ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΡΙΑ...ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΤΕΛΙΟ...

Στελιος:που λες μικρη ποτε εχεις σκοπο να παντρευτεις...;
Εγω:μονος σας το ειπατε ειμαι μικρη ακομα...
Σ:καταρχην μπορεις να μου μιλας στον ενικο;βλεπεις πολλους εδω γυρω;
Ε:οκ μονος σου το ειπες λοιπον ειμαι μικρη ακομα...ασε που δεν ειμαι και ετοιμη...
Σ:αγαπας...;
Ε:πιο πολυ δεν νομιζω οτι γινεται...αγαπαω με ολη μου την καρδια...αλλα...υπαρχουν πολλα εμποδια...
Σ:οταν αγαπαμε με ολη μας την καρδια δεν υπαρχουν εμποδια...
εγω χαμογελασα...τι να σου εξηγω τωρα και σενα εδω που ειμαστε σκεφτηκα...
εκεινος σαν να καταλαβε τις σκεψεις μου και χαμογελασε...
Σ:θελεις να σου πω μια ιστορια για μενα...;
Ε:ναι αμε και δεν μου λες...εγω τρελαινομαι ν'ακουω ιστοριες...
Σ:ειμαι 46 χρονων σημερα μικρη...λιγο πιο μικρος απο σενα ημουν οταν παντρευτηκα...ερωτας φυσικα τι αλλο σε μια τετοια ηλικια...την ειδα με ειδε...αρχισαμε να βγαινουμε και σιγα σιγα τα πραγματα πηραν τον δρομο τους...παντρευτηκαμε και καναμε δυο παιδια...ζουσαμε μια χαρα οι τεσσερις μας.Φυσικα δεν λεω οτι ηταν ολα ιδανικα,μικρομεσαιοι ανθρωποι ημασταν εργαζομενοι και οι δυο,με τα προβληματα μας,τους καυγαδες μας,και ολα οσα εχουν τα ζευγαρια μεσα σε μια σχεση...αλλα την αγαπουσα και με αγαπουσε,ετσι νομιζα τουλαχιστον τοτε...
Ενα καλοκαιρι λοιπον πηγαμε οικογενειακες διακοπες σε ενα νησακι,ενα απογευμα πηρα μονο τα τσιγαρα μου και μια πετσετα και πηγα σε μια παραλια που ειχα δει σε μια βολτα μας και ηθελα πολυ να παω...μονος μου ομως...κατι μεσα μου μου ελεγε να παω μονος μου...
πιστευεις στα προαισθηματα μικρη...;
Ε:βρηκες τον καταλληλο ανθρωπο...οχι απλα πιστευω αλλα ζω με τετοια...
Σ:τελεια...τοτε θα με καταλαβεις...
πηγα λοιπον εκει και εκανα το μπανιο μου...απιστευτη ησυχια ο ηλιος ειχε παρει να δυει κι εγω χαζευα την θαλασσα και καπνιζα το τσιγαρο μου...και τοτε μικρη την ειδα...
μια φιγουρα απο μακρια μονο φανηκε αλλα ελαμπε στα ματια μου...φορουσε ενα λευκο παρεο και ειχε τα μακρια της μαλλια ξεπλεκα...σαν νεραιδα μου φανηκε...σαν αγγελος...πως να στο πω να καταλαβεις...;
περασε απο μπροστα μου,μου χαμογελασε και εκατσε λιγακι παραπερα...εκανε το μπανιο της και επειτα βγηκε και ηρθε κοντα μου...
σου περισσευει τσιγαρο με ρωτησε...;πιο σαστισμενος δεν εχω υπαρξει στη ζωη μου μικρη...αυτη ηταν η αρχη...
μιλησαμε μεχρι αργα τη νυχτα...οταν γυρισα στο δωματιο που νοικιαζαμε η οικογενεια μου ειχε κοιμηθει...ευτυχως σκεφτηκα αλλα να σου πω και την αληθεια μου τυψεις δεν ενιωθα...οχι οτι εκανα και τιποτα αλλα να...νομιζω πως καναμε τα παντα με τα ματια μας εκεινο το απογευμα...
βρεθηκαμε αλλες τρεις φορες πριν φυγουμε πισω...παντα σε εκεινη την παραλια...παντα αργα το απογευμα...καναμε ερωτα μονο το τελευταιο βραδυ...η ζωη η ιδια μικρη ηταν στα χερια μου...ολοκληρος ο κοσμος ηταν η αγκαλια της...δεν ξερω πως να στο εξηγησω...
γυρισαμε πισω αλλα εγω εμεινα εκει...οι μηνες περνουσαν χωρις καμια επικοινωνια μιας και δεν ειχαμε ανταλλαξει τηλεφωνα ουτε διευθυνσεις...ηξερα μονο το ονομα της...Μαρια...
η Μαρια μου...η δικη μου Μαρια...η Μαρια που εχει στην αγκαλια της τον κοσμο ολο...πρεπει να ξαναβρω την Μαρια σκεφτομουν καθε μερα...
φυσικα ειχα απομακρυνθει αρκετα απο την γυναικα μου,ποτε απο τα παιδια μου και ποτε απο τις υποχρεωσεις μου...αλλα ρε μικρη ειχα γνωρισει την Μαρια μου καταλαβαινεις...;μεχρι τοτε νομιζα πως οτι ζουσα ηταν αρκετο...αλλα μονο κοντα της,μονο στις στιγμες μαζι της ενιωθα ολοκληρωμενος...ειχα τα παντα κοντα της...
