Στεκομαι στη μεση της αυλης...
κλεινω τα ματια και μετραω τα βηματα μου,απο την Βερυκοκια μεχρι την Ροδια...
λιγοστεψαν τα βηματα...
μεγαλωσα και μικρυνε ο κοσμος μου...
Κανω μια βολτα σε ολα τα δωματια...χαιδευω τα επιπλα και ανοιγω καθε ντουλαπι που καποτε δεν εφτανα η' δεν μου επιτρεποταν...
κοιταζω το ειδωλο μου στον παλιο καθρεφτη...αλλαξε κι αυτο...δεν φοραω πια τα κοντα φορεματακια με τις τιραντες...ουτε το καπελο με τα κερασακια επανω...
το τοτε κοριτσακι μαλλον θα κοιταζε με απορια την σημερινη γυναικα με το σκουρο παλτο,της ψηλες μποτες και τα μεγαλα γυαλια...
Στο δωματιο μου υπαρχει ακομα μια ξανθια κουκλα με ενα γαλαζιο φορεμα με κοκκινες δαντελες στις ακρες...
καποτε γεμιζε την αγκαλια μου και ακουγε ολα τα μυστικα μου...
την ακουω να μου ψιθυριζει "που μ'αφησες τοσα χρονια...;"
μεγαλωσαν τα μυστικα μου της λεω και εισαι πολυ μικρη για να τ'αντεξεις...
εσυ τα αντεχεις; μου απαντα...
οχι αλλα εμαθα να προσποιουμαι πολυ καλα ολα αυτα τα χρονια πως αντεχω...
παρε με μαζι σου μου ειπε και θα προσποιουμαστε μαζι πως αντεχουμε...
Παω στην κουζινα και το προσωπο μου φωτιζεται οταν βλεπω πως υπαρχουν ακομη δυο απο τα αγαπημενα μου βαζα...βανιλια και βυσσινο...
(σσσςςς μην κανεις θορυβο με το σκαμνακι και βαλε μονο μια κουταλια μην καταλαβουν πως φαγαμε πριν απο το φαγητο)
Καθομαι λιγο στον καναπε...ακουω μια φωνη "...κι υστερα το βασιλοπουλο σκοτωσε τον δρακο ,εσωσε την πριγκιπισσα και παντρευτηκανε στο παλατι του..."
-κοιμησου τωρα παιδι μου...
-να κραταω το χερακι σου θελω...
-να το κρατας...
-γιαγια γιατι ειναι τσαλακωμενα τα χερια σου...;
-ετσι γινεται παιδι μου οταν μεγαλωνεις...
-γιαγια φοβαμαι τον δρακο...
-μη φοβασαι γιατι μια μερα θα ερθει το βασιλοπουλο και θα τον σκοτωσει και μετα θα σε παντρευτει και θα ζησετε ευτυχισμενοι...μεχρι τοτε μη φοβασαι ειμαι εγω εδω,ολα θα πανε καλα...
Βγαινω στον κηπο...τριανταφυλλα κοκκινα,κιτρινα,λευκα,πορτοκαλι...
επαιρνα τα πεταλα και τα χτυπουσα στην παλαμη μου...αν εσκαγε τοτε με αγαπουσε,αν οχι δεν με αγαπουσε...
δεν υπηρχε κανεις να αγαπω τοτε ομως επρεπε να υπαρχει καποιος καπου να αγαπαει εμενα...
-Χρηστοοοοο θα σκοτωσεις τον δρακο για να με σωσεις και να παντρευτουμε οταν μεγαλωσουμε...;
-εισαι χαζη Β...
-εσυ εισαι χαζος και να φυγεις απο δω δεν θελω να παιξω αλλη φορα μαζι σου...
-μα...
-ειπα να φυγεις και ευχομαι να σε καψει ο δρακος με τις φωτιες που βγαζει απο το στομα του...
-θελεις να με σκοτωσει;αν με σκοτωσει να ξερεις πως θα παω στον ουρανο με τον παππου μου και δεν θα με βλεπεις...και δεν θα κυνηγαμε μαζι τις πασχαλιτσες...
-δεν θελω να πας στον ουρανο Χρηστο αλλα με ειπες χαζη...
-οχι δεν εισαι χαζη Β.... εισαι η καλυτερη μου φιλη και σ'αγαπαω και θα σκοτωσω τον δρακο και θα παντρευτουμε στο υποσχομαι...
-αληθεια μ'αγαπας...;
-ναι και θα παντρευτουμε στον κηπο της γιαγιας μου και θα φορας εκεινο το καπελο με τα κερασια κι εγω τα καλα μου παπουτσια ενταξει...;
-ναι ναι και θα τρωμε συνεχεια γλυκο βυσσινο και βανιλια...
-και δεν θα μας μαλωνει κανεις γιατι θα ειμαστε παντρεμενοι...
-παμε να κυνηγησουμε πασχαλιτσες τωρα...;
-παμε...
