Το ρολοι στον τοιχο δειχνει 12(παρα) τεταρτο...
(παρα)λιγο να ημουν ευτυχισμενη...
ομως με βημα γοργο προσπερασα και μονο αγγιξα την χαρη αυτη...
Η ζωη ολη σε ενα τεταρτο διχως λεπτομερειες...
μα εκεινες κανουν την ουσια...δινουν γευση...
οπως τα υστερογραφα σε ατελειωτες σελιδες,δινουν το νοημα που δεν εδωσαν χιλιες λεξεις...
εκεινη η γυναικα που δεν μπορεσα να γινω με ακολουθησε χρονια...
οταν πια καταλαβε πως ποτε δεν θα ολοκληρωθουμε εγω κι εκεινη
πεθανε μεσα μου και μου αφησε τον σταυρο της...
λιγο βαρος παραπανω...της το χρωσταω που δεν την αφησα να ζησει οπως ηθελε...
απλα να...καμια φορα δυσκολευομαι να πεταξω...
κανεις δεν με βρηκε ετσι κι αλλιως στα χαμενα μου μονοπατια...
κι εγω επειτα απο μεγαλη αναζητηση και πολυ θρηνο
επαψα να αποζητω την αγκαλια της κατανοησης...
δεν ειμαι πια ουτε στο εδω ουτε στο αλλου...
στην ενδιαμεση ροη πλανιεμαι οπου κανεις δεν μενει για πολυ...
περνανε...με γνωριζουν...με αγαπανε...που δινουν και μου παιρνουν...
κι υστερα με ξεχνανε...
καπως ετσι εγινα ξεχασμενη μεσα στου κοσμου τη βουη...
ας ειναι λεω...
αλλη μια φορα ας ειναι...
κανεναν δεν μπορω να κρατησω παραπανω απο την ωρα αναχωρησης του...
κι ας προσπαθησα πολυ περισσοτερο απο τις δυναμεις μου...
μοναχα τις στιγμες που μου χαρισαν κρατω...
να με γεμιζουν ατελειωτα χαμογελα σε καθε θυμηση...
κι απεριοριστη θλιψη καθε που σκεφτομαι πως δεν θα γυρισουν...
Το ρολοι χτυπησε 12...
ολη η ζωη σε ενα τεταρτο...διχως λεπτομερειες...
αλλωστε οι ανθρωποι ειναι βιαστικοι...
ποιος κοιταει τα υστερογραφα...;
κι οσοι ακομα τα γραφουμε κοντευουμε να χασουμε την ελπιδα μας...
Το ρολοι χτυπησε 12...
το τεταρτο που μου αναλογει τελειωσε...
τωρα ηρθε η ωρα της σιωπης...
η ωρα που νομιζεις πως ζεις μα εισαι ηδη πεθαμενος...
επωδυνος θανατος το να γνωριζεις...
Σιωπη...ποσα παραμυθια μου χαρισες με την πολυλογια σου...
χτυπησε 12...
στραγγιξα την καρδια και μια σταγονα αιμα ακομα στολιζει τωρα...
το αιωνιο κολιε που βαραινει τον λαιμο μου...
"τι παραμυθι να μου πεις...ποια ιστορια... να κοιμηθω και να 'χω ονειρα γλυκα... ολη η ζωη μου μια μεγαλη απορια που θα λυθει... οταν θα φυγω μακρια..."
Υ.Γ σου ειπα πως εμαθα να ζω διχως την ευτυχια και μου ειπες μεγαλη κουβεντα πως λεω...
μα δεν ξερεις πως ειναι την καθε σου ωραια στιγμη να επισκιαζει η σκια εκεινη που κουβαλας...
