ΚΛΕΙΝΩΝΤΑΣ ΔΙΧΩΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑ...

Χρονια περασαν εδω στις ιδιες λεξεις μπροστα...
να ακουμπαω για να αισθανομαι...μια παρουσια που αγκαλιασε την απουσια σου...
κι υστερα ενας μικρος θανατος...γιατι με την μονιμη παρουσια ολα μοιαζουν πολυ ομοια και δεν μπορεις να ξεχωρισεις τουτο...
που πνοη αλλη σου δινει...ζωης ενεργεια...ενα τοσοδουλι αχ που χορευει στην καρδια σου και κλεινει ολακερο το ειναι σου μεσα του...
ενα αχ...
κι ομως...αρκει...

που μαζεψα ολακερο περβολι και ακουμπησα στα ποδια σου...
να μοσχομυριζει η ζωη σου...διχως μου... αραγε να το ξερα...;

που δεν σε ζητησα κι ομως σε καλεσμα απαντησες και φανηκες...
που καθε μερα σε ψιθυριζω να 'ρθεις και ο δρομος μενει αδειανος...
αδειανη να 'ναι αραγε κι αγκαλια μου...;

που ετρεμαν τα χερια μου σαν σε κρατουσα...
πολυτιμο δωρο αζητητο σε δωσανε σε μενα...
μη μου σπασεις ελεγα...
και σε κολησα πανω μου...

σαν χτες...σαν τωρα να ηταν και σαν αυριο...
εδω σιμα μου...να φυσαω μεσα στην πνοη σου ζωη...
να ζεις μια φορα κι ας πεθαινω χιλιες...

ετσι περασαν χρονια και χρονια...
ωσπου ενα βραδυ ανοιξα το μικρο μπαουλο...
κι εκει παλευε ζωντανο να κρατηθει το κοχυλι που ξεβρασε ο ερωτας μας...
μεσα απο κυμματα αγρια και της θαλασσας πνοες βαριες...

που μας φιλοξενησε στους αφρους της και σε βυθους μαγικους...
που μας σκεπασε και τοπους αλλους μας εταξε...
που μας χορεψε με φοντο φεγγαρια γεματα και κατακκονινα ηλιοβασιλεματα...

που εχω ακομα το αγγιγμα απο τα απαλα σου χειλη στα χειλη μου...
και μιαν ανασα βαρια να ζωγραφιζει μελλοντικους καημους στα ματια μου πανω...
κι ουτε στιγμη δεν κλεινω τα βλεφαρα μη τυχον και τους διωξω και πανε αλλου να μεινουν...

που οποιο απολογισμο κι αν εκανα δεν θα αλλαζα ολακερο τον πονο τουτο...
για μια στιγμη ευτυχιας που εκλεισες στην αγκαλια σου μαζι με μενα...

που ολα αυτα συνεβησαν γιατι τις νυχτες παραδινομουν στο ονειρο μας...
και δεν μπορεις τιποτα να κανεις αλλιωτικο αν αυτο ειναι το πεπρωμενο σου...
ετσι σου ειπα...σε ξαναβρηκα αγαπημενε...και παλι θα σε ξαναβρω...
κι οι δρομοι μας χαραχτηκαν απο το ιδιο χερι μονο για να συναντηθουν στο πιο μαγεμενο μονοπατι...
εκει που νεραιδες και ξωτικα κι αγγελακια στηνουν χορο μονο για τους αθανατους...
εκεινους που ξερουν πως αγαπη μια και καρδιες δυο ειναι ενα σωμα αιωνιο...πλασμενο να αναστεναζει ολες τις νοτες σε μια εκτελεση...

που δεν εχω αλλα λογια για να υμνησω το καρδιοχτυπι μου...
καθε που "σ'αγαπω" συλλαβιζεις...
την ευτυχια μεσα στις σκιες καθε που "αγαπη μου" ψιθυριζεις...
την ζωη που αντεχω καθε που "μ'αγαπας...;" αναρωτιεσαι...

που τοσο πολυ σ'αγαπησα...
που μου στερεψαν οι λεξεις...
οπως μου στερεψε η ζωη που δεν προλαβα να σε κρατησω λιγο πριν...

κι αν πριν ερθεις εχω ηδη φυγει...
θα φορεσω τα καλα μου και θα βγω να σε προυπαντησω...
γιατι και παλι θα σε βρω...
οσα χρονια κι αν περασουν...
ακουμπησμενο παντα διπλα στο μεγαλο αγαλμα...στην ιδια πλατεια...να καιει ο ηλιος...
να φλεγεται η καρδια μου...

