χανομαι ξανα σε σελιδες που ποτε δεν γραφτηκαν...
απο γραμματα που δεν ελαβα ποτε κι ας μην επαψα στιγμη να περιμενω...
υποσχεσεις για μια μερα που αργει να ερθει...
οι νυχτες που μου χαριστηκαν συνομωτουν μαζι μου...
γραφω μυνημα στα ροδοπεταλα...
και τα αφηνω στο πεπλο του ανεμου...
του ψιθυριζω το ονομα του παραληπτη...
τα βλεπω επειτα να χανονται...
ακολουθωντας τη δινη της θελησης μου...
κοιμαμαι χαμογελωντας περιμενωντας την απαντηση της αλλαγης...
με το πρωτο πρωινο φως τρεχω στο παραθυρο...
ο χρονος μου λιγοστευει...
μενω ακινητη μπροστα του και κοιταζω τον ουρανο...
οι ωρες κυλουν και φερνουν το σκοταδι ξανα...
το ρολοι χτυπαει δωδεκα...
η νεραιδα χτυπαει τρεις φορες το γοβακι της στο πατωμα...
το μεγεμενο αηδονι κελαηδαει ενα λυπητερο σκοπο...
τα φανταχτερα μου ρουχα χανονται...
μενω γυμνη μπροστα στην αληθεια...
η' τωρα...η' ποτε λεει η νεραιδα...
αν δεν φυγεις θα αφησεις την καρδια σου στα χερια ενος αλλου...
θα μεινω απαντησα...περιμενω κατι που δεν ηρθε ακομα...
το σκοταδι επεσε μεμιας...
παγιδευτηκα για παντα στο παραμυθι...
το κλειδι του κλουβιου μου ειναι κρυμενο σε ενα μαγικο κοχυλι...
στα βαθυ μιας ονειρικης θαλασσας...
κοιταζω εξω απο το παραθυρο μου γυμνη...
τα ροδοπεταλα μου επεστρεψαν...
μαραμενα...
οδηγουμενα απο τη δινη της αρνησης...
ποιος φωναξε την κακια μαγισσα στο παραμυθι...;
ποιος πριγκιπας θα ταξιδεψει και θα παλεψει για μενα...;
ποιος θα κανει τα παντα για να βρει το κρυμενο κλειδι...;
ποιος θα ακουσει το κλαμα μου σαν καλεσμα...;
ποιος για τη δικη μου αγαπη θα θυσιαστει...;
πως κατεληξα να γινω η ωραια ξεχασμενη στο δικο μου παραμυθι...;
απο γραμματα που δεν ελαβα ποτε κι ας μην επαψα στιγμη να περιμενω...
υποσχεσεις για μια μερα που αργει να ερθει...
οι νυχτες που μου χαριστηκαν συνομωτουν μαζι μου...
γραφω μυνημα στα ροδοπεταλα...
και τα αφηνω στο πεπλο του ανεμου...
του ψιθυριζω το ονομα του παραληπτη...
τα βλεπω επειτα να χανονται...
ακολουθωντας τη δινη της θελησης μου...
κοιμαμαι χαμογελωντας περιμενωντας την απαντηση της αλλαγης...
με το πρωτο πρωινο φως τρεχω στο παραθυρο...
ο χρονος μου λιγοστευει...
μενω ακινητη μπροστα του και κοιταζω τον ουρανο...
οι ωρες κυλουν και φερνουν το σκοταδι ξανα...
το ρολοι χτυπαει δωδεκα...
η νεραιδα χτυπαει τρεις φορες το γοβακι της στο πατωμα...
το μεγεμενο αηδονι κελαηδαει ενα λυπητερο σκοπο...
τα φανταχτερα μου ρουχα χανονται...
μενω γυμνη μπροστα στην αληθεια...
η' τωρα...η' ποτε λεει η νεραιδα...
αν δεν φυγεις θα αφησεις την καρδια σου στα χερια ενος αλλου...
θα μεινω απαντησα...περιμενω κατι που δεν ηρθε ακομα...
το σκοταδι επεσε μεμιας...
παγιδευτηκα για παντα στο παραμυθι...
το κλειδι του κλουβιου μου ειναι κρυμενο σε ενα μαγικο κοχυλι...
στα βαθυ μιας ονειρικης θαλασσας...
κοιταζω εξω απο το παραθυρο μου γυμνη...
