Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ...




εκεινος κι εκεινη...

εκεινη κι εκεινος...

καποτε εζησαν κατι που το βαφτισαν μοναδικο...

εκεινη ειχε μαθει να ελεγχει την καρδια της...ξανα ποτε δεν θα αφηνοταν να πληγωθει...
ειναι τοσο γλυκια η αγαπη μα τοσο οδυνηρος ο πονος της οταν σε αφηνει...
εκεινη ειχε πει οχι...

εκεινος το ξεκινησε γι'αστειο...
δεν φοβοταν την καρδια του...ειχε μαθει να βαζει ορια σε αυτη...
ξερω μεχρι που μπορω να φτασω...θα της το πω και θα της το δειξω...
εκεινος ειχε πει ναι...

εκεινη δεν καταλαβαινε πως μπορει καποιος να βαζει ορια στην καρδια του...
εκεινος δεν καταλαβαινε πως μπορει καποια να υποστηριζει με τοσο παθος την καρδια...

δυο εντελως διαφορετικα πλασματα συναντηθηκαν...
σε ενα μονοπατι μαγεμενο...
απλωσαν τα χερια τους και επιασαν ο ενας τον αλλο...
θα βαδισουμε μαζι κι οπου μας βγαλει ειπαν...

και βαδισαν...
περπατησαν σε δρομακια γεματα με λουλουδια...
εσκυψαν και τα μυρισαν...μαγευτηκαν απο το αρωμα τους...
χορεψαν σε μουσικες πρωτογνωρες αγκαλια στη μεση του δρομου...
εκεινος αφηνε την καρδια του να πλησιαζει σιγα σιγα τα πιστευω εκεινης...
εκεινη του εδινε κι αλλη αγαπη...καθε που εβλεπε εκεινον να ανοιγεται ακομα πιο πολυ αγαπη...και τον κρατουσε σφιχτα σε εναν ακομα χορο...
ελα...ελα μη φοβασαι...εγω θα ειμαι εδω για σενα...
κι εκεινος χορευε...

καμια φορα εκεινη φοβοταν...
τοτε εκεινος της ελεγε ποσο τυχεροι ηταν που ειχαν ο ενας τον αλλο...
να μη φοβαται της ελεγε...εκεινος ηταν εκει να την κραταει...
εκεινη φοβοταν πιο πολυ...δεν ηθελε να στηριζεται πανω του...κι αν εκεινος φυγει...που θα στηριχτει μετα...;
δεν θα φυγω ελεγε εκεινος...οπου κι αν ειμαι θα σε κραταω...
κι ετσι εκεινη αποφασισε να μεινει κοντα του...αλλωστε η καρδια της ειχε ηδη αποφασισει...η λογικη της δεν χωρουσε πουθενα...

περασαν χρονια...
εκεινος εφυγε απο κοντα της...
της ειπε ομως πως θα την αγαπουσε οπου κι αν πηγαινε...
οσα κι αν αλλαζαν...
εκεινη τον πιστεψε παρολο που πικραθηκε πολυ...
εκανε προσπαθειες να τον κρατησει κοντα της με καθε κοστος μα εκεινος δεν εμεινε...
εκλαψε...ποτισε τα αγκαθια στο τωρινο μονοπατι και αποφασισε να προχωραει εχοντας την σκεψη της διπλα του...

υπηρχαν φορες που της ελειπε αβασταχτα...
τοτε επαιρνε μολυβι και χαρτι και του εγραφε...
οι ερωτικες επιστολες πηγαιναν κι ερχονταν...
του ελεγε πως θα τον περιμενει οσο κι αν αργησει να γυρισει...
πως η αγαπη της ηταν ιδια και ακομα πιο δυνατη εαν ηταν αυτο δυνατο...
πως εκεινος σημαδεψε την ζωη της και οσο κι αν θελει δεν μπορει να τον ξεγραψει...

εκεινος δεν της απαντουσε ποτε...
η καρδια της εσπαγε ξανα και ξανα...
τι κοστιζει μια απαντηση αφου μ'αγαπας...; τον ρωτησε σε μια επικοινωνια τους υστερα απο χρονια...
η απαντηση του ηταν πως ταξιδευει συνεχεια και πως χρονο δεν εχει για γραμματα...μα την εχει συνεχεια στο μυαλο του και την αγαπαει οπως παντα...
περιμενε της ελεγε...περιμενε με...
κι εκεινη τον ακουγε και περιμενε...
μα τι κοστιζει ενα σ'αγαπω αναριωτιοταν...
αφου το ξερεις της ελεγε...
ναι μα...περναν τοσα χρονια και καμια φορα εχω αναγκη να το ακουω...

