Μια φορα κι εναν καιρο...
οι σελιδες των τετραδιων ειχαν τελειωσει κι εγω χρειαζομουν να γραφω...
το παραμυθι αυτο χιλιοειπωμενο...
ωστοσο αληθινο...
στις σελιδες αυτου του μεγαλου βιβλιου δημιουργηθηκαν,αναβιωσαν,ξεθαφτηκαν,εζησαν και πεθαναν πολλοι ηρωες...
πρωτος και καλυτερος εγω...
κεντρικη ηρωιδα συναισθηματων που ξεγυμνωθηκαν ουκ ολιγες φορες...
η αγαπη,ο πονος,η ανθρωπια,η κακια,οι μαγισσες,οι νεραιδες,τα ξωτικα και καθε ανθρωπινο η' οχι πλασμα περασε και αφησε την ανασα του,το αποτυπωμα του,κατι δικο του...
πεθανα και εζησα πολλες φορες γραφωντας εδω...περιμενωντας η΄οχι...
μιλωντας την σιωπη...γραφωντας γραμματα σε φιλους και αγαπημενους...
εδωσα δωρα και πηρα δωρα...
γνωρισα υπεροχες ψυχες και αγκαλιες...
θυμηθηκα ξεχασμενες αισθησεις και ξυπνησα αισθησεις σε αλλους...
αποψε "ετσι ξαφνικα" θυμηθηκα πως ειμαι κι εγω εδω...
για να αγαπαω θελω να αγαπιεμαι...
για να θυμαμαι δεν θελω να ξεχνιεμαι...
αυριο ισως αλλαξω γνωμη μα αν αποψε δεν το εγραφα τοτε θα ημουν ψευτρα...
δεν θα ημουν η γνωστη παρορμητικη,αυθορμητη νεραιδα...
αυτη που οτι νιωθει πραττει...
κουραστηκα...
απο ολα τα συναισθηματα που πλυμμυριζουν το μεσα μου και θεωρουνται δεδομενα...
απο την αγαπη που δεν της δινεται η αξια που της αναλογει...
απο το βολεμα...
το ενταξει...
το αυριο...
το θα ειμαι εκει αλλα δεν ειμαι...
το δεν μπορω...
το θελω αλλα δεν γινεται...
υπηρξα κι εγω εκει ισως...
τωρα δεν ειμαι και δεν θελω να ειμαι...
τα πραγματα ειναι πολυ απλα και καμια φορα τα κανουμε πολυπλοκα εμεις οι ιδιοι...
ειμαι εγω...
πολυ απλα και χωρις τιποτα συνθετο...
κι αν ειμαι απο αλλου αυτο θελω να ειμαι...
αυτο εδειξα...αυτο αγαπησε οποιος το αγαπησε...κι οποιος το μισησε αυτο το ιδιο μισησε...
τα κομματια ολα δικα μου...
τα σκορπισματα κι αυτα δικα μου...
τα λαθη ολα δικα μου...
οι φοβοι δικοι μου...
τα δακρυα δικα μου...
δικα μου και τα χαμογελα...
εγω...ειμαι εγω...τιποτα αλλο...
ομως αρκετο καιρο ημουν γυμνη και κρυωνα...
εκανα υπομονη για το χερι που θα μου εφερνε μια ζακετα...
κι ελεγα χαλαλι...
μα τωρα θελω να ντυθω...
Σας ευχαριστω ολους εναν εναν που περασατε...ακουμπησατε...αγαπησατε η' οχι τα παραμυθια μου...
που σας γνωρισα...που σας αγαπησα...που σας αγκαλιασα...που σας χαμογελασα...που γιναμε παρεακι...που γινατε αναγνωστες και πολλες φορες ηρωες των παραμυθιων...!!!
Σας ευχαριστω απο καρδιας για ολη την αγαπη που εισεπραξα...που επιβεβαιωσα αλλη μια φορα πως πισω απο καθε πληκτρολογιο κρυβεται μια ψυχουλα...που με αφησατε να δω η' να ριξω κλεφτες ματιες στα δικα σας ημερολογια...
