Καθε που νυχτωνει ερχομαι...
φιλε μου αγαπημενε και σ'ακουω...
για ολα εκεινα που σε κανουν να αισθανεσαι φθηνος...
εγω αφηνω ενα χρυσο κερμα...
και φευγωντας ελπιζω να σε αφησα λιγακι πιο πλουσιο...
καθε που νυχτωνει ερχομαι...
φιλη μου μοναδικη...
σου λεω πως πνιγομαι κι αμεσως...
μου λες για εκεινες τις σταγονες που μπαζει το σπιτι σου...
τρεχω τοτε και σου φερνω κουβαδες κι ετσι το λυνουμε κι αυτο το προβλημα...
κι αλλες νυχτες ατελειωτες σου μιλησα εσενα αγαπημενε...
με ολα τα αληθινα λογια της καρδιας μου...
σου φωναξα,σε χαιδεψα,σε μισησα,σε αγαπησα...
σου δοθηκα,σε πιστεψα,σε εκλαψα,σε αναστησα...
μα τιποτα απο ολα αυτα δεν ηταν ποτε αρκετο...
και μετα ειναι εκεινες οι αλλες νυχτες...
που σωπαινω και ακουω ολους τους ανεμους της ζωης μου...
εκεινους που μιλανε για ολες τις περασμενες νυχτες...
που ολα για αλλου ξεκινησαν και αλλου κατεληξαν...
για οσα αδικα πριν μιλησουν εσβησαν...
και ποιος ειναι ο δικος μου ρολος σε ολα αυτα...;
κουραστηκα να σβηνω φωτιες σε ξενα δαση και το δικο μου να γινεται σταχτη...
αποδεχτηκα ρολους και χαραξα πορειες αλλες...
ημουν παντου και δεν ημουν εδω...
ακουσα μα δεν μιλησα...
και εντελει αναρωτιεμαι τι ακριβως υπηρξα...
εγινα μοναδικη...
εγινα πριγκιπισα...εγινα νεραιδα...εγινα πλασμα του αλλου...
εγινα απαραιτητη και περιττη...
εγινα υπεθυνη και ανευθυνη...
εγινα γυναικα και ερωμενη...
πιστη και απιστη...
αληθινη μα ποτε ψευτικη...
εγινα ονειρο και επιθυμια...
εγινα σκεψη και ποθος...
εγινα θαλασσα και στερεψα...
και τελικα δεν ειμαι τιποτα και ειμαι ολα...
το τιποτα ειναι ξυπνιο και μου φωναζει πως ειναι εδω...
το ολα αποκοιμηθηκε και δεν βρισκω πως να το ξυπνησω...
δεν θελω να κλεψω αλλες σκεψεις...
ουτε καρδιες να διεκδικησω...
ανοιξα κι εδωσα και αλλες δικαιολογιες και περιορισμους δεν αντεχω να χαιδευω...
εδω ειμαι...
εδω ημουν παντα...
ζητησα το πιο απλο...και δεν διεκδικησα τιποτα παραπανω απο οσα μου εδιναν...
εκλεισα μεσα μου καλα μη φυγουν ολοι οι πονοι που ακουμπησαν πανω μου...
και υποσχομαι μια μερα να φτιαξω το πιο παραξενο παιχνιδι με ολο αυτο...
στο πρωτο παιδι που θα συναντησω θα το χαρισω με μια ελπιδα...
απο την παιδικη του περιεργεια να το σπασει και να ελευθερωθω...
κι εγω κι εσεις που μου εμπιστευτηκατε το μεσα σας...
εκεινο το παραπανω που μου ταξατε...
που ειναι...;
υπηρξε αραγε ποτε...;
κι αν υπηρξε που το θαψατε...;
τι με κανατε...;
που ειναι οι αληθειες...;
εσυ...
εσυ που με διαβαζεις...
ΤΟΛΜΑΣ...;
"οχι που τρεμω τον σταυρο...αλλα που δεν μπορω να βρω...
χρυσα καρφια που να αξιζουν την θυσια...
δεν φευγω για παλικαρια...αλλα που μου πεσε βαρια...
