δεν θυμαμαι ποτε πρωτοακουσα αυτο το τραγουδι,ουτε σε τι φαση ημουν...θυμαμαι μονο πως με καθηλωσε...εμεινα να το ακουω και καθε στιχος που περνουσε εβρισκε απολυτη ανταποκριση μεσα μου...
περνουσαν τα λογια κι εκλαιγα...καπως ετσι βρισκεις φανταζομαι τα τραγουδια της ζωης σου...αυτα που σε αντιπροσωπευουν...που σου θυμιζουν...που γινονται τα "δικα σου" τραγουδια...
με τον καιρο να 'ναι κοντρα εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...
πανε καποιοι μηνες που με τριγυριζει αυτο το παραμυθι...αλλωστε τα παραμυθια μου γραφονται παντα απο μονα τους...
εγω απλα ειμαι το μεσο που χρησιμοποιουν για να ερθουν στο φως...ή και στο σκοταδι...ενα και το αυτο πολλες φορες...
εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...
τι ειναι ομως το πεταγμα...;ποσο ψηλα πετας...;προς τα που πετας...;εισαι με αλλους μαζι ή πετας μονος...;
τα φτερα σου τα φροντιζεις...;
Τον καιρο εκεινο συνηθιζα να εχω ολες τις απαντησεις...ηταν απλες...υπηρχε αθωοτητα...υπηρχε πιστη...υπηρχαν πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους...πολλα να πιαστεις και να θεωρεισαι αυτονομος...ολοκληρωμενος...
πετας = εισαι ελευθερος...τοσο απλο μεσα μου...!
Υστερα περασαν τα χρονια...
η αθωοτητα δεν υπηρχε πια...ουτε και η πιστη...και πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους γενικα αλλα και προσωπικα περασαν σε ενα χτες που δεν γυριζει πισω...
επαναπροσδιορισμος...
πετας...;;;
μπορει να γουσταρεις να πετας σε γκριζους ουρανους ετοιμους να ριξουν μπορα ενω τα υπολοιπα πετουμενα να κρυβονται κατω απο υποστεγα...
μπορει να γουσταρεις να πετας κοντρα στον ανεμο ενω τα υπολοιπα πετουμενα να προστατευονται απο το κρυο...
μπορει να καις,να βρεχεις και να σκορπας τις φτερουγες σου επειδη ετσι θελεις...επειδη το δικο σου πεταγμα προς καποια κατευθυνση να δινει νοημα στη ζωη σου...να δινει χαρα και ολοκληρωση εκει που τα υπολοιπα,ας τα πουμε, πουλια δεν βρισκουν καμια λογικη σε αυτο που κανεις...
και ποιος μιλησε για λογικη...;
για πεταγμα μιλαμε...
πετας...
ολοι δεν πεταμε...αυτη ειναι μια δυσκολη αληθεια για πολλους...
καποιοι συνειδητα επιλεγουν να πατανε γερα στη γη...εχω γνωρισει πολλους τετοιους...φιλους,αγαπημενους,συντροφους,απλους γνωστους...
ειναι κι αυτο μια επιλογη...
καποιοι πετουν αλλα καποτε αποφασιζουν να μαζεψουν τα φτερα τους...ισως για παντα...
αλλοι παλι τα μαζευουν,τα ξανανοιγουν...καποιες φορες ηταν τετοια η πτηση που αφησε τραυματα και περιμενουν να γιανουν οι πληγες για να τα ξανανοιξουν για το επομενο ταξιδι...
υπαρχουν πολλα ειδη...
πετας...
οταν ημουν παιδι προσπαθησα να πεταξω προς το ουρανιο τοξο...η μαμα μου φοβηθηκε κι απο τοτε ημουν συνετη ως προς αυτο...
ομως ποτε δεν επαψα να πιστευω πως μια μερα θα το κανω...
αργοτερα το "πεταγμα" πηρε αλλη μορφη...
παλι η μαμα μου αυτη τη φορα πιο προβληματισμενη αλλα με μια λαμψη μεσα στα ματια της,ισως και να ηταν φοβος μου ειπε..."παιδι μου δεν ειναι τοσο ευκολο αυτο που επιλεγεις..."
αργοτερα μου το ειπαν κι αλλοι...
με πολλους και διαφορους τροπους...
"δεν μπορεις να εισαι ετσι..."
"δεν πρεπει να εισαι ετσι γιατι την πατας...πληγωνεσαι...δεν ειναι ετσι ο κοσμος δυστηχως..."
"δεν σκεφτεσαι λογικα..."
"δεν...δεν...δεν..."
καποτε βρεθηκε καποιος καλη του ωρα που "ηξερε"...ναι φυσικα και μπορεις μου ειπε...απλα να...θα εισαι μονη σου...
