ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ...

Καθισμενη στο παραθυρο λιγο μετα την βροχη...
αλλο δεν αντεχω...σκεφτομαι...
δεν εχει αστερια αποψε...εβρεξε και κανει λιγο ψυχρα...
αλλα ειναι ωραια...να φυσηξει να αλλαξει τις οσμες του πριν...

Θεε μου αποψε δεν Σε βλεπω...
βεβαια εχω καιρο να σε δω Εσενα και τα θαυματα Σου...
παρολα αυτα...ακομα κοιταζω προς τα επανω και Σου ζητω...
"ζητα και θα σου δοθει"..."χτυπα για να σου ανοιξει η πορτα"...
ουτε ενα σημαδι τοσο καιρο...

οι μερες και οι νυχτες που ζηταω εχουν γινει αμετρητες...
Σε ρωταω πως και αλλαξες ετσι την ζωη μου τα τελευταια 2 χρονια...
απαντηση καμια...
καποτε ειμασταν φιλοι και τα λεγαμε...
μαλιστα αισθανομουν τυχερη...μ'αγαπας ελεγα...
"οποιος αγαπα παιδευει"...
δεν λεω πολυ δουλεια εχεις κι Εσυ με μενα θα ασχοληθεις...;
αλλα παλι λενε πως Εσυ ξερεις "κι αν μια τριχα της κεφαλης πεφτει"...
εδω πεφτουμε ολοκληροι...κι εγω πεφτω καθε μερα...

δεν λεω Σου φωναξα...ισως να εβρισα και πανω στην ταραχη μου...
αλλα Εσυ λενε συγχωρεις οταν εμεις καιγομαστε και δεν ξερουμε τι λεμε...
Σου ειπα κοιταζοντας Σε πως εισαι αδικος...
λενε πως δε πρεπει να λεμε ετσι...
Σε ρωτησα γιατι...;πολλες φορες ρωτησα γιατι...;
λενε πως ποτε δεν πρεπει να ρωταμε γιατι...
πρεπει να δεχομαστε τις δοκιμασιες και να γινομαστε καλυτεροι μεσα απο αυτες...

ηρθα κοντα Σου κι εφυγα...
ξαναρθα και ξαναεφυγα...ποτε ομως δεν εφευγα εντελως...
απλα καποιες φορες μεσα σε ολη αυτη την μπορα κουραγιο δεν ειχα...
ουτε καν να Σε κοιταξω...αισθανθηκα πολλες φορες πως τιποτα δεν θα αλλαξει και η σιωπη Σου ακριβως αυτον τον σκοπο εχει...να μου δειξει πως ηλιος δεν θα βγει...
αλλα τελικα δεν εφυγα...
το ξερεις αυτο αλλωστε...Εσυ ολα τα ξερεις...
Στο ονομα Σου αφησα ολες μου τις ελπιδες...και απειρα βραδια κοιμηθηκα με μια ελπιδα να φανεις και να δειξεις ενα σημαδι οπως παλια...
αλλα απαντηση δεν πηρα...

Στο ονομα Σου συνεχισα να δινω ελπιδα και σε αλλους που πονανε...
ξερεις...κι εκεινοι τα ιδια μου ειπανε...απαντηση καμια...
αμαρτια αυτο που κανουμε ξερω...ετσι λενε...
βεβαια ξερεις κατι...;ποναμε πολυ εδω κατω...καμια φορα οι δοκιμασιες μας λυγιζουν...
τωρα παλι λενε και κατι ακομα "Ο Θεος αργει αλλα δεν λησμονει"...
σημερα μιλουσα με εναν φιλο μου...του ειπα αλλο δεν μπορω...
υπαρχουν και χειροτερα μου λεει...
ναι του απαντω...απλα εγω τωρα αλλο δεν μπορω...εγω...
ναι μου λεει καταλαβαινω...
ξερεις στον ιδιο φιλο μου οταν λεει δεν μπορω αλλο...του λεω υπαρχουν και χειροτερα...
ναι μου απαντα υπαρχουν...αλλα εγω αλλο τωρα δεν μπορω...εγω...

Θεε μου υπαρχουν πολυ χειροτερα...
αλλα καμια φορα εμεις...δεν μπορουμε αλλο...
βεβαια λενε πως "οτι δινει Ο Θεος ορθα το δινει γιατι ξερει Εκεινος ποσα μπορουμε να αντεξουμε και παραπανω απο αυτα δεν δινει"...
και πρεπει να Σου πω,πως οντως απορησα με τη δυναμη που καθε φορα πηγαζει απο μεσα μου και συνεχιζω...νομιζα πως θα τα ειχα παρατησει εδω και καιρο...οτι σημαινει αυτο...
αλλα οχι...τελικα ναι δινεις δυναμη...
αλλα και παλι σκεφτομαι τι...;αυτος ειναι ο σκοπος...;να δουμε ποσο αντεχουμε...;
να μαθουμε να εκτιμουμε τις πολυ λιγες καλες στιγμες...;να βγουμε ζωντανοι απο ολο αυτο...;
δεν θελω...

Ζηλευω Θεε μου...
ζηλευω την ησυχη ζωη που εχουν αλλοι...
ζηλευω που αλλοι στην ηλικια μου εχουν να κανουν με τελειως διαφορετικα πραγματα...
ζηλευω την αρμονια και την γαληνη που βλεπω σε αλλους...
ζηλευω την ζωη που βλεπω να περναει μεσα απο τα χερια μου και δεν μπορω να την πιασω...
ζηλευω...παντα με την καλη εννοια αν και ξερω πως δεν θα επρεπε να ζηλευω...
θαρρω κι αυτο αμαρτια ειναι...ετσι λενε...
θελω τοσα να κανω αλλα κουραγιο δεν εχω...με το ζορι κανω οτι κανω...με ζορι με κοπο και με λιγη βοηθεια ξερεις Εσυ απο που...