τα ροδοπεταλα μου επεστρεψαν...
μαραμενα...
οδηγουμενα απο τη δινη της αρνησης...
ποιος φωναξε την κακια μαγισσα στο παραμυθι...;
ποιος πριγκιπας θα ταξιδεψει και θα παλεψει για μενα...;
ποιος θα κανει τα παντα για να βρει το κρυμενο κλειδι...;
ποιος θα ακουσει το κλαμα μου σαν καλεσμα...;
ποιος για τη δικη μου αγαπη θα θυσιαστει...;
πως κατεληξα να γινω η ωραια ξεχασμενη στο δικο μου παραμυθι...;
31 σχόλια:
Εύχομαι να έρθει ένας δυνατός αέρας. Να μπορεί να μεταφέρει τον ήχο από το κλάμμα σου εκεί που πρέπει να φτάσει. Τα ροδοπέταλα να γυρίσουν με περισσότερο άρωμα και φρασκάδα. Εύχομαι ο πρίγκηπας να μην έφαγε το λωτό και να θυμάται...και να έρθει.
Καληνύχτα φίλη μου νεράιδα.
ειναι γεγονος οτι τα παραμυθια αρεσουν σε μικρους και ...μεγαλους...ασε το παραμυθι στο μυαλο σου να το λες αργοτερα στα μικρα...και τον πριγκηκα σβησε το πτωσοποτου απο την μνημη σου...δωστου ενα πρωσοπο που σιγουρα ειναι κοντα σου.. και μετα θα ερθη ο αληθηνος,ο γηινος,ο υπαρκος...και θα ζησετε καλα και εμεις καλιτερα......
..απ τα καλυτερα σου..τα πιο συγκινητικα που εχεις γραψει..ευχομαι οταν χτυπησει 12..τα μαγια να λυθουν..κι ολα μα ολα να κυλησουν ως πρεπει με αρμονια..δε μπορει η αγαπη θα κανει το θαυμα της..καλημερα γλυκουλι μου με πολλη πολλη αγαπη
Σσσσσ......μη λες ποτε "παγιδεύτηκα για πάντα στο παραμύθι"...
Και γω ετσι ελεγα... μα δεν υπαρχει το "για παντα"...
Ποτε δεν υπηρχε...
Αχ μικρή μου πριγκίπισσα.....μακάρι να υπηρχε το "για παντα" σε καποιες περιπτώσεις
μην ανησυχείς...
εκεί που είσαι στο αδιέξοδο, έρχεται ο πρίγκιπας, η λύση, να παλέψει για σένα, να φέρει το κλειδί, να θυσιαστεί για σένα...
έρχεται σαν απρόσμενο αερικό και τότε παύεις να ρωτάς και να ανησυχείς.
μην ανησυχείς...
σελίδες που περιμένουν να γραφτούν με ψίθυρους, ήχους και εικόνες...
όλα έχουν μορφή...αρκεί τα μάτια ν' ανοίξουμε...
...γιατί μες τα παραμύθια, πάντα κρύβεται και μια αλήθεια...
φιλιά βρόχινα...
jacki μου οι ευχες σου χαιδεψαν την ψυχη μου και ηρθε ενα αρωμα γιασεμιου κατα δω...ευχαριστω καλη μου φιλη!!!
σε φιλω παντα με αγαπη!
gregory μου αυτο ειναι το τελος του καθε παραμυθιου και αν εχει τελος και το δικο μου σιγουρα ευχομαι να ειναι αυτο...
και ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα!!!
νεραιδενια φιλια!
φωτεινουλα γλυκια παντα με ενα γλυκο λογο ερχεσαι στα παραμυθια μου και χαμογελω!
σε ευχαριστω κοριτσακι πολυ!
σε φιλω με νεραιδενια αγαπη!!!
Μαρια μου λες να ειναι ενα ψεμα το "για παντα"...;
δεν μπορει...
πολλες φορες το ακουσα βεβαια και ηταν ψεμα αλλα ελπιζω τουλαχιστον να μην ειπα ψεματα κι εγω...
φιλακια πολλα καλη μου φιλη!!!
mauveair μου η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια ε;
παντως κι εγω πιστευω ακομα στην αλλαγη της τελευταιας στιγμης...
ονειροπολα καθως ειμαι επρεπε να πιστευω...
φυσηξε η δροσια σου εδω σημερα!