ναι...το εχω καταλαβει του απαντησα...
κι εδω ερχεται και κολαει...εχει ΤΙΜΗ σαν πετας...να μενεις ΜΟΝΟΣ...
δεν οριοθετειται ουτε σε τοιχους,ουτε σε αποντες ανθρωπους και χρονους...
γενικα δεν οριοθετειται τιποτα θαρρω σε αυτο το περασμα μας απο αυτη τη ζωη...
αλλα και παλι...αυτο ειναι μια επιλογη οπως και η καθε μας στιγμη...
εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...
καθε που εβρισκα μια λεξη απο στομα καποιου να μου ταιριαζει...ενα τραγουδι...εναν στιχο...πιστευα πως αυτη η "μοναξια" δεν ειναι παρα κατι που αλλαζει και πως πλησιαζω σε αυτον τον αλλο κι εκεινος σε μενα...
υπηρξαν συναντησεις που αφησαν ομορφη γευση και μυρωδια...
υπηρξαν στιγμες που η μοναξια δεν ηταν τοσο μονη...
αλλα ηταν ισως ενα διαλειμμα...μαλλον καλυτερα ηταν ενα κατεβασμα στη γη για λιγο...
προσπαθησα πολυ γιατι το ηθελα πολυ να εξηγησω πως ειμαι και τι ειμαι...
ηθελα πολυ σε αυτο το πεταγμα να βρω καποιον να ταξιδεψει μαζι μου...
δεν ειμαι κατι συγκλονιστικο...ειμαι κατι ιδιαιτερο καθως φαινεται...δεν ειχα ποτε αυτη την αποψη για μενα αλλα φαινεται πως αυτον τον χαρακτηρισμο μου κολησαν...
και για να πω την αληθεια τον προτιμω απο ολες τις γνωστες αηδιες του στυλ ευαισθητη,ρομαντικη,ονειροπολα...
ο καθενας μας ειναι ξεχωριστος και ιδιαιτερος...
τυγχανει οι δικες μου ιδιαιτεροτητες να ειναι αυτες...
πορευτηκα 30 χρονια με αυτες...πληγωθηκα ναι...εφαγα τα μουτρα μου ναι...προδωθηκα ναι...
αλλα τις αγαπησα,τις πιστεψα,τις υπερασπιστηκα ακομη και με το αιμα και τον πονο της ψυχης μου...
λοιπον ειναι επιλογη να ειμαι ετσι...δεν ειναι πως δεν βαζω μυαλο...
ετσι γεννηθηκα και ετσι θελω να πεθανω...
οντας καποια που δεν ταιριαξε σε αυτον τον κοσμο γιατι πολυ απλα ουτε και αυτος της ταιριαζε...
καποια που μπορει να πεταξει σε βροχερους ουρανους,σε αερηδες κοντρα,στον ηλιο διπλα...
κι οταν καει,βραχει,σπασει...
θα μαζευτει,θα φροντισει τα φτερα της και καποια στιγμη παλι θα πεταξει...
και παλι για τα ιδια ακριβως μερη...'η ισως και για αλλα που θα ανακαλυψει στην πορεια...
Λοιπον...
Εχει τιμη σαν πετας να μενεις μονος...
κυριως με τον καιρο να 'ναι κοντρα...
Υ.Γ1 οταν αποφασιζεις να γκρεμισεις τους τοιχους σου να εισαι ετοιμος να πονεσεις οταν θα χρειαστει να τους χτισεις ξανα...
Υ.Γ2 αυτο το παραμυθι θα μπορουσε να γραφτει με πολλες εναλακτικες αλλα θελησε ετσι...
Υ.Γ3 στην ζωη δεν ξεπερνιουνται ολα...αλλα μαθαινεις να ζεις με αυτα...
Υ.Γ4 ξεχασες που ελεγες πως δεν φτανουμε ολοι στα ιδια...;γιατι το ξεχασες...;
Υ.Γ5 οταν η ζωη σου δειχνει απο την αρχη ποια ειναι...μη ξεγελιεσαι πως ειναι αλλιως...ειναι ετσι ακριβως...βεβαια μαγκια σου αν θες να ξεγελαστεις...ειναι κι αυτο μια επιλογη...
Υ.Γ6 ευχαριστω για τα καιρους πεταγματα παρεα...αλλα η πορεια ειναι αλλη...
περναω απο τις blogoγειτονιες και σας διαβαζω απλα δεν αφηνω παντα σχολια...
Y.Γ7 μολις ανακαλυψα οτι δεν εχει πια μουσικη το blog μου...μεχρις οτου να βρω πως να ξαναβαλω ο ακροβατης απο εδω...οπωσδηποτε να συνοδευει το κειμενο...
