ΑΙΩΝΙΟ ΤΙΠΟΤΑ...

αποψε ξεκλειδωνω τα σκοταδια μου...
να τραφουν οι φοβοι μου...
αναμασω ολα τα ψεμματα και φτυνω αληθειες...

εκεινο το ονειρο που λουζοταν στο φως που πηγε...;
τι ωρα πρεπει να κοιμηθω για να το δω...;
τι να κανω για να το ξανακερδισω...;

επεσα στα σκοταδια και σιωπησα κι εγω...
θυσιασα εμενα για ενα κοιταγμα...

παρακλητικα σηκωσα τα ματια μου και...
με ενα βλεμμα μου εσπασα ολους τους καθρεφτες σου...
φτηνη πλανη το ειδωλο μου πανω τους...
ποση σιωπη μου στοιχισε η φωνη μου...;

υστερα εγινε ουρλιαχτο...

σπασε το γυαλινο κλουβι μου...
κι ασε να κοπω με το εχτισα μονη μου...
υστερα θα σκορπισω λιγο απο το αιμα μου...
σε οσους ζητησαν λιγο απο την ψυχη μου...
χαρισμα στις αιωνιες σιωπες τους...

και με οτι απομεινει...
θα σταθω γυμνη επανω σε λευκο χιονι...
θα παγωσω τις μνημες μου...
και θα ζωγραφισω νεες εικονες...
για οσους θα ερθουν...

για εκεινους που θα ζηλεψουν μια κοκκινη ζωη...
σε λευκο φοντο...
χωρις να θελουν να πληρωσουν το τιμημα...

θα προδιαγραψω μια πορεια...
κι εγω θα απουσιαζω...
κι οσοι θα ζησετε σ'αυτην θα πονατε για μενα...
χωρις να ξερετε γιατι πονατε...

κι οταν τραφει ο φοβος σας απο τον θυμο μου...
εγω θα στεκομαι απο μακρια...
γυμνη σκια...
και θα γελαω...
για το θρασος σας να την περασετε ανωδυνα...
και...
για ολα εκεινα που δεν ηρθαν στη σωστη ωρα...

τρεις θα τιναξω τα φτερα μου...
και θα μεινετε αιωνια εγκλωβισμενοι...
στο απολυτο τιποτα...
στο δικο μου απολυτο τιποτα...
ζωγραφισμενο ειδικα για εσας...

ποναει...;

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥΛΩ....

πανε τοσα χρονια...
περπατησα παρα πολυ...
περπατησα πανω σε ολους ελαφρα και πανω σε μενα με στιλετα...

πηγα σε τοπους μακρινους...
κρατωντας τα ονειρα μου και κατι παραμυθια...
παρε παρε κοσμε φωναζα...
τζαμπα τα πουλαω...παρε παρε να 'χεις...
αχρειαστα να σας ειναι ψιθυριζα...

καποιοι με περασαν για τρελλη...ε και...;
καποιοι μου χαμογελασαν...τρελοι ειναι σκεφτηκα...ε και...;
παρε παρε κοσμε...δεν χωρανε ολα στην καρδια μου...

καποτε με πλησιασε εναν γερο-τρελλος...
ουτε στη δικη μου χωρανε νεαρα μου...μα εγω εμαθα να τα χορευω...
πιασε με κι ελα να χορεψουμε τα ονειρα μας...
στησαμε χορο στη μεση μιας πλατειας...
παρε παρε κοσμε φωναζαμε και γυρνουσαμε γυρω γυρω...
γυρω απο τους εαυτους μας...
γυρω απο τον κοσμο...
γυρω απο τα ονειρα μας...
ετσι μου εμαθε να τα ζαλιζω κι εκεινα να κοιμουνται για λιγο...

αγαπησα μετα...
δεν ηθελα να τα ζαλιζω αλλο...
στα δωσα...παρτα παρτα...ολα δικα σου...
δικα μας...μην τα ζαλιζεις γιατι κοιμουνται...
ζησε τα...μαζι μου...παρτα...

ακουμπησα την παλαμη στο μερος της καρδιας σου...
ακουσα τους χτυπους της ενω εσυ κοιμοσουν...
παρτα παρτα της ψιθυριζα...καντα κομματι δικο σου...
φτιαξε ενα μερος να ζουνε εκει...
μην τα αφηνεις να κρυωνουν μονο...

προδωθηκα μετα...
φαινεται μαζι με σενα κοιμοταν και η καρδια σου...
δεν με ακουσε που της μιλουσα...
κι ετσι χαθηκαν τα ονειρα μαζι με σενα...

μου εμειναν τα παραμυθια...
βγηκα στην αγορα και αρχισα να πουλω...
παρτε κοσμε...παρτε παρτε παραμυθια...
δεν χωρανε αλλο στην καρδια μου...
παρτε μηπως και ξαναβρω τα χαμενα ονειρα μου...

τι κι αν μεγαλωσατε κι εσεις κι εγω...
οπου θελετε τα αφηνω...
στις παλαμες σας...
στα μαλλια σας...
στα χειλη σας...
στην ψυχη σας...
στην καρδια σας...

παρε κοσμε...πως να ζησουμε χωρις αυτα...
παρτε ψυχες που θελετε να ξαναβρειτε οτι χαμενο...
παραμυθια πουλω...

"...για ολες εκεινες τις μικρες μου αυταπατες...
που καθε νυχτα μου στοιχειωνουνε το νου...
τι με κοιτας...;
τι με ρωτας...;
ποιες αληθειες να μαθεις ζητας...;
τι με κοιτας...;
ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ...
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥΛΩ ΤΗΣ ΟΚΑΣ..."

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ...

ο καιρος αρχισε να κρυωνει πολυ...
ηρθε η ωρα σκεφτηκα...
τωρα ειναι η καταλληλη εποχη να κινησω για εκεινο το ταξιδι...

περπατουσα 3 μερες και 3 νυχτες...
εσφιγγα τις γροθιες μου απο το κρυο και το πεισμα...
εσφιγγα και την καρδια μου...
η' τωρα η' ποτε...

το πρωτο βραδυ αποφασισα να κοιμηθω κατω απο ενα δεντρο...
τα λιγοστα του φυλλα θροιζαν και ψιθυριζαν...
σωπα κι ακουσε...ακομα δεν εμαθες το μυστικο...;

την δευτερη νυχτα ξαπλωσα στο εδαφος...
εκλεισα τα ματια και ενα λουλουδι εγυρε στο προσωπο μου...
πεθαινω αποψε μου ειπε...παρε τα πεταλα μου...
και απαλα τα αφησε να πεσουν πανω μου...
το μυστικο...το μυστικο...ειπαν ξεπνοα...

