θαρρω πως οι ανεμοι μου φεραν ενα μυνημα...
ενα τοσο δα μικρουλι μυνημα...
ενα φιλι...
ισα που μ'ακουμπησε στα χειλη...
εκλεισα τα ματια και το ρουφουσα μη μου φυγει..
αχ γνωριμο φιλι...γεματο μυρωδιες...γεματο εικονες...
ποσο μικρο εισαι για να χωρεσεις οσα κουβαλας...
θαρρω τα αστερια κατεβηκαν χαμηλα αποψε...
τοσο οσο χρειαζεται για να μου κανουν παρεα...
να μου πουν τις ιστοριες των ανθρωπων που τους μιλουν καθε νυχτια...
ανοιξα τα αυτια μου να ακουσω το παραμυθι...
ψιθυροι γεμισαν την βραδια...
αχ φωτεινα μου αστερια ποσο φως σας κλεβουνε οι ιστοριες μας...
θαρρω πως η βροχη ξεπλυνε το απεναντι αγιοκλημα...
κι εκεινο εγυρε στο παραθυρι μου να με γεμισει μυρωδιες...
κι εσταξε την γλυκα του στα χερια μου...
πηρα κι εγω τις μυρωδιες του και τις φορεσα αρωμα στο κορμι μου...
να γλυκανω το καλεσμα μου...
και καπου εκει θαρρω αρχισα μια συζητηση με Τον Θεο...
τι ομορφα που εφτιαξες Θεε μου την φυση σου...
δεν χωραει τοση ομορφια σε μια καρδια...
πως να αντεξει τοσο βαρος πες μου...
θαρρω πως ειμαι ενα αστειακι κι εγω μεσα στην τοση ομορφια...
ενα ανεκδοτο για να σπασει ο παγος...
ενας κλοουν για να χαμογελανε τα παιδια...
μια μαριονετα που κινουν τα νηματα της αλλοι...
πες μου Θεε μου πως φαινομαι απο εκει ψηλα...;
μηπως σαν ενα παραπονο απ'τα πολλα...;
ποτιζει καποιο δακρυ μου τον ουρανο σου...;
οταν χαμογελω φωτιζει εκει πανω...;
κι οταν χαιδευω την αγαπη,ειναι απαλο το αγγιγμα μου...;
πως φαινομαι εδω στα χαμηλα...;
Θεε μου αξιζω τιποτα εδω...;
πως μετριεται η διαμονη μου...;
αν ερθω καποτε εκει ψηλα...αξιζει τιποτα η ψυχη μου...;
πες μου με τι χρωματα να σε ζωγραφισω...
θελεις με χαμογελο η' δακρυα να σε προυπαντησω...;
Θεε μου εχω μεριδιο εδω...;
να περιμενω καρτερικα η' να διεκδικησω...;
Θεε μου ειμαι τοσο μικρη πραγματικα...
ειλικρινα δεν ξερω πια πως να σε ευχαριστησω...
ποιες προσευχες να πω...πως φτανουν εκει πανω...
πως να ζητησω οσα ποθω χωρις να σε πικρανω...
Θεε μου μικρυνε λιγο τις αποστασεις μας και ασε με να Σε πλησιασω...
μια κλεφτη ματια υποσχομαι να ριξω...
να παψω να ειμαι τοσο μικρη αναζητω...
να αφησω λιγο αγιοκλημα στα ποδια Σου...
ενα δακρυ...κι ενα χαμογελο απο καρδιας...
Θεε μου τοση ομορφια υπαρχει γυρω μου...
και προλαβαινω μονο μια ματια...
που πανε οσα μου αναλογουν...;
Θεε μου συγχωρα με...σε κουρασα θαρρω με το παραπονο μου...
συγχωρα με... μα κουραστηκα τοσο πολυ...
λιγο ηλιο χρειαζομαι να στεγνωσω τα ρουχα μου...
κριμα δεν ειναι να τα φοραω συνεχεια βρεγμενα...;
Θεε μου...συγχωρα την πικρα μου αποψε...
ηπια λιγακι πονο...
κατι θα ηθελα να σε ρωτησω μονο...
πως φαινεται απο ψηλα η αγαπη...;
και κατι τελευταιο...