θυμωνω Θεε μου...
θυμωνω που υπαρχουν χειροτεροι ανθρωποι κι ομως δεν εχουν τετοια προβληματα...
βεβαια λενε "μην κρινεις για να μη κριθεις"...
και γενικα δεν κρινω...το ξερεις Εσυ αλλωστε αυτο...
οχι για να μην κριθω τοσο πολυ οσο για το οτι ποτε δεν μπορουμε να ξερουμε τι κρυβει ο καθενας μεσα του και τι τραβαει η ψυχη του...
αλλα να...καμια φορα το σκεφτομαι μεσα σε ολα...
δεν το θελω αλλα το σκεφτομαι...αδυναμια ειναι Συγχωρα με...
μεσα στον πονο το κανω...

Φοβαμαι Θεε μου...
φοβαμαι το σημερα και το αυριο...
φοβαμαι πως οι δυναμεις που Εσυ δινεις θα εξαντληθουν...
φοβαμαι πως δεν θα αντεχω να ελπιζω για πολυ ακομα...
φοβαμαι πως δεν θα τα καταφερω οπως Εσυ θες σε αυτες τις δοκιμασιες...
και κυριως ΦΟΒΑΜΑΙ πως θες να με δοκιμασεις κι αλλο...
και Στο λεω ξεκαθαρα...αλλο δεν μπορω...

αναρωτιεμαι γιατι μου εδειξες τον παραδεισο αν ειχες σκοπο να με στειλεις στην κολαση...;
αναρωτιεμαι γιατι διαλεξες αυτον τον τροπο...;
αναρωτιεμαι πολλα...αν ημουν πολυ κακια στην προηγουμενη ζωη μου και πρεπει να πληρωσω τωρα...
μα να...δεν θυμαμαι την προηγουμενη ζωη και τωρα μου φαινεται αδικο...
ξερεις...οσοι δεν με ξερουν ουτε που φανταζονται...δεν φαινομαι...δεν δειχνω...
να ειναι που θελω να κρυφτω απο ολα...;να ειναι που θελω να προσποιθω εστω και για λιγο
πως ολα ειναι καλα...;να ειναι που ψαχνω να πιαστω απο στιγμες για να αντεχω το μετα...;
παντως δεν δειχνω...
μα εχω φτασει πατο...

καμια φορα οσοι ξερουν λενε μια ενθαρυντικη κουβεντα και η καρδια μου γεμιζει αγαλιαση και ελπιδα ξανα...
τα βαζω με ολους και με ολα...μαλωνω με το παραμικρο...οποιος με ζορισει λιγακι τον διαγραφω...προχτες εδιωξα ακομα και εναν αγγελο...αφου του φωναξα πρωτα...
εκεινος πηγε να μου παραπονεθει για την ζωη του κι εγω τον αγριοκοιταξα...
θες να σου πω για την δικη μου...;του απαντησα...θελεις...;να δουμε ποιος θα λυπηθει ποιον...;
μετανιωσα βεβαια μετα...αλλα να...ετσι εγινα...ετσι γινομαι...δεν πιστευω πως Σου αρεσει αυτο...

καθομαι στο παραθυρο...
μολις εχει βρεξει...
αναρωτιεμαι αν με ακους...
αναρωτιεμαι γιατι προσευχομαι ακομα κι αν εχει νοημα...
στο κεφαλι μου γυριζουν ολα...
ολα οσα εγιναν τα τελευταια δυο χρονια...
απο εκεινον τον Αυγουστο μεχρι σημερα...
να κοιταξω πιο πριν ειλικρινα δεν αντεχω...
φτανουν αυτα τα τελευταια δυο χρονια για να πιασουν βροχη και τα ματια μου...
σφιγγω τις γροθιες και προσπαθω να κρατηθω...μα πιο το νοημα...;τωρα δεν βλεπει κανεις...
αρα μπορω...μπορω να λυγισω και να γινω αδυναμη για λιγο...
μπορω να σπασω και να μην κριθω πως ταχα δεν αντεξα...
εγω η δυνατη...εγω που παντα αντεχω και μπορω...ετσι με μαθανε...
ξεσπαω σε λυγμους...δυνατους λυγμους...
εικονες περνανε ξανα και ξανα και δεν μπορω να κρατηθω...
δεν ακουει κανεις...
αυτα τα βραδια υποφερω...και ποναω...και κρυωνω...
ξερω πως αυριο θα ειμαι ισως καλυτερα...και παλι θα ελπιζω...
οπως και τωρα...αλλωστε αν δεν ηλπιζα γιατι προσευχομαι...;

απλα αν ακους...

τουτο Σου λεω μονο...

αλλο δεν μπορω...

θελω να ξαναδω ηλιο...
παει τοσος καιρος απο την τελευταια φορα...
θελω να δω φως...
κουραστηκα στα σκοταδια και ειλικρινα Σου το λεω...
κοντευουν να με κερδισουν...

αν ακους...

αλλο δεν μπορω...

Υ.Γ μη θεωρησεις αυτη την επιστολη αμαρτια...
απλα παραπονο...κραυγη αγωνιας και πονου...
αδυναμια ενος παιδιου Σου στις δοκιμασιες...