ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ...

Χρωσταω ενα παραμυθι...
σε τρεις πανεμορφες,γεματες μερες...

"βρισκω παρεες και γνωστους...
φιλους καλους και καρδιακους...
και λεω παραμυθια..."

παμε για ενα ακομα...

σαββατο απογευμα...
μετα τη δουλεια ραντεβου σε ενα καφε με την jacki...
αργησα...συγνωμη...δεν πειραζει...
κοιτα εκεινο το ζευγαρι...η κοπελα εχει καποιο προβλημα...
εκεινος ομως δες πως την φροντιζει...την αγκαλιαζει και την χαιδευει συνεχεια...
δεν ειναι περιεργο να ζηλευεις μια τετοια σχεση...;
οχι...αγαπη ειναι...την αγαπη που σου λειπει ζηλευεις...
για ολους μας εκει εξω υπαρχει ενα ταιρι...καποιος που συμπληρωνει εσενα...
συζητησεις και χαμογελα...
νεραιδακι χαμογελα βλεπω...ναι πριγκιπισσα μου το παραμυθι μου δεν εχει τελος...

ενα τηλεφωνο και αλλαγη τοποθεσιας...
παμε να συναντησουμε αλλους δυο...
τον gregory και την lockheart...
τι να πρωτοπω...
ο gregory...ενας σωστος κυριος που ξερει να φερεται στις γυναικες...
μας γεμισε με κοπλιμεντα...και ομορφιες...ενας γλυκος ανθρωπος...τοσο γλυκος που μολις ειδε να βγαινουν λουκουμαδες στο τραπεζι ειπε οχι...αλλη γλυκα δεν την αντεχει...
τους λουκουμαδες εβγαλε η lockheart...ενα πανεμορφο γλυκο πλασμα που οπως αποδειχτηκε εχουμε πολλα κοινα...τοσα πολλα που γελουσαμε καθε που βρισκαμε κι απο ενα...
μονο που λυπηθηκα πολυ που δεν ειχα την ευκαιρια να τους δω κι αλλες μερες...
δεν σε χορτασα gregory του λεω κι αμεσως μου απαντα ααα μη μου λες τετοια...γελαμε με την ψυχη μας...
περιττο να πω πως περιμεναν να βρουν εναν μουντρουχο ανθρωπο με μια δοση καταθλιψης...
προφανως εμπνευσμενοι απο τα παραμυθια μου...πιστευω τους διεψευσα...

η συνεχεια στην πριγκιπος...που δυστηχως δεν μπορεσα να παω γιατι εκτελουσα χρεη σερβιτορας...αλλα ας μην πω αλλα και νευριασω παλι...
οπως εμαθα περασαν πολυ καλα οσοι βρεθηκαν εκει...κι οσοι δεν βρεθηκαν ελπιζουν να υπαρξει και αλλη φορα...

κυριακη απογευμα...
η jacki αφου κανει την βολτα της στην παραλια ηρθε να με βρει στη δουλεια...
εκει γνωριζει τον χρηστο...θυμαστε τον χρηστο...;εκεινο το ιδιαιτερο παιδι...
ο χρηστος μολις με εχει συγκινησει απιστευτα...
μπηκε στο μαγαζι με ενα τεραστιο χαμογελο γιατι μου ειχε εκπληξη...
ενα κατακκοκινο τριανταφυλλο και μια σοκολατα δωρο...
πως να μην συγκινηθεις οταν ενα παιδι με ιδιαιτερες ικανοτητες σκεφτεται και σου κανει τετοιο δωρο...;
με την jacki θα γινουν φιλοι αμεσως...φαινεται οτι την συμπαθησε...της χαμογελαει...
βγαζουμε φωτογραφιες και χαιρεται...του λεω πως μολις τις βγαλουμε θα του τις δωσω να τις βλεπει...

διαδρομη με το μηχανακι...
η πριγκιπισα εχει παγωσει...βαλε τα χερια σου στις τσεπες μου τις λεω...κι εκεινη κολαει πανω μου...
θα αρρωστησεις και θα φταιω εγω...δεν πειραζει λεει θα εχω δικη μου νοσοκομα...αυτο ειναι σιγουρο της απαντω...
προορισμος αλλη μια συναντηση...
παμε στην αχτιδα...
μολις φτανουμε ακουμε το γαυγισμα καλωσορισματος της κλωντη...
η jacki κανει μεταβολη...ξεχνα το μου λεει...εγω μολις θυμαμαι πως φοβαται τα σκυλια...βεβαια η κλωντη ειναι μια σταλιτσα...
η αχτιδα καταλαβαινει και την κλεινει σε ενα δωματιο...
μπαινουμε σε ενα σπιτι που αποπνεει ζεστασια και αγαπη...
μας υποδεχονται η αχτιδα με τον γλυκητατο συζυγο της με ενα φιλι...
το σπιτι μοσχομυριζει...μας εχει φτιαξει τυροπιτακια και τσιζκεικ...
παρεουλα...κουβεντουλες και μια υπεροχη αγαπη που κραταει χρονια...

