Κυριακή 26 Απριλίου 2009

ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ Π=3,14...


Το κινητο χτυπησε μυνημα στις 2 και κατι το ξημερωμα...
ανοιξα τα ματια και το κοιταξα...

"all i ever wanted
all i ever needed
is here in my arms
words are very unnecessary
they can only do harm"

π=3,14

χμμ...μανια να υπογραφει ετσι...
χαμογελασα και αποκοιμηθηκα...

δυο μερες αργοτερα χτυπησε το τηλεφωνο του σπιτιου...
-καλησπερα ηθελα να δω τι κανεις και αν θες να παμε για κανενα ποτο...
-το τηλεφωνο του σπιτιου μου πως το βρηκες...;
-ε οποιος θελει τα μαθαινει αυτα...
-μμ κοιτα τωρα για ποτο δεν ξερω ποτε ακριβως θα μπορεσω και...
-ακομα δεν χωρισες μ'αυτον τον...τελος παντων δεν θα σε παρακαλαω κιολας...αντε γεια τα λεμε...

................................................................

-εχει περασει ενας μηνας κοντα και δεν μου μιλας γιατι...;
επισης εχεις κανει τη ζωη μου κολαση μεσα στη δουλεια ποτε ακριβως θα σταματησει αυτο...;
-δεν καταλαβαινω τι ακριβως θελεις...;σε πηρα τηλεφωνο δεν ηθελες να βγουμε...οποτε το θεμα εληξε...επισης δεν μπορω να ασχολουμαι με κοριτσακια που δεν ξερουν τι ακριβως θελουν...μ'αρεσεις στο ειπα...βλεπω σε σενα κατι αλλα δεν ειμαι και απο αυτους που θα παρακαλανε,αν μαθεις τι θελεις ξερεις που θα με βρεις...
-......μα εγω...
-καληνυχτα...

καμια φορα μια λεξη...ενα βλεμμα αλλαζει πολλα..η' ειναι ο καιρος να αλλαξουν πολλα και η λεξη η' το βλεμμα βοηθανε...
απο εκεινη την ωρα μεχρι αργα τη νυχτα δεν μπορουσα να ξεκολησω το μυαλο μου απο εκεινο το βλεμμα...απο εκεινες τις λεξεις...απο εκεινον τον αντρα...
εστειλα καμια δεκαρια μυνηματα χωρις υπερβολη που εξηγουσα διαφορα γυναικεια θεματα και μου ηρθε ενα μυνημα που εξηγουσε ενα αντρικο θεμα...

"την πεμπτη μετα τη δουλεια ποτο στον Θερμαικο"

και ηρθε η πεμπτη...και βγηκαμε για ποτο...
καμια φορα το τοπιο ειναι ειδυλιακο...η' μας φαινεται ειδυλιακο επειδη κατι μεσα μας χορευει σε αναλογο ρυθμο...
λοιπον το τοπιο μου ηταν ειδυλιακο εκεινο το βραδυ...
το τραπεζακι του μαγαζιου ησυχο...με μερικα φρεσκα λουλουδια επανω...με ενα κερακι που τρεμοπαιζε...και εκεινον απεναντι...
βασικα με εκεινον απεναντι...
εκεινος μιλουσε και μιλουσε και με μαγευε ολο και περισσοτερο,και πιναμε και μιλουσαμε...
στο κεφαλι μου ενιωθα ενα μουδιασμα...στο στομαχι μου χορευαν πεταλουδιτσες και στην καρδια μου βαρουσαν εκατο τυμπανα...
εκεινος μιλουσε...
κι εκει ξαφνικα ξεπηδησε η σκεψη μου και μου μιλησε...
"εγω με αυτον τον αντρα θελω να ειμαι"
εσκυψα κοντα του...και πιο κοντα του...και σταματησε να μιλαει...και με φιλησε...

ηταν μια πεμπτη βραδυ οταν ξεκινησε το φιλι...
ηταν παρασκευη πρωι οταν ανοιξα τα ματια απο εκεινο το ιδιο φιλι μονο που ηταν εξω απο το μαγαζι που ειχε κλεισει...
χαμογελασαμε...ξημερωσε με ενα φιλι...

