Και πες μου αν θυμασαι τιποτα ομορφοτερο απο τις ανασες μας...
να μπλεκονται στον ιδιο ρυθμο...
απο δυο ονειρα που ενωνονται σε ενα σε μια αποκοιμισμενη αγκαλια...
δεν μπορω να θυμηθω πιο ομορφα συναισθηματα...
πιο ολοκληρωμενες στιγμες...
δεν ξερω αν τουτα τα ονειρα που κανω τωρα ξυπνια θα ηταν το ιδιο ομορφα
αν καποια μαγικη δυναμη τα πραγματοποιουσε...
ισως σκεφτομαι ολη τους η ομορφια να μενει στο ανικανοποιητο...
κι ομως εγω ορκιζομαι στα αστερια που πολυ παρεα κανουμε τις νυχτες...
πως ενα βραδυ μια κρυμμενη φωνη μου ψιθυρισε πως ειμαι τοσο τυχερη...
πως η ζωη μου θα γεμισει απο ευτυχια...
χρονια μετα αναρωτηθηκα...
να ηταν και καποιος αλλος εκει στα σκοταδια...;
σ'εκεινον αραγε να μιλουσε η κρυμμενη φωνη...;
μη βλαστημας αχαριστη ειπε καποιος...
ξερεις πολλους να τους μιλαει η νυχτα...;
μα εμενα συνεχιζουν να θολωνουν τα τζαμια μου απο χρονια οι ιδιοι αναστεναγμοι...
υστερα θυμαμαι τα παιδικα μου χρονια και ζωγραφιζω επανω τους σχεδια...
καποτε μαλιστα εφτιαξα μια ολοκληρη ιστορια εκει πανω...
οταν ειδα να σβηνεται καθως εφευγε η θαμπαδα απο το τζαμι...
τραβηχτηκα πισω και εκλαιγα με λυγμους...
ετσι εζησα και μεχρι τωρα τη ζωη μου...σε θολους οριζοντες...
ψαχνωντας παντα για ενα καθαρο τοπιο που ακομα δεν βρηκα...
κι οταν καμια φορα εβρισκα λιγο ηλιο και καθομουν να ξαποστασω,
η ομιχλη με ακολουθουσε και σκεπαζε τις επιθυμιες μου μεχρι που χανοντουσταν...
στην απογνωση μου καθε νυχτα σκαρφαλωνα στα καγκελα...
κι ετοιμαζομουν να πεταξω...
τοτε τα στοργικα χερια της μητερας μου με τραβουσαν πισω...
μου χαμογελουσε με κατανοηση...με εβαζε στο κρεββατι...παντα με σκεπαζε μη κρυωσω...
ενα παραμυθι ακογουταν απο μακρια και σε λιγο ημουν ελευθερη στα ονειρα μου...
ακομα...
καθε βραδυ σκαρφαλωνω στα καγκελα κι ετοιμαζομαι να πεταξω...
τωρα μενω σε αλλο σπιτι και τα χερια της μητερας μου δεν ειναι εκει να με τραβηξουν πισω...
για να μην τη λυπησω ομως...κατεβαινω μονη μου...πηγαινω στο κρεββατι μου...
μενω ξεσκεπαστη και κρυωνω...χωρις παραμυθι να με νανουρισει...
και βυθιζομαι στην ονειρικη μου ελευθερια...
μεχρι να ξημερωσει αλλη μια ατελειωτη νυχτα...
Υ.Γ το τραγουδι αυτη τη φορα θα το αφιερωσω σε μενα...
επειδη ετσι θελω...
να μπλεκονται στον ιδιο ρυθμο...
απο δυο ονειρα που ενωνονται σε ενα σε μια αποκοιμισμενη αγκαλια...
δεν μπορω να θυμηθω πιο ομορφα συναισθηματα...
πιο ολοκληρωμενες στιγμες...
δεν ξερω αν τουτα τα ονειρα που κανω τωρα ξυπνια θα ηταν το ιδιο ομορφα
αν καποια μαγικη δυναμη τα πραγματοποιουσε...
ισως σκεφτομαι ολη τους η ομορφια να μενει στο ανικανοποιητο...
