ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Το δωματιο βρισκεται σε εμπολεμη κατασταση...
βιβλια ειναι διακοσμημενα σε διαφορα σημεια και σε διαφορες σελιδες...

παθολογια...

παιδιατρικη...

γεροντολογια...

διατροφικες διαταραχες...

και αλλα πολλα...

σημειωσεις,τετραδια,υλες,sos θεματα,θεματα προηγουμενων χρονων...
και στη μεση εγω σε κατασταση πανικου,αγχους αλλα και αποφασιστικοτητας...

ναι για οσους δεν το ξερουνε ειμαι φοιτητρια νοσηλευτικης...
μεγαλη ιστορια...

απο τις πρωτες επιλογες αν εξαιρεσουμε την ψυχολογια(παιδοψυχολογια) που τελικα χαρηκα που δεν περασα εκει,αλλα μαθαινω και διαβαζω οτι μπορω ετσι κι αλλιως, ημουν απεριοριστα ευχαριστημενη με την σχολη μου...
αυτο που ηθελα ανεκαθεν...
να προσφερω στον ανθρωπο...

τα θεωρητικα ηταν και ειναι παρα πολυ ωραια με ευρωπαικες προδιαγραφες οσο περνουν τα χρονια...μα η κατασταση στα νοσοκομεια δεν εχει καμια σχεση με οτι διδασκεται στη σχολη...
αυτο βεβαια το καταλαβα απο τα πρωτα εξαμηνα πρακτικης ασκησης..."ασε κοπελα μου τι μαθαινετε εκει μεσα...εδω δεν υπαρχουν γαντια παντα...δεν υπαρχουν γαζες παντα...δεν υπαρχει αφθονο σεντονι για να κανεις γωνια...(να σημειωθει οτι το στρωσιμο κρεβατιου,φορειου,χειρουργειου μας εφαγε ενα ολοκληρο εξαμηνο...και τελικα περα απο την αχρηστοτητα του μαθηματος δεν εχει και καμια πρακτικη εφαρμογη)...δεν υπαρχει παραβαν για να καλυπτεις παντα τον αρρωστο...και γενικα δεν υπαρχουν πολλα...πολυ πιο βασικα απο τα σεντονια"

αυτο απο αποψη σχολης...
επειδη ειχα την ατυχια να χασω δικο μου ανθρωπο μεσα σε νοσοκομειο και επειτα απο αυτο να αρρωστησει επισης δικος μου ανθρωπος με αποτελεσμα να ειμαστε στα νοσοκομεια συχνα πυκνα, εκει επιβεβαιωσα πως η σχολη περα απο γενικες και ωραιες θεωρητικες γνωσεις δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα στα ελληνικα νοσοκομεια...

η ορεξη και ο ενθουσιασμος με τα οποια ξεκινησα σταδιακα μειωθηκαν βιωνοντας την πικρη αληθεια...και μαλιστα σε προσωπικο επιπεδο περαν του εκπαιδευτικου...
πολλες φορες σκεφτηκα να την παρατησω και να ασχοληθω με κατι παιδαγωγικου χαρακτηρα κυριως οσον αφορα παιδια με ειδικες αναγκες ,μιας και σκοπος εξαρχης ηταν ακομα και με την νοσηλευτικη να δουλεψω σε καποια παιδιατρικη κλινικη η' κοντα σε παιδια που χρειαζονται νοσηλευτικη φροντιδα και καθοδηγηση...
θεσεις υπαρχουν πολλες...προσφορες επισης...ζητηση και καλυψη θεσεων ανυπαρκτη...
οι αναγκες σε ολα τα νοσηλευτικα ιδρυματα,απο νοσοκομεια,καπη,ελεπαπ,παιδικους σταθμους,εργασιακους χωρους και πολλα αλλα αθφονες...παντα βεβαια συμφωνα με τα ευρωπαικα προτυπα...αλλα η αληθεια ειναι διαφορετικη...πολυ διαφορετικη...εδω δεν εχουμε νοσοκομες στα νοσοκομεια στα ελεπαπ και σε εργασιακους χωρους θα εχουμε...

