlVGbKDK8QiE2oMEjptuMX_mnD07smkU/s320/IMGP0099.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514858542609028306" border="0" /></a><br />Σαν σημερα εξι μηνες...<br />μισος χρονος και μοιαζει σαν χτες...<br />μισος χρονος χωρις εσενα μανουλα...<br />χωρις την αγκαλια σου...χωρις τα φιλακια σου...<br />χωρις τη φωνη σου...<br />χωρις τα πειραγματα μας...<br />χωρις τους καυγαδες μας...<br />χωρις το φαγητο απο τα χερακια σου...<br />χωρις να παμε για ενα ποτο...<br />χωρις...<br /><br />μισος χρονος...<br />χωρις...<br /><br />η ζωη ξημερωνει μερες και βραδιαζει νυχτες...<br />η ζωη γελαει ακομα και κλαιει ακομα...<br />η ζωη γενναει και πεθαινει καθε μερα...<br />η ζωη καθε μερα συνεχιζει...αλλα δεν συνεχιζεται...<br />το ηξερα αλλα τωρα ειμαι απολυτα σιγουρη πως κανεις ποτε δεν θα με πεισει για το αντιθετο...<br />η ζωη δεν συνεχιζεται...ενα μεγαλο ψεμμα ειναι αυτο...μια παρηγορια που δεν σε παρηγορει...<br /><br />γιατι πισω απο καθε χαμογελο...καθε συναντηση...καθε κουβεντα...<br />παντα υπαρχει η δικη σου ελλειψη...<br />παντα υπαρχει μια σκια που δεν θα φυγει ποτε αφου ποτε δεν θα ξαναρθεις...<br /><br />κι αφου εφυγαν ολοι και χαμηλωσαν τα φωτα...<br />τωρα μειναμε οι δυο μας μαμα...<br />ελα να με παρεις αγκαλιτσα να ακουσουμε το τραγουδι μας ξανα...<br /><br />η ζωη ποτε δεν θα ειναι ιδια μαμα...<br />κι αν μπορουσα...μονο αν μπορουσα...<br />οτι εχω και δεν εχω...κι οτι θα αποκτησω ολα θα τα ανταλαζα...<br /><br />δεν ξερεις ποσο μονες ειμαστε μαμα...<br /><br />ελα να ακουσουμε το τραγουδι μας...<br />οπως μονο εμεις ξερουμε...<br />οι αλλοι εφυγαν...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-8927731591045424642010-09-01T21:35:00.006+03:002010-09-01T23:23:11.945+03:00ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvNsoOaCKlUUrguouY5PWnnTOeYVbPY9OGgaGihC7S-LKhlY3ey_xhH5C1f4Xbrwbhb7QsP_gilDLqB1EXaYjJPpO9BkT1IeCZ7wF5LJJhDwjwV9lXjE0I7Al-FqjDCCT33PmugMwbZfXA/s1600/gothic_art118.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 235px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvNsoOaCKlUUrguouY5PWnnTOeYVbPY9OGgaGihC7S-LKhlY3ey_xhH5C1f4Xbrwbhb7QsP_gilDLqB1EXaYjJPpO9BkT1IeCZ7wF5LJJhDwjwV9lXjE0I7Al-FqjDCCT33PmugMwbZfXA/s320/gothic_art118.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5512035444530381714" border="0" /></a><br /><br />ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ<br /><br /><br />Μια νυχτα καθως κοιταζομουν στον καθρεφτη τρομαξα...<br />"κι αν δω μεσα τον αλλον;" σκεφτηκα...<br />γιατι ειναι αληθεια πως υπηρχε μια συγκεχυμενη ιστορια γυρω απο το ατομο μου...<br />λεγαν πολλα...τι να πρωτοπιστεψεις...;<br /><br />και συχνα ισχυριζονταν οτι παραμιλαω ενω απλως κουβεντιαζα<br />μ'αυτον που κρυβεται μες τις σκιες...<br /><br />Τελος τα χρονια περασαν...