Αν η καρδια μπορουσε να αραξει σε ενα απανεμο λιμανι...
Αν η ψυχη δεν γυρνουσε σε σκοτεινα δρομακια ψαχνωντας...(τι αραγε...;)
Αν οσοι αγαπησαμε εμεναν στη ζωη μας...
Αν οσοι μας αγαπησαν το εννοουσαν κιολας...
Αν λιγακι προστατευαμε τον εαυτο μας απο καθε τυχοδιωκτη...
Αν δεν επιμεναμε να στολιζουμε με χρυσοσκονη καθε παλια κορνιζα...
Αν δεν διναμε και τοση σημασια στα γεματα φεγγαρια...
Αν δεν σκορπιζαμε χαμογελα χωρις να μας τα ζητησουν...
Αν δεν ξεπουλουσαμε το μεσα μας για μια αγκαλια...
Αν δεν απλωναμε το χερι μας σε καθε (δηθεν) σκυμενο κεφαλι...
Αν ξεραμε να ξεχωριζουμε κεινα τα βλεμματα που ταχα μου δακρυζουν...
Αν δεν μας παρεσυρε τοσο η μυρωδια των ανθισμενων λουλουδιων...
Αν σε καθε θαλασσα που κολυμπουσαμε περναμε κι ενα σωσιβιο μαζι μας...
Αν δεν ακολουθουσαμε σαν χαμενοι το τραγουδι των πουλιων...
Αν σε ενα συγνωμη μπορουσαμε να πουμε ενα "οχι ευχαριστω δεν θα παρω"...
Αν δεν επιμεναμε να γλυφουμε εκει που μας φτυνουν...
Αν δεν καναμε τους παλιατσους για να χαρισουμε "ευτυχια" σε αλλους...(και θυμομασταν πως σε μας δεν κανει κανεις τον παλιατσο)...
Αν φτιαχναμε ενα μικρο τοιχακι γυρω μας,τοσο μικρο ισα να μην μπαζει νερα καθε που βρεχει...
Αν φτιαχναμε και μια πορτουλα να ανοιγουμε και να κλεινουμε αναλογα τον επισκεπτη...
Αν δεν διναμε αντικλειδια σε ολους οσους...
Αν δεν κρεμουσαμε τα ονειρα μας στα αστερια καποιες καλοκαιρινες νυχτες...
Αν μπορουσαμε λιγο να συγκρατουμε τον εαυτο μας...
Αν λεω...
ισως...
ισως για ολους εμας που ειμαστε λιγακι ονειροπολοι να ηταν λιγακι αλλιως τα πραγματα...
Αν λεω...
ισως να ζουσαμε πιο "ηρεμα"...και με λιγοτερες πληγες...
μεταξυ μας παντως...
δεν αλλαζω τα ΑΝ...
πολυ γουσταρω να σκορπαω χαμογελα κι ας μη μου τα ζητανε...
να βαζω χρυσοσκονη σε καθε τι παλιο και ασχημο...
να ανοιγω αγκαλιες για οποιον το εχει αναγκη...
να κανω τον παλιατσο για να γελανε "οι πονεμενοι"...
να τρεχω με χιλια σε καθε ψευτοδακρυ να το σκουπισω πριν καν κυλησει...
πολυ γουσταρω να σκορπαω αγαπη...
τρελαινομαι να σκορπαω αγαπη...
τρελαινομαι να ζηταω αγαπη απο ολους...
να τριβομαι στις αγκαλιες και να λεω "κι αλλο"...
να ζηταω αγαπη σαν να μη μου δοθηκε ποτε...κι ας μην μου ελειψε ποτε...
κι ακομα περισσοτερο γουσταρω οταν ανοιγουν οι πληγες εγω να τις γλυφω...
και να λεω ποτε ξανα...
ως εδω...
δεν θα την ξαναπατησω...
και την επομενη να κλεινω το ματι σε εναν ψευτη ηλιο και να ακολουθω τα χελιδονια...για νεες περιπετειες...