θα σου απλωσω το χερι για την δικη μας βολτα που δεν χωραει κανεναν αλλο...
κι αν μ'αγαπησες το μισο απο οσο εγω...
μαζι θα βαδισουμε στην αιωνιοτητα...
διχως αλλα δακρυα να ποτιζουν καημους...
μονο τα χαμογελα μας να ζωγραφιζουν τους δικους μας ηλιους...
για μενα...και για σενα...
για παντα...

που διχως σου δεν χωραω πουθενα...


Υ.Γ το τραγουδι αφιερωμενο σε ενα μικρουλι αχ...
που μεσα του χωρεσε ολακερη η καρδια μου...





Ετσι προσταξε η καρδια και οι νεραιδες να κλεισει τουτη η χρονια εδω...
με ενα παραμυθι ακομα...
που ξεπηδησε σαν ονειρο κι εγινε ζωη...
κι υστερα η ζωη το εφτιαξε ονειρο και παλι για να εχω κατι να περιμενω...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!

ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ,ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗ ας ειναι αυτα που θα σημαδεψουν τις ζωες μας τη νεα χρονια και ολακερη τη νεα δεκαετια!!!
ολα τα ασχημα ας μεινουν πισω κι ας εχουμε να μετραμε μοναχα χαμογελα και ευτυχισμενες στιγμες!!!

σας ευχαριστω ολους που μοιραστηκατε μαζι μου αυτη τη χρονια σκεψεις και συναισθηματα...
λιγο απο τη ζωη και την ψυχη σας...!

να περασετε πανεμορφα!!!

σας φιλω ολους με την αγαπη μου και ακουμπαω θερμοτερες ευχες μου για οτι καλυτερο!!!

ΝΑ'Ι'ΑΔΑ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ...

Τα φωτα αναψαν σε ολη την πολη μερες τωρα...
γεμισε στολιδια καθε γωνια της...
σπιτια...μαγαζια...μπαλκονια...
αγγελακια...μπαλες...χρυσοσκονες...

οι ανθρωποι τρεχουνε...να παρουνε δωρα...να ξοδεψουν τον 13ο μισθο...
να φτιαξουν την καλυτερη γαλοπουλα...την πιο ωραια γεμιση...
να δωσουν πολλα λεφτα για να καλυψουν απουσιες μηνων η' ισως και ολου του χρονου...

θα σπευσουν ολοι να ευχηθουν γιατι ετσι ειναι το εθιμο...
θα θυμηθουν συγγενεις και φιλους κι ας εχουν να μιλησουν καιρο...ετσι για το καλο...
θα φορεσουν τα καλα τους και θα βγουν για το ρεβεγιον...θα πιουν...θα χορεψουν...θα μεθυσουν και θα γυρισουν την επομενη σπιτι...

αλλοι θα πανε σε γνωστα σαλε για το καθιερωμενο σκι...θα επιδειξουν τις γνωσεις τους στο αθλημα και τα ακριβα τους ρουχα...

κι υστερα γυρω στα Φωτα...θα θυμηθουμε ποσα λεφτα ξοδεψαμε ανευ λογου...
θα γυρισουμε πισω στις καθιερωμενες υποχρεωσεις...
τα φωτα θα σβησουν...τα λαμπακια και τα στολιδια θα μπουν σε κουτια μεχρι τον επομενο χρονο...
οι ευχες θα περρισεψουν...τα χαμογελα επισης...και η αγαπη που προσταζουν οι μερες θα δωσει την σειρα της στην γκρινια,την αντιπαθεια,την εκδικηση και ολα αυτα τα συναισθηματα που αφηνουμε στην ακρη μονο για λιγες μερες καθε χρονο...

ΤΕΛΟΣ...
της μιας ιστοριας...

υπαρχει και μια αλλη...
γνωστη ως...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ...

ξερετε εκεινη του Σκρουτζ...
τσιγκουνη κακιασμενου γεροντοπαλληκαρου που μισει τα Χριστουγεννα...την αγαπη,την χαρα και γενικως καθε καλου συναισθηματος...
ωσπου το βραδυ της παραμονης τον επισκεπτονται τρια πνευματα...του παρελθοντος,του παροντος και του μελλοντος...
πως ηταν...πως ειναι και πως θα καταληξει...

υστερα απο αυτη την εμπειρια ο Σκρουτζ αλλαζει ριζικα...
ξυπναει μες την χαρα...μοιραζει λεφτα...επανασυνδεεται με συγγενεις ξεχασμενους...κανει αυξηση στον δυστηχο υπαλληλο του και βρισκει το νοημα της ζωης...

καπως ετσι...