κι ομως εγω ορκιζομαι στα αστερια που πολυ παρεα κανουμε τις νυχτες...
πως ενα βραδυ μια κρυμμενη φωνη μου ψιθυρισε πως ειμαι τοσο τυχερη...
πως η ζωη μου θα γεμισει απο ευτυχια...
χρονια μετα αναρωτηθηκα...
να ηταν και καποιος αλλος εκει στα σκοταδια...;
σ'εκεινον αραγε να μιλουσε η κρυμμενη φωνη...;
μη βλαστημας αχαριστη ειπε καποιος...
ξερεις πολλους να τους μιλαει η νυχτα...;
μα εμενα συνεχιζουν να θολωνουν τα τζαμια μου απο χρονια οι ιδιοι αναστεναγμοι...
υστερα θυμαμαι τα παιδικα μου χρονια και ζωγραφιζω επανω τους σχεδια...
καποτε μαλιστα εφτιαξα μια ολοκληρη ιστορια εκει πανω...
οταν ειδα να σβηνεται καθως εφευγε η θαμπαδα απο το τζαμι...
τραβηχτηκα πισω και εκλαιγα με λυγμους...
ετσι εζησα και μεχρι τωρα τη ζωη μου...σε θολους οριζοντες...
ψαχνωντας παντα για ενα καθαρο τοπιο που ακομα δεν βρηκα...
κι οταν καμια φορα εβρισκα λιγο ηλιο και καθομουν να ξαποστασω,
η ομιχλη με ακολουθουσε και σκεπαζε τις επιθυμιες μου μεχρι που χανοντουσταν...
στην απογνωση μου καθε νυχτα σκαρφαλωνα στα καγκελα...
κι ετοιμαζομουν να πεταξω...
τοτε τα στοργικα χερια της μητερας μου με τραβουσαν πισω...
μου χαμογελουσε με κατανοηση...με εβαζε στο κρεββατι...παντα με σκεπαζε μη κρυωσω...
ενα παραμυθι ακογουταν απο μακρια και σε λιγο ημουν ελευθερη στα ονειρα μου...
ακομα...
καθε βραδυ σκαρφαλωνω στα καγκελα κι ετοιμαζομαι να πεταξω...
τωρα μενω σε αλλο σπιτι και τα χερια της μητερας μου δεν ειναι εκει να με τραβηξουν πισω...
για να μην τη λυπησω ομως...κατεβαινω μονη μου...πηγαινω στο κρεββατι μου...
μενω ξεσκεπαστη και κρυωνω...χωρις παραμυθι να με νανουρισει...
και βυθιζομαι στην ονειρικη μου ελευθερια...
μεχρι να ξημερωσει αλλη μια ατελειωτη νυχτα...
Υ.Γ το τραγουδι αυτη τη φορα θα το αφιερωσω σε μενα...
επειδη ετσι θελω...
44 σχόλια:
είμαι εδώ τόση ώρα. έβαλα και πάλι το τραγούδι να το ακούσω (τι υπέροχο κομμάτι). σκεφτόμουν ώρα. κάτι να γράψω. να σου πω. ώσπου άκουσα ώσπου γέρασα μ@λ@κ@. σκαρφάλωσα στα κάγκελα. και ετοιμάστηκα να πετάξω. και πέταξα. πάνω από την πόλη.
κάποιες φορές το χάραμα πετώ πάνω από την πόλη. η ανάσα γίνεται ευχή ψηλά από την πόλη
πήγα στο κρεβάτι μου. ξεσκέπαστος. μα δεν κρύωνα. με την ανάσα. και την ευχή. την αγκαλιά. και το φιλί. που αφήνω στο κρεβάτι σου.
Γίνομαι η κακιά μάγισσα από την Χιονάτη
για να μου λένε ότι δεν θα επιστρέψεις ποτέ όπως αυτή!Κουράστηκα να πιστεύω στο παραμύθι,ετσι κι αλλιώς έφυγες!
Καληνύχτα Πλάσμα του δάσους...
