Το σημερινο παραμυθι μπορει να μην ειναι ακριβως παραμυθι...
μπορει καποιοι να κλεινουν παντα αυτια και ματια σε αυτα τα παραμυθια...
μα εγω θα το διηγηθω για εκεινους που δεν θελουν να τα κλεινουν...
το σημερινο παραμυθι ειναι αφιερωμενο σε ενα παιδι...
τον Χρηστο...
θα ηθελα παρα πολυ να μπορει να το διαβασει...
θα ηθελα να του το δειξω μονο για να δω εκεινο το αληθινο χαμογελο του...
ο Χρηστος δεν ειναι ακριβως παιδι...
ειναι ενηλικας...ειναι 24 χρονων...
μα εχει καρδια μικρου παιδιου και συμπεριφορα αγγελου...
ειναι απο εκεινα τα παιδια που ο κοσμος λεει σπαστικα,προβληματικα,παιδια με ειδικες αναγκες...
εγω προτιμω να τα λεω παιδια με ιδιαιτερες ικανοτητες,χαρισματικα παιδια και πιο πολυ μου αρεσει να τα λεω αγγελους που ηρθαν στη γη...
τον Χρηστο τον γνωρισα στο καταστημα που εργαζομαι...
εμπαινε σκυφτος,δεν μιλουσε ποτε,ειχε μισανοιχτο το στομα του,περπατουσε βαρια,
διαλεγε αυτο που ηθελε το επαιρνε και εφευγε...
μετα απο λιγο ερχοταν η μητερα του με πληρωνε και ετρεχε να τον ακολουθησει...
Καποια μερα ηρθαν μαζι...
την ρωτησε τι εχει ακριβως κι εκεινη αρχισε να κλαιει και να μου εξιστορει την ιστορια τους...
ο Χρηστος εχει βαριας μορφης νοητικη υστερηση...απο 3 χρονων πηγαινε σε ειδικα σχολια μεχρι τα 15 του...μετα τον διωχνανε απο παντου γιατι δεν μπορουσαν λεει να κανουν τιποτα για ενα τετοιο παιδι...
ετσι απο τοτε τον εχουν αναλαβει αποκλειστικα οι γονεις του...
ο Χρηστος δεν μιλαει...μονο κραυγες βγαζει...ο Χρηστος συννενοειτε με χειρονομιες και με δικους του μοναδικους τροπους...
κανεις δεν ξερει τι ακριβως εχει στο μυαλο του και ποτε θελει κατι συγκεκριμενο...
ο Χρηστος αν δεν γινει αυτο ακριβως που θελει στο καταστημα που δουλευω...
βγαζει τα παπουτσια του και καθεται στο πατωμα...αλλες φορες ξαπλωνει κιολας...
πολλες φορες εχει μαζι του μια μπαλα και την πεταει με δυναμη στους τοιχους...
οι γονεις του Χρηστου κανουν τα παντα για να τον καταλαβουν και να τον βοηθησουν...
και πιστεψτε με καθε φορα κανουν τα παντα για να παρει αυτο ακριβως που θελει ο Χρηστος ακομα και αν αυτο σημαινει οτι θα φυγουν απο τη δουλεια τους,θα ξοδεψουν χρηματα που δεν εχουν και απεριοριστο χρονο που επισης δεν εχουν...
η μαμα του Χρηστου αναγκαστικα δουλευει μονο σε ωρες που ειναι καποιος αλλος μαζι του...
για να τον ακολουθει οπου πηγαινει...
χτυπησε ολες τις πορτες και ολες της ειπαν "λυπουμαστε πολυ αλλα δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα"
το μονο που ηθελαν ηταν καποιοι ειδικοι να βοηθησουν το παιδι τους να μαθει μερικα πραγματα που οι ιδιοι δεν μπορουσαν εκ των πραγματων να του μαθουν...
τα ειδικα ιδρυματα μαλλον δεν ειναι και τοσο ειδικα τελικα...
στο μοναδικο ιδρυμα που της ειπαν ναι την προλαβε ενας υπαλληλος στην εξοδο και της ειπε...
"μονο αν εισαι μανα δολοφονος φερε το παιδι σου εδω...εδω τα δενουνε,τα χτυπανε,τους δινουν πολλα φαρμακα και εντελει μια μερα πεθαινουν..."
-Δεν ξερω τι να κανω πια μου λεει...ολοι μου λενε κανε "κατι" και απελπιζομαι...ας μου πει καποιος ποιο ειναι αυτο το "κατι" να το κανω...
βλεπεις αυτο το παιδι μου...;εχω και ενα αλλο που δεν θελει να τον ξερει τον αδερφο της...
απο μικρη τον φροντιζει μεχρι τωρα...τωρα ειναι εφηβη θελει κι αυτη τη ζωη της μα ολη μας η ζωη περιστρεφεται γυρω απο τον Χρηστο...
Ο Χρηστος καποτε ειχε εναν φιλο στο ιδρυμα...τωρα που τον διωξανε απο εκει βλεπει την φωτογραφια του,την χαιδευει και κλαιει...
ο Χρηστος επαιζε με δυο διδυμα αγορια καποτε...τωρα δεν τον θελουνε και παει κατω απο το μπαλκονι τους και με τον τροπο του τα φωναζει...τοτε βγαινει η μαμα τους και τον διωχνει...
στον δρομο τον αποφευγουν,οταν ειναι στο καταστημα μου ολοι τον κοιτανε περιεργα και πολλοι μαλιστα φευγουν για να μην ειναι κοντα του...λες και εχει κατι κολλητικο και φοβουντε μη παθουν το ιδιο...
-Γεια σου Χρηστο του λεω καθε φορα που μπαινει...
φυσικα δεν μου απανταει ομως μου σκαει ενα χαμογελο που τα λεει ολα...
οταν αρχισαμε να εχουμε χαιρετουρες και χαμογελα συχνα ηρθε την επομενη με μια φωτογραφια του...
μου εδειχνε μια την φωτογραφια και μια τον εαυτο του θελοντας να μου εξηγησει πως ειναι αυτος...
του χαμογελουσα και του ελεγα εισαι πολυ ομορφος Χρηστο και αυτος χαμογελουσε τρεις φορες περισσοτερο...
μια μερα με φωναξε με τον τροπο του να βγω στον δρομο να μου δειξει τι μπορει να κανει...
φυσικα ηταν μια απλη κινηση ομως αυτος ηταν πολυ περηφανος...
μου δειχνει το κουρεμα του καθε φορα που παει στον κουρεα και οταν του ειπα τι καλος μπασκεμπολιστας που εισαι ηρθε τις τρεις επομενες μερες με την μπαλα αγκαλια...
Ο Χρηστος καθεται στο πατωμα...
