ποσο καιρο ανοιγα διαπλατα τα ματια και κοιτουσα...
ποσο καιρο εσκυβα ευλαβικα το κεφαλι και περιμενα...
ενα νευμα...
μια λεξη...
κρεμομουν απο δυο χειλη ερμητικα σφραγισμενα...
εκει κρεμομουν απο μια τοση δα λεπτη κλωστουλα...
και γυρω μου δεκαδες ψαλιδια να απειλουν να την κοψουν...
μα εγω εκει,με τη ζωη μου να υπερασπιζομαι την κλωστουλα...
την γεφυρα μου με τα σφραγισμενα χειλη...
την ελπιδα μου πως θα μου πουν μια λεξη καποια μερα...
Θεε μου τι ακριβες που ειναι οι λεξεις Σου...
τι ακριβες και οι σιωπες Σου...
καμια φορα πλησιαζα τα χειλη ετσι οπως κρεμομουν...
κι εκλεβα ενα τους φιλι...
ενα μικρουλι φιλι κοκκινο σαν ροδο...
και μου φτανε...
πως μου φτανε αληθεια...
γεμιζε η ψυχη μου μαργαριτες...
ενα ματσο ολανθιστες πολυχρωμες μαργαριτες που ευωδιαζαν τον κοσμο μου...
Θεε μου τι ομορφα που μυριζει ο κοσμος απο αυτες τις μαργαριτες...
εμενα πολυ καιρο ετσι σε εναν μυρωδατο κοσμο...
με ενα μονο φιλι...
το κρατουσα...το επαιζα...το εβγαζα στο φως και το εδειχνα...
το εκρυβα μη μου το κλεψουν...το φυλαγα βαθια μεσα μου...
μα σαν περνουσε ο καιρος φοβομουν τα ψαλιδια γυρω μου...
κι αυτα σαν περναν ειδηση τον φοβο μου ολο και πιο απειλητικα γινονταν...
αρχιζα κι εγω μετα να μαδαω τις μαργαριτες μου...
και ψυθιριζα...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
μαδουσα και ψιθυριζα...
που και που αφηνα να ποτιστουν τα πεταμενα πεταλα απο ενα δακρυ...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
και χανοταν το αρωμα...και εσβηνε η ομορφια...κι ερχοταν σκοταδι...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου τι ομορφα που ειναι τα φιλια Σου...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα....
Θεε μου κρεμομαι απο μια λεπτη κλωστουλα...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου παρε μακρια τα ψαλιδια με τρομαζουν...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου ποσα λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου μη με αφηνεις χωρις μαργαριτες...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
εκει θα μεινω για παντα να περιμενω ενα νευμα...
μια λεξη...ενα κλεφτο φιλι...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου τι ακριβες ειναι οι λεξεις σου...
τι πανακριβα πληρωνουμε τις σιωπες σου...
ποσο καιρο εσκυβα ευλαβικα το κεφαλι και περιμενα...
ενα νευμα...
μια λεξη...
κρεμομουν απο δυο χειλη ερμητικα σφραγισμενα...
εκει κρεμομουν απο μια τοση δα λεπτη κλωστουλα...
και γυρω μου δεκαδες ψαλιδια να απειλουν να την κοψουν...
μα εγω εκει,με τη ζωη μου να υπερασπιζομαι την κλωστουλα...
την γεφυρα μου με τα σφραγισμενα χειλη...
την ελπιδα μου πως θα μου πουν μια λεξη καποια μερα...
Θεε μου τι ακριβες που ειναι οι λεξεις Σου...
τι ακριβες και οι σιωπες Σου...
καμια φορα πλησιαζα τα χειλη ετσι οπως κρεμομουν...
κι εκλεβα ενα τους φιλι...
ενα μικρουλι φιλι κοκκινο σαν ροδο...
και μου φτανε...
πως μου φτανε αληθεια...
γεμιζε η ψυχη μου μαργαριτες...
ενα ματσο ολανθιστες πολυχρωμες μαργαριτες που ευωδιαζαν τον κοσμο μου...
Θεε μου τι ομορφα που μυριζει ο κοσμος απο αυτες τις μαργαριτες...
εμενα πολυ καιρο ετσι σε εναν μυρωδατο κοσμο...
με ενα μονο φιλι...
το κρατουσα...το επαιζα...το εβγαζα στο φως και το εδειχνα...