<br />εγω χαθηκα σε δυσκολους δρομους...<br />κοιμηθηκα σε βρωμικα δωματια και το πρωι απλωσα τα σεντονια<br />στο παραθυρο σε μια παραδοση ανευ ορων...<br /><br />Και θυμαμαι παιδι που εκμυστηρευομουν στη μητερα πως στο σχολειο<br />στο ιδιο θρανιο,καθομουν μ'εναν αγγελο... <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /><br />Και μια μερα θελω να γραψουν στον ταφο μου: Εζησε στα συνορα μιας ακαθοριστης ηλικιας και πεθανε για πραγματα μακρινα που ειδε καποτε σ'ενα αβεβαιο ονερο.</span><br /><br />Tασος Λειβαδιτης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6vP2v5HRO3syegTSchsxFB8j6zHIItnTIxdeu_gSbQR0tSlxUsjEV9ZAyGSHrN2uMnXStpHisLcX9zFu8xkLfWyj33GeI5AEA8h6rg667CmiDK2FDqvWhWID2ZU23BlhaFRplYBA2ey8o/s1600/Late_Goodbye_by_Dr4kon.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6vP2v5HRO3syegTSchsxFB8j6zHIItnTIxdeu_gSbQR0tSlxUsjEV9ZAyGSHrN2uMnXStpHisLcX9zFu8xkLfWyj33GeI5AEA8h6rg667CmiDK2FDqvWhWID2ZU23BlhaFRplYBA2ey8o/s320/Late_Goodbye_by_Dr4kon.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5512033922130433410" border="0" /></a><br /><br />μικρουλικα αχ...<br />για τις σκιες που μονιμα κατοικουν πισω απο καθε βλεμμα πια...<br /><br />για τις δυο μονο στιγμες που ηταν καλοκαιρι...<br /><br />για τα αισθηματα που εγιναν λεξουλες και φωτισαν τις στιγμες μου...<br /><br />για τις μικρες εξομολογησεις μιας μεγαλης ζωης...<br /><br />για δυο χτυπους της καρδιας που συντονιστηκαν ο ενας με τον αλλον...<br />και εγιναν πια ενας...<br /><br />για καθε νεα αρχη και καθε καινουργια συνεχεια...<br /><br /><br />Υ.Γ μη μου χαλας το ονειρο...για μια πραγματικοτητα που δεν αντικατροπτιζει καμια αληθεια...<br />κανεναν μας...<br />αλλωστε στο εχω πει ξανα...λιγη πιστη στα ονειρα...λιγη προσπαθεια...<br />κι εκεινα βγαινουν αληθινα...<br />δεν το καταλαβες ακομα...πως τα θαυματα εμεις τα κανουμε...;<br /><br /><br />καλο μηνα σε ολους!<br />καλο φθινοπωρο!!!<br />πρωτη φορα στη ζωη μου το περιμενα...<br />πρωτη φορα μου ταιριαζει τοσο...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-4862473243679983406.post-81325080723794386702010-08-09T20:27:00.004+03:002010-08-09T22:36:45.354+03:00ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΟΥ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijYrJvwAyqMAU4PY7PmT4lSF3WkORhp1ga59zr4R9zrseW9_YeWwaGm-IbioB-7iUb-weW9dQkTCReD-qI0i-yIFv1srAmPBiOKqmm_4qWU6KVPzdX5UIk-wYQcf9yEvlS-fhJSUnFkxJV/s1600/164967-fullmoonms2.png"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 283px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijYrJvwAyqMAU4PY7PmT4lSF3WkORhp1ga59zr4R9zrseW9_YeWwaGm-IbioB-7iUb-weW9dQkTCReD-qI0i-yIFv1srAmPBiOKqmm_4qWU6KVPzdX5UIk-wYQcf9yEvlS-fhJSUnFkxJV/s320/164967-fullmoonms2.