ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ...

Ζωντας στο σκοταδι εμαθα να κανω παρεα με τις σκιες...
πλαθω φανταστικα προσωπα και συζηταω μαζι τους...
μου κανουν τις πιο δυσκολες ερωτησεις...
μα απαντησεις δεν ξερουν να δινουν...
ζω στη νυχτα...
ποσο μ'αρεσει ο διαλογος με την μοναξια...
χωρις να φαινονται τα προσωπα μας...
μονο οι σκιες και τουτες ειναι πολυ ομοιες για να τις ξεχωρισει κανεις...
ετσι αν καποιο ματι μας παρει νομιζει πως ειμαστε ζευγαρι ερωτευμενο...

κανω ερωτα στην σκια μου τα βραδια...
και απο το ουρλιαχτο μου ξεπηδαν ολες οι αληθειες που βρωμισαν την ψυχη μου...
τρεμει το κορμι μου σαν καιγεται απο επιθυμια...
και η σιωπη μου επιβαλλεται σαν τιμωρια...
για ολα εκεινα τα εγληματα που δεν διεπραξα...

κι αν καπου ξεπεταγεται μια μορφη τωρα πια την διωχνω...
την αφηνω πισω οπως με αφησε κι αυτη...
την κοιταζω παγωμενα οπως με κοιταξε κι αυτη...
της επιβαλλω την σιωπη μου σαν τιμωρια...
για ολα εκεινα τα εγκληματα που διεπραξε...

και σαν τελειωσει η νυχτα κρυβομαι απο το φως...
σαν εκεινους τους βρυκολακες...
που φοβουνται οτι θα καουν...
ομως ξεχασαν πως ειναι ηδη πεθαμενοι...
ξεχασαν εκεινο το παλουκι που ειναι καρφωμενο...
στο μερος της καρδιας...

και λιγο πριν για παντα σιωπησω...
μια στιγμη αδυναμιας...
αναζητω τα χειλη σου για τον τελειωτικο μου θανατο...
οτι αρχισες τελειωσε το...
τελειωσε με...
κανε να πεθανω απο το χερι σου...
κι υστερα κλεισε μου τα ματια...
με το ιδιο χερι που καποτε με κρατησες...
και μου εδειξες εναν αλλο κοσμο...
τελειωσε με εσυ...
ειναι η τελευταια μου επιθυμια...