Τρίτη 5 Μαΐου 2009

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ...

Αποψε ποναω...
ποναω λιγο απ'ολα και λιγο για ολα...
λιγο λιγο μαζευτηκαν πολλα και μερικες νυχτες οι πολλες αληθειες
πλακωνουν τα λιγα ονειρα μου...
υστερα αυτα πεθαινουν χωρις ανασα...χωρις ποτισμα...

συνειδητοποιω αποψε πως ο ομφαλιος λωρος δεν ειναι ενας...
ειναι πολλοι και κοβοντε το ιδιο αποτομα παντα...
μαθαινεις σε μια σιγουρια...σε μια ζεστασια που ενιοτε σου φαινεται και βαρετη...
κι επειτα ξαφνικα καποιος σε πεταει εξω απο ολα αυτα και σου λεει οριστε...το αγνωστο ειναι μπροστα σου...ετοιμο να το κατακτησεις...
αναρωτιεσαι αν θες...αν σε δελεαζει η' αν τελικα σε τρομαζει...
και τοτε κλαις...παντα κλαις...ειναι η φυσικη αντιδραση...

αποψε ολα φανταζουν αβεβαια...
φιλοι...ερωτες...αγαπη...εσυ...
ολα διασταυρωνονται σε ενα μονοπατι... αλλα τα μονοπατια ειναι μαγεμενα...
ακομα δεν εχω μαθει ποιον δρομο να διαλεγω...την εννοια σωστο και λαθος δεν εμαθα ποτε...
σε ποιο βρισκω την ψυχη μου και σε ποιο την χανω...;
μια ζωη ακολουθωντας την καρδια φτανω σε αδιεξοδα σε τουτο τον κοσμο...

κι εσυ επιμενεις να μου ανοιγεις παραθυρα αλλα να τραβας την κουρτινα...
δεν εχω θεα ματια μου ετσι...
προς τα που να κοιταξω να δω αν ερχεσαι...;να δω κοιτας προς τα εμενα...;
και ξερεις...ξερεις τοσο καλα πως με ενα τραβηγμα σου εγω βλεπω τον ηλιο και ωρες ωρες αναρωτιεμαι γιατι επιλεγεις να μου δειχνεις τα σκοταδια...;
τι πρεπει να δω εκει και δεν το καταλαβαινω ακομα...;γιατι μαλλον κατι πρεπει να δω...

περιμενω το παραπανω...εκεινο που κανει την διαφορα και μας φερνει και παλι κοντα...
περιμενω και σου λεω περιμενε κι εσυ μαζι μου...ομως δεν ξερω αν θες...αν καρτερεις οπως κι εγω μια ενωση οπως εκεινες τις αλλοτινες...
περιμενω την αλλαγη που θα με φερει κοντα σου οπως τοτε...κι ας ειναι βουτια στο αγνωστο με σενα να σιωπας...κι ας τρεμω στα σκοταδια...κι ας φοβαμαι τις σιωπες...
περιμενω...εκεινη την στροφη που μετα απο την ζαλη θα βρισκομαι στην αγκαλια σου...
ειναι κακο να σ'αγαπω τοσο πολυ...;

θες να περιμενεις κι εσυ μετρωντας μαζι μου σου λεω...;
τι να μετρησουμε δεν ξερω...ποσες πληγες χαραχτηκαν ουτε αυτο το ξερω...
αυτο το παραμυθι δεν εχει νοημα ουτε ηθικο διδαγμα...
ειναι οι σκεψεις μιας νυχτας ανοιξιατικης...
ειναι η ελλειψη της σιγουριας και ενας φοβος που γενναει ακομα χιλιους...

ειναι που οταν περνας στην απεναντι οχθη τιποτα δεν ειναι ιδιο πια...
κατι αλλαζει χωρις να ξερεις ακριβως τι ειναι αυτο...
και το χειροτερο ειναι πως την βουτια δεν την κανεις μονος...
καποιος σε ριχνει με το ζορι στη θαλασσα,χωρις σωσιβιο και κατευθειαν στα βαθια...
κολυμπα λεει προστακτικα...
κολυμπα και αν φτασεις απεναντι κατι θα εχει κερδιθει...χωρις να λογαριασει εκεινα που χανονται στα κυμματα...

α!μη μου πεις για τα φτερα μου...
αυτα δεν ξερω πια τι εχουν γινει...
καθε που πανε να ξεπροβαλουν καποιο αορατο μαχαιρι τα κοβει...
μαλλον ειναι ενα παιχνιδι που ακομα τους κανονες δεν εμαθα...
πονανε και μαζευονται πισω στην πλατη μου...
μεχρι να επουλωθει αλλη μια πληγη...
α!μη με ρωτησεις ποσες αντεχω ακομα...
μαλλον θα ειναι καποιο παιχνιδι αντοχης που δεν μου προτειναν ρολο...
απλα επιλεχτηκα να παιξω...
κατι σαν αβουλο πιονι σε μια σκακιερα χωρις τελος...