51 σχόλια:
Δεν θέλω μελαγχολίες και έχουμε γενέθλια σήμερα. Δεν ξέρω τι σε έριξε τόσο. Αν δεν κάνω λάθος, όμως, είσαι πολύ νέα ακόμη. Ό,τι κι αν σου έχει συμβεί, έχουν πολλά ακόμη να δουν τα ματάκια σου. Μην απογοητεύεσαι. Μόλις το προηγούμενο σαββατοκύριακο δεν γνώρισες από κοντά τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους; Ξέχασες κιόλας το τόσο όμορφο προηγούμενο ποστ που έγραψες; Εδώ μας έκανες όλους να ζηλέψουμε που δεν ήμασταν εκεί. Έλα, να ανεβαίνουμε. Μέχρι να φτάσεις τα 36, έχεις πολλά να ζήσεις ακόμη. :)
Τινα πω για τον Πασχαλίδη που διάλεξες για σήμερα; Ότι το έκανες για να μου θυμίσεις μια ψυχή που τον αγαπάει πολύ και που έφυγε από τη ζωή μου πρόσφατα; Βλέπεις, αντί να σου θυμώσω, το ακούω ασταμάτητα. Φιλιά
καθε που σκεφτομαι πως δεν θα γυρισουν...
Για τους λόγους μου ταυτίζομαι με αυτή την ανάρτηση.
θα σε πάρω τηλέφωνο. για να δεις ότι μερικές ψυχές μπορείς να τις κρατήσεις μετά την ώρα της αναχώρησής τους.
τώρα που το ξαναδιαβάζω λες και πέθανα είναι και θα σου τηλεφωνήσω από το υπερπέραν. φτου φτου φτου. μετά τον μόμπυ και εγώ. :))
αυτήν την σκιά που κουβαλάς να της χαμογελάς. και να την μοιράσεις. και να την μοιραστείς. αυτήν την σκιά που κουβαλάς να την φωτίσεις. και αν τελειώσουν οι αναπτήρες, σβήσουν τα κεριά, κοίτα στον ουρανό. μερικά αστέρια φωτίζουν ακόμα. και πάντα φωτεινά θα είναι.
ίσως να μη μπορούμε να κρατήσουμε κάποιον περισσότερο απ' την ώρα της αναχώρησής του, η ανάμνησή του όμως θα μας στοιχειώνει. δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι καλό ή κακό. ίσως όλα να γίνονται για κάποιον σκοπό. ίσως και όχι...
τίποτα δε ξέρω. μόνο μου φτάνει που όσα αξίζουν μένουν...
φιλιά βρόχινα μάτια μου...
Πάντα υπάρχει μία αγκαλιά κατανόησης απλά τις περισσότερες φορές δεν είναι αυτή που θέλουμε εκείνη την στιγμή...
Πολύ όμορφο ποστ νεραϊδίτσα μου!
Φιλιά!!!!!!!!!
Μη μου ζητάς παραμύθια...
άσε με να σας δώσω ένα φιλί για καληνύχτα ...
ένα χαμόγελο και τη βροχή των αστεριών να αγγίξει την καρδιά σου ...
Να σας δείξω το πιο όμορφο αστέρι στο στερέωμα το πιο λαμπρό ...
Να γνωρίσεις την αγάπη και τις πιο όμορφες στιγμές της.
Ξέρεις ότι θα έρθει ξανά το ουράνιο τόξο .
Κόρη του ουρανού μου μη μ ' αφήσεις, ..
της φλόγες της φωτιάς,που ζει μέσα μου τους χειμώνες,θα σου στείλω να σε ζεστάνουν...
Κόρη του σκότους και του δρόμου θα μείνω εγώ και δεν θα απαντάω ποτέ στης ώρες της σιωπής σου...
Εν τω μεταξύ συνεχίζω να σ 'αγαπώ Νεραιδακι!!!
ωραίο τραγούδι..αγαπημένος ο Πασχαλίδης..
και πώς σε νιώθω..πώς με εκφράζεις..
άστην τη θλίψη όμως..σκέφτου τα ωραία..ας σκεφτούμε τα ωραία κι ας προχωρήσουμε.. δεν ξέρω αν τα λέω σε σένα ή σε μένα..
Καλό βράδυ
Καλά σου είπε, όντος λες μεγάλες κουβέντες.
Όλοι λίγο πολύ ξέρουν, και για σένα και για μένα και για όλους,ψυχές έχουμε, νιώθουμε, ταυτιζόμαστε,συγκρίνουμε τη δική μας αισθαντικότητα με των άλλων κι άλλη φορά βγάζουμε σωστά συμπεράσματα κι άλλη φορά λάθος.