Ισως να μην ειμαστε τσιγκουνηδες μιζεροι...ισως να μην εχουμε υπαλληλους που τους συμπεριφερομαστε χαλια...ισως να εχουμε καποιες σχεσεις με συγγενεις...ισως να εχουμε καλα συναισθηματα...παρολα αυτα ισως τα εχουμε καλα κρυμμενα...

τα δωρα δεν εχουν καμια σημασια κι ας ειναι ακριβα αν δεν γινονται απο καρδιας...
αν ολοκληρη την χρονια δεν νοιαστηκαμε και δεν ανταλλαξαμε μια κουβεντα με εναν φιλο η' γνωστο ποιο το νοημα να το κανουμε τωρα...;σαν μια υποχρεωση...;

ξερω πως καποιοι εχουν σοβαρα προβληματα...
ξερω πως σε καποιους λειπουν καποια ατομα αυτες τις μερες...ακομα περισσοτερο αυτες τις μερες...
ξερω πως τυχαινει η συγκεκριμενες γιορτες περα απο χαρα να φερνουν και καταθλιψη γιατι τυχαινει ασχημα γεγονοτα να σημαδεψαν αυτες τις γιορτες...

θυμαμαι χαρουμενα Χριστουγεννα...τραπεζια με καθε λογης καλουδια επανω...τραγουδια και χορο μεχρι το πρωι απο τον νεοτερο μεχρι τον πιο ηλικιωμενο...
δωρα κατω απο το δεντρο και αγαπη αξοδευτη...αβιαστη...χαρα...ευτυχια...

θυμαμαι τα γραμματα στον Αγιο Βασιλη...
θυμαμαι το γραμμα της μικροτερης αδερφης μου σαν να ειναι τωρα...

"αγαπημενε μου Αγιε Βασιλη θα ηθελα να μου φερεις την κουκλα που βγαζει χρωμα απο τα μαλλια της με νερο και για να σε διευκολυνω την πουλαει η Αθηνα απεναντι απο το Εκκλησακι στην διασταυρωση...."

..........................

υστερα καποτε...
σταματησαν τα ευχαριστα τραπεζια...μια καρεκλα εμεινε αδειανη...υστερα κι αλλη...μετα κι αλλη μια...
τα σπιτια σταματησαν να στολιζουν δεντρο...εκεινη φορεσε μαυρα για οση ζωη της απομεινε...το πενθος κρατησε κι ακολουθησαν κι αλλα ασχημα...κι αλλα τραγικα...

ηρθαν τα Χριστουγεννα...
χτες το βραδυ στολισα το δεντρο...ας ειναι για καλο...

Ο Χρηστος...το γνωστο παιδι με τις ιδιαιτερες ικανοτητες μου εφερε σοκολατες για δωρο...

ο Κυριος Αντωνης εφτιαξε σοκολατακια με καστανο και μου εφερε...

η μανουλα μιας αγαπημενης φιλης μου μιλησε στο τηλεφωνο και η φωνη της εσταζε αγαπη...

ενα μυνημα ηρθε απο μακρια γεματο αγαπη και το ειχα τοσο αναγκη που μου εδωσε ζωη...ναι ζωη...

ο Νικολακης επεισε την μαμα του να μεινει στο μαγαζι που δουλευω για λιγο και παιξαμε κρυφτο...το γελιο του ηταν το καλυτερο δωρο καθε που τον ανακαλυπτα πισω απο καθε κρυψωνα...

μια φιλη εστειλε μυνημα απλα για μια καληνυχτα και ενα σ'αγαπω...και ειδα ονειρα γλυκα...

καπως ετσι πηρα λιγα δωρα αλλα πολυτιμα...κι ακομα δεν ηρθαν τα Χριστουγεννα...


στο παραθυρο του νοσοκομειου κρεμασα ενα αγγελακι...


Ξερω πως καποιοι απο εμας θα ηθελαν αλλιως αυτες τις γιορτες...ειμαι κι εγω μια απο αυτους...

αλλα...
το πνευμα των Χριστουγεννων κυκλοφορει εκει εξω...διπλα μας και δεν χρειαζεται πολυ προσπαθεια για να το δειτε...

ειναι αυτη η ξαφνικη χαρα που νιωθουμε διχως λογο...
ειναι η σκεψη που μολις μας περασε απο το μυαλο επειδη σκεφτηκαμε καποιον αγαπημενο...
ειναι η ελπιδα που ξαφνικα ξεπηδησε μεσα στην απογνωση...

δεν λεω...
ισως να μην εχουμε την καταλληλη διαθεση...
αλλα...
η απαντηση ειναι τι αλλο...;
η αγαπη...

