Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΔΕΝ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ...



Πως αλλαζει η ζωη μας...

περασαν χρονια και αλλαξαν ολα...

περασαν μερες και τιποτα δεν ειναι ιδιο...
λιγες ωρες μετα ειχαν γινει οι μεγαλυτερες αλλαγες...

ποτε...
ποτε μη λες ποτε...

γιατι εκει εξω υπαρχει σχεδιο για ολα...
κι αν καποτε νομιζεις πως εχεις τα παντα...
ισως μια μερα ενα χερι αρχισει να σου παιρνει...
να παιρνει και να παιρνει μεχρι να νιωσεις αδειος...

τα ειχα ολα...
θαλασσα...

μαγευτικα τοπια να ζωγραφιζουν μεσα μου...
οταν ο ηλιος πηγαινε για ξεκουραση...
τα χρωματα εβαφαν τα ματια...
ταξιδια εφτιαχναν...
μια Συκια που οι ριζες της ειχαν βγει...
ξεκαρφωτη σε εναν βραχο...κι ομως ζουσε...ανθιζε...τι μαθημα κι αυτο...
τι μαθημα...!
διχως ριζες βαθιες στο χωμα...
διχως κανεναν να σε ποτιζει...
κανεναν να σε φροντιζει...
κανεναν να σου μιλα γλυκα και να σου λεει ποσο περηφανος ειναι για σενα...
κι ομως να ανθιζεις...

μια Ελια...που εδινε απλοχερα την ενεργεια της σαν την ακουμπουσες...
σ'αγκαλιαζε ολοκληρη και γινοταν ενα το μεσα σου με το δικο της μεσα...

ενα κατακοκκινο φεγγαρι που ξεπροβαλλε...
προλαβα κι εγραψα μυνηματα επανω του να τα διαβασουν ματια σε μακρινα απο μενα μερη...
κι ορκιζομαι πως μου χαμογελασε...
τα αστερια ακουμπουσαν τα μαλλια μου...
κι οταν καποιο επεφτε εκανα μια ευχη που δεν προκειται να βγει πια...
αυτοματη συνηθεια και αναγκη να πιστεψω...

ολα τα ειχα...
κι ομως ενιωθα τοσο μονη...
(γιατι...)
αυτο δεν μπορουσα να παψω να ρωταω...

...
γιατι ο βουρκος βρισκεται παντα διπλα σε τοση ομορφια...;
γιατι η προδοσια εχει τοσες πολλες μορφες...;
γιατι οι ανθρωποι ξεπερνουν καθε φαντασια στην μικροτητα τους...;

η μονη απαντηση σε ολα...

Δεν προκειται να σωπασω ολη την ομορφια που βλεπω...
επειδη μερικοι επιμενουν να κυλιουντε στο βουρκο...
και κυριως να προσπαθουν να τραβηξουν κι εμενα μεσα...

θα ειμαι εδω και θα αντεχω καλυτερα απο ποτε...
σε πεισμα ολων και αναγκη δικη μου...




"Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω..."

18 σχόλια:

Unknown είπε...

Υπέροχο ...
Σε πείσμα όλων θ'αντέχω γιατί έτσι είμαι φτιαγμένη εγώ ... ακόμα και στη σιωπή

elis.pandora. είπε...

Mιλάει η ψυχή και ομορφιές αποτυπώνει !!!
Πώς αλλιώς θα γινώτανε με τέτοιο πλούτο πού κρύβεις μέσα σου!!!
Ολα γίνωνται για κάποιον λόγο και τίποτα δεν πάει χαμένο!!!
Ξεκουράστηκα στα ηλιοσκαλοπάτια σου !!!
Φιλί!!!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
lena_zip είπε...

Εκεί έξω λες έχει σχέδιο για όλα. Δεν ξέρω. Έχω μπερδευτεί. Όλα μου φαίνονται εκτός σχεδίου. Μόνο ηρεμία θέλω κι ας τη βρω και μες στον βούρκο.

Άνεμος είπε...

Αντέχεις; Να αντέχεις. Όσο μπορείς. Και αν καταλάβεις ότι δεν αντέχεις άλλο, δεν είναι γιατί νίκησαν αυτοί, αλλά γιατί εσύ δε θέλεις άλλο να παλεύεις...

