Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΤΙΤΛΟΣ...

1...2...3...4 πλακακια λευκα κι υστερα ενα μπλε...

1...2...3...4...5 βηματα κι υστερα ασημενια γραμμη...

1...2...3...4...5...6 βηματα κι ακολουθεις την κοκκινη γραμμη...

μετα το τουνελ...

στριβεις δεξια κι ανεβαινεις 2 οροφους...

1...2...3 δωματιο στο νουμερο...

-εχετε καμια προσφατη αξονικη...;
-οχι...ειδατε κατι...;
-...............λυπαμαι κοριτσι μου...

ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...
ΖΩΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ...
ελπιδα...;
ΚΑΜΙΑ...
ποτε...;πως...;
ΑΠΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ...
χρονος...;
ΛΙΓΟΣ...
η μανουλα μου...;
ΛΥΠΑΜΑΙ...
τι να κανω...;
ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ...
μαλιστα...

ολα τα υπολοιπα δεν περιγραφονται...
τιποτα απο την κολαση που υπαρχει τουτες τις μερες και οσες ακολουθησουν δεν περιγραφεται...

σας ευχαριστω για το αιμα που στειλατε οσοι μπορεσατε και οσοι δεν μπορεσατε δεν πειραζει...
ευχαριστω για τα μεηλ και τα μυνηματα...συγνωμη αλλα δεν εχω καμια διαθεση να απαντω σε κανεναν...
αυτη την περιοδο ειμαι θυμωμενη με οτι ζει και αναπνεει...με ολα οσα εχω διαβασει...με ολα οσα πιστευα...
δεν θελω να ακουσω για Τον Θεο ακομα μια φορα...για την σωστη Του κριση...για τα σχεδια Του που εμεις δεν καταλαβαινουμε αλλα εκεινος ξερει...

δεν θελω να ακουσω να κανω υπομονη και κουραγιο...
δεν θελω να ακουσω πως υπαρχουν χειροτερα...δεν θελω να ακουσω για τα παιδακια που πεθαινουν κι αυτα σε τι φταιξανε...
δεν θελω να ακουσω για αλλους που εχασαν αγαπημενα προσωπα αλλα τα καταφεραν...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...αυτη ειναι η απαντηση σε ολα τα μεηλ και τα μυνηματα ανησυχιας...
δεν μπορω να αναπνευσω...
δεν μπορω να παρω τα ποδια μου...δεν μπορω να σταθω απεναντι σε ολα αυτα...
προσπαθω να σταθω για μια μικροτερη αδερφη...προσπαθω να σταθω για μια μανα που μεσα σε 3 χρονια χανει ενα ακομα παιδι...προσπαθω να σταθω για ολους οσους δεν θα αντεξουν αν λυγισω...


βαρεθηκα να κοιμαμαι σε ενα κρεββατι νοσοκομειου...
βαρεθηκα να αντικρυζω νοσοκομες και γιατρους καθε μερα...
σιχαθηκα αυτο το συγκαταβατικο βλεμμα σε ολους...
σιχαθηκα να ακουω καθε μερα το "προετοιμαστειτε"...

πως προετοιμαζεσαι για τον θανατο της μανουλας σου...;

η μανουλα μου...που της κραταω το χερι καθε μερα...
που την παιρνω αγκαλια και ξαπλωνουμε μαζι...
που την μαλωνω που ζηταει συνεχεια αναψυκτικα...
που εκεινη ειναι ξαπλωμενη και σ'εμενα λεει φαε γιατι αρχισες να αδυνατιζεις...
που με παιρνει ο υπνος πανω της και μου χαιδευει τα μαλλια...
που μπαινει μια μελισα στο δωματιο και φωναζει μη τυχον και την σκοτωσετε...
που αναρωτιεται ποτε θα γινει καλα να παμε για ψαρεμα...
που με μαλωνει που διεκοψα την πρακτικη μου για να ειμαι διπλα της...
που μας μεγαλωσε μονη της...
που στερηθηκε τα παντα για να ειναι σωστη απεναντι μας...
που δεν πειραξε ποτε κανεναν...
που ετρεχε μια ζωη για ολους και για ολα...
η μανουλα μου ειναι σ'εκεινο το κρεββατι κι εγω δεν μπορω να κανω τιποτα...

