ξημερωνει...
αναρωτιεμαι τι σημαινει να εισαι μητερα...
απο την πλευρα της κορης νομιζω το γνωριζω καλυτερα...
Μαμα ειναι να εισαι εκει πρωι,μεσημερι,βραδυ...
κι οταν δεν εισαι να παιρνεις τουλαχιστον 30 τηλεφωνα την ημερα...
Μαμα ειναι να γραφεις ποιηματα την ωρα που το παιδι σου κοιμαται κι εσυ το κοιταζεις...
Μαμα ειναι να το φιλας στο μετωπο και να γνωριζεις ποσο ακριβως πυρετο εχει...
να το βοηθας να κανει τα πρωτα του βηματα κρατωντας του τα χερια...
υστερα μεγαλο οταν τρωει τα μουτρα του σε λακουβες και κακους δρομους να απλωνεις το χερι και παλι να το κρατας για να σηκωθει και να ορθοποδησει...ξανα...και ξανα...
Μαμα ειναι οταν δεν γραφει καλα στις εξετασεις να το παιρνεις αγκαλια και να λες δεν πειραζει...δεν με νοιαζει...σημασια εχει να εισαι καλα εσυ παιδι μου...
Μαμα ειναι να το μαλωνεις που παταει ξυπολυτο...που φωναζεις να ντυνεται καλα μη κρυωσει...που του λες να μην εμπιστευεται ξενους...
Μαμα ειναι να το παιρνεις μαζι σου σε συναυλιες...να τραγουδατε μαζι...να μπορειτε να μοιραστητε ενα ποτο οταν εκεινο μεγαλωσει...
Μαμα ειναι να κλαις στο δωματιο σου...να της φωναζεις να φυγει επειδη δεν θες να δεις κανεναν κι εκεινη να λεει ενταξει...κι υστερα απο λιγο να ξαναρχεται για να δει αν εισαι καλα...
Μαμα ειναι να σε περιμενει ξαγρυπνη τα ξημερωματα κι αφου ξαπλωσεις τοτε να μπορει να κοιμηθει...
Μαμα ειναι να δουλευει νυχτα μερα μη σου λειψει τιποτα...
Μαμα ειναι να μην την ακους,να της φωναζεις,να της λες πως εκεινη δεν ξερει και πως εσυ ξερεις καλυτερα,να κανεις το δικο σου,να την πληγωνεις κι εκεινη να ειναι ΠΑΝΤΑ εκει μολις πεις ή καλυτερα μολις σκεφτεις...ΜΑΜΑ...
Μαμα ειναι να ετοιμαζεσαι να αφησεις την τελευταια σου ανασα...και να χαιδευεις το παιδι σου λεγοντας "μην στεναχωριεσαι...μην πονας..."
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΜΑ...
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ...
......................................
η πρωτη φορα που χαμογελασα στην εγκυμοσυνη ηταν οταν ειδα πως ενα πλασμα κουνιοταν μεσα μου...
η δευτερη οταν ενιωσα ενα ελαχιστο σκιρτημα στα σωθικα μου...
κατα τ'αλλα δεν χαμογελουσα...δεν περνουσα καλα...δεν μου αρεζε τιποτα σε οσα ζουσα...
οι συνηθειες αλλαξαν...η διατροφη επισης...τα νευρα μου βαρουσαν κοκκινο σε ανυποπτες στιγμες...
το σωμα μου δεν το ελεγχα πια εγω αλλα ενα πλασμα που δεν γνωριζα καλα καλα και που...δεν το κρυβω,δεν ημουν σιγουρη αν το ηθελα...
και δεν μου αρεσε που δεν το ελεγχα εγω...δεν μου αρεσε που μου προκαλουσε εμμετους,φουσκωματα,απιστευτους πονοκεφαλους που με κρατουσαν μερες στο κρεββατι...
ολοκληρος ο χαρακτηρας μου αλοιωθηκε...
δεν μπορουσα καν να κοιμηθω σωστα...ποτε θα τελειωνε αυτο το μαρτυριο...;
Μαμα σημαινει οταν σου λενε πως κινδυνευει να νιωθεις πονο στην καρδια διχως να ξερεις γιατι ακριβως...
Μαμα σημαινει πως αυτο γι' το πλασμα που δεν εισαι σιγουρη τι ειναι...τι νιωθεις γι αυτο...εισαι ετοιμη να υποστεις οτι κι αν σου πουν...απλα εισαι...
Μαμα σημαινει πως βαζεις,διχως να ξερω πως μαλλον γινεται αυτοματα, τους δικους σου φοβους στην ακρη κι ευχεσαι να γεννηθει γερο...
