"τωρα ειναι η σειρα μου να φυγω"
"αντιο..."
"μην κοιταξεις πισω...στους σταθμους των τρενων αν κοιταξεις πισω αυτη η εικονα μενει σαν υποσχεση..."
μη φυγεις...
φωναζα καθε φορα...
μη φυγεις...
και για να θυμασαι να ξαναρχεσαι,
σου αφιερωνα ενα κομματι απο το βιβλιο του coelho
"θα μεινω καθισμενη πλαι σου οσο θα εισαι εδω,μπροστα σε αυτο το ποταμι...
αν κοιμηθεις,θα πλαγιασω μπροστα στην πορτα σου.αν φυγεις μακρια θα ακολουθησω τα βηματα σου.ωσπου να μου πεις φυγε!και τοτε θα φυγω αλλα δεν θα παψω να σε αγαπω ως την τελευταια μου μερα..."
χτυπησε δωδεκα...
το τρενο μου ηρθε...
μαζεψα με ευλαβια καθε τι που πεταξες...
κατι αρωματα...
ειδωλα παγιδευμενα σε καθρεφτες διχως μνημη...
αναμνησεις που ξεχαστηκαν...
κρυφες ανταλλαγες αιωνιας δεσμευσης...
φιλια κρυμμενα σε μια πλατεια...
ευχες κατω απο το φεγγαρι...
βολτες σε μια παραλια...
επιθυμιες για την παντοτινη διαμονη σε μια αγκαλια...
κατι ονειρα οπου κανενας δεν θα μαθαινε...
κατι ονειρα δικα μας...
τωρα πια τα ονειρα δεν αντεχονται για να ζει καποιος με αυτα...
ενα ραντεβου για μια επομενη ζωη...
να μην ξεχασω να βαλω μεσα και τα εισητηρια που ακυρωσες...
ενα κοχυλι...
σημαδι ενος καλοκαιριου της ζωης μου...
κατι αφιερωμενα τραγουδια που δεν τραγουδανε πια...
ενα πρωτο σ'αγαπω...
μια νυχτα αλλιωτικη...
και τα αλλα σ'αγαπω...
εκεινα που μοιραστηκαν στον αερα αναμεσα μας...
ααα να μη ξεχασω τις τελευταιες αμφιβολιες...
εκεινες που αναρωτιοντουσταν τι ειμαι τωρα πια...
εκεινα τα λογια που ποτε δεν περιμενα να ακουσω...
οχι...μη ρωτας την καρδια...
εκεινη δεν σηκωνει ερωτησεις...ξερει απο μονη της...
εκεινη παντα λεει την αληθεια αλλο αν εμεις επιλεγουμε να μην την ακουμε...
κι οταν την προδιδεις με τη λογικη σε προδιδει κι αυτη με τη σειρα της...
να βαλω μερικα κομματια απο την καρδια μου...
ανηκουν σε αυτο το πακετο...
ολα αυτα μεσα σε ενα μπαουλο...
α!κοιτα...
οση ωρα μαζευα οτι πεταξες ετρεξαν μερικες σταγονες απο τα ματια μου...
και ξεπροβαλαν κατι κοκκινα ανθακια γυρω μου...
τα μαζεψα κι αυτα μεσα λοιπον...
τι ομορφα που μυριζουν...
ενα τελευταιο φιλι...
και ενα χαμογελο μεσα...
κι ειναι ετοιμο να κλεισει...
εκλεισε...
κι απο εξω γραφει...
"το παραμυθι τελειωσε"
-οριστε καλη μου νεραιδα τωρα μπορεις να το παρεις...
-αν ποτε το ξαναχρειαστεις ξερεις που θα ειναι...
-οχι δεν νομιζω...
-αληθεια το κλειδι που το εβαλες...;
-εκει που ηταν παντα...μακρια απο το μπαουλο...
μονο που τοτε το μπαουλο ηταν ανοιχτο...
μου χαμογελασε και εφυγε παιρνοντας μαζι της το μπαουλο...
δεν αντεχουν ολοι τα μεγαλα αισθηματα ειπε φευγωντας...
ηρθε η δικη μου ωρα να φυγω...
ξερω ποτε πρεπει να φευγω...
και κανεις στη δικη μου την φυγη δεν φωναξε...μη φυγεις...
ας ειναι...
πριν το τελευταιο μου γεια αφιερωνω ενα ρεκβιεμ σε ολα εκεινα που πεταξες...
στο ονειρο...
στο παραμυθι...
κι αν καποτε σου ψιθυρισα πως οτι ζουμε δεν μου φτανει...
μου φωναξες πως πριν το τελος μοιαζει η σιωπη σαν αγαπη μεγαλη...
αλλα δεν ειναι... συμπληρωσε καποιος...