.........................................................................

ηταν πρωτοχρονια...
σ'αγαπω ειπες και ξημερωνε η ομορφοτερη χρονια μου...
δεν σου απαντησα το ιδιο...αν και τα ματια σου περιμεναν...μονο εσκυψα και σε φιλησα...
χαμογελασες...απιστευτη υπομονη ειχες μαζι μου...

ενα βραδυ στο αυτοκινητο μπροστα στη θαλασσα...
-σε ευχαριστω ειπα...ηταν πολυ δυσκολα για μενα σημερα...περιμενα οτι οταν θα σου λεγα πως περασα και γιατι θα προτιμουσες να μη βγεις μαζι μου...
-τι νομιζες δηλαδη πως μονο οταν εισαι ευδιαθετη θελω να βγαινω μαζι σου...σημερα με ειχες πιο πολυ αναγκη απο καθε αλλη φορα...θα ειμαι μαζι σου παντα...διπλα σου...
ακου με...σε σενα ειδα κατι πολυ διαφορετικο απ'οτι σε ενα σωρο αλλες γυναικες...τα ματια σου βγαζουν καλοσυνη και κατι με τραβαει σε σενα...εισαι μια νεραιδα και ξερω πως θα γινεις η μητερα των παιδιων μου...ξερω ακουγεται ηλιθιο και ξερω πως ειναι νωρις και...
τι κοιτας ετσι...;καλα μην τρομαζεις δεν ειπα τωρα η' αυριο απλα σου λεω πως νιωθω για σενα και για μενα ειναι περιεργο ολο αυτο που νιωθω και...
ε τι επαθες τελικα...;
-ειπες...ειπες νεραιδα...;
-ναι...
-νεραιδα...;
-ε ναι γιατι κανεις ετσι...;
(λιγα χρονια πισω ενα κοριτσακι καθοταν στο παιδικο του δωματιο και ζωγραφιζε...ξαφνικα σηκωθηκε με μια παρορμηση και με υφος σοβαρο γυρισε στη μαμα του και ειπε:"μαμα εγω θα παντρευτω τον πρωτο αντρα που θα μου πει πως ειμαι νεραιδα γιατι ειμαι μια νεραιδα αλλα δεν θα το ξερει κανεις μονο εσυ και αυτος που θα μου το πει χωρις να το ξερει πως ειμαι αυτον θα παντρευτω ..γιατι αυτος θα με αγαπησει αληθινα...η μαμα χαμογελασε και το κοριτσακι ξαναγυρισε στην ζωγραφια του...)
-ω τιποτα...τιποτα...
μονο σ'αγαπω...σ'αγαπω...εισαι πανεμορφη ψυχη...
-οχι δεν ειμαι...αληθεια δεν ειμαι...αλλα μαζι σου γινομαι...

ο καιρος περνουσε και εκεινοι συνεχιζαν να ειναι μαζι...
ραντεβου καθημερινα...
αργα μετα τη δουλεια καθε βραδυ επαιρναν ενα μπουκαλακι κρασι και εκαναν απειρες ωρες αυτοκινηταδα...
με συζητησεις...με μουσικη...με σιωπες...εκεινες τις σιωπες που τα λενε ολα...που ξεχυλιζουν αγαπη...που δεν χρειαζονται λογια...αχ εκεινες οι σιωπες που σημαδευονται απο τραγουδια και συναισθηματα...
και τα βραδια γεματα ερωτα...βραδια που παρακαλας να μην τελειωσουν ποτε...να μην ξημερωσει...μην χρειαστει να βγεις απο αυτη τη μαγεια...απο αυτη την αγκαλια...την δικη του αγκαλια...και να μετρας ωρες μεχρι να ξαναμπεις εκει...να καρδιοχτυπας για ενα μυνημα...για ενα τηλεφωνο...

..........................................................................