το τριτο βραδυ ειχα φτασει σ'εκεινον...
γερος πολυ...με ενα ξυλο βοηθητικο για να περπαταει...
σε περιμενα μου ειπε...γιατι αργησες τοσο...;
δεν ημουν ετοιμη απαντησα...
κι ομως εισαι ετοιμη απο καιρο...δεν ηθελες να το παραδεχτεις ομως...
σημερα θα μεινουμε στην καλυβα μου και αυριο μπορεις να τελειωσεις το ταξιδι σου...

το τζακι του ηταν αναμενο...εβαλε κατι ζεστο να πιουμε και καθησαμε διπλα στην φωτια
θα ηθελα πολυ να σε ακουσω ειπε σιγανα...μα καλυτερα ειναι να γινει με τον δικο σου τροπο...

περπατησα παρα πολυ για να ρθω εδω...
δεν ηταν τρεις μερες μονο...ηταν μια ζωη...μια ζωη αλλιωτικη απο οτι ειχα φανταστει...
ενα ταξιδι ατελειωτο και πολλες φορες κουραστικο...
σκεφτηκα αρκετες φορες να τα παρατησω...να ζησω σαν τους αλλους...μα παντα ερχοταν το μυνημα οταν πηγαινα να ξεφυγω...ποτε δεν θα μπορεσω σκεφτομουν...
τωρα ομως το πηρα αποφαση...αλλο δεν γινοταν να το αναβαλλω...πρεπει να προχωρησω...
ειμαι τοσο κουρασμενη...θελω να κοιμηθω τωρα και αυριο να τελειωσω οτι αρχισα....

σαν ξυπνησα εκεινος ειχε φυγει...μου αφησε μονο ενα σημειωμα διπλα στο τζακι...
"το μυστικο το ξερεις...επρεπε ομως να ερθεις μεχρι εδω για να πειστεις πως ηδη το κατεχεις...καλη τυχη"

σηκωθηκα και πηρα το μονοπατι που θα με εβγαζε στον προορισμο μου...
και επιτελους φανηκε...η λιμνη ηταν μπροστα μου...
πλησιασα με αργα βηματα...επεσα στα γονατα και ειδα το προσωπο μου...
δεν ημουν πια εγω...ο καθρεφτης παντα λεει ψεματα...
σηκωσα το βλεμμα και ειδα κατι φιγουρες...

η χιονατη κρατουσε απο το χερι τον πριγκιπα και κινουσαν για το δασος...
γυρισε και μου κλεισε το ματι...
φευγοντας πεταξε πισω στη λιμνη ενα δαγκωμενο μηλο...

λιγο πιο εκει η ωραια κοιμωμενη ειχε ξυπνησει πια για τα καλα...
μονη της...οχι με καποιο φιλι...
τιναξε τα μακρια μαλλια της...πεταξε στην λιμνη ενα ματωμενο αδραχτι και χαθηκε...

απεναντι μου η σταχτοπουτα...φορουσε τα καλα της...
ηταν πανεμορφη και δεν ειχε μαζι της καμια κακια αδερφη...
αφησε ενα γοβακι να πεσει στο νερο και το κοιταξε μεχρι που βυθιστηκε...
μου χαμογελασε και ανεβηκε στο αλογο του αγαπημενου της...

αφησα τα δακρυα μου να πεσουν στη λιμνη...
ωρες ατελειωτες...για ολα...για ολα...
για την ατελειωτη μου αγαπη σε οτι δεν εζησα...
για την μοναδικοτητα που προσεδωσα σε καθε τι κοινο...
για τον ταχυδρομο που του εδινα το ιδιο γραμμα καθε σαββατο...
για εκεινο το γραμμα που γυρνουσε πισω παντα γιατι δεν ειχε παραληπτη...
για το βλεμμα των παιδιων και το χαμογελο ενος τρελλου που ειχα ξεχασει...
για το αγγιγμα που δεν ειχε πια αξια...
για τις ατελειωτες νυχτες που το σκοταδι με επνιγε...
για τους φοβους που μου γελουσαν ειρωνικα...
για ολα εκεινα που απλωσα τα χερια μου και δεν επιασα...
για την ευκολια του ψεμματος...
για την δυσκολια της αληθειας...
για ολα...για ολα...ωρες ατελειωτες...

σαν στερεψαν τα δακρυα μου κοιταχτηκα στην επιφανεις της λιμνης...
ημουν εγω...
ο ανεμος σηκωσε μια δινη απο πεσμενα φυλλα και ροδοπεταλα...
γυρισαν γυρω απο μενα μερικες στιγμες...και μου ψιθυρισαν...
το μυστικο...το μυστικο...το κερδισες...
μονο μην αφησεις να περασει στη ληθη και παλι...
αλλη ευκαιρια δεν θα χεις...


γυριζοντας στο σπιτι σκεφτηκα...
ειναι ματαιο να προσπαθεις να αρχισεις η' να τελειωσεις κατι πριν την ωρα του...
ολα ερχονται τοσο φυσικα σαν φτασει η καταλληλη στιγμη...
τιποτα δεν μπορεις να κανεις για να αλλαξεις τη ροη...
την στιγμη εκεινη στον χρονο...τιποτα...
σαν ερθει η ωρα του καθενος ομως σιγουρα θα καταλαβει το μυστικο ποιο ειναι...
απλα σωπα...κι ακουσε...

ΕΓΩ Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ...

Εκεινο το βραδυ το φεγγαρι ηταν γεματο...
η ομιχλη απλωνοταν παντου γυρω...
ιδανικο βραδυ για να μιλησω με την σιωπη μου σκεφτηκα...
φορεσα μια ζακετα και βγηκα στην βεραντα...
αναψα τσιγαρο και εμεινα να χαζευω τον ουρανο για μερικες στιγμες...
κρυωνα...ενιωσα οτι κρυωνα πολυ και δεν ηταν λογο καιρου...
καμια αγκαλια κοντα μου να με ζεστανει...

και τοτε την ειδα...
καθοταν απεναντι μου...μονη της κι εκεινη...
περιεργο που ηταν...μου εμοιαζε πολυ...
ακομα και τα ρουχα μας ηταν ιδια...το ιδιο φορεμα και η ιδια ζακετα...
μονο που τα δικα μου ηταν λευκα και τα δικα της μαυρα...