δεν ξερω...
παρα το οτι ακομα ειμαι βρεγμενη...
κρυωνω και ποναω...και φοβαμαι...
και κολυμπαω χωρις προορισμο...χωρις να ξερω τι θα κερδισω και τι θα χασω...

αποψε ειμαι ετσι...
ισως αυριο ολα να ειναι αλλιως...
αλλα καθε βραδυ κουραστηκα να κλεινω τα ματια με ενα ισως...
παντα επανω σε κυμματα που δεν λενε να ησυχασουν...

α!μη μου δινεις σημασια...
δεν ειμαι τιποτα παραπανω απο μια ονειροπολα...
που εμαθε να μετραει πληγες και μνημες...
να μιλαει στα γεματα φεγγαρια και να ψιθυριζει ευχες...
να περιμενει στο αγνωστο εναν ηλιο που δεν της εταξε κανεις...
απλα και μονο ελπιζοντας...
τιποτα παραπανω δεν ειμαι...

58 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Ο πόνος
ο απόλυτος πόνος μας κάνει πιο δυνατούς νεράιδα μου και τα φτερά μας ακόμη κι αν σπάσουν ξανά νέα θα φυτρώσουν.
Κι εκείνοι που εύκολα μας πλήγωσαν θα γίνουν άστρα χωρίς φως γιατί η ψυχή μας μεταφέρει το φως όπως την φλόγα το κερί.
Μην πονάς για κανένα και ζήσε για σένα πρώτα απ΄όλους!!

Η απέναντι όχθη ναι να γίνει ο προορισμός σου μακριά από ότι σε κάνει να δακρύζεις!!

Φιλί δυνατό και αληθινο΄

Ανώνυμος είπε...

Πέρνα απέναντι Νεραϊδούλα! Ότι άξιζε πραγματικά δεν θα χαθεί στα κύματα. Θα σε ακολουθήσει.


Σε φιλώ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

O ΠΟΝΟΣ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΑΝΤΟΤΕ.ΠΕΡΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΧΑΡΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

b|a|s|n\i/a είπε...

τι θα ήταν η στεριά χωρίς θάλασσα; και η θάλασσα χωρίς στεριά; τι θα ήταν το χαμόγελο χωρίς πόνο; και ο πόνος χωρίς γλυκύτητα;
το κολύμπι είναι από τις καλύτερες γυμναστικές. σε όποια όχθη και να βγεις σημασία έχει ότι κολυμπάς. πες μας και σε ποια παραλία. να 'ρθουμε να κολυμπήσουμε μαζί. :))
φιλιά πολλά. χαμογελαστά.

Madame de la Luna είπε...

Είναι ύπουλο πράγμα τελικά η ασφάλεια. Απ' τη μια μας ζεσταίνει, απ' την άλλη την βαριόμαστε και στο τέλος δεν ξέρουμε αν είναι δώρο ή παγίδα.

Ελπίζω πάντως όταν θα έρθει η ώρα να είναι δυνατά τα φτερά σου και να μπορέσεις να πετάξεις προς τα κει, που πραγματικά θέλεις να πας..

Καλό βράδυ.

Άνεμος είπε...

"φιλοι...έρωτες...αγάπη...εσύ..." Δεν είναι ούτε έρωτας, ούτε αγάπη, ούτε φίλος σου... Σαν τι τον νιώθεις; Μου δημιούργησες απορία έτσι όπως σε διάβαζα...

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο το σωστό για σένα και αυτό το ξέρεις μόνο εσύ. Εγω εκεί κατέλληξα... Αν περιμένεις η καρδιά να σε οδηγήσει σωστά, τότε δε μπορώ παρα να σου δώσω τη καλύτερη ευχή μου να πετύχεις...

Δε σου δείχνει το σκοτάδι. Απλά αυτό που σου δείχνει δεν έχδει φως...

Όλα εκεί πληρώνονται, στο να μη ξέρεις τι είναι παρακάτω. Αν αξίζει να προσπαθήσεις ή απλά πρέπει να μείνει στη θέση σου. ΣΤο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα... Αυτό είσαι...

Φιλάκια και όνειρα καλύτερα...!

tovenito είπε...

«Τ' όνομά μου το ξέρετε,
είμαι τελείως άγνωστος
Ο,τι κι αν ξέρετε,
εγώ κατάγομαι από σας
κι εσείς απ' τα παιδιά μου(...). Με λένε όπως με λέγαν κι αύριο, όπως θα με φωνάζουν και χθες.
Προορισμός μου το σύμπαν
ή το τίποτα».

Unknown είπε...

κι όμως...κολυμπάμε θέλουμε δε θέλουμε. στις θάλασσες δεν χρειάζονται φτερά. χρειάζεται βλέμμα στον ορίζοντα και βαθειές ανάσες...

έλα μάτια μου. τα στοιχεία της φύσης το ξέρεις πως είναι εκεί για να μας προκαλούν να υπερβούμε τις δυνάμεις μας...

κι αύριο, μια καινούργια μέρα ξημερώνει...

φιλιά βρόχινα...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Τι να πω και γω, αυτού του είδους τα κείμενα δε δύναμαι να τα πάρω ανάλαφρα ειδικά μαζί σου που μιλάμε και γνωριζόμαστε - όσο γνωριζόμαστε - εδω και μήνες.