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503438131863844674" border="0" /></a><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"τι ειναι η γαληνη αν συγχωρεσεις τον εαυτο σου...;</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">λενε πως βλεπεις την απαντηση γραμμενη στη σεληνη..."</span><br /><br />περασα ατελειωτες νυχτες ψαχνωντας μιαν απαντηση...<br />ματαια...<br />δεν μπορουσα να με συγχωρεσω...<br /><br />κι αν ειχα κανει κατι αλλο...;<br />αν ειχα προσπαθησει περισσοτερο...;<br />αν με καποια μου κινηση αλλαζαν τα δεδομενα...;<br /><br />οι εφιαλτες εστηναν καρτερι καθε που εκλεινα τα ματια...<br />στα ονειρα μπερδευοταν παρον...παρελθον και μελλον...<br />ολα συγκεχυμενα...<br />ολα ενα κουβαρι που η ψυχη προσπαθουσε να ξετυλιξει...<br />να βρει μιαν ακρη...<br /><br />"πρεπει να γαληνεψεις την ψυχη σου...<br />πρεπει να φανεις δυνατη...<br />να καταλαβεις πως δεν εισαι παντοδυναμη...<br />δεν εισαι Θεος...<br />δεν φταις εσυ για ολα...<br />κι ουτε μπορεις να τα καταφερεις ολα..."<br /><br /><br />"πρεπει" και "ψυχη" δεν πανε μαζι...<br />εσυ ειδικος κι ομως δεν το ξερεις αυτο...<br />η λογικη τα κατεστρεψε ολα...<br />παντα τα καταστρεφει...<br /><br />"καταθλιπτικη προσωπικοτητα...<br />αγχωδεις διαταραχες...<br />συσωρευμενος πονος διχως διεξοδο...<br />κρισεις πανικου..."<br /><br />"δικαιολογημενα..."<br /><br />"αυτα θα σε βοηθησουν..."<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9DbnzuCI42PrpPiF90shAuGLKVXZQU1chLhUDsZPK5QSGba0OaD-y309hCUr6Q_7SKHgqAYX5XAh4Bh4dMcBhVC2geB46y3HLWmt8nv-e52E0mU5ZSKIYYkrl3klHZ4vg7GltcTAYZeVv/s1600/gothicphotos37_20070401_1352474694.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9DbnzuCI42PrpPiF90shAuGLKVXZQU1chLhUDsZPK5QSGba0OaD-y309hCUr6Q_7SKHgqAYX5XAh4Bh4dMcBhVC2geB46y3HLWmt8nv-e52E0mU5ZSKIYYkrl3klHZ4vg7GltcTAYZeVv/s320/gothicphotos37_20070401_1352474694.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503454929578479618" border="0" /></a><br />...............................................<br /><br />15 χρονια πισω...<br />κοιτα ποσο δυνατη ειμαι...<br />αφου αντεχεις εσυ πως να μην αντεξω εγω...;<br />θα σταθω ανταξια σου...<br />θα σε κανω περηφανη...<br /><br />κι αντεξα...<br />μαζι σου κι εγω αντεξα...<br />κι εκανα τα χερια μου ασπιδες γυρω σου...<br />μονο εσυ μη μου παθεις τιποτα...<br />κι εχτιζα τον μεγαλυτερο μου φοβο...<br />μερα τη μερα...<br />στιγμη τη στιγμη...<br />μονο εσυ μη μου παθεις τιποτα<br /><br />.......................................................<br /><br />15 χρονια μετα...<br />στο σημερα...<br />κοιτα ποσα εχουν αλλαξει...<br /><br />οσοι καποτε το εσκασαν(απο τι αραγε...;)σημερα επεστρεψαν μετανιωμενοι...<br />τοτε σου ζητουσαν να καταλαβεις...<br />σημερα σου ζητουν να συγχωρεσεις...<br /><br />εσυ...<br />ναι ναι...