κρυωνεις...;της φωναξα...
οχι οσο εσυ...και γυρισε να φυγει...
που πας...;την ρωτησα...
εκει που δεν τολμας να πας εσυ...
πολυ αποτομα δεν νομιζεις πως μου μιλας...ποια εισαι...;
ειμαι εσυ ακολουθωντας αλλες επιλογες...
παλι εσυ...;τι θελεις και με ακολουθεις παντου...;σου ειπα να με αφησεις ησυχη...
χα δεν γινεται μωρο μου...σ'αρεσει δεν σ'αρεσει μαζι θα ειμαστε παντα...
αδικα προσπαθεις να με διωξεις...
μπορεις να συνεχισεις να μιλας μονη σου...εγω απλα δεν θα σου δινω σημασια...
οταν θα καταλαβεις οτι μου εισαι περιττη θα φυγεις απο μονη σου...

περιττη εγω...;καλα εισαι πολυ ηλιθια τελικα...αν δεν ημουν εγω θα ειχες πεθανει απο χρονια...
σε λυπαμαι πραγματικα...
εγω ημουν εκεινη που σε εσπρωξα να περπατησεις μεσα σε θυελλες...που σε εβγαλα σωα μεσα απο ανταριασμενες θαλασσες και τωρα εισαι ετοιμη να πεθανεις στη μικρη αυλη σου...
εισαι πραγματικα για λυπηση....

εσυ εισαι αυτη που βγηκες σωα μεσα απο ολα αυτα οχι εγω...
εγω σκορπιστηκα...εγω αφησα κομματια μου απο οπου περασα...και αμα γουσταρω να πεθανω στην αυλη μου εσενα δεν σου πεφτει λογος...

ονειροπολα μια ζωη και ηλιθια εισαι...τωρα θα αλλαξεις...
φυσικα και με νοιαζει αν πεθανεις γιατι θα πεθανω κι εγω μαζι σου...
κι αν εσυ εισαι μαλακισμενο εγω δεν φταιω...καταλαβες;
και για πες μου ρε για ποιον θα πεθανουμε αυτη τη φορα...;ποιος αξιζει τον θανατο μας...;φιλος η' γκομενος...;η' για την ζωη γενικοτερα...;ελα πες μου...
ασε να φανταστω...καποιος που του δωσαμε παλι αλλα δεν πηραμε πισω...και ασε να φανταστω και το καλυτερο...ειπαμε μετα δεν πειραζει χαλαλι και αρχισαμε να σκορπαμε χαμογελα ε...;τελικα εισαι ποιο μαλακας απο οτι φανταζομουν τοσα χρονια...ναι κλαψε κιολας τωρα...οχι δεν θα σε λυπηθω...γιατι εσυ εδωσες,εσυ δεν πηρες κι εσυ σκορπας τα χαμογελα μετα...ΟΧΙ εγω...
εγω σου φωναζω μια ζωη να κανουμε οτι γουσταρουμε...να κοιταξουμε λιγακι την παρτυ μας...να πατησουμε κανεναν καραγκιοζη ετσι να δουμε την αισθηση ρε γαμωτο κι εσυ επιμενεις να καθεσαι να πατανε εσενα στο ονομα της αγαπης παντα...εχεις αναλογιστει ποσο γελοια εισαι με ολες αυτες τις μαλακιες...;
παρτο χαμπαρι παιδακι μου ολοι εκει εξω την παρτυ τους κοιτανε...ολοι προσεχουν μη χαλασουν την βολη τους...και καλα κανουνε δηλαδη κατα την αποψη μου...ετσι θα επρεπε να εισαι κι εσυ...ετσι επιβιωνεις σημερα μαλακα...παρτο χαμπαρι ποσες φορες θελεις να στο πω για να το χωνεψεις...;

για πες ρε γιατι καθεσαι σημερα μονη σου εδω στην αυλιτσα σου...;
που ειναι μαναρι μου ολοι εκεινοι που οταν σε χρειαζοντουσταν εσυ ετρεχες σαν ηλιθια...;
τι εγινε...; δεν εχεις τι να πεις...;μηπως βολευτηκανε με την παρτυ σου οταν καιγοταν ο κωλος τους και τωρα δεν σε ξερουν δεν σε ειδαν...;
που ειναι ρε εκεινα τα αιωνια σ'αγαπω απο φιλους και γκομενους και τα "θα ειμαι εδω οταν με χρειαστεις"..."παντα εδω για σενα"....
ξεκουνησου απο τον μικροκοσμο σου και καταλαβε επιτελους πως εισαι μεγαλο χαιβανι αν νομιζεις πως καποιος απο αυτους εννοουσε οτι σου ειπε...μονο εσυ εννοεις τετοιες χοντρομαλακιες και πας πισω απο καθε πεταμενο να του γιατρεψεις τις πληγες...
μαλακα ε μαλακα...
κοιτα εσενα τωρα...κοιτα ποσες πληγες κουβαλας για την παρτυ τους...

μακαρι να μη χρειαζοταν να ειμαι κομματι δικο σου...να ημουν κομματι δικο τους...θα την περνουσα ζαχαρη και θα εβγαζα τρελα γουστα...δεν θα καθομουν σαν την καημενη να μετραω τα αστρα και να μιλαω στο φεγγαρι....καλα που ζεις επιτελους...;εχεις συνειδητοποιησει σε ποια εποχη ζουμε...; εσυ κατσε και περιμενε ακομα τον πριγκιπα και τα πρασινα αλογα...δεν υπαρχουν πριγκιπες μονο κατι μαλακες που σε γεμιζουν παραμυθα για να σε πηδηξουν και μετα να σε προσθεσουν στην λιστα τους το καταλαβες...;και οκ ρε θες να πηδηχτεις...αναγκη ειναι το καταλαβαινω αλλα τι καθεσαι και τους πιστευεις αυτο δεν καταλαβαινω...πουλα τους κι εσυ την δικια σου παραμυθα ευχαριστησου το πηδημα και αντε γεια...παμε για αλλα γουστα μετα...
αλλα οχι εσυ δεν θες ετσι...εσυ θες να σε αγαπησουν για να πηδηχτεις...και το χειροτερο δεν θες να πηδηχτεις θελεις να κανεις ερωτα ...χαχαχαχχα ε καλα θα το πω στις αλλες σκιες και θα ριξουμε τρελο γελιο...πολυ δουλεμα θα φας παλι αποψε...

