Εχουν περασει χρονοι 30...

Εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...

θα επρεπε συμφωνα παντα με την λογικη που οριζει-καθοριζει-εξοριζει(απο την αληθεια) καθε ενηλικα να παψω να πιστευω στα παραμυθια...
θα επρεπε να σκεφτομαι λογικα...
θα επρεπε να εχω προγραμμα...
θα επρεπε να εχω ενα σεβαστο ποσο στην ακρη για παν ενδεχομενο...
θα επρεπε να εχω οργανωση...
θα επρεπε να εχω ξεκινησει μια καριερα...
θα επρεπε να εχω κατασταλαξει...
κι ισως να εχω ηρεμησει...
θα επρεπε...

αλλα βλεπεις ποτε δεν τα πηγα καλα με αυτη τη λεξη...τι θα πει πρεπει;;;

κατα εναν περιεργο τροπο το μυαλο μου αρνειται να σκεφτει λογικα...
δεν τα παω καλα με τα οποιαδηποτε προγραμματα που με βαζουν σε καλουπια καθε ειδους...
καλα για το σεβαστο ποσο δεν το συζητω...τα λεφτα ειναι για να τα ξοδευεις οπως και με οποιους αγαπας...οταν υπαρχουν...
η οργανωση δεν ειναι πολυ του στυλ μου...τι πειραζει δηλαδη να αποφασιζεις τελευταια στιγμη...;
την καριερα την προσπαθησα αλλα δεν μου πολυβγηκε...τελος παντων αγαπω την δουλεια μου κι αυτο ειναι αρκετο...
να εχω κατασταλαξει...;
να εχω ηρεμησει...;
ισως...
αλλα δεν εγινε τι να κανουμε τωρα...

εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...

με κοιταζω στον καθρεφτη...δεν μοιαζω με 30 ρε γαμωτο...
ειχα παντα την εντυπωση οτι στα 30 θα εμοιαζα με 30...τωρα τι ακριβως σημαινει αυτο ουτε κι εγω καλα καλα ηξερα...
ισως καμια ρυτιδα...καμια ασπρη τριχουλα...ισως ολα τα παραπανω που θα "επρεπε"...
ισως...
αλλα βασικα μοιαζω τωρα εγω με 30;;; μπααα απανταω μονη μου...με τιποτα...καπου μεταξυ 23 με 27 ειμαι...
σιγουρα πραγματα...
το 30 ειναι αλλωστε μονο ενας αριθμος...
αλλα καπως χτυπαει ο πουστης...σαν καμπανα...ΝΤΑΝ!!!
κι ολη η ανεμελια των 20 και κατι ψιλα εξανεμιζετε...σαν μαγικη σκονη που ανεβαινει ψηλα στον ουρανο και χανεται...κι οπως χανεται εσυ απο κατω βλεπεις παρεες να περνουν...μεθυσια,τρελες,σπουδες,αγχοι,ερωτες,χαρες,λυπες,τραγουδια,επιλογες,σωστα.λαθη...μια δεκαετια ειναι αυτη...
να οταν γινεσαι 30 δεν νιωθεις οτι πας απο τα 29 εκει...νιωθεις σαν να αλλαζεις δεκαετια...30...ΝΤΑΝ!!!(η καμπανα ντε...)

Μ'αρεσει να καθομαι και να ονειρευομαι με τις ωρες πραγματα που θα κανω και πραγματα που ισως δεν κανω ποτε...
ενα αγαπημενο παιχνιδι που παιζω ειναι το "η ζωη αλλιως"...διαφορετικα σεναρια με μενα φυσικα πρωταγωνιστρια και ρολους να εναλλασονται και να διαδεχονται ο ενας τον αλλο...
εγω σε αυτη τη ζωη...εγω σε εκεινη,στην αλλη,στην παραλλη...αν ειχα κανει εκεινη την επιλογη και ολα ειχαν κυλησει αλλιως...αν...αν...

Μ'αρεσει να χοροπηδαω στη θαλασσα οταν εχει κυμματα...τρελαινομαι...μαζι με το χοροπηδητο να βγαζω κι εναν ηχο του στυλ "ιουυυυυυυυυυ" και μετα να γελαω...πολυ ομως...
και φτου απο την αρχη...

Μ'αρεσει να χανομαι μεσα στην ποιηση αγαπημενων ποιητων...να κλαιω και να γελαω και να ερωτευομαι και να ταξιδευω μεσα απο αυτα...

