ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ...

χαμενη στα παραμυθια μου καθως περιπλανιoμουν...
συναντησα μια σιωπηλη πριγκιπισσα...
εψαχνε μια νεραιδα οπως αποδειχτηκε μετα μα οχι εμενα...
εγω δεν ειχα να της δωσω αυτο που ποθουσε...
αλλα ειχα μπολικη αστεροσκονη και της ειπα αν θελει,οποτε θελει να μου ζηταει...
λιγο διστακτικη στην αρχη ηταν αυτη η πριγκιπισσα...
σιγα σιγα ομως αρχισε να δεχεται την αστεροσκονη ευχαριστα και με χαμογελο...
αρχισε να ανοιγει την καρδια της και να μου μιλα...
μου ειπε για τον δικο της μικρο πριγκηπα...
εναν πριγκιπα που της εδειξε τον πλανητη του...
εναν πριγκιπα που της εμαθε πραγματα που δεν ηξερε...
της εδειξε μερη στο δικο της τοπιο που μονη της δεν μπορουσε να δει...
οταν μιλουσε για τον πριγκιπα της τα ματια της γυαλιζαν...
απο αγαπη...απο μνημες...απο ποθο...απο μοναξια...
ο μικρος της πριγκιπας δεν ειναι κοντα της...
της εδειξε ολη την ομορφια του κοσμου μα δεν την μοιραστηκε μαζι της...
κι ομως αυτη η καλοσυνατη πριγκιπισσα αρκεστηκε σ'αυτο...
δεν ζητησε το παραπανω...δεν απαιτησε...
τον αφησε να φυγει κι εμεινε να τον αγαπαει σιωπηλα...
τοσο σιωπηλα που ακους την αγαπη της για εκεινον...
στο θροισμα των φυλλων οταν σηκωνει ελαφρυ αερακι...
τοσο απολυτη αγαπη...
τοσο ανιδιοτελης...
τοσο ομορφη...
τοσο αληθινη...
ετσι ειναι αυτες οι πραγματικες αγαπες...
σιωπηλες και μοναδικες...
οσο για την αγαπη που δεν μπορει να δωσει σ'εκεινον...
εμαθε να τη δινει απλοχερα σε ολα τα ξωτικα γυρω της...
ετσι εδωσε και σε μενα...
δεν ξερω αν ο δικος της πριγκηπας ακουσει καποτε το καλεσμα της...
μα πιστευω πως το παραμυθι της θα εχει ενα ομορφο τελος...
απο εκεινα που με χαμογελο λες...
ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα...
και καπου εκει γυρω θα υπαρχει παντα μια νεραιδα...
να γεμιζει αστεροσκονη της στιγμες της...

#########

για ενα υπεροχο πλασμα...
μια μικρη πριγκιπισσα...
που ειχα την τυχη να γνωρισω...
και να πω πως η συναντηση μας ηταν γεματη μαγεια...
κρυσταλινα βλεμματα...
ζεστες ανασες...
αγαπη που ξεχυλιζε απο παντου...
λιγο γρανιτα φραουλα...
και γεματες αγκαλιες...
για την jacki!