πες μου απο εκει ψηλα φαινεται να με πλησιασει τοσο δα...;
ενα τοσο δα μικρουλι μυνημα...
ενα φιλι...
ισα που μ'ακουμπησε στα χειλη...
εκλεισα τα ματια και το ρουφουσα μη μου φυγει..
αχ γνωριμο φιλι...γεματο μυρωδιες...γεματο εικονες...
ποσο μικρο εισαι για να χωρεσεις οσα κουβαλας...
θαρρω τα αστερια κατεβηκαν χαμηλα αποψε...
τοσο οσο χρειαζεται για να μου κανουν παρεα...
να μου πουν τις ιστοριες των ανθρωπων που τους μιλουν καθε νυχτια...
ανοιξα τα αυτια μου να ακουσω το παραμυθι...
ψιθυροι γεμισαν την βραδια...
αχ φωτεινα μου αστερια ποσο φως σας κλεβουνε οι ιστοριες μας...
θαρρω πως η βροχη ξεπλυνε το απεναντι αγιοκλημα...
κι εκεινο εγυρε στο παραθυρι μου να με γεμισει μυρωδιες...
κι εσταξε την γλυκα του στα χερια μου...
πηρα κι εγω τις μυρωδιες του και τις φορεσα αρωμα στο κορμι μου...
να γλυκανω το καλεσμα μου...
και καπου εκει θαρρω αρχισα μια συζητηση με Τον Θεο...
τι ομορφα που εφτιαξες Θεε μου την φυση σου...
δεν χωραει τοση ομορφια σε μια καρδια...
πως να αντεξει τοσο βαρος πες μου...
θαρρω πως ειμαι ενα αστειακι κι εγω μεσα στην τοση ομορφια...
ενα ανεκδοτο για να σπασει ο παγος...
ενας κλοουν για να χαμογελανε τα παιδια...
μια μαριονετα που κινουν τα νηματα της αλλοι...
πες μου Θεε μου πως φαινομαι απο εκει ψηλα...;
μηπως σαν ενα παραπονο απ'τα πολλα...;
ποτιζει καποιο δακρυ μου τον ουρανο σου...;
οταν χαμογελω φωτιζει εκει πανω...;
κι οταν χαιδευω την αγαπη,ειναι απαλο το αγγιγμα μου...;
πως φαινομαι εδω στα χαμηλα...;
Θεε μου αξιζω τιποτα εδω...;
πως μετριεται η διαμονη μου...;
αν ερθω καποτε εκει ψηλα...αξιζει τιποτα η ψυχη μου...;
πες μου με τι χρωματα να σε ζωγραφισω...
θελεις με χαμογελο η' δακρυα να σε προυπαντησω...;
Θεε μου εχω μεριδιο εδω...;
να περιμενω καρτερικα η' να διεκδικησω...;
Θεε μου ειμαι τοσο μικρη πραγματικα...
ειλικρινα δεν ξερω πια πως να σε ευχαριστησω...
ποιες προσευχες να πω...πως φτανουν εκει πανω...
πως να ζητησω οσα ποθω χωρις να σε πικρανω...
Θεε μου μικρυνε λιγο τις αποστασεις μας και ασε με να Σε πλησιασω...
μια κλεφτη ματια υποσχομαι να ριξω...
να παψω να ειμαι τοσο μικρη αναζητω...
να αφησω λιγο αγιοκλημα στα ποδια Σου...
ενα δακρυ...κι ενα χαμογελο απο καρδιας...
Θεε μου τοση ομορφια υπαρχει γυρω μου...
και προλαβαινω μονο μια ματια...
που πανε οσα μου αναλογουν...;
Θεε μου συγχωρα με...σε κουρασα θαρρω με το παραπονο μου...
συγχωρα με... μα κουραστηκα τοσο πολυ...
λιγο ηλιο χρειαζομαι να στεγνωσω τα ρουχα μου...
κριμα δεν ειναι να τα φοραω συνεχεια βρεγμενα...;
Θεε μου...συγχωρα την πικρα μου αποψε...
ηπια λιγακι πονο...
κατι θα ηθελα να σε ρωτησω μονο...
πως φαινεται απο ψηλα η αγαπη...;
και κατι τελευταιο...
πες μου απο εκει ψηλα φαινεται να με πλησιασει τοσο δα...;
34 σχόλια:
Καλημέρα!