-Β....πρεπει να φυγουμε τι κανεις τοση ωρα...;
-ναι γιαγια μισο λεπτο να βαλω την ταμπελα...
"ΠΩΛΕΙΤΑΙ"
-ερημωσε η γειτονια...μονο ο Χρηστος ερχεται τα σαββατοκυριακα με την οικογενεια του...
παντρευτηκε ξερεις...
-ναι γιαγια το εμαθα...
-θυμασαι που εκλαιγες εκεινο το καλοκαιρι που τον πηραν οι γονεις του πιο νωρις και δεν προλαβατε να παντρευτειτε οπως ελεγες...;
-θυμαμαι γιαγια...........................
-φορουσες το καπελο σου,εκεινο με τα κερασακια για μερες και περιμενες στην πορτα να ξαναρθει...μου το υποσχεθηκε γιαγια φωναζες...μου το υποσχεθηκε πως θα σκοτωσει τον δρακο και θα παντρευτουμε...
-ναι τελικα δεν ηρθε...
-εεε παιδια ησασταν...αντε να δουμε εσυ ποτε θα παντρευτεις...
-μολις βρεθει καποιος να σκοτωσει τον δρακο...
-εσυ και τα παραμυθια σου....
-οι δρακοι εγιναν πολλοι γιαγια μου και πιο λιγα τα βασιλοπουλα...
δωσε μου τωρα το χερι σου να φυγουμε...
-γιατι ειναι κρυα τα χερια σου παιδι μου...;
-ετσι γινεται οταν σου ξεφευγουν τα ονειρα γιαγια...
-.................
-μη φοβασαι εγω ειμαι εδω τωρα...ολα θα πανε καλα....
κλεινω τα ματια και μετραω τα βηματα μου,απο την Βερυκοκια μεχρι την Ροδια...
λιγοστεψαν τα βηματα...
μεγαλωσα και μικρυνε ο κοσμος μου...
Κανω μια βολτα σε ολα τα δωματια...χαιδευω τα επιπλα και ανοιγω καθε ντουλαπι που καποτε δεν εφτανα η' δεν μου επιτρεποταν...
κοιταζω το ειδωλο μου στον παλιο καθρεφτη...αλλαξε κι αυτο...δεν φοραω πια τα κοντα φορεματακια με τις τιραντες...ουτε το καπελο με τα κερασακια επανω...
το τοτε κοριτσακι μαλλον θα κοιταζε με απορια την σημερινη γυναικα με το σκουρο παλτο,της ψηλες μποτες και τα μεγαλα γυαλια...
Στο δωματιο μου υπαρχει ακομα μια ξανθια κουκλα με ενα γαλαζιο φορεμα με κοκκινες δαντελες στις ακρες...
καποτε γεμιζε την αγκαλια μου και ακουγε ολα τα μυστικα μου...
την ακουω να μου ψιθυριζει "που μ'αφησες τοσα χρονια...;"
μεγαλωσαν τα μυστικα μου της λεω και εισαι πολυ μικρη για να τ'αντεξεις...
εσυ τα αντεχεις; μου απαντα...
οχι αλλα εμαθα να προσποιουμαι πολυ καλα ολα αυτα τα χρονια πως αντεχω...
παρε με μαζι σου μου ειπε και θα προσποιουμαστε μαζι πως αντεχουμε...
Παω στην κουζινα και το προσωπο μου φωτιζεται οταν βλεπω πως υπαρχουν ακομη δυο απο τα αγαπημενα μου βαζα...βανιλια και βυσσινο...
(σσσςςς μην κανεις θορυβο με το σκαμνακι και βαλε μονο μια κουταλια μην καταλαβουν πως φαγαμε πριν απο το φαγητο)
Καθομαι λιγο στον καναπε...ακουω μια φωνη "...κι υστερα το βασιλοπουλο σκοτωσε τον δρακο ,εσωσε την πριγκιπισσα και παντρευτηκανε στο παλατι του..."
-κοιμησου τωρα παιδι μου...
-να κραταω το χερακι σου θελω...
-να το κρατας...
-γιαγια γιατι ειναι τσαλακωμενα τα χερια σου...;
-ετσι γινεται παιδι μου οταν μεγαλωνεις...
-γιαγια φοβαμαι τον δρακο...
-μη φοβασαι γιατι μια μερα θα ερθει το βασιλοπουλο και θα τον σκοτωσει και μετα θα σε παντρευτει και θα ζησετε ευτυχισμενοι...μεχρι τοτε μη φοβασαι ειμαι εγω εδω,ολα θα πανε καλα...
Βγαινω στον κηπο...τριανταφυλλα κοκκινα,κιτρινα,λευκα,πορτοκαλι...
επαιρνα τα πεταλα και τα χτυπουσα στην παλαμη μου...αν εσκαγε τοτε με αγαπουσε,αν οχι δεν με αγαπουσε...
δεν υπηρχε κανεις να αγαπω τοτε ομως επρεπε να υπαρχει καποιος καπου να αγαπαει εμενα...