το εκρυβα μη μου το κλεψουν...το φυλαγα βαθια μεσα μου...
μα σαν περνουσε ο καιρος φοβομουν τα ψαλιδια γυρω μου...
κι αυτα σαν περναν ειδηση τον φοβο μου ολο και πιο απειλητικα γινονταν...
αρχιζα κι εγω μετα να μαδαω τις μαργαριτες μου...
και ψυθιριζα...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
μαδουσα και ψιθυριζα...
που και που αφηνα να ποτιστουν τα πεταμενα πεταλα απο ενα δακρυ...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
και χανοταν το αρωμα...και εσβηνε η ομορφια...κι ερχοταν σκοταδι...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου τι ομορφα που ειναι τα φιλια Σου...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα....
Θεε μου κρεμομαι απο μια λεπτη κλωστουλα...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου παρε μακρια τα ψαλιδια με τρομαζουν...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου ποσα λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου μη με αφηνεις χωρις μαργαριτες...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
εκει θα μεινω για παντα να περιμενω ενα νευμα...
μια λεξη...ενα κλεφτο φιλι...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
Θεε μου τι ακριβες ειναι οι λεξεις σου...
τι πανακριβα πληρωνουμε τις σιωπες σου...
πως ειναι να μενεις χωρις ανασα...
και να αιωρεισαι σε μια κλωστη....
και να μαδας μαργαριτες...
32 σχόλια:
Ξέρεις...μαδούσα συχνά Μαργαρίτες. Και πάντα δε μ αγαπά έβγαινε. Αποφάσισα να αλλάξω το παιχνίδι. Μ αγαπά, μ αγαπά ... και τότε μ αγαπούσε. Πάντα. Σ αγαπάει μικρή μου. Απλά δε μπορει να το πει..μάλλον.
Σε φιλώ, σε αγκαλιάζω, σε ευχαριστώ και είναι τόσο τέλειο το κείμενο.
:):):)
jacki μου σ'αγαπα...ασε με να πω πως οποιος αντικρυσει την καλοσυνη σου δεν μπορει παρα να σ'αγαπα...
τι ωραια αγκαλια...τι γλυκο φιλι...!
σε ευχαριστω φιλεναδα για ολα!
Kαι γω μαδουσα μαργαριτες οταν ομως ήμουν μικρή.. πολυ μικρή..
Μετα άρχισα να μαζεύω κόκκινα τριαντάφυλλα και τωρα κατι απο αυτα τα χω φυλαγμένα σε βελουδινο πουγκί..
Οσο για σενα..
Μια φορά στη ζωή μας αγαπάμε δυνατά τόσο που όλες οι αλλες μας φαινονται ανουσιες.
Τωρα το ποτε θα ναι αυτο....οταν ερχεται η ωρα το καταλαβαινουμε παντα..
Γιατι απλα μας τσακίζει.. και δεν εχει σχεση με καμια αλλη αγαπη που άπλά πονάει....
Σ΄ αγαπάει...σ'αγαπάει...σ'αγαπάει αυτό είναι το μόνο σίγουρο!!!
..ααααα σ αγαπα σ αγαπα σ αγαπα..αυτο τουλειπε μην αγαπα το μωρο μου...[υπεροχη εγγραφη εγγραφη μικρουλα μου..ακριβες οι λεξεις ακριβες κι οι σιωπες!..αχ μωρο μου..και σ αγαπαει ειπαμε..μην του θυμωσω..]καλημερα μικρουλι με πολλη αγαπη..
αχ αυτό το "πόσα λίγα χρειάζομαι για να αντέχω"...
ευωδιάζει όσο και μια μαργαρίτα μέσα στο δικό της λιβάδι...
φιλιά βρόχινα...
καμιά φορά αξίζει να αγαπάς και χωρίς να σε αγαπάνε:)
η μαργαριτα ..σε αγαπαη ...ειπαμε...μην αμφιβαλης γιατι...ισος να παψη να σε αγαπαη...
Ειναι ακριβες οι σιωπες... Μπαινεις στη διαδικασια να μαντεψεις τι κρυβουν... Να μαντεψεις αν αυτες οι σιωπες περιεχουν ενα "σ'αγαπω"... Ξερεις κατι ναιαδα μου; Πιστευω οτι πισω απ'την ακριβη σιωπη κρυβεται ενα ακομα πιο ακριβο σ'αγαπω. Ενα σ'αγαπω που δεν ειναι μονο μια λεξη... Ειναι συναισθημα βαθυ... Ακριβο... Που τρομαζει να γινει γραμματα... Υπαρχει ομως... Νιωσε το...