Δε χάνει κανείς τίποτα περνώντας στην απέναντι όχθη, οι απώλειες είναι πλασματικές, όλες οι αλήθειες και η ουσία περνούν μαζί του και η μετάβαση αξίζει πραγματικά τον κόπο.

Καλή δύναμη Νεράιδα, νέα χαμόγελα σε περιμένουν στον ορίζοντα.

elis.pandora. είπε...

Σα βγεις στον πηγαιμο για την Ιθακη,να ευχεσαι ναναι μακρυς ο δρομος γεματος περιπαιτειες γεματος γνωσεις.Τους Λαιστρυγονας και τους Κυκλωπας τον θυμωμενο Ποσειδωνα μη φοβασαι,τετοια στον δρομο σου ποτε σου δεν θα βρεις αν μεν η σκεψη σου υψηλη,αν εκλεκτη συγκινησιςτο πνευμα και το σωμα σου αγγιζει...[φιλια να προσεχεις]

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Υπάρχουν μάτια, που κοιτάνε τα φεγγάρια με φόβο, γιατί τρέμουν μην ακούσουν κάποιο ψίθυρο, αλήθειες που ο πόνος κι ο φόβος τους κάνανε να ξεχάσουν.. Υπάρχουν εκείνα τα φαντάσματα που καίγονται σα χαρτί λευκό στο φως της μέρας. Μα εσύ, χάνεσαι στα σωστά μονοπάτια. Αδιέξοδα λες.. μα κάθε φορά, κάτι απόκοσμο, μαγικό, βαστά η καρδιά σου. Ρόδι που γέμισε ευχές και θέλει να σπάσει...
Θα δεις τις μέρες σου κόκκινες να βάφονται, ποτάμια να γίνονται και να ανοίγουν οδούς μέσα από τους πιο σκοτεινούς ουρανούς, σκορπώντας άστρα, και φως...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Η συνήθεια είναι ύπουλη κατάσταση...
Δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει...
Όμως, έχε αυτοπεποίθηση και να είσαι δυνατή.
Όλα να πάνε καλά, εύχομαι φίλη μου!!!

Με φιλιά!

Μαρια Νικολαου είπε...

Δεν μας χρειάζονται ομφάλιοι λώροι
Ουτε να ειμαστε εξαρτημένοι απο τιποτα
Αντιθετα, αυτο ειναι που πρέπει οι ιδιοι να το κοβουμε και να ελευθερωνόμαστε

ναδα.- είπε...

Χμ…
Καλησπέρα μικρή νεραΐδα
Να στα γράψω ;
Θα στα γράψω
Μπορεί να έχω λάθος σε όλα όσα σου γράψω αλλά θα το κάνω
Όταν κάποιος επιμένει να σου δείχνει τα σκοτάδια απλά δεν ενδιαφέρεται για σένα μπορεί να έχει κουραστεί να σε έχει δεδομένο αλλά αν δεν φύγεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα
Αν φύγεις από την άλλη τι πιο πιθανό είναι να μην ξαναγυρίσεις όσο και αν το θέλεις αλλά θα ξαλαφρώσεις
Έχει τελειώσει σαν επαφή προσωπική εμπειρία αυτό
Όταν περνάς στην απέναντι όχθη αυτό που αλλάζει είσαι εσύ
Στις σχέσεις των ανθρώπων είτε ερωτικές είτε φιλικές να πηγαίνεις πάντα με σκοπό να χάσεις
Να δώσεις έχεις και αν πάρεις καλά αν όχι ε εντάξει το ήξερες γενικά έχουμε γεμίσει νικητές δεν νομίζεις;
Είχα και άλλα να σου πω στο σκοπό αυτό αλλά δεν γίνεται από ένα ποστ και χωρίς να ξέρει ο άλλος πράγματα
Όποτε
Σε φιλώ στο κούτελο
Και σου αφήνω δυο φτερά που μου είχαν δώσει σε μια χώρα μακρινή
Έχουν το χάρισμα ότι κάποια στιγμή ανοίγουν στην πλάτη της νεραΐδας που τα έχει και της χαρίζουν το πέταγμα
Ότι και να κάνει ή να λέει αυτή …

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αναστασια μου γλυκια...
ξερεις κι εγω το πιστευω πως ο πονος μας κανει πιο δυνατους...
αλλα να ειναι κατι νυχτες που λες φτανει πια...ολη τη δυναμη του κοσμου πρεπει να μαζεψω...;
την αλλη μερα ειναι λιγακι αλλιως μεχρι να φτασει αλλη μια τετοια νυχτα...

να ζησω πρωτα για μενα...
ποσο θα ηθελα να το κανω αυτο...
αλλα δεν γινεται...οχι στην παρουσα φαση τουλαχιστον...
ποιος ξερει ισως καποια στιγμη να το κανω...

ξερω ακουγομαι μελαγχολικη αλλα ειναι η διαθεση τετοια αυτες τις μερες...θα μου περασει...