αυτη την μανουλα επιτρεπει Ο Θεος...η ζωη...η μοιρα να φυγει...
γι αυτο μη μου μιλατε αλλο για Τον Θεο στα μυνηματα και στα μεηλ σας...
γιατι ειμαι θυμωμενη μαζι Του και ειμαι θυμωμενη γενικα με ολους οσους απλα λενε κατι μονο για να το πουνε...

λοιπον δεν με νοιαζουν τα χειροτερα τωρα και δεν ξερω μεχρι ποτε δεν θα με νοιαζουν...γιατι πολυ πολυ απλα εγω χανω την μανουλα μου...κι αυτο ειναι το χειροτερο για μενα...
ενας αγωνας 3 χρονων που φτανει στο τελος του ετσι αδοξα...
ενα θεατρο παραλογου με κλαματα,γελια,σπασμενα αντικειμενα και τσιριδες υστερικες...

λοιπον αυτα ειναι τα νεα μου...
συγχωρεστε με που θα κλεισω τα παραμυθια ετσι ασχημα και θυμωμενα...
δεν θα εγραφα τιποτα αλλα θεωρω αδικο που δεν απαντω σε κανεναν και τουλαχιστον αυτο ειναι μια γενικη απαντηση...οχι αυτη που θα ηθελα να δωσω αλλα μονο αυτη εχω κουραγιο τωρα...
συγχωρεστε με αν δεν απαντω...δεν εχω κουραγιο να πω αλλη μια φορα τα ιδια...
η μαμα μου εκανε μεταστασεις...και πεθαινει...σημερα...αυριο...σε ενα μηνα...καπου στα κοντα παντως...
κι εγω δεν θυμιζω τιποτα απο οσα ημουν καποτε...
πεθαινω καθε μερα...

ισως μια μερα να επιστρεψω εδω...
ισως καποτε που δεν θα ειμαι ετσι να μπορεσω να κλεισω τα παραμυθια με αγαπη και οχι με θυμο...

δεν εχω αλλα να πω...
χρωστουσα σε καποιους ενα μεγαλο ευχαριστω για ολα οσα εκαναν και κανουν για μενα...
ξερουν αυτοι ποιοι ειναι...
ευχαριστω για τις κινησεις αγαπης που κανατε...
ευχαριστω που σταθηκατε διπλα μου...με οποιον τροπο μπορει ο καθενας...

ευχαριστω συγκεκριμενα εσενα...που μοναχα εσυ καταλαβες ολο αυτο σε ολο του το μεγεθος και δεν μου εδωσες αδικο σε κανενα σημειο...τελικα ειχα δικιο σε οτι ενιωσα σε ολους τους αιωνες...


λοιπον ζησανε οι υπολοιποι καλα...κι εμεις...γαμησε τα...!

Αντιο και σας ευχαριστω πολυ για ολα!

υποσχομαι μια μερα να επιστρεψω αν οχι για συνεχεια εστω για ενα καλο τελος...!
και κραταω παντα τις υποσχεσεις μου...!!!

37 σχόλια:

Λi είπε...

...

Ευρύνοος είπε...

Δέν συνηθίζω να γράφω για να γράψω μονάχα και ούτε θα το κάνω ποτέ..

απλά θέλω να σου πώ οτι σε νοιώθω κι ας μην σε γνωρίζω, σε αγαπάω σαν αδελφή μου..

ο πατέρας μου πέθανε στα χέρια μου όταν ήμουν 17..
στα χέρια μου..

πέθανα κι εγώ τότε, μαζί και η πίστη μου σε οτιδήποτε..
μετά απο δύο χρόνια πέθανε και η μάνα..
ούτε πρόλαβα να πάω στην κηδεία της αφού ήμουν φαντάρος στην Ρόδο..
δέν πρόλαβα να την αγκαλιάσω για τελευταία φορά..