και τοτε εφυγα...
31 σχόλια:
Καλού κακού πάντως φύλαξε το κλειδί, που ξέρεις, αν ποτέ γυρίσει αποφασισμένος, πραγματικά αποφασισμένος ίσως και να αποφασίσεις να ανοίξεις το μπαούλο!
Φιλια!
Ανοιχτό μπαούλο;
Πού ακούστηκε;
Τα μπαούλα φτιάχτηκαν για να μένουν κλειστά. Να κρατάνε μέσα τα μυστικά.
Φιλιά καλή μου νεράιδα.
Διαβάζοντας σε,μου ΄ρθε στο μυαλό ένα αγαπημένο τραγούδι της Δήμητρας Γαλάνη,το "Έφυγα"
"Έφυγα γιατί έπρεπε να μείνω αλλιώς
Έφυγα γιατί άνοιξε ο καημός μου ο παλιός
στα άγγιγμα του όχι μας
σαν κουρασμένο ρούχο
γιατί έφυγα και απέφυγα
που τέτοια αγάπη σου' χω
Δυο σπίρτα που 'μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ' ανάψεις
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις
Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς
Έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ' το φως
Μια κάφτρα μόνο γυάλισε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που' χα πνίξει"
Αυτό θα σου αφιερώσω απόψε σαν σχόλιο
Κι ίσως να ΄χει κάτι να σου πει...
Φιλί καληνύχτας
φεύγουμε στ' αλήθεια απ' το κάθε τι που μας έχει χαράξει;
τι κι αν τα μπαούλα έχουν κλειδιά και μυστικούς συνδυασμούς; αφού τ' ανοίγουμε με το κλείσιμο του ενός ματιού μας. έτσι, για λαθραία κοιτάγματα,όταν θέλουμε να θυμηθούμε πόνους...
γιατί...όλο και κάτι ακόμη χωράει σ' ένα μπαούλο που είναι φτιαγμένο με μαγικές θήκες...
φιλιά βρόχινα...
Το γνωρίζω καλά αυτό το αίσθημα. Που καθώς γυρνάς την πλάτη περιμένεις να ακούσεις αυτό το μη φύγεις, αυτό το μείνε... Μα θέλει δύναμη ακόμα και γι αυτό. Ακόμα και για το μη φύγεις, μείνε δίπλα μου και κράτα μου το χέρι.. γιατί σήμερα φοβάμαι.
Μια πολύ πολύ μεγάλη αγκαλιά για σένα. Έχει χώρο και για το μπαούλο σου ... αν ποτέ...
Καλημέρα σου καλή μου.
.............
σ' αυτές τις καταστάσεις, μόνον ακούω
δεν ξέρω τι να πω...
ένα φιλί!
Το ξέρεις, θα σου φώναζα
"μη φύγεις.
Μείνε εδώ κοντά μου,
σε έχω ανάγκη.."
Αλλά δε θα σου φωνάξω.
Το ξέρεις κι αυτό.
Γιατί πρέπει να φύγεις.
Ο δρόμος που διάλεξες
είναι αυτός που στην αρχή ξεστράτισες.
Αυτός, πιο κοντά στα όνειρά σου.
Στο καλό να πας,
καλό ταξίδι.
Νεράϊδα μου γλυκιά, ναι, ήρθε η ώρα να φύγεις. Τρέχα και μην κοιτάξεις πίσω.
Έχε εμπιστοσύνη σε αυτό που λέει η καρδιά σου.
Εγώ έχω σε σένα.
Την αγάπη μου έχεις.
Σε φιλώ *******
καλη μου ναιδα τι ωραια που τα γραφης..ολοι νομιζουμε οτι οι χωρισμοι δεν ειναι οτι καλο...
υπαρχουν και χωρισμοι που σε ενωνουν πιο πολυ απο πρωτα ακομα και οταν νομιζουμε οτι δεν παη αλλο..πολες φορες στο διαστημα που θα ειμαστε χωρια σκεφτομαστε πιο βαθια και βλεπουμε οτι τα καλα μας ησαν περισοτερα απο τα ασχημα μας ...και ειναι θεμα χρονου να ειμαστε παλι μαζι και πιο αγαπημενοι....εαν πραγματικα αγαπιομαστε....καλο βραδυ καλη μου..
γλυκια μου nina πολυ πολυ δυσκολα κλεινω τα πραγματα οσων αγαπω μεσα σε μπαουλο...και για να το κανω αυτο η' μου το ζητησαν οι ιδιοι η' οι πραξεις τους...και παρολο που κανεις δεν ξερει ο χρονος τι θα φερει πολυ δυσκολα το ξανανοιγω...
πολλα νεραιδενια φιλακια!
lena μου καμια φορα τα ανοιγουμε...