Σας ευχαριστω που γιναμε ενα πολλες φορες κι αλλες που ενωθηκαν τα δικα σας κομματια με τα δικα μου!!!
ψεμματα δεν σας ειπα και δεν θα σας πω ουτε τωρα...
τα παραμυθια θα σταματησουν...
για μια βδομαδα...για εναν μηνα...για εναν χρονο...για παντα...
δεν ξερω για ποσο...ισως λιγο...ισως πολυ...ισως να μην ξαναεπιστρεψουν...
αυτο προσταζει η καρδια μου και παντα την ακολουθω...
νιωθει γυμνη...νιωθει εκτεθειμενη...και προδωμενη...
θελει να ασχοληθω μαζι της και να την γιατρεψω...
τουλαχιστον να προσπαθησω...
πως να της χαλασω χατηρι...;
οπως και να εχει...
ολοι εσεις...
μην σταματησετε ποτε να ονειρευεστε και να πιστευετε στην αγαπη και στην πραγματοποιηση καθε ονειρου που γινεται αληθινο οταν το θελουμε με ολη μας την καρδια!!!
να αγαπατε...κι οταν αγαπατε να το λετε με καθε ευκαιρια...να το φωναζετε...να μην το αφηνετε για αυριο...το αυριο ισως δεν υπαρξει ποτε...
αν θελετε κατι να κρατησετε απο τα παραμυθια κρατηστε αυτο...κι οσο το εφαρμοζετε τοσο τα παραμυθια θα μενουν ζωντανα...!!!
οσο για μενα θα ειμαι καλα...
θα ειμαι οπως παντα στο αλλου και οσοι ξερουν τα περασματα θα ερχονται και θα πηγαινω σε αυτους...για μια αγκαλια,ενα φιλι,και πολυ αγαπη!!!
στα ονειρα θα τα λεμε με ολους!!!
οι νεραιδες υπαρχουν οταν τις πιστευουμε...
τα ονειρα γινονται πραγματικοτητα οταν τα πιστευουμε...
η αγαπη κανει θαυματα οταν την πιστευουμε...
πιστη χρειαζεται σε ολα!!!
τιναζω τρεις τα φτερα μου...
ενα κουνημα με το ραβδακι...
αφηνω πισω μπολικη αστεροσκονη...
κι ακομα περισσοτερη νεραιδενια αγαπη!!!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...
ΝΑ'Ι'ΑΔΑ
30 σχόλια:
τινάζω τρεις τα φτερά μου...
ενα κούνημα με το ραβδάκι...
αφήνω πισω μπόλικη αστεροσκονη...
Και η αστεροσκονη σου θα πλανιετε πάντα εδω...
Εσυ αποφασίζεις Νεραιδακι...
εμας σίγουρα θα μας λείψεις.
Σ αγαπώ πολύ πολύ....
"οι νεραιδες υπαρχουν οταν τις πιστευουμε...
τα ονειρα γινονται πραγματικοτητα οταν τα πιστευουμε...
η αγαπη κανει θαυματα οταν την πιστευουμε..."
Με τα πιο πάνω τα είπες όλα. Τράβα να φροντίσεις τον εαυτό σου. Αν επιστρέψεις θα είμαστε εδώ. Αν όχι, πάλι εδώ θα είμαστε, αλλά θα μας λείπουν τα παραμύθια σου. Όμορφα μας ταξίδευες τόσο καιρό. Καλά χαμόγελα:)
Ξέρεις ότι γενικότερα λείπω..
Κι από την ίδια μου τη ζωή λείπω.
Μα δε θα μπορούσα να μη σου πω πως εγώ σ' αγαπάω και είμαι εδώ.. (ακόμα ζωντανή)
Πάντα θα είμαι εδώ και εκεί για σένα..
Φίλη μου γλυκιά.. Δε θέλω να μου πικραίνεσαι.