<br />εσυ...<br />εσυ η δυνατη...<br />και το εκανες...<br />και τοτε καταλαβες...<br />και τωρα συγχωρεσες...<br />εσυ...<br />ναι εσυ...<br />η ιδια εσυ...<br /><br />που εκλαψες σε παιδικα σεντονια με ενα σωρο ερωτησεις...<br />που εσφιγγες τις μικρες γροθιες και χτυπουσες τον ανεμο...<br />που ορκιστηκες αιωνια σιωπη για να μην πονας αλλο...<br />που περασαν χρονια για να μπορεσεις να σβησεις οσα γραφτηκαν...<br />εσυ...<br />ναι εσυ...<br /><br />και τωρα οτι σε εφτυσε γυρισε πισω...<br />μετανιωμενο...γεματο πληγες...<br />σου ακουμπα δακρυα στα ποδια και σου ζητα να τα σκουπισεις...<br />ανοιγει τα χερια διαπλατα να χωρεσει οση ζωη σου απεμεινε...<br />λογαριαζοντας κενα...<br />λογαριαζοντας οτι προκαλεσε...<br />παραδεχομενο για πρωτη φορα "το λαθος"...<br /><br />"συγνωμη...λαθος..."<br />κι ολη σου η ζωη τρεμοπαιξε πανω σε αυτο το "συγνωμη λαθος..."<br /><br />κι αναρωτιεσαι και παλι...<br />κοιτα τι χρειαστηκε να γινει...<br />κοιτα που επρεπε να φτασουμε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8i-C6hnLildm0dRKmeZ-PNkZpt7aLJ3rF2ahMXURbjyejeJr8lZAZZQc0ZRz7Qivf8qxf8GvlcjJEOvCU5bJvQXDccejZXayM3dXGVF-zs760LQsiq3bbA_HQr4QbWmIhjB_HQqMIQ5Lh/s1600/bloodanddead19.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 251px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8i-C6hnLildm0dRKmeZ-PNkZpt7aLJ3rF2ahMXURbjyejeJr8lZAZZQc0ZRz7Qivf8qxf8GvlcjJEOvCU5bJvQXDccejZXayM3dXGVF-zs760LQsiq3bbA_HQr4QbWmIhjB_HQqMIQ5Lh/s320/bloodanddead19.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503455218534158242" border="0" /></a><br />.........................................................<br />28 χρονια και 4 μερες...<br />δεν γιορταζω φετος...<br />σιωπω...<br /><br />γιατι οτι αγαπουσα παντα μου εφευγε...<br />κι οτι εμενε ετρεμα μην το χασω...<br />σε οτι δινομουν με ολο μου το ειναι...<br />μου γυριζε την πλατη αφου με ειχε αδειασει πρωτα...<br />"δικαιολογημενα..."<br /><br />"αυτα θα σε βοηθησουν..."<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"τα ονειρα σε συνθλιψη...</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">αργοτερα η καταθλιψη..."</span><br /><br />τα μικρα λευκα χαπακια θεραπευουν τα παντα...<br />εκτος απο τον πονο της ψυχης...<br /><br />28 χρονια...δεν γιορταζω...<br />τολμαω επιτελους...<br />την επομενη μερα φοραω το μπλε φορεμα και φευγω...<br />ηρθε η ωρα για το ταξιδι μου...<br />το δικο μου ταξιδι...<br />μου το χρωστουσα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhC-akVqjBU0bjmLGztFaen6_pp0L5NGTryAiT0VvY_3zlgIHrRaH3s2e3XjvmRCXsA5k8DtpEJ5hQr0dghObD_V6DMgkBg-kbdy8CQuyO-9SsqbxKVzHRKlkO7iOgJX9t65tUf21QvbGV/s1600/relsu.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhC-akVqjBU0bjmLGztFaen6_pp0L5NGTryAiT0VvY_3zlgIHrRaH3s2e3XjvmRCXsA5k8DtpEJ5hQr0dghObD_V6DMgkBg-kbdy8CQuyO-9SsqbxKVzHRKlkO7iOgJX9t65tUf21QvbGV/s320/relsu.