φευγεις ε...;φυγε αυτο δεν κανεις παντα οταν ακους την αληθεια...;αυτη ειναι η αληθεια και οχι τα παραμυθια σου ξυπνα επιτελους...εχεις ακομα χρονο...ασε με να παρω εγω λιγο τα ηνια και θα δεις πως ζει ο κοσμος...
και μη ξεχαστεις ε...;πριν κοιμηθεις ριξε και καμια προσευχη για ολους αυτους που σε γραψαν στα αρχιδια τους...ετσι για να ειναι καλα τα παιδια και χαλαλι τους...
πανε να ονειρευτεις παλι μαλακιες και να πιστεψεις πως αυριο κατι θα αλλαξει...
στο λεω εγω τιποτα δεν θα αλλαξει με τα μυαλα που κουβαλας και θα πρεπει να σε ανεχομαι παλι γαμω την τυχη μου...

αν φυγεις τωρα στο λεω εγω θα το δημοσιευσω αυτο...
καλα θα δεις αυριο οτι δεν αστειευομαι...

"καληνυχτα μαλακα...η ζωη εχει πλακα"



ε ψιτ ολοι εσεις που θα με διαβασετε δωστε της αφεση για τις βρισιες γιατι μπορει και να πατησει τα κλαμματα το κοροιδο αν και εγω προσωπικα πολυ θα το χαρω να την δω να κλαιει παλι...

ΣΚΟΡΠΙΖΟΜΑΙ...

εγω ειμαι που εμαθα να βλεπω τις επιθυμιες
που ζωγραφιζονται επανω σε καθε φεγγαρι...
να διαβαζω τα μυστικα που γραφει η βροχη
στα σκονισμενα τζαμια...

χαραζει ονειρα με μορφη δακρυων...
αν δεν εχεις το χαρισμα πως να τα διαβασεις...
πως να δεις ποσος πονος αποτυπωνεται σε καθε σταγονα...

παραμερισα τη ζωη μου...
κι ετσι εμαθα να δινω ζωη σε καθε τι αψυχο...
εμαθα να σκορπιεμαι...
δεν με νοιαζει που σκορπιεμαι...

μονο αναρωτιεμαι εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...
εκεινα που σου χαρισα που να ειναι...;
τα φυλαξες αληθεια καπου μεσα σου...
η' τα αφησες να σκορπισουν στο τιποτα...;

ειναι τα μονα που με νοιαζει να μη σκορπιστουν...
οχι εκεινα...οχι...
εκεινα ειναι για σενα...ειναι δικα σου...
μα κι αν αποφασισες να τα σκορπισεις...
καντο σε μερος που περπατησαμε μαζι αγκαλια...
καντο εκει που με φιλησες...
καντο εκει που μου ειπες σ'αγαπω...
ετσι θα ειμαι σκορπισμενη σε μερη αγαπημενα...
θα στοιχειωνει ο πονος μου μοναδικες στιγμες...

ετσι περναν οι μερες μου μακρια σου...
μετρωντας ονειρα και στιγμες που δεν ηρθαν ποτε...
αναπολωντας την μακρινη ευτυχια μου κοντα σου...

και τις νυχτες σαν περασει αλλη μια μερα μακρια σου...
αναζητω το αγγιγμα σου...
και μιαν ανασα στο λαιμο μου την ωρα που κοιμασαι...
την ωρα που ονειρευεσαι στην αγκαλια μου...
κι εγω μπορω να αγγιξω λιγο απο το ονειρο σου...

απλωνω τα χερια μου μεσα στο απειρο του ονειρου
και σ'αναζητω...
σε σφιγγω μη μου φυγεις και σου ψιθυριζω...
λογια που δεν ξεστομισα ποτε μπροστα σου...
σου λεω την αληθεια...
την πραγματικη αληθεια...
εκεινη που δεν ακουσες γιατι δεν στην ειπα...
γιατι με τρομαζε κι εμενα...
τωρα ποσο απλη φανταζει...

δεν θελω να ξυπνησω αγαπημενε...
δεν θελω...
λιγοστευει το φως μου και πως να δω την μερα...;
πως να δεχτω τοσες αλλαγες...
και σενα να λειπεις...

μονο ενα σημαδι απο δαχτυλιες μενει σαν ξυπνησω...
στο χερι που εσφιγγα για να σε κρατησω...
αστερια στο μαξιλαρι μου σβησμενα...
και κατι ονειρακια γυρω απο το κρεββατι μου...
μου χαμογελουν για να αντεχω...
ποσο λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...

σκορπιζομαι αγαπη μου...
και που πανε εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...;
που να τα ψαξω πες μου...;
σε ποιο ονειρο τα ξεχασα για παντα...;

ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ...

Θυμασαι εκεινη την πρωτη μας γνωριμια...;
ταιριαξαμε κατευθειαν νομιζω...ειχαμε τα ιδια μουσικα γουστα,τις ιδιες ανησυχιες,την ιδια προτιμηση στον καθηγητη των μαθηματικων...
Θυμασαι τα στιχακια που ανταλλασαμε στα εξωφυλλα των βιβλιων...;κατα προτιμηση ηταν του παπακωνσταντινου...
τις ατελειωτες ωρες στο φροντιστηριο που παιζαμε κρεμαλα...
τα κρυφα τσιγαρα στα διαλειμματα στον μεσαιο οροφο για να μη μας βλεπει κανεις...
τις ερωτικες μας απογοητευσεις...τοτε που νομιζαμε πως ολος ο κοσμος γυρνουσε γυρω απο δυο αγορια...το δικο μου και το δικο σου...
την απογνωση που νιωθαμε καθε φορα που μια απο τις δυο χωριζε και η αλλη την παρηγορουσε...
κι ας ξεραμε πως σε κανα δυο μερες παλι θα τα ξαναβρησκαμε με τα αγορια που μας βασανιζαν...
εκεινες τις εξοδους περιορισμενου ωραριου γιατι η μαμαδες μας φωναζαν...
εκεινα τα πεταχτα μισαωρα ισα ισα για ενα τσιγαρο και τις τελευταιες εξελιξεις της μερας...εκει στα σκαλακια θυμασαι...;