ενας υπευθυνος λεει στη μαμα του πως αυτο δεν μπορει να συνεχιζεται...
η μαμα του λεει καταλαβαινω και σκυβει το κεφαλι...κυλαει ενα δακρυ...
εγω καθομαι μαζι του στο πατωμα του χαιδευω το χερι,του μιλαω και ας μην παιρνω απαντηση...
εκεινος σκυβει και απολαμβανει το χαδι ξανα και ξανα...
μετα κοιταω γυρω του και εχουν μαζευτει αγγελακια...παντα εκει διπλα του ηταν...
απλα εγω τα ειδα τωρα...
καμια φορα γεννιουνται και μερικα παιδια που δεν ειναι "κανονικα" οπως τα λενε...
αυτο δεν σημαινει πως αυτα τα παιδια εχουν λιγοτερη αναγκη απο αγαπη...
μαλλον περισσοτερη θα ελεγα...
δεν ειμαι ειδικη μα εξοργιζομαι που σε αυτον τον τοπο κανεις δεν μπορει να βοηθησει τον Χρηστο και τον καθε Χρηστο...
αλλη μια οικογενεια φιλων με ενα αγγελουδι μοναδικο και πανεμορφο αγωνιζετε για τα αυτονοητα που αξιζουν και χρειαζονται σε ενα παιδι...
δεν ειμαστε ειδικοι ολοι εμεις αλλα τουλαχιστον ας αναγνωρισουμε τον αγωνα που δινουν καποιοι γονεις που ενας τετοιος αγγελος μπηκε στη ζωη τους...και πιστεψτε με απο τα πολυ λιγα που ξερω ειναι ενας αγωνας πολυ δυσκολος και που κραταει μια ολοκληρη ζωη...
μα το κυριοτερο...
σε αυτα τα παιδια...
ενα χαδι...
ενα χαμογελο...
ενα νοημα αγαπης...
λιγο ενδιαφερον...
λιγο...πολυ λιγο χρονο απο τον χρονο μας και γι αυτα τα παιδια ειναι τοσο σημαντικο που τους φτιαχνει οχι την μερα αλλα μερες ολοκληρες...
λιγη αγαπη...ισως να μην ειναι τα χαριτωμενα μουτρακια που ολοι χαιρομαστε να βλεπουμε
αλλα ειναι κι αυτα παιδια...και οταν μεγαλωσουν παλι παιδια ειναι...και σιγουρα ποιο αγνα και καθαρα απο ολους εμας...
πολυ πολυ αγαπη...
την χρειαζονται και δεν μας κοστιζει τιποτα...
οταν ποτε συναντησετε ενα τετοιο χαμογελαστε του και θα με θυμηθειτε...
η ανταποκριση τους και η αγαλλιαση που θα νιωσετε στην καρδια σας θα σας φτιαξει την μερα...
αφιερωμενο στον Χρηστο και σε καθε Χρηστο...
μπορει καποιοι να κλεινουν παντα αυτια και ματια σε αυτα τα παραμυθια...
μα εγω θα το διηγηθω για εκεινους που δεν θελουν να τα κλεινουν...
το σημερινο παραμυθι ειναι αφιερωμενο σε ενα παιδι...
τον Χρηστο...
θα ηθελα παρα πολυ να μπορει να το διαβασει...
θα ηθελα να του το δειξω μονο για να δω εκεινο το αληθινο χαμογελο του...
ο Χρηστος δεν ειναι ακριβως παιδι...
ειναι ενηλικας...ειναι 24 χρονων...
μα εχει καρδια μικρου παιδιου και συμπεριφορα αγγελου...
ειναι απο εκεινα τα παιδια που ο κοσμος λεει σπαστικα,προβληματικα,παιδια με ειδικες αναγκες...
εγω προτιμω να τα λεω παιδια με ιδιαιτερες ικανοτητες,χαρισματικα παιδια και πιο πολυ μου αρεσει να τα λεω αγγελους που ηρθαν στη γη...
τον Χρηστο τον γνωρισα στο καταστημα που εργαζομαι...
εμπαινε σκυφτος,δεν μιλουσε ποτε,ειχε μισανοιχτο το στομα του,περπατουσε βαρια,
διαλεγε αυτο που ηθελε το επαιρνε και εφευγε...
μετα απο λιγο ερχοταν η μητερα του με πληρωνε και ετρεχε να τον ακολουθησει...
Καποια μερα ηρθαν μαζι...
την ρωτησε τι εχει ακριβως κι εκεινη αρχισε να κλαιει και να μου εξιστορει την ιστορια τους...
ο Χρηστος εχει βαριας μορφης νοητικη υστερηση...απο 3 χρονων πηγαινε σε ειδικα σχολια μεχρι τα 15 του...μετα τον διωχνανε απο παντου γιατι δεν μπορουσαν λεει να κανουν τιποτα για ενα τετοιο παιδι...
ετσι απο τοτε τον εχουν αναλαβει αποκλειστικα οι γονεις του...
ο Χρηστος δεν μιλαει...μονο κραυγες βγαζει...ο Χρηστος συννενοειτε με χειρονομιες και με δικους του μοναδικους τροπους...
κανεις δεν ξερει τι ακριβως εχει στο μυαλο του και ποτε θελει κατι συγκεκριμενο...
ο Χρηστος αν δεν γινει αυτο ακριβως που θελει στο καταστημα που δουλευω...
βγαζει τα παπουτσια του και καθεται στο πατωμα...αλλες φορες ξαπλωνει κιολας...
πολλες φορες εχει μαζι του μια μπαλα και την πεταει με δυναμη στους τοιχους...
οι γονεις του Χρηστου κανουν τα παντα για να τον καταλαβουν και να τον βοηθησουν...
και πιστεψτε με καθε φορα κανουν τα παντα για να παρει αυτο ακριβως που θελει ο Χρηστος ακομα και αν αυτο σημαινει οτι θα φυγουν απο τη δουλεια τους,θα ξοδεψουν χρηματα που δεν εχουν και απεριοριστο χρονο που επισης δεν εχουν...
η μαμα του Χρηστου αναγκαστικα δουλευει μονο σε ωρες που ειναι καποιος αλλος μαζι του...
για να τον ακολουθει οπου πηγαινει...
χτυπησε ολες τις πορτες και ολες της ειπαν "λυπουμαστε πολυ αλλα δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα"
το μονο που ηθελαν ηταν καποιοι ειδικοι να βοηθησουν το παιδι τους να μαθει μερικα πραγματα που οι ιδιοι δεν μπορουσαν εκ των πραγματων να του μαθουν...
τα ειδικα ιδρυματα μαλλον δεν ειναι και τοσο ειδικα τελικα...