για ολους...
και για ολη την χρονια...

λοιπον ας παρουμε τηλεφωνο ολους τους αγαπημενους μας...
ας κανουμε δωρα καρδιας κι ας μην ειναι αξιας...
αν καποιος μας λειπει...ας μην τον αφηνουμε στην αγνοια του...ας του το πουμε...
ας δωσουμε ενα χερι σε οποιον απλωσει το δικο του...
ας μοιρασουμε λιγη αγαπη...εχει την μαγικη ικανοτητα οση δινουμε διπλη να επιστρεφει σε μας...

μην αφηνετε κανεναν που αγαπατε χωρις να του το πειτε...
τωρα...οχι αυριο...
και για ολη την χρονια...οχι μονο για τα Χριστουγεννα...

το θαυμα και το νοημα των ημερων ειναι η αναγεννηση της ψυχης μας και οχι το τι ρουχο θα φορεσουμε στο ρεβεγιον...
ειναι η αγαπη που θα παρουμε και θα δωσουμε και οχι η γεμιση της γαλοπουλας...
ειναι η συναντηση με αγαπημενα προσωπα και οχι τα ακριβα δωρα...

ειναι η ελπιδα πως μπορουμε να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι και να φτιαξουμε ενα πιο ομορφο μελλον στη ζωη μας απο αυτο που υπαρχει...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!

μεσα απο την καρδια μου ευχομαι το πνευμα των Χριστουγεννων να αγγιξει ολους μας και η αγγελοσκονη να πεσει επανω μας με τοση δυναμη που δεν θα μπορουμε να την αγνοησουμε!

Υ.Γ1 οσοι ακομα δεν γραψατε γραμμα στον Αγιο Βασιλη ισα που προλαβαινετε...ναι φυσικα και πιστευω ακομα στον Αγιο Βασιλη και του γραφω καθε χρονο...

Υ.Γ2 αν σας συμβαινουν πολλες αναποδιες στο σπιτι...δεν ειναι τιποτα αλλο απο τους καλικαντζαρους...λιγο γαλα σε ενα πιατακι στο πατωμα θα τους ηρεμησει...

Υ.Γ3 ΑΝΘΡΩΠΕ...ΑΓΑΠΑ...!!!

Υ.Γ4 οι αγγελοι δεν φανταζεστε ποσο κοντα μας ειναι...απλα αφηστε τους να κανουν τη δουλεια τους...εν ολιγοις αφηστε την καρδια σας ανοιχτη...

τιποτα δεν ειναι ευκολο...
αλλα αυτο ειναι...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

νεραιδενια φιλια και πολυ αγαπη απο μενα σε ολους σας!!!

ΚΑΤΙ ΝΥΧΤΕΣ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΗ...

Αποψε η νυχτα ειναι μια απο εκεινες που ολα θα επρεπε να ηταν αλλιως...

τις θυμασαι αυτες τις νυχτες που σου εγραφα γραμματα ατελειωτα...
απο εκεινα που εσυ βαριοσουν να διαβαζεις
κι εγω περιμενα πως και πως να δροσισεις λιγο την ψυχη μου...

να ηταν τα χερια σου εδω...
να ηταν η αγκαλια σου να με εκλεινε...

πως δεν θα με διαβασεις και παλι το ξερω...
μα ειναι η αναγκη που με σπρωχνει παλι να σου γραψω...

βλεπεις αλλαξαν τοσα πολλα και δεν εχω που να τα χωρεσω...
δεν χωραν σε λεξεις...μητε σε μουσικες...μητε στα ιδια μου τα ματια μεσα...
πως να χωρεσουν στην ψυχη μου...;

τα αποθεματα θαρρεις καμια φορα τελειωνουν...
τα χαμογελα ειναι βεβιασμενα και τα χερια δεν εχω που να απλωσω...
κουραστηκα γαμωτο και να ζητω...ειναι κι αυτο κατι που αλλαξε...σταματησα...δεν μπορω αλλο...

και συ με κοιτας μεσα απο εναν καθρεφτη...
να χτυπαω πορτες και να ματωνω τα χερια μου στους τοιχους...
να φωναζω και να ρωταω πως φτασαμε εδω...;
ποτε περασαμε στην απεναντι πλευρα...;
πως γιναμε θεατες στο εργο που γραφτηκε για να ειμαστε πρωταγωνιστες...;

ασε ρε φιλε...
φιλε...αγαπη...ερωτα...
που στα κομματια εισαι...;
να κανουμε μια τρελα ρε γαμωτο...ε...;σαν τοτε...σαν παλια...
να σπασουμε τους φοβους...την γκινια...τους καθρεφτες...
ολο τα μουτρα μας σπαμε δεν βαρεθηκες πια τοσες πληγες...;

ειναι η ρημαδα η νυχτα τετοια...
ξερεις γεμισα απο τετοιες ρημαδες νυχτες που δεν ξημερωνουν...
γιατι δεν εισαι εδω...;
παναθεμα σε κι εσενα...τοσες φορες σου ειπα ποσο αναγκη σε εχω...
μια κουβεντα σου...ενα σημαδι σου...ενα σ'αγαπω ρε γαμωτο να περασει αλλη μια μερα...