μες τον παραδεισο η τοση προδοσια..."
"ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΨΥΧΗ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ 'ΚΕΙ"
φιλε μου αγαπημενε και σ'ακουω...
για ολα εκεινα που σε κανουν να αισθανεσαι φθηνος...
εγω αφηνω ενα χρυσο κερμα...
και φευγωντας ελπιζω να σε αφησα λιγακι πιο πλουσιο...
καθε που νυχτωνει ερχομαι...
φιλη μου μοναδικη...
σου λεω πως πνιγομαι κι αμεσως...
μου λες για εκεινες τις σταγονες που μπαζει το σπιτι σου...
τρεχω τοτε και σου φερνω κουβαδες κι ετσι το λυνουμε κι αυτο το προβλημα...
κι αλλες νυχτες ατελειωτες σου μιλησα εσενα αγαπημενε...
με ολα τα αληθινα λογια της καρδιας μου...
σου φωναξα,σε χαιδεψα,σε μισησα,σε αγαπησα...
σου δοθηκα,σε πιστεψα,σε εκλαψα,σε αναστησα...
μα τιποτα απο ολα αυτα δεν ηταν ποτε αρκετο...
και μετα ειναι εκεινες οι αλλες νυχτες...
που σωπαινω και ακουω ολους τους ανεμους της ζωης μου...
εκεινους που μιλανε για ολες τις περασμενες νυχτες...
που ολα για αλλου ξεκινησαν και αλλου κατεληξαν...
για οσα αδικα πριν μιλησουν εσβησαν...
και ποιος ειναι ο δικος μου ρολος σε ολα αυτα...;
κουραστηκα να σβηνω φωτιες σε ξενα δαση και το δικο μου να γινεται σταχτη...
αποδεχτηκα ρολους και χαραξα πορειες αλλες...
ημουν παντου και δεν ημουν εδω...
ακουσα μα δεν μιλησα...
και εντελει αναρωτιεμαι τι ακριβως υπηρξα...
εγινα μοναδικη...
εγινα πριγκιπισα...εγινα νεραιδα...εγινα πλασμα του αλλου...
εγινα απαραιτητη και περιττη...
εγινα υπεθυνη και ανευθυνη...
εγινα γυναικα και ερωμενη...
πιστη και απιστη...
αληθινη μα ποτε ψευτικη...
εγινα ονειρο και επιθυμια...
εγινα σκεψη και ποθος...
εγινα θαλασσα και στερεψα...
και τελικα δεν ειμαι τιποτα και ειμαι ολα...
το τιποτα ειναι ξυπνιο και μου φωναζει πως ειναι εδω...
το ολα αποκοιμηθηκε και δεν βρισκω πως να το ξυπνησω...
δεν θελω να κλεψω αλλες σκεψεις...
ουτε καρδιες να διεκδικησω...
ανοιξα κι εδωσα και αλλες δικαιολογιες και περιορισμους δεν αντεχω να χαιδευω...
εδω ειμαι...
εδω ημουν παντα...
ζητησα το πιο απλο...και δεν διεκδικησα τιποτα παραπανω απο οσα μου εδιναν...
εκλεισα μεσα μου καλα μη φυγουν ολοι οι πονοι που ακουμπησαν πανω μου...
και υποσχομαι μια μερα να φτιαξω το πιο παραξενο παιχνιδι με ολο αυτο...
στο πρωτο παιδι που θα συναντησω θα το χαρισω με μια ελπιδα...
απο την παιδικη του περιεργεια να το σπασει και να ελευθερωθω...
κι εγω κι εσεις που μου εμπιστευτηκατε το μεσα σας...
εκεινο το παραπανω που μου ταξατε...
που ειναι...;
υπηρξε αραγε ποτε...;
κι αν υπηρξε που το θαψατε...;
τι με κανατε...;
που ειναι οι αληθειες...;
εσυ...
εσυ που με διαβαζεις...
ΤΟΛΜΑΣ...;
"οχι που τρεμω τον σταυρο...αλλα που δεν μπορω να βρω...
