Ονειροπολω και φτιαχνω μια αληθεια αλλιωτικη απο την αληθινη...
σσσσςςςς οι σκεψεις δεν ησυχαζουν...
ονειρα που δεν τολμησαν να πραγματοποιηθουν μη τυχει και μου ταραξουν την πραγματικοτητα...
πορτες ερμητικα κλειστες και τα κλειδια απο χρονια χαμενα...
υποσχεσεις που αθετηθηκαν σε ενα βολεμενο και παντα προσωρινο μονιμο παρον...
χιλια γραμματα που δεν βρηκαν ποτε τον παραληπτη που αλλαζε συνεχως διευθυνση...
ερωτικες επιστολες με ποθο γραμμενες μα με καμια διαθεση θυσιας του ηδη γνωριμου σκηνικου...
προς τι το ρισκο...;τα αισθηματα πια ευκολα ξεπουλιουνται για ενα ηλεκτρονικο χαμογελο...
τα λουλουδια που μου εστειλαν εφτασαν σε εκατονταδες μαδημενα πεταλα...
ο ανεμος φροντισε μη πονεσω πολυ απο τα αγκαθια τους και μου τα σκορπισε...
τα ταξιδια μου ακυρωθηκαν γιατι φροντιζα να εχω παντα μια καλη δικαιολογια για να μενω εδω...
οι φοβοι μου φουντωσαν γιατι τους ετρεφα συνεχεια με κατι καινουργιο που τελικα πολυ αγαπουσα στην πορεια...
εσυ βολευτηκες στην πολυθρονα σου...
κι εγω βολευτηκα στον μακρινο μου κοσμο...
οι πολυθρονες δεν μου αρεσουν οταν δεν ειμαστε αγκαλια...
ο μακρινος μου κοσμος δεν σου αρεσει οταν δεν παταμε στο εδαφος...
"καποια μερα ισως μπορεσω να σου πω ποσο σημαδεψες την ζωη μου...κι ισως εκεινη την ημερα να καταλαβεις..."
σσσσςςς σιωπη...
τι να μου απαντησεις αραγε σε αυτο...;τι απαντηση να περιμενα αραγε περα απο την σιωπη...;
θα ρθω μια μερα θα δεις...αλλα δεν ξερω το ποτε...
κι εγω θα ρθω μια μερα θα δεις...μονο που δεν ξερω το πως...
θα φτασει εκεινη η μερα το ξερω...
μα καποιος απο τους δυο δεν θα 'χει πια να πει τιποτα...
ο ενας ξοδεψε αλογιστα τα λογια του κι ο αλλος τις σιωπες του...
που να συναντηθουν αυτα τα δυο...;πως να ενωθουν...;σε ποια σημαδια να ταιριαξουν...;
εγω χορευω στους ανεμους κι εσυ ντυνεσαι καλα μην κρυωσεις...
εγω χαιδευω τα αστερια κι εσυ κλεινεις τα παντζουρια γιατι νυχτωσε...
εγω βγαινω με το νυχτικο στην βροχη κι εσυ κρατας ομπρελες...
εγω κανω ευχες στα γεματα φεγγαρια κι εσυ ξεχνας το δαχτυλιδι σου εκεινα τα βραδια...
σσσςςςς σιωπη και παλι...
ισως θα πρεπε να καταλαβω πως τα αλλοτινα λογια σαν γινονται σιωπες ηταν παντα σιωπηλα...
ισως ποτε να μην φωναζαν αυτα που ελεγαν...
ισως τα παραμυθια τα εχουμε τοσο πολυ αναγκη που μετασχηματιζουμε απλες ιστοριες σε τετοια...
κι ολα τα σημαδια που εντοπιστηκαν στον ουρανο σαν θε'ι'κα να ηταν αστερια που εσβησαν σε μια ευχη που δεν πραγματοποιηθηκε ποτε...
μη βρεξεις αποψε ουρανε...θα αναψω μια φωτια να καψω το ειναι μου...
το χτες και το σημερα...το αυριο κι εκεινο που δεν θα ρθει ποτε...
τα γραμματα και τα αισθηματα...τα δακρυα και τα χαμογελα...