τα γραμματα μου πεφτουν ενα ενα και πληγωνουν το πατωμα...
ναι το ιδιο πατωμα που κοιμαμαι κι εγω...
στριμωχνομαι στις γωνιες και μυριζω τον θανατο...
εχουμε γινει φιλαρακια τωρα πια...
θα σε παρω μου λεει...οποτε γουσταρεις του απαντω...
υστερα γελαει και λεει οχι ακομα...
φοβητσιαρη κωλοπαιδο τον προκαλω μα εχει ηδη φυγει...

σαν τις σκιες που κοβουν βολτες γυρω απο το κρεββατι μου...
παιζουν με τα ματια μου...παιζουν με την ψυχη και τους φοβους και μου γελανε χαιρεκακα...
εδω ειμαστε δηλωνουν...εδω θα ειμαστε οτι κι αν κανεις...

καπως ετσι σηκωνομαι και την βγαζω σε ενα παγκακι για να περασει η νυχτα...
ενας περαστικος μου κλεινει το ματι...
τι ψαχνεις ρωταει...
τα ονειρα μου που πηγαν...;
γεμισε φευγατους η πολη σιγοψυθιριζει φευγωντας...
ετσι γουσταρουμε ρε του φωναζω τι θες...;

καπως ετσι ξεσπαω και προκαλω οποιον κινδυνο μου γυαλισει...
ματαια ομως...
δεν γινεται τιποτα πριν της ωρας του...το ηξερες αυτο...;
κι υστερα λες γιατι αγωνιζομαι...;για ποιο ρημαδι επιτευγμα...;για ποια πραγματοποιηση...;

κι υστερα...κι υστερα ανοιγω στη διαπασων τη μουσικη να σκεπασει τις σκεψεις να μην ακουω...
ουτε κι αυτο εχει αποτελεσμα...
τελευταια τιποτα δεν εχει αποτελεσμα...
τιποτα δεν μου δινει ευχαριστηση...τιποτα δεν γεμιζει την ψυχη μου...

τι κοιτας κι εσυ μεσα απο τον καθρεφτη...;
δεν μπορεις να κανεις την υπερβαση και να τον σπασεις...;
να ρθεις κοντα μου...να μου κανεις μια αγκαλια...να ψαξεις και να βρεις εναν τροπο να γεμισεις την ψυχη μου...
αληθεια δεν ξερω πως για να σου υποδειξω...μονος πρεπει να ψαξεις...
αλλα...

αποψε θα επρεπε να ησουν εδω...
θα ηθελα να ησουν εδω...να μη φοβασαι να με αγγιξεις...
να νιωσω την πρωτογνωρη πρωτη φορα και την αγωνια της επομενης...
να μην φοβαμαι μηπως ξεχαστω...να μην ειμαι ηδη ξεχασμενη...

βαρεθηκα τα λογια που ξεχνιουνται και τις σιωπες που με απαρνιουνται...
βαρεθηκα κι εμενα την ιδια με ολα οσα με ακολουθουν και οσα επονται...

ρημαδα νυχτα...
εξω βρεχει και μουσκεψε η καρδια μου...
τις ομπρελες τις πεταξα χρονια πριν κι ετσι μειναμε οι δυο μας...
εγω και η βροχη...

εγω...

η βροχη...

μονες...

μονη...

δεν θα ερθει κανεις και παλι αποψε...

κι ομως...ειμαι σιγουρη πως ολα επρεπε να ηταν αλλιως...

αλλα ειναι ετσι...
και δεν ξερω που να κρυφτω να περασει κι αυτη η νυχτα...

και εκεινο που με πονα πιοτερο...
ειναι που δεν περιμενω να αλλαξει τιποτα με το πρωτο φως της επομενης μερας...

ειναι κι αυτο κατι που αλλαξε μεσα σε ολα...

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΛΛΙΩΣ...ΚΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ...

παραμυθια πουλω λεω και διηγουμαι...