περασαν κι αλλα χρονια...
απο το παραθυρο δεν φανηκε ποτε η μορφη του...
ο ταχυδρομος δεν εφερε ποτε δικο του γραμμα...
το σ'αγαπω που περιμενε δεν το ακουσε...
η καρδια της τα ειχε δωσει ολα πια...αλλο τιποτα δεν εμενε να δωσει...
σταματησε να του γραφει...
σ'αγαπω δεν ειπε ποτε ξανα...
ποτε δεν αναπολησε τις στιγμες που περπατησαν μαζι σε εκεινα τα μονοπατια...
ποτε δεν προσπαθησε ξανα να του κλεισει πληγες και να του χαρισει ευτυχια...
ποτε δεν μιλησε πια σε κανεναν για εκεινον...
φανταζε πια φαντασμα του παρελθοντος...

ενα πρωινο ψιθυρισε σαν να ηταν καποιος διπλα της...
οτι ειχαμε εσυ το σκοτωσες με τον πιο αδικο τροπο...
υστερα δεν μιλησε αλλο...

μια μορφη φανηκε να πλησιαζει το σπιτι της...
ενας σκυφτος αντρας περπατουσε βαρια κι ολο και πλησιαζε...
ανεβηκε τις σκαλες...
αφησε την βαλιτσα του κατω και πηγε κοντα της...
εσκυψε πανω της...

αγαπη μου...
μοναδικη μου αγαπη...
ποσα χρονια επρεπε να περασουν...;ποσα ταξιδια να κανω...;ποσες θαλασσες και τρικυμιες να διασχισω...;
κι ολα αυτα για να καταλαβω πως η μοναδικη μου ευτυχια ηταν παντοτε εδω στην αγκαλια σου...
πως κοιτοντας τα ματια σου εβλεπα ολο τον κοσμο που γυρισα...
πως καθε σου λεξη ηταν θησαυρος γιατι απο την ψυχη σου ηταν βγαλμενη...
πως ποτε ψεμα δεν μου ξεστομισες μοναχα τις πιο βαθιες σου αληθειες...
κι εγω ο ανοητος ξεροντας πως θα εισαι παντα εκει για μενα δεν εκανα τον κοπο να σου απαντησω σε τοσα γραμματα...
ολα εδω τα εχω αγαπη μου...ολα...ενα για καθε μερα που περνουσαμε μακρια ο ενας απο τον αλλο...
ολη μας η ζωη χωρια και μαζι ειναι εδω...
μα σταματησες πριν 3 χρονια να μου γραφεις...
φοβηθηκα πως κατι επαθες...ξαφνικα η αγαπη σου δεν ηταν πια λιμανι για μενα...
ετσι πηρα τον δρομο του γυρισμου...
ποτε δεν σου αρεσαν τα παιχνιδια και μονο στο οτι σου συνεβη κατι πηγε ο νους μου...
αλλα τωρα ειμαι εδω αγαπη μου...ολα τα σ'αγαπω που σου στερησα θα στα λεω καθε μερα για την υπολοιπη ζωη μας...
κι εσυ με σημαδεψες...οσα χρονια κι αν περασαν παντα ησουν μοναδικη για μενα...
η μονη γυναικα που παντα με περιμενε οσο σκληρα και αν φερθηκα...δεν το θελα αγαπη μου...
αληθεια δεν το θελα...παντα σ'αγαπουσα ομως αφηνα παντα την αγαπη μας στην ακρη σαν κατι σιγουρο και κυνηγουσα την ζωη πριν αυτη με πιασει...
επρεπε αγαπη μου να το κανω...με καταλαβαινεις ετσι δεν ειναι...;
εσυ παντα με καταλαβαινες ε...;
αγαπη μου γυρνα να με δεις...ειμαι εδω τωρα κι ουτε ενα βλεμμα δεν μου χαρισες...ουτε μια λεξη σου...
λαχταρουσα τοσο την αγκαλια σου...
τωρα ειμαι εδω...για σενα...