μέχρι να ξημερώσει η επόμενη νύχτα που δεν θα ενοχλεί η ομίχλη. και να υπάρχει κάποιος που να ζεσταίνει.μέχρι τότε όσα τραγούδια θες
Να έρθω το βράδυ να σε σκεπάσω και να σου πω ένα παραμύθι. Ξέρεις θα μιλάει για μια νεράιδα που ένας δράκος τη φυλάκισε και δε μπορεί να φύγει. Την έκαψε με την ανάσα του κι έγιναν πληγές. Και βάζει πάνω στις πληγές όνειρα κι αναμνήσεις..μα κείνες δε γιάνουν. Και έρχεται κάθε βράδυ ο ιππότης μα εκείνη αποκαμωμένη κοιμάται. Το πρωί το ανθάκι που βρήσκει στο μαξιλάρι της είναι το φιλί που αφήνει ο ιππότης. Ένα βράδυ όμως που θα μείνει ξύπνια και θα τον δει δε θα τον γνωρίσει και θα τρομάξει. Γιατί ο ιππότης κάθε βράδυ περνάει από τις φωτιές του δράκου και καίγεται σιγά σιγά για να αφήσει ένα φιλί.
Θα έρθω να στην πω από κοντά αυτή την ιστορία.
Σ αγαπώ μην το ξεχνάς.
Καλημέρα.
Δυο χέρια θα είναι εκεί,
Θα έρθουν θα δεις…
Να σε τραβούν να κατέβεις από τα κάγκελα.
Γλυκά θα σε οδηγούν στο κρεβάτι,
Θα χαϊδεύουν τα μαλλιά σου και θα σου ψιθυρίζουν παραμύθια
Μέχρι να κοιμηθείς…
Τα παραμύθια όμως θα είναι τα όνειρα σας,
Όσα μαζί θα αγγίξετε και θα δημιουργήσετε.
Δυο καρδιές σε μια,
Δυο χέρια σφιχτά θα κρατούνται και μαζί θα βαδίζουν…
Γιατί τα τζάμια σου καλή μου θα έχουν πάψει από καιρό να θολώνουν !!!!
Φιλί γλυκό!
To όνειρο πάντα θα μείνει όνειρο όταν πραγματοποιείται χάνει την ομορφιά του...
Και το παραμύθι πάντα παραμύθι που θα ζεστένει τις καρδιές...
Και τα δύο αναγκαία στην καθημερινότητα μας...
Και ο πρίγκηπας; Μπορεί να ρθει από το όνειρο καβάλα πάνω σε ένα παραμύθι...
Μεγάλη Καλημέρα
Να κοιμηθούμε αγκαλιά,να μπερδευτούν τα όνειρα μας...
καλά άκουσες,για σένα το είπε,θα γεμίσεις ευτυχία.
Γιατί? Μα γιατί έτσι θέλεις φυσικά!
Ακούς μικρή μου μοίρα?
Εσύ τρυφερή μου τύχη?
Ακούω να λέτε!:)
Φιλιά
μέσα σε όνειρο βρίσκεσαι πάλι... ένας κόσμος φτιάχνεται στα πόδια σου... ένα παραμύθι στολίζει το κορμί σου...
νιώσε... άκου... η ομίχλη σε λίγο θα φύγει μακριά...
άκου... πάλι και πάλι...
καλησπέρα
Και πες μου αν θυμασαι τιποτα ομορφοτερο απο τις ανασες μας...
Μπα!
Και δεν υπάρχει πιο όμορφο .
Και πιο αληθινό .
Από το να ανασαίνεις μέσα από τον άλλο.
Όλα θα ρθουν ...
Όλα θα τα ζήσεις .
Αυτά που σου αρμόζουν .
Και αυτά που δεν !
Θάρρος να έχεις .:)
Και όλα φαίνονται μέσα στο βλέμμα που ατενίζει τον ορίζοντα .:)
και να πετάξεις, δεν θα πέσεις...
το ξέρεις...
...το ξέρω...
εκεί έξω υπάρχουν ανάσες. κάποια ψάχνει και τη δική σου...
φιλιά βρόχινα μάτια μου...