και καπως ετσι και λιγο αλλιως...
οι μερες περνανε...οι μηνες περνανε...ο χρονος ετοιμαζεται να φυγει...

καπως ετσι και λιγο αλλιως...
τι ομορφες μερες και τι ομορφοι Ανθρωποι...

στελνουν μυνηματα,mail,δωρα,Αγαπη...

H lena zip καταφτανει και φερνει μπισκοτα με γαλα και σχηματιζεται μεγαλο χαμογελο...
lenaki ευχαριστω γλυκια μου...

ο basnia ο αγαπημενος μου στελνει το νεο cd της Τσανακλιδου με μια πανεμορφη αφιερωση επανω...
μωρε γλυκε κι αγαπημενε με συγκινησες...
αγκαλιτσα...;

η cassiel εμπιστευεται μια πολυ προσωπικη της εμπειρια και δειχνει ετσι την συμπαρασταση της...
μικρουλα μου εχεις πολυ δυναμη μεσα σου...

ο Αριστοδιμος στελνει ολοκληρη ιστορια τοσο δικη του οσο λιγες...μου μιλαει σαν φιλος καρδιακος και καπως ετσι δενεται η μια ιστορια με την αλλη...
ποσο πολυ σε ευχαριστω καλε μου...

μια αλλη φιλη blogger στελνει αστεια κειμενακια και το νοιαξιμο της πολυ συχνα κι αν δεν αφηνει σχολια εδω αφηνει στην καρδια μου...

αλλες φιλες ειναι ετοιμες να βοηθησουν οπως και με οτι μπορουν αρκει να το ζητησω...

ενα φιλαρακι συναντω με χαμογελο σπανιο...κι ας λεει πως ειναι "σκαρτος" μονο αυτο δεν δειχνει...
πισω απο τον ευδιαθετο και παντα χαμογελαστο ανθρωπο κρυβεται μια απιστευτη ιστορια πονου που την περναει σαν να μου λεει καλημερα...
τοσο ψυχη...

κανεναν δεν θελω να αδικησω...ειστε ολοι εκει με αγαπη ο καθενας και με Ανθρωπια και με ψυχη και χαμογελω καθε που αντικρυζω ενα δικο σας στιγμα γιατι τελικα γνωστοι η' αγνωστοι η αγαπη ειναι μια...



καπως ετσι και λιγο αλλιως...

ειμαστε στον 5ο οροφο του νοσοκομειου...στον 6ο ειναι η jacki η αγαπημενη μου με τη δικη της μανουλα...
-μωρε θα πινουμε καφε στο νοσοκομειο τωρα για δες...(!)

η jacki παει κι ερχεται σε 2 οροφους καθε μερα...εμενα δεν με αφηνουν να πλησιασω λογω γριπης και ας μην ειναι αυτη η νεα η μοδατη...
φοραω μασκα και παω να τρυπωσω στα κρυφα...με παιρνουν χαμπαρι κι ευγενικα με πετανε εξω...
κανω μια βδομαδα να παω...στο μεταξυ η jacki γινεται φιλη με τη μαμα...της μαθαινει πως να λεει με θεατρικο τροπο "ποναααω"...
της μιλαει απταιστα ποντιακα και η μαμα ξεκαρδιζεται...
εντελει την αγαπαει...η' μαλλον αγαπανε η μια την αλλη...
μα πως αλλιως...;

περναει η γριπη φτανω στο νοσοκομειο...
η μαμα της ειναι μια γλυκα...με πιανει απο το χερι...
-εμεις τις μανουλες μας τις θελουμε διπλα μας...αντε καιρος να σηκωθειτε...
-εμεις αν φυγουμε η ζωη συνεχιζεται...
-σσσςςςς...οχι τετοια λογια...

βηματα απο την αρχη...
ντροπες για καταντια και λογια που σε συγκινουν...
ολα θα πανε καλα...πως αλλιως...;

μωρε φιλεναδα ηρθε η ωρα να στο πω...
ευχαριστω που μ'αγαπας τοσο...!



Σε ενα αλλο νοσοκομειο γεματο απο αγγελακια τα πραγματα κυλουν αλλιως...

εκει ειναι οι μανουλες που κλαινε και φοβουντε...
μα ολα θα πανε καλα...

ειναι ο Γιαννης που με ερωτευτηκε και μου κανει απειρες ζωγραφιες...και θελει να παντρευτουμε αλλα καπου εκει γυρω θα ειναι και η μαμα του...η επωνομαζομενη Ελινα της ζωγραφιας(απο μικροι ξεκινανε)

ειναι η γλυκια Πασχαλια που δειχνει το ταλεντο της...