σε προσωπικο επιπεδο ομως η σχολη ειχε πρωταρχικο ρολο και ενα πεισμα πως θα γινει η διαφορα καποια στιγμη...
αλλα η ζωη και παλι ειχε αλλα σχεδια..."ετυχε"..."προεκυψε"...η' οπως αλλιως κι αν το πω,να συμπεσουν πολλα και επαναλαμβανομενα ατυχη γεγονοτα που με κατεστησαν απο πολυ καλη, τολμω να πω ,φοιτητρια σε φοιτητρια μακρια απο την σχολη και χωρις εμφανη ημερομηνια επιστροφης...
μετα απο 78 μαθηματα επιτυχιας λοιπον μεναν 14 στασιμα...
μεχρι τωρα...
που πηρα την μεγαλη και γενναια αποφαση να τελειωνω επιτελους...(λεμε τωρα)

με καθε επιφυλαξη λοιπον...γιατι η ζωη σε κατι τετοιες αποφασεις μου παιζει περιεργα παιχνιδια...αφου εβαλα χαντρες,μαντρες,νεραιδοσκονες,εκανα ταματα,κρεμασα πεταλα στην πορτα,βρηκα το τετραφυλλο τριφυλλι και το τσουρομαδησα,χορεψα κατω απο τα αστερια γυμνη σε πανσεληνο,γυρισα 3 φορες γυρω απο τον εαυτο μου και αλλες 3 γυρω απο το τετραγωνο του σπιτιου,εφτυσα τον κορφο μου και φορεσα αναποδα τα εσωρουχα...
πηγα και βρηκα καθηγητες,υλες και σημειωσεις και στρωθηκα στο διαβασμα...

φιλοι μου ολος αυτος ο προλογος εγκειται στο εξης...
λεω να απουσιασω απο τα παραμυθια για ενα διαστημα και να χωθω μεσα στις αρρωστιες και στην γιατρεια τους...διοτι αν δεν το ξερατε τα μαθηματα της νοσηλευτικης ειναι σε θεωρητικο επιπεδο ομοια με της ιατρικης οποτε μια καποια δυσκολια την εχουν τολμω να πω...
και δυο και τρεις μη σας πω...

δεν ξερω το ακριβες διαστημα που θα απουσιασω,αλλα επειδη ειναι λιγες απο τις αποφασεις που ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθησω με βαση την λογικη και οχι το τι θελω θα ΠΡΕΠΕΙ παλι να μου βαλω καποια ορια...(μου τη δινουν τα ορια)και αν συνεχισω τα παραμυθια αυτο το διαστημα ορια δεν θα εχω...
αφηστε και την φουκαριαρα την μανα μου που σε ασχετες στιγμες μου πεταει σποντες για το πολυποθητο πτυχιο...
που να σας πω για την γιαγια μου που ξεκινησε το τραγουδι "νοσοκομα μου ωραια,νοσοκομα μου γλυκια..."και το αφησε στη μεση περιμενωντας να το τελειωσει μαζι με το πολυποθητο πτυχιο κι αυτη...βλεπετε εχει αλλη γλυκα να της παιρνω την πιεση και να της κανω ενεσεις εχωντας παρει το πτυχιο γιατι ετσι δεν το απολαμβανει...

ουφ αυτα...

εντελει για ενα διαστημα οι σελιδες των παραμυθιων θα μεινουν κενες για να γεμισουν καποιες αλλες...
φυσικα θα περναω απο τα δικα σας σπιτικα τακτικα,οσο μπορω,...ειπαμε θα διαβαζουμε δεν θα πεσουμε και με τα μουτρα,απλα αν λειψω απο καπου για λιγο μην με παρεξηγησετε...δεν ειναι οτι θα σας εχω ξεχασει απλα μια ζορικη περιοδος ειναι...και να ειστε σιγουροι πως μολις τελειωσει θα επιστρεψω κανονικα και εδω και σε εσας...και ελπιζω με ευχαριστα νεα απο το μετωπο της ασπρης στολης,ενιοτε και πρασινης οταν μπαινουμε στα χειρουργια...