ευχαριστω την ειχα αναγκη!
σε φιλω!
νεραιδα της βροχης παντα μεσα στα παραμυθια υπαρχει η αληθεια...
τα ματια της ψυχης πρεπει να ειναι ανοιχτα...
τα αλλα δεν βλεπουν την ουσια...
νεραιδενια φιλια!!!
Φτιάξε ένα άλλο παραμύθι όπου όλα θα είναι ακριβώς όπως τα επιθυμείς ... χρησιμοποίησε τα πιο φωτεινά σου χρώματα και μην το αφήσεις ποτέ να ξεφτίσει ... και να θυμάσαι να χαμογελάς .
Εκπέμπεις καλή αύρα Ναϊδα μου ... όμορφο και ονειρικό το σπιτάκι σου !!!
"οι νυχτες που μου χαριστηκαν συνομωτουν μαζι μου...
γραφω μυνημα στα ροδοπεταλα...
και τα αφηνω στο πεπλο του ανεμου...
του ψιθυριζω το ονομα του παραληπτη...
τα βλεπω επειτα να χανονται...
ακολουθωντας τη δινη της θελησης μου..."
Μου άρεσε πολύ αυτό το κομάτι μόνο που δεν ακολουθούν τη δίνη της θέλησής μας.Είναι κάθε φορά ,ένα τίποτα, που εμποδίζει τη δίνη ν΄ακολουθήσει τη θελησή μας και ταυτόχρονα ένα άλλο περίτεχνο τίποτα μας ψυθιρίζει να ελπίζουμε.Μια γέννηση άραγε σε τί, όταν περιμένεις και δεν ακούγεται ούτε η σιγαλιά που σε βόηθησε κι έφτιαξες τα νοήματα της ψυχής.Αλλά κανείς μας δεν σταματάει να κοιτά το παράθυρο.
''ποιος φωναξε την κακια μαγισσα στο παραμυθι...;''
ειναι δικια σου η φαντασια και η ζωη : διωξε την
''ποιος πριγκιπας θα ταξιδεψει και θα παλεψει για μενα...;''
μονη σου θα παλεψεις.πιασε το εγω σου απο το χερι κλαι ταξιδεψε.και μολις φτασεις στο τελος θα δεις στο δρομο πριγκιπες που ελευθερωθηκαν απο τη δικια τους δινη.
''ποιος θα κανει τα παντα για να βρει το κρυμενο κλειδι...;''
δε χρειαζονατι τα παντα.το κλειδι ειναι στην καρδια σου.βρες το
''ποιος θα ακουσει το κλαμα μου σαν καλεσμα...;''
ολοι.αλλα θα κανουν πως δε το ακουν.κλαιμε ονοι μας σε αυτους τους καιρους.το ξερω ειναι σκληρο.
''ποιος για τη δικη μου αγαπη θα θυσιαστει...;''
καποιος θα βρεθει.παντα καποιος ερχετε.αλλα μην το περιμενεις.γιατι αν μετρας τα λεπτα θα αργει και πιο πολυ.κανε την αρχη!θυσιασου εσυ για να κρατησεις ζωντανη την καρδια σου.
''πως κατεληξα να γινω η ωραια ξεχασμενη στο δικο μου παραμυθι...;''
σε φυλακισαν τα λεπτα.δε φταις εσυ .ο χρονος φταιει.αλλα μην ανησυχεις
εκανα την ευχη μου και θα ελευθερωθεις.αλλα μονη σου θα το κανεις.
και μη ξεχνας.εξω απο το παλατι βρισκεται ο πριγκιπας παλευει στο δικο του παραμυθι!
φιλια!
"Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου
Ξελευθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της
Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε.."
Ένα παραμύθι όχι με λυπημένο τέλος,
μα με μια καινούργια αρχή..
Το τέλος θα γραφτεί μόνο του...
Καλησπέρα σου
krye καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
συνεχεια φτιαχνω καινοργια παραμυθια και τα ντυνω με αστεροσκονη...
ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια κι ελπιζω να σε βλεπουμε!
νεραιδενια καλησπερα!
albus καλε μου αυτα τα "τιποτα" ειναι που οριζουν πολλες φορες τα "παντα" μας...
ευτυχως που υπαρχουν και τα παραθυρα και κοιταμε αλλιως το σκοταδι θα ηταν αφορητο νομιζω...
νεραιδενια καλησπερα!