-Χρηστοοοοο θα σκοτωσεις τον δρακο για να με σωσεις και να παντρευτουμε οταν μεγαλωσουμε...;
-εισαι χαζη Β...
-εσυ εισαι χαζος και να φυγεις απο δω δεν θελω να παιξω αλλη φορα μαζι σου...
-μα...
-ειπα να φυγεις και ευχομαι να σε καψει ο δρακος με τις φωτιες που βγαζει απο το στομα του...
-θελεις να με σκοτωσει;αν με σκοτωσει να ξερεις πως θα παω στον ουρανο με τον παππου μου και δεν θα με βλεπεις...και δεν θα κυνηγαμε μαζι τις πασχαλιτσες...
-δεν θελω να πας στον ουρανο Χρηστο αλλα με ειπες χαζη...
-οχι δεν εισαι χαζη Β.... εισαι η καλυτερη μου φιλη και σ'αγαπαω και θα σκοτωσω τον δρακο και θα παντρευτουμε στο υποσχομαι...
-αληθεια μ'αγαπας...;
-ναι και θα παντρευτουμε στον κηπο της γιαγιας μου και θα φορας εκεινο το καπελο με τα κερασια κι εγω τα καλα μου παπουτσια ενταξει...;
-ναι ναι και θα τρωμε συνεχεια γλυκο βυσσινο και βανιλια...
-και δεν θα μας μαλωνει κανεις γιατι θα ειμαστε παντρεμενοι...
-παμε να κυνηγησουμε πασχαλιτσες τωρα...;
-παμε...
-Β....πρεπει να φυγουμε τι κανεις τοση ωρα...;
-ναι γιαγια μισο λεπτο να βαλω την ταμπελα...
"ΠΩΛΕΙΤΑΙ"
-ερημωσε η γειτονια...μονο ο Χρηστος ερχεται τα σαββατοκυριακα με την οικογενεια του...
παντρευτηκε ξερεις...
-ναι γιαγια το εμαθα...
-θυμασαι που εκλαιγες εκεινο το καλοκαιρι που τον πηραν οι γονεις του πιο νωρις και δεν προλαβατε να παντρευτειτε οπως ελεγες...;
-θυμαμαι γιαγια...........................
-φορουσες το καπελο σου,εκεινο με τα κερασακια για μερες και περιμενες στην πορτα να ξαναρθει...μου το υποσχεθηκε γιαγια φωναζες...μου το υποσχεθηκε πως θα σκοτωσει τον δρακο και θα παντρευτουμε...
-ναι τελικα δεν ηρθε...
-εεε παιδια ησασταν...αντε να δουμε εσυ ποτε θα παντρευτεις...
-μολις βρεθει καποιος να σκοτωσει τον δρακο...
-εσυ και τα παραμυθια σου....
-οι δρακοι εγιναν πολλοι γιαγια μου και πιο λιγα τα βασιλοπουλα...
δωσε μου τωρα το χερι σου να φυγουμε...
-γιατι ειναι κρυα τα χερια σου παιδι μου...;
-ετσι γινεται οταν σου ξεφευγουν τα ονειρα γιαγια...
-.................
-μη φοβασαι εγω ειμαι εδω τωρα...ολα θα πανε καλα....
ετσι θα σ'αγαπω πολυ και θα σε βλεπω λιγο...
48 σχόλια:
Ξέρεις, δεν μεγαλώνουν αληθινά οι άνθρωποι. Αυτή που ήσουν τότε, είσαι και τώρα... Τότε είχες έναν κήπο, τη γιαγιά, το Χρήστο, μια κούκλα που μιλάει... Ακόμα τα έχεις. Μόνο, που έχεις λιγότερο χρόνο να τους αφιερώσεις.. όπως τώρα, συχνά θα σε ταξιδεύουνε εκεί που το αιώνιο είναι ο κανόνας. Πάνω από τα καθημερινα προβλήματα, στο τόπο που ανθίζει η αγάπη. Που βρίσκονται όλα όσα αγαπηθήκανε, κι όσα θ΄αγαπηθούνε. Στον δικό σου, καταδικό σου κόσμο.. Ξέρω πως μια γλυκιά νοσταλγία, ζεσταίνει την καρδιά σου και τα μάτια, πως η αγάπη που φώλιασε στο κήπο της καρδιά σου συχνά επιστρέφει, άλλοτε σα δάκρυ κι άλλοτε σα χαμόγελο..
Πόσο απέραντος ο κόσμος της καρδιάς, θα νιώσεις, μα ποτέ δε θα μάθεις. Γιατί γνωρίζουμε το πεπερασμένο..