πολλα νεραιδενια φιλια αληθινα γλυκια μου κι απο μενα με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

pandora μου καλη...
μου αρεσε πολυ το σχολιο σου...
περιεκτικο και αισιοδοξο...
ναι οτι αξιζει θα με ακολουθησει και δεν θα χαθει...

σε φιλω με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroutzako μου εγραψα παραπανω για τον πονο που μας κανει πιο δυνατους...

απεναντι θα περασω...
τωρα αν θα βρω την χαρα δεν ξερω...
θα δειξει...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου γλυκε τωρα με βαζεις σε πειρασμους...
α αν ειναι να ερθεις παρεα για κολυμπι μη περασω απεναντι ακομα...
να σε περιμενω...
κανε μια βουτια στα βαθια και ασε εμενα να σε βρω με τα νεραιδομαγικα μου...
θα κανεις και γυμναστικη...ενας φιλος λεει πως το κολυμπι ειναι οτι καλυτερο...:))

νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!
μη ξεχασεις να παρεις και καμια πετσετουλα...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

madame de la luna καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!

ναι οντως ειναι υπουλο πραγμα η ασφαλεια...
νομιζω πως οταν την εχουμε την βαριομαστε μας σαν χαθει την αναζηταμε...

ελπιζω κι εγω σαν ερθει η ωρα να πεταξω να βγουν τα φτερα και παλι...
που θα παει θα τα καταφερω καποια στιγμη...

νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανεμε γλυκε μου...
τι ειναι ρωτησες...;

μμμ...
λιγο απο ολα και κατι παραπανω...
ειναι ισως αυτο το παραπανω που δεν μπορω να φτασω...εκεινο που αγγιζεις και νιωθεις ολοκληρωση...μια δοση ευτυχιας και σαν πρεπει να τραβηξω τα χερια μου απο εκει μενει παντα μια πληγη ανοιχτη εκει που αγγιξα...
αυτο ειναι...

οχι σωστο και λαθος δεν υπαρχει...
ουτε αληθεια και ψεμμα...ειναι εννοιες καθαρα υποκειμενικες τελικα...

οσο για την καρδια ετσι κι αλλιως οπου και να οδηγει αυτη εμαθα να ακολουθω...κι οπου βγαλει...ειτε αυτα ειναι σκοταδια ειτε φως...

ολα εκει πληρωνονται...
ποια αληθεια ειναι αυτα που πληρωνουμε...;
τις επιλογες μας ισως...
αλλα καμια φορα το δικαιο θα ηταν να παρουμε και οχι να δωσουμε...
αλλα ισως και αδικο και δικαιο κι αυτες να ειναι εννοιες υποκειμενικες...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tovene ειλικρινα καλυτερο σχολιο δεν θα μπορουσε να ταιριαξει στην παρουσα φαση...

"το ονομα μου το ξερετε...
ειμαι τελειως αγνωστος..."

κραταω αυτο...

σε ευχαριστω...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδουλα μου...

τελικα μαλλον εχουμε πολλες περισσοτερες δυναμεις απο οσες νομιζαμε ε...;

στο λεω απο τα βαθια κολυμπωντας αυτο...
το ξερεις κι εσυ το ξερω...

βαθια ανασα λοιπον...
αλλη μια...

σε φιλω με την αγαπη μου ψυχουλα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε μου...
ελπιζω πραγματικα σε αυτη τη μεταβαση...
ελπιζω να αξιζει οντως τον κοπο και τον πονο γιατι αλλιως νοημα δεν βρισκω...

απεναντι δεν ξερω τι εχει...
δεν ξερω καν πως θα φτασω αλλα εβαλα ενα πεισμα να φτασω παρολες τις κακουχιες...

σε ευχαριστω...
που δεν το παιρνεις αναλαφρα...

νεραιδενιο φιλι!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elis.pandora μου...

"κι αν φτωχικη τη βρεις
η Ιθακη δεν σε γελασε
ετσι σοφος που εγινες
με τοση πειρα
ηδη θα το καταλαβες
οι Ιθακες τι σημαινου..."

στο τελος θα φανει η αιτια ολων...
και το τελικο συμπερασμα ισως μας ανταμειψει τελικα...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νικολα μου γλυκε...
ναι ειναι αληθεια πως παντα κατι αποκοσμο και μαγικο κρατω...
αληθεια σου το λεω...
μα ειναι εκεινα τα βλεμματα που δεν με πιστευουν και για περιεργη με περνανε και κουραστηκα ετσι να με αντιμετωπιζουν...
ολη μου την αληθεια δινω απλοχερα και στην καλυτερη ενα χαμογελο μαζευω κι αυτο απο κατω...
αναρωτιεμαι τοτε τι κανω λαθος κι αν επρεπε σαν ολους τους αλλους να ειμαι κι ας μη μου αρεσει καθολου...
οχι δεν μπορω να ειμαι αλλιως παρα μονο ετσι...
κι ισως οσοι ακολουθουν να ειναι λιγοι και καλοι...
ισως και να ναι μοναχικο το μονοπατι αλλα λεω να...καποιςο θα βρεθει που θα πιστευει...