λοιπον...
περασαν χρονια απο τοτε...
οχι και τοσα πολλα...μα γεματα χρονια...γεματα απο πολλα γεγονοτα...
ευχαριστα και δυσαρεστα...
οι δυο τους ανταλλαξαν πολυ βαριες κουβεντες...φωναξαν,εβρισαν,πονεσαν,χωρισαν,αγαπηθηκαν...
η ζωη αληθεια ειναι πως δεν τους χαριστηκε μεχρι τωρα...
μερα την μερα απο την πολυ αρχη της σχεσης τους τους εδειξε το σκληρο της προσωπο...
μερα την μερα κερδιζαν μονοι τους...μονο μονοι τους...με την αγαπη που ειχαν...
οχι καθολου δεν τους χαριστηκε σαν καποιος καπου να δοκιμαζε τις αντοχες της αγαπης...
σαν καποιος να τους κοροιδευε που αγαπιοντουσταν και τους εφερνε στα ορια να χωρισουν...
καθε φορα και πιο σκληρα...καθε φορα μεχρι και σημερα...

λοιπον...
εκεινος και εκεινη ειναι ακομα μαζι...(...;;;;...)
-μ'αγαπας...;
-σ'αγαπαω μικρη μου...
-ποσο...;
-μεχρι εκει που τελειωνει το συμπαν...
-και που τελειωνει το συμπαν...;
-δεν τελειωνει ποτε και πουθενα...

λοιπον...
ξερω πως η ζωη δεν μας χαριστηκε πουθενα...
ξερω πως δεν μας χαριζεται ακομα...
ξερω πως κερδιζουμε μερα την μερα με πολυ κοπο...
ξερω πως φευγω στα μερη μου,στα ονειρα μου,στα δικα μου απομερα λημερια της ψυχης...
ξερω πως δεν αφηνω πολλα παραθυρα ανοιχτα πολλες φορες να με βρεις...ουτε ιχνη αφηνω...
ξερω πως ποναω αβασταχτα συχνα και το νιωθεις...
ξερω πως κλαιω στα κρυφα για ολα και με ακους...
ξερω πως κλεινομαι στο καβουκι μου και γλυφω πληγες και βγαζω νυχια στο χερι σου που πλησιαζει να με χαιδεψει...
ξερω ομως πως μετα απο λιγο ερχομαι και τριβομαι στην αγκαλια σου...
ξερω πως ρωταω μ'αγαπας...;
ξερω πως σε φτανω στα ορια σου πολλες φορες...και μετα τα ξεπερναω κιολας...
ξερω πως ειμαι δυσκολη...ξερω πως ειμαι περιεργη...ξερω πως ειμαι ασυνηθιστη...
ξερω πως σιγα σιγα τα εμαθες τα πιο πολλα...
ξερω πως καποια δεν θα τα μαθεις ποτε...
λοιπον εχω αυτα τα στραβα και αλλα τοσα...
αλλα εχω θαρρω και μερικα καλα...
να ας πουμε σ'αγαπω τοσο...
τοσο που ευχομαι να αντεχω καθε πληγη σου...
να αιμοραγω εγω αντι για σενα...
πριν σε πληγωσω να πληγωθω χιλιες φορες εγω...
να ας πουμε οτι σ'αγαπω τοσο βαθια...

λοιπον...
εχεις και εσυ πολλα στραβα αλλα αυτο το παραμυθακι ειναι δωρο...
και τα δωρα τα στολιζουμε με ομορφες κορδελιτσες...
και τα δινουμε με το πιο γλυκο μας χαμογελο...
ετσι εδω δεν θα πω τιποτα απο ολα τα ασχημα...
σημερα βλεπω τα καλα...
πολλες φορες βλεπω μονο τα καλα...
κανω μια αναδρομη πισω και θυμαμαι γιατι...
γιατι ειμαι σημερα εδω...γιατι παρολα τα οσα ειμαι εδω...και εισαι εδω...
για ενα βλεμμα...μια στιγμη που τα αλλαζει ολα...
για ενα χερι μεσα στη νυχτα που με χαιδευει και μια φωνη που λεει "ολα θα πανε καλα"
"ειμαι εδω...θα ειμαι εδω διπλα σου"...

λοιπον...
ενα παραμυθι δωρο για σενα...
για ολα που περασαν και για οσα ερθουν...
χρονια σου πολλα...και ενα ευχαριστω...
ναι μονο ενα...μονο που ειναι γεματο...για ολες εκεινες τις φορες που εψαχνα στα σκοταδια και εβρισκα το χερι σου εκει....