Θέλω να σε νιώθω τόσο καλά.
Ξέρω πως είναι να πονάς. Μια αγκαλιά αρκεί για να περάσει ο πόνος από το ένα κορμί στο άλλο..
Κι εγώ σ' αγκάλιασα τόσες φορές..
Καμιά φορά οι πόνοι μας μπερδεύονταν.
Και ήταν το πιο γλυκό μπέρδεμα.
Σε φιλώ.. Και θα είμαι εδώ για όσο..
Και θα είμαι και στο αλλού σου..
Θα γίνουμε καλά..
Να τόσο χρειάζεται για να αντέξουμε..
Σε αγαπάω... μην το ξεχάσεις ποτέ.
Καλημέρα!
Γιατί έτσι; Γιατί μου ρθε λίγο απότομο;
Όσο πέρασα μαζί σας ήταν πολύ όμορφα..
Δεν θα σταματήσω να σκέφτομαι τα παραμύθια, ίσως αυτά να είναι η διέξοδος..
Kαλά να περνάς και όσο το δυνατόν πιο κοντά στο όνειρό σου..
Θα τα πούμε.. ίσως και σύντομα.. τα φιλιά μου...
Ουφ. Γλίτωσες. Σώθηκες. Τυχερή...
Ναι, έχεις δίκιο. Υποκρινόμαστε πολλές φορές. Αρκετές φορές μετά βίας κρατιέμαι να αφήσω σχόλια του τύπου "μαλακίες λες", αλλά κρατιέμαι. Άλλες φορές, δεν ξέρω γιατί αλλά μου τη δίνουν αυτά που διαβάζω. Όχι σε σένα βρε απαραίτητα, γενικά μιλάμε. Και σε μένα μη σου πω, πολλές φορές.
Εντούτοις τολμώ να πω ότι είμαι στη φάση που σε πάω απεριόριστα αυτόν τον καιρό. Οπότε (για όσο λείψεις τέλος πάντων, μπορεί και για πάντα) θα σε θυμάμαι πολύ-πολύ ευχάριστα. Είσαι της προσφοράς και δεν ξέρω αν τα καταφέραμε να στο ανταποδώσουμε έστω και κατά λίγο, έτσι όπως το νιώθεις δηλαδή.
Ειλικρινά ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
τα παραμύθια τα αληθινά τέλος δεν έχουν γιατί η ίδια η αλήθεια (συναισθημάτων) αρχή και τέλος δεν έχει παρά μόνο διάρκεια στο πέρασμα του πάντα.
να είσαι εσύ. πάντα να είσαι εσύ. αυτό που είσαι. και να μην ξεχνάς εσένα. πάντα. όλα αυτά που σε κάνουν να είσαι εσύ και να παραμένεις εσύ.
ευχαριστώ δεν θα σου (ξανα)πω. πόσο αγάπησα(ώ) όλα αυτά τα παραμύθια δεν θα στο (ξανα)πω. τα ξέρεις ήδη. τα αισθάνεσαι ήδη. και θα στα (ξανα)αγκαλιάσω την επόμενη φορά που θα σε (ξανα)δω. στο πέρασμα του πάντα. αληθινά. ξανά και ξανά. γιατί η αλήθεια δεν έχει αρχή. δεν έχει τέλος.
απλά διάρκεια.
Θά μού λείψεις...
Ακολουθησε το ενστινκτο σου μικρη νεραιδα...μεινε μακρια οσο χρειαζεται...κανε ενα διαλειμμα που θα σε ξεκουρασει...αλλα μην πεις ποτε για παντα,γιατι αυτο ειναι βαρυ!Αν και οποτε ξανανιωσεις την αναγκη να γραψεις,εμεις θα ειμαστε εδω,να το θυμασαι...