Τα παραμυθια εχουν καλο τελος οταν τα πιστευεις...ειπε καποτε μια φιλη αγαπημενη και τα θαυματα γινονται οταν πιστευεις...
Κι εμεις ψυχουλα μου ευαισθητη καρδια μου ακομα πιστευουμε...
Σ αγαπω πολυ
Κάθε βράδυ οι ίδιες ανάσες
τυλίγονται
κι ύστερα χάνονται
πηδούν απ' τ' ανοιχτά παράθυρα
γίνονται ένα με το φως
που παίρνει να χαράζει
υγρές στάλλες
πάνω σε νοτισμένα λουλούδια.
Το παραμύθι δεν τέλειωσε
σαν βραδυάσει
θα τυλιχθούμε ξανά
λίγο πριν τη βέβαιη πτώση μας.
Καλό βράδυ καλή μου.
"η ανασα γινεται ευχη ψηλα απο την πολη..."
σκεφτοσουν τι να γραψεις και τελικα μου αφησες ενα υπεροχο σχολιο σαν παραμυθι...σαν ευχη απο εκεινες που ανεβαινουν ψηλα και μας φωτιζουν τα σκοταδια...
σε ευχαριστω basnia μου!
μεγαλο νεραιδενιο φιλι!!!
βουλα μου ξερω πως ειναι να κουραζεσαι...
ξερω πως ειναι να σταματας να πιστευεις στα παραμυθια...
μα θα σου πω πως καμια φορα οι πριγκιπες φευγουν...τους διωχνουν αυτες οι κακιες μαγισσες...ομως τα μαγεια λυνονται στο τελος και ο πριγκιπας επιστρεφει στην αγκαλια της αγαπημενης του...
μην σταματας να πιστευεις...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
tovene μεχρι τοτε...
τραγουδια και ποιηματα...και ανασες και ευχες...
μεχρι αλλη μια νυχτα να περασει...
και να φτασει καποτε εκεινη η αλλιωτικη που προσμενουμε...
νεραιδενια φιλακια!!!
φιλεναδα jackouli τι ομορφο παραμυθι που εφτιαξες εδω...;
θα μου το πεις απο κοντα αυριο...;
θα ξαπλωσω στα ποδια σου και εσυ θα μου το ψιθυριζεις κι αν αποκοιμηθω κι ερθει ο πριγκιπας μου πες του να μη φυγει να περιμενει να τον φιλησω κι εγω...τοτε θα λυθουν τα μαγεια και ο δρακος θα εξαφανιστει...
ουτε φωτιες πια ουτε πληγες...
πες του να με περιμενει...
σε περιμενω φιλεναδα...
αυριο...
απο κοντα...
σε φιλω και σ'αγαπω πολυ!!!
αναστασια μου γλυκια...
θα παψουν να θολωνουν...
ποτε...;
αυτο περιμενω...
εκεινο το χαδι που θα σταματησει τα δακρυα...που θα με σκεπασει κι αλλο πια δεν θα θελω να πεταξω...
σε φιλω πολυ γλυκια μου!!!
odipore μου κι ομως ειναι κατι ονειρα που οταν πραγματοποιηθουν γινονται τα καλυτερα παραμυθια...
ξερεις απο εκεινα που ερχεται ο πριγκιπας πανω τους και ζεσταινει την καρδια της πριγκιπισας...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
κωνσταντινε μου...
ελπιζω να ακουνε...
επειδη τους μιλαω...
επειδη τους χαμογελαω...
επειδη το εχω αναγκη...
επειδη ετσι θελω...
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκιε μου!!!
προφητη μου ποτε δεν επαψα να ζω μεσα στο ονειρο...
ποτε δεν αποχωριστηκα το παραμυθι...
πως θα μπορουσα αλλωστε αλλιως να ζησω...;
ακουω...περιμενω...προσμενω...
νεραιδενια φιλακια!!!
ναδα μου...
ξερεις ποσο σημαντικο ειναι να ανασαινεις μεσα απο τον αλλο...
κι αλλη ζωη πιοτερο γλυκια δεν παιρνεις...
θαρρος εχω...
και υπομονη...
και επιμονη...
κι ατενιζω τον οριζοντα...