κι αν δακρύζω τώρα, δέν έχω θυμό πλέον μέσα μου..
όμως ξέρω οτι υπάρχει κάτι πάνω εκεί και κάτι μέσα μας..
είναι η Δύναμη..
η, των ανθρώπων Δύναμη..

μείνε δυνατή και μην χάσεις το κουράγιο σου.. για ζωή..
αυτό μόνο..

(λυπάμαι που δέν μπορέσαμε να δώσουμε αίμα επειδή είμασταν άρρωστοι εγώ και η σύζυγος)..

ελπίζω να επιστρέψεις όταν θα είσαι καλά..

tovenito είπε...

δεν σου έχω στείλει ποτέ μέιλ να σε ρωτήσω το οτιδήποτε γιατί δεν ξέρω τι να πω.
και τώρα που διαβάζω αυτό, πάλι δεν ξέρω τι να γράψω και τι λόγια μπορούν να παρηγορήσουν λίγο τον θυμό σου ή τον πόνο σου.
ίσως και να μην μπορώ να το κάνω, ίσως και να μου φαίνεται σαν ένα κακό παραμύθι όλο αυτό, σαν τα δικά σου που μας έγραφες κατά καιρούς..
το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι μια σιωπή για να χωρέσεις όλη την πικρία και την ένταση και τα δάκρυα μαζί με μια δυνατή σκέψη για σένα και την οικογένειά σου.
καταραμένη αρρώστια!
το ξέρω είναι ανήμπορες οι λέξεις.
κλάψε, φώναξε, αλλά προσπάθησε. για σένα, για τον άνθρωπο που σου χάρισε τη ζωή, προσπάθησε να φανείς δυνατή όπως θέλει να σε βλέπει.
δεν ξέρω τι άλλο να πω.

nikos είπε...

Να θυμάσαι μόνο ότι έχεις πολλούς φίλους που σε σκέφτονται κι ενδιαφέρονται για σενα ειλικρινά. Όσο μπορεί να βοηθήσει αυτό... Για την ώρα, τίποτε άλλο.

Μαρια Νικολαου είπε...

Ολοι έχουμε τα σοβαρά προβλήματά μας ναϊάδα μου
Και να ξέρεις και κάτι ακόμη
Ενας φιλος εδω μεσα εχει ενα μπλοκ που ονομαζεται Η ΑΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ, και προσωπικα συμφωνώ.
Μαθε λοιπον να πιστεύεις απλα στον άνθρωπο και στον εαυτο σου κι αυτο αρκει
Κανεις θεος δεν θα κανει κανεναν καλα επειδη εμεις το ευχομαστε.
Ολα ειναι μεσα στη ζωή

Προσωπικά ευχομαι τα καλυτερα αλλα οπως και να χει χρειαζεται δύναμη και υπομονή

Κατι δηλαδη που ειμαστε υποχρεωμενοι απεναντι στην ζωή να κανουμε

Καλη σου μερα

(Ξερω καλα πως ειναι ολο αυτο που περιγραφεις)
Το πέρασα με δύναμη και απλά συνεχιζω
Γιατι ετσι πρέπει
Γιατι ετσι θέλω

Unknown είπε...

............................................................................................................................................
Απλώς να φανείς δυνατή!

b|a|s|n\i/a είπε...

θα μπορούσαμε να γράψουμε χίλια δυο πράγματα και να πούμε ακόμα περισσότερα. για παρόμοιες εικόνες παρόμοια συναισθήματα παρόμοιους θυμούς. και ίσως το κάνουμε σε χρόνο που όλα αυτά (θα) γλυκαίνουν. μα ίσως δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.
το μόνο που μπορώ να σου χαμογελάσω είναι να τα βγάζεις όλα αυτά έξω σου. μην τα κρατάς μέσα σου. και κάθε φορά που παίζει ο θάνατος μαζί μας το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παίζουμε με την ζωή.
και ίσως τώρα δεν το συνειδητοποιείς και δεν σε νοιάζει και δεν σου μοιάζει αρκετό μα δεν είσαι μόνη σε όλο αυτό. και έχεις τόσους ανθρώπους δίπλα σου πιο δίπλα σου κοντά σου πιο μακριά σου που είναι πρόθυμοι να (σου) προσφέρουν.
από σιωπή μέχρι ένα χαμόγελο. αληθινό.
μια αγκαλιά δυνατή. και ένα χαμόγελο δυνατότερο.