Ο Θεός μας έχει δώσει τη δύναμη να γνωρίζουμε το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο. Πνοή μας έδωσε, ζωή, για να μην είμαστε ποτέ μόνοι. Αρκεί λοιπόν να κοιτάμε στην καρδιά μας, και να ακούμε τη φωνή της. Ο τρόπος του Θεού, της ζωής, είναι η Αγάπη. Αυτή είναι η γέφυρα που μικραίνει τις αποστάσεις κι ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις τον κόσμο. Και να πάρεις όποια απάντηση ζητάς!
ερωτευτηκα τις ερωτησεις σου
αραγε ακουει;
Yπέροχη η εγγραφή σου και οι σκεψεις σου μικρή μου νεράιδα..
Θα πω και γω το ιδιο με τη Φεη.
Ερωτευτηκα τις ερωτησεις σου..
Οσο για τις απαντήσεις.....
Εκεινος ξερει...
είμαστε τόσο μικροί θαρρώ, αλλά και τόσο μεγάλοι...μπορούμε να γίνουμε θεοί, αρκεί να το παλέψουμε.
Σε ακούει ο Θεός. Και σε ακούει γιατί είσαι ένα τόσο καλό πλάσμα. Σε ευχαριστώ για το ποίημα που διάβασα και με ταξίδεψε ήρεμα. Σε ευχαριστώ που με άφησες να δω και να γνωρίσω λίγο από το φως σου και να γευτώ λίγη από την καλοσύνη σου.
Καλημέρα σου.
...καλημερα μωρο μου..απ τα πιο συγκινητικα κειμενα σου το σημερινο..στο χρωμα των αστεριων στο αρωμα του γιασεμιου..και μην αναρωτιεσαι ..η διαμονη σου εδω κρινεται στα μετρα της αγαπης...οσο για το θεο και τη δυναμη της δημιουργιας του μην κοιτας ψηλα..μεσα σου βρισκεται..ολοκληρη εσυ εισαι ενα του θαυμα..το θαυμα της αγαπης του..καλημερα ψυχουλα μου καλη με ολη την αγαπη μου
αν μπορούσε θα ήταν πιό μεγάλο το φιλί,αν γινόταν θα εμενε γιά πάντα μαζί σου,αν...αν ...αν...όμως είναι πολλά τα αν και καμιά φορά δεν αντέχονται...σε φιλώ γλυκά
Αγάπη:αυτή είναι η λέξη κλειδί για να περιγράψεις το Θεό.Για να μπορέσεις να επικοινωνήσεις μαζί Του.Για να μπορέσεις να λάβεις όλες τις απαντήσεις που ζητάς.
Μα κι αν δεν τις λάβεις...
Πάλι από Αγάπη θα είναι...
"γιατί πολλές φορές αυτά που μας δίνει είναι σοφότερα και καλύτερα απ΄αυτά που επιθυμούμε.."
Για σκέψου το λίγο...
Καλησπέρα
κι ένα φιλί
Και βέβαια σε ακούει...
και δεν είσαι καθόλου μακριά Του...
είσαι μέσα σε Εκείνον, και Εκείνος είναι μέσα σε σένα...μοιραζόσαστε τον ίδιο Νου...
Και η αγάπη δεν χρειάζεται να σε πλησιάσει γιατί είσαι Αγάπη...
Πολύ όμορφη η προσευχή σου, νεραϊδούλα...κατευθείαν μέσα από την ψυχή σου...αυτές οι προσευχές έχουν δύναμη και εισακούγονται..
Φιλιά..
αυτές τα αναπάντητα ερωτηματικά είναι που μας κάνουν να προσπαθούμε ακόμη περισσότερο...
κι αν απαντήσεις εύκολα δεν βρίσκουμε, ανακαλύπτουμε ακόμη μια ερώτηση. γι' αυτό υπάρχει το σύμπαν. για να μας δίνει ερεθίσματα...
φιλιά βρόχινα...
Ο Θεός είναι μέσα μας κοριτσάκι τον κουβαλούμε ή τον εγκαταλείπουμε κι εσύ τον έχεις σε κάθε στίχο που γράφεις ,δεν χρειάζεται να του ζητάς Εκείνος ξέρει και δίνει όταν πρέπει, όταν έρχεται η ΄ώρα ,Φιλάκια κοριτσάκι.