σ'αγαπω...
το ποσο δεν το ξερω...ειναι κατι σαν το συμπαν που λες εσυ...δεν εχει μετρο...
θα στο πει και το τραγουδι που ακουγεται...
το ιδιο τραγουδι που σου αφιερωσα εκεινο το βραδυ που φορουσα ροζ...
το ιδιο τραγουδι που χορεψαμε αγκαλια...

λοιπον...
αφιερωμενο...
γιατι παρολο που η ζωη δεν μας χαριζεται...
καποτε...καπου...μια νυχτα σου ειπα πως εισαι "εκεινος" και μου απαντησες πως ειμαι "εκεινη"...

50 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Τι γλυκό!!
Λατρεύω τις αγάπες εκείνες που περνούν τόσα που δοκιμάζονται κι όμως αντέχουν γιατί μόνο αυτές αξίζει να λέγονται αγάπες μοναδικές!!
Χαίρομαι για σένα νεραιδα μου και εύχομαι η αγάπη αυτή να σε πάει εκεί που εσύ θέλεις!!
Φιλί γλυκό

avraoneirou είπε...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ!!!!

απίστευτη ιστορία...
τί γλυκό που είναι αυτό με τη νεράιδα!!και δεν μου φαίνεται καθόλου τυχαίο...
''για ολες εκεινες τις φορες που εψαχνα στα σκοταδια και εβρισκα το χέρι σου εκεί...''
πολύ σημαντικό αυτό...να ξέρεις ότι θα ναι δίπλα σου ό,τι κι αν γίνει και στα εύκολα και στα δύσκολα...
νομίζω ότι είναι η πιο όμορφη ιστορία που έχω διαβάσει στο Blog σου...
να νιώθεις πάντα τόσα δυνατά συναισθήματα...πραγματικά χαίρομαι για σένα...

φιλάκια ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΑ Νεραιδούλα μου!!
:) :) :)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαρια Νικολαου είπε...

Α βρε Ναϊάδα...
Πόσο αλλιώς ειναι η ζωή... αλλα δεν βαριεσαι
Ολοι μας εχουμε αναγκη από το ονειρο

jacki είπε...

Συμβαίνει κάτι και δεν το ξέρω; π=3,14.. μα ναι..ο περιοδικός αριθμός.. Μα ναι.. Ίσως όλα αυτά να είναι παλιά.. και συνάμα τόσο καινούρια καλή μου νεράιδα..

elis.pandora. είπε...

H ατερμονη αγωνια και μετα η αναγνωριση.Εισαι η Νεραιδα του και ειναι το παλληκαρι...Χρονια σας πολλα γεματα απο τη μαγεια του ερωτα σας...Τελικα τιποτα δε παει χαμενο...

b|a|s|n\i/a είπε...

3,1415926535897932384626433832795 σ' αγαπώ και ακόμα τόσο και περισσότερο τόσο είπε η νεράιδα στο ξωτικό και το ξωτικό στην νεράιδα...
(βρε τσακώνονται οι νεράιδες;) :)
(προς στιγμήν απογοητεύτηκα γιατί δεν έκανε με δεξί κλικ αντιγραφή στην αριθμομηχανή το πι. αλλά οκ το έχει στην επεξεργασία)
φιλιάαααααααααα πιλλάαααααααα! :))

gregory είπε...

η αρχη ειναι φανταστηκη..εδειξε πολυ μεγαλο παθος για κατι μεγαλο....αλλα ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ...και ταξιδευη για παντα στο ατελειοτο ΣΥΜΠΑΝ...

Cassiel είπε...

Βουρκωσα..ελπιζω παντα να εισαι ευτυχισμενη Ναϊαδουλα μου!! Το αξιζεις ματια μου!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Kαλό μου ακούστηκε, με τις δυσκολίες του βεβαίως βεβαίως αλλά έτσι έχουν τα παραμύθια και όσα ξέρουν οι νοικοκύρηδες δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.
Εύχομαι να αντέξει γιατί κάποτε υπήρχαν τα χρόνια της υπομονής και της ανέχειας αλλά τώρα περάσαμε στα χρόνια που δε σηκώνει κανείς μύγα στο σπαθί του και το διαλύουν για ψύλλου πήδημα και όχι μόνο:)

Φεγγαρολουστη είπε...