τα λογια και τις σιωπες...
μη βρεξεις αποψε...
αναψα φωτια κι αρχιζω να με ριχνω μεσα της...
σσσσςςς τωρα πρεπει να σωπασω...
καιγομαι ηδη...
σσσσςςςς οι σκεψεις δεν ησυχαζουν...
ονειρα που δεν τολμησαν να πραγματοποιηθουν μη τυχει και μου ταραξουν την πραγματικοτητα...
πορτες ερμητικα κλειστες και τα κλειδια απο χρονια χαμενα...
υποσχεσεις που αθετηθηκαν σε ενα βολεμενο και παντα προσωρινο μονιμο παρον...
χιλια γραμματα που δεν βρηκαν ποτε τον παραληπτη που αλλαζε συνεχως διευθυνση...
ερωτικες επιστολες με ποθο γραμμενες μα με καμια διαθεση θυσιας του ηδη γνωριμου σκηνικου...
προς τι το ρισκο...;τα αισθηματα πια ευκολα ξεπουλιουνται για ενα ηλεκτρονικο χαμογελο...
τα λουλουδια που μου εστειλαν εφτασαν σε εκατονταδες μαδημενα πεταλα...
ο ανεμος φροντισε μη πονεσω πολυ απο τα αγκαθια τους και μου τα σκορπισε...
τα ταξιδια μου ακυρωθηκαν γιατι φροντιζα να εχω παντα μια καλη δικαιολογια για να μενω εδω...
οι φοβοι μου φουντωσαν γιατι τους ετρεφα συνεχεια με κατι καινουργιο που τελικα πολυ αγαπουσα στην πορεια...
εσυ βολευτηκες στην πολυθρονα σου...
κι εγω βολευτηκα στον μακρινο μου κοσμο...
οι πολυθρονες δεν μου αρεσουν οταν δεν ειμαστε αγκαλια...
ο μακρινος μου κοσμος δεν σου αρεσει οταν δεν παταμε στο εδαφος...
"καποια μερα ισως μπορεσω να σου πω ποσο σημαδεψες την ζωη μου...κι ισως εκεινη την ημερα να καταλαβεις..."
σσσσςςς σιωπη...
τι να μου απαντησεις αραγε σε αυτο...;τι απαντηση να περιμενα αραγε περα απο την σιωπη...;
θα ρθω μια μερα θα δεις...αλλα δεν ξερω το ποτε...
κι εγω θα ρθω μια μερα θα δεις...μονο που δεν ξερω το πως...
θα φτασει εκεινη η μερα το ξερω...
μα καποιος απο τους δυο δεν θα 'χει πια να πει τιποτα...
ο ενας ξοδεψε αλογιστα τα λογια του κι ο αλλος τις σιωπες του...
που να συναντηθουν αυτα τα δυο...;πως να ενωθουν...;σε ποια σημαδια να ταιριαξουν...;
εγω χορευω στους ανεμους κι εσυ ντυνεσαι καλα μην κρυωσεις...
εγω χαιδευω τα αστερια κι εσυ κλεινεις τα παντζουρια γιατι νυχτωσε...
εγω βγαινω με το νυχτικο στην βροχη κι εσυ κρατας ομπρελες...
εγω κανω ευχες στα γεματα φεγγαρια κι εσυ ξεχνας το δαχτυλιδι σου εκεινα τα βραδια...
σσσςςςς σιωπη και παλι...
ισως θα πρεπε να καταλαβω πως τα αλλοτινα λογια σαν γινονται σιωπες ηταν παντα σιωπηλα...
ισως ποτε να μην φωναζαν αυτα που ελεγαν...
ισως τα παραμυθια τα εχουμε τοσο πολυ αναγκη που μετασχηματιζουμε απλες ιστοριες σε τετοια...
κι ολα τα σημαδια που εντοπιστηκαν στον ουρανο σαν θε'ι'κα να ηταν αστερια που εσβησαν σε μια ευχη που δεν πραγματοποιηθηκε ποτε...
μη βρεξεις αποψε ουρανε...θα αναψω μια φωτια να καψω το ειναι μου...