Hfaistiwnas είπε...

..
ναι δεν έχει σχόλιο..
λυπάμαι, επειδή το έζησα..

Ανέμη είπε...

Λόγια δεν βρίσκω...δεν υπάρχουν...Να έχεις δύναμη...Μονάχα αυτό κοριτσάκι...

efhbos είπε...

Εχω ζησει παρομοια κατασταση με φιλη που εχασε την μανα της ετσι...
Δυσκολα...Δεν θελω να ξαναζησω τιποτα απ'ολα αυτα...
Δεν ξερω τι να πω...Τιποτα δεν μπορει να σε κανει να νιωσεις καλυτερα...Το ξερω...:/

Elen Chamelen είπε...

Δεν λέω τίποτα...
Θα σε σκέφτομαι.

elis.pandora. είπε...

Μήτε και λόγια...πρόσφατα τα πέρασα...
Ενας ατέλειωτος γολγοθάς...
Κλάψε να ξεθυμώσεις ΜΑ ΤΗΝ ΠΊΣΤΗ ΣΟΥ ΜΗ ΧΆΝΕΙςκαι όταν πηγαίνεις κοντά της να την κοιτάς και να της λές ότι την αγαπάς!!! Μια μέρα θα ξαναβρεθείτε γιατί οι ψυχές που δένονται στη Γή ΄με αγάπη ζούν μαζί αιώνια!
Σε φιλώ σε σκέφτομαι και προσεύχομαι ...

Le Chat Noir είπε...

....

Δεν υπάρχουν λέξεις. Απλα να εχεις μπολικη μπόλικη δυναμη μέσα σου. Θα το χρειαστεις αυτο το συναισθηματικο απόθεμα.









xxx

kryos είπε...

Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν στην 1η Γυμνασίου ... δεν νοσηλεύθηκε ποτέ , απλώς γύρισε στο σπίτι με ψώνια στα χέρια κι έπεσε .

Από τότε πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια ... θύμωσα , έκλαψα , γέλασα , φοβήθηκα , ένιωσα ευγνωμοσύνη ... όλα τα χρώματα , όλα τα ανθρώπινα .

Κράτησε ένα κεράκι αναμμένο , κλέψε στιγμές κι άντεξε νεράιδα μου .

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Τι να πω και γω τώρα στα γραπτά και πόσο φτωχά μοιάζουν τα λόγια.

Καλό κουράγιο Νεράιδα. Μέσα σε όλα πρόσεχε και λίγο τον εαυτό σου.

Natalia είπε...

Η σκέψη μου είναι μαζί σου...

Matriga είπε...

Καρδούλα μου,
Τα είπες όλα...
Τι κρίμα να μην μπορώ να δώσω αίμα για κανένα. Ούτε για τον πατέρα δεν έδωσα, γιατί είμαι αναιμική.
Όμως σου στέλνω την θετική μου σκέψη για να μπορέσεις να κρατήσεις το λόγο σου και να επιστρέψεις για να μας προσφέρεις ένα καλό τέλος στο δύσκολο αυτό ταξίδι...

Τα φιλιά μου είναι μισά,
αλλά η αγκαλιά μου είναι διπλή και ζεστή για σένα ψυχούλα μου :)

ξωτικό είπε...

Σε σκέφτομαι πολύ κι ας μην σε γνωρίζω ,ξέρω πως δεν μπορώ να προσφέρω ουσιαστικά, ελπίζω να περάσεις αυτόν τον τελευταίο καιρό μαζί της με γλύκα και αγάπη και να μην τον "χάσεις" μέσα στον θυμό .εύχομαι ολόψυχα να μην υποφέρει τουλάχιστον,και εσύ να βρείς λίγη ηρεμία για να μπορέσεις να μαζέψεις αυτές τις πολύτιμες στιγμές ....