Τ αγαπημενο μου τραγουδι εβαλες κοριτσακι....

Μετρο δεν εχει η αγαπη..

< Εμεις που αγαπησαμε οτι μας αφανιζε...εμεις που δεν συναντησαμε ποτε κανενα στο δρομο μας για να μας πει κατα που πεφτει η σιγουρια...>

Αχ βρε Ναιάδα μου γλυκια αγαπημενη.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ.ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ.
ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΠΕΡΑΣΕ.ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αναστασια μου η αληθεια ειναι πως οταν κατι αντεχει σε πολλα και δυσκολα σιγουρα κατι σημαινει...!
μακαρι να ηξερα να σου πω αν θα παει εκει που θελω αλλα το ευχομαι κι εγω...

σε ευχαριστω πολυ κουκλιτσα μου!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

avra oneirou γλυκουλα μου,
σε ευχαριστω πολυ...!
χαιρομαι που σου αρεσε...!

ναι αυτο με τη νεραιδα ειναι αληθεια και φυσικα δεν ειναι τυχαιο...τιποτα δεν ειναι τυχαιο στη ζωη μας...

και ειναι πολυ σημαντικο ενα χερι στα σκοταδια...αληθεια στο λεω...πολυ σημαντικο...καποιος εκει να λεει πως ολα θα πανε καλα...

σε ευχαριστω πολυ πολυ πολυ!!!

νεραιδενια γλυκα φιλακια σε σενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nico μου φυσικα και το ξερω για τα απειρα ψηφια...
ετσι εκανα μια φορα να μετρησω την αγαπη μου αλλα δεν τα καταφερα...
οποτε εμεινε αμετρητη...

χμμ τωρα καλο βολι να πω...;

αντε θα το πω!

νεραιδενιο φιλι ειλικρινα δεν μου ταιριαζει να πω μετα το καλο βολι...:P

ααα...ΤΟ ΚΑΠΑΚΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου γλυκο...
το πως ειναι η ζωη πιστεψε με το εμαθα απο πολυ μικρη ηλικια και το ζω μεχρι και σημερα...καλως η' κακως αυτο ηταν το σχεδιο να την μαθω απο την αναποδη πρωτα και μετα απο την καλη...

αλλα δεν παυω να ονειρευομαι...
αλλιως καλυτερα να φουνταρω...αλλωστε ειναι και θεμα οπτικης...το ποτηρι μισογεματο η' μισοαδειο...

και δεν λεω πολλες φορες το βλεπω μισοαδειο κι εγω αλλα ελπιζω ακομα...και ονειρευομαι...

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jackouli μου εσυ ολα τα ξερεις...

παλια και καινουργια...
αλλωστε οτι καινουργιο ειναι να ρθει απο το παλιο θα αναστηθει...!

καπως ετσι κι αυτο...
παει κι ερχεται...

νεραιδενια φιλακια ματακια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elis.pandora μου...

σε ευχαριστω γλυκια μου!
δεν ξερω αν ειναι ακριβως ετσι αλλα ειπα...ελπιζω παρολα τα οσα να ειναι καπως ετσι...

το σιγουρο ειναι παντως πως τιποτα δεν παει χαμενο στην χαμενη μας ζωη...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου χιχιιχ βρε τα βρηκες ολα αυτα τα ψηφια...;και νομιζα πως εκατσες και τα εγραφες μονος σου...:P

αν τσακωνονται οι νεραιδες...;
ααα τετοιο καυγα δεν εχεις δει...και ισως να μην θελεις να δεις...ξερεις τι μπορουμε να βγαλουμε εμεις απο τα φτερα μας αντι για νεραιδοσκονη...;

δεν λεω...δεν λεω...

νεραιδενια φιλακιαααααααααααααα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γρηγορη μου γλυκιε...