Θα μου λειψεις κι εμενα κι ας ειμαι λιγο καιρο στην παρεα σας...δεν θα ξεχασω τα λογακια σου,τα σχολιακια σου,τα παραμυθια...εισαι ξεχωριστη νεραιδα ναιαδα μου και σου ευχομαι οτι κανεις απο δω και περα να το κανεις καλα και οποιο δρομο και να ακολουθησεις να σου φερει χαμογελα...δικα σου,ολοδικα σου χαμογελα :)
Φιλια και νεραιδενιες αγκαλιες!
na kses pos eisai tixeri pou kses na pas sto allou...
kai ego afto kano...
to allou mou aresei, giati to allou einai mono diko mas..elpizo na sinantithoume ekei...
kales "diakopes" apo to grapsimo...
ma na kses oi diakopes den kratan gia panta giati apla tha xanan tin glika tous...
cu sto allou :~)
argyris
Αν έτσι αισθάνεσαι αυτό είναι το ορθό για σένα. Κι αν πάλι νιώσεις την ανάγκη της επικοινωνίας οι φίλοι σου εδώ θα είναι.
Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε ό,τι αποφασίσεις.
φιλιά και καλή αντάμωση.
"μην σταματησετε ποτε να ονειρευεστε και να πιστευετε στην αγαπη και στην πραγματοποιηση καθε ονειρου που γινεται αληθινο οταν το θελουμε με ολη μας την καρδια!!!
να αγαπατε...κι οταν αγαπατε να το λετε με καθε ευκαιρια...να το φωναζετε...να μην το αφηνετε για αυριο...το αυριο ισως δεν υπαρξει ποτε..."
Χαίρομαι πολύ που πρόλαβα να περάσω από τα παραμύθια σου, έστω και λίγο πριν αφήσεις το μολύβι-για όσο κι αν κρατήσει αυτό.
"εκανα υπομονη για το χερι που θα μου εφερνε μια ζακετα...
κι ελεγα χαλαλι...
μα τωρα θελω να ντυθω..."
Είναι τυχαίο που όταν διάβασα αυτές τις γραμμές ένιωσα ότι κρυώνω;
"νιωθει γυμνη...νιωθει εκτεθειμενη...και προδωμενη...
θελει να ασχοληθω μαζι της και να την γιατρεψω...
τουλαχιστον να προσπαθησω...
πως να της χαλασω χατηρι...;"
Καλή τύχη! Και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις! Η αναγνώριση ότι χρειάζεται "γιατρειά" είναι ίσως το πιο σημαντικό βήμα. Υπέροχο κείμενο. :)
Με στεναχώρησες Ναϊάδα μου... γιατί φεύγεις; Ποία νεραϊδίτσα θα μας πασπαλίζει με την χρυσόσκονή της τώρα πια; Ελπίζω να είναι κάτι προσωρινό και να επιστρέψεις! Εμείς εδώ θα περιμένουμε... εγώ θα σε περιμένω...
enΚι αν φύγεις...
Ποτέ δε θα φύγεις
Απ΄το μυαλό.Απ΄την καρδιά
Γιατί σ΄αγάπησε
Σε γνώρισε στο "εδώ".Και σε αγάπησε στο "αλλού". Ή μήπως το αντίστροφο;
Άφησες το αποτύπωμά σου.Ανεξίτηλο.Να αντέχει στη φθορά του χρόνου.Ζέστανες τα κρύα βράδυα του χειμώνα.Και φώτισες τις νύχτες μου.Παραμύθι το ονόμασες.Μα που ήταν αλήθεια.Μέσα απ΄αυτά,γνώρισα τις αλήθειες σου.Είδα κομμάτια και πτυχές σου.Με βρήκα και με έχασα
Κι όταν σε γνώρισα..κατάλαβα πως ναι ρε γαμώτο.Υπάρχουν ακόμα νεράιδες.Που επιμένουν να αγαπάνε.Να δίνονται.Να αφιερώνονται.Να μη διστάζουν να ματώνουν.Να πονούν.Μα και να συγχωρούν.Ακριβώς επειδή ξέρουν να αγαπάνε
Κι ας κουβαλάνε πληγές.Κι ας ματώνουν,ίσως,κάποια βράδια.