Παράξενο να ζεις χωρίς σώμα.. να μην είσαι πια άνδρας, γυναίκα, παιδί. Να μη θυμάσαι πια ποιος ήσουν.. Δίχως επιθυμίες ή θέλω, το άκουσμα του ονόματός σου να είναι ήχος άγνωστος... Κάπως έτσι περιγράφει ο Ρίλκε το θάνατο. Τα αληθινά σπίτια, ο κήπος που μέτραγες βήματα, το ζαρωμένο χέρι της γιαγιάς, ο δράκος, όλα όσα αγαπηθήκανε, δεν χάνονται ποτέ. Κανείς δε τα αγοράζει.. Κανείς άλλος δε θα τα κάνει δικά του, δε θα τα δει, δε θα τα ζήσει.. όπως το μικρό παιδί μέσα σου. Άκου το, πως μίλησε τώρα, μετά από τόση σιωπή. Φταίνε οι εικόνες, μα όχι του σπιτιού.. Αυτή άταν μόνο η αφορμή. Οι εικόνες που ζούνε πάντα στα μάτια του. Τα μάτια σου.
Να το προσέχεις αυτό το παιδί.. Μπορεί, να μη μιλά, μα η καρδιά του είναι η καρδιά σου. Να την ακούς αυτή την καρδιά. Εκεί κατοικούνε ακόμα δράκοι και βασιλόπουλα, ο κήπος του παραδείσου βρίσκεται σαν παραμύθι, τυλιγμένος, εκεί.. και σε περιμένει, κάθε βράδυ, κάθε μέρα. Πορέψου με αυτή τη καρδιά, άσε το παιδί να παίξει στον κήπο. Γιατί τίποτα από εκείνη τη μαγεία δε χάθηκε.. Στα μάτια σου είναι.. στο αίμα σου βάφεται κόκκινη.. και στον καθρέφτη σου σε κοιτά, και περιμένει ένα χαμογελό σου, για να την δεις να σου χαμογελάει.. Δική σου είναι η ζωή, δικός σου ο κόσμος...
Μα να πιστεύεις πρέπει, τις ιστορίες του μικρού παιδιού.. Αλήθεια, γιατί δε δοκιμάζεις μια από αυτές τις μέρες, να κυνηγήσεις πασχαλίτσες; :))
Καλά, δε χρειάζεται να κάνεις τα ίδια ακριβώς πράγματα, αν και κάπου κάπου, χρειάζεται κι αυτό.. άκου την καρδιά σου.. αυτή ξέρει!
Καληνύχτα ναιαδα!
Ο εσωτερικός μονόλογός σου μου θύμισε δυο πολύ αγαπημένα τραγούδια των Κατσιμηχαίων...
και πιο πολύ το δίστιχο
"τριγύρω όλα αλλάζουνε
κι όλα το ίδιο μένουν.."
Ωστόσο εμείς
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...
"κουρέλια"
κουρέλια και τραγουδάμε...
Δωσ' της κλώτσο της ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ
ν' αρχίσει το παραμύθι
της ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ...
όταν ξέρεις τις αναμνήσεις
παραμύθι να τις κάνεις,
σημαίνει ότι ψήλωσες
μα η ψυχή παραμένει παιδική
η καρδιά είναι από ατόφια αγνότητα!
καλημέρα...:)
Αχ! με τρέλλανες , με συγκίνησες, μου θύμησες τότε στα 4-5 μου χρόνια όταν τα ...είχα με τον Γιαννάκη και μια φορά που μου έκανε ..κόνκξες του είπα: -σκασίλα μου θα πάω με τον Κωστάκη που έχει και αυτοκίνητο...!
Εικόνες τόσο οικίες... Τόσο γνώριμες. Μου λείπει το χέρι της γιαγιάς μου. Χρήστο εγώ δεν είχα. Κανείς δε μου υποσχέθηκε πως θα σκότωνε το δράκο για μένα. Ίσως που πίστευαν όλοι πως εγώ είμαι ο δράκος.
Καλημέρα φιλενάδα. Από τα πιο όμορφα σου παραμύθια τούτο εδώ. Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω.
Δίκιο έχεις: οι δράκοι όλο και πληθαίνουν. Αλλά όσο υπάρχουν ακόμη νεράιδες, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Όμορφη και τρυφερή ιστορία για τα "τρελά" μας όνειρα που δεν πρέπει ν' αφήνουμε να ξεφτίζουν στο πέρασμα του χρόνου. Μέρα καλή
...μεγάλωσαν τα μυστικα μου της λεω και εισαι πολυ μικρη για να τ'αντεξεις...
εσυ τα αντεχεις; μου απαντα...
οχι αλλα εμαθα να προσποιούμαι πολυ καλα ολα αυτα τα χρονια πως αντεχω...
παρε με μαζι σου μου ειπε και θα προσποιούμαστε μαζι πως αντέχουμε...Ενα απο τα καλύτερα που εχω διαβάσει,με συγκλόνισες..!!!!!
Για μένα πότε θα πάνε καλά τα πράγματα?
Ομορφη η ιστορια σου νεραίδουλα μου
"μεγάλωσαν τα μυστικά μου και είσαι πολύ μικρή για να τ' αντέξεις"
Αυτός είναι όντως ο λόγος που άφησες την κούκλα πίσω, στο σπίτι της γιαγιάς. Εγώ όταν είμαι στο σπίτι της γιαγιάς νιώθω μικρή. Νιώθω το εγγονάκι που το φροντίζουν όλοι.
