ΚΕΡΝΑΩ ΨΥΧΗ ΑΠΟΨΕ ΦΙΛΕ...ΠΙΕΣ...

ε σε σενα μιλαω...
ναι σε σενα ξενε...
θελω να σου πω κατι...
κατσε λοιπον αν θες κοντα μου...
θα σε αφησω να με κερασεις ενα ποτο...
θα σε κερασω κι εγω λιγο απο μενα...
μπορει να νομιζεις πως στο τελος της βραδιας θα φυγουμε και μαζι...
οχι θα στο χαλασω εδω...
δεν μου χρειαζεται αυτο...δεν θελω να περασω μια νυχτα στο σωμα σου...
θελω μια νυχτα στην ψυχη σου...
κουραστηκα να ποθουν το σωμα μου διχως να βλεπουν μεσα μου πραγματικα...
αν θελεις να δωσεις λιγο απο την ψυχη σου κατσε...
αλλιως ασε κερναω εμενα...
μα να θελω καποιον να ακουσει...
να ακουσει πως ηρθα σαν νεραιδα και τωρα μαυρο ξωτικο τριγυρνω...
μου κλεψαν τα φτερα...
μου τα εκλεψαν αγνωστε φιλε...
με την αδεια μου...εγω τα εδειξα σε απιστους...
εγω εδωσα τα κλειδια της ψυχης μου και ειπα παρακαλω περαστε...
καταλαβες φιλε...
δεν γινεται να φωναξω τωρα βοηθεια κλεφτες...
κι ετσι τριγυρνω τις νυχτες σαν ξωτικο και ψαχνω...
δεν ξερω τι ψαχνω...
ισως το κλεμμενο μου χαμογελο...
μπορει τιποτα κομματια απο την ψυχη μου...
λεω ισως καποιος να τα βαρεθηκε και καπου να τα πεταξε...
κι εγω θα τα μαζεψω και θα χτισω παλι εμενα...
ξερω που να ψαξω...
σε εκεινα τα δρομακια που αφησα καποτε ενα φιλι...
σε κατι βροχερες ημερες που εσταξε η αγαπη μου κατω...
φιλε...
ποναω...
θελω πισω εκεινον...
να παρουμε αλλο ενα ποτο...;
θελω να τον ξαναδω στον δρομο εκεινον που με περιμενε...
οσο χρειαζεται ισα για να αντικρυσω το πρωτο του βλεμμα...
να δω εκεινη την μικρη λαμψη στα ματια του...
και να μπορεσω να απλωσω τα χερια μου στο προσωπο του...
ξερεις να χαιδεψω τα δακρυα της προσμονης...
τα δακρυα του αποχωρισμου που ποτε δεν εγινε...
τα δακρυα που παντα εκρυβα μηπως τον πληγωσω...
εκρυψες ποτε τα δακρυα σου φιλε να μην πληγωσεις καποιον...
ξερεις ποση ησυχια εκανα στο ουρλιαχτο μου μην τυχει και πληγωθει...;
φιλε τιποτα δεν καταφερα...
πληγωθηκα εγω ανεπανορθωτα...
οχι δεν παραπονιεμαι...
ηθελα να εχω τις πληγες απο τα δικα του χερια...
ουλες σε ολο μου το κορμι που χαραξε εκεινος...
ετσι εχω κατι δικο του...
αγγιζω τις πληγες...τις ξυνω...ματωνουν και παλι...
και νιωθω πως ειναι εκει και με ποναει...
ηδονικος πονος σαν χαδι...
φιλε αγαπησες τοσο που να ποναει...;
αφησα τα σημαδια μου κι εγω σε καποιους...
μα ποτε δεν φανταστηκα πως ειναι να πονας απο αγαπη...
ποτε κι ας ερωτευτηκα κι ας πονεσα δεν ενιωσα ετσι...
εκεινος...;
αληθεια φιλε δεν ξερω...
εκεινος ειναι για μενα εγω...
εκεινος ειναι που θελω να ξυπνω διπλα του καθε πρωι...
εκεινος ειναι που θελω να λεω καληνυχτα καθε βραδυ...
εκεινος ειναι που θελω να αγκαλιαζω και να του λεω ολα θα πανε καλα...
εκεινος ειναι που θελω να ζω τα πιο ασημαντα και τα πιο σημαντικα...
δεν κλαιω οχι...
δεν θελω να τον πληγωσω κι ας ειναι μακρια...
ισως να αισθανθει τον πονο μου...
καληνυχτα φιλε...
τωρα θελω να φυγω...
θελω να παω να κοιμηθω και να ονειρευτω...
θελω να δω στον υπνο μου οτι εκεινος φανηκε στο παλιο δρομακι...
καληνυχτα φιλε...
οχι δεν νομιζω πως θα ξαναβρεθουμε...
μα να θυμασαι...
αν καποτε βρεις κατι πεσμενα φιλια στον δρομο...
σκυψε και βαλτα στην ακρη μη μου τα πατησουν...

ΟΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ Σ'ΑΚΟΥΝ...