Αυτό που σε διαφοροποιεί εσένα πιστεύω ότι είναι πως κατά βάθος είσαι ποιήτρια. Συνεπώς έχεις αυξημένη διάθεση για ελευθερία κι ονειρικά ταξίδια και τα αγκαθάκια που σε εμποδίσουν πονούν περισσότερο.
Καλό βράδυ κι ονειρεμένο:)
Ότι αξίζει θα μείνει για πάντα, ότι είναι περαστικό θα φανεί όταν θα αναχωρήσει, θα στο δείξει η καρδιά σου..
Πέταξε το σταυρό όσο είναι καιρός.. δεν χάνουμε την ελπίδα μας, όπως και να μας τα έχει φέρει η ζωή, τι μένει μετά; Να χαθούμε από προσώπου γης..
Και δεν το θέλουμε για όσους αξίζουν..
ΥΓ.
Και κανόνισε γιατί θα αρχίσω τις απειλές όπως ο Βασνιας!!!
είναι που καμιά φορά δυσκολεύεσαι να πετάξεις...αυτό φταίει. Όταν όμως τα καταφέρνεις τι υπέροχο που είναι...μοναδική αίσθηση:)
Ναϊαδουλα μου!!! Μην μου εισαι ετσι!!! Δεν ξερεις το παλιο ρητο...
If you love something set it free...if it never comes back to you αλλοι λενε it was never yours to begin with....εγω λεω...hunt him down and shoot the bastard!!!! :)))) Hope I made you smile..εστω και ενα μικρο χαμογελακι???
Πολλα φιλια καλη μου!!
Σιγουρα εισαι πολυ νέα για τετοια λογια.
Ομως σε καταλαβαινω απολυτα
Το σημερινό σου ηταν κομματι ψυχής πολυ διαφορετικό απ ολα τα αλλα
Να προσπαθείς στη ζωή σου οτι και να συμβαινει και να μην το βαζεις κατω
Δεν φανταζεσαι τι περνούν οι ανθρωποι...
Αχ και να 'ξερες πως σε καταλαβαίνω...
Είμαι κ εγώ ανάμεσα σ΄ εκείνους που ξέρουν πως είναι να ζεις χωρίς την ευτυχία,με ένα βάρος ασήκωτο να γονατίζει την ψυχή και τη ζωή σου. Φοβάμαι κ εγώ πως όλοι με προσπερνάνε, πως τρέχουν γρήγορα και δεν μπορώ να ακολουθήσω. Πως μου 'μειναν μόνο αποχαιρετισμοί και αναμνήσεις.
Όμως στο τέλος σκέφτομαι πως κανείς δεν τ΄αξίζει όλα αυτά και πως, όπως λέει και το τραγούδι, θα ξαναρθούν μικρές χαρές. Και να δεις γλυκιά μου πως τότε θα το βγάλεις το κολιέ από το λαιμό σου και θα αρχίσεις πάλι να χαμογελάς. Και μερικές φορές θα χαμογελάς αληθινά και θα αναπνέεις ελεύθερα και τότε ακόμη και αν είναι για μερικά δευτερόλεπτα θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα για την ευτυχία.
Με συγκινησες...ποσο με αγγιξε αυτη σου η αναρτηση...
"......δεν ειμαι πια ουτε στο εδω ουτε στο αλλου...
............................
περνανε...με γνωριζουν...
με αγαπανε...που δινουν και μου παιρνουν..."
Μα κι αν με ξεχασαν εγω στεκω αλωβητη να θρηνω την απουσια εκεινων που δεν αντεξαν να περιμενουν...
Μικρή μου
νεράιδα,
μένω στις λεπτομέρειες της ζωής, που κάνουν την ουσία
και στα υστερόγραφα των παραμυθιών
και μετά την ώρα την καθορισμένη
με μάτια υγρά
αιμορραγώ στο παρόν
απ΄το παρελθόν
μετρώ τα λάφυρα
Έτσι κι αλλιώς, το γνωρίζω τώρα πια... Μόνοι μας πορευόμαστε...