με ενεπνευσε το σχολιο σου και δεν ειχα σταματημο...
σε ευχαριστω καλε μου!

τα νεραιδενια μου φιλια με την αγαπη μου!
χαρηκα που σε ειδα εδω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναρχες φλογες προμηθεα μου...

πεφτω και σηκωνομαι ξανα...
ετσι γινεται...ετσι και τωρα...
θα σηκωθω...
εχω αυτοπεποιθηση και δυναμη εχω...
και θα συνεχισω και θα ελπιζω και θα προσπαθω...

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου γλυκο...
ωρες ωρες αναρωτιεμαι...

αραγε να βρισκεις τη δυναμη να εισαι σκληρη για να μη πονας η' να πληγωνεσαι τοσο που στο τελος αναγκαζεσαι να γινεις σκληρη...;

θαρρω και τα δυο πονανε...

τωρα ειναι κι αυτο που λες μια οπτικη και μια σταση ζωης...
αν κοβεις απο μονος σου ολους τους ομφαλιους λωρους σιγουρα ελευθερωνεσαι...
αλλα ο πονος απο την αποκοπη σιγουρα καπου βαθια μενει...
και καποια στιγμη θα βγει στην επιφανεια...

νεραιδενια φιλι γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναδα μου...
βρε να λες οτι θελεις αμα σου βγαινει...

τωρα σε πολλα που ειπες εχεις ενα δικιο δεν μπορω να πω...
βεβαια ξερεις αν δεν εξακριβωσω απο μονη μου ορισμενα πραγματα ορκο δεν παιρνω για τιποτα...
ξερεις ειναι αυτο που λενε αν δεν παθεις δεν θα μαθεις...κι εγω μεχρι την τελευταια στιγμη αφηνομαι να παθω...

να πηγαινω για να χασω ε...;
λιγο προδικασμενο μου κανει ετσι το παιχνιδι αλλα ισως να ειναι και πιο ασφαλες οσον αφορα παντα το γεγονος της προφυλαξης του εαυτου μας...
ισως και να ειναι καλυτερα ετσι βεβαια απο το να μετρας πληγες τελικα...

οσο για τους νικητες βεβαια...
γεμισαμε μπολικους απο δαυτους και περηφανα δηλωνω χαμενη ετσι για να κανω την εξαιρεση του κανονα...

τα φτερα τα δεχομαι αφου ειναι δωρο απο σενα και σου υποσχομαι βραδυνη πτηση παρεακι καποτε...

νεραιδενιο χαμογελαστο φιλι!!!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι κάνεις κοριτσάκι μου; πότε θα μου έρθεις καμμιά βολτίτσα για ένα γλυκάκι ψυγείου πια;

ναδα.- είπε...

Μικρή γλυκιά νεραΐδα
Δεν είναι θέμα ασφάλειας είναι θέμα γνώσης
Πια ασφάλεια όταν τραβάς για τον χαμό;
Απλά οι άνθρωποι έχουμε χάσει κάπου το νόημα
Να δώσουμε έχουμε
Όχι να πάρουμε
Εμάς μας βγαίνουν τα συναισθήματα και πλησιάζουμε τον άλλο
Ο άλλος δεν φέρει ευθύνη για αυτό
αν το δεχτεί όμορφα, αν όχι ...
συνήθως κλαίμε στην άρνηση , και δεν χαμογελάμε στην ομορφιά μας , ότι νιώσαμε.
τεσπα
είπα να το διευκρινίσω αυτό

καλό μεσημέρι :)

Ιωάννα είπε...

κολύμπα, κολύμπα, μικρή μου ξωτικιά και πράξε κατά γράμμα, αυτά που είπε η κρουσταλόποδη Ινώ-Λευκοθέα στον
Οδυσσέα. (Τα μαρτύρησαν οι Μούσες στον τυφλό ποιητή)

''Βγάλε τα ρούχα που φορείς κι αμόλα στους ανέμους να παραδέρνει το σκαφί και πάντα κολυμπώντας προσπάθησε πως θα βρεθείς στη χώρα των Φαιάκων, όπου γραφτό είναι να σωθείς. Πάρε κι αυτό ν' απλώσεις κατάσαρκα στα στήθια σου τ' αθάνατο μαντήλι. Δεν έχεις φόβο να πνιγείς, μήτε κακό να πάθεις. Κι όταν αγγίξεις στη στεριά τα χέρια σου, το λύνεις και πίσω μες τα κύματα το ρίχνεις τ' αφρισμένα, αλάργα απ' την ακρογιαλιά και στρέψε αλλού να βλέπεις''

Elen Chamelen είπε...

Νάϊδά μου, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αφήσεις τον χρόνο να περάσει... Αυτό έκανα και εγώ και μου έδωσε τις απαντήσεις που έψαχνα...

Ξεκουράσου.
Φιλιά

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μπατλερ μου καλε...
πρωην καμενε nico αχ αυτες οι κακες στιγμες του πονου που μας κανουν να ξεχωριζουμε τις καλες...