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503456330682543714" border="0" /></a><br />ναι...<br />μπορεις να παψεις να ξαπλωνεις στις ραγες του τρενου...<br />και να μπεις μεσα στο τρενο...<br />να κανεις το ταξιδι...<br /><br />απο το παραθυρο περνουν εικονες...<br />κι απο το δικο μου παραθυρο μνημης περνουν τα τελευταια 28 χρονια...<br />οι τελευταιοι 6 μηνες...<br />το τελευταιο χαδι της μανουλας μου...<br />το τελευταιο απαλο της φιλι...<br />η ανακουφιση στο προσωπο της σαν ακουσε αυτα που ηθελε...<br />η τελευταια της ανασα...<br /><br />οταν κρατας απο το χερι εκεινον που αγαπας και τον περνας απεναντι πως γυριζεις ολοτελα πισω...;<br />πως παυεις να ζεις αναμεσα στη ζωη και στον θανατο...;<br />πως παυεις να αναρωτιεσαι πως η καλυτερη λυτρωση ειναι να ακολουθησεις κι εσυ...;<br /><br />οι τελευταιοι 6 μηνες...<br />ολοι οι φοβοι με κοιταξαν καταματα...<br />ουρλιαξα να φυγουν...<br />ουρλιαξα να μη μου παρουν...<br />ουρλιαξα να αντεξω...<br />χτυπηθηκα στο πατωμα κλαιγοντας με αναφιλητα...<br />κρατιομουν απο μια ελπιδα...<br />διελυσα τα παντα...<br />και κοντεψα να διαλυσω οτι απεμεινε...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj66myKC8WyJ_FyYwug0tBmR2JSLGMBxJhmWHw30-G0zg_nzND7ZB4Era8tMRR4MZBPLAbqGVTYLCQ9Ysq4WRyOMKd_aB0kf7aPDDHbXkCZjuFu6eA9uU4SxpFdrWzPO62L8y6GMk4_LJmG/s1600/gothicphotos133_20070402_1392540008.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 241px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj66myKC8WyJ_FyYwug0tBmR2JSLGMBxJhmWHw30-G0zg_nzND7ZB4Era8tMRR4MZBPLAbqGVTYLCQ9Ysq4WRyOMKd_aB0kf7aPDDHbXkCZjuFu6eA9uU4SxpFdrWzPO62L8y6GMk4_LJmG/s320/gothicphotos133_20070402_1392540008.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503455712732384674" border="0" /></a>αντιμετωπισα τους χειροτερους μου φοβους...<br />ημουν μονη οταν εμαθα για τις μεταστασεις...<br />ημουν μονη οταν αγκαλιαζα το κορμι της μανουλας περιμενωντας τα αποτελεσματα που επρεπε να κρυψω...<br />ημουν μονη οταν ανακοινωνα τα νεα σε ολους...<br />ημουν μονη οταν αντικρυζα τα βλεμματα των γιατρων να μου λεν "δεν υπαρχει καμια ελπιδα"...<br />να τος...<br />ολοζωντανος...μπροστα μου...<br />ο χειροτερος μου φοβος υψωνεται εδω...<br />"μονο μη μου παθεις τιποτα"<br /><br />να τος...<br />τον ζω...<br /><br />οι τελευταιοι 6 μηνες...<br />"να το ξερεις...αν τολμησεις να φυγεις θα πεθανω...<br />θα αυτοκτονησω μπροστα σου...πριν φυγεις εσυ θα φυγω εγω..."<br /><br />"να το ξερεις...θα τρελαθω...θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο...θα αφησω την μικρη μονη της...αν τολμησεις να φυγεις..."<br /><br />τοσο εγωιστρια υπηρξα...<br />τοσο με κυριευσε ο φοβος...<br />τοσο ο πανικος με θολωσε...