ειναι ο μικρος Θοδωρης με ειδικες αναγκες που εχει πανεμορφο χαμογελο...

ειναι η Εμυ που μπαινουμε στο δωματιο της και τσιριζει στο λεπτο κι ετσι την χαιρεταμε απεξω...

ειναι ο Πετρος που φωναζει βοηθειααααααα μαμααααααα με παιρνουνε....

και ειναι η μικρη Μαρια...γεματη με την κακια αρρωστια και μολις 7...τοσο αδυνατη...τοσο ταλαιπωρημενη...τοσο ευθραστη...τοσο ομορφη...με 2 γονεις που χαμογελανε παρα την δυστηχια τους...
την μεταφερουνε...σε πιο "ειδικη" κλινικη...
-που θα παμε...;
-βολτα αγαπη μου...
-δεν θελω αλλη βολτα...κουραστηκα πια...
-.........................απο ολους εσυ εχεις το μεγαλυτερο δικιο...


καπως ετσι και λιγο αλλιως οι μερες ειναι πανεμορφες...
γεματες ηλιο...

οι δουλειες ειναι ατελειωτες στο καινουργιο σπιτι μεχρι να γινει σπιτι...
Η Μα'ι'ρα δυσκολευεται να συνηθισει...εχει παθει κατι σαν καταθλιψη και ξεσηκωνει τον κοσμο καθε ξημερωμα...αγνωστο γιατι επελεξε αυτη την ωρα...
τριβεται στις αγκαλιες μας ολο και περισσοτερο και της προσαπτουμε νεα ονομασια...
"love junkie"...
εκτος αυτου εχει αυξημενες "ορεξεις" τις οποιες οταν δεν ικανοποιει στο μαξιλαρι της βολευεται με το χαλακι του μπανιου και στις μεγαλες πικρες(μαξιλαρι πεταχτηκε,πορτα μπανιου εκλεισε ορμητικα) αρκειται στο χαλακι της κουζινας...αλλα σε σκυλους δεν καθομαστε...(!!!)


Καπως ετσι και λιγο αλλιως...
-Α! αυτη την φωτογραφια με εμας τις 2 μωρα εχει στην οθονη του κινητου του...
-.........(σιωπη).........

καπως ετσι και λιγο αλλιως...

-την αγαπαω ακομα...ειπε...
-σιωπη..................ΣΙΩΠΗ.....
μηπως να το γυριζαμε σε ταινια...;ε...;
τουλαχιστον να βγαλουμε τιποτα λεφτα απο αυτη την ΠΑΡΑΝΟΙΑ σε λεω...!!!


καπως ετσι και λιγο αλλιως...
βγαινουμε απο το επισκεπτηριο και γελαω σπαστικα σε ενα προαυλιο που ολοι με κοιτανε περιεργα...
το γελιο δεν μπορει να σταματησει...
η αδερφη μου μου δειχνει την κατευθυνση της ψυχιατρικης κλινικης...κι επειτα ξεκαρδιζεται κι αυτη....
--------------σχολιο ουδεν.......

καπως ετσι και λιγο αλλιως...
δευτερη φορα γλιτωσαμε απο του χαρου τα δοντια στο τσαφ...
Καποιος εκει ψηλα η' πολυ μας παιδευει η' τελικα δεν μας θελει ακομα κοντα Του...
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ....!!!


καπως ετσι και λιγο αλλιως εμεινε εγκυος...
ΑΑΑΑΑΑ!!!θα γινω θεια...;φιλοθεια ενταξει αλλα αμα το σκατοπαιδο σου με πει ποτε θεια θα χεστουμε ενταξει φιλεναδα...;

καπως ετσι και λιγο αλλιως...
μια προταση...γκουχ...χμμμ...Γαμου...
αναμεσα σε κουτες...σε δειπνο με σουβλακια...και αγκαλιες μοιρασμενες με γλυψιμο σκυλιου...

καπως ετσι και λιγο αλλιως...
περασαν ολοκληρα 7 χρονια...
7...;
ναι 7...
φαγουρας...;
λες...;
μμμ ισως...;
μηπως να κοιμοσουν στον καναπε αποψε...;
μηπως να ζεσταινες τα ποδια σου μονη σου...;
μηπως εισαι εντελως βλαμμενο...;
μ'αγαπας...;
οχι...
να φας σκατα...

καπως ετσι και λιγο αλλιως 3 η ωρα τη νυχτα χτυπαει τηλεφωνο...
δεν μπορω να κοιμηθω μονη μου...
δεν μπορω να παρω ανασα...
δεν μπορω σε χρειαζομαι...
ελα να με παρεις...
αναβαση στον πηγασο και φτανω...κοιμησου στον καναπε μου...
κοιμησου στην αγκαλια μου γιατι εγω ειμαι εδω μη φοβασαι...

