Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ΚΕΡΝΑΩ ΨΥΧΗ ΑΠΟΨΕ ΦΙΛΕ...ΠΙΕΣ...


ε σε σενα μιλαω...
ναι σε σενα ξενε...
θελω να σου πω κατι...
κατσε λοιπον αν θες κοντα μου...
θα σε αφησω να με κερασεις ενα ποτο...
θα σε κερασω κι εγω λιγο απο μενα...
μπορει να νομιζεις πως στο τελος της βραδιας θα φυγουμε και μαζι...
οχι θα στο χαλασω εδω...
δεν μου χρειαζεται αυτο...δεν θελω να περασω μια νυχτα στο σωμα σου...
θελω μια νυχτα στην ψυχη σου...
κουραστηκα να ποθουν το σωμα μου διχως να βλεπουν μεσα μου πραγματικα...
αν θελεις να δωσεις λιγο απο την ψυχη σου κατσε...
αλλιως ασε κερναω εμενα...
μα να θελω καποιον να ακουσει...
να ακουσει πως ηρθα σαν νεραιδα και τωρα μαυρο ξωτικο τριγυρνω...
μου κλεψαν τα φτερα...
μου τα εκλεψαν αγνωστε φιλε...
με την αδεια μου...εγω τα εδειξα σε απιστους...
εγω εδωσα τα κλειδια της ψυχης μου και ειπα παρακαλω περαστε...
καταλαβες φιλε...
δεν γινεται να φωναξω τωρα βοηθεια κλεφτες...
κι ετσι τριγυρνω τις νυχτες σαν ξωτικο και ψαχνω...
δεν ξερω τι ψαχνω...
ισως το κλεμμενο μου χαμογελο...
μπορει τιποτα κομματια απο την ψυχη μου...
λεω ισως καποιος να τα βαρεθηκε και καπου να τα πεταξε...
κι εγω θα τα μαζεψω και θα χτισω παλι εμενα...
ξερω που να ψαξω...
σε εκεινα τα δρομακια που αφησα καποτε ενα φιλι...
σε κατι βροχερες ημερες που εσταξε η αγαπη μου κατω...
φιλε...
ποναω...
θελω πισω εκεινον...
να παρουμε αλλο ενα ποτο...;
θελω να τον ξαναδω στον δρομο εκεινον που με περιμενε...
οσο χρειαζεται ισα για να αντικρυσω το πρωτο του βλεμμα...
να δω εκεινη την μικρη λαμψη στα ματια του...
και να μπορεσω να απλωσω τα χερια μου στο προσωπο του...
ξερεις να χαιδεψω τα δακρυα της προσμονης...
τα δακρυα του αποχωρισμου που ποτε δεν εγινε...
τα δακρυα που παντα εκρυβα μηπως τον πληγωσω...
εκρυψες ποτε τα δακρυα σου φιλε να μην πληγωσεις καποιον...
ξερεις ποση ησυχια εκανα στο ουρλιαχτο μου μην τυχει και πληγωθει...;
φιλε τιποτα δεν καταφερα...
πληγωθηκα εγω ανεπανορθωτα...
οχι δεν παραπονιεμαι...
ηθελα να εχω τις πληγες απο τα δικα του χερια...
ουλες σε ολο μου το κορμι που χαραξε εκεινος...
ετσι εχω κατι δικο του...
αγγιζω τις πληγες...τις ξυνω...ματωνουν και παλι...
και νιωθω πως ειναι εκει και με ποναει...
ηδονικος πονος σαν χαδι...
φιλε αγαπησες τοσο που να ποναει...;
αφησα τα σημαδια μου κι εγω σε καποιους...
μα ποτε δεν φανταστηκα πως ειναι να πονας απο αγαπη...
ποτε κι ας ερωτευτηκα κι ας πονεσα δεν ενιωσα ετσι...
εκεινος...;
αληθεια φιλε δεν ξερω...
εκεινος ειναι για μενα εγω...
εκεινος ειναι που θελω να ξυπνω διπλα του καθε πρωι...
εκεινος ειναι που θελω να λεω καληνυχτα καθε βραδυ...
εκεινος ειναι που θελω να αγκαλιαζω και να του λεω ολα θα πανε καλα...
εκεινος ειναι που θελω να ζω τα πιο ασημαντα και τα πιο σημαντικα...
δεν κλαιω οχι...
δεν θελω να τον πληγωσω κι ας ειναι μακρια...
ισως να αισθανθει τον πονο μου...
καληνυχτα φιλε...
τωρα θελω να φυγω...
θελω να παω να κοιμηθω και να ονειρευτω...
θελω να δω στον υπνο μου οτι εκεινος φανηκε στο παλιο δρομακι...
καληνυχτα φιλε...
οχι δεν νομιζω πως θα ξαναβρεθουμε...
μα να θυμασαι...
αν καποτε βρεις κατι πεσμενα φιλια στον δρομο...
σκυψε και βαλτα στην ακρη μη μου τα πατησουν...



ΟΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ Σ'ΑΚΟΥΝ...

43 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μικρη μου ο πονος του ερωτα βαθυς σαν μαχαιρια ματωνει τη ψυχη... μα η καρδια μεγαλη ξερει ν αγαπα να συγχωρει.. αυτους που δεν καταλαβαν το μεγαλειο της... Δεν πειραζει ψυχη μου να΄ναι καλα οπου και να΄ναι...*
Σ αγαπω πολυ μικρουλα να το θυμασα, κι αν χρειαστεις φτερα για να πεταξεις παρε τα δικα μου...ακομα αντεχουν...Φεγγαρολουστη

gregory είπε...

ελα φιλε ταξιδιοτη,να πιουμε μαζι με το κρασι,και την ψυχη μου...και σαν νεραιδα που ειμαι το πρωι να δω μονο τον ομορφο κοσμο γυρω μου....κατσε να πιουμε ΜΑΖΙ.....

Τάσος Κάρτας είπε...

Μπορεί να καταλαβαίνω σε ποιες εφήμερες απαγοητεύσεις στήριζεται αυτός ο τεχνιτός διαχωρισμός σώματος και ψυχής και η φανταστική δημιουργία δύο ξεχωριστών -που δεν συγκινωνούν μεταξύ τους- κόσμων,
αλλά διαφωνώ κάθετα...
Ο νοητός κόσμος των ιδεών και της ψυχής είναι κενός περιεχομένου και ουσίας χωρίς αυτό το ΣΥΝ του σώματος...
Δεν αναπνέουν με μεταφυσική οι πόθοι της ψυχής μας... Νομίζω ο Παλαμάς το είδε και το είπε πολύ ωραία στο υπέροχο συμβολικό ποίημα του ΤΟ ΠΙΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ... Το πιοτό είναι η ΠΟΙΗΣΗ και ο ΕΡΩΤΑΣ το ΠΟΤΗΡΙ η γυναίκα, το σώμα... Και τα δύο χρειάζονται για ένα καλό... "μεθύσι". Σου προτείνω να το διαβάσεις (ψάξε στο λήμμα ΠΑΛΑΜΑΣ στις αναρτήσεις των ΔΟΚΙΜΩΝ ΝΑΡΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΣ)

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντοτε σε ακουνε οι νυχτες.. μα παντα κοιτανε να ναι σιωπηλες..
Ειναι καλυτερα έτσι πίστεψέ με..

fish eye είπε...

ας βαλει ο φιλος σου και τα δικα μου δακρυα στην ακρη..

σταγονες χρυσου

καλημερουδια

Γωγώ Πακτίτη είπε...

ένα πεσμένο όνειρο,
που το' φτιαξε
η πένα του χωρισμού

καλημέρα γλυκιά μου
ναιάδα...:)

Unknown είπε...

τα δάκρυα μιας νεράιδας γίνονται διαμάντια και κυλούν στο βροχερό πλακόστρωτο. δεν σκύβουν εύκολα όμως να τα πιάσουν; αυταπάτη, λένε είναι και προσπερνούν...

...έτσι είναι και με τις ψυχές. πολλοί, δεν βουτούν βαθύτερα γιατί δεν ξέρουν τι υπέροχο συναίσθημα είναι να σου κόβεται η ανάσα...