<br /><br />κι υστερα...<br />απλωσε το χερι της...<br />"μανουλα μου...θες να φυγεις...;<br />αν στ'αληθεια θες να φυγεις...πηγαινε...στο υποσχομαι θα ειμαστε καλα...<br />κι εγω και η μικρη θα ειμαστε καλα...<br />στο υποσχομαι θα φροντισω για ολα..."<br /><br />και μου χαμογελασε...<br />και με φιλησε...<br />κι ανακουφιστηκε...<br /><br />ναι χιλιες φορες οι ιδιες εικονες μπροστα μου...<br />χιλιες φορες οι ιδιοι εφιαλτες...<br />και οι ερωτησεις...<br />αν ειχα κανει κατι ακομα...;<br /><br />ειναι τοσα πολλα αυτα που το μυαλο πρεπει να χωρεσει...<br />τοσα πολλα που εγιναν σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα...<br /><br />το μεγαλο φευγιο...<br />η επιστροφη μετα απο 15 χρονια...<br />3 μετακομισεις...<br />εγω και η μικρη μονες...<br />ανθρωποι που νομιζες δικοι σου γιναν ξενοι...<br />ξενοι εγιναν δικοι σου...<br />ενα συνεχες ασταματητο τρεξιμο διχως ανασα...<br />μηνες διχως υπνο...<br />τοσα μα τοσα πολλα...<br />που να τα χωρεσεις...;<br /><br />κι οταν βλεπω τη ζωη να προχωρα...<br />οταν βλεπω τις χαρες που θα ρθουν<br />και δεν θα εισαι εκει να τις μοιραστουμε...<br />να με φροντισεις...<br />να με αγκαλιασεις...<br />να με κανακεψεις...<br />να νιωσεις περηφανη...<br />να κλαψεις και να γελασεις μαζι μου...<br />δεν ξερω που να χωρεσω τοσο πονο...<br />τοση απογνωση...<br /><br />το τρενο προχωρουσε...<br />και οι εικονες το ιδιο...<br />και οι ανθρωποι που νομιζες δικους σου φανηκαν ξενοι πια...<br />δεν τους ηξερες...<br />αλλα σου ζητουν κατανοηση ενω κανεις δεν μοιαζει να κατανοει την δικη σου απογνωση...<br /><br />"κοιτα τι καλα που τα καταφερνεις..."<br />"κι εσυ που νομιζες πως θα καταρευσεις..."<br />τοσο λιγο σε γνωρισαν ολοι...<br />τοσο λιγο σε καταλαβαν...<span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /></span><br />επιασα τον εαυτο μου να μιλα για οτι με πονεσε πιοτερο...<br />σαν θεατης...<br />σαν τριτος...<br />δεν εκλαιγα...διηγηθηκα...<br />σαν να κοιτουσα τη ζωη μιας αλλης...<br />οχι την δικη μου...<br /><br />ειναι τρομακτικα επωδυνο να μην εχεις τιποτα πια να πιστεψεις σε αυτο...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />"Μανα...ειναι κληρονομικη η πραγματικοτητα...;"</span><br /><br />.............................................................<br /><br />μου χρωστουσα αυτο το ταξιδι...<br />το δικο μου ταξιδι...<br />μονη...<br />διχως στηριγματα...διχως βοηθεια...διχως χερια να πιανω...<br />αυτο που για τους περισσοτερους μοιαζει αυτονοητο για μενα ηταν ακατορθωτο...<br />και το εκανα...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64ZFWdXmZY6ieIKbu0rxJ-Llc4GibtYIH5QL10V9ODn946ap2nTldAhra_n26HNz5q2JxdM3Bpes2yw5t_6P0nk66k1HRpyQWy8uMXiQraHNTi3H35AzQVZltmk_gQU4oGI3y8bG3uVnL/s1600/walk_the_line_by_Photos_by_Fee%5B1%5D.