τι λες θα φανει...;
νεραιδενια φιλακια!!!
νεραιδα μου...
πως να πεσω...;
βλεπεις ειναι κι αυτα τα φτερα στην πλατη μου...
που ειναι η ανασα μου...;
αν τη δεις κανα βραδυ εκει που πετας κι εσυ πες της την χρειαζομαι...
λιγη ζωη ακομα να μου δωσει...
νεραιδενια φιλακια ομορφη βροχερη μου!!!
φεγγαρολουστη αγαπημενη μου φιλη...
ακομα πιστευουμε κι εχουμε η μια να θυμιζει στην αλλη οταν καμια φορα φοβομαστε πως ακομα υπαρχει ελπιδα...
σε ευχαριστω που υπαρχεις...!
σ'αγαπω παρα πολυ!!!
σοφια μου...
το παραμυθι δεν τελειωσε...
ποτε δεν τελειωνει...
οσο υπαρχουν νυχτες...
οσο υπαρχουν ψυχες που τριγυρνουν τις νυχτες...
και η πτωση ας ερθει...
αρκει πρωτα να εχουμε πεταξει ψηλα...
ολα φανταζουν αλλιως απο εκει ψηλα...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
άκου αυτό,αφιερωμένο...
Φιλιά πολλά
μη λυπασαι για τα ονειρα που δεν εζησες,μη κλαις για την ανταποδοση που δεν πηρες..πιστεψε στις ωραιες στιγμες,φυλαξε τες καλα κατω απο το μαξιλαρι σου..κλειδωσε το παραμυθι σου στο ντουλαπι του μυαλου σου και μη φοβασαι τις κρυες νυχτες..παντα θα υπαρχει μια φωνη,μια ανασα που θα σε κραταει ζεστη.
anima ταξιδιαρα μου...
σε ευχαριστω τοοοοσο πολυ!!!
πολυ ομορφο κομματι...
"θελω εναν κοσμο πιο απλο να μας ενωνει..."
ευχαριστω...:)))
νεραιδενιο φιλι για σενα!!!
#lockheart# γλυκια μου κι αν κλαιω παλι θα χαμογελω...
κι οταν κοιμαμαι παντα θα εχω ενα παραμυθι να ερχεται στα ονειρα μου...
κι αν πεθαινω παντα θα ξαναζω...
απο μια κρυφη φωνη να μου φωναζει ψιθυριστα πως...αν και μακρια ειναι κοντα μου...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
ΝΑΪΔΑ,
Πρώτη μου φορά εδώ …
Ένα στιχάκι μου φτωχό και ταπεινό ….
Πικρός καημός
Οι πληγές που δεν κλείνουν
Στη καρδιά μου γραμμές
Που απότομα σβήνουν
Ότι αγάπησα
Πάντα το έχανα
Όσα κι αν έδωσα
Ποτέ δεν έφτασαν
Μα δεν πειράζει .... που το δάκρυ πάλι κύλησε
Τι κι αν ματώνει η ψυχή μου και λυγίζω
Δεν με τρομάζει … που ο πόνος με πλημμύρισε
Αύριο πάλι σ’ ένα θαύμα θα ελπίζω
Πάντα να ελπίζεις .. και πάντα να γράφεις τέτοια μαγικά κείμενα. Θα ξανάρθω !!
Kαλύτερα να θολώνουν τα τζάμια σου οι ίδιοι αναστεναγμοί, παρά καθόλου αναστεναμοί..
Φιλια Ναϊαδουλα μου :)
μερικά όνειρα μάλλον δεν πρέπει να πραγματοποιούνται. Τα έχουμε πλάσει τόσο ωραία με την φαντασία μας που μάλλον θα ήταν καλύτερα να έμεναν εκεί. Αν έπαιρναν πραγματική υπόσταση θα έχαναν την μαγεία τους, θα ήταν ξένα.. Πονάει, αλλά πάντα έτσι γίνεται με τα πιο τρελά όνειρα.
φιλιά, νεράιδα..
μεταλλαγμενε καλωσορισες στα παραμυθια μου!
ωραια η φωτογραφια σου!!!