αυτοί χάνουν...

φιλιά βρόχινα νεραϊδούλα μου...

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω..νομίζω ωστόσο οτι καθώς περνούν τα χρόνια, κοιτάζοντας πίσω, μπορούμε να χαιρόμαστε που το ζήσαμε.
Το συναίσθημα έστω.Όχι την σχέση.
Ακόμη και τον πόνο.

Είναι οι πόνοι,οι μοναξιές και οι έρωτες, η ζύμωση εκείνη που απαιτείται για να γίνουμε καλό κρασί...

Καλή σου μέρα.

:)

lena_zip είπε...

Πολύ στενάχωρη ανάρτηση. Γεμάτη πόνο. Σκέψου όμως ότι για να υπάρχει χωρισμός υπάρχει και μια αιτία. Και ίσως αν τη δεις κατάματα να σε ανακουφίσει λίγο.

jacki είπε...

Φίλε με αυτό το κείμενο και με αυτό το άσμα με σκότωσες. Μαζί σου θα κάτσω να πιώ όλο το Βόσπορο. Σωπαίνεις ε; Δε μιλάς...τι να πεις; Ίσως έχεις αποκοιμηθεί...κερασμένα από μένα τα ποτά. Πριν κλείσεις ξύπνα το φίλο μου να πάει σπίτι του. Δεν αντέχει ο φουκαράς το ποτό. Κι εσύ αν δεις τα φιλιά στο δρόμο...μην τα πατήσεις.
Καληνύχτα μπαρμαν. Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγαπημενη μου φιλη...
τα φτερα σου ηρθαν οταν τα ειχα πολυ αναγκη και τα νιωθω παντα να με σκεπαζουν οταν κρυωνω...οταν ποναω και οταν φοβαμαι...γιατι εισαι απο τους πολυ λιγους...
ενας πραγματικος αγγελος και στο λεω απο την καρδια μου...
αλλωστε το ξερεις...
σ'αγαπω πολυ πολυ καλη μου φεγγαρολουστη!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γλυκε μου γρηγορη...
μαζι ειναι η μαγικη λεξη...
σαν νιωσουν δυο ανθρωποι μαζι το δυο γινεται ενα και αυτο ειναι αρκετο...
πολλα νεραιδενια φιλια καλε μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλε μου τασο...
σαφως και χρειαζεται το σωμα για να ολοκληρωθει η αναγκη και η επιθυμια της ψυχης μα ειναι φορες που η αναγκη σαν προτεραιοτητα ειναι αλλη...
αγαπημενος ο παλαμας και φυσικα θα διαβασω αυτο που μου προτεινες!
σε ευχαριστω πολυ για το ευστοχο σχολιο σου!
νεραιδενια καλησπερα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρια μου δεν ξερω αν ειναι καλυτερο...σιγουρα καποιες φορες ειναι απαραιτητο...μα καποιες φορες ειναι ανυποφορο...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγκαλιες του φεγγαριου θα του πω σαν τον πετυχω καποια νυχτα παλι πως ειναι κι αλλα δακρυα που δεν πρεπει να πατηθουν...
νεραιδενια φιλια καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γωγω μου ενα "απο" τα αλλαζει ολα...
ο απο-χωρισμος χαραχτηκε ο χωρισμος ποτε...
νεραιδενια φιλια γλυκια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα αυτοι χανουν...
οχι εγωιστικα απλα δεν βλεπουν τον πραγματικο θησαυρο και αρκουντε στο λιγο...
αυταπατη λενε ποιος ο λογος να κοιταξω πιο βαθια...;
νεραιδενια φιλια καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