Αγκαλιά
Ακομα κι αν φευγουν...αν δεν ειναι η ωρα.... δεν φευγουν στ αληθεια...Ετσι κι αλλιως αφηνουν κληρονομια...τις αναμησεις μιας ζωης ισως μιας μονο στιγμης..μα αν αξιζουν δεν θα σβησουν...θα γινουν παραμυθια στη καρδια..στη ψυχη..στο μυαλο...
Αγαπημενη μου μικρη μου νεραιδένια μου ψυχη...ειμαι διπλα σου παντα και σ αγαπω τοσο πολυ.
Δεν μπόρεσα να μην σταθώ σε όσα είπες για το υστερόγραφο. Σημάδι γραμμένο πάνω μας, το βρήκανε και μας το δώσανε. Άλλο όνομα υιοθετήσαμε, όμως πως να αλλάξουμε την υφή μας. Είναι σημαντικά τα υστερόγραφα, το βλέπω εδώ και μου το λένε συχνά. Και τι παράξενο, η επιβεβαίωση σχεδόν σχημάτισε το όνομα εκείνου με τις ιστορίες δίχως αντίκρισμα.
Φιλιά!
ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΜΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙΣ ΟΜΩΣ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΜΠΟΡΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΣΤΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΚΡΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ.ΘΑ ΤΙΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
Δε θα μιλήσω αφού θες να σωπάσεις.. για όσο.. θα μοιραστώ μαζί σου την σιωπή. Ξέρω, πως στην απόλυτη ησυχία, κάποια στιγμή που κι η καρδιά να σωπαίνει θα μοιάζει... θα το νιώσεις...
Να είσαι καλά, μικρή μου! Να προσέχεις!
Φιλιά αέρινα!
Τίποτα παραπάνω από μια ζεστή τιγρένια αγκαλιά γεμάτη θετική ενέργεια και γουργουρίσματα αγάπης...
Αυτό χρειάζεσαι...
Είμαι σίγουρη...
Θέλω πολύ να τα πούμε από κοντά!
Κοντά σου...
Τάιγκερ.
2003 γλυκε μου τι γεννεθλια...;
ειχες γεννεθλια...;
αν ναι χρονια σου καλα κι ευτυχισμενα καλε μου!!!καθε σου επιθυμια να πραγματοποιηθει...!!!
αυτο ειναι που φοβαμαι πως εχουν ακομα να δουν πολλα τα ματακια μου...
αυτο ακριβως και εχω δει ηδη πολλα για τα χρονια μου...
οχι δεν ξεχναω ποσο καλα περασα και ποσους ενδιαφεροντες ανθρωπους γνωρισα...μα οπως λεω στο υστερογραφο "δεν ξερεις πως ειναι καθε σου χαρα και χαμογελο να επισκιαζεται..."
οσο για τον πασχαλιδη τον αγαπω κι εγω παρα πολυ...10 χρονια κραταει αυτος ο ερωτας...
κι αν σου θυμισε κατι οχι μη μου θυμωνεις...να θυμασαι πως τιποτα δεν γινεται τυχαια...ακομα και τα πιο απλα...
να εισαι καλα γλυκε μου!
νεραιδενια σου φιλακια!!!
lena μου σιγουρα θα εχεις τους δικους σου λογους...
καποιες φορες μεσα σε αλλα γραπτα βρισκουμε κατι απο εμας...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
γλυκε μου basnia κι αγαπημενε μου φιλε...
με συγκινησες πολυ με το ενδιαφερον σου...
ξερεις εσυ...!
προσπαθω καλε μου...προσπαθω να της χαμογελαω,να την καλοπιανω...να την χαιδευω μπας και...
θα δειξει τι να πω...θα φανει...
φτου και παλι φτου...
ακους εκει...μην ξανακουσω τετοια...
νεραιδενια φιλακια πολλα πολλα!!!
βροχερη μου αγαπημενη...
μηπως κι εγω ξερω γιατι γινονται οσα γινονται...;
λενε πως υπαρχει αιτια για ολα...
απαντηση για ολα και πως καποτε θα την μαθουμε...