το χτες και το σημερα...το αυριο κι εκεινο που δεν θα ρθει ποτε...
τα γραμματα και τα αισθηματα...τα δακρυα και τα χαμογελα...
τα λογια και τις σιωπες...
μη βρεξεις αποψε...
αναψα φωτια κι αρχιζω να με ριχνω μεσα της...
σσσσςςς τωρα πρεπει να σωπασω...
καιγομαι ηδη...
53 σχόλια:
Τι καταιγίδα εικόνων και συναισθημάτων είναι αυτή Ναϊδά μου;
Ίσως δεν είναι τυχαίο που ο Έρωτας να είναι πρώτος από όλους τους θεούς, ίσως για να ταιριάζει τα αταίριαστα, καθώς τα πάντα σμίγει... στο πέρασμα του.
Και εμείς να μένουμε ανάμεσα σε λόγια που έπρεπε να ειπωθούν και δεν ειπώθηκαν και σε σιωπές που έπρεπε να κρατηθούν και δεν κρατήθηκαν...
Μην βρέξεις σήμερα ουρανέ... έχω ανάψει φωτιά και καίγομαι... μην με σβήσεις...
"εγω χορευω στους ανεμους κι εσυ ντυνεσαι καλα μην κρυωσεις...
εγω χαιδευω τα αστερια κι εσυ κλεινεις τα παντζουρια γιατι νυχτωσε...
εγω βγαινω με το νυχτικο στην βροχη κι εσυ κρατας ομπρελες...
εγω κανω ευχες στα γεματα φεγγαρια κι εσυ ξεχνας το δαχτυλιδι σου εκεινα τα βραδια..."
Αχ καλή μου Ναϊάδα... πόσο στάθηκα
σ' αυτές εδώ τις λέξεις...!!!
εγώ να φέγγω τη νύχτα
κι εσύ να σβήνεσαι μέσα στη σιωπή
εγώ να ν' ανοίγω τις πόρτες
κι εσύ να τις κλείνεις με ορμή
εγώ να πλέκω λουλούδια
κι εσύ να φοράς του βράχου τη σκληράδα...
εως πότε; αραγε....
Σε φιλώ γλυκά καλή μου!
Καληνύχτα ***
και σαν καείς, ένα αγέρι θα στείλω τις στάχτες σου να σκορπίσει στα πέρατα της γης. παραμύθια να γεμίσει ο ουρανός και να πέσουν βροχή οι λέξεις σε κορμιά διψασμένα...
κι ύστερα, με άλλη μορφή θα ξαναγεννηθείς...
μα τα παραμύθια εσένα περιμένουν να μη μείνουν ξεχασμένα...
φιλιά βρόχινα...
κάθε τέλος και μια νέα αρχή.
κάθε στάχτη, σήμα για νέα φωτιά.
και μην ξεχνάς τέλος σημαίνει και σκοπός..
Καλή μου νεράιδα ήρθε η στιγμή να μετρήσεις τα δικά σου άνθη και να τα στολίσεις με χαμόγελα!!
Σου αξίζει μια αγκαλιά που θα σου ανήκει ολοκληρωτικά και παντοτινά
Ψάξε την, ακόμη κι αν αργήσεις να την βρεις θα έχουν στεγνώσει τα δάκρυα κι αυτό αξίζει για το ταξίδι σου περισσότερο από κάθε τι!!!
Σε φιλώ γλυκά
..και σαν φοίνικας θα αναγεννηθείς από τις στάχτες..και ξανά απ'την αρχή...αντιμέτωπη με τους ίδιους φόβους..αλλά ίσως αυτή τη φορά λίγο πιο έτοιμη..ή ίσως όχι;
''μη βρεξεις αποψε ουρανε...θα αναψω μια φωτια να καψω το ειναι μου...
το χτες και το σημερα...το αυριο κι εκεινο που δεν θα ρθει ποτε...
τα γραμματα και τα αισθηματα...τα δακρυα και τα χαμογελα...
τα λογια και τις σιωπες...
μη βρεξεις αποψε...
αναψα φωτια κι αρχιζω να με ριχνω μεσα της...