alpiega το νομιζω κι εγω αυτο...
κοιταζοντας πισω και στον πονο μου χαμογελω...μα τωρα δεν ειναι πισω ειναι πλαι μου και τον ακουμπω...τωρα δεν θελω να του χαμογελασω θελω μονο να τον απαλυνω...
νεραιδενια φιλια καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lena μου ειναι μερικες νυχτες που η στεναχωρια γινεται λεξεις και οι λεξεις ενα παραμυθι...καλοδεχουμενο κι αυτο...
για ολα υπαρχει μια αιτια γλυκια μου το πιστευω και το δεχομαι απλα δεν παυει να ειναι μια αιτια που δεν τη θες και δεν σου ταιριαζει...εστω και για καποιο διαστημα...
νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jacki κατσε να πιουμε και ας μη μιλησουμε...
ξερω θα καταλαβουμε με λιγες ματιες και μερικα ασματα...
τα ποτα θα ειναι κερασμενα...
και θα ονειρευτουμε υστερα λιγα συννεφα...μερικα κοραλια...και κατι ξεχασμενα χρωματα...
σε φιλω φιλεναδα!

Ηλιαχτίς είπε...

Αχ μικρή μου νεράιδα..
Έτσι είναι, την αγάπη την εκτιμά το δάκρυ.. είτε από ευτυχία, είτε από πόνο..
Δε θέλω να πονάς.
Σου ζωγραφίζω δυο φτερά με αχτίδες Ηλίου, πάρ'τα και φόρεσέ τα..
Μάθε να πετάς ξανά νεράιδα μου.
Να πετάς ψηλά, όπως ήξερες, δίχως να σε νοιάζει η πτώση.
Ψηλά και μακρυά καλή μου..!
Τούτη τη νύχτα, θα κάτσω δίπλα σου, να πιω στην υγειά σου και θα σε ακούω, μέχρι να αποκοιμηθείς.
Και το πρωί θα σου πω πως ήταν ένα άσχημο όνειρο που πέρασε και όλα θα πάνε καλά εν καιρώ.

Φιλί γλυκό και μεγάλη ζεστή αγκαλιά για σένα γλυκιά μου..!

nina είπε...

έχω ένα ποτήρι κρασί δίπλα μου, διαβάζω και πίνω, πίνω και διαβάζω, σου κάνω παρέα, κι εκείνα τα πεσμένα φιλιά κανείς δεν θα τα πατήσει. Όταν φεύγουν τα φιλιά απ' τα χείλη γίνονται μικρά χαριτωμένα αγγελάκια και τριγυρίζουν πότε σε εκείνους που έδωσαν και πότε σε εκείνους που τα πήραν και ας μην τα κράτησαν.
Φιλιά γλυκιάς καληνύχτας

mauveair είπε...

αυτά τα φιλιά...τα παίρνει ο αέρας, τα σκορπά...

mauveair είπε...

αυτά τα φιλιά...τα παίρνει ο αέρας, τα σκορπά...

anima είπε...

Πίνω,παρέα με αγνώστους.
Μήπως και σε ξεχάσω

Μα σε κάθε γουλιά
η θύμηση σου με μεθάει
Κι η μέθη μου γεννάει πιο έντονα την επιθυμία να σε δω.Να σε ζήσω ξανά

Κι ας ξέρω πως...

Ακόμη ένα.Τελευταίο(;)
Ίσως..
Μήπως και τα καταφέρω...

Καληνύχτα σου νεράιδα

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Με τρυπησαν τα λογια σου...
Στις πληγες...
Ομως ξερεις κατι; Ακομα κι αν δεν βρεις τα ιδια κομματια θα μπορεσεις να ξαναχτισεις τον εαυτο σου. Κι αυτο δεν στο λεω για να ακουσεις κατι αισιοδοξο, πραγματικα το πιστευω και το εχω βιωσει.
Αλλά... Παντα υπαρχει ενα "αλλά". Ειναι το "αλλά" της μνημης, γιατι και οι επουλωμενες πληγες εχουν μνημη. Δεν θυμουνται συχνα ομως, να το ξερεις. Το δικο μου "αλλά" αποψε, η μνημη των πληγων μου, σταθηκε εδω: "ξερεις ποση ησυχια εκανα στο ουρλιαχτο μου μην τυχει και πληγωθει...;"

Καλο σου ξημερωμα ναιαδα μου...!

..αΠεΘαΝτΗ.. :) είπε...