στο μοναδικο ιδρυμα που της ειπαν ναι την προλαβε ενας υπαλληλος στην εξοδο και της ειπε...
"μονο αν εισαι μανα δολοφονος φερε το παιδι σου εδω...εδω τα δενουνε,τα χτυπανε,τους δινουν πολλα φαρμακα και εντελει μια μερα πεθαινουν..."
-Δεν ξερω τι να κανω πια μου λεει...ολοι μου λενε κανε "κατι" και απελπιζομαι...ας μου πει καποιος ποιο ειναι αυτο το "κατι" να το κανω...
βλεπεις αυτο το παιδι μου...;εχω και ενα αλλο που δεν θελει να τον ξερει τον αδερφο της...
απο μικρη τον φροντιζει μεχρι τωρα...τωρα ειναι εφηβη θελει κι αυτη τη ζωη της μα ολη μας η ζωη περιστρεφεται γυρω απο τον Χρηστο...
Ο Χρηστος καποτε ειχε εναν φιλο στο ιδρυμα...τωρα που τον διωξανε απο εκει βλεπει την φωτογραφια του,την χαιδευει και κλαιει...
ο Χρηστος επαιζε με δυο διδυμα αγορια καποτε...τωρα δεν τον θελουνε και παει κατω απο το μπαλκονι τους και με τον τροπο του τα φωναζει...τοτε βγαινει η μαμα τους και τον διωχνει...
στον δρομο τον αποφευγουν,οταν ειναι στο καταστημα μου ολοι τον κοιτανε περιεργα και πολλοι μαλιστα φευγουν για να μην ειναι κοντα του...λες και εχει κατι κολλητικο και φοβουντε μη παθουν το ιδιο...
-Γεια σου Χρηστο του λεω καθε φορα που μπαινει...
φυσικα δεν μου απανταει ομως μου σκαει ενα χαμογελο που τα λεει ολα...
οταν αρχισαμε να εχουμε χαιρετουρες και χαμογελα συχνα ηρθε την επομενη με μια φωτογραφια του...
μου εδειχνε μια την φωτογραφια και μια τον εαυτο του θελοντας να μου εξηγησει πως ειναι αυτος...
του χαμογελουσα και του ελεγα εισαι πολυ ομορφος Χρηστο και αυτος χαμογελουσε τρεις φορες περισσοτερο...
μια μερα με φωναξε με τον τροπο του να βγω στον δρομο να μου δειξει τι μπορει να κανει...
φυσικα ηταν μια απλη κινηση ομως αυτος ηταν πολυ περηφανος...
μου δειχνει το κουρεμα του καθε φορα που παει στον κουρεα και οταν του ειπα τι καλος μπασκεμπολιστας που εισαι ηρθε τις τρεις επομενες μερες με την μπαλα αγκαλια...
Ο Χρηστος καθεται στο πατωμα...
ενας υπευθυνος λεει στη μαμα του πως αυτο δεν μπορει να συνεχιζεται...
η μαμα του λεει καταλαβαινω και σκυβει το κεφαλι...κυλαει ενα δακρυ...
εγω καθομαι μαζι του στο πατωμα του χαιδευω το χερι,του μιλαω και ας μην παιρνω απαντηση...
εκεινος σκυβει και απολαμβανει το χαδι ξανα και ξανα...
μετα κοιταω γυρω του και εχουν μαζευτει αγγελακια...παντα εκει διπλα του ηταν...
απλα εγω τα ειδα τωρα...
καμια φορα γεννιουνται και μερικα παιδια που δεν ειναι "κανονικα" οπως τα λενε...
αυτο δεν σημαινει πως αυτα τα παιδια εχουν λιγοτερη αναγκη απο αγαπη...
μαλλον περισσοτερη θα ελεγα...
δεν ειμαι ειδικη μα εξοργιζομαι που σε αυτον τον τοπο κανεις δεν μπορει να βοηθησει τον Χρηστο και τον καθε Χρηστο...
αλλη μια οικογενεια φιλων με ενα αγγελουδι μοναδικο και πανεμορφο αγωνιζετε για τα αυτονοητα που αξιζουν και χρειαζονται σε ενα παιδι...
δεν ειμαστε ειδικοι ολοι εμεις αλλα τουλαχιστον ας αναγνωρισουμε τον αγωνα που δινουν καποιοι γονεις που ενας τετοιος αγγελος μπηκε στη ζωη τους...και πιστεψτε με απο τα πολυ λιγα που ξερω ειναι ενας αγωνας πολυ δυσκολος και που κραταει μια ολοκληρη ζωη...
μα το κυριοτερο...
σε αυτα τα παιδια...
ενα χαδι...
ενα χαμογελο...
ενα νοημα αγαπης...
λιγο ενδιαφερον...
λιγο...πολυ λιγο χρονο απο τον χρονο μας και γι αυτα τα παιδια ειναι τοσο σημαντικο που τους φτιαχνει οχι την μερα αλλα μερες ολοκληρες...
λιγη αγαπη...ισως να μην ειναι τα χαριτωμενα μουτρακια που ολοι χαιρομαστε να βλεπουμε
αλλα ειναι κι αυτα παιδια...και οταν μεγαλωσουν παλι παιδια ειναι...και σιγουρα ποιο αγνα και καθαρα απο ολους εμας...
πολυ πολυ αγαπη...
την χρειαζονται και δεν μας κοστιζει τιποτα...
οταν ποτε συναντησετε ενα τετοιο χαμογελαστε του και θα με θυμηθειτε...
η ανταποκριση τους και η αγαλλιαση που θα νιωσετε στην καρδια σας θα σας φτιαξει την μερα...
αφιερωμενο στον Χρηστο και σε καθε Χρηστο...
52 σχόλια:
αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά.
τι να συμπληρώσει κανείς σε αυτά που έγραψες. θέλει μεγαλείο ψυχής να μεγαλώνεις μία τέτοια ψυχή. με απίστευτα αποθέματα. τι άλλο να συμπληρώσει κανείς; μόνο να. δώστου ένα χαμόγελο παραπάνω όταν ξανάρθει. πες του από τα παιδιά εδώ.
Οι γονείς αυτών των παιδιών είναι σύγχρονοι ήρωες.
Σηκώνουν καθημερινά τον δικό τους σταυρό και ζουν τον Γολγοθά τους
Σ'ένα κόσμο που είναι πιο εύκολο να κλείνει τα αυτιά στο πρόβλημα από το να βοηθήσει.
Αυτά τα παιδιά που η ψυχή τους μένει πάντα αγνή και η καρδιά τους γεμίζει πόνο "απαιτούν" την μέγιστη συμπαράσταση και βοήθεια μας!!