Ε:και η γυναικα σου...;δεν σκεφτηκες την γυναικα σου...;εκεινη που εφταιξε...;δεν λεω σε καταλαβαινω απλα ρωταω...εκεινη την σκεφτηκες καθολου...;
Σ:ναι την σκεφτηκα πολλες φορες...αλλα ειχα παρει την αποφαση πως δεν μπορω να ζησω μαζι της αλλο...οχι γιατι δεν την αγαπουσα...την αγαπουσα και την πονουσα και την θαυμαζα και την σεβομουν...αλλα ρε μικρη γαμωτο,ειχα βρει την Μαρια μου...ξερεις τι ειναι σε τουτο τον κοσμο να βρει καποιος την Μαρια του...;δωρο ειναι μικρη μου και δεν μπορεις να το πετας...
χωρισα...εφυγα στο νησι...πηγα και την βρηκα...της τα ειπα ολα...
επεσε στην αγκαλια μου και εκλαιγε με λυγμους...σε περιμενα μου ειπε...δεν ηξερα που να σε βρω...δεν ηξερα αν επρεπε...δεν ηξερα τιποτα αγαπη μου αλλα η καρδια μου σε περιμενε...
θα ζησουμε μαζι της ειπα εδω αν θελεις κι εσυ...
και ζησαμε μικρη...εζησα τα καλυτερα μου χρονια με την Μαρια μου,καθε μερα κοντα της ηταν γιορτη...τα καλοκαιρια ερχοντουσταν και τα παιδια μου στο νησι.η πρωην γυναικα μου δεν μπορεσε ποτε να καταλαβει γιατι εφυγα,ομως δεν μου κρατησε κακια και ουτε ποτε μιλησε ασχημα στα παιδια μας για μενα,μετα απο 6 χρονια ξαναπαντρευτηκε μαλιστα...τα παιδια μου στην αρχη με ζητουσαν στο σπιτι αλλα σιγα σιγα και με πολυ κοπο εμαθαν οτι ο μπαμπας μενει στο νησι και οτι ερχεται να μας βλεπει καθε σαββατοκυριακο...
αυτο ηταν το πιο δυσκολο κοματι μικρη...τα παιδια...αλλα ας ειναι καλα και παλι η Μαρια μου...εκεινη δεν μπορουσε να κανει παιδια και αγαπησε τα δικα μου σαν να ηταν και δικα της...τους επαιρνε δωρα,τους ελεγε παραμυθια οταν ερχοντουσταν,τους μαθαινε την θαλασσα και ολες τις ομορφιες της φυσης...ετσι εμαθε και σε μενα να τους δειχνω την αγαπη μου τωρα που δεν ημασταν καθε μερα μαζι...
μεγαλωνοντας τα παιδια καταλαβαν περισσοτερα απο οσα νομιζα...
καταλαβαν ποσο αγαπουσα την Μαρια μου...ο γιος μου περισσοτερο γιατι η μικρη μου την αγαπουσε αλλα παντα κρατουσε μια μικρη αποσταση...ισως σαν γυναικα...δεν ξερω...
Με την Μαρια μου ζησαμε μαζι 15 χρονια...ευτυχισμενοι,πραγματικα ευτυχισμενοι...τα 13 χρονια χωρις την αρρωστια...
η Μαρια μου εφυγε ενα ξημερωμα του Αυγουστου για την χωρα των αγγελων...μετα απο μερικες μερες βρηκα στο συρταρι της ενα σημειωμα..."απο εκει που θα ειμαι θα σε αγκαλιαζω και παλι καθε βραδυ και θα σου χαμογελω και παλι καθε πρωι...σε ευχαριστω για οσα μου χαρισες...τα λεμε"
η Μαρια μου...η δικη μου Μαρια...
ποτε δεν μετανιωσα ουτε στιγμη για την αποφαση μου να ζησω μαζι της...ουτε στιγμη μικρη...τοσο πολυ την αγαπησα...και αν με ρωτησεις την αγαπω ακομα...πιστευω οτι συντομα θα την ξαναδω...περασε ενας χρονος που εφυγε και ηδη μειναμε πολυ καιρο χωρια...νομιζω πως σε λιγακι θα παω να την βρω....
Ε:.........................
Σ:μη κλαις μωρε μικρη γιατι θα με παρουν και μενα τα ζουμια και θα γινουμε εδω...
γι'αυτο σου λεω μη μου λες εμενα για εμποδια και λοιπα γιατι εγω δεν ξερω απο αυτα...εγω ξερω πως αν βρεις την Μαρια σου σε αυτη τη ζωη δεν την αφηνεις...το ιδιο και αν βρεις τον αντιστοιχο σου Στελιο...λεω εγω τωρα εναν σαν εμενα μικρη γιατι για την Μαρια μου ημουν ο Στελιος της...
Ε:........................
Σ:να ακολουθεις την καρδια σου μικρη...αντε τα λεμε...

το παραμυθι αυτο μου το διηγηθηκε ετσι ακριβως ο Στελιος...ετσι το εζησε...
τελικα τα καλυτερα παραμυθια τα γραφει παντα η ζωη...