κι υστερα λιγο μεγαλωσαμε...
θυμασαι τα αποτελεσματα των πανελλαδικων...περασαμε!
μονο που εσυ επρεπε να φυγεις...και αρκετα μακρια μαλιστα...
θυμασαι εκεινη την κασετα με τα τραγουδια που σου εγραψα να εχεις μαζι σου...;
θυμασαι εκεινον τον αποχαιρετισμο στα κτελ...θυμασαι τα δακρυα μας...;
θυμασαι τα απεγνωσμενα σου τηλεφωνηματα απο ενα μακρινο νησι...;δεν μπορω αλλο εδω φιλεναδα μου λειπεις...
κανε υπομονη φιλεναδα στις γιορτες θα εισαι εδω και παλι...θα ειμαστε μαζι...ελα μη κλαις...
και στις γιορτες θυμασαι...λιωμα απο ουζο...πως μας ειχε κολησει το ουζο εκεινη την περιοδο δεν ξερω...ουζο και ιστορια...ουζο και δακρυα...ουζο και αλλη μια ερωτικη απογοητευση...και μια παρασπονδια...και ενα μυστικο...
και εξεταστικες...ατελειωτες εξεταστικες...
θυμασαι τις συναυλιες...;με μια μπυρα στο χερι αγκαλια να σιγοτραγουδαμε ολα εκεινα τα τραγουδια που γραφτηκαν για να μας ταιριαζουν απολυτα...
θυμασαι τις βολτες μας στα καστρα...;με πολλες μπυρες και πατατακια επανω στο πυροβολειο να φιλοσοφουμε βλεποντας την πανεμορφη θεα στα ποδια μας...
και μετα το αλλο μερος που ανακαλυψαμε να πηγαινουμε και δεν το ξερε κανενας αλλος...
θυμασαι εκεινο το αγορι που ηρθε και με βρηκε...;την αγαπαω,κανε κατι εσυ που εισαι φιλη της,μιλα της...εσενα θα σε ακουσει...κι εκλαιγε...
θυμασαι οταν σου ειπα οτι εκλαιγε για σενα...;ποσο πολυ τον πονεσα εκεινη την ωρα...αλλα εσυ ησουν η φιλη μου και κανενα αγορι δεν μπορουσε να μπει πανω απο αυτο...

κι υστερα μεγαλωσαμε λιγο ακομα...
και ηρθαν τα πιο σοβαρα προβληματα...και στεναχωριες αληθινες...και δακρυα...ακομα δακρυα...
τα αγορια εγιναν αντρες και ακομα μας βασανιζαν...τελικα δεν αλλαζουν ποτε...νομιζω πως πρεπει να το παρουμε αποφαση...νομιζω πως το πηραμε αποφαση ηδη...
θυμασαι ποσο αντιθετη ησουν με εκεινον τον αντρα που σου ειπα οτι ερωτευτηκα...;
λαθος μεγαλο μου ειπες...μη το κανεις...
εγω δεν σε ακουσα και το εκανα...θυμασαι τι μου ειπες...;ησουν σιγουρη πως θα πηγαινα και ας σου ειχα υποσχεθει το αντιθετο...
θυμασαι που με επαιρνες τηλεφωνο καθε τρεις και λιγο γιατι ανησυχουσες...;
θυμασαι οταν σου ειπα φιλεναδα τον αγαπαω βοηθησε με...;
φυσικα και θα σε βοηθησω μου ειπες αυτο δεν θελει ερωτημα απλα προσεχε μην πληγωθεις...
θυμασαι...;θυμασαι ποσο με βοηθησες...;ποσο σε βοηθησα...;
ποσο με καλυψες και ποσο σε καλυψα...;ποσα ψεμματα ειπαμε στους αλλους αλλα ποτε μεταξυ μας...;
ξερεις πως εισαι η πρωτη που θα παρω σε καθε σημαντικο γεγονος της ζωης μου και ειμαι η πρωτη που θα παρεις σε καθε σημαντικο γεγονος της δικης σου ζωης...

τωρα οι μαμαδες δεν φωναζουν για την ωρα που θα γυρισουμε σπιτι...εχουμε δικα μας σπιτια πια...αλλα παμε καθε μερα στις μαμαδες μας...
ανταλλασουμε συνταγες για τα φαγητα και τις οικοκυρικες δουλειες...
-φιλεναδα πως σου φαινεται που ειμαστε και νυκοκοιρες τωρα...;
-λεω να ξαναγυρισω στη μαμα μου,μια χαρα τα εβρισκα ολα ετοιμα...τωρα δεν προλαβαινω τιποτα...
-θα ερθεις για καφε...;
-εχω να σιδερωσω...
-κι εγω μωρε εχω να μαγειρεψω...
-λες να πιουμε ενα καφε να σου πω και κατι νεα που εχω και να αφησουμε τις δουλειες για αυριο...;
-ναι ναι ναι ναι...ερχομαι σε 5 λεπτα φτιαξε μου καφε για να ειναι χλιαρος οταν φτασω...
-ενταξει κι εσυ φερε μου τσιγαρα οπως θα ερχεσαι...
-οκ...
-και μην κανεις παλι μια ωρα γιατι θα στολιζεσαι σε μενα θα ρθεις δεν θα βγεις ραντεβου...
-καλα μωρε....ωχ αντε κλεισε ερχομαι...

ισως να μεγαλωσαμε λιγακι αλλα ακομα παμε σε συναυλιες...
ακομα πηγαινουμε στα καστρα να φιλοσοφισουμε...
ακομα κραταμε μυστικα απο αλλους αλλα οχι μεταξυ μας...
ακομα βρισκομαστε εστω για ενα τσιγαρο...τωρα πια φανερο...
ακομα σε καλυπτω και με καλυπτεις...
ακομα σε νιωθω και με νιωθεις...
και φυσικα ακομα μας βασανιζουν οι αντρες...αλλα μαθαμε να τους αγαπαμε γι'αυτο...και να κανουμε λιγο τα στραβα ματια...αλλωστε φιλεναδα ποτε δεν θα αλλαξουν τελικα...

Υ.Γ οτι και να λες ο καθηγητης των μαθηματικων εμενα προτιμουσε!

δεν ξερω αν στο πα...σ'αγαπω!

τι αλλο θα μπορουσα να σου αφιερωσω εκτος απο παπακωνσταντινου...;
θυμασαι...στη σελιδα του βιβλιου...;
"ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ"

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

"τωρα ειναι η σειρα μου να φυγω"
"αντιο..."
"μην κοιταξεις πισω...στους σταθμους των τρενων αν κοιταξεις πισω αυτη η εικονα μενει σαν υποσχεση..."