καμια φορα κλεινουμε μεσα οπως εγραψες τα πιο βαθια μας μυστικα...
πολλα φιλακια κουκλα μου!
anima μου δεν νομιζω πως μπορουσες να μου αφησεις καλυτερο σχολιο απο αυτο...
γιατί έφυγα και απέφυγα
που τέτοια αγάπη σου' χω...
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις
Μια κάφτρα μόνο γυάλισε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που' χα πνίξει"
αλλο τιποτα δεν θα πω...οι στιχοι αυτοι τα ειπαν ολα...
νεραιδενιο φιλι γλυκια μου ταξιδιαρα!
νεραιδα μου παντα κατι ακομα χωραει μεσα σε αυτα τα μπαουλα...λιγος πονος ακομα παντα...
ξερεις γι αυτο το εδωσα στην νεραιδα να το παει μακρια...για να μη ριχνω αλλο κλεφτες ματιες σε πραγματα που δεν θελουν να τα βλεπω...
κι αλλο πονο δεν θελω να θυμηθω...
νεραιδενιο φιλι ματια μου!
jackouli μου γλυκο...καλη μου φιλεναδα...
ξερεις πως ειναι αυτα...γυρνας να φυγεις και ευχεσαι να εκανες λαθος...να μην καταλαβες καλα...να σε φωναξει πισω εκεινος που εστω και τωρα που επιτελους βρηκες το θαρρος να γυρισεις την πλατη και να σου πει μεινε...αλλα οταν δεν το κανει αλλη επιλογη δεν εχεις απο το να χαμογελασεις και να στειλεις μια τελευταια φορα την αγαπη σου...κι υστερα...
κι υστερα...ποιος ξερει!
οι αγκαλιες σου παντα εδω...
ΠΟΤΕ δεν θα ξεχασω...ΠΟΤΕ...ξερεις εσυ και ξερεις και οτι το εννοω...
σ'αγαπω πολυ φιλεναδα!
anepidoti μου και μονο η παρουσια σου εδω μου φτανει!
δεν χρειαζεται να πεις κατι...
πολλα νεραιδενια φιλακια!
ηλιαχτιδακι μου γλυκο...η καρδια μου ειναι που φοβαμαι...εκεινη που λεει παντα αληθειες μα καμια φορα δεν συμβαδιζουν με αληθειες αλλων...
εφυγα γλυκια μου...δεν ειχα αλλη επιλογη...
πολλα νεραιδενια φιλακια στις αχτιδες σου που παντα με αγαπη μου αφηνεις εδω!
αχ γρηγορη μου γελασα με αυτο που ειπες...τι ωραια που τα γραφω...
σε αυτο ειδικα το κειμενο τιποτα το ωραιο δεν υπαρχει γιατι η καρδια μου δεν ειχε τη διαθεση αυτη αλλα ας ειναι αφου σου αρεσε...
οι χωρισμοι σαφως και μπορουν να διδαξουν πολλα...αλλωστε δεν ειναι τυχαια τα οσα λενε...οταν χανεις κατι τοτε καταλαβαινεις ποσο το αγαπουσες και οταν αγαπας κατι αστο να φυγει αν γυρισει πισω τοτε ηταν δικο σου αν οχι δεν ηταν ποτε...
μα ολα αυτα προυποθετουν καρδια...και αυτο που ειπες αληθινη αγαπη...
κανεις δεν ξερει το μελλον γλυκιε μου...κανεις...
πολλα νεραιδενια φιλακια σε σενα!
Μην φύγεις μην χαθείς,
ότι έχω από σένα είναι ότι μου έμεινα να ελπίζω,
μην φύγεις μην χαθείς....
εσύ μακρινή μου ανάμνηση που θολώνεις σιγά σιγά,
εσύ φωτεινό μου αστέρι,
μην φύγεις μην χαθείς...
Την κάθε λέξη σου την νιώθω δική μου
αναστασια μου γλυκια με σκοτωσες τωρα με αυτο το σχολιο...
τι αλλο να κανεις...οταν μια καρδια δεν σε χωραει ,αν καπου καποτε την αγαπησες πρεπει να την αφηνεις ελευθερη...
κι αν αγαπας εστω και λιγο τον εαυτο σου το οφειλεις σε σενα να φυγεις...
ξερω πως με νιωθεις...το νιωθω γλυκια μου...
σε φιλω γλυκα και νεραιδενια!
Η φυγή πολλές φορές είναι λύτρωση, μερικές καταδίκη. Αλλά το παραμύθι ποτέ δεν τελειώνει, απλά αλλάζει ήρωες και μορφή. Μέρα καλή
Πονάει μια τέτοια φυγή μα αφήνει πίσω της μια κρυφή ελπίδα τόσο γλυκόπικρη μα και τόσο μεγάλη όσο η ίδια η ζωή.