χρυσα καρφια που να αξιζουν την θυσια...
δεν φευγω για παλικαρια...αλλα που μου πεσε βαρια...
μες τον παραδεισο η τοση προδοσια..."
"ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΨΥΧΗ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ 'ΚΕΙ"
34 σχόλια:
Όμορφη μου ναιάδα...μπορείς να γίνεις αυτό που θέλεις να είσαι.Κανείς δεν θα στο δώσει.Δεν θα στο χαρίσει.Ειναι μόνο στο χέρι μας και στη δύναμη της θέλησης μας.
Σου στέλνω μια γλυκιά αγκαλιά..έτσι..για μια λίγο πιο ζεστή νύχτα..
έβαλες και πολύ αγαπημένο τραγούδι που από τότε που το ανακάλυψα παίζει συνεχώς στο ριπίτ!
με την ευχή το όλα να αναστηθεί. καλό ξημέρωμα
Είναι μοναδικό προνόμιο να μπορείς να είσαι παντού και πάντα,
δε όλους, σε εκείνους που σε φωνάζουν ακόμη και σε εκείνους που δεν το έκαναν, να είσαι εκεί.
Είναι τόσο σπάνιο πια και να το κρατήσεις,
μα κάπου εκεί να ψάξεις κι εσένα,
να βρεις εκείνον που θα είναι εκεί για σένα όταν τον χρειάζεσαι κι όταν δεν τον φωνάζεις.
Για να βρίσκεις στην ψυχή οου την ισορροπία, γιατί νεράιδα μου η καρδιά μας χρειάζεται να γεμίζει τις μπαταρίες της για να χτυπά πιο δύνατα!!!
Φιλί γλυκό !
Νομίζω σε καταλαβαίνω-νιώθω.
Αδικία νιώθεις ε?
Δεν οφείλεται όμως στους "αχάριστους"και το ξέρεις.
Ήσουνα παρών σε ότι συνέβη στη ζωή σου.
Αυτά που διάβασες στη δική μου ανάρτηση ξέχασε τα.
Είναι ανάρτηση μπλόφα.
Αισθάνομαι πως μέσα σου δημιουργείτε η διάθεση να σηκώσεις το "σταυρό" σου.
Δύσκολος ο δρόμος αλλά απαραίτητος.
Κάποτε έλεγα:
Θα μπορούσα να είμαι πολύ καλός οπαδός.
Ηγέτη άξιο δε βρίσκω να ακολουθήσω.
Είσαι έξυπνη,θα προχωρήσεις....
Καλή δύναμη Νεραιδένια,φιλιά!
Aυτο το "τολμάς" το χω πει και γω σε ενα μου ποιημα ετσι ακριβως..
Πολυ ομορφη αναρτηση Ναϊάδα μου..
Οσο για το τι ειμαστε..... τιποτα και ολα οπως το ειπες
Καλημερα γλυκιά
oσες φορες εμπιστευτηκα, εγινε για να καταλαβω πως παλι μονη μου ημουν..
ΜΗ..
στα χερια σου μονο
και στο μυαλο σου
μονο αυτα να εμπιστευεσαι..
γιατι κανεις μα κανεις δε προκειται ποτε να σου πει''τι καθεσαι εδω χαμω, δε κρυωνεις'';
ΚΑΝΕΙΣ..
μονη σου νοιωθεις το κρυο, ακομη πιο μονη φευγεις..
φιλι παραμυθι μου!!!
Είναι κάτι που όλοι το έχουμε νιώσει κατά καιρούς αλλά ξέρεις; Ο προσωπικός μας Παράδεισος χωράει πολύ λίγους. Ας μείνουμε με αυτούς κι ας αγνοήσουμε όλους τους υπόλοιπους.
Έβαλες το «μέχρι το τέλος» της Νατάσσα Μποφίλιου ! Απ’ τα αγαπημένα μου φετινά τραγούδια. Ως σχόλιο στην ανάρτηση σου … έχω βάλει στη σελίδα μου ένα άλλο παλιότερο τραγούδι της Μποφίλιου … και θα σου ευχηθώ μια «τέτοια μέρα» σαν αυτή που περιγράφει το τραγούδι που θα ακούσεις … με μια αγκαλιά «σαν πατρίδα».