παντα μου αρεσε ο δρακουλας και η οικογενεια ανταμς!!!
το στιχακι σου μονο φτωχο και ταπεινο δεν ειναι...
πανεμορφο και πολυ περιεκτικο το βρηκα!!!
σε ευχαριστω πολυ για τα ομορφα σου λογια!!!
παντα ευπροσδεκτος εδω!!!
νεραιδενια φιλια και νεραιδενιο καλοσωρισμα!!!
Μαρακι μου λες...;
κι ομως εχω ευχηθει πολλες φορες να μην υπηρχαν καθολου αναστεναγμοι κι ας μην εφτιαχνα εγω ιστοριες επανω στα θολωμενα τζαμια...
πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
aggelika μου ισως να εχεις και δικιο...
το εχω σκεφτει πολλες φορες...
στα ονειρα τα φτιαχνουμε ολα τοσο ιδανικα για εμας που η πραγματικοτητα ισως και να μας τα χαλουσε λιγο ακομα και αν πραγματοποιουνταν...
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
Ναιδα μου ολα τα ονειρα μας ειναι θολα...και ολοι παντα περιμενουμε να μας σκεπαση το βραδυ...ακομα και εαν μας σκεπαζη...
παραμύθια στις μεγάλες στιγμές σου, θάλεγα..
είναι μεγάλη η στιγμή που ονειρευόμαστε και
δεν σβήνει ακόμη κι όταν το όνειρο πλησιάζει την ζωή...
έρχεται πάλι μόλις η ζωή απομακρυνθεί απ' το όνειρο,...... και πάλι απ' την αρχή,
έτσι για παιχνίδι ζωής,
γι' αυτό είναι όμορφα!
φιλί!
Συγκινητικό πολύ!!!
Ντυμένο με όμορφες εικόνες!
Ναι, η ψυχή θέλει πάντα να πετά
να ονειρεύεται... ξέσκεπη μες το κρύο...
Μια αγκαλιά θα σου αφήσω απόψε
να σε ζεστάνει και θα σου ευχηθώ να βρεις αυτό που αξίζεις!!!
Πολλά νεραϊδοφιλάκια ****
Aυτά τα χέρια που θα σε σκεπάσουν ξανά...
θα έρθουν,
μα θα'ναι άλλου ανθρώπου.
Εκείνου που θα σου δώσει
μέσα από τη ζωή του και πάλι φως!
Θα έρθει, θα δεις,
γιατί η ζωή πάντα...
ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΚΑΤΙ!
Φιλί και Αγκαλιά
"Φέγγει στη νύχτα μέσα η ανάσα σου
και σελαγίζει πάνω στο κορμί μου.."
Καλησπέρα γλυκιά μου Ναϊάδα..
γρηγορη μου...οχι ολα τα ονειρα δεν ειναι θολα...δεν περιμενουν ολοι το βραδυ για να τους σκεπασει καποιοι ειναι αλλιως...καποτε ημασταν κι εμεις αλλιως...καποτε ισως ξαναγινουμε αλλιως...
νεραιδενια φιλακια!!!
anepidoti μου ειναι πραγματι μεγαλη η στιγμη του ονειρου και επωδυνη η πραγματικοτητα που δεν το αντεχει...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
Μαργαριτα μου γλυκια σε ευχαριστω παρα πολυ!!!
γλυκια και ζεστη η αγκαλια σου!!!
να σαι καλα κοριτσι μου!!!
πολλα νεραιδοφιλακια και απο μενα!!!
κιρκη μου μαγισσουλα μου,
η' που της χρωσταω εγω απο παλιες ζωες και μου τα ξεπληρωνει τωρα η' που πραγματικα μου χρωσταει παρα πολλα...
θα ερθει...
μα θελω τα ιδια χερια...εκεινα μου δωσαν φως,εκεινα σκοτεινιασαν το τοπιο εκεινα θελω να μου το ξαναδωσουν...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
τακη μου γλυκε...
φεγγει...ακομα και τωρα...
ας ειναι αχνο...ειναι καπου εκει και προσπαθω να το φτασω...
καλησπερα γλυκιε μου ποιητη!!!
Δημοσίευση σχολίου