πολυ γουσταρω που γελανε οσοι με θεωρουν "διαφορετικη"...
γιατι κι εγω τους θεωρω "ιδιους"...
"εαν ο κοσμος ειναι ευγευστη σουπα...
το μεζεδακι ειμαι εγω...
το μυστικο μου θα το μαθω ισως...εαν και οταν θα χαθω..."
Αν η ψυχη δεν γυρνουσε σε σκοτεινα δρομακια ψαχνωντας...(τι αραγε...;)
Αν οσοι αγαπησαμε εμεναν στη ζωη μας...
Αν οσοι μας αγαπησαν το εννοουσαν κιολας...
Αν λιγακι προστατευαμε τον εαυτο μας απο καθε τυχοδιωκτη...
Αν δεν επιμεναμε να στολιζουμε με χρυσοσκονη καθε παλια κορνιζα...
Αν δεν διναμε και τοση σημασια στα γεματα φεγγαρια...
Αν δεν σκορπιζαμε χαμογελα χωρις να μας τα ζητησουν...
Αν δεν ξεπουλουσαμε το μεσα μας για μια αγκαλια...
Αν δεν απλωναμε το χερι μας σε καθε (δηθεν) σκυμενο κεφαλι...
Αν ξεραμε να ξεχωριζουμε κεινα τα βλεμματα που ταχα μου δακρυζουν...
Αν δεν μας παρεσυρε τοσο η μυρωδια των ανθισμενων λουλουδιων...
Αν σε καθε θαλασσα που κολυμπουσαμε περναμε κι ενα σωσιβιο μαζι μας...
Αν δεν ακολουθουσαμε σαν χαμενοι το τραγουδι των πουλιων...
Αν σε ενα συγνωμη μπορουσαμε να πουμε ενα "οχι ευχαριστω δεν θα παρω"...
Αν δεν επιμεναμε να γλυφουμε εκει που μας φτυνουν...
Αν δεν καναμε τους παλιατσους για να χαρισουμε "ευτυχια" σε αλλους...(και θυμομασταν πως σε μας δεν κανει κανεις τον παλιατσο)...
Αν φτιαχναμε ενα μικρο τοιχακι γυρω μας,τοσο μικρο ισα να μην μπαζει νερα καθε που βρεχει...
Αν φτιαχναμε και μια πορτουλα να ανοιγουμε και να κλεινουμε αναλογα τον επισκεπτη...
Αν δεν διναμε αντικλειδια σε ολους οσους...
Αν δεν κρεμουσαμε τα ονειρα μας στα αστερια καποιες καλοκαιρινες νυχτες...
Αν μπορουσαμε λιγο να συγκρατουμε τον εαυτο μας...
Αν λεω...
ισως...
ισως για ολους εμας που ειμαστε λιγακι ονειροπολοι να ηταν λιγακι αλλιως τα πραγματα...
Αν λεω...
ισως να ζουσαμε πιο "ηρεμα"...και με λιγοτερες πληγες...
μεταξυ μας παντως...
δεν αλλαζω τα ΑΝ...
πολυ γουσταρω να σκορπαω χαμογελα κι ας μη μου τα ζητανε...
να βαζω χρυσοσκονη σε καθε τι παλιο και ασχημο...
να ανοιγω αγκαλιες για οποιον το εχει αναγκη...
να κανω τον παλιατσο για να γελανε "οι πονεμενοι"...
να τρεχω με χιλια σε καθε ψευτοδακρυ να το σκουπισω πριν καν κυλησει...
πολυ γουσταρω να σκορπαω αγαπη...
τρελαινομαι να σκορπαω αγαπη...
τρελαινομαι να ζηταω αγαπη απο ολους...
να τριβομαι στις αγκαλιες και να λεω "κι αλλο"...
να ζηταω αγαπη σαν να μη μου δοθηκε ποτε...κι ας μην μου ελειψε ποτε...
