ΠΟΥ...(!)...ΠΟΥ...(;;;)....ΠΟΥ...

Που μπηκε η Ανοιξη και μου εκλεισε για παντα την καρδια...
Που τα λουλουδια που σου 'φερα και μου χαμογελασες,στα πεταλα τους
δεν πραγματοποιησαν την ευχη σου...

Που σχεδον τελειωσαν ολα και δεν εχω δικαιολογια να μην σκεφτομαι...
Που ολοι ειναι πολυ περηφανοι...αξια θαυμασμου οσα εγιναν λενε...
μα ξεχνανε ποιανης κορες ημαστε και το λενε...;;;

Που σηκωνω το ακουστικο να σου πω κατι αλλα δεν εχω που να παρω...
Που ηρθα τρεχοντας να σου δειξω τι εκανα στα γεννεθλια σουμα στα μισα του δρομου δεν ηξερα που να παω...

Που οπως στα ειπα εγιναν...
Που ακομα μοιαζει λαθος η' ψεμα...
Που μου χαμογελας και το νιωθω...
Που ολες οι στιγμες περνανε σαν ταινια ξανα και ξανα...
και ψαχνω να βρω ποια σκηνη θα μπορουσα να αλλαξω...
για ενα εναλλακτικο τελος...
Που εσπασα με τα χερια μου πραγματα που 2 αντρες μαζι ζοριστηκαν...και σε θυμηθηκα πως εκανες τα ιδια...καποτε...

Που ολοι νομιζαν πως θα καταρευσω και πεισμωσα να τους διαψευσωγια να γελας περηφανα εκει ψηλα και να τους βγαζεις κοροιδευτικα την γλωσσα...

Που οι υπ-ανθρωποι δειξαν και παλι το πραγματικο τους προσωπο...με την αναλογη υποκρισια παντα και την καλη τους μασκα...
Που ακομα μια φορα ειχες δικιο...
Που βρηκα δικα σου ποιηματα και δακρυσα...
Που ηταν ενα σαν με κοιτουσες την ωρα που κοιμομουν μωρο ακομα...
Που δεν προλαβες να διαβασεις τα παραμυθια μου...
Που διαλεγω ακομα ταινιες για να δουμε μαζι...

Που αγνοησα ολα τα σημαδια τοσο επιδεικτικα μη θελοντας να τα πιστεψω...
Που οσο εγω εγραφα τα δικα μου παραμυθια η ζωη αλλη μια φορα εγραφε το δικο της...

Που ειμαι τοσο θυμωμενη...
Που νιωθω τοσο μονη...
Που κανεις και τιποτα δεν αναπληρωνει το δικο σου κενο...
Που πιανομαι απο ενα σωρο ψευδαισθησεις για να στεκομαι ακομα ορθια...Που κανω ολα οσα μου μαθες και εισαι μαζι μου...
Που κατεβαινω σε σπηλαια...
Που σκαρφαλωνω σε βουνα...
Που χοροπηδαω ξυπολυτη στην φυση...
Που αγκαλιαζω τα δεντρα...
και καπου εκει σε βλεπω ευτυχισμενη να μου ανεβαζεις το χερι και να λες "κολα το"...

Που δεν φοβαμαι πια...κι ασε τους αλλους να λενε "πολεμησε τους φοβους σου..."
Που νιωθω σαν να θυσιασες εσενα αλλη μια φορα και ειπες "για σενα"...

Που τα κοχυλια σου...οι πετρες σου...τα ξυλα σου...και η πιρογα σου ειναι στο σαλονι μου...
Που ολες οι αναβασεις...οι βουτιες...οι βολτες ειναι εκει μπροστα μου ζωντανες...
Που ολα τα προβληματα οχι μονο φανταζουν αλλα ΕΙΝΑΙ και γελοια...
Που ερχεται η Χαρουλα και σου υποσχομαι να παω...
και σου υποσχομαι πως αυτη την φορα θα την πει την "πιρογα"
και θα ακουστει μεχρι εκει πανω...

Που ηρθες επιτελους και ειπες πως ολα ειναι καλα...
Που εχουν ερθει τα πανω κατω...
Που ειναι τοσο επωδυνο ολο αυτο...

Που εγω που σιχαινομουν την κοκα κολα τωρα την ζηταω...
Που μυριζει παντου εσενα...
Που μου λειπεις τοσο πολυ...
Που αν ειναι μια φορα επωδυνη η κοπη του ομφαλιου λωρου την δευτερη ειναι αβασταχτος ο πονος...