εκεινη ειχε απο ωρα φυγει...
τα ματια της κοιτουσαν εξω απο το παραθυρο ομως δεν εβλεπε τον ερχομο κανενος...
το σωμα της ηταν ακουμπισμενο σε μια καρεκλα ομως δεν ενιωθε το αγγιγμα κανενος...
στα χερια της κρατουσε ενα δαχτυλιδι με χαραγμενο το ονομα του μεσα...
διπλα της ενα τελευταιο γραμμα..."οτι ειχαμε εσυ το σκοτωσες με τον πιο αδικο τροπο"
οσα της ειπε δεν τα ακουσε...
εφυγε πριν εκεινος ερθει...
εφυγε πριν ακουσει το σ'αγαπω του...
εφυγε με παραπονο και μια καρδια ραγισμενη...
εφυγε γεματη με οση αγαπη εδωσε κι εφυγε αδεια με οση δεν πηρε...
εκεινη εφυγε...

εκεινος καταλαβε πως μιλουσε σε ενα αψυχο κορμι...
κρατησε το δαχτυλιδι στα χερια του και διαβασε το γραμμα της...
αργησα ειπε...
αφησε ενα δακρυ...
πηρε την βαλιτσα του...
κατεβηκε τις σκαλες και πηρε τον δρομο για πισω...
πισω που...;αναλογιστηκε...

ηταν πια πολυ αργα για ολα...

52 σχόλια:

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Με συγκίνησε-συγκλόνισε -συνεπήρε.
Νομίζω αυτός ο τρόπος αγάπης που αναφέρεις,
είναι ο μεγάλος μας φόβος και η μεγάλη μας ελπίδα μαζί.
Μόνο έτσι αν αγαπήσουμε και αγαπηθούμε ...
και "αλίμονο" ίσως αγαπήσουμε και αγαπηθούμε.
Κατά τα άλλα το αιώνιο πρόβλημα με τους άντρες...
το δείχνουμε λέει με τις πράξεις μας κ.λ.π.
πέστο ευλογημένε που να σου ξεραθεί το στόμα :)(σόρυ αλλά φορτώνω :) )
πέστο λοιπόν,αφού θέλει να το ακούσει!!
Πω! Πω! Κόπο τους κάνει βρε παιδί μου :)
Και εγώ τέτοιος είμαι,μπορεί να καίγομαι να λιώνω αλλά
τσιμουδιά !

Καλό βράδυ

Σταλαγματιά είπε...

Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί
η αγάπη μας να σβήσει και να λιώσει σαν κερί
Πού θα ’βρεις δρόμο και στρατί καινούργιο ν’ αρχινήσεις
και πάνω στα χαλάσματα άλλη ζωή ν’ αρχίσεις

Μια φορά μονάχα φτάνει...

Unknown είπε...

τι είναι το τέλος σε ένα παραμύθι; ποιος ορίζει την ευτυχία; και ποιος το άδικο; εξαρτώμαστε από σελίδες που γυρνούν χωρίς τη θέλησή μας καμιά φορά μην έχοντας τη δύναμη να βάλουμε τη δική μας πινελιά...

όμως...

υπάρχουν παραμύθια με συνέχειες. και παραμύθια χωρίς τέλος...

φιλιά βρόχινα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Aγάπη μου, εμένα έγραψες...

jacki είπε...

Κατεβαίνοντας τις σκάλες γύρισε και κοίταξε το παράθυρο.. Μια σταόνα κατέβαινε το τζάμι.. όχι από έξω, από μέσα.. Το άψυχο κορμί έβγαλε το τελευταίο του υγρό στοιχείο.. Δάκρυσε που εκείνος άργησε.. Δάκρυσε που εκείνη έφυγε νωρίς.
Μα τα μάτια του θόλωσαν και δε μπόρεσα ούτε αυτή τη φορά να αντιληφθούν οτι αυτή η υγρή μπουκίτσα που κατέβαινε το τζάμι ήταν όλος ο πόνος της συμπιεσμένος.



Σε αγαπάω :)

nina είπε...

Δεν εκτίμησε την αγάπη της, την πήρε ως δεδομένη και γι' αυτό την έχασε.
Καλημέρα

λιμανάκι είπε...

Αυτός ο χρόνος ο άδικος...και αυτή η έλλειψη συγχρονισμου..

Δεν ξέρω το γιατί..