Μ'αρεσουν τα παραμυθια...κι ακομα πιστευω σε ενα ευτυχισμενο τελος...

Μ'αρεσει να κανω ευχες φυσωντας ενα λουλουδι...βλεπωντας ενα αστρο να πεφτει...'η στην πανσεληνο...και πιστευω...ναι αληθεια πιστευω οτι θα βγουν...

Μ'αρεσει να πιστευω οτι η ζωη παντα με καποιον τροπο θα σου δειξει τον δρομο...θα σου δωσει γνωση...θα σου δωσει το καλυτερο για σενα...αρκει να μπορεις να διαβασεις τα σημαδια της...

Μ'αρεσει που δεν επαναπαυομαι σε μια ησυχη ζωουλα...μου ρχεται στο μυαλο μια φραση απο μια ταινια...η μαμα λεει στην κορη " my poor baby,always looking for something..."
καπως ετσι...

δεν θεωρω οτι ειμαι και πολυ ασυνηθιστη...αλλα θεωρω πως δεν ειμαι και συνηθισμενη...
με εχουν πει περιεργη,ονειροπολα,στον κοσμο σου.μοναχικη,καταθλιπτικη,ρομαντικη...πολλα...
η απαντηση μου παντα ειναι η ιδια...αυτη ειμαι ρε παιδι μου τι να κανω;να γινω κατι που δεν ειμαι...
και γιατι...;ποιο θα ειναι το νοημα...;

Μ'αρεσει αυτο που ειμαι...δεν θελω να αλλαξω...
να βελτιωθω ναι...
να μαθω κι αλλα για μενα και για τον κοσμο ναι...
αλλα δεν θελω να αλλαξω και να γινω καποια που δεν θα με χαρακτηριζει...

αλλωστε...την μια μερα μπορει να με δεις κυριλε που λενε και την αλλη σαν τον λετσο...πιο συχνα κατι ενδιαμεσο...
δεν με πειραζει...
μου αρεσει...

ξερω πως πολλα απο τα παραπανω μ'αρεσει...δεν ταιριαζουν με την ηλικια μου...αλλα ειπαμε αυτη ειμαι τι να κανουμε τωρα...

εδω στο χειλος των 30...τι αριθμος Θεε μου κι αυτος...

δεν εχω ακομα ολες τις απαντησεις...
δεν ξερω...
ψαχνω...
πολλα μου λειπουν και με πολλα ειμαι οκ...
σε πολλα θα παρουν αλλη τροπη τα πραγματα και σε αλλα θα μεινω για παντα ιδια...

αλλα το μονο που μπορω να πω με σιγουρια ειναι...
"πως εχουν περασει χρονοι 30 και η λιμνη ακομα θα θελε να 'ναι θαλασσα"

ααα!!! και πως η αγαπη σε καθε της μορφη ειναι τοσο ομορφη και τοσο δυνατη...και πως δεν χανεται...ποτε και με κανεναν τροπο...αρκει να ειναι αληθινη...

σε 51 λεπτα απο τωρα...
30...

με τιποτα ομως...καποιο λαθος εχει γινει...




Υ.Γ1 στα κοκκινα γραμματα στιχοι του Μ.Πασχαλιδη απο το τραγουδι "πεμπτο λιονταρι" ...
"το εχουν περασει χρονοι κι αυτο του Μιλτακου..."

Υ.Γ2 τα σ'αγαπω που σωπαιναν για χρονια ακουγονται περιεργα στα αυτια...σαν να ακους αλλη λεξη...απλα αυτο...

Υ.Γ3 θα θελα πολυ να ησουν εδω...για ολα...απλα θα θελα πολυ να ησουν εδω...

Υ.Γ4 υπαρχει ενα χαμογελο,μια μικρη αγκαλια,και μια μυρωδια που κυριευουν τον κοσμο μου ωρες ωρες...κι αυτο ειναι ισως το πιο μαγικο που μου 'χει συμβει...

Υ.Γ5 για ολους οσους χαθηκαν ενα ευχαριστω που δεν αξιζε να ειναι πια στη ζωη μου...για ολους οσους ακομα ειναι κοντα...τωρα πια...πολυ επιλεγμενα ευχομαι να ειναι μεχρι το τελος...

Υ.Γ6 εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...(Ακροβατης) θα επανελθω καποια στιγμη με αυτο το παραμυθι που με τριγυριζει μηνες τωρα και δεν ησυχαζει μεσα μου...