Που κανεις δεν ξερει...και κανεις δεν θα μαθει ποτε το ποσο υπεροχη ησουν...
οπως το ξερω μονο εγω...
Που θελω να κανουμε μπανιο μαζι γιατι ζυγωνει το καλοκαιρι...
Που θελω να παμε για ποτο διπλα στη θαλασσα...
Που ειχαμε πει ενα ακομα ταξιδι μαζι σε ενα νησακι...

Που πια κανεις ανθρωπος δεν εχει παραπανω αξια απο οση του πρεπει...
Που δεν ψαχνω κανεναν...
Που οποιος θελει να με βρει ξερει που ειμαι...
ετσι για το γαμωτο που ξερεις μονο εσυ εκει ψηλα...
Που μου λειπεις...
Που σου ειπα θα πεθανω αν φυγεις κι ακομα ειμαι ζωντανη...
Που δεν εισαι εδω να μου πεις "Βουλα κοψε τις μαλακιες..."
Που σκεφτομαι πως θα μπορουσα να ειχα κανει κι αλλα...

Που μου λειπεις αβασταχτα...
Που τιποτα δεν θα ειναι ξανα το ιδιο...
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ...;;;
που σε εχω τοσο αναγκη...
Που ξερω πως εισαι παντου...αλλα ειναι τρομερα επωδυνο να μη μ'αγγιζεις...

Κι εσυ...ο οποιοσδηποτε εσυ... ξενε...
καθε βραδυ οταν κλεινει η πορτα της καθε ψυχης κι ανοιγει εκεινο το μικρο παραθυρο...
που ο χρονος μετραει αλλιως...που οι στιγμες και οι σκιες στηνουν χορο...
δεν ξερεις ουτε τι γινεται...ουτε τι βλεπεται...ουτε τι αισθανεται...
γι αυτο καλυτερα ΣΩΠΑ...μη λες ΤΙΠΟΤΑ...
.......................................



Υ.Γ1 το gcast μας τελειωσε οποτε μεχρι να βρω την ορεξη να ασχοληθω με αλλο προγραμματακι θα ακουτε τον "ακροβατη" που ετσι κι αλλιως ειναι επικαιρος και παντα αγαπημενος...

Υ.Γ2 ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΨΥΧΑ για ολα τα σχολια και ολες τις ευχες και τα μυνηματα και τα μεηλ...
ολους εναν εναν ξεχωριστα...συγνωμη αν δεν απαντησα αλλα...
τα διαβασα ολα και συγκινηθηκα με ολα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μεσα απο την καρδια μου...

Υ.Γ3 θα καταφερω να επιστρεψω καποια στιγμη με παραμυθια και παλι...

Υ.Γ4 να περασετε ολοι σας πανεμορφα κι αγαπημενα τουτες τις μερες!


Να'ι'αδα

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ...!!!

Χαμηλωστε τον "ακροβατη"...ανοιξτε το βιντεο...ακουστε την "πιρογα"...παει μαζι με το παραμυθι...ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ...ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΕ...ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ...


Αγαπημενη μου μανουλα...
ειναι κοντα 3 χρονια που ο καρκινος μπηκε στη ζωη μας...
αυτη η καθημερινη παλη...ο αγωνας...η ζωη κι ο θανατος μαζι...

ειναι περιπου 6 μηνες που πιο πολυ ζουσαμε στα νοσοκομεια παρα στο σπιτι...
και ειναι κοντα 1,5 μηνας που μαθαμε για τις μεταστασεις...
1,5 μηνας με κρυφα δακρυα...με εναν πανικο για το πως...για το τι...
με θυμο...και με μια κρυφη ελπιδα πως ολα ισως και να αλλαξουν...

ηταν ακριβως Δευτερα...
"θελω να παμε σπιτι..."ειπες...
κι αφου μετακομισαμε ενα νοσοκομειο σπιτι την τριτη ημασταν εκει...
και χαμογελουσες...και βλεπαμε μαζι τηλεοραση...και σχολιαζαμε την εκπομπη με την Χαρουλα...
και λες "θα ερθει θεσσαλονικη..." και ειπα "θα παμε..." και ισως ηλπιζα πως θα μπορουσαμε...

