ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ...

...Η ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...

καποιοι κοιταζουν καταματα τον ηλιο...και καποιοι ανοιγουν χαραμαδες για να αντικρυσουν εστω και μερικες αχτιδες του...

ποιος ομως εκτιμα καλυτερα την αξια του...;
εκεινος που φορα γυαλια για να μην τυφλωθει απο το πολυ φως του η' εκεινος που προσπαθει να ανοιξει ακομα μεγαλυτερη χαραμαδα για να ζεσταθει...να θαυμασει...να ζησει στο φως του...;


Η ψυχη φευγωντας απο ενα σωμα κανει τον απολογισμο της...
ανεβαινωντας σε ανωτερα επιπεδα κρινει και κρινεται για το ποσο κοντα στην τελειωση εφτασε...
επιλεγει αν θα πιει απο το νερο της λησμονιας η΄της μνημοσυνης...
συνηθως πινει της λησμονιας για πολλες μετενσαρκωσεις ετσι ωστε να μην εχει μνημη στην επομενη ζωη που θα ζησει...
πριν απο αυτο ομως επιλεγει τις οποιες "καταστασεις" της καινουργιας ζωης που προκειται να ζησει ετσι ωστε μεσα απο αυτες να σμιλευτει και καποτε οταν φτασει στην τελειωση να μην χρειαζεται αλλη μετενσαρκωση...να ζησει πια αιωνια με ολες τις μνημες της σε οποιο ανωτερο επιπεδο...η' να ξανακαταβει στη γη εχοντας πια την "γνωση" και θελωντας μονο να βοηθησει αλλες ψυχες...

δεν το λεω εγω...το λεει Ο Πλατωνας,οι Ορφικοι και παει λεγοντας...ασχετο αν τωρα ολο αυτο εχει γινει γνωστο μεσω Ινδουιστων,Βουδιστων και της μοδας μεσω της Γιογκα και αλλων νεοεποχιστικων μεθοδων...

Μαμα:χαζεψες παιδακι μου...;πες μας τωρα οτι εμεις επιλεξαμε να ζουμε ολα αυτα...
-η ψυχη μας μαμα μου...πριν τη ζωη αυτη...εκεινη ειναι αιωνια εμεις οχι...
Μαμα:Α! καλα...εσυ παιδακι μου...
-Γιατι ρε γαμωτο να ειμαι η πιο εξελιγμενη ψυχη μεσα σε αυτη την οικογενεια και να πρεπει να σας πεισω ολους για ολα αυτα τα θεματα...;
-Μαμα:A! εσυ μας επελεξες...ας προσεχες...
-.....................(τωρα μαλλον μου την ειπε)...


Ο ανθρωπος σε αυτη τη ζωη περναει δοκιμασιες...ξανα και ξανα...
παντα κουβαλαει τον σταυρο που αντεχει...ποτε παραπανω...
ετσι φευγοντας απο εδω που εχει ζησει τα χιλια μυρια θα κερδισει τον αιωνιο παραδεισο μιας και η εδω ζωη ειναι προσκαιρη...
δοκιμαζονται συνηθως εκεινοι που συνεχιζουν να πιστευουν ετσι ωστε να δυναμωσει η πιστη τους και να επελθει μετανοια...

δεν το λεω εγω...Ο Χριστιανισμος και οι πατερες της εκκλησιας και της θρησκειας μας το λενε...

Αν κατι ειναι να παει στραβα θα παει...! τα παντα πανε στραβα ταυτοχρονα... !αν αισθανεσαι καλα μην ανησυχεις θα περασει...! και αλλα τετοια ωραια που δεν τα λεω εγω...τα λεει ο Murphy...γνωστος προφανως γκαντεμης που φαινεται η ζωη μου να ακολουθει πιστα τα πιστευω του και τα βηματα του...


Η Elizabeth kubler Ross παλι...γνωστη ψυχιατρος και ανθρωπιστρια που ασχοληθηκε σε ολη της τη ζωη με τον θανατο,τους ετοιμοθανατους,τις αρρωστειες,τα αρρωστα παιδια και ολα τα συναφη κλεινει το υπεροχο βιβλιο της "Μαθηματα Ζωης" με το οτι σταματηστε πια να ζειτε με το "οταν"...
"οταν" εκεινο φτιαξει τοτε θα ζησω κι εγω καλυτερα..."οταν" ξεπερασουμε εκεινο το θεμα τοτε θα κανουμε τη ζωη που ονειρευομασταν..."οταν" τα παιδια μεγαλωσουν θα κανουμε επιτελους τα ταξιδια που θελαμε..."οταν" γινεις καλα θα κανεις ολα αυτα που θελεις...