γλυκια μου fei τι ομορφα που ανελυσες λυσεις σε ενα παραμυθι μου!
ολοι μονοι μας ελευθερωνομαστε απο τα διαφορα κλουβια...το ξερω πολυ καλα...
και κατι μου λεει πως το ξερεις κι εσυ καλη μου...
νεραιδενια φιλακια!!!
anima ναι ετσι ειναι...πρεπει να φτιαχνουμε τα δικα μας παραμυθια...και παντα να ξεκιναμε καινουργια μολις τελειωσει καποιο...
ξερεις ομως καμια φορα ξετρυπωνει απο το μαγικο βιβλιο κι εκεινο το σπανιο...εκεινο που δεν εχει τελος και διαλεγει τον αναγνωστη του...
νεραιδενια φιλια!!!
...για να του υπαγορεύσει το τέλος
ή
να το ξαναγράψει απ΄την αρχή;...
για να του γραψουμε αλλη μια ιστορια μεσα που ειτε δεν θελουμε να τελειωσει ειτε ο χρονος παιζει παιχνιδακια και δεν την αφηνει να τελειωσει...
αχ μακαρι να ξερα γλυκια μου...
αν ομως ποτε μαθω το μυστικο θα σου το πω...
σε φιλω ταξιδιαρικο πλασμα!!!
τότε γράψε το ίδιο παραμύθι,
αλλά βάλε έναν διαφορετικό επίλογο.
Δώσε το τέλος που επιθυμείς εσύ.Όποιο κι αν είναι αυτό...
Καληνύχτα σου
άμμος ,άμμος,άμμος τα μάτια μου δν σταματούν να τσούζουν απ το αλάτι ,που θα πάει, μπορεί να χρειαστεί όλα τα κοχύλια να τα ψαξω,μα θα το βρω το κλειδί..
χάθηκα γιατί είναι ωραία εδώ κάτω στο βυθό..
μα κάπου κάπου ανεβαίνω για καμια ανάσα και μερικά φιλιά.ουπς ,πάλι κάτω τώρα!!
"μενω γυμνη μπροστα στην αληθεια..." Κι η αληθεια γυμνη ειναι... Μερικες φορες πρεπει να τη δεχτεις και να την αγκαλιασεις... Ετσι θα ζεσταθουν τα γυμνα κορμια...
Ασε που παραμυθι χωρις καποιον κακο δεν ειναι παραμυθι... Οποιος φωναξε τη μαγισσα το εκανε για καποιο λογο...
Στο τελος ομως θα χαθει, τα ροδοπεταλα θα φτασουν στον πριγκηπα και θα ερθει να σε βρει...
Κανεις δεν ξεχνιεται...!
Υπέροχο το τραγούδι, καλημέρα ,καλή εβδομάδα..Θα έρθει ο πρίγκηπας που περιμένεις..αν ήξερες την ιστορία της φίλης μου Αθηνάς που πάντρεψα το Σάββατοτα όσα πέρασε.. θα καταλάβαινες οτι ..ο πρίγκηπας θα έρθει
Δικός σου είναι το παραμύθι. Πιάσε δουλειά με πίστη και επιμονή και ξαναφτιάξε το όπως ακριβώς σου αρέσει. Μέρα καλή
βασιλη μου χαιρομαι πολυ που σε ξαναβλεπω στα παραμυθια...
ξερω ο βυθος ειναι ωραιος μα και επικυνδινος...προσεχε και να ανεβαινεις για ανασες και φιλια!!!
νεραιδενια φιλια και απο μενα!!!
πρωτοπλαστη χαιρομαι που σε βλεπω στα παραμυθια μου...
δεν εχεις αδικο,ολα για καποιο λογο γινονται ετσι και η κακια μαγισσα για καποιο λογο εμφανιστηκε στο παραμυθι...
νεραιδενια καλησπερα!
αχτιδακι χαιρομαι που σου αρεσε το τραγουδι...ειναι απο τα αγαπημενα μου και ο καλλιτεχνης επισης...
θα ερθει λες...ισως...καμια φορα ξερεις το νιωθω κι εγω...
φιλακια καλη μου!
λακη μου καλησπερα και σε σενα...
δικο μου ειναι το παραμυθι ναι...θα πιασω δουλεια οπως λες και ισως το καταφερω να του αλλαξω ροη και τελος!
Δημοσίευση σχολίου