οι αλήθειες είναι σε αυτά που ποτέ δεν μετάνιωσες. τολμώ. σε σένα που τολμάς. γιατί ήδη είσαι πιο γεμάτη. και πιο δυνατή.
ποσες φορες δεν παλεψα με την σκια μου...
εκεινη να λεει αλλα και αλλα να ακουω εγω...
ποσες φορες δεν αναμετρηθηκα μαζι της και ποσες φορες δεν θελησα να προστατεψω την σκια καποιου αλλου θυσιαζοντας τη δικη μου...δεν μετανιωσα ποτε...
οχι που τρεμω τον σταυρο αλλα που δεν μπορω να βρω χρυσα καρφια που να αξιζουν την θυσια...
δεν φευγω για παληκαρια αλλα που μου πεσε βαρια μες τον παραδεισο η τοση προδοσια................
μοναδικο κομματι!
καλως σε βρηκα
θυμάσαι;
Αγαπημενη μου, καλη μου φιλη μακρινη...Ποσο σε νοιωθω. Ξερω στ αληθεια ξερω...Καρδια μου, σαν τη ψυχη σου δεν γνωρισα αλλη καμμια. Μοναδικη υπαρξη... τυχερος οποιος σε γνωρισε... οποιος καταφερε να δει μες την ψυχη σου την ομορφια σε ολο της το μεγαλειο. Τολμησες μικρουλα μου...και μονο αυτο δειχνει τη δυναμη σου...την αξια σου. Σ αγαπω.
Ναιαδουλα μου, σε νοιωθω κοριτσι μου!!
λιμανακι μου ναι ετσι ειναι...
"οτι δεν παρεις μοναχος κανεις δεν θα ρθει να στο δωσει..."
μονο που δεν εμαθα ακομα να αρπαζω...
ηλπιζα και ελπιζω εκεινο που θα μου δοθει να ειναι και εκεινο που τελικα μου αναλογει...
εκανα λαθος...
σε φιλω νεραιδενια γλυκια μου...!
σε ευχαριστω τοσο για την αγκαλια σου...ναι ηταν πιο ζεστη η νυχτα!
tovene κι εγω απο τοτε που το ανακαλυψα παιζει συνεχεια...
μα ειναι μοναδικο κομματι...
με αυτη την ευχη σε καληνυχτω κι εγω καλε μου!
νεραιδενια φιλακια!!!
αναστασια μου καποτε το θεωρουσα κι εγω προνομιο...
απο την αποψη οτι με τον δικο μου τροπο βοηθουσα καποιον να αδειασει και να ελαφρυνει...
τωρα οχι οτι δεν το θεωρω προνομιο αλλα οπως το ειπες κι εσυ καπου καπου οχι σαν ανταλλαγμα αλλα θελεις κι εσυ να αδειασεις ετσι ωστε να ξαναγεμισεις και να δωσεις περισσοτερα...
οσο για εκεινη την ψυχη...
ποιος ξερει...
ισως να σταματησω να την αποζητω και να ερθει στο τιποτα να μου τα δωσει ολα...
νεραιδενια γλυκα φιλακια κουκλιτσα μου!!!
κωνσταντινε μου...
νιωθω λιγακι απο ολα...
αχαριστο μπα δεν θα πω κανεναν...
αλλωστε ολοι δικο μου παρεακι ειναι...εγω τους καλεσα στην καρδια μου δεν παραπονιεμαι για αυτους...
παραπονιεμαι για μενα που πιστεψα καποιους απο αυτους...
παραπονιεμαι επειδη τα μεγαλα λογια τα ακουσα τοσο πολυ...
παραπονιεμαι επειδη πολυ αγαπηθηκα...
αλλα δεν βλεπω πουθενα γυρω μου την πραξη ολων αυτων...
ξερεις αυτο το παραπανω που υποτιθεται οτι συνοδευει αυτα τα λογια...
οταν δεν ερχεται μενουν μονο τα λογια...