Φιλια!
Μαρια μου οταν ησουν μικρη ε...;
λες να μην μεγαλωσω ποτε τοτε...;
δεν ξερω αν αγαπαμε μια φορα τοσο δυνατα...ισως να ειναι κι ετσι η' ισως και οχι...δεν ξερω...δεν μπορω να μετρησω την αγαπη...
φιλακια Μαρακι μου πολλα!
ανωνυμε/η μαλλον ξερεις την αγαπη μου για να εισαι τοσο σιγουρος/η...οποτε αν θες της μεταφερεις ενα μυνημα...;δεν ειναι τιποτα σπουδαιο ενα μικρο στιχακι ειναι...πες του αφιερωμενο απο μια νεραιδα...
"αν μ'αγαπας γινε ονειρο...
ποτε να μην ξυπνησω...
γιατι με την αγαπη σου...
ποθω να ξεψυχησω..."
Φωτεινουλα μου αρεσε το σχολιο σου πολυ...μου θυμισε κατι που κανω κι εγω οταν καποιος πειραζει μια φιλη μου...θα του δειξω...θα του κανω...που σε πειραξε κλπ κλπ...φυσικα δεν κανω τιποτα γιατι μετα της περναει της φιλης η φουρια...
σε ευχαριστω γλυκια μου φωτεινη για τα μυρωδατα σχολια σου παντα!
σε φιλω πολυ!
νεραιδα το νιωθεις κι εσυ ε...;
ετσι ακριβως ευωδιαζει...τοσα λιγα πραγματικα...για να αντεχεις...και η μυρωδια ξεχυνεται μετα παντου...
νεραιδενια φιλια!
καλε μου mauveair φυσικα!
παντα αξιζει να αγαπας ειτε σ'αγαπανε ειτε οχι...αλλο αν το πληρωνεις ακριβα αν τυχει να μη σ'αγαπανε...αλλα αξιζει.
παντα αξιζει να νιωσεις την ζεστασια της αγαπης!
σε φιλω καλε μου!
gregory μου σιγουρο και αυστηρο σε βρησκω και μου αρεσε πολυ το σχολιο σου....καθαρα αντρικη αντιδραση και με εκανες να χαμογελασω!
σε ευχαριστω πολυ!
πιασε ενα νεραιδενιο φιλι!
αχ πρωτοπλαστη μου ποσο μου αρεσε αυτο που εγραψες..."πισω απο μια ακριβη σιωπη κρυβεται ενα ακομα πιο ακριβο σ'αγαπω,ενα σ'αγαπω που δεν ειναι μονο μια λεξη...ειναι συναισθημα...βαθυ...ακριβο...που τρομαζει να γινει γραμματα..."
υπεροχο...μου αρεσε...μου ταιριαζει...το κραταω μεσα μου!
σε ευχαριστω πολυ!
σε φιλω!
Oταν ερθει η ωρα θα το καταλαβεις..
Κατι ξερω και γω .. :)
Πολλες φορες ερωτευτηκα και πολυ μαλιστα , αλλα μια ηταν η χαριστική βολή..
Η αμφιβολία είναι επικύνδινο δηλητήριο.. Θα συμφωνήσω με την Jacki.. Μ΄αγαπά.. μ΄αγαπά...
:))
Υπέροχο το γραπτό σου νεραϊδούλα...
έχεις Θείο Δώρο, το ξέρεις;
...θα συμφωνήσω με κάποιους προλαλίσαντες....φυσικά και σε αγαπά...μην πέφτεις στον πειρασμό της αμφιβολίας...
...και αφού το ξέρεις...ο Θεός δεν έχει Σιωπές..Πάντα μας μιλά...εμείς είμαστε που αφήνουμε τα "ψαλίδια" να είναι πιο ηχηρά από την Φωνή Του και δεν Τον ακούμε....
εκεί θα δείξουμε την δύναμη της θέλησής μας...παρά τα "ψαλίδια" και τις σειρήνες που θέλουν να μας παραπλανήσουν εμείς τα προσπερνούμε γιατί γνωρίζουμε ότι Αυτός πηγαίνει μαζί μας όπου και να πάμε...
Φιλιά...
έτσι μετρούσα τα δάκρυα,
κάθε φορά που νέρωναν τις παλάμες μου...
