Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Η ΣΙΩΠΗ...

Ηταν νυχτα...
παντα νυχτα ηταν...

καποιος χτυπησε την πορτα μου...
μα σαν ανοιξα δεν βρηκα κανεναν εκει...
ενα καλαθι αφημενο μονο...
χαρτακια ανακατεμενα με μαδημενες μαργαριτες...
τα θυμαμαι αυτα τα πεταλα...εγω τα μαδησα ολα και ψιθυριζα μ'αγαπα δεν μ'αγαπα...

επιασα ενα χαρτακι με δακρυα στα ματια και διαβασα...
"εγω σε πιστευω...εσυ δεν μπορεις να με πιστεψεις χωρις να με ακους...;"

γονατισα στο πατωμα και αρχισα να ψαχνω μεσα στις μαργαριτες για ολα τα χαρτακια...
η καρδια μου χτυπουσε δυνατα...
"γιατι σε φοβιζει η σιωπη μου...;δεν ξερεις...;ποτε επαψες να ξερεις...;"

που ειναι ολα τα χαρτακια...;
εψαχνα με μανια το καλαθι...σκορπισα ολες τις μαργαριτες στο πατωμα...
ολες οι σιωπες ηταν εκει μαζεμενες και ανακατωμενες με λογια...
λεξεις μικρες και κοφτες...
λεξεις σιωπηλες που φωναζαν...
αλλο ενα χαρτακι...
"για μενα ποτε δεν πεθανε τιποτα..."

ω Θεε μου ονειρο ειναι και θα ξυπνησω...;
ακουω τις αιωνιες σιωπες να μου μιλανε...
ποιος αφησε το καλαθι εδω...;
πως βρεθηκαν οι δικες μου μαργαριτες αγκαλια με τις σιωπες που μαδησα απο αγαπη...;
κι αλλο ενα χαρτακι στα χερια μου...
"δεν σε προδωσα κι ουτε θα σε προδωσω ποτε...εισαι κομματι μου...θυμασαι που σου το ειχα πει...;"

προδοσια...ποτε...
μνημες...πλακοστρωτο...φεγγαρι...γεματο...σ'αγαπω...κοκκινο σ'αγαπω...
κι αλλο χαρτακι...
"εγω ειμαι...εγω που σε περιμενα παντα κι ακομα σ'αγαπω"
"μα αν θες να φυγεις οπως λες...φυγε...ειναι πολλα που δεν τα ξερεις και θελω να στα πω...
εγω ειμαι....εγω που σε περιμενα παντα...σε νιωθω οσο δεν φανταζεσαι...σε νιωθω...σ'αγαπω..."

τα χαρτακια τελειωσαν...
αλλα δεν ειχε μεσα το καλαθι...

διαβαζεις τα δακρυα μου...;

γιατι δεν ακους τις σιωπες μου...;

πως μ'αφηνεις μονη...;

ποτε δεν εισαι μονη...

που ειναι η αγκαλια σου...;

τις νυχτες σε σκεπαζει...

ποσα λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...με νιωθεις...;

οσο δεν φανταζεσαι...

ερχεσαι ακομα...;

παντα ερχομαι...εσυ περιμενεις ακομα...;

παντα περιμενω...και για παντα...

που να φυγω να παω αγαπημενε μου...;
πως να φυγω να αφησω την καρδια μου πισω...;
εγω κι εσυ...εσυ κι εγω...
σε μια δινη μοναδικη που κανεις δεν θα καταλαβει ποτε...
δεν εχει ομοια αγαπημενε μου...δεν εχει ομοια δινη πουθενα...
πως να συγκρινει κανεις κατι που δεν υπαρχει ομοιο του και πως να βρει κοινες απαντησεις...;
που να παω περα απο την αγκαλια σου...;
εκει τρεχω εδω και χρονια...παντα εκει τρεχω...


ενα βιβλιο επεσε στα χερια μου μετα...
"οταν αγαπας να το λες...παντα να το λες πριν να ειναι αργα να το ακουσει ο αλλος"
ναι εκεινο το ιδιο βιβλιο που μοιραστηκαμε...

σηκωθηκα απο το πατωμα...
ανοιξα το παραθυρο και ψιθυρισα στους ανεμους...
μην με αφησεις να μαραινομαι αν μ'αγαπας...
αφου ειμαι κομματι σου φροντισε με...
αν εγω κι εσυ ειμαστε ενα ελα να ενωθουμε και παλι...
εγω η ιδια ειμαι...που ετρεχα με λαχταρα στην αγκαλια σου και απο τους δυνατους χτυπους της καρδιας δεν μπορουσα να ανασανω....
εγω η ιδια ειμαι που εκλαιγα με λυγμους καθε που με αποχαιρετουσες...και ας μην ειδες ποτε τα δακρυα μου...
τα εκρυβα μη σε πονεσω...
εγω κι εσυ παψαμε να προσποιουμαστε πια...
εγω κι εσυ μαθαμε την αληθεια κι ας ηταν με πονο το μαθημα...

εστειλα τους ψιθυρους μου μακρια...
σκορπισα της μαργαριτες στον αερα...
στο καλαθι βρηκα εκεινο το δαχτυλιδι...γραμμενο ειχε το ονομα σου μεσα...

μια μαργαριτα εμεινε τελευταια διπλα στο δαχτυλιδι...δεν ηταν μαδημενη κι αρχισα να βγαζω ενα ενα τα πεταλα...

μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...
μ'αγαπα...δεν μ'αγαπα...

αλλο μην σιωπας...με φοβιζουν τοσο οι σιωπες...

"αν βρεις εκεινο που σου αφησα...
αν το βρεις...εγω κι εσυ ενα θα πει πως ειμαστε τωρα και στην αλλη ζωη...
βρες το...σε παρακαλω βρες το και ασε την σιωπη σου να μιλησει...
σου αφησα ιχνη...τις μαδημενες μαργαριτες μου...
αν το βρεις...
εγω κι εσυ...ενα..."

σιωπη μου...
σου τραγουδαω...
μ'ακους...;