ναι...ξέρω πολύ καλά αυτές τις ιστορίες. είναι καρφωμένες στα μάτια και στην ψυχή μου. είναι παιδιά που θέλουν αγάπη και καθαρό βλέμμα. θέλουν προσοχή και έγνοια. θέλουν αποδοχή...
η διαφορά είναι δικαίωμα και χρέος μας είναι να της απλώσουμε το χέρι...
φιλιά βρόχινα γλυκιά μου..
σήμερα δεν τα κατάφερες να πουλήσεις παραμύθια...
λίγη απ' την καρδιά σου πούλησες για τους Χρήστους..
τα λένε όλα οι από πάνω...τι να προσθέσω και πως θ' ακουστεί...πλεονασμός.
ένα χαμόγελο μπορούμε να δώσουμε και ευχές για κουράγια στους δικούς τους ανθρώπους
και μια ευχή να ξεκουμπιστεί αυτό το κράτος που μόνο βατοπέδια και ομόλογα αναπαράγει...
αυτά!
Σε τιμα αυτη σου η εγγραφή
οπως τιμα τον Χρήστο και καθε Χρήστο
Και γω τα λατρεύω αυτα τα παιδια γιατι ξερουν να μενουν παιδιά χωρις κακίες μεσα τους.
Και ευχομαι και σε σενα να μεινεις ετσι παντα
Δεν μπορώ να καταλάβω την βαρβαρότητα των ανθρώπων που δεν αναγνωρίζουν έστω και την ύπαρξη αυτών των «αγγέλων». Και ενδεικτικό είναι ότι ελάχιστοι θα είχαν την ευαισθησία σου Ναϊδα, να τα αποκαλέσουν «αγγέλους» και να συνδέσουν αγνότητα μ ’αυτά. Προσπαθώ να τους δικαιολογήσω αφού δεν έχει την παιδεία ο Έλληνας για να ευαισθητοποιηθεί. Εδώ που τα λέμε, δεν έχει καν τη παιδεία για να επιλέξει μια εξουσία που θα έφερνε καλύτερες μέρες στο τόπο μας … Όσο και να θέλω πάντως να τον δικαιολογήσω, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω την αναισθησία απέναντι σε μια τέτοια τραγωδία. Είναι άξιο απορίας ότι ο Χρήστος .. που είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες … χαμογελάει, κλαίει , και αντιδρά σε κάθε αναγνώριση της ύπαρξης του, όταν οι υπόλοιποι άνθρωποι της αφθονίας και του κορεσμού … δεν θέλουν να στρέψουν την ματιά τους πάνω του .. και να του χαμογελάσουν … έστω και μόνο ως αναγνώριση της τύχης τους .. που χαίρονται υγεία .. και για να στηρίξουν και λίγο τους ηρωικούς γονείς που τραβάνε τα πάνδεινα. Είμαστε πολύ πίσω δυστυχώς..
Τα παιδιά που καρτερούν
και που μετράνε άσττρα
γλυκιά μου Ναϊάδα..
Καλή σου μέρα//
δύσκολες καταστάσεις. δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί, αλλά μερικοί δεν αντέχουν να διαχειριστούν αυτά τα άτομα ή έχουν άγνοια και δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν.
η αγάπη είναι ο καλύτερος τρόπος. και να τους συμπεριφέρεσαι χωρίς να καταλαβαίνουν ότι τους λυπάσαι. γιατί το καταλαβαίνουν, όσο βαριά και να είναι η νοητική υστέρηση. έχουν γίνει πολλά βήματα τα τελευταία χρόνια στην ελλάδα στο κομμάτι της ειδικής αγωγής. χρειάζονται κι άλλα. και πιο πολύ από μας. τους υπόλοιπους. και κυρίως να μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει άτομα με ειδικές αναγκές. αρκεί ένα δευτερόλεπτο. ένα ατύχημα.
τα φιλιά μου. υπέροχη ανάρτηση, ανθρώπινη
Μ΄αυτή την εγγραφή μας έφερες δίπλα στον Χρήστο και σε κάθε Χρήστο που αποφεύγουμε να κοιτάξουμε από έναν ηλίθιο ρατσισμό.
Κι όμως! Μπορεί να έρθει στον καθέναν. Ένας άγγελος με κουτσουρεμένα φτερά που θα χρειάζεται περισσή φροντίδα και αγάπη.
Οπως παντα αγαπημενη μου δειχνεις για μια ακομα φορα την ευαισθητη ψυχουλα σου... Ναι ο Χρηστος κι ο καθε Χρηστος αξιζουν ολη την αγαπη του κοσμου γιατι η καρδια τους ειναι μονο αγαπη αγνη καθαρη αμολυντη....
Το ωραιότερο παραμύθι σου, νεραϊδένια..
Κι εγώ πιστεύω ότι αυτά τα παιδιά είναι επίγειοι άγγελοι γι αυτό κι έχουν πολύ καλύτερη επικοινωνία με τους αγγέλους από ότι εμείς...
γι αυτό κι εσύ που είσαι "νερϊδούλα" είχες τόσο καλή επικοινωνία με αυτό..
...πόσες φορές τα αγκαλιάσαμε;τους χαρίσαμε ένα χάδι;ένα χαμόγελο;
...επειδή το νιώσαμε αληθινά
...κι όχι απο οίκτο;...
μάλλον εμείς πρέπει να μας λυπόμαστε
με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...
Καληνύχτα σου
basnia καλε μου πραγματι θελει μεγαλειο ψυχης και τοσο μα τοσο υπομονη για να μεγαλωσεις ενα τετοιο ιδιαιτερο παιδι...
μα οτι κι αν πουμε εμεις και οσο και αν προσπαθουμε να το φανταστουμε ειμαστε παντα απεξω...
τουλαχιστον μια αναγνωριση...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
αναστασια μου γλυκια πραγματι ειναι ηρωες...
αν σκεφτεις ποσοι γονεις τα "παρατανε" αυτα τα παιδια σε ιδρυματα και κανουν πως δεν τα ειχαν ποτε εκεινοι που αποφασιζουν να τα μεγαλωσουν ειναι οχι αξιοι θαυμασμου αλλα πραγματικα υποδειγματα για ολους εμας...
οσο για αυτα τα παιδια πραγματικα πιστευω πως ειναι τοσο μοναδικα που αξιζουν οτι καλυτερο μπορουμε να τους δωσουμε...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
νεραιδα μου το ειπες τοσο ομορφα...
η διαφορα ειναι δικαιωμα...
και απο ποτε εμεις ειμαστε ειδικοι να στερουμε δικαιωματα...;
μακαρι ολοι να απλωσουμε ενα χερι σε αυτα τα παιδακια...
σε φιλω αγαπημενη βροχερη μου!!!
anepidoti εχεις πολυ δικιο...