σσσσςςς τωρα πρεπει να σωπασω...
καιγομαι ηδη...''
[πολύ ωραίο πραγματικά, καλό βράδυ κι όνειρα παραμυθένια να έχεις]
Αυτή τη φορά, νομίζω ότι, παραμύθια δεν πουλάς. Υπέροχο από ψυχής ξέσπασμα. Εμένα μια γραμμή με σημάδεψε, μου μίλησε πιο πολύ: ο ενας ξοδεψε αλογιστα τα λογια του κι ο αλλος τις σιωπες του...
Σαν αυτοβιογραφία είναι. Μέρα καλή
Μ΄αρέσει το αυτοκαταστροφικό του έρωτα. Το ίδιο και η φωτιά.
Πολύ ωραίο κείμενο!
Όμορφα που γράφεις !!! Tόσες πολλές σκέψεις βγαίνουν τόσο αβίαστα … και παντρεύονται μεταξύ τους … και μεταφέρουν πάντα ένα δυνατό συναίσθημα. Μπορεί το παραμύθι το αληθινό να αργεί .. αλλά έτσι όπως αισθάνεσαι και εκφράζεσαι .. όταν θα έρθει .. θα είναι πιο όμορφο απ’ ότι τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς … Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που βγάζουν τόσο βάθος όταν γράφουν εδώ ... το δικό μου ηλεκτρονικό χαμόγελο είναι γεμάτο θαυμασμό και εκτίμηση.
Φιλιά και τα σέβη μου!
Φου ου ου ου απο μένα για να μη γίνεις φλαμπέ..
Για κάτσε καλά να μην έρθω και σε κάψω εγώ..
Σ αγαπάω.
Μμμμμμμμμμακια σου.
Όπως και να το δεις υπάρχουν δυο κόσμοι.
Ο φανταστικός και ο πραγματικός.
Εμείς τα παιδιά των λουλουδιών
αλλά και των αγκαθιών...
συχνά οι αυταπάτες μας μας προσπερνούν.
Πιστεύομε πως θα ελευθερωθούμε αν
το μέσα μας εκπληρωθεί και βρει διέξοδο.
Σε ένα πρόσωπο ίσως ...
Αυταπάτη!πρέπει να γεφυρώσουμε τους κόσμους μας οι ίδιοι!
Να του πιάσουμε απ' το αυτί και να τους ενώσουμε.
Αν και η ζωή μας δεν μπορεί να γίνει ένα παραμύθι,
υπάρχει μια σχεδόν παραμυθένια πραγματικότητα,
που είναι στις δυνατότητες μας να κατακτήσουμε.
Φιλάκια
Αντιθεσεις που σκοτωνουν. Σκοτωνουν τα λογια, τις σιωπες, τα ονειρα, τα αστερια.
Μην καψεις το ειναι σου.
Αγαπησε το μονο...και ξαναγεννησε το!
...Υπεροχο κειμενο...
Καλο απογευμα ναιαδα μου!
φιλια πολλα!
όμορφο κείμενο, ναϊάδα!!!
βγάζει φωτιές!!!!
είναι έρωτας, δεν γίνεται χωρίς στάχτες...
φιλιά!!
Ένα ακόμα παραμύθι δίχως τέλος...ένα ακόμα σκόρπισμα ψυχής...ένας ακόμα χορός στην φωτιά...
Ένα ακόμα φιλί απο μένα
Να σε προσέχεις
Καιρό είναι να αρχίσουμε να το κάνουμε και αυτό
;)
"ο ενας ξοδεψε αλογιστα τα λογια του κι ο αλλος τις σιωπες του...
που να συναντηθουν αυτα τα δυο...;πως να ενωθουν...;σε ποια σημαδια να ταιριαξουν...;
Για σήμερα θα μείνω εδώ, άσε που ήδη τα κουβαλώ μέσα μου.
Καλό σου βράδυ
καλε μου odipore αυτα ειχα μεσα μου...
αυτα εβγαλα καθως φαινεται...
ναι ο ερωτας ολα τα σμιγει και τα αταιριαστα ακομα πιο πολυ...