την ημερα του Πασχα μου ανοιξαν εσπευσμενα την κοιλια που σε κρατουσε ζεστο για 8 μηνες...
ο φοβος μου ειχε φτασει στο αποκορυφωμα...το σωμα μου ηταν μουδιασμενο και το κεφαλι μου εκαιγε...
κι ομως το μονο που ειχε σημασια ηταν εκεινο το κλαμα που ακουστηκε...
κι υστερα αυτο ηταν...εκλαψα μαζι σου για ολους τους μηνες που ενιωθα να μη σε θελω...κι υστερα να σε θελω...κι υστερα παλι να νευριαζω και να μη σε θελω...κι υστερα να σου ζητω συγνωμη και να σου λεω ποσο σε αγαπω...
εκλαψα που δεν σε εβλεπα...
εκλαψα που δεν σε κρατησα αγκαλια παρα σου εδωσα βιαστηκα δυο φιλια στο μετωπο...
εκλαψα ολες τις επομενες μερες που φερναν στις υπολοιπες μανουλες τα μωρα τους κι εγω εβλεπα φωτογραφιες σου με βελονες και σωληνακια...
εκλαψα που ηρθες με ταλαιπωρια σε αυτον τον κοσμο...
εκλαψα οταν βημα βημα φορωντας μασκα και ποδια με αφησαν να σε δω μεσα στη θερμοκοιτιδα...
εκλαψα την πρωτη φορα που σε ακουμπησα...
εκλαψα τοσο πολυ οταν μετα απο μερες σε πηρα πρωτη φορα αγκαλια...
τι σημαινει να εισαι μαμα...;
Μαμα σημαινει να σε κοιταω και να αναρωτιεμαι απο που ηρθες εσυ τωρα...;
Μαμα σημαινει να κλαις και να νιωθω την κοιλια μου να ποναει απο εκει που βγηκες...
Μαμα σημαινει να βλεπω στο προσωπο σου κατι που αμυδρα μου μοιαζει...
Μαμα σημαινει να νιωθω το χερι σου να σφιγγει το δαχτυλο μου καθε μερα περισσοτερο...
Μαμα σημαινει να αγωνιας και να επιμενεις μεχρι να ρουφηξεις και την τελευταια σταγονα γαλα αλλιως πως θα μεγαλωσεις...;
Μαμα σημαινει να εχεις να κοιμηθεις μερες και νυχτες αλλα κατα καποιον περιεργο τροπο εχεις ακομα δυναμεις...
Μαμα σημαινει να σε φιλαω παντου και να μην το χορταινω...
Μαμα σημαινει να νευριαζεις τοσο πολυ που στη 1 ωρα που κοιμηθηκες ακους μια τσιριδα που σημαινει πως δεν θα κοιμηθεις αλλο κι ομως μολις σε παιρνω αγκαλια μου περναν τα νευρα...
Μαμα σημαινει να ηρεμεις τοσο περιεργα ακουγοντας την φωνη μου...
να χαμογελας και να σταματας το σπαρακτικο κλαμα μολις σε παιρνω αγκαλια...
να κοιμασαι ακουγοντας το τραγουδι που σου εβαζα οσο ησουν μεσα μου...
Μαμα σημαινει γραφωντας αυτα εδω αυτη τη στιγμη να σηκωνομαι δεκα φορες απλα να ελεγξω αν αναπνεεις την ωρα που κοιμασαι...
Μαμα σημαινει να κοιταζομαστε για ωρα και να αναρωτιεμαι τι ακριβως εχει συμβει τωρα...;εισαι δικος μου...;τι σχεση θα εχουμε...;θα με αγαπας...;θα ειμαι καλη μαμα...;θα κανω τα παντα για σενα...;
θα με θες και θα με χρειαζεσαι για παντα...;
Μαμα σημαινει να σε παιρνω αγκαλια και να κλαιω γιατι δεν καταλαβα ποτε ακριβως περασαν τα χρονια...δεν καταλαβα ποτε ακριβως εγινα μαμα...
Μαμα σημαινει αυτο το περιεργο δεσιμο μεταξυ μας που δεν εχω λογια να εξηγησω...
μεχρι τωρα γνωριζα την αισθηση της αγαπης,του ερωτα,της αναγκης,του φοβου...
αυτο που νιωθω τωρα δεν ξερω τι ειναι...δεν το εχω ξανανιωσει και ψαχνω να βρω τις λεξεις που θα το περιγραψουν...
μηπως αυτο σημαινει Μαμα...;
ειχες πολλες ευκαιριες να μην ερθεις σε αυτον τον κοσμο...πραγματικα παρα πολλες...
απο την αρχη μεχρι την τελευταια στιγμη...