δεν φτανει να διατηρειται στην καρδια μας...;
εκει πρεπει να ειναι και να μενει...κι αν ειναι εκει ολο και καπως βγαινει...
αρκει να ειναι...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

cassiel γλυκουλα μου...!

με συγκινεις με τα σχολια σου καθε φορα...εισαι περιεκτικη και τα λες ολα...

σε ευχαριστω ψυχουλα...
ευτυχισμενη δεν ξερω αν ειμαι...δεν ξερω αν γινω...
αλλα για εκεινες τις μικρες στιγμες ευτυχιας ζω αληθεια...

σε φιλω με την αγαπη μου γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε μου...
ε αμα δεν ειχε δυσκολιες δεν θα ηταν και παραμυθι...

διοτι αυτα χωρις δυσκολιες ειναι παραμυθια της χαλιμας...εμεις εδω λεμε αληθινα παραμυθια...καταλαβες...;

οσο για τα χρονια της υπομονης εχεις απολυτο δικιο...τωρα ειναι πολυ αλλιως τα πραγματα...
ελπιζω το λιγο απο αλλου που ειμαι να κρατησει λιγο αλλιως τη ζωη που κανω στο εδω...

ορκο δεν παιρνω για τιποτα...μονο για οσα νιωθω!

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρολουστη φιλη μου γλυκια...

μα τιποτα δεν ειναι τυχαιο ε...;ακομα μια φορα...

αγαπημενο σου τραγουδι...
σημαδι για μενα αυτο το τραγουδι...

"εμεις φιλη μου...εμεις που αγαπησαμε ετσι...ομοια μεσα στη διαφορετικοτητα μας...ξερουμε..."

σ'αγαπαω τοσο πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroutzako μου σε ευχαριστω πολυ!!!

περασα περασα την ειδα την προσκληση και θα παιξω ευχαριστως εντος καποιων ημερων!
ευχαριστω που με σκεφτηκες!!!

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

#lockheart# είπε...

αυτος Ο Π=3,14 τι ΑΝΤΡΑΣ...
νεραιδα κανε με το ραβδακι σου μαγικα να μεινει στη ζωη σου για παντα...τι ωραιο παραμυθι ηταν αυτο που του χαρισες...
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΕΣΤΕ ΕΤΣΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ...
σα ναναι η πρωτη φορα...

φιλακια πολλα!

Unknown είπε...

σα νερό που κυλά μου θύμισε αυτή η αγάπη. που στο διάβα της βρίσκει μικρές πετρούλες και τις προσπερνά, ποιο κάτω κάνει ρουφήχτρες, πιο μετά, βρίσκει βράχους και κάνει παρακάμψεις, μετά απλώνεται σα λιμνούλα που φαντάζει ακίνητη κι ύστερα κυλά σιγά σιγά μέχρι που ορμά σε πέφτει στον καταρράκτη...

όλα έχουν τη ροή τους, τη δική τους μοναδική δυναμική και μόνο ο χρόνος ξέρει τι θα γίνει. γι' αυτό και ο άτιμος μας χαμογελά. μα έλα που μας παίζει...

:)

φιλιά βρόχινα γλυκειά μου...

aggelika είπε...

τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα εμείς τα δημιουργούμε. Κι όσοι νομίζουν πως μπορούν να τα έχουν όλα έτοιμα έχουν διπλό δρόμο να διανύσουν!
Όσο για την αγάπη... κρύβεται παντού! Αρκεί να έχεις τη δύναμη και τη θέληση να τη βρεις!

καληνύχτα νεράιδα!

Elen Chamelen είπε...

Εύχομαι πάντα να είσαι τόσο ευτυχισμένη εσύ και οι άνθρωποι που αγαπάς...Πολύ όμορφη η ιστορία σου που για ακόμη μιά φορά με συγκίνησε πάααρα πολύ...
Φιλιά!

mauveair είπε...

Είσαι τυχερή που μπορείς και νιώθεις έτσι, που μπορείς να αγαπάς...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

#lockheart# γλυκια μου...
ειδες...;
κατι τετοια μας κανουν και πεφτουμε σαν τα χαιβανια εμεις...
μετα αμα λενε οταν σε φτυνουμε κολας ας μην παραπονιομαστε...