Μικρή μου μ'ένα χαμόγελο σκουπίζω το δάκρυ που κυλαει στο προσωπάκι σου και εύχομαι να λάμψει ξανά ο ήλιος στα μάτια σου

Μαργαρίτα είπε...

Τι γλυκό να σ' αγαπούν και να σου το λένε!!!

Αυτή τη στιγμή δεν έχω λόγια...
Πολύ συγκινητικό το παραμύθι σου
γλυκό μου νεραϊδάκι... και μάλιστα
αγγίζει περισσότερο την πραγματικότητα
γιατί της ζωής τα παραμύθια τις περισσότερες
φορές δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος...

τι κρίμα... τόση αγάπη χαμένη...

σε φιλώ τρυφερά καλό μου ***

avraoneirou είπε...

Δεν έχω λόγια...συγκινήθηκα πολύ....
γιαυτο δεν πρέπει να στηριζόμαστε σε κανέναν ολοκληρωτικά....

να αγαπάμε να δίνουμε αλλά να κρατάμε και χώρο για τον εαυτό μας...

είναι πολύ άσχημο ο άλλος να σε νιώθει δεδομένη,να ξέρει ότι θα είσαι πάντα εκεί γ αυτόν...
όλοι έχουμε την ανάγκα ν ακούμε ότι μας αγαπούν και μας νοιάζονται όλοι αυτοί που αγαπάμε...είναι άσχημο να μαντεύεις τι νιώθουν οι άλλοι για σένα....είναι άσχημο να δίνει μόνο ο ένας...

καλή σου μέρα νεραιδούλα!!

Ανώνυμος είπε...

"Η αγάπη άργησε μια μέρα" σε δική σου εξαιρετική εκδοχή Νεραϊδούλα.
Με συγκίνησες.

aggelika είπε...

δεν λένε πως τα παραμύθια είναι βγαλμένα από την ίδια τη ζωή? Ούτε αυτή δυστυχώς έχει πάντα ευχάριστο τέλος...
αυτό το "όπου μας βγάλει" είναι συνήθως ο πιο μακρύς δρόμος, ο πιο δύσβατος, αυτός της αγάπης και του πόνου.
υπέροχη η ιστορία σου. πώς γίνεται να χαραμίζουμε πάντα αυτό που έχουμε για κάτι άλλο που φαντάζει καλύτερο?? Το καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί είναι το "τώρα", μα εμείς κοιτάζουμε πάντα το "μετά", το "αλλού" και χάνουμε την αγάπη που περνά ξυστά από δίπλα μας, σχεδόν μας αγκαλιάζει...
(πιο υπέροχο και ταιριαστό τραγούδι δεν θα μπορούσες να βρεις γι' αυτή την ανάρτηση!!)

cry_angel είπε...

Einai iperoxo apla....

MALAKES andres...
sorry gia tin ekfrasi:P

Ανώνυμος είπε...

"Χάραξε για καλά στον νοητό ορίζοντα
κι εγώ ακόμα είμαι ξάγρυπνος.
Που να κοιμόμουν κιόλας;
Ακόμα συλλογιέμαι αν υπάρχεις;
αν είσαι οπτασία, μάγισσα
ή μια γλυκιά νεράιδα
που γήτεψε τον άνεμο.."

Όλα τα παραμύθια είναι όμορφα
γλυκιά μου Ναϊάδα..
Ανεξάρτητα από το ευτυχές ή όχι τέλος τους..
Τη θερμή καλησπέρα μου..

Ανώνυμος είπε...

Ισως εκείνος δεν κατάλαβε ίσως εσύ δε κατάλαβες , δεν έχει σημασία κάπου στη μέση χάθηκε η μπάλλα , αλλά να είσαι σίγουρη πως εκείνος πάντα θα σ' ευχαριστεί για όσα του δωσες
Καλή συνέχεια

tovenito είπε...

είναι μερικές φορές η χρονική συγκυρία τόσο ακατάλληλη που είναι κρίμα δυο άνθρωποι που λένε ότι αγαπιούνται να μην μπορούν να το πράξουν..αλλά ίσως είναι και για καλό. γιατί μερικές λέξεις είναι τόσο πολύτιμες για να σπαταλιούνται σε λάθος συγκυρίες. την επόμενη φορά θα ξέρεις. θα ξέρει

Ανώνυμος είπε...