κι υστερα αρχισες να πεφτεις...μερα με την μερα...ωρα με την ωρα...
ο πονος δεν σε αφηνε οσο κι αν τον πολεμουσαμε...
και σου λεγα "κανε ενα ακομα κουραγιο..."
και μου ψιθυρισες "θελω να πεθανω..."
κι εγω που στη ζωη μου αυτο φοβομουν κι απευχομουν παντα ειπα στον εαυτο μου...παψε να εισαι εγωιστρια...μαζεψα οση δυναμη ειχα και σου ειπα...
"μανουλα μου αν θες να φυγεις μην κουραζεσαι αλλο για εμας...μην μενεις για εμας...εμεις θα ειμαστε καλα στο υποσχομαι..."

και μετα απο πολλες μερες ειδα το προσωπο σου να χαμογελα...να ηρεμει..."αχ αληθεια μου λες αγαπη μου...;θα ειστε καλα...;"
"ναι μανουλα μου...θα εχουμε η μια την αλλη...αν θες να φυγεις πηγαινε...ησυχασε..."
"τωρα μπορω να ηρεμησω ειπες..."
"με μια συμφωνια ομως..."
"τι παιδι μου...;"
"θα ερχεσαι οσο πιο συχνα μπορεις...στα ονειρα...στο οπως...οπου...να μου μιλας και να σε βλεπω..."
"στο υποσχομαι..."ειπες...

δυο νυχτες δεν μπορεσες να κοιμηθεις...ο πονος ηταν τοσος που δεν σ'αφησε λεπτο...
κι εγω δεν αφησα δευτερολεπτο που να μην σου πω ποσο σ'αγαπαω...
2 μερες κοιτουσες συνεχεια το ρολοι σου...
τι κοιτας ρε μαμα...;τι περιμενεις...;σε ρωτουσαμε...
"εχω ραντεβου..."απαντουσες...
με ποιον βρε μανουλα...;
με τον χαρο...

..............................

2 νυχτες αγρυπνες φωναζες τον αδερφο σου...
"αντε...αντε ελα..."του λεγες...

κι ελεγα φτανει η ωρα...θα φυγεις μανουλα μου και τι θα γινω...;
κι ελεγα οχι...οχι θα δεις τελευταια στιγμη θα αλλαξουν ολα και θα γινεις καλα...
γιατι ετσι πρεπει...γιατι εισαι τοσο νεα...γιατι την αλλη βδομαδα εχεις γενεθλια και πρεπει να σου βαλω Βασιλη να ακουσεις και να γουσταρεις...και πρεπει να σβησεις 49 κερακια...
γιατι σου εχω γραψει ενα cd και ειπαμε θα κανουμε μια βολτα μεγαλη στην θαλασσα να το ακουσουμε...
γιατι σε λιγους μηνες ορκιζομαι και ειπες θα εισαι εκει...γιατι οταν παντρευτω ειπες θα εισαι εκει...γιατι σου ελεγα πως μονο σε σενα θα φορτωνω τα παιδια μου οταν κανω να τα προσεχεις...κι ελεγες ξεχνα το...

Κυριακη βραδυ ζητησες να σηκωθεις και να καθησεις...
ζητησες τσιγαρο...τοσο επιτακτικα...
το καπνισες κι υστερα ξαπλωσες και παλι...

Δευτερα πρωι κοιταξες το ρολοι..."περιμενω την ωρα..."
ποια ωρα ρε μαμακα...;
"την ωρα του χριστου και της παναγιας..."

Δευτερα πρωι κοιταξες το ρολοι...10 παρα εικοσι...
μου απομενουν δεκα λεπτα ειπες...
10 παρα δεκα σταματησες να μιλας...αρχισες να κοιμασαι βαθια...τους φωναξα ολους...
η μαμα μου θα φυγει ειπα...
ολη μερα κι ολη νυχτα παλευες...η καρδια σου ηταν πολυ δυνατη μας ειχαν πει...

Δευτερα βραδυ λυγισα...
"σηκω μανουλα και θα σου δινω οσα αναψυκτικα θες...σηκω μονο ανοιξε τα ματακια σου...μιλα μου ξανα...σε παρακαλω μη φυγεις..."κι οσα δακρυα εκρυψα τοσο καιρο ξεχυθηκαν διχως σταματημο...
κι ανοιξες τα ματακια σου...με κοιταξες...απλωσες το χερακι σου μου χαιδεψες το προσωπο και μη στεναχωριεσαι ειπες...
υστερα παλι κοιμηθηκες...