ενταξει βεβαια στη συγκεκριμενη ιστορια μεσολαβησαν πολλα αλλα...κι αυτη η αδιαφορια καμια φορα παιζει τον ρολο της...μεχρι ενα σημειο βεβαια...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα μου αχ πως με πιανεις εσυ...
η παρομοιωση σου ηταν απλα τελεια!!!

ναι ο χρονος ο ατιμος...εκεινος παντα χαμογελα αλλα εμεις κρεμομαστε απο πανω του περιμενωντας να φερει οσα θελουμε...

ποτε δεν ξερουμε τα γυρισματα του...

νεραιδενια φιλακια ματια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου...
σιγουρα σε πολλους χαριζονται πολλα...
τωρα βεβαια κι αυτο ενα σχεδιο μεσα στο γενικο σχεδιο ειναι και παντα εχει να κανει με τον χειρισμο του καθενα...

οσο για την αγαπη απολυτα συμφωνη ειμαι πως κρυβεται παντου...
ακομα και στα πιο απιθανα μερη...
δεν εχουμε παρα να τα ανακαλυψουμε...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Assel κοριτσακι μου γλυκο...
ευτυχισμενη...
μεγαλη κουβεντα...

σε ευχαριστω για τις ευχες σου γλυκια μου!
χαιρομαι που σου αρεσε το παραμυθακι...

να εισαι παντα καλα και να μη μας χανεσαι ε...;

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

mauveair μου καλε...
νιωθω τυχερη που αγαπαω...ακομα και οταν η αγαπη τυλιγεται απο πονο αυτος ο πονος ειναι ιερος...σημαινει οτι νιωθεις..οτι δεν εισαι κενος μεσα σου...
μα ολοι μας μπορουμε να αγαπαμε...
ολοι μας αρκει να σταματησουμε να βαζουμε ορια και περιορισμους στην καρδια μας...
εκεινη παντα ξερει...εμεις φταιμε οταν δεν την ακουμε...

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
χαρηκα που φυσηξες εδω...!

Aristodimos είπε...

Το μέτρο της αγάπης είναι η αγάπη χωρίς μέτρο.
Αληθινή αγάπη όταν δε χρειάζεται να πεις τίποτα παρα κοιτόντας στον καθρέφτη να μπορεις να βλέπεις μόνο το πρόσωπο αυτου που αγαπάς.

Ζησε καθε στιγμή της και ασε καθε σου κύτταρο να γινει ενα με το δικό του.

Αρης

Ανώνυμος είπε...

And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
π

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ari μου καλε...

αχ η αγαπη δεν εχει μετρο...
οσο ζω και αναπνεω θα το φωναζω...θα το λεω παντου και παντα...
πως η αγαπη ειναι οτι ομορφοτερο ακομα και οταν καποτε σε ποναει αξιζει γιατι ειναι η αγαπη...και χωρις αυτη πως θα ημασταν...;
τι νοημα θα ειχε η ζωη...;
λεω πως κανενα...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

Τρελός του Χωριού είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Zs4UGzZG_l0&feature=player_embedded
Ελπίζω τα λόγια της αυτά να μην τα θεωρήσεις ποτέ σωστά

r=α+βθ

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Nα είστε πάντα καλά ναιάδα μου και να νικάτε τις όποιες δυσκολίες...!
Παραμύθι χωρίς δυσκολία υπάρχει;...Δεν υπάρχει!


Φιλια πολλά πολλά!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε...

"στις βραδυνες περιπλανησεις μας...
στις καρδιας τις διαδρομες...
πως γεμιζει η νυχτα χρωματα...
πως φωτιζονται οι σκιες...
και δεν βρισκω λογια να σου πω...
γιατι ολα εχουν φωνη...
το μεγαλο μας το ονειρο...
σου εξηγω με ενα φιλι...
και μετα δεν μιλαμε πολυ...
γιατι τ'ονειρο ζει στη σιωπη...
με το βλεμμα στους περαστικους...
ΝΑ 'ΧΑ ΧΙΛΙΕΣ ΣΙΩΠΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣ..."

Ν....