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64ZFWdXmZY6ieIKbu0rxJ-Llc4GibtYIH5QL10V9ODn946ap2nTldAhra_n26HNz5q2JxdM3Bpes2yw5t_6P0nk66k1HRpyQWy8uMXiQraHNTi3H35AzQVZltmk_gQU4oGI3y8bG3uVnL/s320/walk_the_line_by_Photos_by_Fee%5B1%5D.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503456854515272498" border="0" /></a>ναι...<br />αντι να βαδιζεις πανω στις ραγες...<br />μπορεις να ανεβεις πανω στο τρενο...<br /><br />κι εφτασα...<br />σε μια πολη που για αλλους ειναι φυλακη...<br />για μενα εγινε η πολη της ελευθεριας μου...<br /><br />την περπατησα...<br />την απολαυσα...<br />την ρουφηξα...<br />την αγκαλιασα...<br />κι εκεινη με καλοδεχτηκε...<br />με καλωσορισε...<br />μου χαρισε τις ομορφιες της...<br />για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο...<br />δυο νυχτες κοιμηθηκα διχως εφιαλτες...<br />και ξυπνησα χαμογελωντας...<br />πως να μην την αγαπησω...;<br /><br />ειναι τρομακτικα επωδυνο να μην εχεις πια τιποτα να πιστεψεις...<br />σε ολα αυτα που καποτε πιστεψες να μη βρισκεις ανακουφιση...<br />κι εκει...<br />σε μια βολτα...δεν θυμαμαι που ακριβως...<br />καπου κοντα στην Πλακα...<br />μια μικρη εκκλησια της Αγιας Παρασκευης...<br />δεν ξαναμπηκα σε εκκλησια απο τοτε...<br />κι ομως διχως δευτερη σκεψη γυρισα...μπηκα...ανακουφιστηκα...<br />διχως να καταλαβω το πως...<br />απλα εγινε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtFkuDnreklda8_ke0x6oMccocwyzQmgncKr_JMHZqo1I4stpwOhiacSGAZ9I6DvhcScIMXIAEGyfJr3afXgyLitkhGI9iXnhHfMBwtkcnHGgn8LAe8pF9oBuQsK_DSUxZZ1iN87snHEop/s1600/gothicphotos514_20070402_1267478390.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 230px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtFkuDnreklda8_ke0x6oMccocwyzQmgncKr_JMHZqo1I4stpwOhiacSGAZ9I6DvhcScIMXIAEGyfJr3afXgyLitkhGI9iXnhHfMBwtkcnHGgn8LAe8pF9oBuQsK_DSUxZZ1iN87snHEop/s320/gothicphotos514_20070402_1267478390.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503457465398759922" border="0" /></a><br />το δικο μου ταξιδι...<br />ειχε μουσικες απο Χατζιδακη...Ξαρχακο...Βασιλη...Χαρουλα...Χατζη...<br />με ηχο απο κιθαρα...με αρωμα απο στριφτα τσιγαρα...με γευση κρασιου...<br />με παγωτο και καφε μεταμεσονυχτιο...<br />με βλεμματα καθαρα και αγκαλιες...<br /><br />το δικο μου ταξιδι...<br />ειχε μπλεγμενα σκουλαρικια...<br />εξομολογησεις φοβων για χρονια που δεν συμβαδιζουν με την ηλικια της ψυχης...<br />με καφε σε αυλιτσα με κηπο μοναδικο...<br />με κουνημα ουρας...χαρουμενης...<br /><br />το δικο μου ταξιδι...<br />ειχε φατσουλες που ειχα να αντικρυσω 1 χρονο και μου μεγαλωσαν...<br />ειχε κρασακι σε βεραντα καινουργιου σπιτιου...καινουργιας αρχης...<br />ειχε ανταλλαγες λογων απο ψυχες που περασαν πολλα...<br />ειχε μενου απο "εξοχο σεφ"...