μα αυτες οι σιωπες ειναι εκκωφαντικες καποιες φορες...
και μας κανουν να αναρωτιομαστε τι να κρυβετε πισω απο αυτες...
αγαπη;αδιαφορια;ερωτας;αδιεξοδο;...
και μετα δεν αντεχεις αλλο να αναρωτιεσαι...
και αναβεις φωτια...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
Μαργαριτα μου εως ποτε...;
μονο ο χρονος θα μας δωσει την απαντηση που ψαχνουμε...
εκεινος θα φτασει καποτε να πει τερμα η' συνεχεια...
στο τελος του θα ξερουμε...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
νεραιδα μου...
αχ νεραιδα μου που ξερεις να με διαβαζεις...
στειλε τον ανεμο σου...
κι εγω σου ταζω οταν βροχη γινω πρωτη εσενα να βρεξω με το ομορφοτερο παραμυθι!
νεραιδενια φιλακια ματια μου ομορφα!!!
tovene μου καθε τελος και μια καινουργια αρχη και μια αρχη που σηματοδοτει ενα επερχομενο τελος...
αιωνιος κυκλος που μενει παντα ανοιχτος κι ας κλεινει μικρες μικρες ιστοριες μεσα του...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
αναστασια μου γλυκια,
δεν αναζητω τιποτα περα απο το αυτονοητο...μα το αυτονοητο αλλαζει κατευθυνσεις και με παρασερνει μαζι του...
που θα φτασουμε δεν ξερω...
μακαρι να ξερα...
σε φιλω γλυκια μου φιλη!!!
strange attractor καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια πολυ!
να περνας να ακους διηγηματα οποτε θελεις!
νεραιδενιο καλοσωρισμα και νεραιδενια φιλακια!!!
λακη μου,
ξεσπασμα...
νομιζω πως βρηκες την λεξη που εψαχνα εγω...
σε ευχαριστω καλε μου για τα παντα ευστοχα και αισθαντικα σου σχολια...
αλογιστα λακη...αλογιστα...
νεραιδενια φιλακια!!!
pandora μου σε ευχαριστω πολυ!
αυτοκαταστροφη ο ερωτας παντα σε καθε του μορφη...βιασμος της ψυχης σαν μπαινει καποιος εκει και μενει...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
μεταλλαγμενε μου,
σε ευχαριστω καλε μου απο καρδιας για τα πανεμορφα σου λογια!
τιποτα παραπανω δεν κανω απο να γραφω τις σκεψεις και τα συναισθηματα σε λεξεις και καθε που αυτα αγγιζουν και καποιον χαμογελω που εστω κι ετσι μοιραζομαστε την ζεστασια ενος ιδιου συναισθηματος...
και το δικο μου ηλεκτρονικο χαμογελο ειναι γεματο με ευχαριστιες και αληθινο!
σε ευχαριστω πραγματικα πολυ!
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
jacouli μουυυυυυυυυ....
φιλεναδα επεστρεψες η' μου κανεις την τιμη να γραψεις στα παραμυθια μου μηπως και αποφασισα να γινω παραναλωμα...;
ααα αμα ειναι να ερθεις νωριτερα να γραψω και αλλα καταστροφικα...εχω ουυυυ μπολικα...
κι εγω σ'αγαπω πριγκιπισα μου!!!
πολυυυυυυ!!!
κωνσταντινε μου γλυκε,
πολυ αισιοδοξο το μυνημα σου...
αφηνει ενα χαμογελο και μια γλυκια κρυφη δυναμη οπου ολα μπορουν να γινουν τελικα...
ναι ισως καποιες φορες ψαχνουμε σε λαθος διεξοδους...
ισως γινομαστε ενα με τις αυταπατες που ξεχναμε με τι πραγματικα γιναμε ενα...
σε ευχαριστω για αυτη την αισθηση που μου μετεφερες!
τα νεραιδενια μου φιλακια!!!
πρωτοπλαστη μου,
το εχω καψει και εχει αναγεννηθει τοσες φορες που νομιζω πια πως ειναι μια φυσικη διαδικασια...
εγω να το καιω κι εκεινο να ξαναγεννιεται απο τις σταχτες...