ολα αυτα τα χρηματα και αλλα τοσα αν ειχαν επενδυθει στις αναγκες τις πραγματικες αυτος ο τοπος θα ηταν καλυτερος...
ειναι εξοργιστικο πραγματι ποσα θα μπορουσαν να αλλαξουν...
για τον χρηστο και καθε χρηστο...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
Μαρακι μου γλυκο σε ευχαριστω πολυ...
μα ειναι να μην τα εχεις αδυναμια...;
πιο καθαρο και αγνο βλεμμα απο το δικο τους δεν εχει...
πιο αθωα καρδια δεν υπαρχει...
ειναι πραγματικα μοναδικα πλασματα!
σε φιλω αγπημενη μου φιλη!!!
Μεταλλαγμενε μου...
δεν ειναι του τυπου μου αλλα οταν μπηκε καποιος κυριος λεφτας και υπερανω που εχει μαθει στα 7χρονα παιδια του οτι το καλυτερο χαρτονομισμα ειναι το μωβ,και εκανε ολοκληρο κυκλο για να μην περασει ουτε καν διπλα απο τον χρηστο μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι...
με τα χιλια ζορια συγκρατηθηκα για να μην του τα χωσω πολυ ασχημα...
πατερας δυο παιδιων με τετοια συμπεριφορα...προς ενα αλλο παιδι...ξερεις πιστευω πως καμια φορα αυτα τα παιδια πεφτουν στα χερια γονιων που μπορουνε να αντεξουνε...και που εχουν αμεριστη αγαπη μεσα τους να δωσουν...
τι αλλο να πω...;
οσο για την κοινωνια μας ας μην αρχισω καλυτερα...που σε ολοκληρη μεγαλη πολη κανενα απο τα ιδρυματα δεν δεχεται να αναλαβει τον χρηστο και ποσους ακομα χρηστους γιατι ειναι βαρια αρρωστος...και ουτε καν προσπαθουν...
ας σταματησω καλυτερα γιατι...
σε φιλω καλε μου!!!
τακη καλε μου καρτερουν μα δεν ερχεται κατι για αυτα...
οχι για ολα...
νεραιδενια φιλακια καλε μου ποιητη!!!
tovene καλε μου νομιζω πως οι τελευταιες σου λεξεις τα ειπαν ολα...
μια στιγμη αρκει για να αλλαξει πολλα και στη δικη μας ζωη...
δεν ξερω αν εχουν γινει βηματα...οσα μαθαινω απο φιλους μου ειναι πραγματικα αθλια...
ειναι πραγματικα εξοργιστικο να παλευεις για τα αυτονοητα και οταν μαλιστα πολλα θα μπορουσαν να ειναι διαφορετικα μα ζουμε σε μια χωρα που κλεινει αυτια και ματια για τετοια θεματα...
και ανοιγει τσεπες για αλλα τοσα διαφορετικα...
δεν πιστευω πως ειναι κακοι οι ανθρωποι αυτοι που αποφευγουν αυτα τα παιδια...ανοητοι,ρατσιστες και ανιδεοι ειναι...
αλλα καλυτερα να σταματησω...
αγαπη μονο χρειαζεται αλλα και αυτη τελικα σπανιζει πολυ στις μερες μας...
ανθρωπια...;αυτη παλι κοντευει να εξαφανιστει...
σε φιλω καλε μου!!!
pandora μου ναι σε ολους μας μπορει να τυχει αυτος ο αγγελος...
και μονο απεριοριστη αγαπη θα μας κανει να τον εχουμε διπλα μας μια ζωη...
μακαρι να ερθουμε ολοι πιο κοντα σε καθε Χρηστο που θα συναντησουμε...
αληθεια θα ειναι τοσο σημαντικο βημα για ολους μας...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
φεγγαρολουστη αγαπημενη μου φιλη,
εσυ αλλος ενας επιγειος αγγελος αλλα για διαφορετικους λογους ξερεις πολυ καλα να δινεις την μοναδικη σου αγαπη σε ολους κι ετσι ειμαι απολυτα σιγουρη πως ξερεις τι εννοω...
σε φιλω με ολη μου την αγαπη!!!
cristina μου σε ευχαριστω παρα πολυ!
να...ευχομαι αυτα τα παραμυθια να ηταν μονο παραμυθια...αλλα δυστηχως δεν ειναι...
αγγελοι πραγματικοι το πιστευω με ολη μου την καρδια...
αλλωστε ενα τετοιο παιδι τι αλλο θα μπορουσε να ειναι...;
σε φιλω νεραιδενια γλυκια μου!!!
anima μου εχεις δικιο...
αλλα ο οικτος δεν τους χρειαζεται...
μονο αγαπη τους χρειαζεται και ειλικρινα δεν ξερω πως μερικοι τα πλησιαζουν απο οικτο και οχι με την καρδια τους...
νιωθεις να σε τραβαει αυτη η αληθεια τους και δεν μπορεις να αντισταθεις στην καθαροτητα τους...
εγω ετσι νιωθω μαζι τους...και εχω συναντησει μερικα ακομα τετοια μοναδικα πλασματα λογο επαγγελματος...
και το λεω ανοιχτα εδω με καθε αληθεια...ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ!!!
νεραιδενια φιλακια ταξιδιαρα μου!!!
...πες μου, τι γίνεται με κείνα τα παιδιά??
Υπέροχο, λατρεμένο τραγούδι!
Τα "μη κανονικά" παιδιά λοιπόν, όπως ο Χρήστος,έχουν ένα πλεονέκτημα που δεν το βλέπει κανείς μας.. μένουν για πάντα παιδιά! Τόσο το χειρότερο για μας που παλεύουμε συνεχώς να δείχνουμε μεγαλύτεροι.
Το αγοράζω εγώ το σημερινό σου παραμύθι νεράιδα! Με συγκίνησε.. πραγματικά!
Γνωρίζω κι εγώ ένα "Χρήστο" και μια "Χριστίνα." Χαμογελούν πολύ, αλλά η δεύτερη πού και πού συννεφιάζει. Είναι και πολύ διαφορετικοί. Έτσι είν' η ζωή. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δίνουμε λίγη αγάπη. Μέρα καλή
Αυτά τα παιδιά δεν είναι και τόσο ιδιαίτερα. Μπορεί να έχουν κάποια προβλήματα, αλλά είναι σαν όλα τα άλλα. Δεν έχουν ανάγκη πολλά, αν τους φερόμαστε "κανονικά", όπως σε όλα τα παιδιά, θα λάβουμε τις ίδιες ακριβώς αντιδράσεις χαμόγελα και κάποιες φορές αγκαλιές.