Νεράιδα μου ψάχνεις λάθος. Δεν υπάρχουν πλέον βασιλόπουλα. Έχουν γίνει όλα ΤΕΩΣ. Αν ψάξεις για ΤΕΩΣ θα δεις, πως τελικά υπάρχουν αρκετοί να σκοτώσουν όλους τους δράκους της οικουμένης.
Τα πάντα γύρω μας δεν αλλάζουν, απλώς μεταμορφώνονται και έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο. Μεταμορφώνομαι σημαίνει πως μένω ο ίδιος μέσα και αλλάζω εξωτερικά.
Άρα, αν κοιτάξεις πιο βαθιά, θα δεις όλα αυτά τα ΤΕΩΣ βασιλόπουλα να σου χαμογελούν και να ακονίζουν το σπαθί τους για σένα.
Πολλά Φιλιά
Αντρίκος
Ν αγορασω λιγο απ το παραμυθι ,αυτο με τα λιγοτερα βηματα αναμεσα στα δεντρα της αυλης σου.
Αναμνήσεις λένε πως λέγονται τα παραμύθια δίχως τέλος...μα πάντα με μια νοσταλγική συνέχεια!
Σε ένα τέτοιο με ταξίδεψες απόψε.
Την καλησπέρα μου
καλε μου Νικολα ξερεις αυτο φοβαμαι...πως αυτο το παιδι ειναι ακομα εκει...μεσα μου και πιστευει στους δρακους και στα βασιλοπουλα...το φοβαμαι γιατι δεν θελω να πληγωθει σε εναν κοσμο που ειναι γεματος απο δρακους...ακουω την καρδια του να λαχταραει παραμυθια ακομα...να θελει να κυνηγησει πασχαλιτσες...να θελει το ζαρωμενο χερι της γιαγιας ακομα για να κοιμηθει...
ολα αυτα στο σωμα μιας γυναικας πλεον...δεν ειναι ευκολο αλλα μου αρεσει τοσο πολυ να ικανοποιω τις αναγκες του...
να συμβαδιζω δυο καρδιες σε μια...
σε ευχαριστω καλε μου πολυ και απο την καρδια μου...σε ευχαριστει πολυ κι εκεινη η μικρη με τα κερασακια στο καπελο που την ενιωσες...
πολλα νεραιδενια φιλια στους ανεμους σου!
Τασο μου αυτο το τραγουδι ηρθε και μενα στο μυαλο μου οταν εγραφα αυτο το παραμυθι...
ολα τριγυρω αλλαζουνε κι ολα τα ιδια μενουν...
ποσο αληθινο ειναι αυτο...
μια φραση με την μεγαλυτερη ισως αληθεια που ολοι βιωνουμε καποια στιγμη...
νεραιδενια φιλια καλε μου!
Γωγω μου ψηλωσα και εμεινα ενα μικρο κοριτσι αυτο ειναι αληθεια και μαλλον δεν θα αλλαξει ποτε...
αν παρεμεινε η αγνοτητα δεν ξερω μα πιστευω πως βαθια μεσα μου εχω ακομα ιχνη της...και οταν τυχει να τα πλησιασω γαληνευω οπως τοτε...
πολλα γλυκα φιλακια σε σενα φιλη μου!
χαχαχα αχτιδακι μου με εκανες και γελασα...
αληθεια δεν ειναι περιεργο πως βλεπαμε τοτε την αγαπη και τα αγορια...ακομα και πως μας εβλεπαν αυτα...αυτη την ιστορια με τον χρηστο και τον φανταστικο γαμο μας δεν θα την ξεχασω ποτε...
γελαω ακομα οταν θυμαμαι πως χαρισα ολα τα κοσηματα της γιαγιας μου στην αδερφη του επειδη τωρα θα ειμασταν αδερφες και με αυτην...
εφαγα μια κατσαδα μετα...
πολλα γλυκα νεραιδενια φιλακια καλη μου!
jackouli μου,γυρισα κι εγω πισω με αυτη την επισκεψη...
πολλα θα ηθελα να αλλαξω τωρα...εστω και για μια μερα να γυριζα στην ξενοιασια του τοτε...
ειμαι σιγουρη πως καπου ενα βασιλοπουλο σε περιμενει...ετσι θα σου ελεγε η γιαγια μου αν σε ακουγε...
ακου με κι εμενα κοριτσι μου θα σου ελεγε...θα ερθει...
πολλα φιλακια φιλεναδα!
θα σε παω μια μερα εκει...
Λακη μου πληθαινουν και ειναι ακομα πιο φοβεροι απο οτι τους φανταζοταν εκεινο το κοριτσι...
ομως εχεις δικιο οσο υπαρχουν ακομα νεραιδες υπαρχει και ελπιδα...
σε ευχαριστω καλε μου!
πολλα νεραιδενια φιλια!
γλυκια μου Βουλα μια απο τις πιο μεγαλες αληθειες μου...