Αλλά ξέρουν να γιατρεύουν.Καρδιές.Και να γιατρεύονται.Με της Αγάπης το φίλτρο.
Σήμερα
Αύριο
Θα είμαι εδώ
Γιατί θέλω
Γιατί μπορώ
Γιατί είσαι εσύ
Γιατί θέλω να είμαι για σένα
Γιατί σ΄αγαπάω
Θυμάσαι τι λέγαμε τότε:"δε γαμιούνται;"
Πες το και τώρα.Φώναξέ το
Σε όσους δεν κατάλαβαν.Σε όσους δεν άντεξαν.Σε όσους δε μπόρεσαν.Σε όσους δεν αγάπησαν.Σε όσους νόμισαν πως...
Θα είμαι εδώ.Για να γράψουμε το δικό μας παραμύθι.Χωρίς τέλος
Μόνο με αγάπη.Και στη δικιά της χώρα...
Αρκεί να το θελήσεις...
Γαμώτο σου
Γαμώτο...
εσύ η νεράιδα των παραμυθιών μη μας αφήσεις χωρίς αυτά.
φύγε πάρε όσο χρόνο θες όμως ξαναέλα!
είναι ωραία να μας διήγησαι την αγάπη,τον έρωτα,την πίστη,την ελπίδα και όλα αυτά που τείνουμε να ξεχάσουμε.
μας τα θυμίζεις.
εύχομαι να γυρίσεις και πιστεύω σε αυτό.εσύ δεν λες να πιστεύουμε;
θα περιμένω λοιπόν γιατί μέσα από όλα αυτά τα παραμύθια βλέπω έναν υπέροχο άνθρωπο και από όσα λένε όσοι σε γνωρίζουν μάλλον είσαι κιόλας.
και είναι ώραιο να γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους.
εγώ θα περιμένω.
φιλικά
ένας αναγνώστης
Μη χαθείς, πέρνα καμιά βόλτα να μαθαίνουμε τα νέα σου. Την έχουμε ανάγκη μια νεράιδα, κι ας μην λέει παραμύθια... ίσως και να μην είναι κάθε ώρα κατάλληλη για παραμύθια..
Όπως και να χει.. εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.. θα μας λείψεις!
Oι περισσότεροι από μας "λείπουμε"
Αυτο ειναι απαντηση προς την Τζάκη.
Οσο για σενα νεράιδα μου να προσεχεις παντα το ραβδακι και να ονειρευεσαι
Τι μας εχει μεινει αλλωστε άλλο;
Μακάρι η καρδούλα σου να γιατρευτεί όσο το δυνατο πιο γρήγορα γίνεται!!! Θα σε βαστούμε την αποφάσή σου αλλά δεν μπορώ να κρύψω πως θα μου λείψεις καλή μου!!! Είσαι μια μοναδική νεράιδα και πολύ πολύ ξεχωριστή!!!!!
Το πιστεύω!!!!!
Ελπίζω να σε δούμε σύντομα!!!!
"Μυστικά" φιλιά!!!
ξέρω τι λες. και θα σου πω ότι όσο και γυμνια να νιώθεις, γυμνοί ερχόμαστε και γυμνοί μένουμε στο τέλος. και για αυτό και θα επιστρέψεις. γιατί θα σου λείψει η γύμνια η εδώ...
νομίζω είχες και γεννέθλια, αν δεν λέω πάλι καμία μπούρδα! χρόνια πολλά λοιπόν παραμυθατζού μου!
συγχώρεσε το μου ;-)
Αγαπημενη μου φιλη λατρευτη..
Οπου κι αν πας εσυ δεν θα φυγεις ποτε μακρυα... θα εισαι παντα μες την καρδια μας..γιατι αγγιξες την ψυχη μας μ ενα τροπο μοναδικο κι αλλιωτικο...ετσι οπως μονο οι νεράιδες ξερουν...Τα παραμυθια σου θα μεινουν για παντα ζωντανα στη μνημη μας... Κανε οτι νιωθεις...εγω και ολοι οι γνωστοι και αγνωστοι που περασαν απο δω δεν θα σε αφησουμε ποτε να χαθεις...