τελος...να εισαι παντα ετοιμος εαυτες μου πολυτιμε να πληρωνεις την τιμη του πεταγματος...!!!
Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ ΛΟΙΠΟΝ...
ΔΙΚΟ ΜΟΥ...μου αξιζει...!!!
Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος
Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου
22 σχόλια:
Καιρό έχεις να φανείς στα μέρη μας.. να κάνεις ανάρτηση εννοώ, όχι τα σχόλια..
Έχει τιμή.. τη μοναξιά, όποιος αντέχει πετάει.. φοβάμαι ότι λίγοι τα καταφέρνουν να πάνε κόντρα στον άνεμο της ζωής.. ;) Καλές πτήσεις!
Η τιμή του πετάγματος.
Περίμενα αυτό το παραμύθι και ήρθε την κατάλληλη στιγμή.
Έχεις καταφέρει, αυτό το αγαπημένο φυσικά τραγούδι, να έχει εικόνα μόνο εσένα.
Όταν πέφτει γελά, και ποτέ δεν κλαίει... Να εδώ σου κάνω και παρέα. :)
Σου χαμογελώ.
Σας γνώρισα μαζί εσένα και την J.
Πόσο θα θελα, άλλη μια συνάντηση στον Λοξία. Δεν ξέρω γιατί απόψε, μα νοητά είμαστε όλοι εκεί. Πώς μεγαλώνουμε έτσι, εμείς και οι ευθύνες μας.
Να πετάς, σου πάει!
υ.γ. Σε θυμάμαι πάντα με ανοιχτές φτερούγες.
ε ψιτ ευχαριστώ :ο
η χαρά των ευτυχών συγκυριών σα ψάχνεις κανά σημάδι να φανεί ν'αναθαρρησεις :)
γλυκε μου Ηφαιστιωνακο!!
ναι παει καιρος...αλλα να βλεπεις η ζωη καμια φορα μας απομακρυνει για λιγο καιρο και απο κατι που αγαπαμε...
εχει τιμη ναι...
ισως τιμη που δεν την θες αλλα...
σε φιλω πολυ!!!
Λενακι μου πολυαγαπημενο!!!
ω ναι!και την ξερεις πολυ καλα αυτη την τιμη...τιποτε αλλο δεν θα πω!
παρεα ειμαστε...παντα...!το ξερεις και το ξερω!
σε φιλω με πολυ αγαπη!!!
Καναρινενια αγαπημενη...
κοιτω την ημερομηνια που αφησες το σχολιο σου και προσπαθω να θυμηθω...ηταν μια απο αυτες τις μερες που το ιδιο ακριβως σκεφτομουν...
να βρισκομασταν λεει οι 3 μας παλι εκει...για εναν καφε,ενα κρασι...
μου λειψε...μου λειψατε και οι δυο πολυ...
θα θελα να σε δω...αν θες...
Υ.Γ προσπαθω να μενουν ανοιχτες...
σε φιλω με αγαπη!!!
Geschton ειναι μεγαλο και δυσκολο το ονομα οποτε συγχωρα με που δεν το γραφω ολο...:)
εγω σε ευχαριστω...και σε καλωσοριζω στα παραμυθια!!!
πιστευω ακριβως σε αυτα τα σημαδια που αναφερεις...πες τα ευτυχεις συγκυριες,ειναι το ιδιο...!
να εισαι καλα!!!
Καλώς μας γύρισες... είμαι σίγουρη πως αυτή την φορά, μας ήρθες πετώντας!
Σου το έχω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω: Σε σένα χρωστάω που κάποια στιγμή, "έβγαλα τις πληγές μου στον ήλιο να στεγνώσουν" μόνη, από τότε δεν φοβάμαι να πετάξω... μόνη!
Και ας μη ξεχνάμε πως αν επιθυμούμε μια θέση στον ήλιο θα πρέπει ν' ανεχτούμε και μερικές φουσκάλες!
Το τραγούδι από τα αγαπημένα μου!
Πολλά Αληθινά Φιλιά!
ήρθα διάβασα άκουσα ξαναάκουσα ξαναδιάβασα και είναι τόσες μα τόσες οι εικόνες τα συναισθήματα τα χαμόγελα τα δάκρυα που περνούν από μπροστά μου που δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι να γράψω.
όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν.
έτσι απλά έτσι γλυκά έτσι παντοτινά.
φιλιά σου πολλά γλυκό νεραϊδένιο πλάσμα!
δώσ' της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινίσει...
Όλοι παραμύθια πουλάμε, σαν τα δικά σου όμως πουθενά,
δειλά - δειλά επιστρέφεις, μα με εσένα κανείς δεν είναι σίγουρος, άγριο νεραιδένιο πνεύμα και εσύ..