σε ευχαριστω...αληθεια σε ευχαριστω!
πολλα γλυκα φιλια καλη μου!
Μαρακι μου την ιδια απορια εχω...
σε ευχαριστω καλη μου!
ενα τεραστιο νεραιδενιο φιλι για σενα!
lena μου κι εγω εστω και για λιγο ενιωσα και παλι μικρη...οι εικονες ξεχυλιζαν σε καθε περασμα...
θελω να παρω ξανα αγκαλια την κουκλα και να της πω ολα μου τα μυστικα...
ξαπλωμενη εκει στο κρεβατι μου και διπλα το παραθυρο που ανα πασα στιγμη γινοταν εξοδος για παιχνιδι στον κηπο...
πολλα νεραιδενια φιλακια!
Αντρικο μου γλυκιε,
εχεις και παλι δικιο...δεν αλλαζουν απλα μεταμορφωνοντε...μεσα ειναι ιδια...
ξερω πως με νιωθεις και με καταλαβαινεις...
τι ωραια ανακουφιση...
χαρισε μου ενα χαμογελο τωρα...
πολλα πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!
καλε μου elpinor σου χαριζω οσο σου χρειαζεται...πουλω τζαμπα τα παραμυθια...
πως να τα κοστολογησω αλλωστε...
δεν εχουν τιμη οι αναμνησεις ουτε και τα ονειρα...
νεραιδενια καλησπερα!
πνευμα μου ευχομαι το ταξιδι σου να ηταν ευχαριστω αναμεσα στην Βερυκοκια και την Ροδια μας...
αν κατσεις λιγο ακομα μπορω να σε κερασω γλυκο βυσσινο και λιγο βανιλια...
αναμνησεις...αυτο ειναι τα παραμυθια διχως τελος...
πολλα νεραιδενια φιλια!
όλες οι αναμνήσεις σαν ένα παραμύθι. άλλοτε γλυκό, άλλοτε πικρό...
τούτο δω, μυρίζει βανίλια όμως. απ' τις αγαπημένες μου μυρωδιές...
φιλιά βρόχινα ναϊάδα μου...
Ρομαντική μου κι ευαίσθητή μου..!
Τι υπέροχες αναμνήσεις φωλιάζουν στην καρδιά σου..
χάραξαν σα διαμάντια τις ίριδες των ματιών μου..!
Σαν έχει ανάγκη η ψυχή σου να ζει ακόμα σα παιδί με ένα καπέλο κερασένιο, μη της το στερήσεις.
Κείνη η ανεμελιά.. ανεκτίμητη..
Θα πάλευα με πολλούς δράκους για να την έχω..!
Και εκείνο το βασιλόπουλο..
Κάπου χάθηκε στο κήπο της καρδιάς σου, κάπου κρύφτηκες κι εσύ.
Μα θα ανταμώσετε, είμαι σίγουρη..!
Πολλές ηλιαχτίδες για σένα καλή μου!
Στις αφήνω να σε βρουν το πρωί, να σε βγάλουν στην αυλή σου να κυνηγήσετε πασχαλίτσες!
-Και να ζεστάνουν τα χέρια σου..!
****
Στην ναϊδοπασχαλίτσα.
Νάτη νάτη η πασχαλίτσα
Μες στην όμορφη αυλίτσα
Γύρω γύρω όλο πετάει
Και στα μάτια σε κοιτάει
Ψάχνει κάτι για να βρεί
Κι όλη μέρα είναι σκυφτή.
Νατο νάτο όμως το βρήκε
Κι ευτυχισμένη είναι
ότι κι αν πείτε
Μια καρδούλα τρυφερούλα
Της Ναϊάδας τη ψυχούλα.
Μετά χρόνια τόοοσα πολλά
Την ξάναδε ω! τι χαρά
Τι κι αν πάλι χωριστούνε
Στην αθώα τη ματιά
θα ξαναβρεθούνε.
"H agaph magissa kinaei vouna,gi auto k gw pairnw orko,ton drako pou vales prigipisa na se fylaei,tha ton afhsw ston topo"
Afierwmeno apo mena gia sena k eipwmeno apo ton Maxairitsa!
Oloi exoume to paidi mesa mas, o,ti hlikia k na exoume!
Apla alloi to exoun fylakismeno sto upogeio k alloi to exoun sta parathyra twn matiwn k xamogelaei se opoion perasei!
Esy peritto na pw ti apo ta dyo exeis kanei glykeia mou!
Oso gia tis anamnhseis,tis latreuw aytes pou einai anakates me geyseis,eikones kai myrwdies apo to parelthon!
Na tis krathseis oso mporeis zwntanes,mh tis afhseis na pethanoun!
Kalhspera zwoula mou
P.S : zhlepsa k thelw k gw glyko vyssino!
Sa kalh mousafirisa sou exw ferei mpiskotakia kanelas k mia maurodafnh!
νεραιδα μου τα παραμυθια δεν μπορουν να εχουν παντα ευτυχισμενο τελος οταν ειναι αναμνησεις ομως παντα εχουν μια γλυκια γευση καμια φορα και γλυκοπικρη...