τούτα τα πέταλα, πάντα ήταν
στολίδι της αλήθειας μου...
καλημέρα Ναιάδα γλυκιά...:)
Για έναν άνθρωπο έχω μαδήσει μαργαρίτες στη ζωή μου και ήμουν πολύ μικρή θυμάμαι, για τον πατέρα μου.
Κι έλεγα "μ'αγαπά, δε μ'αγαπά..;" και τον κοίταζα βαθειά μέσα στα μάτια του. Κι εκείνος με σήκωνε ψηλά και μου λεγε "..πολύ και για πάντα!" , ο,τι κι αν έλεγε η μαργαρίτα στα χέρια μου.
Και αυτό μου έφτανε, γιατί ναι, είναι λίγα αυτά που χρειαζόμαστε για να αντέχουμε.
Τόσο όμορφο κείμενο, μου έφερες απ'τις πιο όμορφες αναμνήσεις στο νου μου. Να είσαι καλά!
Καλώς σε βρήκα!
Μαρια μου ναι...ισως να ξερω αλλα να μη θελω να το παραδεχτω...ποιος ξερει...παντως εχεις δικιο!
Νικολα ομορφο παιχνιδι αυτο που προτεινε η jacki..δεν το ειχα σκεφτει ποτε...και εξαφανιζει και την αμφιβολια...
νεραιδενια φιλια!
christina σε ευχαριστω γλυκια μου για τα καλα σου λογια!
Ο Θεος ειναι παντα εκει...και τα ψαλιδια ειναι παντα εκει...εμεις αναλογα με το αν εχουμε λουλουδια η' αγκαθια μεσα μας στην προκειμενη ακουμε η' οχι την μια η' την αλλη φωνη...καμια φορα ειναι και η ζωη που τα φερνει ετσι...
σε φιλω πολυ!
γωγω στολιδι της αληθειας...τι ομορφο πραγματι να εχουμε τετοια στολιδια να ντυνουμε τις αληθειες μας...!
πολλα φιλακια καλη μου!
ηλιαχτιδα καλοσωρισες στα παραμυθια!
χαιρομαι που σου εφερε ομορφες εικονες στο μυαλο αυτο το κειμενο...αληθεια ειναι μοναδικη αισθηση μεσα απο μερικες λεξεις να βρισκουμε κατι απο μας...το εχω νιωσει κι εγω οταν διαβαζω κατι απο καποιον αλλο και λες...καμια φορα διαφορετικες ζωες περνανε απο τα ιδια μονοπατια και αφηνει η καθε μια την πατημασια της...!
ειναι γεγονος η ευτυχια μας κρυβεται σε πολυ λιγα πραγματα...και λιγα ειναι αυτα που μας δινουν κουραγιο για να αντεχουμε...τα πιο αληθινα!
νεραιδενια φιλια και φυσικα χαιρομαι που ηρθες!
"Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις."
(Νατάσα Μποφίλιου:Εν Λευκώ)
Κανένα δικό μου σχόλιο Νεράιδα μου.Νομίζω πως καταλαβαίνεις..
Καλησπέρα
καταλαβαινω anima μου πολυ καλα μαλιστα!
σε φιλω!
Χαίρομαι,
αν κι ήμουν σίγουρη...
Φιλί
Κι αν μ αγαπά ποτέ δε μου το λέει
ποτέ του δε το δείχνει
και πονάει η καρδιά απ τις αμφιβολίες και το μυαλό νεκρώνει τις αισθήσεις
ετσι κάθε τοσο μαδάω μαργαρίτες
μέσα στη βροχή ψάχνοντας
την απάντηση να βρω
μ αγαπά δε μ αγαπά ....
Απ τη συννεφιασμένη Θεσσαλονίκη πολλά φιλιά και την αγάπη μου για μια όμορφη εβδομάδα
κλειω καλοσωρισες στα παραμυθια!
ειναι πολυ ομορφο αυτο που μου εγραψες και σε ευχαριστω!
χαλια στη θεσσαλονικη ο καιρος..σημερα βρεχει πολυ πολυ και ξεπλενουμε ολα μας τα λαθη!
φιλια πολλα και απο μενα γλυκια μου!!!
''πως ειναι να μενεις χωρις ανασα...
και να αιωρεισαι σε μια κλωστη....
και να μαδας μαργαριτες.''
με ζαλισε η ομορφια και ο πονος
Δημοσίευση σχολίου