στο εδω αναρωτιεμαι τι γινεται που απαντησεις δεν εχουμε...
πολλα νεραιδενια φιλακια ματια μου!!!
Ειρηνακι μου γλυκο ισως και να ειναι ετσι...
ισως παλι και οχι...
πολλες φορες αμφιβαλλω και αλλες παλι ευελπιστω...
σε ευχαριστω ματαρες ομορφες!
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
Βουλιτσα μου γλυκια...
πανεμορφο και αισθαντικο αυτο που μου αφησες εδω...
θαρρω μοιαζει με ενα κομματι απο την καρδια σου και ειναι πολυτιμο...
σε ευχαριστω τοσο πολυ!
κι εσυ γλυκια μου εχεις την αγαπη μου!
πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!
strange μου γλυκια...
πολυαγαπημενος ο πασχαλιδης και δεν μπορω να ξεχωρισω κομματια του που να μην μοε εκφραζουν...
νιωθω πως με νιωθεις...
πολλες φορες εχω ταυτιστει κι εγω με γραπτα σου...
βοηθαει καποιες φορες να βλεπουμε τα ευχαριστα και να προχωραμε...
ειναι ανασες πριν τις βουτιες...
τα λεμε για να τα ακουμε κι εμεις και οι αλλοι...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
κωνσταντινε μου καλε θα ηθελα παρα πολυ να μπορω να συμφωνησω με οσα ειπες...
δυστηχως τα αγκαθακια πια για μενα ειναι σαν να παταω σε ροδοπεταλα...
δεν ειναι αυτα που φοβαμαι κι ουτε ειναι αυτα που με εμποδιζουν...
συρματοπλεγματα ειναι εκεινα που δεν μπορω να διαβω διχως να ματωσω παντου...
μακαρι ολα να οφειλονταν σε μια ποιητικη διαθεση απο μερους μου...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
Ηφαιστιωνα γλυκε μου...
η ελπιδα παντα μενει...
ευτυχως γιατι αν δεν την ειχαμε κι αυτη τι θα καναμε δεν ξερω...
απειλες...;
τετοιες γλυκες απειλες απο εσας παντα καλοδεχουμενες γλυκε μου!
πολλα πολλα νεραιδενια σου φιλακια!!!
mauveair μου αυτο ειναι...
και ποναει...
μα ναι εχεις δικιο η αισθηση οταν τα καταφερνεις ειναι απιστευτη...
απλα να...παει καιρος και ξεχασα...
νεραιδενια σου φιλακια καλε μου!!!
cassiel γλυκουλα μου ναι ναι!!!
χαμογελασα και μαλιστα πολυ!
σε ευχαριστω!!!
μου αρεσε τοσο πολυ και μου εφτιαξε και το κεφι!!!
καλα θα ειμαι ματακια μου...
πεφτουμε και σηκωνομαστε και παλι...
κι εγω αυτο θα κανω...!
πολλα σου νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!
Μαρακι μου, μου αρεσει να ειμαι νεα...
θα μου αρεζε ακομα περισσοτερο να ανηκω πραγματικα σε αυτη την κατηγορια...
ειναι κομματι της ψυχης μου οπως και ολα οσα εχω γραψει...αλλιως δεν θα εγραφα κατι...δεν ξερω πως αλλιως γινεται...
Μαρακι στο εχω ξαναπει...
δυστηχως οχι απλα φανταζομαι αλλα ξερω πολυ καλα τι περνουν οι ανθρωποι...
πολλα νεραιδενια φιλακια κοριτσακι μου!!!
starlight κοριτσακι μου...
νομιζω πως σε καποια ποστ ανταλλαξαμε κατι σχολια που ελεγαν πολλα...
ναι ξερω πως κι εσυ κουβαλας τον δικο σου σταυρο και ξερω πως ειναι βαρυς για τους νεανικους σου ωμους...
αναρωτιεμαι ακομα γιατι και πως...;
δεν βρισκω απαντησεις...
δεν γνωριζω για ποιο λογο γινονται οσα γινονται και με ποιο κριτηριο...