Μείνε όπως είσαι για μένα. Απαράλαχτη! Έτσι σε αγαπήσαμε!

Φιλάκια πολλά νεραϊδούλα μου!

Κατερίνα Γερογιάννη είπε...

Μα μη σε νοιαζει για εκεινους, μη σκας, μην αναρωτιεσαι πια, αξια δεν εχουν καμια...
Στον ηλιο εσυ, και στο φεγγαρι, κι εκει που σ'αγαπουν...
Τα φιλια μου!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Έξοχο!

b|a|s|n\i/a είπε...

όσο αναπνέουμε όλα τα έχουμε.
όποια εικόνα όποιο ήχο όποιο συναίσθημα μοιάζει να χάνουμε όσο (τα) αναπνέουμε όλα τα έχουμε.
φιλιά πολλά και πολλά και περισσότερα λέμε. :))

Σταλαγματιά είπε...

Τα λόγια σου μ αγγίζουν πάντα γλυκά και αλλάζουν αυτά που μέσα μου βαθιά νιώθω....θα μπορούσα να πω πως είσαι άγγελος μα εσύ έχεις κάτι παραπάνω απ αυτούς, είσαι αυτόφωτη !!

Μια αγκαλιά μεγάλη πάντα για σένα!!
Μην αλλάξεις όσα κι αν περάσουν, ότι κι αν χάσεις, ότι κι αν κερδίσεις !!

Ανώνυμος είπε...

Η ομορφιά είναι παντού δίπλα μας... και εμείς βιαστικά και λαίμαργα όντα της στιγμής τρεφόμαστε με βουλιμία συν-αισθήσεις και πάντα πεινάμε... είναι στη φύση του ο Άνθρωπος να νιώθει λειψός... ακόμη και αν τα έχει όλα...

Φιλί στις εικόνες-μνήμες σου που φωτίζουν τη μέρα μου...

Ανώνυμος είπε...

και ομως ηταν τοσο ομορφα κ γαληνια που μας γεμισε θαρρω και τους δυο απο ενεργεια και δυναμη
Με Αγαπή Ατελείωτη
Π.

Elen Chamelen είπε...

Κάθε ομορφιά γίνεται ομορφότερη όταν καταφέρεις να δαμάσεις την σιωπή της. Σε ζηλεύω που γεύεσαι αυτές τις ανεκτίμητες στιγμές παρέα με αυτά τα μαγευτικά τοπία..Όμορφες οι φωτογραφίες σου.. με ταξίδεψες... Σε φιλώ γλυκά :)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"Θα είμαι πάντα για σένα!"

Το άκουσα πολλές φορές φορές, Νάιρα...

Το άκουσα και πρόσφατα...

Και είμαι...άδεια...

Μόνο η σιωπή, η μοναξιά, η φύση...
είναι αγάπες παντοτινές...

Τα φιλιά μου, μικρή!!!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Τόση ομορφιά στα μάτια μας...
Και μέσα μας, αυτή είναι η ευχή μου, αυτή και ακόμα περισσότερη ομορφιά να υπάρξει μέσα μας...

Σε πείσμα όλων...

Σε φιλώ γλυκιά νεράιδα!!!

Ανώνυμος είπε...

Την τόση ομορφιά ζηλεύουν και θέλουν να κλέψουν λίγο γιατί δεν μπορούν να την δουν με τα δικά τους φτωχά ματάκια......

Εδώ να μείνεις....

Και μην αλλάξεις....για τίποτα και για κανέναν!!!!!!!!

Μεγάλη αγκαλιά και φιλιά....

:))))

xristina kampa είπε...

μαθαίνω να ζω, μαθαίνω να αλλάζω, αλλά ποτέ δε ξεχνώ το τρόπο που εγώ ξέρω ν'αγαπώ...οι καλές νεραϊδες δε λείπουν ποτέ από τη μπλογκόσφαιρα! καλό σου βράδυ!

elpenor είπε...

Πως αλλάζουν οι ζωές μας σε μια νύχτα.. Τι είναι ψεμα το πρωί και τι αλήθεια…
Καλή εβδομάδα Ναϊάδα μου :)

Hfaistiwnas είπε...

Να αντέχεις και να γίνεσαι πιο δυνατή!
Αξίζει η ζωή..