κι ακομα περισσοτερο γουσταρω οταν ανοιγουν οι πληγες εγω να τις γλυφω...
και να λεω ποτε ξανα...
ως εδω...
δεν θα την ξαναπατησω...
και την επομενη να κλεινω το ματι σε εναν ψευτη ηλιο και να ακολουθω τα χελιδονια...για νεες περιπετειες...
πολυ γουσταρω που γελανε οσοι με θεωρουν "διαφορετικη"...
γιατι κι εγω τους θεωρω "ιδιους"...
"εαν ο κοσμος ειναι ευγευστη σουπα...
το μεζεδακι ειμαι εγω...
το μυστικο μου θα το μαθω ισως...εαν και οταν θα χαθω..."
38 σχόλια:
Αν... δεν σε άκουγα ποτέ δεν θα σε είχα γνωρίσει
Αν... δεν σε έβλεπα ποτέ στα μάτια
δεν θα το καταλάβαινα
Αν... δεν θα σου άνοιγα ποτέ την καρδιά μου δεν θα αισθανόμουν ποτέ τις συγκινήσεις σου ..
Αλλά ...κάθομαι εδώ τώρα με τον πόνο σου
που εσυ δεν αισθάνεσαι ...
ποτέ και πάντα
αν και να
μα κυρίως έτσι!
γιατί τα ουσιαστικά είναι τα αληθινά. και ότι σου χαρίζεται το χαρίζεις. και ότι χαρίζεις σου χαρίζεται.
να είσαι πάντα τόσο αληθινή. τόσο τρυφερή. και τόσο μεζεδάκι. ;))
φιλιά πολλά πολλά!
Υπάρχουν "αν" καλά και "αν" κακά.
Δικές μας οι επιλογές
Εχεις μεγαλη καρδια σαν απεραντη κοιλαδα καταπρασινη και ολοσπαρτη με ελπιδες προσδοκιες και ονειρα...Τα τοιχακια και τα προστατευτικα κιγκλιδωματα ειναι για τους φοβισμενους της ζωης αυτους που δεν τολμουν να ανασανουν καν...Καλπαζεις στο πρασινο σαν αμαζονα και ξεπερνας τα πρεπει και τα μη...Η Αληθεια σου και η Αγαπη σου Λαβαρο σου Ετσι να μεινεις.Διακριτικη και ελευθερη .Αληθινη ΓΥΝΗ.
Αν όλα αυτά αν.. δε θα ήσουν η νεράιδα φίλη μου.. Και μου έλειψαν οι αγκαλιές που μου δίνεις.. Θα έρθω να σε βρω.. Για όλα αυτά τα αν που πονΑΝ..
Να είσαι καλά κοριτσάκι μου.
Αχ αυτά τα χιλιάδες ΑΝ..
Νεράιδα μου μην αλλάξεις ποτέ, ότι κι αν σου λένε και ν΄αγαπάς δυνατά όπως ξέρεις και την αγάπη αυτή θα την πάρεις πίσω.
Ελπίζω πως όλα είναι δανεικά, έτσι δεν είναι;
Φιλί γλυκό
που θα μπορεσω να βαλω της σκεψης μου για σενα ..που ειναι οτι καλητερο εχω μεσα μου....και εσυ δεν μπορης να ξεφηγης απο τον δεμενο στον βραχο..που λες οτι θες να πεταξης ..και δεν εχεις φτερα....
υσ χρονια πολλα ναιδα μου...
υσ 1...μια σκεψη ειναι αυτα ..οχι για σενα....
Ορίστε...
Έκατσα να διαβάσω το ποστ σου , και άρχισαν καμία διακοσαριά "αν" να χοροπηδάνε στο γραφείο μου .
Άλλα κρύφτηκαν κάτω από τα χαρτιά.
Μερικά πήραν το ποντίκι να φύγουν.
Κανά δυο προσπαθώντας να βγουν, πήδαγαν και κόλλαγαν στο τζαμί του παραθύρου .
Αλήθεια πόση ζωή κρύβουν αυτά τα αν ;
Μμμ...
Ας τα πει ο Ασιμος.
Αν αν αν ...
Χεχε! έτσι κάνουν και κάτι μικρά που νομίζουν ότι είναι μηχανές...
Αν αν ανννν ανννν....
Άσχετο, ρώτησα που λες τον πρώτο τυχόντα:P (μα που τον βρήκα ; μα τον πρώτο τυχόντα ;ναι τον πρώτο τυχόντα για σένα και δε σε ήξερε ...) ... μμμ ... μάλλον θα είσαι από αλλού. :)
Είναι μια ενθαρρυντική οπτική αυτή.
Τώρα βέβαια στην πράξη όταν ανοίγει μια πληγή δε γίνεται να πετά κανείς απ' τη χαρά του...η να είναι πανευτυχείς με τα λάθη του αλλά αυτού του είδους το σκεπτικό το θεωρώ θετικό. Μας γεμίζει κουράγιο και θάρρος και κατά βάθος θέλει να πει πως Ναι! Είμαι με το μέρος τους εαυτού μου, τον συμπαραστέκομαι, τον καταλαβαίνω και τον συγχωρώ ακόμα.
Καλημερούδια:)
βουλα μου Αν...τοτε ποτε δεν θα ειχαμε φτασει εδω που ειμαστε...
αξιζει η' οχι δεν ξερω και μαλλον δεν θα μαθω και ποτε ουτε εγω ουτε και κανεις πριν την ωρα του...
παντως λεω πως αξιζει τελικα ολα τα Αν που γινανε η' οχι να...
νεραιδενια φιλακια!!!
basnia μου,
αχ αυτα τα ουσιαστικα-αληθινα...
που ολο τα θελουμε και ολο και μας πονανε...
σε ευχαριστω γλυκε μου πολυ πολυ!!!
ως μεζες τρωγομαι με ουζακι λογω καλοκαιριου...:P
πολλα νεραιδενια και γλυκα και χαμογελαστα φιλακια!!!
Μαρακι παντα δικες μας ειναι οι επιλογες και στα καλα και στα κακα...
τωρα αλλο αν δεν το παραδεχομαστε και ολες τις φορες...
νεραιδενια φιλακια!!!
elis.pandora τοσο ομορφα λογια!
δεν ξερω αν μου αξιζουν ομως σε ευχαριστω τοσο πολυ γιατι διαβαζοντας τα ενιωσα ζεστασια και αγαπη...!
και ειναι πολυ ομορφο συναισθημα αυτο!
δεν μου κανουν τελικα τα τοιχακια...κι ας ειναι κατι νυχτες μεγαλες που ευχομαι να ημουν αλλιως...τελικα δεν ειμαι και μ'αρεσει!
σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου και με σκυμενο κεφαλι δεχομαι ολα σου τα λογια σαν πανεμορφο και μοναδικο δωρο!
να εισαι καλα γλυκια μου!!!
jackouli μου η αληθεια ειναι πως δεν θα ημουν...
κι αν δεν ημουν δεν θα σ'αγαπουσα...
κι αν δεν σ'αγαπουσα δεν θα σε εκανα αγκαλιτσες...
ξερεις κι εμενα μου λειψαν οι δικες σου...
ΑΝ-τε να ερθεις...
σε φιλω πολυ και γλυκα!!!
Αναστασια μου γλυκια δεν γινεται να αλλαξω πια...
και καποτε η αληθεια ειναι προσπαθησα παρασυρμενη απο ολους οσους μου ελεγαν πως δεν θα μου βγει σε καλο...πως δεν θα επιβιωσω...πως...πως...
ε τι να κανουμε καποιοι γεννιομαστε ετσι και καποιοι αλλιως...
εγω ειμαι απο τους ετσι...
αχ λες να ειναι δανεικα...;
ποιος ξερει ισως καποτε να μαθουμε...
ισως...
νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου κουκλιτσα μου!!!
γρηγορη μου μ'αρεσει που αφηνεις τις σκεψεις σου εδω...
γινονται κι αυτες ενα παραμυθι...
ψιτ...
εχεις εσυ φτερα και για τους δυο σας...
παρτην αγκαλια και πεταξτε...
ξερεις γινεται...
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!
nico...
υπ-αν-θρωποι μηπως...;
νεραιδενιο φιλι!!!
Ναδα μου...
αχ ξεχασα να αναφερω τις παρενεργειες αυτου του παραμυθιου...
ναι διαβαζοντας το ξεπηδαν τα "αν" του καθενος κι αρχιζουν να διεκδικουν την θεση τους στη ζωη μας...
μμμ...τωρα τι να σου πω εσυ ξερεις ποια θα αφησεις να παρουν μια θεση και ποια θα κρυψεις παλι...
χμμμ...
καλα δεν σου εχω πει πως δεν με ξερει κανεις...;
ειμαι απο αλλου αλλα και οταν βρισκομαι εδω παλι αλλου ταξιδευω...
οσοι με ξερουν θα στο πουν αλλα ουπς ξεχασα...
οσοι με εμαθαν με ξεχασαν κι αυτοι κι ετσι δεν ξερουν ποια ειμαι...
μηπως δεν ειμαι...;
μαλλον δεν θα υπαρχω...
κι αν υπαρχω δεν ξερει να στο πει κανεις...
αμα καταλαβες καταλαβες...:P
φιλι νεραιδενιο και χαμογελαστο!!!
κωνσταντινε μου...
χα πρωτη και καλυτερη εγω σε καθε πληγη καθομαι κατω και χτυπιεμαι πως ποναω και κανεις δεν με ακουει...
πως αιμοραγω και πως κανεις δεν με βοηθαει...
μμμ μολις επουλωθει λιγακι και επιφανειακα η πληγη λεω α πα πα ποτε ξανα δεν θα το ξανακανω το λαθος να τρεχω με φορα επανω στα μαχαιρια...
ε μετα απο καιρο(οχι και πολυ)
ξανα τα ιδια κανω γιατι δεν μπορω αλλιως...
αλλα τελικα ναι ειμαι με το μερους του εαυτου μου και οχι απεναντι του να τον κρινω...
τον παιρνω μια αγκαλια κι εκεινος χαιδευεται πανω μου και απολαμβανει την αγαπη...
μετα συγχωρουμε ο ενας τον αλλο και γινομαστε παρεακι καλο...
νεραιδενια φιλακια!!!
AN ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΝΙΩΘΕΣ ΕΤΣΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΤΣΙ.
όταν τα αν σου τα κάνεις να, όλα καλά θα είναι κι όλα ανθηρά...
ανάποδο το αν φαντάζει ιστοριούλα
τι άλλο θα σου έλεγα εγώ η τρελή απ' του αλλού η νεραϊδούλα;
:)
φιλιά βρόχινα γλύκα μου...
Μάλλον θα ήταν φτωχότερη συναισθηματικά η ζωή μας, οπότε...καλύτερα να σκορπάμε αγάπη και να τρελενόμαστε για αγκαλιές και ας πληγωνόμαστε, θα ξανασκορπίσουμε αγάπη και αγκαλιές και θα γιατρευτούμε.
Καλό βράδυ!
Αν δεν ησουν ολα αυτα δεν υπηρχε περιπτωση να ημουν εγω εδω και να σε διαβαζω!!! Ποτε μην αλλαξεις!!!
Πολλα φιλια
«Αν η καρδια μπορουσε να αραξει σε ενα απανεμο λιμανι...»
Στο τέλος τα νερά θα λίμναζαν και η θάλασσα θα γινόταν πράσινη γεμάτη φύκια.
«Αν η ψυχη δεν γυρνουσε σε σκοτεινα δρομακια ψαχνωντας...(τι αραγε...;)»
Θα συνήθιζε το φώς και δεν θα καταλάβαινε τη μέρα.
«Αν οσοι αγαπησαμε εμεναν στη ζωη μας...»
Θα γινόμασταν τόσοι πολλοί που θα έπρεπε να μάθουμε την ευγένεια την αλληλεγγύη, την αγάπη αναγκαστικά, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο.
«Αν οσοι μας αγαπησαν το εννοουσαν κιολας...»
Θα έπρεπε να αγαπήσουμε τόσους πολλούς που στο τέλος θα μας έπιανε μια βαρεμάρα και θα παρακαλούσαμε κάποιον να μας μισήσει. Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος αγαπά αυτά που δεν έχει.
«Αν λιγακι προστατευαμε τον εαυτο μας απο καθε τυχοδιωκτη...»
Θα εξαφανίζοταν οι τυχοδιώκτες πράγμα καλό.Το λυπηρό είναι ότι θα εξαφανίζοταν και κείνοι που νομίζαμε εμείς ότι ήταν τυχοδιώκτες.Μετά θα γινόμασταν η αυθεντική αρχή που θα έκρινε αν κάποιος είναι τυχοδιώκτης, κάτι σαν πάπας. Θα είχαμε τόση δουλειά που θα πέφταμε στα πόδια μας. Φαντάσου νάχαμε το μπλέξιμο να βάζουμε άλλους να κρίνουν με τη δικιά μας σκέψη.
«Αν δεν επιμεναμε να στολιζουμε με χρυσοσκονη καθε παλια κορνιζα...»
Θα κρατάγαμε εμείς τη χρυσόσκονη αλλά η χρυσόσκονη δεν τρώγεται. Θα μπαίναμε στη διαδικασία της αγοράς για να την πουλήσουμε. Θα γινόμασταν νευρωτικοί γιάπηδες με στιλνόξ και υπνοστεντόν.(για ήπιες καταστάσεις)
«Αν δεν διναμε και τοση σημασια στα γεματα φεγγαρια...»
Θα μελαγχολούσαν και θα αποφάσιζαν να καταργήσουν την ευαισθησία.
«Αν δεν σκορπιζαμε χαμογελα χωρις να μας τα ζητησουν...»
Ο κόσμος θα έβλεπε παντού εχθρούς και θα τρωγόμασταν μεταξύ μας.
«Αν δεν ξεπουλουσαμε το μεσα μας για μια αγκαλια...»
Και να το ξεπουλήσουμε ποιος καταλαβαίνει ότι ξεπουλάμε, άλλα καταλαβαίνει ο καθείς συνήθως μέχρις εκεί που φτάνει η μύτη του. Οπότε προσλαμβάνει ότι καταλαβαίνει. Αν λίγο κάποιος καταλαβαίνει είναι ευτυχία, τότε δεν ξεπουλάμε.
Να μην συνεχίσω άλλο και βαρεθείς, πάντα υπάρχει η άλλη ματιά, κράτα την ευαισθησία είναι στόλισμα θαυμάσιο που έχεις.
skroutzako αμαν και τι θα καναμε χωρις αισθηματα μετα...
ουτε να το σκεφτομαι δεν θελω...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
νεραιδα μου χιιχιιχ
να σαι καλα!
εχεις πολυ ταλεντο εσυ γενικα και με εκπλησεις τελευταια πολυ!!!
μα τι περιμενω απο μια νεραιδα και κυριως τρελη νεραιδα!!!
νεραιδενια φιλακια απο αλλη μια τρελη νεραιδα ματια μου!!!
nina μου ναι ναι ναι ναι...!!!
ετσι ακριβως ας σκορπισουμε κι αλλο αγαπη και ας τρελαινομαστε πολυ για αγκαλιτσες!!!
και θα γιατρευτουμε κιολας μετα τις πληγες!
μ'αρεσει που το πιστευεις κι εσυ!!!
νεραιδενιο γλυκο φιλι!!!
cassiel γλυκουλα μου με συγκινησες ομως!
να καμια φορα σε δυο λεξεις κρυβεται ενα ομορφο συναισθημα και φτανει να σε κανει να νιωσεις συγκινηση!
σε ευχαριστω ματια μου!
σε φιλω γλυκα με την αγαπη μου!!!
Υ.Γ δεν αλλαζω...
albus μου αρεσαν οι απαντησεις που εδωσες στα αν...
παντα θα υπαρχει μια αλλη οπτικη για καθε αν...
θα μπορουσες να συνεχισεις και πιστεψε με δεν θα βαριομουν...
μου αρεσει να βλεπω και να ακουω αποψεις για ολα...
μονο καπου θα διαφωνησω...
λες να βαριομασταν την πολυ αγαπη...;
λες να ψαχναμε καποιον να μας μισησει...;
λες τοσο μα τοσο αχαριστοι να ειμαστε μεσα μας...;
δεν το αποκλειω βεβαια αλλα θελω να πιστευω πως δεν θα ηταν ετσι...
νεραιδενια καλησπερα!!!
Μου αρέσει το ξέσπασμα σου στο τέλος του κειμένου.
Και συμφωνώ απολύτως!
Πάμε να σκορπίσουμε αγάπη
Και να κερδίσουμε αγάπη
Το μετά είναι μετά
Και το αν πολλές φορές το κάνουμε να
Φιλάκια σου πολλα!
Ποσο καλα τα λες...καρδουλα μου... ΑΝ...
...Αν δεν ήσουν
τόσο αληθινή
δε θα με συγκινούσες
τόσο μα τόσο πολύ!...
Όμως είσαι αληθινά τρυφερή κι ωραία
που μιλάς στην καρδιά μου...
Σ' ευχαριστώ
με φιλί
Αν όλα αυτά τα "Αν" μάζευες, που είναι βέβαιο πως τα έχεις μέσα σου, τότε είσαι πλούσια. Όμως Εσύ βρίσκεσαι μέσα σ' όλα αυτά κι αυτά τα "Αν" είναι που σε κάνουν ξεχωριστή. Πρώτη σέρνεις τον χορό της υπέρβασης κι εμείς ακολουθούμε τα "Αν" σου.
Να είσαι καλά με πολλά "Αν" γύρω σου να γυρεύουν απάντηση.
λιμανακι μου παντα φωναζα πως η αγαπη ειναι το παν με οποιο κοστος...
τωρα τελευταια μαλλον αρχιζω να μην το φωναζω και τοσο αλλα επιμενω ακομα περισσοτερο πως ολα αξιζουν για την αγαπη...
την καθε ειδους αγαπη...
οσο για το ξεσπασμα ειναι κι αυτο μερος μιας αγαπης τελικα...
νεραιδενια φιλακια πολλα!!!
φεγγαρολουστη αγαπημενη μου...
εσυ πια κι αν ξερεις και καταλαβαινεις το καθε "αν"...
σ'αγαπω φιλη μου!!!
αναρχες φλογες προμηθεα καλε μου...
σε ευχαριστω τοσο πολυ,μα τοσο πολυ για τα ομορφα σου λογια!
κι εσυ με συγκινησες με οσα εγραψες...
κι αν μιλαω λιγακι στην καρδια σου ειναι ευτυχια να το ακουω αληθεια...
σε ευχαριστω παρα πολυ και παλι!
σε φιλω καλε μου!!!
σοφακι μου δεν ξερεις τι χαρα ειναι να ειστε κι εσεις στον χορο αυτο...
να νιωθετε μαζι μου και να μοιραζεστε τα δικα σας παραμυθια...
στον χορο αυτο δεν πιανομαστε χερι με χερι μα ψυχη με ψυχη και ειναι πανεμορφο συναισθημα...
σε ευχαριστω γλυκια μου!
σε φιλω πολυ πολυ!!!
Δημοσίευση σχολίου