ΕΛΑ...

Ελα...
μυρισε φθινοπωρο σημερα...
το τελος αλλης μιας εποχης ζυγωνει...

Ελα...
τα χελιδονια φετος δεν μου τραγουδησαν την αφιξη σου...
και τωρα ετοιμαζονται να πεταξουν μακρια...

Ελα...
το καλοκαιρι φετος δεν με ζεστανε...
μιας και χειμωνα ειχα στην ψυχη μου...

Ελα...
κι οταν κοιμηθουμε αγκαλια...
καμια αληθεια πια δεν θα πονα...

Ελα...
ξερεις πως θα κανω τον πονο σου να φυγει...
με τα χερια μου θα ζωγραφισω ονειρα ιδανικα...

Ελα...
θα μυρισουν αγιοκλημα και παλι οι ζωες μας...
και μεσα σε μικρες στιγμες θα σου χαρισω Ανοιξη...

Ελα...
δωσε πνοη στα ονειρα μου...
και χτυπα μου την πορτα ενα πρωινο...

Ελα...
πλεκω ονειροδρομο για την αποσταση που μας χωριζει...
πιασε την ακρη του και ακολουθα...

Ελα...
μη φοβασαι εχω κοιμησει τα θηρια...
κανεις δεν θα σου σταθει εμποδιο...

Ελα...
δεν ειμαι εγω σαν τους αλλους...
δεν θα ζητησω παραπανω...
δεν θα απαιτησω...

Ελα...
μου φτανει απλα να ερθεις...

μονο...(;)
απλα.(;)

ΕΛΑ...