Πολλά φιλιά από μια μικρή μάγισσα σου στέλνω! ;)
Αγαπημένη , δεν ξέρω αν μένεις ακόμα εδώ, απλά σου άφησα ένα μαγικό ραβδί που σου ΄τάξα ,να σου φτιάξω κάποτε
Όπως και να έχει , σιδερένια καληνύχτα ν' εχεις .
Πάντα ο λόγος σου κουβαλούσε δροσιά της νύχτας και φως της Αυγής... χαίρεται η ψυχή μου όποτε κι αν σε διαβάσω.... Σου χρωστώ, για όλα αυτά τα χρόνια που γράφεις, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Χαιρομαι πολυ που εστω και για λιγο ηρθες ξανα στη γειτονια.Ευχομαι να εισαι καλα και να μεινεις εδω.
Αιναφετς...
αχ αυτο που μου γραφεις το εχεις ξαναπει σε καποια φαση και νομιζω σου απαντησα αυτο ακριβως που νιωθω ξαναδιαβαζωντας το...
"ειναι απο τα ωραιοτερα πραγματα που νιωθω να εχω καταφερει στη ζωη μου" κι ας μη σε ξερω ποτε...
αν τα παραμυθια μου εδω καταφεραν εστω και εναν να του δειξουν εναν αλλο δρομο καλυτερο τοτε βρηκαν το νοημα τους...
κι ολα για καποιο λογο γινονται σωστα...;;;
φιλια σου πολλα και νεραιδενια!!!
basniaki αγαπημενο μου!!!
μα "ολα τριγυρω αλλαζουνε και ολα τα ιδια μενουν"...καθως και "τιποτα δεν εχει αλλαξει και τιποτα δεν ειναι οπως παλια..."
και ξερω τι ακριβως εννοεις γραφωντας για ολα αυτα που περνουν απο μπροστα σου ετσι...καθως οταν μπηκα στο σπιτικο σου ετσι ακριβως ενιωσα...ετσι εκανα...ετσι θυμηθηκα και δακρυσα και χαμογελασα...κι αναπολησα...
φιλια σου πολλα και γλυκα και νεραιδενια και πολυ πολυ αγαπημενα!!!
Ζωη μου...!!!
συγκινητικα τα λογια σου πολυ...
ευχαριστω ευχαριστω...
μα τα καλυτερα τα γραφει η ζωη τα παραμυθια κι εγω απλα ενα μεσο να τα γνωστοποιω σε φιλους,ποιητες,μαγισσες,νεραιδες,ξωτικα και αλλα παραξενα πλασματα...
σε ευχαριστω απο καρδιας μαγισσουλα...
καλα πεταγματα και νεραιδενια σου φιλια!!!
Σιδερα αγαπημενε των νεραιδων...!!!
παντα μενω και εδω...
δεν φευγω απο τα σπιτικα που με αγαπη εχτισα...
το θελω το ραβδακι μου...το χρειαζομαι...
νεραιδενια σου φιλια!!!
Νικολα με τιμουν τα λογια σου...
σκυβω το κεφαλι καθως σου γραφω αυτα τα λογια και σε ευχαριστω απο καρδιας...
ειναι το δικο μου ευχαριστω προς εσενα και στον καθενα που εδω μεσα βρισκει ενα μικρο καταφυγιο...
ευχαριστω πολυ...
αληθεια...
skoroytzako περναω και σας βλεπω...αφηνω την νεραιδοσκονη μου κι ας μην αφηνω παντα νεραιδολογια...
εδω μενω...δεν φευγω...
απλα πηγαινοερχομαι...
φιλια σου νεραιδενια!!!
Nεραϊδάκι μου
πολύ συχνά σε θυμάμαι και σε φαντάζομαι....
πάντα να πετάς .
Όταν έχεις μάθει να πετάς δεν σταματάς ποτέ ....
λίγο με συντροφιά,πολύ μόνος ,πολλά μαθαίνεις και παθαίνεις αλλά ποτέ δεν σταματάς...ευτυχώς.
Και σιγά σιγά καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει αληθινή μοναξιά όταν μπορείς να πετάς.......
Καλή ανάσταση !!!!!!
Καλό Πάσχα !!!!!!!!!!!!!
και ..ολόγλυκα... φτερωτά φιλιά :-)
Στη φαντασία μου πετώ ξανά με ένα ζευγάρι αιματοστόλιστα φτερά και σαν άλλος Ίκαρος περιγελώ τον ήλιο...
Την καλησπέρα μου μετά απο πολύ καιρό.
Δημοσίευση σχολίου