Η μητέρα του παιδιού, περνά μεγάλες δυσκολίες. Δεν μπορεί να βρει βοήθεια πουθένα σ'αυτή τη χώρα. Ούτε στους συμπολίτες της αλλά ούτε στο κράτος.
Της κολλητής μου η αδερφή, έκανε πρακτική σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη.Υπήρχαν φορές που η Ρούλα ήταν στη δουλειά της και μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μας έλεγε "κλείστε, κλείστε, με κυνηγάνε τώρα και θα παω να κλειδωθώ στην αποθήκη". Αυτό συνέβαινε γιατί το προσωπικό ξεχνούσε/αμελούσε να δώσει τα φάρμακα στους ασθενείς....
Όσο για τα παιδιά αυτά, δεν είχαν καμιά ειδική πτέρυγα. Ζούσαν μαζί με όλους τους άλλους (ανθρώπους με βαριές ψυχασθένειες και βαριά προβλήματα υγείας) και αντιμετωπίζονταν όπως όλοι οι άλλοι...(και ο συνηθισμένος τρόπος ήταν ο "περιορισμός").
Αυτό που θέλω να πω είναι πως, καλύτερα είναι να μένουν στο σπίτι τους αυτά τα παιδιά, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Μόνο εκεί, δίπλα σε αγαπημένους ανθρώπους θα μπορέσουν να έχουν μια υποτυπώδη/ελάχιστη ποιότητα ζωής.
Αυτό που έχουμε να κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι, είναι αυτό που κάνεις εσύ Ναϊάδα... να δείχνουμε δηλαδή καλοσύνη και ανθρωπιά σε τέτοιες καταστάσεις. Μόνο κέρδος μπορεί να έχουμε απ'αυτό άλλωστε. Τι μεγαλύτερο κέρδος από ένα τεράστιο χαμόγελο?
ΥΓ.Σου εύχομαι να κερδίζεις καθημερινά τέτοια χαμόγελα
ΥΓ2. Πες στο αφεντικό σου χαιρετίσματα και ότι είναι μεγάλος μαλάκας! (από μια Λευκή πες, και θα καταλάβει :p)
Την καλημέρα μου
Πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή
η ιστορία σου!!!
Ένα παραμύθι της διπλανής πόρτας...
Μαθήματα Ζωής λοιπόν από ανθρώπους
που πραγματικά ξέρουν και αγωνίζονται!!!!
Να είσαι καλά γλυκιά μου φίλη
καλό σ/κ και πολλά φιλιά ***
Αυτή η ιστορία Ναιάδα μου χρίζει δημοσιότητας.
Θα μου πεις τώρα μια ταλαιπωρημένη μάνα τι μπορεί να κάνει για αυτό αλλά υπάρχουν και άτομα στα ΜΜΕ που θα χρησιμοποιούσαν πρόθυμα αυτή την ιστορία για όφελος τους(τηλεθέαση δηλαδή και συγκίνηση )αλλά ταυτόχρονα θα βρισκόταν και λύση στον καημό της και ο Χρηστάκης θα είχε άλλη μεταχείριση.
Και,αν ο Χρήστος γινόταν πρόσωπο της ημέρας κανείς δεν θα τολμούσε να τον πειράξει γιατί αυτό θα σήμαινε ταυτόχρονα συκοφαντία για αυτούς.
Αν τη ξαναδείς πρότεινε της το αλλά μέχρι εκεί νομίζω μπορείς να επέμβεις .
Καλό σαββατοκύριακο στη συννεφιασμένη μας Σαλονίκη :)
Aggelika μου χαρισμενο σε σενα και σε οποιον θελει να το διαβασει και να δωσει οτι μπορει σε αυτα τα παιδια που μενουν παντα παιδια!
το τραγουδι το λατρευω κι εγω οπως και οτιδηποτε απο τρυπες!
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
λακη μου ισως ποτε να μην συναντησουμε χρηστους και χριστινες μα αν συναντησουμε καποτε το ειπες κι εσυ λιγη αγαπη θελουν...οχι απο οικτο...αληθινη!!!
νεραιδενια φιλακια!!!
λευκη μου καταρχην καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
θα σου πω πως κι εγω λογο του επαγγελματος που διαλεξα να ακολουθησω εκανα πρακτικη στο ψυχιατρειο και σε πολλα μεγαλα νοσοκομεια...
η κατασταση ειναι ιδια και χειροτερη απο αυτη που σου περιεγραψε η φιλη σου...
οι συνθηκες ειναι αθλιες,οι γιατροι απουσιαζουν,το νοσηλευτικο προσωπικο επισης,ειδικοι δεν υπαρχουν πουθενα εκτος φυσικα και αν σκασεις πολλα πολλα χρηματα οποτε και ξαφνικα ολες οι συνθηκες αλλαζουν και γινονται ιδανικες...
φυσικα δυστηχως συνηθως αυτοι οι γονεις ξοδευουν απο την μικρη ηλικια του παιδιου τους τοσα πολλα χρηματα που δεν εχουν την δυνατοτητα να "Αγορασουν" τις ιδανικες συνθηκες και στην τελικη γιατι να τις αγορασουν οταν υποτιθεται πως υπαρχει δωρεαν υγεια και παιδεια...αλλα ολα ειναι "υποτιθεμενα" σε αυτη τη χωρα...
συμφωνω πως μονο οι γονεις μπορουν να αγαπησουν το παιδι τους οσο κανενας αλλος μα...
το παιδι χρειαζεται καθοδηγηση και εκμαθηση απο καποιους που υποτιθεται πως ειναι εξιδεικευμενοι με τετοιες καταστασεις και ακομα ακομα και οι ιδιοι οι γονεις μαθαινουν απο αυτους πως να φερονται και να μαθαινουν πραγματα στο παιδι...
ολα αυτα βεβαια υπο ιδανικες συνθηκες και σε εναν ιδανικο τοπο που δυστηχως δεν εχουμε...
καλη μου σε ευχαριστω πολυ!
νεραιδενια φιλια σε σενα!!!
Υ.Γ το υστερογραφο εληφθη;)
Μαργαριτα μου ναι της διπλανης πορτας...αληθεια και ποτε δεν ξερεις τι θα χτυπησει και την δικη μας πορτα...
ας μαθουμε να ειμαστε ανθρωποι τελικα σε αυτη τη ζωη...και ας παρουμε μαθηματα απο ολους εκεινους που καθημερινα ζουνε ενα τετοιο μαθημα!
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου και ενα καλο σκ και σε σενα!!!
κωνσταντινε μου και αν ηταν μονο αυτη η ιστορια που χριζει δημοσιοτητα...
να ξερες ποσες φορες το σκεφτηκα...