<br />ειχε μαγικα σημειωματαρια που γραψαν φιλτρα και ιστιοφορα που ταξιδεψαν ονειρα...<br />ειχε τα δυο πιο ωραια μου φιλια και αγκαλιτσες απο τον Θ...και τον Θ...<br />εμμονη ή ανασφαλεια...;<br />ισως κατι ενδιαμεσο...ισως κολημα...<br />"Βουλα μ'αγαπας...;"<br />κι ομως στα δικα μου ματια φανταζει η πιο καθαρη ερωτηση απο την πιο καθαρη ψυχη...<br />"πολυ"<br />"εσυ Θ...με αγαπας...;"<br />"πολυυυυυυυυ"<br />"εκπληκτικα"<br />και ηταν οντως εκπληκτικα...<br /><br />το δικο μου ταξιδι...<br />ειχε ηρεμια...<br />ειχε χαμογελα...<br /><br />κοιτουσα τον κοσμο σε μια ξενη πολη και τον εβλεπα...<br />διχως την καρδια να εχει ταχυπαλμια...<br />διχως χερια να τρεμουν...<br />διχως γονατα να λυγιζουν...<br />διχως να θελω να γυρισω πισω...<br />διχως τον πανικο να μου θολωνει την αληθεια...<br />μονο οσοι κυριευτηκαν απο τον φοβο και καποτε απαλαχτηκαν απο αυτον...<br />μονο εκεινοι μπορουν να νιωσουν την ανακουφιση μου...<br /><br />το ταξιδι μου...<br />ειχε μονο καθαρα βλεμματα...<br />ειχε αγαπη αληθινη...<br />ειχε χερια μπλεγμενα που δεν ηθελαν να χωριστουν...<br />ειχε δεσιμο αιωνων...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">"τι ειναι η γαληνη αν συγχωρεσεις τον εαυτο σου...;</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">λενε πως βλεπεις την απαντηση γραμμενη στη σεληνη..."</span><br /><br />ετσι...<br />το τελευταιο μου βραδυ...<br />κοιτωντας εξω απο το παραθυρο τον Αθηνα'ι'κο ουρανο...<br />ειδα την δικη μου γαληνη γραμμενη εκει...<br />την δικη μου ευτυχια...<br />με λογια που μονο εγω ξερω...<br /><br />κι ετσι απλα...<br />ενιωσα "ευτυχισμενη"...<br /><br />και σε μια πολη που για πολλους ειναι φυλακη...<br />για μενα εγινε η πολη της ελευθεριας μου...<br />η πολη που κραταει πια ενα κομματι απο την καρδια μου...<br />και υποσχομαι να το επισκεπτομαι καθε που θα χρειαζομαι ανασες...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOVSE2H_YOYvSI4mUxTITUoHTGJQ6qFCALJBYx7CbY_lPFyzUyQLbm1fhbGsYUTAq7Cul_3V9PLcM1PXD-4dwALHy3eHE1ufQ7pC7mHtbyecjOAaYDnOXjM4Xlg4D7pZjj-dCit7AVtoQB/s1600/Fairy_.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOVSE2H_YOYvSI4mUxTITUoHTGJQ6qFCALJBYx7CbY_lPFyzUyQLbm1fhbGsYUTAq7Cul_3V9PLcM1PXD-4dwALHy3eHE1ufQ7pC7mHtbyecjOAaYDnOXjM4Xlg4D7pZjj-dCit7AVtoQB/s320/Fairy_.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503458247145455458" border="0" /></a></span>καπως ετσι...<br />μονη μου...<br />το κερδισα το στοιχημα...<br />τα καταφερα...<br /><br />δεν λεω πως ειναι ολα καλα τωρα...<br />καθε αλλο...<br />αλλα ειναι μια αρχη...<br />και την εκανα μονη μου...<br /><br /><br />Υ.Γ στα κοκκινα γραμματα στιχοι απο τους Παυλο Παυλιδη,Κικη Δημουλα και Χαρουλα Αλεξιου...ΝΑΪΑΔΑhttp://www.blogger.com/profile/03215618358705846416noreply@blogger.com60