Θελεις να πατας σταθερα...
σ'αρεσουν οι ρηχες θαλασσες...
σ'αρεσει να γυρνας τον κοσμο...
αλλα παντα στα ρηχα...
εμενα μ'αρεσουν οι βαθιες θαλασσες...
κι ας μη γυρνω τον κοσμο...
κι ας με νομιζεις κολλημενο
στο ιδιο σημειο...
δεν υπαρχει συμπαν...
υπαρχουν μονο στιγμες...
συμπαντικες στιγμες...
αν φτασεις στην ακινησια,
μπορεις παντου να ταξιδεψεις...
γι αυτο ξεχασες που σου λεγα
μωρο μου,κεινο το πρωινο
διπλα στη σκαλα,
πως η ζωη κι ο θανατος δεν ειναι θεμα περιβαλλοντος...
ειναι θεμα αντοχης στην ιδια γραμμη πλευσης...
εγω δεν χρειαζομαι τον κοσμο...
κακως εχεις νομισει...
για μενα δεν υπαρχει κοσμος...
χρειαζομαι απλα να δημιουργω κοσμους...
Νικολας Ασιμος
ποσες ταμπελες κουβαλας που σου προσαπτουν τον τιτλο της ευτυχιας...;
ποτε θα καταλαβεις πως δεν υπαρχει αληθεια περα απο αυτη που αισθανεσαι...;
δεν εχω καμια διαθεση πια να παλεψω για τιποτα...
ειμαι το τιποτα...
κι ισως μια μερα να με καταλαβεις
κι ολα τα ακατανοητα που σου πα να αποκτησουν νοημα...
εγω βεβαια θα εχω φυγει αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα...
πολλες φορες συμβαινει να μην ερχεται κατι στην ωρα του...
πολλες φορες συμβαινει να κατεβαινεις σε λαθος στασεις...
και πιστεψε με...
οτι κι αν ακουσες...οσο κι αν προσπαθησαν να σε πεισουν...
δεν υπαρχει καμια μαγεια σε αυτο...
μονο αθλιοτητα...