ενα προβλημα υπαρχει μονο...
δεν βλεπω τις καλες πουθενα...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Γεια σου αχτιδακι μου γλυκο!!!
τωρα αμα πω οτι ειμαι καλα θα με παρετε με τις πετρες μετα απο τετοιο κειμενο-παραμυθι...
αλλα προσπαθω...

γλυκακι ε...;
απο τα χερακια σου...;
αχ τι μου κανεις και ειμαι σε διαιτα μπας και χασω κανα κιλο...

βεβαια θα ηταν αγενεια να πω οχι οποτε "αναγκαστικα" και το τονιζω το "αναγκαστικα" θα φαω κι ενα γλυκακι να παει στα κομματια...:)))

να το κανονισουμε αχτιδακι μου οποτε θες και μπορεις!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναδα μου ναι σωστη η διευκρινηση...
δεν νομιζω οτι μπερδευομαστε πουθενα...
δεν ειναι μονο θεμα να δωσουμε συνηθως σε αυτα τα θεματα παιζουν δυο τουλαχιστον στο παιχνιδι...
παιρνεις και δινεις...
δινεις και παιρνεις...
δεν πλησιαζεις καποιον και λες οκ σου δινω και αν θες παιρνεις...
δημιουργειται μια χημεια και μια αναγκη για ενωση...στην ενωση χρειαζονται δυο...

τωρα αλλο αν προχωραμε μονοι μας σε αδιεξοδα εκει ναι συμφωνω δινεις και ο αλλος αν θελει δεχεται...

οντως ειναι μεγαλο θεμα και δεν συζητιεται με σχολια θα συμφωνησω...

νεραιδενια χαμογελαστα φιλακια γλυκε καλε μου Ναδα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ιωαννα μου γλυκια καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!
α!πολυ χαιρομαι που σε βλεπω εδω!!!

τι ομορφο αυτο που μου αφησες!!!
πανεμορφο και διδακτικο!!!

μμμ ηδη το βλεπω να γινεται καδρακι στο δωματιο μου να το βλεπω και να θυμαμαι καθε μερα να κολυμπαω...
και πως στην στερια θα σωθω...οταν και αν φτασω!!!

πολλα νεραιδενια γλυκα φιλακια!!!
να περνας,να περνας οποτε σε βγαζει ο δρομος κατα εδω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Assel πολυ σοφη η κουβεντα που ειπες...
"ξεκουρασου"...
ναι το σκεφτομαι πολυ σοβαρα τελευταια απλα δεν ξερω ακομα πως να το κανω...
ο χρονος θα δειξει σιγουρα απλα κι αυτος καμια φορα δεν περναει να φερει απαντησεις και λυσεις...
θα γινει ομως κι αυτο το ξερω...
υπομονη θελει...

νεραιδενια φιλακια κουκλιτσα μου!!!

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Ταξιδεύω και χάνομαι
Στους δικούς μου κρυφούς ατραπούς
με φόντο τα άστρα
Και ο χρόνος αγύρτης κι ανάλγητος
με σκορπά και με τέμνει
Όπως κι η ποίηση
Αυτή η επ΄ άπειρον μυστική συνουσία
της γιορτής και της στίλβης
Που οι λέξεις σέρνουν χορό μυθικό
κι απεκδύονται
Σε λειμώνες σεπτούς και αρχέγονους.."

Καλησπέρα Ναϊάδα μου με τα θαυμάσια
και εκφραστικά παραμύθια σου..

strange attractor είπε...

Πραγματικά ωραίο και αλήθεια πώς σε νιώθω καλή μου Ναϊάδα! Είναι κάτι νύχτες που..άσε,καλύτερα να περιμένουμε για την επόμενη μέρα..ίσως τα πράγματα να φαντάζουν καλύτερα, πιο σίγουρα ή και πιο αβέβαια..

*κόκκινα φιλάκια στο μάγουλο*

Ανώνυμος είπε...

ειπα πως δεν θα ενοχλω αλλα σε αυτο το post θα ηθελα να γραψω κατι.
πες σε κεινον που αγαπας αν σε αγαπαει να μη σου κλεινει τις κουρτινες,εγω πιο καλα απο ολους ξερω να του πω πως μενεις μεχρι το τελος μα αν φυγεις δεν ξαναγυρνας ποτε
πες του πως αν σε χασει ο μονος που θα χασει θα ειναι αυτος
ετσι πες του πως ειπα εγω και δεν τον ξερω αλλα ξερω εσενα

συγνωμη αν ενοχλησα
ο παλιος φιλος

Ανώνυμος είπε...

Θα σου αφιερώσω την τελευταία μου ανάρτηση… εδώ. Είναι μικρή .. αλλά πέρασα δύσκολα πρόσφατα … και το μόνο που κατάλαβα είναι ότι οι πληγές μας .. πρέπει να βγαίνουν στο φως της μέρας. Να τις γνωρίζουμε και να τις αγαπάμε…και έτσι μόνο εξασθενούν σιγά σιγά .. και δεν μας στοιχειώνουν.