καλε μου Νικολα(μπορω να σε λεω ετσι φανταζομαι)παντα κι εγω αυτο λεω...Ο Θεος ειναι αγαπη και οταν την αισθανεσαι τον βλεπεις και τον νιωθεις παντου...αλλα να ειναι μερικες φορες που σου κρυβεται...
σε φιλω!
fei θαρρω πως ακουει και απανταει αλλα πολλες φορες δεν ακουω...μαλλον θα φταιω εγω...
σε φιλω πολυ καλη μου!
Μαρακι μου σε ευχαριστω πολυ για τα ομορφα σου λογια...μετρανε πολυ μεσα μου...
Εκεινος ξερει σιγουρα τις απαντησεις...ισως καποτε να το ακουσω και παλι...
νεραιδενια φιλια με πολυ αγαπη!
μωβ αερα μου ειμαστε οτι πολυ προσπαθουμε...αρα μπορουμε να ειμαστε μικροι,μπορουμε και μεγαλοι...απο εμας εξαρταται το ξερω...τη δυναμη χανω που και που...
σου στελνω φιλια με τον αερα σου που δροσιζει τα παραμυθια μου!
jackouli μου εγω σε ευχαριστω που ειδα δυο ματακια γεματα αγαπη...μια ψυχη τοσο ευαισθητη...μια καρδια γεματη για ολους...μια αγκαλια που δεν ηθελα να τελειωσει...
σε ευχαριστω κοριτσακι...!
εχεις την παντοτινη μου αγαπη!
Φωτεινουλα ειχες δεν ειχες με συγκινησες παλι!
αν κριθω απο την αγαπη τοτε με σιγουρια μπορω να πω πως κατι αξιζω εκει πανω...
σε ευχαριστω τοσο πολυ για ολα σου τα ομορφα λογακια...
με πολυ αγαπη σου στελνω ενα χαμογελο και μια αγκαλια!
anima κραταω αυτο που ειπες "καμια φορα αυτα που μας δινει ειναι σοφοτερα και καλυτερα απο αυτα που ζηταμε"
ειχα διαβασει καπου πως Ο Θεος φτιαχνει ενα κεντημα...εμεις απο κατω βλεπουμε μονο τα ξεφτια απο τις κλωστες...οταν ερθει η ωρα ομως θα δουμε τι ομορφο ειναι το εργοχειρο Του!
σε φιλω νεραιδενια καλη μου!
christina μου μακαρι να ειναι δυνατη και μακαρι να εισακουστει!
ειναι απο καρδιας αυτο ειναι το μονο σιγουρο!
σε ευχαριστω πολυ για τον θησαυρο σου!
εσυ ξερεις...εισαι κοντα!
νεραιδενια φιλακια!
νεραιδα για να μας δινει ερεθισματα...
για να παιρνει μυνηματα απο μας...
για να μας στελνει καποιον η' κατι οταν δεν αντεχουμε αλλο πια...
νεραιδενια φιλια!
αχτιδακι σε ευχαριστω πολυ!
ξερω ετσι ειναι δεν εχεις αδικο...
Εκεινος ξερει...ανθρωπος ειμαι ας με συγχωρεσει λοιπον που οταν βαραινω λιγο παραπανω Του κανω παραπονα...
μετα παλι Του χαμογελαω!
σε φιλω πολυ!
ναιδα.σε ακουη αυτος αλα μηπως εισαι πολυ ψιλα για να σε φταση????για μενα ειναι υμνος εξομολογησης προς τον ...ΘΕΟ ΣΟΥ...ειδες και ο πονος κασδιας χρειαζετε για να λεμε ..ζωγραφιες...
γλυκιε μου ανωνυμε...αν μου επιτρεπεις θα σου πω πως το "αν"...αν τοποθετησεις τα δυο γραμματα αναποδα γινεται "να"...να ειναι το φιλι πιο μεγαλο...να μεινεις για παντα εκει που θελεις...αν το θελεις...
τα "αν" αντεχονται οταν υπαρχει αγαπη...ετσι διαβασα καπου,πως η αληθινη αγαπη μπορει να υποχωρει στη λογικη αλλα δεν πεθαινει,ζει παντα στις καρδιες αυτων που αγαπουν,αντεχει στην αποσταση και στον χρονο και δεν λογαριαζει τον θανατο...