Και όσο για τη φίλη που μας αποκάλεσε όπως μας αποκάλεσε εμάς τους άντρες, να είναι καλά και της εύχομαι να βρει τον ένα και τον μοναδικό που δεν θα είναι μ.....ς .

Χρήστος

προφήτης είπε...

και ήταν πια αργά...

σίγουρα;

υπέροχη ανάρτηση...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια!
ναι αυτος ο τροπος αγαπης νομιζω οτι ειναι αληθινος...και οτι αληθινο εχει δυο οψεις...χαρας και πονου...
ολα στο παιχνιδι της ζωης...
φοβος οχι...αξιζει και ο καθε πονος αρκει να νιωσεις εστω και για λιγο αυτο το συναισθημα νομιζω...

οσο για το αλλο κομματι να σαι καλα ακομα γελαω...
ναι οι αντρες το εχετε αυτο το θεματακι τολμω να πω...
κι υστερα λενε οτι της γυναικας η καρδια ειναι μια αβυσσος...
αμ η δικια σας τι ειναι...;

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
ψιτ και που εισαι...
αμα καιγεσαι και λιωνεις πες το βρε πουλακι μου...
πες το...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναστασια μου...
πολυ σωστα...
μια φορα μοναχα φτανει...
φαντασου οταν γινεται κομματια η ραγισματια...

πολλα φιλακια με την αγαπη μου κουκλιτσα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα μου ισως οι σελιδες που γυρναν αθελα μας οριζουν το τελος το αδικο και την ευτυχια...
φυσικα παντα θα υπαρχουν παραμυθια διχως τελος και αυτα ειναι και τα πιο ομορφα νομιζω...

πολλα νεραιδενια φιλακια βροχερη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου ξερω...
νιωθω...
καταλαβαινω...
αληθεια...

σε φιλω με ολη μου την αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jacki μου...
ουτε αυτη τη φορα...
ουτε αυτη την στερνη φορα δεν μπορεσε να καταλαβει...
ας ειναι...δεν πειραζει...

εγω να δεις ποσο σε αγαπαω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nina μου ακριβως ετσι...
λενε...πως παντα πρεπει να κρατας μια πισινη...για σενα...για να μη πληγωθεις...
εκεινη το θεωρουσε πολυ χαζο και πεζο να κρατας πισινες οταν αισθανεσαι αγαπη...
τα εδωσε ολα...
κι εχασε...
αλλα τουλαχιστον αγαπησε με ολη της την καρδια...
οσο για εκεινον...
την θεωρησε δεδομενη και μαλλον καλα εκανε αφου εκεινη τα εδωσε ολα...
αλλα τελικα την εχασε...
επειτα κανεις δεν εμαθε την συνεχεια...

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

λιμανακι μου ξερεις τι λεω...
καμια συναντηση δεν ειναι τυχαια κι αυτοι οι δυο συναντηθηκαν για να παρουν ο ενας μαθηματα απο τον αλλο...
οποια κι αν ηταν αυτα για τον καθενα...

αδικη μπορει να ειναι μονο μια συμπεριφορα...οχι ο χρονος...οχι οι συγκυριες...αυτες αλλαζουν απο την ανθρωπινη πραξη οταν υπαρχει αληθεια...

σε ευχαριστω γλυκια μου...
θα ξαναβγει ο ηλιος το ξερω...

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαργαριτα μου πραγματι ειναι οτι πιο γλυκο μπορει να ακουσει ο ανθρωπος οταν βγαινει απο καρδιας...

σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια...
ολα τα παραμυθια απο την ζωη δεν ειναι βγαλμενα...ειτε εχουν ευτυχισμενο τελος ειτε οχι...

ναι ειναι κριμα οταν δινεται το δωρο της αγαπης σε δυο ανθρωπους κι ενας απο τους δυο το κλωτσαει μακρια...
αλλα ετσι ειναι η ζωη ε...;

πολλα γλυκα νεραιδενια φιλακια κουκλα μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

auraoneirou να λιγο πιο πανω μιλησα γι αυτο...
οσο κι αν εχω πονεσει δεν μετανιωνω που εδωσα εκατο τις εκατο εμενα...
που δεν κρατησα τιποτα για καβατζα...
γιατι εζησα με ολες μου τις αισθησεις αυτο που που δινοταν...και ειναι μαγικο να ζεις με ολες τις αισθησεις ενα συναισθημα...ποσο μαλλον την αγαπη...