σας φιλω πολυ πολυ ολους με ολη μου την αγαπη και με αφθονη αστεροσκονη να σας φυλαει και να σας συντροφευει μεχρι να επιστρεψω...
καντε και καμια νεραιδοευχη μην αρχισει παλι η ζωη τα δικα της τωρα που πηρα αποφασεις...
να μη με ξεχασετε ε...;
γιατι κραταω και ενεση...:)
αν και λεν οτι ειμαι ελαφροχερα δεν ξερω πως αλλιως να σας εκφοβισω...

σε καθε εξεταστικη περιοδο υπαρχει ενα τελετουργικο...
ενα τραγουδι που ακουω για...κουραγιο...
σε αυτη την εξεταστικη θα ειναι το παρακατω...
για να θυμαμαι οτι το καταραμενο το πτυχιο θα το παρω...(εστω για το γαμωτο)
αλλα ποτε δεν θα δουλεψω υπο ευρωπαικες προδιαγραφες...
εδω ειναι Ελλαδα...μια βολτα στα νοσοκομεια(μακρια απο ολους)θα σας πεισει...

αντε αφιερωμενο Ελλαδα αθανατη εν οψει εκπροσωπησης στην Ευρωπη...





Υ.Γ1 οι χαμογελαστες φωτογραφιες φυσικα απο τα νοσοκομεια του εξωτερικου διοτι εδω για να δεις τετοιο χαμογελο πρεπει να δουλευεις με τον George Clooney της εντατικης η΄με τον Patrick Dempsey του grey's anatomy...κι επειδη αυτο σπανια συμβαινει εκτος ονειρου σπανια θα δειτε και τετοια χαμογελα(εξαιρω φυσικα εμενα...χιχιχι)...

Υ.Γ2 η πρωτη φωτογραφια ειναι αποτελεσμα σχολιων απο φιλους μου που εχουν αυτην ακριβως την εικονα για τις νοσοκομες...λυπαμαι που θα σας το χαλασω αλλα δεν μας ντυνουν ετσι περα απο τα ονειρα σας...δεν ειναι και βολικο στο τρεξιμο πανω κατω δηλαδη...ασε που αμα σε δει ο παππους ετσι δεν χρειαζεται ενεση...μαλλον τον τελευταιο ασπασμο θα χρειαστει...

Υ.Γ3 απαντηση σε φιλο που την περιμενει απο εδω...στην ερωτηση αν μοιαζει η πραγματικοτητα στα νοσοκομεια με την ιατρικη σειρα grey's anatomy οσον αφορα τις σχεσεις...
η αληθεια ειναι πως μοιαζει αρκετα εως πολυ θα ελεγα...νοσοκομες,γιατροι και λοιπο προσωπικο σχετιζεται ουκ ολιγες φορες,οχι ομως με αυτη τη συχνοτητα...και δυστηχως οπως ειπα και παραπανω δεν εχουμε τετοιους γιατρους εδω...βλεπε τηλεοπτικη σειρα να καταλαβεις...

Υ.Γ4 το gcast δεν λεει να ξεκολησει οποτε θα ακουτε το "Αυτη η νυχτα μενει"...μεχρι να το εμπεδωσετε!!!

σας φιλω ολους πολυ πολυ πολυ!!!
μα παρα πολυ!
θα μου λειψουν τα παραμυθια για οσο απεχω και θα μου λειψετε κι εσεις πολυ πολυ!!!

ααα!αν χρειαστετε κατι εκτακτο φωναξτε με στα ονειρα σας και θα ερθω...εστω για ενα νεραιδενιο φιλι η' ενα συντομο παραμυθι...παντα πηγαινω στα ονειρα που με καλουν!

εχετε την αγαπη μου απεριοριστη και ζωντανη!!!
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ!!!