ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...

Μια στροφη και ολα αλλαζουν...
μια στροφη αρκει...
μια στιγμη μοναχα...
αρκει για να αλλαξει ολοκληρη η ζωη...
οχι μονο ενος αλλα πολλων...

χαιδευω τις γραμμες της παλαμης μου...
μοιρα μου ηθελα να ηξερα σε γλυκαινω καθολου...;
αληθεια δεν σε κερασαν τιποτα την τριτη μερα της ζωης μου...;
πως και μου εισαι τοσο θυμωμενη...;

μια στροφη φτανει για να γυρισει ο κοσμος σου...
μια στιγμουλα μοναχα...
επειτα οι στιγμουλες γινονται πολλες...
τοσες πολλες που πια δεν σε νοιαζει...
συνηθιζεις...και ειναι τοσο κακο πραγμα η συνηθεια...

βρισκεις φτηνες απολαυσεις και φτηνες ψυχες και πουλιεσαι οσο οσο...
πουλας ψυχη,σωμα,μυαλο αρκει να βγεις απο τα σκοταδια εστω και για λιγο...
και κανεις δεν μπορει να σε κρινει...
μα και να το εκανε καποιος δεν σε νοιαζει...τι να σε νοιαζει...ειπαμε συνηθεια ειναι...

ετσι μια στιγμουλα αρκει για να ξεχασεις...
τι ησουν πριν και τι εισαι τωρα...
ολη η προηγουμενη ζωη φανταζει ονειρο...
ολα τα χαμογελα γκριματσες σε φωτογραφιες...
ολες οι χαρουμενες γραμμες φυλακισμενες στο γκριζο...

ναι υπαρχουν κι αυτες οι νυχτες...
που η ψυχη θελει να εξομολογηθει...
αλλα δεν ξερει πια που πιστευει...
ισως σε τιποτα...ισως σε κανεναν...
αφου ολα γκρεμιζονται σε μια στιγμη...
αφου κανεις δεν ακουει...
αφου ολα μπορει να γινουν παρελθον τοσο ευκολα...

υπαρχουν κι αυτες οι νυχτες...
οι φοβοι ξυπναν και σε σηκωνουν απο το κρεββατι...
αναβεις τσιγαρο...
στεκεσαι στο παραθυρο περιμενοντας μια απαντηση...
ουτε κι εσυ ξερεις απο που...

δεν θες βα διαβασεις...εχεις ολη την γνωση που χρειαζεσαι για να νιωσεις τον πονο...
δεν θες να ακουσεις μουσικη...ακους τα ουρλιαχτα στο κεφαλι σου...
δεν θες να προσευχηθεις...φοβασαι πως παλι απαντηση δεν θα παρεις...
θελεις τοσο να κλαψεις...
αλλα δεχεσαι μια καινουργια τιμωρια...ουτε αυτο δεν μπορεις να κανεις...

βουτας ξανα και ξανα στην στιγμη που αλλαζει μια ολοκληρη ζωη...
μια τοσο δα μικρη στιγμη που ανατρεπει ολα οσα ειχες δεδομενα...
πως τολμαει μια τοση δα κουκιδα στον χρονο να ξεγραφει τοσα χρονια...;

σκεφτεσαι και ξανασκεφτεσαι...
δεν το δεχεσαι...ψαχνεις...ψαχνεσαι...λαθος...σωστο...
νεες πληροφοριες...πρεπει να τις επεξεργαστεις...
η ζωη συνεχιζεται...
την αλλη μερα πρεπει να ξαναπας στην δουλεια...να κανεις οτι εκανες μεχρι χτες...
αλλα με νεα δεδομενα που τωρα πρεπει να χωρεσουν στην καινουργια σου ζωουλα...

αλλαζεις...
σε τιποτα με οτι ησουν δεν μοιαζεις...
νεα...αναρωτιουντε...πως...;γιατι...;δυναμη...δειξε δυναμη...
μου τελειωσε ρε μαγκες...
πραγματικα μου τελειωσε...
μπορω να μεινω λιγο κατω τωρα...;
μπορω να γονατισω...;
σας υποσχομαι πως μολις σταθω παλι στα ποδια μου...
με οποιο τιμημα και κοστος θα κανω παλι τον καραγκιοζακο...
θα κουναω χερια ποδια κι εσεις παλι θα χαμογελατε...

μεχρι τοτε ομως αφηστε με να πεθαινω καθε που ξημερωνει...
γιατι ξεκιναει αλλη μια μερα που πρεπει να αντεξω...
που πρεπει να μαθω να ζω με εκεινη την μικρη στιγμουλα που τ'αλλαζει ολα...
και που μετα γινεται πολλες στιγμουλες...
κι εγω απο την αρχη ξεκιναω...

θα βγουμε ναι...
θα ντυθω και θα στολιστω...θα φορεσω τα καλα μου και θα μυριζω υπεροχα...
θα πιουμε,θα γελασουμε...μπορει να χορεψω κι ολας...
θα φλερταρω και θα με φλερταρουν...θα ειμαι ενας φυσιολογικος ανθρωπος για σενα και για ολους...
κανεις δεν θα δει τις σκιες στα ματια μου στο εγγυωμαι...
κατι τετοιες νυχτες εγω και η σκια μου γινομαστε ενα...
δεν μπορει να κανει αλλιως...πλησιαζω τοσο τα χρωματα της που μπερδευεται κι αυτη...
κατι τετοιες νυχτες τα αστερια δεν βγαινουν...το φεγγαρι κρυβεται και η βροχη δεν πεφτει...
κατι τετοιες νυχτες φυσαει πολυ και κανει κρυο...
παγωνουν τα παντα...παγωνω κι εγω...

δεν εχω παραμυθι να πουλησω σημερα...
την ψυχη μου την ξεπουλησα πολυ φτηνα εδω κι εκει...
κι ακομα φαινεται δεν ξεχρεωσα...
σσσςςς ολο και καποιος παραμυθας θα φανει να δειξει ενδιαφερον...
νεα,ομορφη κι ελκυστικη εγω ειμαι εδω για σενα...
σσσσςςς να ξερες ποσο σ'αγαπαω...
ποσο μοναδικη εισαι...πως γινεται να μην καταλαβε καποιος την ψυχη σου...;
ειναι που δεν εχω ψυχη ρε μαλακα...
καταλαβες...;δεν φταινε οι αλλοι...εγω φταιω ρε μαλακα...οποτε ασε του αλλους και κοιτα την τυφλα σου...
μη μου πουλας μοναξιες και κατανοηση...τα πουλησα εγω πριν απο σενα...

δεν εχω τιποτα...
τα πουλησα ολα...οσο οσο...
για ενα τιποτα...

ναι υπαρχουν και αυτες οι νυχτες...
που μια ευχη χανεται αναμεσα στα σκοταδια και τα δακρυα...
κυλαει πανω στο μαξιλαρι και γινεται εφιαλτης...
σε ξυπναει και σου ζηταει να της κανεις παρεα...
την ρωτας γιατι φοραει μαυρα και σου λεει πως κοιτας τον καθρεφτη σου...

ναι υπαρχουν κι αυτες οι νυχτες...
που μια ζωη φανταζει γεματη λαθος στιγμες...
τοσες πολλες που πνιγουν τις λιγες σωστες...
και πως να κλαψεις...;

ναι υπαρχουν κι αυτες οι νυχτες...
ειναι μια απο αυτες...