μη φυγεις...
φωναζα καθε φορα...
μη φυγεις...
και για να θυμασαι να ξαναρχεσαι,
σου αφιερωνα ενα κομματι απο το βιβλιο του coelho
"θα μεινω καθισμενη πλαι σου οσο θα εισαι εδω,μπροστα σε αυτο το ποταμι...
αν κοιμηθεις,θα πλαγιασω μπροστα στην πορτα σου.αν φυγεις μακρια θα ακολουθησω τα βηματα σου.ωσπου να μου πεις φυγε!και τοτε θα φυγω αλλα δεν θα παψω να σε αγαπω ως την τελευταια μου μερα..."

χτυπησε δωδεκα...
το τρενο μου ηρθε...
μαζεψα με ευλαβια καθε τι που πεταξες...
κατι αρωματα...
ειδωλα παγιδευμενα σε καθρεφτες διχως μνημη...
αναμνησεις που ξεχαστηκαν...
κρυφες ανταλλαγες αιωνιας δεσμευσης...
φιλια κρυμμενα σε μια πλατεια...
ευχες κατω απο το φεγγαρι...
βολτες σε μια παραλια...
επιθυμιες για την παντοτινη διαμονη σε μια αγκαλια...
κατι ονειρα οπου κανενας δεν θα μαθαινε...
κατι ονειρα δικα μας...
τωρα πια τα ονειρα δεν αντεχονται για να ζει καποιος με αυτα...
ενα ραντεβου για μια επομενη ζωη...
να μην ξεχασω να βαλω μεσα και τα εισητηρια που ακυρωσες...
ενα κοχυλι...
σημαδι ενος καλοκαιριου της ζωης μου...
κατι αφιερωμενα τραγουδια που δεν τραγουδανε πια...
ενα πρωτο σ'αγαπω...
μια νυχτα αλλιωτικη...
και τα αλλα σ'αγαπω...
εκεινα που μοιραστηκαν στον αερα αναμεσα μας...
ααα να μη ξεχασω τις τελευταιες αμφιβολιες...
εκεινες που αναρωτιοντουσταν τι ειμαι τωρα πια...
εκεινα τα λογια που ποτε δεν περιμενα να ακουσω...
οχι...μη ρωτας την καρδια...
εκεινη δεν σηκωνει ερωτησεις...ξερει απο μονη της...
εκεινη παντα λεει την αληθεια αλλο αν εμεις επιλεγουμε να μην την ακουμε...
κι οταν την προδιδεις με τη λογικη σε προδιδει κι αυτη με τη σειρα της...
να βαλω μερικα κομματια απο την καρδια μου...
ανηκουν σε αυτο το πακετο...
ολα αυτα μεσα σε ενα μπαουλο...
α!κοιτα...
οση ωρα μαζευα οτι πεταξες ετρεξαν μερικες σταγονες απο τα ματια μου...
και ξεπροβαλαν κατι κοκκινα ανθακια γυρω μου...
τα μαζεψα κι αυτα μεσα λοιπον...
τι ομορφα που μυριζουν...
ενα τελευταιο φιλι...
και ενα χαμογελο μεσα...
κι ειναι ετοιμο να κλεισει...
εκλεισε...
κι απο εξω γραφει...
"το παραμυθι τελειωσε"
-οριστε καλη μου νεραιδα τωρα μπορεις να το παρεις...
-αν ποτε το ξαναχρειαστεις ξερεις που θα ειναι...
-οχι δεν νομιζω...
-αληθεια το κλειδι που το εβαλες...;
-εκει που ηταν παντα...μακρια απο το μπαουλο...
μονο που τοτε το μπαουλο ηταν ανοιχτο...

μου χαμογελασε και εφυγε παιρνοντας μαζι της το μπαουλο...
δεν αντεχουν ολοι τα μεγαλα αισθηματα ειπε φευγωντας...
ηρθε η δικη μου ωρα να φυγω...
ξερω ποτε πρεπει να φευγω...
και κανεις στη δικη μου την φυγη δεν φωναξε...μη φυγεις...
ας ειναι...
πριν το τελευταιο μου γεια αφιερωνω ενα ρεκβιεμ σε ολα εκεινα που πεταξες...
στο ονειρο...
στο παραμυθι...

κι αν καποτε σου ψιθυρισα πως οτι ζουμε δεν μου φτανει...
μου φωναξες πως πριν το τελος μοιαζει η σιωπη σαν αγαπη μεγαλη...
αλλα δεν ειναι... συμπληρωσε καποιος...



και τοτε εφυγα...

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΤΑΘΜΟ...

σημερα πηγα στον σταθμο των τρενων...
καθησα και κοιτουσα...
κοσμος πηγαινε και ερχοταν...

κατι φιλοι χαιρετουσαν εναν νεαρο...
που εφευγε φανταρος...
εκαναν φασαρια...
πολυ φασαρια...
οση χρειαζοταν η μανα του για να ξεχαστει...

ενα ζευγαρι γελουσε ξενοιαστα...
πηγαιναν ταξιδι για να σμιξουν τις ψυχες τους
και σε αλλα μερη...

πιο κατω μια γυναικα εκλαιγε...
αποχαιρετωντας τον αγαπημενο της...

τρενα πηγαιναν κι ερχοντουσταν...
εφερναν κοσμο...
και επαιρναν κοσμο...
ταξιδευαν ψυχες κι ανθρωπους...
εφερναν χαρα και λυπη...

ενα μεσο...
μεταφορικο μεσο...
ποιος καταλαβε ποτε τι στ'αληθεια μεταφερουν...
ποσο μακρια πανε το φορτιο τους...
ποτε το φερνουν πισω...

κι εκεινο το σφυριγμα...
ποσο πονο μπορει να προκαλεσει...
μια αναχωρηση που φανταζει αιωνια...
και μια αφιξη μελλοντικη...
που φανταζει τοσο μακρινη...

ο χρονος παγωνει...
μενει ακινητος σε ενα τελευταιο φιλι...
σε μια αγκαλια...
σε δυο ματιες που γινονται ενα...
σε δυο ζευγαρια χερια...

μη φυγεις...

-γιατι κλαιτε δεσποινις...;εφυγε καποιος δικος σας...;
-ναι............
-δεν θα ξαναρθει...;
-δεν ξερω.........
-που πηγε...;
-μακρια μου.......
-και γιατι καθεστε τοσες ωρες εδω...;
-περιμενω να γυρισει...
-μα ειπατε πως δεν ξερετε αν θα ξαναρθει...
-αυτο δεν με εμποδιζει να περιμενω...
-ως ποτε...;
-οσο χρειαστει...μια ζωη...
-τοσο πολυ αγαπατε αυτον που εφυγε...;
-τοσο...
-το ξερει...;
-οχι...
-δεν του το ειπες...;
-πολλες φορες...
-τοτε...
-δεν το χρειαζεται αλλο και επαψα...
επαψα...επαψα να ζω...

ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΩ...

Καθησα στο κρεββατι μου και μιλησα δυνατα κοιτωντας γυρω μου...
ελα σε παρακαλω...αφου εισαι ηδη εδω σε νιωθω...
ελα κι ασε με να σε δω κιολας με καποιον τροπο...
ελα...ειμαι τοσο κουρασμενη...
νομιζω πως ηρθε η ωρα να ρθεις...
οι αγγελοι ειναι παντα κοντα μας οταν τους χρειαζομαστε...
τωρα νομιζω πως σε χρειαζομαι...
ελα...ελα...ελα...
και μετα βρεθηκα στο ονειρο μου...

εβλεπα μονο την ακρη απο ενα λευκο φορεμα και τα ποδια μου...
ξυπολυτα ποδια να ανεβαινουν μιαν ανηφορα...
κι ετρεχα...
εκει που πατουσα ηταν σκοτεινα...
κι ετρεχα...
κι εβλεπα κατω τον δρομο να φωτιζεται...
κι οσο εβλεπα φως ετρεχα πιο γρηγορα....
πονουσαν τα ποδια μου αλλα επρεπε να φτασω εκει στο φως...
μολις πατησα στο φωτεινο μονοπατι ξυπνησα...

μια ζεστη αγκαλια με ακολουθουσε οπου και αν πηγαινα...
και χωρις λογο χαμογελουσα...
σημερα ειναι μια κανουργια μερα...
#######
-μικρουλα μου σημερα λαμπεις ολοκληρη...
-Κυριε Αντωνη ετσι νιωθω...
-στο 'χω ξαναπει κοριτσακι μου εχεις μια λευκη αυρα γυρω σου και εκπεμπεις μια αδολη αγαπη...ακου με κι εμενα ειμαι μεγαλος και ξερω...
εχεις ενα χαρισμα...μην το αφησεις να χαθει...
-ναι το ξερω Κυριε Αντωνη αλλα τον τελευταιο καιρο δεν ημου καλα και...
-ξερω ξερω...σημερα ομως αλλαζει αυτο ακου με...
χαιρομαι που επεστρεψες γλυκουλα μου...σ'αγαπω πολυ...
-κι εγω κυριε Αντωνη...να σας κανω μια αγκαλια;
#######
-...ε ε ε εγω τωρα γυρισα απο το σχολειο και ειπα τη μαμα μου να ρθω να σε δω...
-καλα εκανες Νικο μου αφου ειμαστε φιλοι...
-αμαν βρε Β... τι μας εχεις κανει..αμα δεν περασουμε καθε μερα απο εδω δεν μπορει(η μαμα του)
-ααα αδυναμιες ειναι αυτες τι να κανουμε πρεπει να αρχιζεις να συνηθιζεις...
-ε ε ε εγω ηρθα να σε πω ποτε θα παμε σπιτι σου να παιξω με το σκυλακι;
-σημερα...θες να σε παρω σημερα;
-νααααιιιιιιι....μαμα εγω σημερα θα παω με την Β.... σπτι της να παιξω με το σκυλακι...και θα μεινω εκει το βραδυ κι εσυ μη φοβασαι θα με προσεχει η β... και το σκυλακι της και θα δουμε και ταινιες και θα φαω εκει το φαγητο μου...ολο θα το φαω μαμα μη φοβασαι...
-τωρα πες του οτι δεν μπορεις και οτι θα ερθει αλλη μερα γιατι θα σου τον δωσω στ'αληθεια...
-Νικο μου να το κανονισουμε την Κυριακη που θα εχω ρεπο και θα ειμαστε ολη μερα μαζι;
-νααααααιιιιιιιι....μαμα την Κυριακη θα παω οχι σημερα γιατι τοτε θα ειμαστε ολη μερα μαζι με την Β....
-αντε παμε τωρα...
-ε ε ε Β.... θα φυγω τωρα αλλα να ξερεις κατι...εγω σε αγαπαω πολυ...
-...... εγω να δεις ψυχη μου...
#######
-αγαπη μου θα κανεις μια ευχουλα για μενα αποψε...;
-τι εγινε καμαρι μου παλι γυναικα στη μεση...;
-ναι μωρε αλλα τωρα ειμαι πολυ ερωτευμενος και θελω να πανε ολα καλα...
και οι δικες σου ευχουλες παντα πιανουν...
-θα κανω οσες ευχες θελεις αλλα κι εσυ να φορας το δωρο που σου πηρα...ειναι γουρικο...
-απο τοτε που μου το εδωσες δεν το εχω βγαλει...και νιωθω πως αλλαξαν τα πραγματα...
-ετσι ειναι οταν δινεις κατι τετοιο και μαλιστα με αγαπη ετσι ειναι...
-οταν μιλαω μαζι σου αισθανομαι πολυ ομορφα...με ηρεμεις και γεμιζω μια θετικη ενεργεια δεν ξερω πως να το εξηγησω...
-ξερω εγω καλε μου...
-σ'αγαπαω πολυ...
-κι εγω σε αγαπαω παρα πολυ...
-μην ξεχασεις την ευχουλα σε παρακαλω...
-σε ξεχασα ποτε...;
-οχι...φευγω παω να την συναντησω...
-ολα θα πανε καλα θα δεις...

#######
-Β.... δεν θα πιστεψεις τι εγινε σημερα με πηραν τηλεφωνο και βρεθηκε λυση απο το πουθενα εκει που δεν υπηρχε ελπιδα...
-ημουν σιγουρη γι'αυτο σημερα...θα τα πουμε απο κοντα...


και το φως αρχισε να με αγκαλιαζει ολοκληρη...
και ενιωσα τα φτερα να ξαναβγαινουν...
και φωτιστηκαν και παλι τα ματια μου...
και αρχισα να θυμαμαι το χαρισμα μου...
τωρα ειμαι ετοιμη ξανα να το δωσω σε οποιον το εχει αναγκη...
θελησα να σου μυνησω την αγαπη μου αλλα φοβηθηκα την σιωπη σου...
δεν ηθελα να ταραξω την ηρεμια και το φως...
τοσα σ'αγαπω σε μια μερα...που να χωρεσω τοση αγαπη χωρις να τη δωσω κι εγω...
αγαπω...
αγαπω...
αγαπω...
σ'αγαπω...