και κανένα μπαούλο δεν τη χωρά μέσα για πάντα.
Σαν λοιπόν, ξανά στο φως θα αναδυθεί τότε θα ξέρεις το γιατί...
Την καλησπέρα μου
Καλη μου Ναϊδα, μιλας παντοτε απο την ψυχουλα σου και ειναι τοσο ωραιο αυτο!! Το πιο δυσκολο πραγμα στον κοσμο ειναι ν'αφησεις καποιον να φυγει μακρια σου. Αλλα τοτε ειναι που μεγαλωνουμε, που κοιταζουμε μεσα στην δικια μας ψυχη και γινομαστε δυνατοτερες. Και τοτε γλυκεια μου δυο πραγματα γινονται, η επιστρεφει, η ερχεται στην ζωη σου κατι πολυ καλυτερο. Φιλια.
λακη μου ειναι ακριβως οπως το λες και σιγουρα δεν τελειωνει...τα παραμυθια μου δεν τελειωνουν ποτε!
πολλα νεραιδενια φιλακια!
πνευμα μου συμφωνω...καμια φυγη δεν ειναι ευκολη...καμια...
και θελει δυναμη μεγαλη για να φυγεις απο κατι η' καποιον που αγαπας μα...
οπως ειπες κανεις δεν ξερει...
πολλα νεραιδενια φιλια καλε μου!
cassiel γλυκια μου αν δεν εγραφα απο την ψυχη μου δεν θα ειχα λογο να γραφω πραγματικα...
εχεις απολυτο δικιο καλη μου σε οσα λες...
μεσα απο τις δυσκολιες και τα ασχημα γινομαστε ισως καλυτεροι και σιγουρα η φυγη απο καποιον που αγαπας ειναι απο τα πιο δυσκολα πραγματα...τωρα για τα υπολοιπα δεν ξερω να σου απαντησω...οχι ακομα παντως!
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια!
πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!
Συνεχίζεις με φυγές και με σταθμούς και σε αυτήν την ανάρτηση. Και είναι περίεργη η φάση της ζωής μου τώρα, καθώς σχετίζεται με φυγές και σταθμούς, που δεν μπορώ να μην συμφωνήσω μαζί σου! Απλά στην ιδέα και μόνο μιας επικείμενης φυγής βουρκώνω! Το ξέρω ότι δεν αντέχω τους αποχωρισμούς, μακάρι να ήταν πιο απλά τα πράγματα! Αλλά και ποιος τους αντέχει?
καλό σου βράδυ!
aggelika μου ακου με...
καθε αποχωρισμος ειναι δυσκολος...ειτε θα ξαναυπαρξει συναντηση ειτε οχι...
ξερω πως ειναι να αποχωριζεσαι καποιον που αγαπας...
μη βουρκωνεις αδικα...οχι πριν υπαρξει λογος...εγω εφυγα γιατι αγαπησα πολυ και ενιωσα πως δεν αγαπιεμαι τοσο...εφυγα γιατι μου "ζητηθηκε"κατα καποιον τροπο...εφυγα γιατι δεν ηθελα να πονεσω κανεναν...προτιμω να ποναω εγω...
μη κλαις καλη μου χωρις λογο...οι αποχωρισμοι ειναι διαφορετικοι σε καθε περιπτωση...
κανεις δεν τους αντεχει αλλα σκεψου πως μπορει να ειναι και καλοι καμια φορα...!
πολλα νεραιδενια φιλακια κι ευχομαι οι αποχωρισμοι σου να γινουν συναντηση και παλι!
Φυγες.. Στοιχειωμενες φυγες.. Τη στιγμη που συμβαινουν φοβασαι.Διαρκουν λιγο πρακτικα, θεωρητικα μια φυγη στοιχιζει πολλα, χρονο και συναισθηματα. Αλλα ειναι περασμα κι αυτες... Περασμα σε κατι αλλο...!
Φιλια πολλα ναιαδα μου!
Δεν ξέρω τί θα κάνεις με το κλειδί αλλά το παραμύθι δεν τελειώνει.
πρωτοπλαστη μου τη στιγμη που συμβαινουν τρεμεις...ο χρονος ειναι ατελειωτος και ειναι ανεκτιμητη η αξια τους σε συναισθηματα...
ομως ειναι ολα μεσα στο προγραμμα και καμια φορα δεν γινεται αλλιως...
πολλα νεραιδενια φιλακια!
albus μου δεν ξερεις ποσο που αρεσε η απαντηση σου...!
δυο γραμμες αλλα λενε τοσα πολλα...
σε ευχαριστω!
νεραιδενια φιλακια καλε μου!
Δημοσίευση σχολίου