Ειδα χτες βραδυ ενα ονειρο...
ονειρευτηκα...
πως περπατουσα στην αμμουδια...
με Τον Θεο...
και ψηλα στον ουρανο φωτιζονταν στιγμες απο τη ζωη μου...
Για καθε σκηνη στην αμμο υπηρχαν δυο χναρια...
τα δικα μου...
και Του Θεου...
Οταν η τελευταια σκηνη της ζωης μου φωτιστηκε μπροστα μου...
γυρισα πισω...
και ειδα...
πως πολλες φορες στη διαδρομη της ζωης μου...
δεν ηταν δυο τα χναρια
αλλα ενα...
και βλεποντας καλυτερα...
προσεξα οτι αυτο συνεβαινε παντα στις πιο δυσκολες
και λυπημενες στιγμες της ζωης μου...
στεναχωρεθηκα και ειπα Στον Θεο:
"Κυριε,ειπες πως αν επαιρνα τον δρομο Σου θα ησουν παντα διπλα μου...
αλλα βλεπω...
οτι στις πιο δυσκολες στιγμες της ζωης μου...
υπαρχουν μονο τα δικα μου χναρια στην αμμο...
τις στιγμες που σε χρειαζομουν περισσοτερο Εσυ με εγκατελειψες..."
και Ο θεος μου απαντησε...
"Αγαπημενε μου...
σ'αγαπω τοσο πολυ...
και ποτε δεν θα μπορουσα να σε εγκαταλειψω...
στις δυσκολες στιγμες της προσπαθειας και του πονου...
οταν στην πορεια μας ειδες πως δεν ηταν δυο τα χναρια στην αμμουδια
ηταν γιατι...
ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ..."
"ονειρο",εκδοσεις Κοαν
ονειρευτηκα...
πως περπατουσα στην αμμουδια...
με Τον Θεο...
και ψηλα στον ουρανο φωτιζονταν στιγμες απο τη ζωη μου...
Για καθε σκηνη στην αμμο υπηρχαν δυο χναρια...
τα δικα μου...
και Του Θεου...
Οταν η τελευταια σκηνη της ζωης μου φωτιστηκε μπροστα μου...
γυρισα πισω...
και ειδα...
πως πολλες φορες στη διαδρομη της ζωης μου...
δεν ηταν δυο τα χναρια
αλλα ενα...
και βλεποντας καλυτερα...
προσεξα οτι αυτο συνεβαινε παντα στις πιο δυσκολες
και λυπημενες στιγμες της ζωης μου...
στεναχωρεθηκα και ειπα Στον Θεο:
"Κυριε,ειπες πως αν επαιρνα τον δρομο Σου θα ησουν παντα διπλα μου...
αλλα βλεπω...
οτι στις πιο δυσκολες στιγμες της ζωης μου...
υπαρχουν μονο τα δικα μου χναρια στην αμμο...
τις στιγμες που σε χρειαζομουν περισσοτερο Εσυ με εγκατελειψες..."
και Ο θεος μου απαντησε...
"Αγαπημενε μου...
σ'αγαπω τοσο πολυ...
και ποτε δεν θα μπορουσα να σε εγκαταλειψω...
στις δυσκολες στιγμες της προσπαθειας και του πονου...
οταν στην πορεια μας ειδες πως δεν ηταν δυο τα χναρια στην αμμουδια
ηταν γιατι...
ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ..."
"ονειρο",εκδοσεις Κοαν
15 σχόλια:
Μοναδικό...
Ποιος μπορεί να το κάνει; Να δείξει όλη την αγάπη έτσι απλά...
Από πολύ μικρή άκουγα αυτή την ιστορία. Μα τελικά πόσο μίζεροι και γκρινιάριδες μπορούμε να γίνουμε; Αντί να ευχαριστούμε για την αγάπη που μας δίνεται καθόμαστε και γκρινιάζουμε διαρκώς για τα δύσκολα που περνάμε (πρώτη και καλύτερη εγώ).
Να 'σαι καλά κουκλίτσα. Καλημέρα.
..καλημερα γλυκια μου..καθε που ακουω αυτη την ιστορια χαιρομαι και προβληματιζομαι..κ συμφωνω απολυτα με την JACKI..αλημερα γλυκια μου με αγαπη..
Δεν είναι απίθανο να υπάρχουν άνθρωποι που να αγγίζουν την τελειότητα με την αγάπη;
“Αγάπη - αγάπη - αγάπησε με κι έλα να γίνεις θεός
Η αγάπη - η αγάπη λένε τρέλα που γίνεται φως”
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Όπως και να έχει αστρένια ναϊάδα, μια σιδερένια καλησπέρα αφήνω πάνω στα ακροδάχτυλα σου.
Oλοι ζηταμε και αναζηταμε την αγαπη ..
Τελικα ΟΛΟΙ αγαπαμε τοσο πολυ...;
Γιατι τοτε δεν βρισκουμε καποιον να νιωθει σαν εμας..;
mauveair ειναι πραγματι μοναδικο...
δεν ξερω αν μπορει καποιος αλλος να δειξει ολη την αγαπη τοσο απλα...
jacki μου γι αυτο λεγομαστε ανθρωποι...δεν ειμαστε τελοιοι και ουτε θα γινουμε ποτε...
ωστοσο ισως με λιγη εξασκηση προσωπικη να σταματησουμε να γκρινιαζουμε για τα απλα...(κι εγω γκρινιαρα ειμαι)
φιλακια πολλα!!!
φωτεινουλα εγω καθε φορα που την ακουω ελπιζω λιγακι...πως ισως να ειναι ετσι...
φιλακια πολλα κουκλιτσα!!!
sidera μου το πιο ομορφο πραγμα ειναι η αγαπη...
απο μονη της κανει θαυματα!!!
ευχαριστω για την σιδερενια καλησπερα σου στα ακροδαχτυλα μου...
δεξου λιγη απο την αστεροσκονη μου...!!!
Μαρια μου δεν ξερω...
ισως αγαπαμε λαθος...
ισως να ζηταμε με λαθος τροπο την αγαπη...
ισως να μην ξερουμε να την δεχτουμε...
παντως απαντηση δεν εχω σε αυτο το ερωτημα...
Οσες φορες κι αν το διαβασω παντα με συγκινει... Ο Θεος ειναι τοσο κοντα μας μα εμεις τοσο μακρυα που δεν μπορουμε να τον ακουσουμε σαν μας μιλα σαν μας παιρνει αγκαλια...
φιλια μικρη.*
γλυκια μου φιλη ετσι ακριβως ειναι...
δεν ξερω τελικα γιατι ειμαστε τοσο "απιστοι" σε ολα...
γιατι ειναι τοσο δυσκολο να πιστεψουμε...
σε φιλω!!!
μια αγκαλιτσα και αγαπη στη μικρουλα μου..μα πολυ ομορφο το μπλογκ σου εγινε..φιλακιααα
φωτεινουλα μου αχ τρελαινομαι για αγκαλιτσες και φιλακια!!!
ευχαριστω πολυ πολυ πολυ...κι εγω δεν το χορταινω!!!
νεραιδενια φιλακια και σε σενα καλη μου!!!
Εκπληκτική παραβολή...κάτι τέτοιες ιστορίες έχουν τόση σοφία..και την παρουσιάζουν με τόση απλότητα..πραγματικός ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Δημοσίευση σχολίου