το blog της αχτιδας ξεκινησα να το διαβαζω απο ενα σχολιο της σε ενα αλλο blog...
μιλουσε για το πως γνωρισε τον αντρα της...
η ιστορια ειναι απιστευτα συγκινητικη μα δεν θα την πω εδω καθως δεν εχω παρει αδεια απο το ζευγαρι...
ειναι ομως μια παραμυθενια ιστορια για δυο ανθρωπους που σιγουρα γεννηθηκαν ο ενας για τον αλλο...
ταιριαστοι..χαμογελαστοι...αγαπημενοι...με την φωτια ακομα στο βλεμμα τους υστερα απο 30 χρονια γαμου...
ναι τα παραμυθια καποιες φορες βγαινουν αληθινα...
το τσιζκεικ ηταν οτι καλυτερο εχω φαει σε γλυκο στη ζωη μου...καθομαι διπλα στην jacki και αναστεναζω ηδονικα τρωγοντας το...εκεινη με κοιταει περιεργα καθως νηστευει και δεν μπορει να φαει...σταματαω τον αναστεναγμο και απλα τρωω...
η αχτιδα ομως δεν αφηνει κανεναν παραπονεμενο...τις φτιαχνει σε λιγα λεπτακια μια υπεροχη νηστισιμη σαντιγυ με φραουλες και αρχιζει η jacki τον αναστεναγμο...
περιττο να πω ποσο υπεροχα περασαμε και φυγαμε γεματες με υπεροχες εικονες και γεματες με ταπερακια...
να μην ξεχασω να πω πως τελικα η κλωντη με την jacki στο τελος εγιναν φιλες μιας που καθησαν η μια διπλα στην αλλη...

η συνεχεια θα ειχε ποτο...αλλα λογω εξαντλησης και πονου και κρυου επιστρεψαμε στα σπιτια μας...

δευτερα απογευμα...
η jacki ερχεται στη δουλεια ακομα μια μερα...
βρισκει ξανα τον χρηστο εκει μιας και ειμαστε φιλοι και ερχεται καθε μερα...
της σκαει ενα χαμογελο φυσικα μολις την δει μιας που απεκτησε καινουργια φιλη τωρα...

στη συνεχεια σοκολατα και τσαι στην πριγκιπος...
συζητηση και χαμογελα...
τι εγινε πριγκιπισα μου...;
ειμαι χαρουμενη...πολυ χαρουμενη...
μια ιστορια...μια κληση...χαμογελα...
ακουγεται ενα τραγουδι...
"παραμυθια πουλω της οκας..."
τιποτα δεν ειναι τυχαιο ε...;
φυγε μεθυσμενακι μου...και κοιτα να χαμογελας ετσι παντα...

ετσι παραμυθενια περασε το προηγουμενο τριημερο...
με πανεμορφες συζητησεις...πανεμορφες γνωριμιες και πανεμορφους ανθρωπους...
χαρηκα πολυ που σας γνωρισα ολους...
ο καθενας σας ειχε κι απο ενα πανεμορφο συναισθημα γυρω του να πλανιεται...
μια ομορφη διαθεση και μια αμεσοτητα...
ευχαριστω που με αφησατε να το δω...

μια μαυρη κουκιδα στην ομορφια ηρθε να μου δειξει πως να ξεχωριζεις το ομορφο απο το ασχημο...
μια δυσαρεστη συζητηση...χαρακτηρισμοι ανουσιοι και ψευτικοι...ενας καταιγισμος κατηγοριων απο το πουθενα και χωρις λογο...
ευχαριστω απαντησα...τι αλλο...;
δεν μπορουμε με ολους να ταιριαζουμε...δεν μπορουμε ολους να τους ικανοποιουμε...δεν μπορουν ολοι να μας καταλαβαινουν...
ευχαριστησα λοιπον την μαυρη μου κουκιδα για ολα οσα μου ειπε και την αποχαιρετησα...

ενα υπεροχο τριημερο παραμυθι μολις εγραψε τελος...
και ζησαμε εμεις καλα και την αλλη φορα ακομα καλυτερα!!!