ηρθες επιτελους...
ποσο καιρο σε περιμενα να ξερες...
απο τοτε ναι...
δεν περασε ουτε μια μερα μακρια απο τη σκεψη σου...
σαν αιωνες μου φανηκαν οι απουσιες σου...
περασα αιωνες κρατωντας μια μυρωδια ζωντανη...
τα περιστερια δεν μου φερναν πλεον μυνηματα...
οι φωτογραφιες σου ξεθωριασαν...
κι ομως τα κρατησα ολα ζωντανα...
επειδη ερχοσουν καθε τοσο στα ονειρα μου...
και μου λεγες "περιμενε με"...
εδιωξα ολα τα τα αλλα για σενα...
που ησουν τοσο καιρο...;
τι εκανες μακρια απο μενα...;
οχι δεν θα κανω αλλες ερωτησεις...
ενταξει μονο θα σε κρατησω αγκαλια...
σαν να μην υπαρχει αυριο...
μου φτανει...μου φτανει...
μονο να εισαι εδω μου φτανει...
χαμογελαω...ειμαι ευτυχισμενη ξανα...
και η αιτια εισαι εσυ...
παντα η αιτια ησουν εσυ...
ξερω δεν εφταιγες που εφυγες ξαφνικα...
ξερω δεν ηθελες να φυγεις...
μα σου ειχα πει για παντα...
μεχρι την τελευταια μου μερα...
μου ειπες οτι τα δεσμα ειναι δυνατα...
μου ειπες περιμενε...
και τωρα εισαι εδω...
μονο χαμογελας ομως τιποτα δεν μου λες...
μη λες δεν πειραζει αρκει που εισαι εδω...
επιτελους εισαι εδω...
σαν ψεμα μου φαινεται...
σαν ονειρο...
οχι μη μου λες πως ειναι ονειρο παλι...
μη χαμογελας μιλα μου να ακουσω οτι δεν ειναι ονειρο...
ποσα ονειρα θα στοιχισει ακομα η απουσια σου...;
ποσο κοστιζει ενα ονειρο να το πληρωσω να πραγματοποιηθει...;
δεν εισαι εδω...
παλι ονειρο ηταν...
πιστεψα αυτη τη φορα πως ηταν αληθεια...
ποσα ακομα ονειρα να μετρησω...;
παλι απαντηση δεν εχεις...