σαν να θελει να ζησει...
σε ευχαριστω γλυκια μου!
νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!
Αλλη μια συμπτωση ψυχη μου;
Ψες σκεφτομουν για ενα καινουργιο βιβλιο... και για τιτλο να εβαζα... Κλαιει αποψε ο ουρανος...
Ποσες φορες εκλαψε μαζι μας...Ποσες φορες σκεπασε τη σιωπη μας... για λογια που στειλαμε στον ανεμο για να τα παρει καπου μακρυα...για λογια που δεν βρηκαν παραληπτη..
Ας μην βρεξει αποψε ο ουρανος... μηπως και ακουστουν τα λογια... μεσα απ τη σιωπη...
Σ αγαπω μικρουλα μου.
anepidoti μου σε ευχαριστω πολυ!
ειναι ερωτας...
πως θα γινει χωρις σταχτες...
οταν κατι ξεκιναει με φωτια...;
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
λιμανακι μου...
ενα ακομα...
μια ακομα νυχτα διχως λογικη...
ενα ακομα συναισθημα στο κενο...
παντα ενα ακομα...στεκει εκει ψηλα και πεφτει μαζι με ενα ακομα δακρυ...
μια αγκαλια απο μενα...
ενα ακομα φιλι να σε συντροφευει...
Σοφια μου ειναι τοσο αληθινα που τα νιωθεις και τα νιωθω...
ποσα δεν ξοδεψαμε ετσι κι επειτα ηταν αργα να τα αλλαξουμε...;
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
αγαπημενη μου φιλη φεγγαρολουστη,
τιποτα δεν γινεται τυχαια μου ειπε η ψυχη σου καποτε και συμφωνησα...
κι αυτο δεν ειναι συμπτωση...
πως περιμενω το βιβλιο σου να φτασει στα χερια μου...
συνεχισε να γραφεις φιλη μου τα πανεμορφα βιβλια σου που μιλανε κατευθειαν στην ψυχη...
μια ψυχη σαν τη δικη σου δεν θα μπορουσε να γραψει παρα ομορφες ιστοριες βγαλμενες απο τα βαθη της καρδιας...
ας μην βρεξει φιλη μου...
μηπως και αλλαξει εκει πανω η φωνη μου...
σ'αγαπω πολυ!!!
δρόμοι που περπατήσαμε. δρόμοι που χάσαμε. δρόμοι που χαθήκαμε. είναι η αγάπη ένα χαμόγελο που ΔΕΝ προσπερνά.
ναιδα μου..πες οτι ηταν μια αποκριατηκη βραδυα..εσυ μαυρο ντομινο ..και εκεινος αρλεκινος..
αγαπηθηκατε χωρις να δειτε ο ενας τον αλλον...που ξερης ????
απλά ταξιδιάρικο και ονειρικό...
Πραγματικά πολύ όμορφο.
Την καλησπέρα μου
Έεεεεεεεεεεεερωτας το τραγούδι που έβαλες!! Τρελός κι αγιάτρευτος!!
Είναι φορές που η πραγματικότητα τα ισοπεδώνει όλα. Κι αν κάποτε νιώσεις λίγο διαφορετικά, σαν να αρχίζεις να πραγματοποιείς ένα όνειρο, νιώθεις παράξενα, ένοχος, κι επιστρέφεις ακόμα πιο κουρελιασμένος στο κλουβί σου.
πολλά φιλιά νεράιδα και μια ευχή μέσα από τις στάχτες να βγει ξανά ζωή.
δεν θα βρέξει απόψε.
Μια καλημέρα πέρασα να πω γιατί ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος και δε μπορώ να είμαι κοντά σου όσο συχνά θέλω
Φιλιά για μια όμορφη μέρα
Καταιγισμός συναισθημάτων...πλημμύρα ευαισθησίας...
μόνο από σένα νεραϊδούλα μου
Καλό απόγευμα
Αφέσου να καείς
Όσο περισσότερο μπορείς
Μόνο έτσι θα γεννηθείς ξανά
Από τις στάχτες σου
Γιατί όλα τα άσχημα θα έχουν λησμονηθεί
Ξεκίνα.Μη φοβηθείς τη φωτιά...
basnia δεν προσπερνα μα ξεπερνα...