λοιπον αυτο το πολυποθητο "οταν" ειναι πολυ πιθανο να μην ερθει ΠΟΤΕ...
το "τωρα" παλι ειναι ακριβως εδω...ισως και πολυ πιθανον οχι οπως θα το επιθυμουσαμε οι περισσοτεροι αλλα ειναι "εδω τωρα"...στην επομενη στιγμη εχει φυγει...
ΕΣΥ αποφασιζεις τι θα κανεις με αυτο το "τωρα"...


-Γιατρε μου νομιζω πως τρελαινομαι...
-χμμμ...(απεφανθει ο επιστημων)...ξερεις ποιοι τρελαινονται...;
-για πες...
-εκεινοι που ζουνε εξω απο την πραγματικοτητα της ζωης...
-τελεια...ειμαι μεσα λοιπον...και στο ξαναλεω γιατρε μου νομιζω πως τρελαινομαι...
-νομιζεις...κι εγω στο ξαναλεω ξερεις ποιοι ειναι εκεινοι που τρελαινονται...;ολοι εκεινοι που ζουν μια παραμυθενια εξωπραγματικη ζωη και ξαφνικα μια κατραπακια τους αλλαζει τον κοσμο που νομιζαν οτι υπαρχει...εσυ...εσυ θα ηθελες να ζεις μια παραμυθενια εξωπραγματικη ζωη αλλα ευτυχως η' δυστηχως πιο μεσα στην πραγματικη δεν θα μπορουσες να εισαι...
-δηλαδη το γλιτωνω το ψυχιατρειο...
-ανετααααα...




Μεγαλωνεις και κανεις ονειρα...
θελω να γινω αυτο...να εχω εκεινο το σπιτι...να κανω τοσα παιδια...να αγαπησω τον τελειο η΄την τελεια...να με αγαπησουν ολοκληρωτικα...
να εχω παντα τους καλυτερους γεματους κατανοηση φιλους...τους τελειους ανθρωπους διπλα μου...την οικογενεια μου παντα κοντα...
να κανω ταξιδια...να εχω μια καλη δουλεια...να εχω χρονο για ξεκουραση...να ειμαι ομορφος η' ομορφη...
να φτιαξω μια ονειρεμενη ζωη που θα ειναι γεματη ευτυχια...
καπως ετσι...
και καπως ετσι συμβαινει κατι αλλο...
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Η ΖΩΗ...
που ισως να ειναι ετσι για μερικους μα ισως οχι για καποιους αλλους...

καληνυχτα μαλακα...η ζωη εχει πλακα...
δεν το λεω εγω...ο Μαλαμας το λεει...

λοιπον...
για μενα δεν θα ειναι ποτε ετσι...τωρα πια το ξερω...
οταν ειμαστε κουρασμενοι μας επιτιθενται ιδεες τις οποιες ειχαμε πριν απο πολυ καιρο κατατροπωσει...δεν το λεω εγω...ο Νιτσε το λεει...

λοιπον ηρθαν και φωλιασαν απειρες ιδεες,σχηματα ζωης και φιλοσοφικες απαντησεις στο μυαλο μου ολον αυτο τον καιρο...
ενας Θεος ξερει ποσες φορες κουνησα το κεφαλι για να φυγουν...εκλεισα τα ματια για να διωξω το σκουπιδακι που με ενοχλουσε...σκεφτηκα κατι αλλο μα ηταν για μια στιγμη...
τελικα ηρθαν και σταθηκαν εκει μπροστα μου ξανα και ξανα...ολοι οι φοβοι που αδυνατουσα να αντικρυσω...ισως η αληθεια που δεν ηθελα να δεχτω...

ετρεχα σε εναν μαραθωνιο διχως αντιπαλο...διχως τελος...να βγω νικητρια σε τι...;
εψαξα,διαβασα,ειδα απειρες ταινιες,μελετησα επιστημονικα εγχειριδια σε ελληνικη και αγγλικη,εκανα σκονη και φτερο το ιντερνετ,εγινα μελος σε ομαδες υποστηριξης,μεγαλωσα κατα πολυ την βιβλιοθηκη μου,πιαστηκα απο την θρησκεια,πιαστηκα απο το χρεος της ζωης προς εμενα,πιαστηκα απο την τυχη και ετρεχα...ετρεχα διχως σταματημο...

ωσπου...

σταματησα...

λαχανιασμενη και εξουθενωμενη αντικρυσα στη μεση ενος τεραστιου γηπεδου εναν καθρεφτη...
ημουν εγω...αντιπαλος με μενα...εκανα ασταματητους γυρους γυρω απο τον κυκλο της ζωης...μα μεσα δεν υπηρχε περιπτωση να μπω στην τροχια που ημουν οσο κι αν ετρεχα...

θανατος...
εγκαταλειψη...
απομονωση...
μοναξια...
φοβος...
καταθλιψη...