το πρωι της Τριτης φυγαν ολοι...
ενας ενας στις δουλειες τους...φυγετε ειπα...θα αντεξει κι αλλο η μαμα μου...παλι λαθος συναγερμο μας βαρεσε...ολο κατι τετοια μας κανει τελευταια...

και μειναμε οι τρεις μας...εσυ εγω και η μικρη...και καπου στο βαθος μια φιλη που δεν εφευγε με τιποτα...

μπηκα στο δωματιο...
απλωσες το χερι σαν να θελες κατι να πεις...
εσκυψα το αυτι μου στο στομα να ακουσω...
ενα απαλο φιλι ακουμπησες στο μαγουλο μου...
υστερα ζηλεψε και η μικρη και εσκυψε κι αυτη...
πηρε το φιλι σου κι εκεινη...

η βαρια ανασα εγινε αναλαφρη...
Γεωργια...ελα...
ενα χερι εγω κι ενα η μικρη...
1...
2...
3 ανασες...

3 η ωρα το μεσημερι...
εφυγες...

τοσο πανικοβληθηκα που προσπαθησα να σε επαναφερω...
οσα κι αν ξεραμε...οσο κι αν προσπαθουσαν να μας προετοιμασουν...
οσο κι αν προσπαθουσαμε να προετοιμαστουμε...
δεν το ειχαμε πιστεψει τελικα...δεν θελαμε να το πιστεψουμε...

εσυ ειχες ηδη φυγει...

τριτη...9 του Μαρτη...στις 3 το μεσημερι...
στα χερια μου...και στις μικρης...στην αγκαλια μας...
ετσι θελησες να φυγεις...
ησυχα και περηφανα...

Μανουλα μου...
ακομα δεν μπορω να το πιστεψω...
νομιζω πως ανα πασα στιγμη θα σε δω...θα σε παρω τηλεφωνο και θα μιλαμε με τις ωρες...
νομιζω πως θα με παρεις να μου πεις μην ξεχασω να φερω κοκα κολα...
νομιζω πως γυρισα σπιτι να κανω ενα μπανιο στα γρηγορα και να ξαναρθω...

Μανουλα ειναι τοσα τα διαδικαστικα που σιχαινοσουν που εχω σιχαθει διπλα...
ηρθα αντιμετωπη με οσα φοβομουν και απεφευγα παντα...
νομιζω πως εχω παγωσει τον πονο μεχρι να τελειωσουν ολα αυτα τα κοσμικα χαζα που ποτε δεν γουσταρες...

κι υστερα ειναι κατι στιγμες που χιλιες βελονες τρυπανε την καρδια μου και δεν ξερω πως να σταματησω τον πονο...
ειναι που θελω να σε αγγιξω μια ακομα φορα και τα νυχια μου γεμιζουν χωμα...
ειναι που ολη μερα προσπαθω να μην σκεφτομαι μεχρι αποκαμωμενη να κοιμηθω οπως οπως και ξυπναω τρομαγμενη την νυχτα ζητωντας να σε δω...

Μανουλα μου...
δεν ξερω πως να το αντεξω ολο αυτο...
και ειναι μονο η αρχη...
δεν ξερω πως να ζησω χωρις εσενα...ο κομπος στο λαιμο με πνιγει...
η μονη λυτρωση που σκεφτομαι ειναι να ερθω κοντα σου...
αλλα κι αυτο δεν ξερω πως να το καταφερω...

Μανουλα μου οπου παω μυριζει λουλουδια...

ειχες πει οταν θα φυγω θελω να παιζει "η πιρογα"...απο την Χαρουλα...
και την βαλαμε μαμα...την ακουσες...η τελευταια ζεμπεκια...η δικη σου ζεμπεκια...
αυτη που παντα χορευες...την χορεψες ξανα στους ουρανους... περηφανα...τοσο ωραια...τοσο μοναδικα...οπως ησουν...
περηφανη...
ωραια...
μοναδικη...
αντρακι...
τσαμπουκας...
ευαισθητη...
λεβεντια...
παλληκαρι...
η Μανουλα μου...
η ανασα μου...
η ζωη μου...
η λατρεμενη μου...

Καλο ταξιδι στην χωρα των αγγελων μανουλα μου...!
Μην ξεχνας να ερχεσαι οπως υποσχεθηκες...!


"ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ...
ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΡΙΕΥΕΙ Η ΒΡΟΧΗ...
ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΤΩΡΑ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙΣ...
ΚΑΙ ΣΕ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΚΗΠΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ..."