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τρελλε...
οσο και αν θαυμαζω την Δημουλα και αγαπω απιστευτα τα ποιηματα της δεν παυω να πιστευω πως ο καθε ανθρωπος εκφερει τη γνωμη του συμφωνα παντα με τα προσωπικα του βιωματα και την διαθεση την οποια βρισκεται την συγκεκριμενη χρονικη στιγμη...

ετσι προς το παρον δεν ασπαζομαι την γνωμη της σε αυτο το θεμα και νομιζω πως οσον αφορα την αγαπη κυριως παντα θα εχω την δικη μου προσωπικη αποψη...!

νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη γλυκια μου σε ευχαριστω πολυ!

οχι δεν υπαρχει παραμυθι χωρις δυσκολιες...χωρις κακιες μαγισσες και δηλητηριασμενα φιλτρα...

το τελος μονο που δεν ξερουμε αλλα στο τελος θα το μαθουμε και αυτο...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι ξεχωριστές αγάπες παρηγορούν τα θλιμμένα ποιήματα των ποιητών.
Σ΄ευχαριστώ νεραϊδούλα :)

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΕΣΤΕ ΕΥΧΟΜΑΙ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ.ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙΤΕ.

ΦΙΛΙΚΑ,
ΑΓΝΩΣΤΟΣ "Χ"

Sideras είπε...

Μια νεράιδα λένε δεν αγαπά όπως τους ανθρώπους ,η αγάπη της έχει κάτι μαγικό ,κάτι που την κάνει να ξεχωρίσει ,έχω δει νεράιδες σαν εσένα να κόβουνε τα πανέμορφα φτερά τους ,να θυσιάζουν την αθανασία τους, για το όνομα της αγάπης. Να λένε, “ φτιάχτηκα για να σε αγαπώ… ,μονό αυτό ξέρω… ” Εντούτοις η ζωή τις μεταμορφώνει σε νεράιδες ξανά και κάπου υπάρχουν εκείνοι οι αλαφροΐσκιωτοι, οι απλοϊκοί, άντρες που τις αγαπάνε κάθε μέρα από την αρχή…. όπως και να είναι , όπου και να είναι…

Όπως και να έχει ,γλυκιά νεράιδα χαίρομαι για εσένα .Χαίρομαι με την αισιόδοξη σου ευχή που ευλογείς την αληθινή ερωτική αγάπη .
Σιδερένια καληνύχτα

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

:) :) Χαμογελώ! :)

Νά ναι οι μέρες σου όλες, πλημυρισμένες από φως κι αγάπη!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

pandora μου γλυκια...

εγω σε ευχαριστω...!
πολυ...!

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε αγνωστε "χ"...

οσο η ζωη προχωραει προχωραμε κι εμεις μαζι της και μαθαινουμε πως τα πραγματα δεν ειναι και τοσο ειδυλιακα ουτε και αγγελικα πλασμενα...
ωστοσο ξεχωριζουμε παντα καποια στιγμη τους ανθρωπους που μας αγαπανε αληθινα οτι κι αν γινει...
και ειναι σημαντικο το οτι κι αν γινει...

σε ευχαριστω για τις ευχες σου οποιος/α κι αν εισαι ευχομαι τα καλυτερα και για σενα!

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

sidera μου καλε...
μου ελειψες...!
που χαθηκες αληθεια αλαφροισκιωτε αντρα...;

με συγκινησε αυτο που εγραψες για πολλους λογους...
γιατι γνωριζεις για τις νεραιδες...
γιατι καπως ετσι αισθανομαι...
γιατι τα φτερα μου τα απαρνηθηκα για την αγαπη...
γιατι ειναι τοσο ομορφο κι ελπιζω να ειναι ετσι...καποιος αντρας να σε αγαπαει καθε μερα απο την αρχη...
ειναι κρυφη μου ευχη...

ειλικρινα σε ευχαριστω για το υπεροχο σου σχολιο...

νεραιδενια φιλια σου αφηνω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νικολα μου χαμογελω κι εγω που σε βλεπω εδω μετα απο καιρο...:)))

σε ευχαριστω καλε μου!
να εισαι γεματος παντα με ομορφιες!

νεραιδενια φιλακια πολλα!!!