ομως εσυ ηθελες...ηθελες πολυ για καποιο λογο...
και τα καταφερες...και σε ευχαριστω γι αυτο...
γιατι απο την στιγμη που ακουσα το κλαμα σου ελευθερωθηκα...
τιποτα απο τον παλιο μου εαυτο δεν ειναι ακριβως ιδιο...καθε μερα που περνα το νιωθω ολο και περισσοτερο...
με αλλαξες...προς το καλυτερο...
ναι σιγουρα εχεις τον σκοπο σου σε αυτον τον κοσμο που θα ειναι καταδικος σου και δεν θα διεκδικησω τιποτα απο αυτον τον σκοπο...απλα θελω να ειμαι εκει διπλα σου να σε βοηθαω και να σε στηριζω καθε που θα το εχεις αναγκη...
αλλα σιγουρα εχεις τον σκοπο σου και στη δικη μου ζωη...ναι σιγουρα...
γιατι πρωτη φορα στα 30 μου χρονια αρχιζω να την βλεπω σαν ΔΙΚΗ ΜΟΥ...
σε ευχαριστω...που ηρθες...
.............................................
Δεν ξερω τι σημαινει Μαμα...
Μαμα θα ηθελα τοσο πολυ να ησουν εδω...
ειναι τοσα που αναρωτιεμαι,φοβαμαι,θελω...τοσο διαφορετικα θα ηταν ολα αν ησουν εδω...
Μαμα θα ηθελα να σου φερω λουλουδια στο σπιτι σου...και να σε φιλησω...και να νιωσω την αγκαλια σου...
Μαμα θα ηθελα τοσο πολυ να νιωσω την στηριξη σου...το χερι σου στα μαλλια μου...την ανιδιοτελη πανακριβη μοναδικη σου αγαπη...
αχ Μαμα αν ησουν εδω ποσο αλλιως θα ενιωθα...ποτε δεν θα ημουν μονη...τιποτα δεν θα φοβομουν το ιδιο...αφου θα ησουν εσυ εκει να με προστατεψεις,να με φυλαξεις,να με συμβουλευσεις...
αχ Μαμα απλα θα ησουν εκει κι αυτο θα ηταν αρκετο...
Μαμα αν ολα αυτα που νιωθω για σενα τοσο εντονα...τοσο δυνατα...τοσο μοναδικα ακομα και τωρα που δεν εισαι εδω...αν ολα αυτα τα νιωθει αυτο το μικρο πλασμα μεσα στην αγκαλια μου...
τοτε...αυτο σημαινει να εισαι Μαμα...
και αυτο Μαμα εσυ μου το εμαθες...
σε ευχαριστω Μαμα...
Υ.Γ αγαπημενοι μου φιλοι του εδω...
ξερω πως χαθηκα για πολλους μηνες...σε τηλεφωνα,μυνηματα,μεηλ μπορει να μην απαντησα...
δεν θα δικαιολογηθω...
περασα απο παρα πολλα,με εχασα,εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου τοσες φορες που πια νομιζω πως καλυτερα πεταω παρα παταω...
δεν ειναι πως δεν νοιαζομαι,πως σας ξεχασα ή πως παει κι αυτη αλλη μια απο τα ιδια ηταν...
οχι...
μονο που καμια φορα στη ζωη μας συμβαινουν πραγματα που φερνουν τα πανω κατω...
σε μενα φαινεται πως κραταει χρονια αυτο το σκηνικο μεχρι να παρω το μαθημα μου και να αλλαξω σελιδες...
αρχιζω να πιστευω πως τα καταφερνω λιγο λιγο...πω πω ναι ειναι τοσο δυσκολο αυτο το ταξιδι προς τον εαυτο μας...ισως το δυσκολοτερο που συμβαινει στη διαρκεια της ζωης...
αλλα πρεπει να αξιζει για να εχει τοσο πονο...
ουτε ξερω ποσο κραταει...ουτε ξερω που θα με βγαλει...βασικα δεν ξερω τιποτα...αλλα το ξεκινησα...
κι ελπιζω να βγαζει καπου καλα...αλλωστε μονο καποια πραγματα μπορω να ορισω σε αυτο το ταξιδι...μονο να φροντισω οσο μπορω τις αποσκευες και τα εφοδια...τα υπολοιπα ολα απλα τα αφηνω Στο χερι καποιου Αλλου...
αυτα...
Χρονια πολλα σε ολες τις μανουλες του κοσμου...
και ψιτ...
αυριο μια αγκαλια στις μανουλες σας θα σημαινει πολλα...
ακουστε με που το λεω...
θα εδινα τα παντα για μια ακομα αγκαλια της...
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΜΑ...
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