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Mόνο φιλιά και σκέψεις μπορώ να σου στείλω!!!

ναδα.- είπε...

Ψιτ

Έλα δω

Να σου πω ψυχή μου τι εύχομαι και ας μου θυμώσεις;
Να φύγει γρήγορα
Έχω χάσει τον πατέρα μου έτσι
Τον πέρασα απέναντι
Και ξέρεις, μόνο ο θάνατος μπορεί να σου δώσει απαντήσεις σε αυτό .
Όχι η ζωή .
Κράτα την αξιοπρέπεια σου
Και θα δεις
Θα το νιώσεις πως σε καμαρώνει
Και ξέρεις κάτι;
Και γω σε καμαρώνω
Και επειδή διαβάζω για θυμό γενικά, ξέρεις πως ένιωσα;
Γαλήνη
Πέρα από μένα και σένα
Σαν ένα ηλιοβασίλεμα
Σαν έναν ήλιο που δύει
Περήφανα και όμορφα
Και χαμογέλαγα από την στιγμή που έφυγε ως τρεις μέρες μετά
Με ένα χαμόγελο σαν ενός ήλιου που έδυε
Και δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν .
Μόνο χαμογέλαγα
Γαλήνη
Και είσαι ο μόνος άνθρωπος που το πα
Να μη θυμώνεις . Να Αγαπάς
Εμείς θα πάμε ε;

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα σου πω τι είναι πόνος.
Να βγάζεις ένα σπυράκι ανάμεσα στα φρύδια. Να έχει και πύον. Να πονάει και να γίνεσαι και άσχημη.

Δε λέω πονάς κι εσύ αλλά τα προβλήματα των άλλων τα σκέφτεσαι καθόλου;

Να σου πω και για το δράμα του να μην πιάνει μπογιά στη ρίζα; Να σου καίγεται το dvd. Να μην είναι ριζική η αποτρίχωση;

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΩΡΑ, ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. ΜΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΕΝΟΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ. ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΝΕ ΣΤΗ ΝΕΡΑΪΔΑ.

Όλοι έχουμε πρβλήματα... Έλα; Αλήθεια; Μωρ τι μας λες. Αν έχεις προβλήματα γράψτο στο μπλογκ σου και μη μας (τα) πρήζεις.

screw you guys I 'm going home.

Μην ξεχάσεις ποτέ..

alice είπε...

Είμαι κοντά σου, Νεραϊδούλα..
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος, είναι το πέρασμα.
Έχε δύναμη και πίστη.

Φεγγαρολουστη είπε...

Αυτες τις στιγμες δεν εισαι σε θεση και ουτε αντεχεις ν ακουσεις απο κανεναν μας λεξεις παρηγοριας συμπονοιας συμπαραστασης και οτιδηποτε γενικα...Μονο αυτοι που εχουν περασει κατι παρομοιο αλλα κι αυτοι που δεν περασαν ομως εχουν ευαισθησιες, μπορουν να νιωσουν τι περνας κι ας μην το καταλαβαινεις...Πονας και εισαι θυμωμενη με ολα και με ολους...
Οτι κι αν προσθεσω και γω δεν εχει σημασια...
Θα συμφωνησω με καποιους φιλους απο δω σε κατι σημαντικο...Ζησε τις στιγμες που μπορεις να εχεις μαζι της οσο καλυτερα μπορεις..κρατησε της το χερι οσο αντεχεις...
Κι οσο σκληρο κι αν ακουγεται κι οσο κι αν σε θυμωνει- αν δεν υπαρχει επιστροφη - θα συμφωνησω με τη Ναδα... δυστυχως...

Σ αγαπω.

flash είπε...

Τίποτα δεν χωράει κοριτσάκι μου..
δεν έχουμε λεξούλες.. συγνώμη..
Αν υπάρχει οτιδήποτε να μπορεί να σε παρηγορήσει θα το βρεις εσύ η ίδια μέσα σου.
Να προσέχεις πολύ μονάχα,.. μην πεις στο εξής οτι το μπορείς όλο αυτό μονάχη σου, κανείς δεν το μπορεί.. να είσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που το προσπαθούν όπως κι εσύ....
Λυπάμαι πολύ.. την αγκαλιά μου στέλνω.. μακάρι να ήταν αληθινή..