δεν ξερω πραγματικα αν εχει το κουραγιο μια τετοια μανα να το κανει αυτο αλλα και απο την αλλη επειδη στην Ελλαδα ζουμε δεν ξερω κατα ποσο θα αντιμετωπιζοταν ενα τετοιο θεμα με την διακριτηκοτητα και τον τροπο που αρμοζει ωστε να μην δημιουργουσε ενταση στον Χρηστο και καθε Χρηστο...
βλεπεις σιγουρα θα τους ενδιεφερε να συγκινησουν και να ανεβασουν θεαματικοτητες και στο βωμο αυτου δεν ξερω τι θα μπορουσαν να κανουν που θα εβλαπτε ενα τετοιο παιδι που ειναι ευαισθητο σε πολλα που εμεις δεν ξερουμε...
προσωπικη μου αποψη ειναι πως θα κερδιζαν ολοι αυτοι και θα εχανε η οικογενεια και ο χρηστος και το θεμα θα ξεχνιοταν φυσικα...
δεν ξερω...
νεραιδενιο φιλι απο τη Θεσσαλονικη μας που οντως ηταν συννεφιασμενη σημερα!!!
Ξέρω ακριβώς πώς είναι αυτά τα παιδιά. Κι όχι μόνο αυτά με τη νοητική στέρηση. Κάνεις λάθος όλοι ειδικοί είμαστε. Όλοι έχουμε προβλήματα. Απλώς σε κάποιους ανθρώπους είναι πιο εμφανή. Δε δέχομαι να τα αποκαλούν άτομα με ειδικές ανάγκες ή αναπηρίες. Είναι άνθρωποι. Κι όμως αντιμετωπίζονται απ' την κοινωνία σαν εκτρώματα. Με συγκίνησε πάρα πολύ το κείμενό σου. Χαίρομαι που βλέπεις τον άνθρωπο κι όχι το "περιτύλιγμά" του...
δε ξέρω τι θα μπορούσα να πω...
έχεις δίκιο, δεν υπάρχει κανένα ίδρυμα για να προσέξει παιδιά σαν το χρήστο...
και να υπάρχουν κάποια, αυτά τις περισσότερες φορές δε βοηθάνε..
καλησπέρα
tina μου γλυκια το περιτυλιγμα παντα το πεταμε στο τελος οσο ομορφο και περιποιημενο κι αν ειναι...
το απο μεσα παντα εχει σημασια...
ουτε κι εγω δεχομαι να τα αποκαλουν ετσι...
και σιγουρα ολοι εχουμε προβληματα μα πλεον το λεω και θα το λεω για μια ζωη τα προβληματα υγειας ειναι τα σημαντικα...ολα τα υπολοιπα περνανε...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
προφητη μου δεν χρειαζεται να πεις τιποτα σε μενα...το περασμα σου μου αρκει...
οταν συναντησεις εναν χρηστο σε εκεινον πες...
οτι καλο θελεις...
νεραιδενια φιλακια!!!
Nαϊδά μου είναι τόσο δυνατό και αληθινό το κείμενο σου που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αλόβητο...
Δυστυχώς φοβόμαστε την διαφορετικότητα και δεν έχουμε την υπομονή να δώσουμε την ενέργεια και την προσοχή που χρειάζεται...
Οι γονείς που πραγματικά "παλεύουν" για αυτή την επικοινωνία είναι πραγματικοί γονείς... τους παραδέχομαι... κα λυπάμε που υπάρχουν στιγμές που φαινόμαστε τόσο μα τόσο ανίκανοι...
Καλό ξημέρωμα
Σαν γονείς που έχουμε παιδί με ειδικές ανάγκες, σ'ευχαριστούμε γιά το πόστ σου και γιά αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη που δείχνεις στο Χρήστο και στον κάθε Χρήστο , που πίστεψέ μας , μπορεί τις περισσότερες φορές να μην δείχνουν το ΠΟΣΟ πολυ την απολαμβάνουν , και την θέλουν , αλλά σίγουρα την επιζητούν όπως και κάθε "τυπικός" άνθρωπος όπως εμείς.Ξέρεις πολύ καλά το Γολογοθά που ανεβαίνει ο "γαμπρούλης" σου και μαζί του και εμείς γιά όσο θα ζούμε και θα είμαστε πίσω του να τον βοηθάμε να τον ανεβαίνει. Εκ μέρους λοιπόν του Τεό, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ κι ένα γλυκό φιλί γιά την αγάπη σου.
Τα Συμπεθέρια
Φίλη...
Αυτά τα παιδιά...κι άλλα παιδιά...κι όλα τα παιδιά, κι όλοι εμείς...Αγαπήσαμε ποτέ άραγε; Αγαπηθήκαμε ποτέ;
...Γιατί υπάρχει πολύ δυστυχία στον κόσμο μας...Κι όπου υπάρχει δυστυχία, λείπει η Αγάπη...
Σε φιλώ πολύ πολύ
νεραΐδα
δεν έχω λόγια για αυτά τα παιδιά πραγματικά
τα ιδρύματα είναι εντελώς χάλια από όσο γνωρίζω στα περισσότερα (είδες; Δε λέω όλα μόνο από μια αίσθηση να προφυλάξω ... να προφυλάξω τι; Τον άνθρωπο από την αλήθεια ; ) τα δένουν τα χτυπάν και τα εγκαταλείπουν όμως έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτά τα παιδιά.
Ίσως γιατί όπως λες χρειάζονται περισσότερο αγάπη , και θα πρέπει να ψάξουμε να την βρούμε . που;
Μέσα μας θαρρώ , μέσα μας .
Ποσο αληθινο ειναι το παραμυθι σου ναιαδα μου...;
Ο ρατσισμος βιωνεται καθημερινα σε πολλους τομεις. Η αγαπη ειναι το αντιδοτο του.
Το χαμογελο τους εχει μεγαλη αξια, για εκεινους και για εμας...
Καλο μηνα γλυκια μου!
επειδη τυγχανει μεσω του αντικειμενου της δουλειας μου(σπουδαζω νοσηλευτικη) να εχω συναναστραφει με αυτα τα γλυκα αγγελουδια,θα σου πω πως μας καταλαβαινουν καλυτερα απο οτι εμεις,θελουν να τα ακουσουμε μεσω της δικης τους γλωσσας σωματος,να τα αγκαλιασουμε και να νιωσουν την αγαπη και τη στοργη μας.δε ζητανε τιποτα παραπανω..δεν ενοχλουν κανενα.δυστυχως οι ενηλικες καθως μεγαλωνουν ξεχνουν ν'αγαπανε..ξεχνουν πως υπηρξαν και αυτοι παιδια,ξεχνουν πως ολα τα παιδια ειναι του Θεου..ολα ανεξαιρετου!
odipore μου μπορει να ειμαι αφελης,μπορει χιλια δυο μα ακομα δεν μπορω να καταλαβω γιατι οι ανθρωποι να φοβομαστε τη διαφορετικοτητα...