"Τάχα ανεξίτηλα βαθυκόκκινα σημάδια …. Κρύβουν γραμμές χαραγμένες πάνω στη καρδιά μου που άλλοτε ξεθυμαίνουν αργά και σταδιακά, άλλοτε αιφνίδια . Έμαθα να αγαπάω τα τραύματα μου… τα νανούρισα με τραγούδια , και τα στόλισα με χρώματα από χρυσαφένιες αυγές ανακατεμένα με πορφύρα… ταξιδεύοντας τα αβίαστα προς τη δύση τους …. Που με αναβαπτίζει."

Μου έλλειψες Ναϊαδα μου !

aggelika είπε...

Όταν κολυμπάς χωρίς προορισμό και φτάσεις σε στεριά, το αίσθημα που ακολουθεί σίγουρα θα σε ανταμείψει.
Κι αν χάσεις κάτι στα κύματα, ίσως βρεις κάτι ισάξιο να το αντικαταστήσει στην απέναντι όχθη...

καληνύχτα..

kryos είπε...

"ειναι που οταν περνας στην απεναντι οχθη τιποτα δεν ειναι ιδιο πια...
κατι αλλαζει χωρις να ξερεις ακριβως τι ειναι αυτο...
και το χειροτερο ειναι πως την βουτια δεν την κανεις μονος...
καποιος σε ριχνει με το ζορι στη θαλασσα,χωρις σωσιβιο και κατευθειαν στα βαθια...
κολυμπα λεει προστακτικα...
κολυμπα και αν φτασεις απεναντι κατι θα εχει κερδιθει...χωρις να λογαριασει εκεινα που χανονται στα κυμματα..."

Νεράιδα μου , κράτησε αυτά τα δικά σου λόγια πάντα κάπου εκεί βαθιά , σ ένα δεύτερο επίπεδο σκέψης .... είναι ένα μικρό πολύτιμο κερί που μπορεί να διαλύσει και τα πιο βαθιά σκοτάδια .... κι όλα θα πάνε καλά :)

Την καλημέρα μου και τις πιο καλές ευχές μου σε ένα απίθανο γλυκό πλάσμα που δεν κατάγεται από εδώ :)

Φιλιά !!! και ...

να προσέχεις τον εαυτό σου !!!

anima είπε...

Μικρή μου Νεράιδα,

δεν είναι εύκολο να περνάς "απέναντι",μα πολλές φορές είναι αναγκαίο "κακό".Ίσως να το μετανιώσεις.Ίσως να σου βγει σε καλό.

Μα όταν θελήσεις να το κάνεις,θα σου βγει από μόνο του.Κι αυτό σημαίνει πως σε τούτη την όχθη δεν σε κρατά τίποτα πια...

Φιλί καλησπέρας
(μετά από καιρό..)

υ.γ.Χάρηκα για χθες....

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τακη μου γλυκε,
οπως παντα εχεις τον μοναδικο σου τροπο να δειχνεις εδω την παρουσια σου!
και αυτος ο τροπος με μαγευει...
εισαι εσυ...

σε ευχαριστω παρα πολυ καλε μου για τα υπεροχα παντα ποιηματα σου και τον καλο σου λογο!!!

πολλα νεραιδεια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

strange μου καλη...
ολοι μας περναμε τετοιες νυχτες...
και οι νυχτες ειναι παντα μαγικες και πλανευτρες...
αλλες φορες δεν θελουμε να ξημερωσει και αλλες αδημονουμε...

πολλα γλυκα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε,επωνυμε παλιε μου φιλε...

διαβαζοντας το σχολιο σου με φανταστηκα με το ενα χερι στη μεση και με το αλλο να κουναω απειλητικα το δαχτυλο και να λεω σε εκεινον πως "κοιτα να δεις αν με χασεις εσυ θα χασεις...χμμμ καταλαβες...;"
και γελασα πολυ...

προς Θεου δεν θελω να σε προσβαλω αλλα ειλικρινα αν με ηξερες οπως λες δεν θα περιμενες ποτε εγω να πω το οτιδηποτε παρομοιο σε καποιον που αγαπω μονο σαν αστειο...

καλε μου οποιον αγαπας του το δειχνεις με καθε τροπο νομιζω εγω κι απο εκει και περα ο αλλος κανει οτι νομιζει...
αν φτασει η ωρα μου να φυγω επειδη κατι η' καποιος δεν με γεμιζει πια η' δεν με αφηνει να ειμαι ο εαυτος μου απλα θα φυγω...
ολα τα υπολοιπα δεν εχουν νοημα κι ουτε θα χασει κανεις...απλα ετσι θα γινει...
ποναει δεν ποναει-περναει δεν περναει απλα θα γινει...

δεν με ενοχλεις και μπορεις να γραφεις οποτε θες σχολια...απλα...
προσεχε τον εαυτο σου...να γραφεις για σενα...οχι για μενα...

νεραιδενια φιλακια και να εισαι καλα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μεταλλαγμενε μου!
επεστρεψες επιτελους!!!

μπαινω ποσο καιρο στο blog σου και ακομα εβλεπα την "κριση" που καθως φανηκε κρατησε πολυ...

ελπιζω και ευχομαι ολοψυχα οτι μα οτι κι αν ηταν να περασε και ολα τωρα να ειναι καλα η' τουλαχιστον καλυτερα!