εντελει...
μα παντα μενει το χαμογελο οταν στεγνωσει το δακρυ ετσι...;
νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!
γρηγορη μου...
μου αρεσε τοσο η ιστορια που εγραψες σε λιγες γραμμες...
μακαρι να ηταν μια βραδια...
και μακαρι να μην ειχα προσωπο να θυμαμαι...
ισως να νομιζα πως ηταν απλα ενα ονειρο...αν και αυτο αρχισα να πιστευω πια...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
axis mundi καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια!
νεραιδενιο καλοσωρισμα και νεραιδενια φιλια!!!
aggelika γλυκια μου...
η πραγματικοτητα ισωπεδωνει καθε ονειρο και παραμυθι...
τελικα πολυ απεχουν ολα αυτα απο εκεινη και δεν τα αφηνει να ανθισουν στα δικα της μονοπατια...
θα ξαναγεννηθω καλη μου...το κανω παντα κι ετσι αρχισα να αναζητω ειτε εναν τελειωτικο θανατο ειτε μια αλλιωτικη ζωη...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
λια μου γλυκια!!!
τι ευχαριστη εκπληξη να σε βλεπω εδω!!!
καταλαβαινω κοριτσι μου μη σε νοιαζει...
αρκει που αφηνεις το περασμα σου!!!
καλο κουραγιο και πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
χριστινακι μου ευχαριστω πολυ γλυκια μου θησαυρενια για τα ομορφα λογια σου παντοτε!!!
σε φιλω με την αγαπη μου!!!
anima δεν την φοβαμαι...
καιγομαι και μου αρεσει...κι ας ποναει τοσο απελπισμενα πολυ...
ειναι που ελπιζω στις σταχτες...
νεραιδενια φιλακια ταξιδιαρα μου!!!
"Όλα ανοιχτά στον ορίζοντα,
στον αέρα οι ανάσες συσπώνται
στο κύμα λικνίζονται
στο σώμα δονούνται
σαν μελωδία του χθες
σαν νοσταλγία του τώρα
σαν ευλογία του αύριο,
μυστικό τοπίο κι αθέατη αίσθηση
με φόντο τον λαθραίο σφυγμό
τ' ουρανού που στενάζει.."
Θαυμάσιο είναι γλυκιά μου Ναϊάδα..
Τη θερμή καλησπέρα μου..
μη βρεξεις αποψε ουρανε...θα αναψω μια φωτια να καψω το ειναι μου...
το χτες και το σημερα...το αυριο κι εκεινο που δεν θα ρθει ποτε...
τα γραμματα και τα αισθηματα...τα δακρυα και τα χαμογελα...
τα λογια και τις σιωπες...
μη βρεξεις αποψε...
αναψα φωτια κι αρχιζω να με ριχνω μεσα της...
σσσσςςς τωρα πρεπει να σωπασω...
καιγομαι ηδη...
Συγκλονιστικό νεράιδα μου...είχα καιρό να νιώσω αυτόν τον πόνο μέσα μου...
Μα ο ουρανός δεν άκουσε και έχυσε τα δάκρυα του καταγής.
Η φωτιά όμως αντί να σβήσει θέριεψε, ωσότου ένας φοίνικας τρανός ξεπρόβαλε και απο τις στάχτες μου γεννήθηκα ξανά...
Την καλημέρα μου.
τακη μου γλυκιε...
τα ειπες ολα με τον ιδιαιτερο ποιητικο σου λογο!
σε ευχαριστω παρα πολυ για τις μυρωδιες που μου μεταφερεις εδω!
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια!
νεραιδενια γλυκα φιλακια σε σενα!!!
βουλα μου σε ευχαριστω πολυ γλυκο μου κοριτσι!!!
μακαρι να μπορουσα να πω πως κι εγω εχω καιρο να το νιωσω...
σε φιλω νεραιδενια ματια μου!!!
πνευμα μου δεν ακουσε ναι...