δεν ειναι τιποτα μακρινο...ολα διπλα μας ειναι...και αυτα τα παιδια διπλα μας ειναι οπως ολα τα παιδια...
θα σου πω πως οταν εμπαινε ο Χρηστος στο μαγαζι θα μπορουσα να ασχοληθω με τις δουλειες μου,που ετσι κι αλλιως ειχα...θα μπορουσα να ασχοληθω με τα δικα μου προβληματα,που ετσι κι αλλιως τα εχω και γιατι να φορτωθω κι αλλο ενα...
μα προτιμησα να ασχοληθω με τον Χρηστο και τελικα το ευχαριστηθηκα ποιο πολυ απο οτιδηποτε αλλο θα εκανα...και οπως ειπα ο Χρηστος ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ...
αλλα ειναι πραγματικα τοσο σπουδαιο το συναισθημα και τοσο ομορφο που αξιζει και για εκεινον σιγουρα και για μενα!
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
gasbird family αγαπημενα μου συμπεθερια...
οταν εγραφα αυτο το παραμυθακι σκεφτομουν σιγουρα τον χρηστο μα και τον Τεο τον αγαπημενο μου!
ξερω πολυ πολυ καλα τον γολγοθα του Τεο και μαζι τον δικο σας και χιλιες φορες εχω πει οτι γονεις σαν εσας ειναι προς παραδειγματισμο ολων μας τα γιατι τα ξερετε και τα ξερω...
αυτο το ελαχιστο που λεω μεσα απο εδω ειναι πως πρεπει να σταματησει αυτος ο ρατσισμος προς αυτα τα παιδια...ολα τα παιδια που εχουν ιδιαιτερες ικανοτητες και ο γαμπρουλης μου σιγουρα εχει μας το εχει αποδειξει...
και τελικα λιγο αγαπη που ολοι μας χρειαζομαστε και πιστευω ολα αυτα τα παιδια ακομα πιο πολυ κι ας μην ξερουν να τη ζητανε οπως εχουμε μαθει...
στον Τεο μου ενα τεραστιο φιλι και μια αγκαλια μοναδικη μεχρι να του την κανω εγω!
και σε σας την αγαπη μου και κουραγιο σε ολα!!!
η συμπεθερα!!!
Υ.Γ να σημειωθει προς σε καθε ενδιαφερομενο πως τον Τεο,αυτο το υπεροχο αγγελουδι τον εχω κλεισει εγω για γαμπρο για την αγγενητη μου κορη!!!
αναρχες φλογες λιτσα μου καλη,
πολλες φορες αναρωτηθηκα αν η οποιαδηποτε μορφη αγαπης ειναι αληθινη και παντοτινη...
πιστευω πως η αγαπη μανας-παιδιου παιρνει τα πρωτεια και εκει δεν υπαρχει καμια αμφιβολια...
για τις αλλες μορφες αγαπης δεν ξερω ειλικρινα...ισως...ισως καποιες να ειναι αληθινες και να κρατανε μια ζωη...τουλαχιστον ετσι βλεπω εγω την αγαπη...
αλλα εστω λιγη ανθρωπια,οσο εχει μεινει μεσα μας ας την εκμεταλευτουμε σωστα...
σε φιλω πολυ καλη μου!!!
Ναδα μου ναι χαλια ειναι και ας το πω εγω ΟΛΑ...δεν εχω διαθεση να προφυλαξω κανεναν οπως κι εσυ αλλωστε απλα ετσι μαθαμε να λεμε...κι εγω το ειπα πολλες φορες ομως κανενα ιδρυμα,κανενας γιατρος και κανενα νοσοκομειο δεν με διεψευσε μεχρι τωρα...
και μολις καποιο απο ολα αυτα τα "ειδικα" ,που εχουν δοσει ορκο για τον ανθρωπο, βρεθει εγω πρωτη και καλυτερη θα βγω και θα πω συγνωμη εκανα λαθος...
αλλα δεν το βλεπω να ερχεται...
και μονο στην ιδεα οτι χτυπανε παιδια επειδη ειναι ανιδεοι,επειδη ζουμε σε αχρηστο κρατος που δεν ψαχνει να βρει πραγματικα ειδικους και ανθρωπους με αγαπη να δωσουνε οτι καλυτερο μπορουν σε αυτα τα παιδια εξοργιζομαι...
αλλα και τι με αυτο...;
παλι τιποτα δεν θα αλλαξει και αυτα τα παιδια και αυτοι οι γονεις θα αγωνιζονται για το δικαιωμα στη ζωη...
τοσο απλο και τοσο τραγικο...
νεραιδενια φιλια καλε μου!!!
Πρωτοπλαστη γλυκια μου ειναι περα για περα αληθινο...
ουτε το ονομα του παιδιου δεν αλλαξα...
ρατσισμος ναι...απιστευτος και αδικος...
και κατα τη δικη μου αποψη χωρις λογο...
καλο μηνα και σε σενα καλη μου!!!
#lockheart# κουκλιτσα συναδελφισσα λοιπον...!
μια απο τα ιδια...τα ειδα και τα εζησα και μαλιστα ειχα κανει μια αιτηση γιατι ζητουσαν εθελοντικη εργασια σε ενα τετοιο ιδρυμα αλλα τελικα δεν εκατσε...
ειναι απιστευτα αγγελουδια...και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν θα ξεχασω εναν μικρουλη που ηταν καθηλωμενος και σιγα σιγα του ειχαν μαθει να κουναει το χερακι του...μας το εδειξε με το πιο υπερηφανο βλεμμα και μια ολοκληρη αιθουσα χειροκροτουσε...ηταν μια απιστευτη στιγμη απο αυτες που μενουν για μια ζωη...
αγαπη χρειαζονται και προσοχη...
και ειλικρινα ευχομαι μια μερα να μου δοθει η ευκαιρια να δουλεψω με τετοια παιδια...με αγγελουδια!
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
ME AYTH THN ANAΡΤΗΣΗ ΕΔΕΙΞΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΥΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΑΠ ΟΤΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ.
skroytzako μου τοτε ξερεις τι προτεινω...;
απο δω και περα ας κανουμε την αλλαγη...
ας προσφερουμε σε εναν κοσμο οχι αγγελικα πλασμενο οτι καλυτερο μπορουμε σε αυτον τον τομεα...
σε αυτα τα παιδια...
καποια στιγμη αν θελουμε καπου θα μπορεσουμε να βοηθησουμε...οτι βοηθεια και αν ειναι αυτη...
νεραιδενια φιλια καλε μου!!!
Δημοσίευση σχολίου