επεστρεψα...γεματη αγαπη...κι ας ποναει ακομα και για παντα...

"Αγαπαω και αδιαφορω...
και κραταω τον καταλληλο χορο...
το λοιπον θα αγαπαω και εμενα...οπως εσενα...
μην παρανοεις τα λογια που 'χω πει...
ειναι η πιο απλη του κοσμου συνταγη...
νιωσε με για να σε νιωσω κι ας πονας...
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ ΣΤΟ ΛΕΩ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ!!!"

Η ΝΑ'Ι'ΑΔΑ ΠΑΙΖΕΙ...

Η αγαπημενη ηλιαχτιδα με καλεσε σε ενα παιχνιδακι...
και επειδη μου αρεσουν τα παιχνιδια και επισης
επειδη πολυ μελαγχολησαμε τελευταια ας παιξουμε...

ειναι ερωτησεις απο 127 ψυχολογους...και
1)ενισχυουμε τον ξεμπλοκαρισμα να συνεχισει το περιφημο εργο του και
2)...θα ειμαστε πολυ κοντα στη γιορτη του κρασιου αν μας κλεισουν στο Δαφνι!

ας παιξω λοιπον...

1)ποιο μυστικο θα ηθελες περισσοτερο να ξερεις;

τον λογο που γινονται τα διαφορα γεγονοτα στη ζωη μας...
λενε πως παντα υπαρχει καποιος λογος που θα φανει στην πορεια...
θα ηθελα να φαινεται στην αρχη και οχι στην πορεια...

2)ποσους ανθρωπους του αντιθετου φυλου εχεις αγαπησει πραγματικα;

ερωτικα:2 και θα τους αγαπω μεχρι το τελος της ζωης μου...
φιλικα και οικογενειακα:αρκετους...
γενικα αγαπαω δυσκολα αλλα αν αγαπησω ειναι για παντα και για να αλλαξει κατι τετοιο πρεπει να μου κανουν πολυ κακο η' πολλα καλα για να βγουν απο μεσα μου...
ισως να παψω να τους το λεω η' να το δειχνω αλλα δεν θα παψω να το αισθανομαι...

3)αναγκαζεσαι να αλλαξεις το ονομα σου.τι ονομα θα διαλεγες;

μμμ ειναι πολλα τα ονοματα που μου αρεσουν και θα ηθελα αλλα μαλλον θα κατεληγα σε ενα νεραιδοονομα...Να'ι'ρα...

4)τι θα χαραζες στην ταφοπετρα σου;(φτου φτου φτου!)

Πειτε το σ'αγαπω πριν να ειναι αργα για να το ακουσει ο αλλος!

5)διαλεξε ενα παραμυθι που πιστευεις οτι σου ταιριαζει απολυτα!

απολυτα δεν ξερω αλλωστε μου αρεσουν πολλα παραμυθια αλλα θα επιλεξω δυο...
το ενα σιγουρα το ξερετε και ειναι "η ωραια κοιμωμενη" ναι γιατι καποια στιγμη θα νικησει ο πριγκιπας τους δρακους,θα με φιλησει και θα ξυπνησω και θα ζησουμε μαζι γιατι η αγαπη ολα τα μπορει και το δευτερο ειναι "η Παναγια η χελιδονου" ενα εξαιρετικο παραμυθι της Μαργκεριτ Γιουρσεναρ που εξηγει με πανεμορφο τροπο ολα οσα δεν ειναι αποδεκτα απο τον κοσμο αλλα παρολα αυτα ειναι αληθινα!

6)Διαλεξε καινουργιους γονεις!

σιγουρα θα κρατησω τους ιδιους και παλι ...ο καθενας με τον τροπο του μου εμαθε παρα παρα πολλα πραγματα γι αυτη τη ζωη!

7)Γραψε τα τελευταια διασημα λογια σου!

διασημα λογια μαλλον δεν εχω και δεν θα εχω ποτε...οποτε δεν ξερω τι να γραψω σε αυτη την ερωτηση...

8)αν ησουν συγγραφεας ποιος θα ηταν ο τιτλος του πρωτου σου μυθιστορηματος;

εχω σκεφτει εναν τιτλο για ενα υποτιθεμενο βιβλιο με μια φιλη αλλα επειδη ειναι λιγακι προστυχο λεω να μην το γραψω εδω οποτε θα πω την δευτερη επιλογη μου που ειναι "μην ξεχασεις το ραντεβου μας στην αλλη ζωη" φυσικα αισθηματικου περιεχομενου και φυσικα με πολυ υλικο για κλαμμα αλλα και αληθινη αγαπη!

9)αν ησουν αυτοκινητο τι μαρκα θα ησουν;

αν και προτιμω τις μηχανες και μου αρεσουν πολυ οι μεγαλου κυβισμου μια μονο αδυναμια εχω στα αυτοκινητα και αυτη ειναι τα τζιπ...οποτε τζιπ θα ημουν!

10)αν ησουν αγριο ζωο τι θα ησουν;

λιονταρι οπωσδηποτε!

11)για τι πραγμα μετανιωνεις περισσοτερο;

σαν πρωτη σκεψη αν και κλισε θα ελεγα για τιποτα...απο ολα εμαθα και απο ολα κερδισα και κατι αν και πολλα με πονεσαν αλλα σαν δευτερη σκεψη μπορω να πω οτι μετανιωνω οταν δινω πραγματα απο μενα και δεν τα εκτιμουν η' στην τελικη δεν τα αξιζουν!

12)πες κατι για το οποιο θα ηθελες να σε θυμουνται.

δεν ξερω αν υπαρχει κατι συγκεκριμενο που θα ηθελα να με θυμουνται...μαλλον για μενα οπως ειμαι με τα καλα και τα ασχημα μου...

13)θα θυσιαζες τη ζωη σου για καποιον;

ΝΑΙ για καποιους συγκεκριμενους ανθρωπους στη ζωη μου συνειδητα και αυθορμητα η απαντηση ειναι ναι οπωσδηποτε!

και εδω τελειωσαν οι ερωτησεις και το παιχνιδακι και καλω κι εγω με τη σειρα μου να παιξουν οι:

Jacki
fei
αχτιδα
πρωτοπλαστη
γρηγορης
lena-zip
και οποιος αλλος θελει για να βοηθησουμε τα παιδια των φυλακων!