τι κι αν εχει γυρισματα ασχημα ο καιρος...αν αυτη ειναι αληθινη φερνει τα δικα της γυρισματα...ετσι γιατι καποιοι την πιστεψαν και της εδωσαν δωρο απο μια καρδια...
βεβαια ολα αυτα ισχυουν "αν" ειναι αληθινη...τοτε τα "αν" γινονται "να"...
κραταω το φιλι σου στην καρδια μου...
ειδες που .... σε ακουσε......
gregory καλε μου ναι χρειαζεται ο πονος καρδιας για να ζωγραφισουμε οπως ειπες...ο πονος ειναι δημιουργικος το ξερω...
λες να με ακουσε...;ισως...
σε φιλω!
Οι ερωτήσεις που στέκονται η μιά απέναντι στην άλλη,"ψιθυροι γεμισαν την βραδια...",και ήταν σαν να λέγαν κοίταξε τον εαυτό σου και δοκίμασε τον τρόπο να απαντήσεις. Ας μη βαραίνει η ζυγαριά του πόνου.΄Οταν σε λυγίζει η θλίψη δύναμη σου δίνει η ελπίδα των απλών πραγμάτων, ένα λουλούδι που θα δείς με το φέγγος της μέρας. Στάσου με ευγνωμοσύνη
απέναντι στ΄αστέρια και μην τους λές "αχ φωτεινα μου αστερια ποσο φως σας κλεβουνε οι ιστοριες μας..." γιατί αυτές τις ιστορίες μας αγαπάνε. Γιατί οι όμορφες εικόνες σου τη μέρα ζωγραφίζουν.
καλε μου albus χαμογελαω στα λουλουδια...
καλημεριζω τα πουλια...
μιλαω στα αστερια...
στελνω μυνηματα με τους ανεμους...
χαιδευω τη βροχη...
απλα καμια φορα εχω κλειστα τα ματια...ειναι τοτε που σε λυγιζει λιγο η θλιψη οπως ειπες κι εσυ...
μα και παλι μαθαινω θαρρω να ξαναγεννιεμαι...προσπαθω εστω...
σε φιλω νεραιδενια!
Εξομολογητικος διαλογος. Οχι μονολογος. Δεν ξερω γιατι, αλλα νιωθω οτι οταν μιλαμε στο Θεο ειναι εκει, μας ακουει... Και οσα υπαρχουν μεσα και γυρω μας ειναι οι απαντησεις του. Διαλογος ειναι...
Υπεροχος διαλογος...!
Όντως η ομορφιά της φύσης είναι αδύνατον να χωρέσει σε μια μόνο καρδιά. Μπορεί ωστόσο να μας γεμίσει τη μέσα ματιά με εικόνες φανταστικές, να πλημμυρίσει το είναι μας με γλυκιά αισιοδοξία. Να μας κάνει ν' αναζητήσουμε την Άλλη καρδιά...
Υπέροχο το μήνυμα
που σου έφεραν οι άνεμοι..
Περιβόλι με άνθη..
Και φιλιά φεγγερά..
Με ανάσες με χρώματα..
Ζωηρά κι ανεξίτηλα..
Του φωτός και του έρωτα..
Να είσαι καλά ΝαΪάδα μου
και να έχεις μια ευχάριστη μέρα..
πρωτοπλαστη το εχω νιωσει κι εγω αυτο...να μιλαω και να με ακουει και ειναι μια αισθηση μοναδικη λες μπορεις να Τον αγγιξεις....
διαλογος ναι εχεις δικιο...
σε φιλω!
Λακη ετσι...
σε παρακινει να βρεις την Αλλη καρδια για να μοιραστεις αυτη την ομορφια...
η ευτυχια πολλαπλασιαζεται οταν διαιρειται...ειναι το πιο ομορφο συναισθημα
νεραιδενια φιλια!
παντα αναζωογονητικο το περασμα σου Τακη μου...το εχω συνδεσει μεσα μου με μια μελωδια απο βαλς και μια γλυκια μυρωδια...
σε ευχαριστω για τον ομορφο σου λογο!
σου στελνω νεραιδενιο φιλι!
Δημοσίευση σχολίου