μμμ οσο για τον "σταυρο" μαλλον λιγο πολυ ολοι σηκωνουμε εναν...
κι εγω τον δικο μου με τη σειρα μου εμαθα να τον σηκωνω απο νωρις...
αλλα αμα κανω και καμια σταση να ξαποστασω και πω κανα λογο παραπανω απο παραπονο μη με παρεξηγησετε...
της στιγμης ειναι...
νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!
Μαρακι μου γλυκο τα ποιηματα σου ειναι μοναδικα παντα το λεω και το εννοω!
σε ευχαριστω πολυ για ολα τα ομορφα σου λογια!
τελικα ποσοι τολμανε δεν εμαθα ακομα...
την αγαπη μου καλη μου!!!
φεγγαρενια μου...
ετσι ειναι...δυστηχως...
μονο που οταν το συνειδητοποιεις χανεις λιγακι τη γη κατω απο τα ποδια...
πως γινεται λες...;
και γιατι...;
ολα αλλιως φανταζουν μεσα στο μυαλο και την καρδια και αλλιως τελικα ειναι...
εχουν δικιο λοιπον οταν λενε πως μονο οι σκληροι επιβιωνουν σε τουτο τον κοσμο...
ε αν ειναι ετσι δεν θελω καμια επιβιωση σε εναν τετοιο κοσμο...
ας οψεται που ακομα περιμενω το ονειρο μου οπως ολοι εμεις που δεν ειμαστε και τοσο σκληροι...
σε φιλω γλυκια μου!
να περνας να αφηνεις εστω ενα σου φιλι...
μου ελειψες!
Εγώ χαίρομαι γιατί όλα αυτα που αναφέρεις δημιούργησαν αυτή τη γλυκιά νεράιδα που βλέπω απέναντι μου ... δεν θα μπορούσε να γίνουν διαφορετικά τα πράγματα καλή μου .... έπρεπε να σμιλευτείς με μοναξιά και πόνο για να αναγνωρίσεις το πολύτιμο και το σημαντικό ...κέρδισες τα δώρα σου με το σπαθί σου .
Έχεις πολύ περισσότερες δυνάμεις απ ότι νομίζεις ..μην το ξεχνάς ποτέ αυτό !!!
Φιλιά ..... κι ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ για σήμερα !!!
pandora μου τελικα αυτος ο προσωπικος παραδεισος ηταν πολυ ανοιχτος καποτε για ολους αλλα οσο παει στενευει η εισοδος του...
ναι μονο λογοι θα μεινουν...
εκεινοι που ειναι αλλιωτικοι...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
μεταλλαγμενε μου μου αρεσει παρα πολυ αυτο το κομματι...
τρεχω να δω το δικο σου!
νεραιδενιο φιλι!!!
εγινα μοναδικη...
εγινα πριγκιπισα...εγινα νεραιδα...εγινα πλασμα του αλλου...
εγινα απαραιτητη και περιττη...
εγινα υπεθυνη και ανευθυνη...
εγινα γυναικα και ερωμενη...
πιστη και απιστη...
αληθινη μα ποτε ψευτικη...
εγινα ονειρο και επιθυμια...
εγινα σκεψη και ποθος...
εγινα θαλασσα και στερεψα...
και τελικα δεν ειμαι τιποτα και ειμαι ολα...Καταπληκτικο νεραιδακι μου...καταπληκτικο!Μπραβο σου!!!
basnia μου θυμαμαι ναι...
σε ευχαριστω που μου θυμησες...
να ξερεις ειναι καμια φορα οι νυχτες γεματες με σκιες και...οι μερες γεματες με ψευτικα τιποτα και αφαντα ολα...
και καπου αναμεσα εσυ...
σε ευχαριστω που τολμας επειδη τολμαω...
μα τολμας επειδη ξερεις να τολμας και μη σταματησεις...
νεραιδενια φιλακια και μια αγκαλια!!!
φεγγαρολουστη εσυ δεν ανηκεις γλυκια μου φιλη σε ολους αυτους που εμαθαν να ειναι μικροι...