Σ αγαπαω πολυ μικρη ναα το θυμασαι.
μαλλον αργα ηρθα
γραφεις πολυ αμεσα διχως διαμεσολαβησεις
ελπιζω να συνεχισεις να γραφεις
Δική σου η καρδιά , δική σου κι η απόφαση...στο καλό!!!
Καταλαβαίνω...
Την υπομονή που σπάει, το κορμί και την ψυχή που απογυμνωνονται...
Καταλαβαίνω...
Αλλα στενοχωριεμαι...
Και ελπιζω να ξαναρθεις...
Ντυμένη...'
Γεμάτη...
Σε περιμενω με το "αλλου σου", αυτο που τοσο αγαπαω...
Να γεμισεις...
Και να ξαναρθεις...
Ενα μεγαλο ευχαριστω απο 'μένα...
Τα "αντιο" δεν μου ταιριαζουν...
Σε φιλω ναιαδα μου...!
Μπορώ να παρασέρνω τις σκέψεις σου, να τις ανεμίζω, να τις κάνω παραμύθια...
Στ 'ορκίζομαι πως δεν τ' αντέχω όλο αυτό....
Κυρίως ξέρεις γιατί?....
...Γιατί ξέρω πως για να οδηγηθείς σ'αυτή σου την απόφαση.... κάτι άλλο σε έσπρωξε...
Κάτι όχι καλό... για μια ψυχή τόσο εύθραυστη όσο μιας νεράιδας όπως εσύ...
Εχουν φτάσει τόσο ψηλά τα δάκρυα μέσα στα μάτια μου, που ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων αρκεί για να.....
ΝΑΤΟ!.... πλημμύρισε το πρόσωπο...
Νομίζω πως η όποια προσπάθεια να πω παραπάνω.. θα αγγίξει τα όρια του μελό...
Σταματώ εδώ οπότε και σου λέω απλά πως....
Όλα θα γιατρευτούν....
Δεν θα είναι ποτέ όπως πρώτα.... αλλά δεν θα παραμένουν και πληγές ανοιχές και εκτεθειμένες...
Όλα θα γιατρευτούν αγαπημένη μου νεραϊδένια ύπαρξη!
Σου χαρίζω την πιο απαλή μου τιγροαγκαλιά.... Από καρδιάς...
γεια σου μάτια μου γλυκά...
:)
τα παραμύθια μας ποτέ δεν τελειώνουν, ακόμη κι αν νιώθουμε πως τελειώνουμε εμείς. κι εγώ επέστρεψα με αλλαγμένες δια-θέσεις, μα το ξέρεις πολύ καλά, πως είμαστε τα πάντα και μπορούμε να γίνουμε ακόμη περισσότερα...
είμαστε τριγύρω. ιπτάμενοι, σερνάμενοι, κυλιόμενοι, θαμμένοι και ζωντανοί ξανά. οι ανάσες για να βγουν, θέλουν χώρο να υπάρξουν. να τις ρουφάς και να τις εκπνέεις σύμφωνα με τους δικούς σου ρυθμούς...
οι πόρτες του νου μας είναι για να ανοίγουν να μπαίνει φρέσκο και να κλείνουν όποτε χρειαζόμαστε ζεστασιά απ' τα βάθη της ψυχής μας...
βροχή κι αέρας. ήλιος και φεγγάρι. εν-αλλαγές.προχωράμε, σταματάμε, αφουγκραζόμαστε. κι απ' όπου κι αν είμαστε, έχουμε κάτι κοινό όλοι. είμαστε πλάσματα της φύσης. κι ας το ξεχνούν μερικοί. εμείς είμαστε εδώ για να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας σ' ένα όνειρο που πλάθεται από κλωστές μαγικές...