πολλα νεραιδενια φιλια νεραιδα μου!
ηλιαχτιδα μου πως να στερησεις απο ενα πεισματαρικο παιδι να μη βγει στην επιφανεια...;και να θελω δεν μπορω ειναι πιο πεισματαρα απο μενα...ομως οταν τελικα τα καταφερνει την κανω χαζι γιατι εκεινη ξερει τις πραγματικες χαρες και απολαυσεις της ζωης...
σε ευχαριστω για τις αχτιδες σου...μου αρεσει τοσο να με ξυπναν καθε πρωι με τη ζεστασια τους...
πολλα νεραιδενια γλυκα φιλακια σε σενα ομορφια μου!!!
albus μου δεν εχω λογια!!!
σε ευχαριστω απο την καρδια μου γι'αυτο το πανεμορφο ποιηματακι!
ειναι τελειο,ειναι γλυκουλι και περιττο να πω οτι το εχω ηδη αποθηκευσει!
σε ευχαριστω πολυ καλε μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια!
γλυκια μου απεθαντη,λατρευω τα μπισκοτα οπως καθε νεραιδα αλλωστε και ειναι η αγαπημενη μου τροφη μαζι με το γαλα...δεν μπορουσες να μου φερεις καλυτερο δωρο...
για την μαυροδαφνη δεν το συζητω...εγω κι αυτη εχουμε περασει πολλα βραδια αγκαλια...!οποτε εισαι μεσα και στα δυο!
απο μενα κερασμενο το γλυκο βυσσινο που ζηλεψες και μια βολτα στον κηπο να κυνηγησουμε πασχαλιτσες και να σκασουμε ροδοπεταλα να δουμε αν μας αγαπανε...ειμαι σιγουρη πως τωρα ολο και καποιον θα εχουμε στο μυαλο μας!
πολλα γλυκα φιλακια γλυκια μου!!!
κι όμως το βασιλόπουλο υπάρχει, είναι εκεί και θα έρθει, δε θ' αργήσει να φανεί...
Με τρομάζει το μέλλον... Αν κι είμαι μικρή σε ηλικία για να τα λέω αυτά μου λείπουν αβάσταχτα τα χρόνια που ήμαστε ενωμένοι σα γροθιά τα τρία ξαδέρφια. Τώρα μένουν μόνο σκόρπιες αναμνήσεις και προβλήματα. Ξεθωριασμένες εικόνες τριών παιδιών που παίζουν κρυφτό με τα γατάκια και μιλούν μαζί για τα όνειρά τους. Μόνο μια παλιά σκουριασμένη κόκκινη κούνια έμεινε να κρατά ζωντανές αυτές τις εικόνες... Γνώριμες φωνές και γέλια αντηχούν ακόμη απ' την παλιά κρεβατοκάμαρα του παππού. Γιατί όσο μεγαλώνουμε μεγαλώνουν μαζί μας και τα προβλήματα; Γιατί με τα χρόνια απομακρύνονται οι άνθρωποι; Δεν ξέρω τις απαντήσεις. Ξέρω όμως ότι θα κρατήσω για πάντα μέσα μου αυτό το μικρό κορίτσι που γνώρισα κάποτε... Σ' ευχαριστώ που μ' έκανες να αναβιώσω αυτά τα υπέροχα χρόνια.
Καλό απόγευμα!!!
mauveair καλε μου εσυ σαν ανεμος που ταξιδευεις και βλεπεις πολλα ισως να ειδες το βασιλοπουλο να ερχεται προς εμενα...
νεραιδενια φιλια καλε μου!
tina μου ολους λιγο πολυ μας τρομαζει το μελλον γιατι οσο μεγαλωνουμε τοσο καταλαβαινουμε πως ειναι αβεβαιο τελικα οσο σχεδια και αν κανεις...
μονη σου το ειπες ποσο μεγαλη σημασια εχει να κρατησουμε εκεινο το παιδι μεσα μας...εκεινο αν και πληγωνεται πολλες φορες βλεπει πιο ξεκαθαρα απο εμας τη ζωη...
εγω σε ευχαριστω γλυκια μου!
πολλα νεραιδενια φιλια!
Τι ομορφο κειμενο ναιαδα μου...!Ενιωσα οικειες τις εικονες...
Οι δρακοι εχουν αυξηθει και το κακο ειναι οτι εχουν τη μορφη βασιλοπουλων...
Αλλα θα κρατησω τη φραση της γιαγιας: ολα θα πανε καλα...!
Καλο ξημερωμα!
Τι καλά που θα ήτανε αν ήταν όλα όμορφα και απλά όπως στα παραμύθια!
Καλημέρα!