καπως ετσι και λιγο αλλιως...
τα νευρα ξεπερνουν τα πιστευω...
-μη μου μιλας αλλο για Τον Θεο...
μη μου λες να κανω υπομονη...μη μου λες τιποτα...
-........................


καπως ετσι και λιγο αλλιως...
το μοιρολοι της μανας ακουγεται πανω απο ενα μνημα...
περασαν 3 χρονια...κιολας...
κι αυτα τα χριστουγεννα δεν θα εισαι μαζι μας...
δεν γιορταζουμε πια...που εισαι παιδι μου που καθε μερα με επαιρνες τηλεφωνο...;
...................

καπως ετσι και λιγο αλλιως κι αλλιωτικα...
μια μουσικη που ειχα καιρο να λαβω...
τα παλια ποτε δεν γινονται παλια οταν ζουν καθε μερα μεσα σου...
το ομορφοτερο δωρο σταλθηκε...
το φοραω και σε φοραω...
κι ακους την φωνη μου...
και σε νιωθω και ολο αυτο ειναι το πιο περιεργο πανεμορφο μοναδικο συναισθημα...
και ειμαι τυχερη που το 'χω...
και ναι εισαι τυχερος κι εσυ που το 'χεις...


καπως ετσι και λιγο αλλιως...
η ζωη κανει τα δικα της ετσι κι αλλιως...
και γινονται τα θαυματα οταν παψεις να επιμενεις λενε...
δεν ξερω...δεν ειδα...δεν ακουσα...
φοβαμαι και γελαω...
ζω και πεθαινω σχεδον καθημερινα...κι αλλες μερες δεν ζω καν...
μα παντως...Αγαπαω...
ακομα πιο πολυ και πιο πολλους...

γιατι...

καπως ετσι και λιγο αλλιως κι αλλιωτικα...
τελικα μοναχα αυτο μενει...
η αγαπη που πηρες και εδωσες...
τιποτε αλλο...

ΜΑ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...

και ολα τα συναισθηματα στο ζενιθ...
ο θανατος στα πατωματα και η χαρα με χειροκροτηματα και ασυγκρατητη χαρα παιδιου...

πειτε σ'αγαπω...
νιωστε την αγαπη απο παντου και δωστε παντου...
και ισως δειξτε και μερικα χαμογελα...καρδιας με ενα ευχαριστω...

-τελικα εσυ δεν βαζεις μυαλο ετσι...;
-πειραζει που βαζω καρδια...;

παντα ακολουθος της καρδιας...ακους...;
οι ανθρωποι βαζουμε εγωισμο,και λογικη,και χιλια δυο...η καρδια ξερει...ξερει παντα...
κι αν δεν...παλι κερδισμενοι θα βγουμε...





Υ.Γ1 ολους εναν εναν και διαφορετικα σας ευχαριστω και ειλικρινα απο καρδιας ευχομαι οσα κανατε να τα βρειτε διπλα και τριπλα μπροστα σας...

Υ.Γ2 φυσικα ειμαστε ακομα στο νοσοκομειο...δεν ξερω πια τιποτα...εγινε συνηθεια η καθημερινοτητα εκει...ψεμματα...δεν θα γινει ποτε...

Υ.Γ3 δεν υπαρχουν χειροτερα και καλυτερα...υπαρχει μοναχα αυτο που ζουμε και ο τροπος που ο καθενας μας το δεχεται και το αντιμετωπιζει-αντεχει η' οχι...

Υ.Γ4 αρχισα κατι περιεργα ταξιδια...ο εαυτος μου απο ψηλα εχει πλακα...

Υ.Γ5 Αγαπαω...ισως αυτο να ειναι τελικα το νοημα...να μαθαινεις να αγαπας...ακομα πιο πολυ!

Υ.Γ6 απο τα ποντιακα εμαθα μονο το πουλοπαμ...και κατι για "αγγουρι" που ειναι το αγορι και που ειναι αγουρο μαζι επειδη δεν ωριμαζουν ποτε ως γνωστον...αυτα και πολλα ειναι!
ειμαι Σαλονικια βερα εγω και θα λεω γιαβρι μου και πασα μου και πουλι μου νταξει...;

Υ.Γ7 λεω να επιστρεφω...αν μου επιτραπει...συγνωμη που δεν απαντησα ξανα στα σχολια σας...ευελπιστω πως απο εδω και περα θα το κανω...μου λειψατε!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...!

ΝΑΙΑΔΑ...!