ομως ναι ειναι ασχημο να σε θεωρει καποιος δεδομενο...γιατι πολυ απλα κανεις μας δεν ειναι δεδομενος κι ας δειχνει ετσι...
καποτε φτανει στο τερμα των αντοχων και πια τιποτα δεν ηταν οπως πριν...

σε ευχαριστω γλυκια μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια απο μενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

pandora μου ισως ουτε καν μερα...
στιγμες...
αλλα αργησε...

σε ευχαριστω ματια μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου βγαλμενα απο την ζωη ειναι ολα...
απο αισθηματα και γεγονοτα...
θα ειναι στην φυση μας μαλλον να αφηνουμε να περναει ξυστα η αγαπη κυνηγοντας οτι θεωρουμε σημαντικοτερο και ξεχνωντας πως μονο αυτη ειναι το σπουδαιοτερο που μπορει να μας χαριστει...
επειτα ζουμε με τις συνεπειες των πραξεων μας...
παντα ετσι ηταν και θα ειναι...
λιγοι και μακαριοι οσοι γνωρισαν και αξιοποιησαν αυτο το δωρο!

το τραγουδι αυτο το λατρευω και οντως ταιριαζε απολυτα με το παραμυθακι!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

cry angel σε ευχαριστω κουκλιτσα μου!!!

τωρα στο δευτερο μερος του σχολιου σου δεν με ενοχλει καθολου η εκφραση ισα ισα που γελασα απιστευτα...

ναι ειναι καποιοι απο αυτους ειναι...
ομως πρεπει να πουμε οτι και καποιες απο εμας ειμαστε το αντιστοιχο σε θυληκη εκδοχη...

για να ειμαστε δικαιες δηλαδη οχι τιποτα αλλο...

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια αγγελακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τακη μου γλυκε...
ποιητη του ονειρου ποσο ΥΠΕΡΟΧΟ ειναι αυτο που εγραψες εδω...
δεν εχω λογια πραγματικα...
απλα υπεροχο!!!

ναι γλυκε μου ολα τα παραμυθια ειναι ομορφα ανεξαρτητα απο το τελος τους...συμφωνω απολυτα!!!

πολλα γλυκα νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγαπητε ανωνυμε...
ισως εγω να μην καταλαβα εκεινος ειχε καταλαβει απο την αρχη...
η μπαλα χαθηκε γιατι καποιος την κλωτσησε εκτος γηπεδου προφυλασοντας ετσι εναν πιθανο τραυματισμο...
αλλα χανοντας ενα παιχνιδι...εκεινο που ονομαζεται αγαπη...

οσο για το ευχαριστω...
δεν κανει τιποτα...
τζαμπα ειναι...

νεραιδενια φιλακια σε καθε μονοπατι!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tovene μου ειναι αδικο δυο ανθρωποι να φοβουνται να αγαπηθουν οποιες κι αν ειναι οι συγκυριες...
ειναι αδικο οχι για αυτους τους ιδιους αλλα για το δωρο που τους δινεται...
οι λεξεις ειναι πολυτιμες για να σπαταλιουνται σε λαθος συγκυριες οπως πολυ σωστα ειπες...
και σε λαθος αυτια θα συμπληρωσω...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγαπητε ανωνυμε επωνυμε χρηστο...
η φιλη φανταζομαι πως θα εχει τους λογους της να το πει αυτο...
οπως και καθε αντρας που αποκαλει τις γυναικες π....ες...

αυτα ειναι αυθορμητα και προερχονται συνηθως απο πληγωμενα συναισθηματα...

οι γενικευσεις ουτε σε μενα αρεσουν μιας που δεν βραζουν ολοι στο ιδιο καζανι...

σιγουρα ομως υπαρχουν πολλοι μ....ες και πολλες π.....ες...

παρολα αυτα κι εγω ευχομαι στην φιλη αγγελακι να βρει εναν και σιγουρα δεν θα ειναι μοναδικος που δεν θα ανηκει σε αυτη την κατηγορια...
γιατι ναι υπαρχουν και πολλοι και πολλες περα αυτων των κατηγοριων!

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

προφητη μου...