εβρεξε...μα δεν ξερω αν ξαναγεννηθηκα...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
Απόψε...
Απόψε σε είδα. Για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες σε είδα...
Φευγαλέα...
Έστω στιγμιαία μέσα από το αμάξι, αλλά σε είδα...
Σχεδόν το περίμενα. Κάτι με προετοίμαζε μέσα μου αυτές τις μέρες...
Έξω βρέχει...
Κι εγώ δεν μπορώ να καώ...
Δεν θέλω άλλο. Δεν θέλω πια να σ’ αντικρίζω. Δεν θέλω πια να σε σκέφτομαι. Δεν θέλω πια να σε θυμάμαι. Δεν θέλω πια να μου λείπεις. Δεν θέλω πια να σ’ αγαπώ...
Κι έξω βρέχει. Κι εγώ δεν μπορώ να καώ...
Πονάω...
Στην αρχή, ο ύπνος υπήρξε ο καλύτερος μου φίλος. Ήταν το ναρκωτικό μου. Μούδιαζε την σκέψη και τις αισθήσεις μου. Με βοηθούσε να υποκρίνομαι πως δεν πονάω. Τελευταία μ’ έχει εγκαταλείψει...
Απόψε η νύχτα έχει κάτι...
Δεν βρίσκω τρόπο να το εξηγήσω αλλά έχει κάτι...
Αυτό το γεμάτο φεγγάρι με ζαλίζει...
Απόψε δεν μπορώ να κοιμηθώ. Προσπάθησα πολύ, μα δεν τα καταφέρνω. Κι είμαι μόνη. Σ’ ένα σπίτι γεμάτο αλλά μόνη. Κι είναι χίλιοι κι ένας ανεξήγητοι κι αμείλικτοι λόγοι που με κρατούν απόψε ξύπνια...
Κι είμαι εδώ στην άγρια νύχτα αγκαλιά μ’ ένα μπουκάλι αβάνα κι ένα πακέτο τσιγάρα να παίζω νευρικά στα δάχτυλα μου. Το ραδιόφωνο παίζει χαμηλόφωνα μελαγχολικά τραγούδια έρωτα λες κι όλο το σύμπαν λειτουργεί για να φέρει εις πέρας ένα σατανικό σχέδιο του...
Λες και όλα συνηγορούν στο να σε σκέφτομαι. Δεν θέλω άλλο πια να σε σκέφτομαι. Θέλω για μια μόνο νύχτα, γι απόψε να μην σκέφτομαι τίποτα. Να μην νοιώθω τίποτα...
Θέλω να είμαι ένα σώμα γεμάτο αλκοόλ και νικοτίνη. Άδειο όμως από όλα τ’ άλλα...
Αλλά δεν γίνεται...
Και δεν μπορώ να κοιμηθώ...
Γ#μ#το...
Έλα ύπνε...
Πονάω...
Δεν θέλω άλλο να πονάω...
Θέλω να καώ...
Αλλά έξω βρέχει...
Ανοίγω τα παράθυρα να μπει ο ήχος και η μυρωδιά της βροχής σε μια ακόμη απέλπιδα προσπάθεια...
Τίποτα...
Μόνο η μυρωδιά της λάσπης και το άδειο της ψυχής μου...
Θυμάσαι; Πάντα μετρούσα τις στιγμές μας με την οσμή τους. Έχω ξεχάσει πολλά, αλλά ποτέ τις μυρωδιές τους...
Απόψε σε είδα...
Κι ήρθαν στο μυαλό μου θύμησες που είχα βαθειά θάψει. Δεν θέλω πια να σ’ αγαπάω...
Ουρλιάζω... Φύγε!!!
Το κορμί σου πάει καιρός που δεν το έχω δίπλα μου. Η αίσθηση σου, η ιδέα σου όμως δεν έφυγε ποτέ...
Κι απόψε όλα είναι πιο έντονα από κάθε άλλη φορά...
Έλα ύπνε.... Πονάω...
Κι εσύ καταραμένε ουρανέ σταμάτα να βρέχεις!...
Σταμάτα να κλαις για μένα!...
Απόψε θέλω να καώ...
Δημοσίευση σχολίου