Δεν θα σου κάνω σχεδιάγραμμα συναισθημάτων. Άλλωστε δεν είμαι και ο κατάλληλος για αυτά. Ούτε είμαι πρίγκιπας , αλλά ούτε και δράκος . Στο ξανά είπα όμως, ότι το μόνο που μπορώ να κάνω για να ξανά ζεσταθούν τα χεριά σου , είναι να σε προσκαλέσω σε δείπνο και χώρο στην ταράτσα του νερόμυλου. Και μετά μην φοβηθείς δεν θα λυθούν τα μάγια ,θα σε φιλοξενήσω στο νερόμυλο για όσο εσύ θες . Άλλωστε είσαι νεράιδα και οι νεράιδες δεν αγαπάνε πρίγκιπες ,ούτε φοβούνται δράκους .Άλλη είναι η αδυναμία τους , δεν πρέπει ποτέ να ερωτευτούν θνητούς .Ακόμα και καλούς άντρες ,με χρυσή καρδιά. Αυτό έχει όλο το κόστος , το ξεβόλευα της κοπέλας με το σκούρο παλτό και τα παράξενα γυαλιά ,που κρύβει καλά τα νεραιδένια της φτερά και εκείνο το κοριτσάκι . Απόψε σε ένα άλλο κόσμο , ξέρεις εσύ, θα έχει πανσέληνο ,σου απλώνω το χέρι έλα
http://www.youtube.com/watch?v=MZQfbcWDP2g&feature=related
Όπως και να έχει, ωραία ανάρτηση και σιδερένια καλησπέρα σου.
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!
Υπέροχο όσο η ζωή
Υπέροχο όπως τα παραμύθια
Πολλοί οι δράκοι
συμφωνώ
κι ένα το βασιλόπουλο (αν έχεις τύχη)
Καλό σου απόγευμα νεράϊδα
πρωτοπλαστη μου σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια
ναι οι δρακοι αυξηθηκαν και εχουν την μορφη βασιλοπουλων...αυτο ειναι το χειροτερο!
πολλα νεραιδενια φιλια γλυκια μου!
nina τι καλα που θα ηταν πραγματι!!!
μα δεν ειναι...
ισως και να γινουν...
κραταμε παντα μια ελπιδα...
πολλα νεραιδενια φιλια!
sidera μου καλε,πως θα μπορουσα να αρνηθω μια προσκληση στον νερομυλο σου σε εναν κοσμο με γεματο φεγγαρι...;
θα ερθω...
οσο για την αδυναμια των νεραιδων την ξερω πολυ καλα...την ηξερα πριν παρω την αποφαση να αγαπησω θνητο...
μα με καθε κοστος θα σου ελεγα πως και παλι θα το ξανακανα αρκει να ειχε λιγες στιγμες σαν εκεινες που εζησα...
ετσι ειναι οι νεραιδες...οταν αγαπανε ειναι παντοτινα...εσυ το ξερεις αλλωστε...
τα μαγια δεν θα λυθουν μα θα ερθω...
περιμενε με σαν πεσει η νυχτα στην ταρατσα...
πολλα νεραιδενια φιλια σου αφηνω και θα σου φερω τα δωρα μου απο κοντα!
νοτα μου σε ευχαριστω πολυ!
αν εχεις τυχη...
δεν πιστευω στην τυχη αλλα στην αιτια...ισως
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!
Καλή μου νεραϊδούλα...
υπέροχο το παραμυθάκι σου....
μου θύμισε λίγο Άντερσεν η μελαγχολία του...
Καλό σου βράδυ, μελαγχολική μου νεραϊδούλα....μην κλαις γιατί το βασιλόπουλό σου έρχεται..
christinaki μου ειναι ο αγαπημενος μου παραμυθας!
κι αν εχω διαβασει δικα του παραμυθια κι αν τα εχω δει σε κινουμενα σχεδια(μεταξυ μας αμα πετυχω κανενα και τωρα καθομαι και το βλεπω...μην το πεις πουθενα)
ευχαριστω γλυκια μου!
πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!
μη το πολησεις
μη το πουλησεις
μην πουλησεις και εσυ το δικο σου χωρο
ο πριγκιπας εφυγε
μη φυγεις και εσυ
σε παρακαλω....
(κλαιω)
(κλαιω για ολα αυτα που ζησαμε,
που δεν πρεπει να τους αφησουμε το χερι)
μη το πουλησεις
μη πουλησεις τα κομματια σου που περιμενουν το δρακο
σε παρακαλω....
μη το πουλησεις
μην αφησεις εκεινο το κοριτσακι με την κουκλα και το καπελο με τα κερασια
σε παρακαλω....
κλαιω...
δε θελω να τα αφησεις.........
feaki κλαιω κι εγω...
δεν θελω να τα πουλησω...
δεν θελω να αφησω το κοριτσακι με το καπελο με τα κερασια...
κλαιω...
για ολα αυτα που αφησαμε...
κλαιω...
για ολα αυτα που μας αφηνουν...
κλαιω για τα κοματια μου που θα μεινουν εκτεθειμενα στους δρακους...
κλαιω...
για ολα μαζι...
μην κλαις σε παρακαλω...
οχι κι εσυ...
Δημοσίευση σχολίου