αφου εκεινη εξαντλησε καθε τροπο...
αφου εκεινος την απαρνηθηκε ξανα και ξανα...
τοτε ναι σιγουρα ηταν πλεον αργα...

σε ευχαριστω γλυκε μου για τον ομορφο σου λογο!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν είναι θέμα χάνω/κερδίζω στην αγάπη, στον έρωτα. το θέμα είναι τα συναισθήματα να είναι αληθινά και αμοιβαία. η αγάπη διεκδικεί και διεκδικείται. αν δεν θέλει να διεκδικηθεί, ποτέ δεν θα είναι αληθινή.

lakis είπε...

Μου άρεσε πολύ, ειδικά για το τέλος του. Δεν έχουν όλα τα παραμύθια ευτυχή κατάληξη. Ένα κείμενο-διαμαντάκι για της ζωής τις αλήθειες. Μέρα καλή

gregory είπε...

ναιδα μου..ναι τα ωραια παραμυθια αγαπης δεν εχουν καλο τελος.....
μια πολυ μεγαη αγαπη δεν ολοκληρωνετε ποτε,,για το λογο οτι ειναι πολυ μεγαλη..και απο μονη της ειναι ολοκληρωμενη χωρις να το ξερουμε...το μαθενουμε μονο οταν κατι χαθη για παντα...

..αΠεΘαΝτΗ.. :) είπε...

Den exw logia pragmatika,einai san na thn eixa zhsei auth thn istoria.
Apisteuta aplh,apisteua alithinh k sygkinitikh.Bravo omorfoula mou!
Eimai sigourh omws pws h irwida mas ton eniwse telika.
Giati h psyxh ths htan mazi tou kai apla to swma ths thn fylakize!
Auto omws na mas ginei mathima.
Na leme panta auto pou aisthanomaste k na mh thewroume tpt dedomeno!
Ax vre naiada mou...
Filakia zaxarenia glykeia mou...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου γλυκε ναι κερδισμενος και χαμενος δεν υπαρχει στην αγαπη...
μονο χαμενα συναισθηματα που επεσαν κατω και δεν φωλιασαν μεσα σε μια καρδια...
ομως οπως ειπες κι εσυ αν δεν θελει να διεκδικηθει ποτε δεν θα ειναι αληθινη...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου κι ενα φιλι στην μουσουσα του μομπυ...
πρεπει να κανουμε μια γνωριμια τον μομπυ με την μαιρα νομιζω...ε...;

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

λακη μου λακη μου...!!!
χτες πηρα το βιβλιο σου και συντομα θα σου πω εντυπωσεις!!!

στο θεμα μας τωρα!
σε ευχαριστω παρα πολυ για τα ομορφα σου λογια...
δυστηχως τα αληθινα παραμυθια δεν εχουν παντα ευτυχισμενο τελος γιατι δεν το δινεις εσυ ο ιδιος αλλα η ζωη...
ομως δεν παυουν να ειναι παραμυθια και κομματι μιας ζωης...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γρηγορη μου γλυκε...
ισως να ειναι κι ετσι...
ισως οι μεγαλες αγαπες να μην χωρανε σε μικρες ζωες...
ισως να μην χωρανε και σε μικρες καρδιες...
ισως...
ισως...
ποιος ξερει...;

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

απεθαντη γλυκο μου πλασματακι...
σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!
ναι ειναι μια ιστορια που θα μπορουσε να ειναι αληθινη...
ναι η ηρωιδα μας ειμαι σιγουρη πως τον ενιωσε ακομα και τοτε απλα με πικρια πια...

αυτο που ειπες ειναι μεγαλη κουβεντα και την λεω κι εγω...
τιποτα δεν ειναι δεδομενο σε αυτη τη ζωη...τιποτα και κανενας μας...
οσο για τα σ'αγαπω καποτε ειχα διαβασει ενα βιβλιο που ελεγε πως πρεπει να τα λεμε οταν τα αισθανομαστε...
δεν μας παιρνει πανω απο 2 δευτερολεπτα και νιωθουμε καλα μετα...
να τα λεμε πριν να ειναι αργα να τα ακουσει ο αλλος...