φτανει να ξερεις που πονας για να χτυπιεσαι...δεν το λεω εγω...ο Αγγελακας το λεει...
διαλεξε και παρε...οπου κι αν πατησεις ποναει...ολα μαζι πονανε ακομα περισσοτερο...

καμια θετικη αλλαγη δεν μπορει να επελθει στη ζωη μας,οσο παραμενουμε προσκολλημενοι στη σκεψη οτι ο λογος που δεν ζουμε καλα βρισκεται εξω απο εμας τους ιδιους...
δεν το λεω εγω ο Γιαλομ το λεει...

οχι δεν φταει η ζωη ουτε η κακη σου τυχη...
ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...

το ποτηρι μισογεματο η' μισοαδειο εν ολιγοις...πως θες να το δεις...;
ναι εβρισα...
την τυχη μου...
την ζωη μου...
την μοιρα μου...
το καρμα μου...
ακομα και Τον Θεο...
ξεσπασα στα πιο απιστευτα πραγματα...θυμωσα με ανθρωπους...εκρινα αλλους...κατεκρινα περισσοτερους...αλλαξα οπτικη και αλλαξα πορεια...
και...;
παλι στην ιδια τροχια ετρεχα...εξω απο τον κυκλο της ζωης...

δεν ηταν μονο ο καρκινος...ηταν τοσα πολλα μαζεμενα...και αλλα τοσα απο πισω...και τοσα αλλα μπροστα που δεν θα πραγματοποιοντουσταν ποτε αφου "δεν" και αφου το πολυποθητο "οταν" δεν μου εκανε την χαρη να φανει πουθενα...

σταματησα να τρεχω...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ...τωρα πια το ξερω...ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ...
το "οταν" μπορει να μην ερθει ποτε...το "τωρα" ειναι εδω...κι ας ειναι σκατα...κι ας ειναι οπως ειναι...ειναι το μονο που εχω σιγουρο...την επομενη στιγμη δεν ειναι σιγουρο πως θα συνεχισω να το εχω...

η πανεμορφη,παραμυθενια,ονειρεμενη ζωη ισως να ειναι "των αλλων"...
η δικη μου ειναι αυτη...
δεν θα παψω ποτε να ονειρευομαι...να φτιαχνω παραμυθια και να λεω παραμυθια...
αλλα επαψα ηδη να λεω "οταν" γινει αυτο "τοτε" θα γινουν ολα τ'αλλα...
γιατι πολυ απλα δεν ξερω αν ερθει τελικα καποτε αυτο το "οταν" και περιμενωντας το εχω χασει τοσα πολλα "τωρα"...

Γινε αυτος που εισαι... προβληματιστηκε καποτε ο Αριστοτελης και οχι αυτο που θα ηθελες να εισαι...
Ζησει τη ζωη σου οπως εχει λεω εγω...οχι οπως θα ηθελες να εχει...αλλιως θα περασει ολοκληρη διχως να το καταλαβεις...

τι...;θα μου πεις...ετσι ξαφνικα και μαγικα αλλαξαν τα πιστευω σου...;
μπα...
ουτε ξαφνικα...ουτε μαγικα...
περασε πολυς καιρος...πολλα χρονια για να καταφερω και μονο να αφησω αυτες τις σκεψεις να υπαρξουν τελικα...
τωρα σκεφτομαι μηπως τις αφησω να φωλιασουν καλα καλα...και υστερα μηπως καταφερω και τις κανω και πραξη...


εντελει...
βγηκαμε απο το νοσοκομειο πριν μια βδομαδα και αφου τα πραγματα ηταν και παλι ασχημα χτες το βραδυ μας ανακοινωσαν πως πρεπει να ξαναμπουμε...
αφου χτυπηθηκα σε οτι σκληρο ειχε το σπιτι...και αφου εβρισα Θεους και δαιμονες...κλωτσησα την πουτανα την τυχη μου...καταραστηκα τον αναδρομο Ερμη...τις εποχες που ζουμε...τα δημοσια νοσοκομεια...τους καραγκιοζηδες γιατρους που δεν ξερουν τι τους γινεται...σκεφτηκα πολυ σοβαρα να παω να βαλω φωτια σε αυτους που μας εβγαλαν σε ασχημη κατασταση πριν μια βδομαδα...να στειλω επιστολη στα υπουργεια...σε δημοσιογραφους...να κοψω τις φλεβες μου και αλλα πολλα...

το αποτελεσμα ηταν το ιδιο...
ξαναμπηκαμε στο νοσοκομειο...

κι επειδη ειπαμε ακολουθω πιστα τα βηματα του νομου του Μurphy... ενος κακου μυρια επονται...συντρεχουν και μερικα ακομα...μεσα σε ολα αυτα και μια μετακομιση...