Exeis gia ligo metamorfwthei wspou na paroun xrwma k fws ksana ta ftera ths kardias k ths psyxhs sou k meta tha mporeseis k pali san neraida na petakseis psila!
Th dynamh thn exeis akoma mesa sou apla sou leipei to fws pou eixes k astraftes san asteri tou ouranou!
Upomonh kalh mou..
k prosoxh stous efhmerous nyxtovates pou tha theloun na klepsoun ligh skonh apo thn asteroskonh sou etsi gia na niwsoun th mageia sou..!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ηλιαχτιδα μου γλυκια με τον ομορφο σου λογο παντα απαλυνεις καθε πονο και σκορπας φως στα σκοταδια μου...
ο πονος περναει με τον καιρο...ειναι μερικες μερες που ειναι πιο δυνατος και αλλες που μικραινει...
δεν πειραζει του χαμογελω γιατι ειναι φτιαγμενος απο αγαπημενα χερια τουτος ο πονος...και ξερω πως αυτα τα χερια δεν εχουν σκοπο να με πονανε αλλα καμια φορα το κανουν αθελα τους...
τι ομορφα χτες που εκατσες μεχρι να κοιμηθω...μπορεις κι αποψε να κατσεις...;ειναι τοσο ευχαριστη η παρεα σου...
εγω θα σε περιμενω...
σε φιλω πολυ γλυκα μικρη μου φιλη!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nina μου τι καλα που ηπιες μαζι μου...
ειναι αλλιωτικος ο πονος με παρεα...μοιραζεται και δεν ειναι τοσο μεγαλος πια...
τα φιλια γινονται αγγελακια...αυτο μου αρεσε...μου αρεσε που τριγυρνουν εκει που τα δωσαμε...ετσι εκεινοι θα νιωθουν ξανα που και που την γευση τους...
πολλα νεραιδενια φιλια απο μενα καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

mauveair μου ελπιζω να τα σκορπα πανω σε εκεινους που τα στειλαμε...
ανεμος εισαι κι εσυ...εκει να τα ακουμπας σε παρακαλω...
νεραιδενια φιλια σου στελνω...μην τα σκορπισεις!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

anima καταλαβαινεις...
νιωθω πως καταλαβαινεις πολυ καλα...
ενα ακομα κερασμενο...
μηπως και...
νεραιδενιο φιλι!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη μου ετσι δεν κανουμε οταν αγαπαμε...;
κανουμε τα παντα μη τυχει και πληγωθει η αγαπη μας...
ετσι κι ας πληγωθουμε εμεις...
ξερω ξερω πως να χτιζω ξανα εμενα αλλα...παντα υπαρχει το αλλα της μνημης και μιας νυχτας που δυο ψυχες δεν βρηκαν καταφυγιο...
νεραιδενια φιλια γλυκια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γλυκια μου απεθαντη καλωσορισες στα παραμυθια μου!
κριμα που επεσες σε μια μοναχικη νυχτα απο αυτες που πονανε...
ναι το φως ερχεται και το ξερω...ναι τα φτερα μου σε λιγο θα ειναι και παλι ετοιμα να ανοιξουν και να σκορπισουν αστεροσκονη και οχι σε νυχτοβατες που την θελουν δωρο για να την χαρισουν αλλου...οχι αυτους τους εμαθα πολυ καλα...
σε φιλω γλυκια μου και σε ευχαριστω!

Unknown είπε...

το μονο σωμα που ποθω θα ναι αυτό που μαζί του το ταξίδι δεν θα χει τελειωμό..νεραιδούλα μας καλή..

Χριστίνα είπε...

Αχ, νεραϊδούλα μου..
Για φαντάσου...αφού γράφεις τόσο όμορφα για τον πόνο, πόσο ωραία μπορείς να γράψεις και για την χαρά!!
Γι άλλη μια φορά, θα σου θυμήσω ότι η χαρά είναι για σένα...μην επιλέγεις τον πόνο!!
Οι νεράιδες βιώνουν πάντα την Ενότητα με την φύση με το Σύμπαν...δεν μαζεύουν κομμάτια και δεν βιώνουν ελλείψεις..
Τα φτερά σου είναι στην θέση τους, καλή μου νεραϊδούλα. Ποτέ δεν πέσανε.
ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΑ...και όταν τα δεις, το νεραϊδίσιο κομμάτι σου θα ξαναρχίσει να σκορπά ευλογίες και θαύματα στη ζωή σου...φτάνει να τ' αφήσεις...

Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή
Φιλιά, θησαυρένια

Bουλα. είπε...

Κι όταν λειπεις, χάνω όλο το κουράγιο μου για ζωή
Πού πας αγάπη;
πού μ' αφήνεις
Είν' άγριες οι θάλασσες κι εγώ μικρή
έχω φθαρεί απ' τα όνειρα ...
Για σένα που απόψε κερνάς την ψυχη σου!!
Καλημέρα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βασιλη μου χαιρομαι πολυ που σε βλεπω εδω...
σπανια πια αλλα παντα ευχαριστα τα περασματα σου...
το ειπες εσυ πολυ καλυτερα απο μενα...
εκεινο που δεν θα εχει τελειωμο...εκεινο ειναι το ταξιδι που αξιζει...
πολλα νεραιδενια φιλια καλε μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

χριστινακι μου δεν ξερω αν μπορω να γραψω για την χαρα μα ισως αν καποτε με επισκεφτει να γραψω και για εκεινη...Οι νεράιδες βιώνουν πάντα την Ενότητα με την φύση με το Σύμπαν...ναι μα βιωνουν στο επακρο ολα τα συναισθηματα...ετσι γινεται και με τον πονο και με την λυπη και με την μοναξια...
τα φτερα μου ειναι ακομα εκει το ξερω απλα τωρα δεν μπορω να τα δω...δεν μπορω να τα χρησιμοποιησω για να πεταξω...περναω ετσι λιγο χρονο στα ποδια μου και ομολογω δεν μου αρεσει γι αυτο πολυ γρηγορα λεω να κανω μια δοκιμη να ξαναπεταξω...και τοτε θα περασω απο σενα να σου πω κοιτα με τα καταφερα...
νεραιδενια φιλια γλυκια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βουλα μου καλωσορισες στα παραμυθια μου!
εχω φθαρει απο τα ονειρα...
τι ομορφη αφιερωση στο κερασμα της ψυχης μου...!
σε ευχαριστω πολυ καλη μου!
νεραιδενια φιλια απο μενα για σενα!

Natalia είπε...

γεια σου ναιάδα από τη νεραιδοχώρα...

εσύ ξωτικό? αποκλείεται
μόνο νεράιδα

καλησπέρα και φιλιά
ωραίο κείμενο έγραψες

Μαργαρίτα είπε...

θα πιω κοντά σου ψυχή μου
ένα ποτηράκι κι εγώ...
μπορεί να μη σε κάνω να γελάσεις
μα μπορώ να κλάψω μαζί σου...
ναι, η αγάπη πονά... κόκκινη
σαν αίμα αναβλύζει απο την καρδιά,
πονά..μα αναγεννιέται..μαθαίνει
να δίνει, να επενδύει, να είναι
αληθινή... και θα βρεθεί εκείνος
που όλα αυτά θα εκτιμήσει!!

Σε φιλώ γλυκά νεραϊδάκι μου***
Καληνύχτα και Όνειρα γλυκά
και βελουδένια :))

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γεια σου κι εσενα ναταλακι μου!
ωστε το αποκλειεις ε;
ευχαριστω πολυ...ισως και να μην ειμαι τελικα...:)
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μαργαριτα μου μου φτανει που θα κατσεις να πιεις μαζι μου...
μου φτανει που καποιος θα μοιραζεται κατι που εχει νιωσει κι ο ιδιος...
καμια φορα δεν χρειαζεται τιποτα παραπανω απο καποιον να σε ακουσει και να ξερει πως ειναι...
σε ευχαριστω γλυκια μου ειμαι σιγουρη πως θα το εκανες...
σε φιλω πολυ πολυ κι ευχομαι και σε σενα ενα πολυ ομορφο βραδακι!!!