ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΤΙΤΛΟΣ...

1...2...3...4 πλακακια λευκα κι υστερα ενα μπλε...

1...2...3...4...5 βηματα κι υστερα ασημενια γραμμη...

1...2...3...4...5...6 βηματα κι ακολουθεις την κοκκινη γραμμη...

μετα το τουνελ...

στριβεις δεξια κι ανεβαινεις 2 οροφους...

1...2...3 δωματιο στο νουμερο...

-εχετε καμια προσφατη αξονικη...;
-οχι...ειδατε κατι...;
-...............λυπαμαι κοριτσι μου...

ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...
ΖΩΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ...
ελπιδα...;
ΚΑΜΙΑ...
ποτε...;πως...;
ΑΠΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ...
χρονος...;
ΛΙΓΟΣ...
η μανουλα μου...;
ΛΥΠΑΜΑΙ...
τι να κανω...;
ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ...
μαλιστα...

ολα τα υπολοιπα δεν περιγραφονται...
τιποτα απο την κολαση που υπαρχει τουτες τις μερες και οσες ακολουθησουν δεν περιγραφεται...

σας ευχαριστω για το αιμα που στειλατε οσοι μπορεσατε και οσοι δεν μπορεσατε δεν πειραζει...
ευχαριστω για τα μεηλ και τα μυνηματα...συγνωμη αλλα δεν εχω καμια διαθεση να απαντω σε κανεναν...
αυτη την περιοδο ειμαι θυμωμενη με οτι ζει και αναπνεει...με ολα οσα εχω διαβασει...με ολα οσα πιστευα...
δεν θελω να ακουσω για Τον Θεο ακομα μια φορα...για την σωστη Του κριση...για τα σχεδια Του που εμεις δεν καταλαβαινουμε αλλα εκεινος ξερει...

δεν θελω να ακουσω να κανω υπομονη και κουραγιο...
δεν θελω να ακουσω πως υπαρχουν χειροτερα...δεν θελω να ακουσω για τα παιδακια που πεθαινουν κι αυτα σε τι φταιξανε...
δεν θελω να ακουσω για αλλους που εχασαν αγαπημενα προσωπα αλλα τα καταφεραν...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...αυτη ειναι η απαντηση σε ολα τα μεηλ και τα μυνηματα ανησυχιας...
δεν μπορω να αναπνευσω...
δεν μπορω να παρω τα ποδια μου...δεν μπορω να σταθω απεναντι σε ολα αυτα...
προσπαθω να σταθω για μια μικροτερη αδερφη...προσπαθω να σταθω για μια μανα που μεσα σε 3 χρονια χανει ενα ακομα παιδι...προσπαθω να σταθω για ολους οσους δεν θα αντεξουν αν λυγισω...


βαρεθηκα να κοιμαμαι σε ενα κρεββατι νοσοκομειου...
βαρεθηκα να αντικρυζω νοσοκομες και γιατρους καθε μερα...
σιχαθηκα αυτο το συγκαταβατικο βλεμμα σε ολους...
σιχαθηκα να ακουω καθε μερα το "προετοιμαστειτε"...

πως προετοιμαζεσαι για τον θανατο της μανουλας σου...;

η μανουλα μου...που της κραταω το χερι καθε μερα...
που την παιρνω αγκαλια και ξαπλωνουμε μαζι...
που την μαλωνω που ζηταει συνεχεια αναψυκτικα...
που εκεινη ειναι ξαπλωμενη και σ'εμενα λεει φαε γιατι αρχισες να αδυνατιζεις...
που με παιρνει ο υπνος πανω της και μου χαιδευει τα μαλλια...
που μπαινει μια μελισα στο δωματιο και φωναζει μη τυχον και την σκοτωσετε...
που αναρωτιεται ποτε θα γινει καλα να παμε για ψαρεμα...
που με μαλωνει που διεκοψα την πρακτικη μου για να ειμαι διπλα της...
που μας μεγαλωσε μονη της...
που στερηθηκε τα παντα για να ειναι σωστη απεναντι μας...
που δεν πειραξε ποτε κανεναν...
που ετρεχε μια ζωη για ολους και για ολα...
η μανουλα μου ειναι σ'εκεινο το κρεββατι κι εγω δεν μπορω να κανω τιποτα...

αυτη την μανουλα επιτρεπει Ο Θεος...η ζωη...η μοιρα να φυγει...
γι αυτο μη μου μιλατε αλλο για Τον Θεο στα μυνηματα και στα μεηλ σας...
γιατι ειμαι θυμωμενη μαζι Του και ειμαι θυμωμενη γενικα με ολους οσους απλα λενε κατι μονο για να το πουνε...

λοιπον δεν με νοιαζουν τα χειροτερα τωρα και δεν ξερω μεχρι ποτε δεν θα με νοιαζουν...γιατι πολυ πολυ απλα εγω χανω την μανουλα μου...κι αυτο ειναι το χειροτερο για μενα...
ενας αγωνας 3 χρονων που φτανει στο τελος του ετσι αδοξα...
ενα θεατρο παραλογου με κλαματα,γελια,σπασμενα αντικειμενα και τσιριδες υστερικες...

λοιπον αυτα ειναι τα νεα μου...
συγχωρεστε με που θα κλεισω τα παραμυθια ετσι ασχημα και θυμωμενα...
δεν θα εγραφα τιποτα αλλα θεωρω αδικο που δεν απαντω σε κανεναν και τουλαχιστον αυτο ειναι μια γενικη απαντηση...οχι αυτη που θα ηθελα να δωσω αλλα μονο αυτη εχω κουραγιο τωρα...
συγχωρεστε με αν δεν απαντω...δεν εχω κουραγιο να πω αλλη μια φορα τα ιδια...
η μαμα μου εκανε μεταστασεις...και πεθαινει...σημερα...αυριο...σε ενα μηνα...καπου στα κοντα παντως...
κι εγω δεν θυμιζω τιποτα απο οσα ημουν καποτε...
πεθαινω καθε μερα...

ισως μια μερα να επιστρεψω εδω...
ισως καποτε που δεν θα ειμαι ετσι να μπορεσω να κλεισω τα παραμυθια με αγαπη και οχι με θυμο...

δεν εχω αλλα να πω...
χρωστουσα σε καποιους ενα μεγαλο ευχαριστω για ολα οσα εκαναν και κανουν για μενα...
ξερουν αυτοι ποιοι ειναι...
ευχαριστω για τις κινησεις αγαπης που κανατε...
ευχαριστω που σταθηκατε διπλα μου...με οποιον τροπο μπορει ο καθενας...

ευχαριστω συγκεκριμενα εσενα...που μοναχα εσυ καταλαβες ολο αυτο σε ολο του το μεγεθος και δεν μου εδωσες αδικο σε κανενα σημειο...τελικα ειχα δικιο σε οτι ενιωσα σε ολους τους αιωνες...


λοιπον ζησανε οι υπολοιποι καλα...κι εμεις...γαμησε τα...!

Αντιο και σας ευχαριστω πολυ για ολα!

υποσχομαι μια μερα να επιστρεψω αν οχι για συνεχεια εστω για ενα καλο τελος...!
και κραταω παντα τις υποσχεσεις μου...!!!