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Δεν έχω λέξεις να σου γράψω.
Μα σε σκέφτομαι.
Αυτό μόνο.

πνευμα είπε...

Στελνώ μονάχα την αγάπη μου.

Έτσι απλά

Καλησπέρα

ΚΙΡΚΗ είπε...

Σιωπή και μόνο πρέπει.
Λέξεις δε χωρούν.
Εδώ σε τούτη τη σελίδα
χωρά μόνο το κλάμα,
ο λυγμός, ο θυμός.
το δάκρυ...

Λυπάμαι ειλικρινά και μιά μεγάλη συγνώμη που δε σε γνωρίζω, που δε σε γνώρισα!
Φιλί...

Ιωάννα είπε...

Έχεις δίκιο, έχεις δίκιο, έχεις δίκιο, να νοιώθεις όπως νοιώθεις. Οτιδήποτε άλλο θα είχε να κάνει με άνθρωπο αναίσθητο. Με άνθρωπο μηχανή. Πόνος, απόγνωση, θυμός και μίσος, ναι και μίσος για ότι ζει(θυμάμαι οτι έβλεπα τις μεγαλύτερές της σε ηλικία, φίλες της και σκεφτόμουν γιατί αυτές ζουν;)
Προσπάθησε να τη χορτάσεις για όσο χρόνο σας απομένει, χάρισέ της όμορφες στιγμές ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα να είναι γαλήνια. Και εσύ θα νοιώθεις καλύτερα αργότερα. Το κλάμμα δεν είναι κακό όταν είσαι μόνη σου με την αδελφή σου, μοιράσου τον πόνο σου μαζί της. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να είσαι δυνατή μπροστά της. Γι αυτές τις δύσκολες ώρες είναι τα αδέρφια για να μοιράζονται τον πόνο και να ανακουφίζεται, γιατί μόνο ο αδερφός/ή μπορεί να σε νοιώσει απόλυτα για την απώλεια.
Η μαμά μου δεν είχε καμμιά σχέση με τη μαμά σου ή με τη μαμά οποιουδήποτε και όταν άκουγα τη πρώτη περίοδο του πένθους ''έτσι και γω ένοιωθα οταν έφυγε η μαμά μου'' εκνευριζόμουν (και πιθανόν να εκνευρίζεσαι και εσύ). Μόνο με τα αδέρφια μου μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες για αυτήν και για το πόσο μου έλειπε και να κλαίμε παρέα. Δεθήκαμε πιο πολύ. Την ευγνομωνούμε που δημιούργησε την πολυμελή οικογένειά μας.
Δώσε την ευκαιρία και στην αδελφή σου να κλάψει και κλάψε μαζί της. Αν παριστάνεις τη δυνατή πιθανόν να πιέζεται και η μικρή και να μη εξωτερικεύει όσα θα ήθελε. Αποφασίστε από κοινού να κάνετε τη μαμά σας να περνάει όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα. Προσπαθήστε να τη χορτάσετε όσο γίνεται, κάθε λεπτό.
Φιλιά κοριτσάκι μου...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΟΤΕ e-mail ΚΑΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ.ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ....

Hfaistiwnas είπε...

Σε σκεφτόμαστε..

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ :(

Ανώνυμος είπε...

Προλαβαίνεις να της λες κάθε μέρα πόσο πολύ την αγαπας.
Αυτό.

オテモヤン είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ξωτικό είπε...

N'αφήσω ένα χάδι νοητό και πάλι !!

jacki είπε...

Γλυκιά μου..
Πάντα εδώ..
Μόνο πες μου.

b|a|s|n\i/a είπε...

μια αγκαλιά απλά. δυνατή. γλυκά χαμογελαστή. μια αγκαλιά απλή.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΜΑΘΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ.ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΑ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ.ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ.