Σάββατο 2 Μαΐου 2009

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ...


"Kαλησπερα...δεν με ξερεις αλλα καμια φορα νιωθω πως γραφεις για μενα...
ηθελα μια χαρη...εγω κι εκεινος...μια ιστορια που με ποναει...
νομιζεις πως μας αξιζει ενα παραμυθι...;"

αυτα ηταν τα λογια της Ιωαννας...
μιας κοπελας που δεν γνωριζομαστε αλλα αποφασισε να μου στειλει ενα μειλ...
ζητωντας να γραψω το δικο της παραμυθι...
πιστευω πως σε ολους μας αξιζει ενα παραμυθι...η' και πολλα...πως θα μπορουσα να αρνηθω στην Ιωαννα ενα παραμυθι...
η ιστορια της λοιπον ειναι καπως ετσι...

Η Ιωαννα και ο Γιαννης γνωριστηκαν στα φοιτητικα τους χρονια...
η σχεση τους ξεκινησε σαν φιλικη περνωντας ομως ο καιρος εξελιχθηκε ερωτικα...
εκεινη ενιωσε περιεργα με αυτον το ανθρωπο...σχεσεις ειχε ξανακανει ομως στον Γιαννη εβλεπε κατι το διαφορετικο...
την κοιτουσε στα ματια και πριν εκεινη προλαβει να πει τι ηθελε της το ελεγε αυτος...
οταν κατι τετοιο συμβαινει αναμεσα σε δυο ανθρωπους ποτε δεν περναει απαρατηρητο σε κανεναν απο τους δυο...

οι δυο τους αφου εζησαν καποιο διαστημα μαζι τελικα χωρισαν...
οι λογοι ως συνηθως σε τετοιες ιστοριες πλανιουντε στον αερα και καμια σαφη απαντηση δεν δινουν...

η Ιωαννα ερωτευμενη ακομα με τον Γιαννη αποφασισε να σταθει διπλα του σε καθε αποφαση...εμφανης και αφανης ηρωας μεχρι εκεινος να ανοιξει τα ματια του και να καταλαβει ποσο πολυ τον αγαπαει...
ειχε παρει την αποφαση της...θα αφηνε εγωισμους στην ακρη και θα περιμενε αφου εκεινος ηταν που κρατουσε την καρδια της...

καπως ετσι περνουσαν τα χρονια...
ο Γιαννης εκανε την ζωη του...ζουσε για οσα θα του εφερνε αυτη και η Ιωαννα ζουσε για τον Γιαννη και για την στιγμη που η ζωη θα της τον εφερνε πισω...

ηταν το τελος της φοιτητικης ζωης...
τα χρονια ειχαν περασει και ο καθενας θα γυριζε στο μερος που ηταν το σπιτι του...
εκεινο το τελευταιο βραδυ λοιπον ο Γιαννης ειπε στην Ιωαννα αυτο που 4 χρονια περιμενε να ακουσει...της ειπε σ'αγαπω...
μετα ο καθενας τραβηξε τον δρομο του...μεχρι που ξαναβρεθηκαν μετα απο καποιους μηνες στο ιδιο μερος...στο ιδιο εκεινο μερος που ξεκινησε μια αγαπη...

ο Γιαννης της ειπε πως ειναι πολυ ερωτευμενος μαζι της...πως δεν μπορει να την ξαναχασει...
η Ιωαννα επιτελους μετα απο χρονια ζουσε εκεινο που ονειρευοταν...τι να του απαντησει...;τι να του εξηγησει...;τον κρατουσε αγκαλια και τον φιλουσε συνεχεια μη μπορωντας να πιστεψει αν ειναι αληθεια η' ονειρο...
ενιωθε για εκεινον βαθια συναισθηματα...δεν τον εβλεπε μονο σαν εραστη...τον ενιωθε φιλο της...πατερα...αδερφο της...
ολα αυτα ειχαν ριζωσει μεσα της και ειχαν γινει κομματι του εαυτου της...
ο Γιαννης ηταν κομματι του σωματος και της ψυχης της...

ξυπνουσαν στη διαρκεια της νυχτας και χαζευαν ο ενας τον αλλο...
ποσο περιεργο τους φαινονταν που μπορουσαν να λενε ελευθερα το σ'αγαπω πια...
ο Γιαννης της ειπε μια ιστορια που ειχε ακουσει απο τον πατερα του...

"οταν δυο ανθρωποι ειναι φτιαγμενοι ο ενας για τον αλλο το αρωμα του φιλιου τους πλανιεται στον χωρο..."
ετσι νιωθω κι εγω για σενα της ειπε...κουβαλαω το αρωμα του φιλιου μας μαζι μου και ξερω πως εσυ εισαι η μια και μοναδικη για μενα...ξερω πως μια μερα θα ενωσουμε τις ζωες μας...
ετσι της ειπε...
εξι μηνες μετα αρνηθηκε την αγαπη του στην Ιωαννα...
οι λογοι αλλη μια φορα πλανιονταν στον αερα...

η Ιωαννα επεσε στην κολαση απο το χερι του Γιαννη αλλη μια φορα...
αυτη τη φορα πιο βαθια απο την πρωτη...
πως να ζησει διχως του ξανα...;πως μετα απο τον παραδεισο να ξαναγυρισεις στην κολαση...;
μαζεψε τα κομματια της στο ονομα αυτου που πιστευε...στη δυναμη που της εδινε αυτο που μολις ειχε ζησει...
σηκωθηκε...
πιστεψε στην αγαπη που του ειχε και σηκωθηκε...
αλλη μια φορα ειπε...αλλη μια φορα θα παραμερισω τα παντα και θα ζησω περιμενοντας τον Γιαννη...να καταλαβει ποσο τον αγαπω...
πηγε να τον βρει εκει που μενει αρκετες φορες...καθε που πηγαινε οι στιγμες που ζουσαν ηταν ονειρικες...μερες και νυχτες ο ενας στον ερωτα του αλλου βυθιζοταν...κι ολα ηταν μαγικα...
εκεινη δεν ρωτουσε γιατι...
εκεινος της ελεγε πως υπαρχει αποσταση μεταξυ τους...πως υπαρχει η ζωη που εχουν να ζησουν χωριστα αλλα μια μερα θα ειναι ξανα μαζι...

την τελευταια φορα που πηγε να τον βρει εκεινος ηταν με μια αλλη κοπελα...
η Ιωαννα ξερει πως δεν ειναι ερωτευμενος μαζι της...εμαθε πια να τον διαβαζει...
εκαναν ερωτα οπως παλια...την εσφιξε στην αγκαλια του και το αρωμα του φιλιου τους πλανηθηκε στον αερα...
εκανε μια σβουρα γυρω τους και αφησε μια υποσχεση για το μελλον...
ο Γιαννης δακρυσε μπροστα στα λογια της Ιωαννας...λογια αγαπης αληθινης...
γιατι δεν μου τα ειπες ποτε ολα αυτα την ρωτησε...;
δεν εχει σημασια αγαπη μου απο εδω και περα θα ειμαστε μαζι και θα στα λεω καθε μερα...απαντησε η Ιωαννα...

ομως ο Γιαννης χωρισε με την Ιωαννα ακομα μια φορα...
εκεινη το μονο που του ειπε ειναι πως λυπαται γιατι ειναι τοσο ομορφο να αγαπας καποιον τοσο πολυ που θα εδινες και την ζωη σου για εκεινον...
εκεινος της απαντησε πως θα εδινε την ζωη του για εκεινη...μα ξερει πως αν το κανει τοτε εκεινη δεν θα εχει να ελπιζει σε τιποτα...μιας που οι καρδιες τους ειναι ενωμενες για παντα...

"τωρα ειμαι μονη μου...δεν θελω να με αγγιζουν αλλα χερια...δεν θελω αλλες αγκαλιες...
ειμαι εδω και περιμενω να φανει χωρις να τον ενοχλω...περιμενω η μυρωδια του φιλιου μας να τον οδηγησει ξανα σε μενα...
εμαθα να ειμαι ευτυχισμενη με πολυ απλα πραγματα...αν ομως δεν ειναι εκεινος εδω να τα μοιραστει μαζι μου δεν εχουν νοημα... ποναω...
αναρωτιεμαι γιατι να ποναει τοσο η αγαπη...;
χωρις εκεινον ειμαι μονη μου...
εχω ευχηθει να μπορουσε καποιος να μας χωρισει ωστε να βρω λυτρωση...καποιος να φυλακισει τις δυο ψυχες μας σε ενα σωμα ωστε να ειναι μαζι...
μιλαμε με τα ματια...μιλανε οι ψυχες μας...δεν ξερω αλλα νομιζω πως ειναι σπανιο αυτο αναμεσα σε δυο ανθρωπους...
δεν εχω παρα να περιμενω...και να ελπιζω...
πως τα ονειρα μου και τα ονειρα του κοιμουντε στο ιδιο μαξιλαρι..."

αυτη ειναι η ιστορια της Ιωαννας...
μιας γυναικας που ξερει την δυναμη της αγαπης και πιστευει σε αυτην...
καποιος θα μπορουσε να πει οτι εμεινε κολημενη σε εναν αντρα...οτι θα μπορουσε να κοιταξει την ζωη της και να προχωρησει...
ολα αυτα θα τα ελεγε καποιος που δεν αγαπησε αληθινα...που δεν ενιωσε την ψυχη του να συναντα το αλλο της μισο...
η Ιωαννα πιστευει πως μια μερα θα ειναι μαζι με τον Γιαννη...
γιατι τον αγαπησε απο την πρωτη στιγμη και γιατι πιστεψε με ολη της την καρδια πως αυτος ειναι για εκεινη κι εκεινη γι αυτον...

ευχομαι ολοψυχα μια μερα το παραμυθι τους να εχει ευτυχισμενο τελος!
τα δακρυα που εχυσε μακρια του να γινουν ομορφα διαμαντακια στον ουρανο...
τα ονειρα τους να ξυπνησουν στο ιδιο μαξιλαρι και να γινουν πραγματικοτητα σε μια κοινη ζωη...!

Ιωαννα μου...
οποιος πιστευει στην αγαπη πιστευει κι εκεινη σε αυτον...!
μπορει καμια φορα να ποναει αλλα οπως λεει και το τραγουδι...καπου αναβλυζει ευωδιες φιλιων...
αυτο το παραμυθι για σενα...!!!

28 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Δεν θέλω να πω αν είναι σωστό αυτό που κάνει ή όχι, αν πρέπει να περιμένει μια αγάπη που ίσως δεν έρθει πίσω ποτέ γιατί κανείς ποτέ δεν ξέρει πόση δύναμη κρύβει μια καρδιά, θέλω να πω στην Ιωάννα πως είναι σπάνιο και τόσο σημαντικό να αγαπάς πραγματικά να μπορείς να αγαπάς αληθινά και ολοκληρωτικά και πως πέρα από τα όρια του πρέπει και του σωστού υπάρχει η καρδιά αξίζει να την ακούμε και να την ακολουθούμε όταν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους.
Όταν αγαπάς θέλει να κάνεις τον άλλο ευτυχισμένο, θέλεις να τον βλέπεις να γελά.
Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να μοιράζεται το χαμόγελο με εκείνον που θα την αγαπήσει και θα της το χαρίσει απλόχερα είτε είναι ο Γιάννη είτε όχι!

Γλυκά φιλιά νεράιδα μου

b|a|s|n\i/a είπε...

η αληθινή και ολοκληρωτική αγάπη είναι αμοιβαία. αγγίζεις αγγίζεσαι. μοιράζεις μοιράζεσαι. όταν δύο ψυχές αισθάνονται η μία για την άλλη την ολοκλήρωση κινούν γη και ουρανό να είναι μαζί. και για πάντα. τόσο απλά. και τόσο δύσκολα.
φιλιά σου πολλά! με έναν πανέμορφο μήνα!

Φεγγαρολουστη είπε...

Ενα.... ακομη... παραμυθι για τον ερωτα την αληθινη αγαπη...σαν χιλιαδες αλλα...Τελικα η αγαπη ποναει πολυ... μα χιλιες φορες ν αγαπησεις και να πληγωθεις παρα να ζησεις μια ζωη κενη με σελιδες λευκες...

Στην Ιωαννα και σ΄ολες τις...Ιωαννες.

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Εντάξει, αν το δεις εικαστικά έχει μια νοστιμιά το πράγμα.
Αν το δεις πραγματικά όμως, ως μια συνηθισμένη καθημερινή ιστορία δηλαδή γιατί είναι σύνηθες κάτι τέτοιο...τότε η Ιωάννα είναι αρκετά αδύναμη, χάνει την αυτοεκτίμηση της, και αυτό δεν έχει καμιά σχέση με αγάπη γιατί εκεί που δε μας σέβονται αγάπη δε χωρά γιατί υπάρχει και η αξιοπρέπεια. Ήμαρτον δηλαδή.
Αυτός...κάτω απ΄το ίδιο πρίσμα είναι ένας μαλάκας που κάνει τη δουλειά του και την έχει καβάντζα για τις δύσκολες ώρες, ακόμα και να την παντρευτεί ποτέ δε θα είναι δικός της. Για αυτό Ιωάννα ξεκόλλα κορίτσι μου.

Γήινη καλημέρα γιατί ακόμα και στα παραμύθια τα χαστούκια πονούν.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
#lockheart# είπε...

δε θα μπορουσε να περιγραφει καλυτερα αυτο το παραμυθι...
Απο μια νεραιδα που εξυμνει τον ερωτα ζωντας το δικο της παραμυθι...
υπεροχη ιστορια...
σε φιλω νεραιδα...

aggelika είπε...

υπέροχο!
Μόνο όποιος αγαπήσει βαθιά, ξέρει πόσο πονάει να χάσεις την αγάπη!

Elen Chamelen είπε...

Μα,αφού είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον κάποια στιγμή θα είναι ξανά μαζί...Πάντα θα τους ενώνει αυτή η λεπτή κλωστή της αγάπης.
Τέτοιες ιστορίες έχουν λησμονηθεί από αγάπες που κιτρίνησαν στον χρόνο,αλλά και διατήρησαν εκείνη την μυρωδιά του φιλιού...
Φιλιά πολλά!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAT AΡΧΗΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΝΑΕΙ,ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΕΧΕΙ.ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΝ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Η αγάπη...δύσκολη έννοια...
Δύσκολο συναίσθημα
Γιατί, αν και το σ' αγαπώ
ακούγεται συνέχεια,
οι περισσότεροι την μπλέκουν
με πολλά άλλα ταπεινά συναισθήματα
και έτσι τη διαγράφουν.
Όταν αγαπάς είσαι ευτυχισμένος
ακόμη κι όταν
ο άλλος είναι μακριά από σένα...
Δεν έπεται οπωσδήποτε συμβίωση

Δύσκολη θάλασσα η αγάπη

Φιλιά πολλά Ναϊάδα μου

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αναστασια μου τα περισσοτερα που ειπες με βρισκουν συμφωνη!
ειναι σημαντικο να ολοκληρωνεσαι μεσα απο την αγαπη...
να αφηνεις την καρδια σου να περπατησει ολα τα μονοπατια ειτε μονη ειτε πιασμενη με εκεινον που αγαπας...

αφου η Ιωαννα μας διαβαζει σιγουρα θα δει την ευχη σου!

πολλα νεραιδενια φιλακια απο μενα αναστασια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου ναι...
κινουν γη και ουρανο να ειναι μαζι για παντα...
αχ τοσο απλα και τοσο δυσκολα...!

νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!
καλο μηνα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρολουστη αγαπημενη μου φιλη...
η αγαπη τελικα ποναει πολυ καποιες φορες...
και ειναι πολλες οι φορες καθως φαινεται...

μα ξερεις πως εγω συμφωνω με αυτο που εγραψες...
ολοι οι πονοι της αγαπης αξιζουν ενα λεπτο και μονο με τον ανθρωπο που αγαπας...

σε φιλω αγαπημενη μου με ολη μου την αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε μου δεν ξερω αν ειναι ακριβως ετσι...
βεβαια ουτε την ιωαννα ξερω και ουτε τον Γιαννη και η ιστορια στηριχτηκε επανω σε οσα μου ειπε η Ιωαννα...
αλλα...
γνωμη μου ειναι πως οταν επιμενεις σε καποιον και σε κατι που σας εδεσε τοτε αυτο δεν ειναι αδυναμια...ειναι κατι που σε τραβαει σε εκεινον/η...
η αγαπη περναει απο πολλα σταδια...και απο πολλες δοκιμασιες...δεν ερχοντα ολα ευκολα παντα και στρωμενα...

τωρα βεβαια αν λαθος ηταν να περιμενεις και να ελπιζεις σε κατι και καποιον τοτε σιγουρα ακομα μια φορα η ζωη θα στο δειξει αυτο καποια στιγμη...

η Ιωαννα ομως θα αποφασισει...και η καθε Ιωαννα που ζει κατι παρομοιο...

τα χαστουκια πονουν ακομα περισσοτερο στα παραμυθια...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μπατλερ καλοσωρισες στα παραμυθια μου...!!!
συμπαθω τους μπατλερ!

ναι θα ηταν βαρετος και μονο βαρετος δεν ειναι ενας ερωτας...
γι αυτο φτιαχτηκε με τοσες αντιφασεις...

νεραιδενια φιλια και νεραιδενιο καλωσορισμα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

#lockheart# γλυκουλα μου...
η αληθεια ειναι πως ολα μου τα παραμυθια εχουν το δικο μου συναισθημα μεσα και την δικη μου οπτικη...
ετσι σε αυτο δεν ξερω αν τα καταφερα μιας και πρωτη φορα προσπαθησα να μεταφερω τα συναισθηματα μιας αλλης γυναικας...

ομως χαιρομαι που σου αρεσε!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου χαιρομαι που σου αρεσε...
συμφωνω με αυτο που εγραψες...
οταν ζησεις τον παραδεισο η κολαση ποναει πολυ...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αssel μου γλυκια...
πιστευω κι εγω ακραδαντα στις αγαπες που ειναι φτιαγμενες απο τα ιδια υλικα...
απλα χωριστηκαν για καποιους λογους ομως η κλωστη που τους ενωνει θα τους φερει ξανα κοντα...

το λαθος μας τις σημερινες μερες ειναι οτι παψαμε να πιστευουμε στην αγαπη και στην δυναμη της...
οκ ειμαστε γεματοι προβληματα και εξωτερικα ερεθισματα...αλλα η υπαρξη του ανθρωπου και ο προορισμος του ειναι η αγαπη...
εγω αυτο πιστευω και το πιστευω ακραδαντα...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroutzako μου καλο μηνα και σε σενα!!!

ουτε ο θανατος μπορει να χωρισει την αληθινη αγαπη...
ξαναζει μεσα απο εκεινους που ξαναγεννιουντε...η'ξαναφερνει στη ζωη εκεινους που την υμνησαν...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναρχες φλογες προμηθεα μου...
ειπες κατι παρα πολυ σωστο...
συγχεουμε την εννοια της αγαπης με αλλα κατωτερα συναισθηματα που δεν εχουν καμια σχεση με την αληθινη αγαπη...

ομως δεν πιστευω πως ειναι δυσκολο συναισθημα...
απλα πολυπλοκα ολα τα υπολοιπα συναισθηματα που επωντε της αγαπης...

ω ναι ειναι πολυ δυσκολη θαλασσα...μεγαλη και βαθια...και σαν σηκωσει κυμματα πρεπει να πιστευεις πολυ σε αυτην για να μη πνιγεις...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

nina είπε...

Καταλαβαίνω πως νιώθει. Όταν αγαπάς, δεν παει να είναι ο άλλος ο χειρότερος για εσένα είναι ο καλύτερος. Ξυπνάς πότε πότε ή και καθόλου στις πολύ βαριές μορφές και ζεις μόνο για να τον κάνεις ευτυχισμένο.
Τι να πω. Αφού κάνουν διαλλείματα και εκείνος κάνει σε αυτά τη ζωή του, ας κάνει και εκείνη τη δική της μέχρι την επόμενη φορά που θα θελήσει να σμίξουν και αν μέχρι τότε δεν έχει βρει μια αμοιβαία αγάπη, τι να πω...τι να πω...;
Δύσκολες καταστάσεις. (μη νομίζεις κι εγώ μια συνέρχομαι και μια βυθίζομαι)

Καλή δύναμη στην Ιωάννα.

Πολλά φιλιά Ναιάδα μου

Unknown είπε...

ματάκια μου γλυκά, θα σου αφήσω ένα σκαστό φιλί αυτή τη φορά, μα δε θα σχολιάσω. γιατί θα μου βγει, θυμός. ναι;

βρόχινο φιλάκι...

:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nina μου ναι κι εγω την καταλαβαινω...
περναμε απο πολλα σταδια καθε που νιωθουμε την αγαπη να μας αφηνει...

ολοι μας βυθιζομαστε και συνερχομαστε ξανα...
το θεμα ειναι η ψυχη του καθενα ποσα μπορει να αντεξει...
εκει δυστηχως δεν ξερουμε τιποτα...οι αντοχες διαφερουν απο ανθρωπο σε ανθρωπο...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα μου μη σε νοιαζει ματακια μου...
η αληθεια ειναι πως επειδη ειναι η ιστορια μιας αλλης γυναικας σκεφτηκα να μην σχολιασω ουτε καν εγω...αλλα αυτο θα ηταν μαλλον αγενεια για οσους αφηνουν σχολια...
και μιας και το ζητησε η Ιωαννα αυτο το παραμυθι θα δει ισως και πολλες διαφορετικες οπτικες...

εγω κραταω το φιλακι σου και μη θυμωνεις ναι...;
ολοι περναμε απο τοσα...

εγω σου στελνω την αγαπη μου ετσι οπως ξερουν οι νεραιδες...
ξερεις εσυ...!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Πίστη στην αγαπη και πίστη στην εαυτο μας... Να κάνουμε ό,τι κάνουμε σεβόμενοι εμας. Κάνεις δεν χαρηκε βλέποντας τον εαυτό του να κλαίει. Όλοι (νομίζω) χαίρονται βλέποντας τον εαυτό τους να προσπαθεί!
Γι'αυτό λοιπόν, ταπεινά, συμβουλεύω την Ιωάννα να αγαπήσει ακόμα και αυτήν την αναμονή.
Να κάνει αυτό που λέει η καρδιά της και να ακούει αυτήν την ίδια καρδιά όταν της λέει να αγαπάει τον εαυτό της.
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Υπομονή, αφοσοίωση και αγαπη...

Φιλια πολλα ναιαδα μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι στην Ιωάννα να πάψει να γίνεται το τραμπολίνο στην "παιδική χαρά" του Γιάννη και γρήγορα να βρει μια αληθινή αγάπη που θα έθει για να μείνει!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη γλυκια μου πολυ σωστα το εθεσες...
περα απο πιστη στην αγαπη χρειαζομαστε και πιστη στον εαυτο μας...
χρειαζομαστε πιστη και αγαπη σε οτι κι αν κανουμε...αλλιως τιποτα δεν πετυχαινει...

πολλα νεραιδενια φιλακια απο μενα κουκλα μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

pandora μου γλυκια ειμαι σιγουρη πως η Ιωαννα θα διβασει ολονων τα σχολια κι ετσι θα δει και την δικη σου ευχη!
εγω ευχομαι οτι ειναι καλυτερο για εκεινη!

απο μενα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!