αν εσυ γνωρισες εμενα εγω εχω ευχαριστησει απειρες φορες που γνωρισα εσενα...
γιατι το ειπα,το λεω και θα το λεω παντα...εισαι ενας αγγελος σταλμενος στη γη που ξερει μοναχα να αγαπα και να δινει...
μια σπανια μοναδικη ψυχη ευθραστη και συναμα δυνατη...
σε ευχαριστω με ολη την ψυχη μου για ολα και σ'αγαπω απεριοριστα!
cassiel γλυκια μου ευχομαι να μη με ενιωθες γιατι τοτε δεν θα ηξερες αυτο το ασχημο συναισθημα...
σε ευχαριστω ομως που επειδη το νιωθεις μου το ειπες...
σε ευχαριστω πολυ!
σε φιλω γλυκια μου με την αγαπη μου!!!
krye μου αγαπημενε που μου χανεσαι και μετα μου ξαναεμφανιζεσαι...
ναι ολα αυτα με εφτιαξαν οπως ειμαι...
ναι ειμαι πιο δυνατη απο οσο νομιζα και το εμαθα...
ναι τωρα αναγνωριζω καλυτερα την αληθεια απο το ψεμμα...
αλλα ξερεις καλε μου...
καμια φορα δεν αντεχεται ολο αυτο...
καμια φορα λυγιζεις...
καμια φορα θα θελες απλα ολα να ηταν ευκολα...
οταν εγραφα αυτο το παραμυθι...ηταν μια τετοια φορα...
σε φιλω γλυκε μου!
ευχαριστω παντα για τα περασματα σου και οτι μου ακουμπας εδω!
Βουλιτσα μου σε ευχαριστω κοριτσι μου γλυκο!
σε ευχαριστω πολυ πολυ!
τα φιλια μου και την αγαπη μου!!!
Καλή μου Ναϊδά
Είτε έχεις μάθει να μοιράζεσαι στα πολλά και σε όλους τους άλλους
Είτε έχεις αποφασίσει να στραβείς στο "σπιτι" σου
Εσύ είσαι και το ένα και το άλλο, μπορεί να προσφέρει μόνο αυτός που έχει... και έχει μόνο αυτός που νιώθει... και δίνοντας δεν χάνει καλή μου τίποτα γιατί συνεχίζει να αναβλύζει από μέσα του...
Η ψυχή πάντα τρέχει πιο μπροστά μας... εμείς ακολουθούμε
"Να με αγγίζεις με την ανάσα σου
και να πυρπολείς το κορμί μου,
να κλείνω τα μάτια
και να μου μιλά η πνοή σου,
να μ’ αγαλλιάζει η παρουσία σου.."
Καλησπέρα γλυκιά μου Ναϊάδα
της τρυφερότητας και της ευαισθησίας..
κάθε που νυχτώνει έρχομαι...
ακούω ν' ανασαίνεις...
κι αφήνω έναν ψίθυρο...
να είσαι εδώ όπου κι αν ξεμακραίνεις...
:)
φιλιά βρόχινα μάτια μου...
μέχρι το τέλος.Και μετά απ΄αυτό
Και δεν ξέρω αν υπάρχει τέλος...
odipore μου μου αρεσε πολυ το τελευταιο...
ναι η ψυχη τρεχει μπροστα...
δεν ξερω ποσοι απο εμας ακολουθουμε αλλα οταν το κανουμε μαθαινουμε πιο πολλα ετσι...;
σε ευχαριστω γλυκε μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
τακη μου γλυκε καλησπερα!
μοναδικος οπως παντα αφηνεις ενα γλυκο και ποιητικο περασμα...
σε ευχαριστω για τις πνοες σου!
νεραιδενια φιλακια!!!
νεραιδα μου...
ετσι ακριβως...
ξερεις να με διαβαζεις...
σε φιλω με αγαπη βροχερη μου!!!
anima μου ισως και να μην υπαρχει...
και ισως να ειναι και καλυτερα ετσι...
το βιντεακι καταπληκτικο!
νεραιδενια φιλια ταξιδιαρα μου!!!
Δημοσίευση σχολίου