αν κοιταξεις λιγο κατω θα το δεις καπου γραμενο...







Υ.Γ jacki αγαπημενη,καναρινενια μου ευχαριστω που ηρθατε να την χαιρετησετε...!
ειμαι σιγουρη πως το χαρηκε...μικρη μου πριγκιπισα σ'αγαπουσε πολυ...και την εκανες να γελα...ριχνε που και που κανα ποντιακο εκει ψηλα να ξεκαρδιζεται...

Υ.Γ2 basniaki μου ευχαριστω για τα πανεμορφα λουλουδια...τα λατρευε και σιγουρα τα βλεπει,σκυβει και τα μυριζει...

Υ.Γ3 Ευρυνοε καλε μου ειμαι σιγουρη πως συναντηθηκαν με τους δικους σου και τους μιλα για τον γερο- Πλατανο...ευχαριστω που την θυμηθηκες και φωτισες τον δρομο της...

Υ.Γ4 Φεγγαρολουστη μου αγαπημενη...ησουν εκει...οπως εισαι παντα και φτανει που το νιωθω...η μαμα μου χαιρεται που μ'αγαπας τοσο...σου χαμογελα και το βλεπω...

Υ.Γ5 Π...λατρεμενε...ησουν εκει...οπως παντα...δεν ξερω πως να το δειξω το ευχαριστω και την αγαπη μου...ναι εγω...κι ομως δεν ξερω...ομως ησουν εκει...
σ'αγαπουσε να το ξερεις...ανα πασα στιγμη ομως αν...θα σε σκοτωνε και λυπαμαι που στο λεω αλλα τωρα εχει περισσοτερη δυναμη...και τα βλεπει και ολα...
ξερω ποσο την αγαπουσες...

Υ.Γ6 μικρη μου...εγω κι εσυ μειναμε...θα με κρατας και θα σε κραταω για να χαμογελα συνεχεια...σ'εχω αναγκη...

Υ.Γ7 ολους σας,σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου που ησασταν ο καθενας κοντα μου με τον τροπο που μπορουσε...για το αιμα που δωσατε...για τα μυνηματα,τα μεηλ και τα τηλεφωνα σας...συγνωμη αν δεν απαντω...μην μου κακιωσετε αλλα δεν...ειμαι εγω ακομα...δεν ξερω και αν θα ειμαι ξανα...ακομα σας αγαπω και ισως περισσοτερο απο πριν...και σιγουρα εχω αναγκη την αγαπη τωρα περισσοτερο απο ποτε...απλα δεν ξερω πως να το δειξω τωρα...γι αυτο μην μου κακιωσετε...

Υ.Γ8 περασα πολλες στιγμες αναμεσα στη ζωη και στον θανατο και τωρα πια με σιγουρια ενα μπορω να πω που το ελεγα παντα...μονο η αγαπη μετραει σε αυτο το περασμα μας απο εδω...μην χανετε χρονο με οποιαδηποτε μαλακια...ναι μαλακια...κλισε αλλα τελικα το μονο αληθινο...ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...πιαστε το νοημα τουτης της φρασης...το αληθινο νοημα...
τελικα ποσα απο οσα καθημερινα μας απασχολουν εχει νοημα να μας απασχολουν...;
ευχομαι να μην χρειαστει να φτασει καποιος να περασει ολα αυτα για να το καταλαβει...
μονο η αγαπη μετραει...ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...
"
(κι επειδη δεν λεει να μου κανει το χατηρι το gcast ξανα χαμηλωστε τον" ακροβατη" και ακουστε την "πιρογα" της μανουλας μου...)ετσι γουσταρε...!!!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ...
θα προσπαθησω να επανελθω σιγα σιγα...γενικα και ειδικα...
ορκο δεν παιρνω...στο επομενο λεπτο μπορει να λεω αλλα...

περασε το λεπτο...
θελω να ξυπνησω απο αυτον τον τρομερο εφιαλτη...
τι γινεται...;
που εισαι μαμα μου...;

Μανουλα μου...συνεχεια και παντου μυριζει λουλουδια...
καπου γυρω μου θα εισαι...!


ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΖΕΜΠΕΚΙΑ ΤΩΡΑ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...!!!!!!!!!!!!!
κι εγω γαμωτο μου χτυπαω οπως παντα παλαμακια...

ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ...!
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ...!