εχεις δικιο καλε μου...οι πληγες δεν πρεπει να μας στοιχειωνουν...πρεπει να βγαινουν στο φως και πρεπει να τις φροντιζουμε για να κλεινουν καποια στιγμη...

δεν ξερω αν ολες οι πληγες μπορουν να κλεισουν...ισως καποιες να κλεινουν αλλα να αφηνουν παντα ενα μεγαλο σημαδι και καθε φορα που το κοιταμε να θυμομαστε τον πονο της πληγης...
αλλα τουλαχιστον πρεπει να προσπαθουμε...

κι εμενα μου ελειψες μεταλλαγμενε μου!
χαρηκα που επεστρεψες!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια και νεραιδενιες ευχες για οτι καλυτερο πραγματικα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου ισως...
να ειναι κι ετσι...
αν μη τι αλλο φτανωντας στη στερια μετα απο τοση παλη με τα κυμματα θα νιωσεις μια καποια ανακουφιση...
για το τι θα βρεις εκει δεν ξερω μα θα το ανακαλυψω καποια στιγμη...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

krye μου αγαπημενε...

σου εχω πει οτι τα σχολια σου ειναι τοσο γλυκα που με κανουν να χαμογελω για ωρα...;
αν δεν στο ειπα το λεω τωρα...
εχεις παντα εναν τοσο γλυκο και καλο λογο να πεις που η ψυχη σου φανταζει σε μενα γλυκια και ζεστη κι αυτο ειναι πανεμορφο συναισθημα...

σε ευχαριστω παρα πολυ,αν και το ευχαριστω ειναι λιγο ομως τι αλλο να πω...;

ευχαριστω ειλικρινα για καθε τετοιο σχολιο...!

θα τα κρατησω καλε μου,αλλωστε ειναι σκεψεις δικες μου και βιωματα που χαραζονται βαθια...!

την αγαπη μου και ενα νεραιδενιο φιλι για σενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κι αυτό σημαίνει πως σε τούτη την όχθη δεν σε κρατά τίποτα πια...

ανιμα μου γλυκια μου ταξιδιαρα...
να σε αυτο τα ειπες ολα...

αλλες φορες η βουτια ειναι με το ζορι και αλλες αναγκαια και προσωπικη επιλογη...
αναρωτιεμαι πιο ειναι τελικα πιο δυσκολο...

μα οπως και να εχει πρεπει να κολυμπησεις...αλλιως πνιγεσαι...

νεραιδενια γλυκα φιλακια σε μια ψυχουλα που εμαθα τα καλυτερα!!!

Υ.Γ χιχιιχ το ιδιο σχολιο σου αφησα κι εγω σαν υστερογραφο...
χαρηκα παρα πολυ για χτες και ελπιζω και σε παραπανω...!

Aristodimos είπε...

Η διαδρομή ειναι αυτη που εχει σημασία και πρέπει ν απολαμβάνουμε , και οχι τοσο ο προορισμός...

Αρης

Aνεμος είπε...

να μιλαει στα γεματα φεγγαρια και να ψιθυριζει ευχες...
να περιμενει στο αγνωστο εναν ηλιο που δεν της εταξε κανεις...
απλα και μονο ελπιζοντας...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αρη μου ναι ετσι ειναι...
αλλα καμια φορα η διαδρομη δεν ειναι ευχαριστη...η' εστω καποια κοματια της διαδρομης...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανεμε αυτη ειμαι εγω...
ετσι ζω...παραξενα και μοναχικα...

νεραιδενια καλησπερα!
καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Χθες...

δεν ξέρω εάν είχε ολόγιομο φεγγάρι..
όμως, δεν είχα και δαχτυλίδι...
-αλλά πάλι-
ακόμη κι αν είχα
δεν θα άντεχα μέχρι την εκπλήρωση,
-ή έστω-
μιαν άλλη πανσέληνο.

υ.γ. Με μάγεψε ο μαγεμένος Πήγασος που φέρει η ψυχή σου το ξέρεις;
Σε φιλώ!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καναρινενια μου γλυκια...

εδω και πολυ καιρο ειναι η μοναδικη πανσεληνος που δεν εκανα ευχη...
δεν ξερω γιατι...
απλα δεν εκανα...
ισως αποφασισα πως οι ευχες μου ειναι ωρα να βγουν αληθινες και αλλο να μην τις ζαλιζω...

ο μαγεμενος πηγασος και οι νεραιδες μου ψυθιριζαν ολη νυχτα για την υπεροχη παραμυθενια σου υπαρξη...
για την γλυκια γεματη αγαπη ψυχη σου...
πως θα μπορουσαν αλλιως αφου κι εγω ειχα ηδη μαγευτει...

δεν ξερεις ποσο χαρηκα ειλικρινα...
και σιγουρα συντομα θα τα ξαναπουμε...
αλλωστε σου χρωσταω κι ενα "μυστικο" και πρεπει να στο πω...

πολλα νεραιδενια γλυκα φιλακια με ολη μου την αγαπη γλυκια μου φιλη!!!