πολλα πολλα νεραιδενια γλυκα φιλακια σε σενα κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nico μου ξεχωρισα κατι απο τα λογια σου...
υπερβαση...
εκει θα σταθω...
δεν ειναι θεμα τυχης η' ατυχιας ο ερωτας...απλα καποιες φορες σε προκαλει να κανεις την υπερβαση...οποτε ειτε την κανεις ειτε οχι...
οτι κι αν κανεις σιγουρα θα εχει συνεπειες και σιγουρα μαζι με την επιλογη σου τις επιλεγεις και αυτες...

δεν ξερω αν ειναι μειγμα ευτυχιας και δυστηχιας...
ισως εμεις τον κανουμε ετσι...γιατι απλα δεν αφηνομαστε στον ανεμο του...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

Bουλα. είπε...

.περναν τοσα χρονια και καμια φορα εχω αναγκη να το ακουω...οπως και τα παραμυθια σου νεραιδακι μου!

Ανώνυμος είπε...

Τουλάχιστον σε αυτό το παραμύθι «έχασε» στο τέλος ο «φταίχτης». Η αγάπη δεν μετράει χρόνο άλλα όλα έχουν τα όρια τους. Η αγάπη είναι πράξεις … όχι λόγια και υποσχέσεις …. Η αγάπη είναι η ανάγκη να δίνεις .. να χαρίζεις .. και όχι απλά να «λες». Απείχα για κάποιες μέρες … δύσκολες καταστάσεις περνάω… αλλά τελικά μου λείψατε τόσο πολύ που η απουσία αυτή έγινε πιο αφόρητη από τα προβλήματα μου. Φιλιά ΝΑΪΑΔΑ μου.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

YΠΕΡΟΧΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣ ΣΟΥ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΜΟΡΦΟ ΤΕΛΟΣ.ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ.ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΧΑΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΠΟΡΑ ΔΥΝΑΤΗ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ.

ΠΕΡΑΣΕ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ.ΚΑΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

strange attractor είπε...

Δεν υπάρχουν σίγουρα λιμάνια..άραξε όσο μπορείς..όχι όπου υποθέτεις ότι θα μπορείς.. τίποτα δεν πρέπει να παίρνεις δεδομένο γιατί μετά τα παραμύθια δεν θα έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος κι αυτή θα έχει φύγει..
συγκλονιστικό, όμορφα γραμμένο..
Καληνύχτα καλή μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βουλα μου δεν εχουμε αναγκη να ακουμε το σ'αγαπω...;ακομα και οταν το ξερουμε...
κι αν περναει ο καιρος χωρις να το ακους αρχιζεις να αμφιβαλλεις και λιγο...η' αλλες φορες και πολυ...ποτισμα θελει κι αγαπη για να μην μαραινεται...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μεταλλαγμενε μου αχ και ποιος ειναι ο φταιχτης στην αγαπη...;
δεν ξερω πια...καμια φορα δεν φταει κανεις...
ο ηρωας μας εδω ομως σιγουρα εφταιξε γιατι θα μπορουσε να ειχε ζησει ευτυχισμενες στιγμες μαζι της αφου την αγαπουσε...μα αργησε...
η αγαπη ειναι το παν...να δινεις...να παιρνεις...να χαριζεις...να σου χαριζουν...στιγμες...αγκαλιες...φιλια και χαδια...
τα παντα...

κι εμας μας ελειψες καλε μου ελπιζω οτι κι αν ειναι αυτο που σε κραταει μακρια μας να περασει...
στελνω λιγη νεραιδοσκονη να βοηθησει ναι...;

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroytzako μου ναι οταν χανεις κατι τοσο μεγαλο δεν το ξαναβρισκεις...
αυτα τα δωρα μια φορα σου δινονται στη ζωη πιστευω...και μαλιστα σε καποιους δεν δινονται ποτε...
γι αυτο και πρεπει να τα κραταμε και να τα φυλαμε στο πιο ξεχωριστο μερος της καρδιας μας...

φυσικα και θα περασω...
παιχνιδακι και να λειπει η να'ι'αδα...;
ερχομαι...:)))

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

strange μου σε ευχαριστω καλη μου!
ΤΙΠΟΤΑ δεν ειναι δεδομενο...
τιποτα...το λεω και θα το λεω παντα...
το να θεωρεις κατι δεδομενο ειναι οτι χειροτερο...γιατι παυεις να του δινεις την σημασια και την αξια που του πρεπει...κι υστερα εκεινο χανεται αφου δεν εχει καποιον να το φροντιζει...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!