-λες τωρα που θα αλλαξουμε σπιτι να αλλαξει και η τυχη μας...;
-μπα...τελικα τιποτα δεν θα αλλαξει...

ξερεις κατι...;ναι μαλλον τιποτα δεν θα αλλαξει...ισως ειναι καιρος να σταματησουμε να ζουμε με το "οταν" και να αρχισουμε να.........ΖΟΥΜΕ...οπως και με οτι...απλα να........ΖΟΥΜΕ...



τα μυνηματα,τα mail,τα δωρα,η αγαπη,οι προσευχες,η θετικες σκεψεις και ενεργεια που εχω δεχτει απο γνωστους και αγνωστους ολον αυτον τον καιρο ειναι απιστευτα...
συγνωμη αν αργησα να απαντησω στους περισσοτερους,συγνωμη αν δεν σηκωνω τηλεφωνα η' δεν απαντω σε μυνηματα αλλα...
συντρεχουν πραγματικα παρα πολλα...

θα λειψω και παλι αρκετο καιρο...ειναι και η μετακομιση στη μεση...
μου λειψατε πραγματικα πολυ...αν και οι περισσοτεροι ειστε διπλα μου με οποιον τροπο μπορειτε...

να ξερατε μονο ποση δυναμη μου δωσατε με ολα αυτα τα συγκινητικα γεματα αγαπη mail που ελαβα...!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ολους για ολα οσα κανατε οπως και με οποιον τροπο μπορουσατε...
υποσχομαι πως μολις τακτοποιηθω θα επισκεφτω ολους οσους περασατε απο εδω η΄πιο προσωπικα οχι γιατι ηρθατε εσεις η' μου γραψατε εσεις αλλα επειδη το θελω με την καρδια μου...

συγνωμη που και παλι δεν απαντησα προσωπικα σε εναν εναν απο εσας στα προηγουμενα σχολια...
ακομη...θελω να πω καποιες ευχαριστιες σε πολλους απο εσας ονομαστικα...μολις ερθει η ωρα...

ΣΑΣ ευχαριστω για την αγαπη σας...
τοσες ψυχουλες αληθινες και γεματες αγαπη πισω απο εναν υπολογιστη...
τοσοι Ανθρωποι...
να ειστε ολοι σας καλα!

ελπιζω σαν ερθει η ωρα να γραφτει το επομενο παραμυθι να εχω να σας πω πως τελικα μπηκα μεσα στον κυκλο της ζωης...αλλα δεν θα επαψα να ονειρευομαι...

κι αν ολο αυτο που με τοσο πονο χαραχτηκε σε μενα αλλαξε,εστω στο τοσο, την σκεψη καποιου αλλου,διχως εκεινος ο αλλος να πονεσει τοτε σιγουρα υπηρχε λογος που εγινε...

αλλωστε "αυτη για μας ειναι η ζωη...η αλλη ειναι των αλλων"...
δεν το λεω εγω ο Παπακωνσταντινου το λεει εκ μερους του Θανου Μικρουτσικου...


Υ.Γ1 να ξερες ποσο μου εχεις λειψει...μα σε φοραω...σε νιωθω...καπου εδω εισαι...μηπως στην αγκαλια μου...;

Υ.Γ2 τα πουλια στο προαυλιο του νοσοκομειου εγιναν φιλοι μου...ερχονται τοσο κοντα και θαρρεις με ακουνε που τους μιλαω...

Υ.Γ3 τα παιδακια απο την παιδιατρικη που κανω απο την πρακτικη μου μου εχουν φτιαξει εναν ολοκληρο τοιχο με ζωγραφιες...τι ομορφα που ειναι!

Υ.Γ4 σε ΕΣΕΝΑ οσα ευχαριστω κι αν πω δεν φτανουν...κι ομως ακομα εισαι εδω...και το πιο περιεργο σου ειπα ξανα να φυγεις γιατι σε κανω δυστηχισμενο...και μου ειπες πως δυστηχισμενος θα εισαι αν φυγεις...
σ'αγαπω...!

Υ.Γ5 τελικα οτι δεν σε σκοτωνει ειναι αληθεια πως σε κανει πιο δυνατο...δεν το ειπα εγω ο Νιτσε το ειπε...

Υ.Γ6 ρε κατι πλακες που σκαρωνει η ζωη...

Υ.Γ7 θελω να κοιμηθω...να βγω για ποτο...να παω για χορο...να ακουσω τις μουσικες μου και να κλαψω μεχρι να εξαντληθω...να κανουμε ερωτα...να σε δω επιτελους...να γουσταρω με την φαση μου...και να παω για ψαρεμα...


ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΛΑ...!
ΧΩΡΙΣ "ΟΤΑΝ" ΜΟΝΑΧΑ ΜΕ "ΤΩΡΑ"...

ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ...!