σε φιλώ με τα βρόχινά μου και σου εύχομαι να χαμογελάς...
:)
Όταν τα νεραιδάκια πληγώνονται, φεύγουν μέχρι να γιάνουν οι πληγές τους.
Αυτό να κάνεις και εσύ μικρό μου..
Να πάς στη γωνίτσα σου, να φροντίσεις τις πληγές σου και να μας ξανάρθεις.
Γερή και δυνατή.
Να χαμογελάς και να μη βγεις ποτέ απο τον παραμυθένιο κόσμο σου.
Ποσο με συγκινεις καθε φορα.
Γι'αυτο σε αγαπαμε..γιατι εισαι εσυ...
η νεραιδα η παρορμητικη...η αυθορμητη..η αληθινη..που διηγειται παραμυθια ζωης χωρις περιστροφες...που αγαπαει μεχρι να ματωσει η καρδια της.
Εισαι πολυτιμη και χαρισματικη κοριτσακι μου...
Εμεις θα σε περιμενουμε οσο καιρο χρειαστει για να γιατρευτεις...μονο που δε φοβαμαι για εσενα ..εισαι δυνατη...
Να προσεχεις ματια μου και να σκεπαζεσαι να μη κρυωσεις...
Σε φιλω!
Δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει στη ζωή μου άλλον άνθρωπο σαν εσένα.μάλλον γιατί όπως λές είσαι νεράιδα.και είσαι δηλαδή,όποιος σε γνώρισε το ξέρει.
δεν θα ξεχάσω πως χτυπιόσουν στον δρόμο για ένα σκοτωμένο ζωάκι,πως έκλαιγες στην θέα μιας όμορφης εικόνας απο συγκίνηση,πως κόντεψες να δείρεις κάποιον που πρόσβαλε αγαπημένο σου πρόσωπο.
είσαι το πιο ευαίσθητο και συνάμα το πιο δυνατό άτομο που έχβ γνωρίσει.
για να μαζέυτηκες εσύ κάτι πονάει πολύ.
εύχομαι ότι κι αν είναι να περάσει και να ξανάρθεις εδώ.μου αρέσει να σε διαβάζω κι ας μην έχω πια το δικαίωμα να σε βλέπω.
ο ίδιος παλιός φίλος
Καλή μου Ναϊάδα, πόσο λυπάμαι που δεν ήμουν εδώ νωρίτερα...
Με έκανες και δάκρυσα τώρα. Σε ένιωσα και ξέρεις καλά πως αν μπορούσα θα σε αγκάλιαζα με μια τεράστια και θερμή αγκαλιά, χωρίς λόγια. Μόνο να σε έχω στην αγκαλιά μου αφημένη και να κλάψουμε μαζί για τα όνειρα που δε ζήσαμε ακόμη.
Κοριτσάκι μου γλυκό, θα μου λείψεις πολύ. ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ και με άγγιξες πολύ! Πρόλαβα να στο πω, αλλά τώρα θα μου λείπεις πιο πολύ γιατί ήθελα να μοιραζόμαστε μαζί τις σκέψεις μας. Όποτε θελήσεις το e-mail μου είναι για σένα το κουδούνι της πόρτας της φιλιάς μου. Να περνάς όμορφα!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα όμορφα μοιράστηκες μαζί μας :)))
Koχυλένια ζεστά φιλάκια φιλίας
Matriga
Σε ευχαριστω για την συντροφιά που μου χαρισες με τα παραμύθια και την ... ψυχή σου.
Χαρηκα που ειχα την τυχη να βρω εδω την γωνιά σου και να σε γνωρίσω μεσα απο τα γραπτά σου.
Οπου κι αν βρισκεσαι νασαι παντα καλά και να χρησιμοποιεις το ραβδάκι σου οπως μονο εσυ ξέρεις.
Θα μας λείψεις.
Την αγάπη μου
Αρης
Δημοσίευση σχολίου