τουλαχιστον γι αυτη τη ζωη απαντησεις δεν εχω...
ομως εχουμε ακομα την ελπιδα που ευτυχως πεθαινει τελευταια κι ετσι κρατιομαστε απο εκει...για μικρες χαρες που τωρα πια θα φανταζουν μεγαλες...
γιατι μαθαμε εστω και με σκληρο τροπο ποσο αξιζουν μερικα πραγματα...
να εισαι καλα κοριτσακι μου!
να εχεις δυναμη και να μην το βαζεις κατω...
θα εισαι στις προσευχες μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!
#lockheart# κοριτσακι μου...
κι εγω στεκω ακομα κι ας ξεχαστηκα μα οχι αλωβητη...
με πολλα να κουβαλαω πια...
αλλα ας ειναι...
σε ευχαριστω κοριτσακι...
ξερω ποσο μοιαζουμε σε πολλα...
πολλα σου νεραιδενια φιλακια!!!
Λιτσακι μου κι εσυ στα υστερογραφα και στις λεπτομερειες...
χαιρομαι που βρισκω πως υπαρχουμε ακομα εμεις που πιστευουμε σε αυτη την ουσια...
ναι λιτσακι...
το εμαθα κι αυτο...
τελικα μονοι πορευομαστε...
φιλι και μεγαλη αγκαλια!!!
φεγγαρολουστη αγαπημενη μου...
φιλη μου γλυκια...
εσυ με νιωθεις και με καταλαβαινεις...
ξερεις γιατι μιλαω...ξερεις το πως μιλαω και πως τιποτα απο ολα αυτα δεν λεω με ελαφρα την καρδια...
σ'αγαπω που εισαι διπλα μου και με νιωθεις τοσο...
σ'αγαπω οπως και να εχει...
σε φιλω με ολη μου την αγαπη!!!
nina μου ειχα παντα μανια με τα υστερογραφα...
οσα κι αν λεγονται στις πιο πανω γραμμες εκει σε δυο λεξεις κρυβεται ο θησαυρος...
παραξενο αληθεια...
μα δεν ειναι τελικα...
δεν ειναι η αισθηση της μνημης...ειναι που ακομα υπαρχει λογος να θυμομαστε κατι η' καποιον...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
skroytzako μου αυτο το ουρανο τοξο πολυ αργει σε μενα...και η μπορα κραταει παραπανω απο οσο αντεχω πολλες φορες...
το ξερω πολυ καλα για τις πικρες της ζωης...τωρα αν τελικα τις νικησουμε αυτο ειναι μεγαλο και αμφιλεγομενο θεμα...
καλο καλοκαιρι και σε σενα καλε μου!!!
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
Νικολα μου γλυκε...
καμια φορα προτιμω να σιωπω...
με κουρασαν τα λογια...και πολλες φορες δεν βρισκω νοημα σε οτι κι αν πω η' αν ακουσω...
θα την βρω την ακρη που θα παει...
ετσι λεω...ετσι ελπιζω...
ακομα...
σε ευχαριστω...
νεραιδενιο φιλι σκορπισε με τον ανεμο σου!!!
tiger γλυκια μου...
τιποτα παραπανω...;
μα αυτα ειναι τα καλυτερα που μπορει καποιος να προσφερει...
ναι μια αγκαλια οταν...
κι εγω θελω να σε γνωρισω καλη μου!
νομιζω πως θα γινει καποια στιγμη...
ενστιγκτο...
πολλα νεραιδενια φιλακια κι απο μενα και μια αγκαλια!!!
Πέρασα-μα δεν έφυγα
Όχι τώρα που σε βρήκα
Σε γνωρίζω-κι έχω πόσο πολλά να μάθω για σένα.Κι εσύ για μένα
Σ΄αγαπάω-κι ας μην το έχω πει.Μα το έχω δείξει
Σου δίνω-το χέρι σου απλώνω.Πάρτο.Κι ας πάμε μαζί.Όπου...
Τα όμορφα δεν τελείωσαν καρδιά μου,τ΄ακούς;
Μ΄ακούς;
Απλά για λίγο αποκοιμήθηκαν.Για να αντλήσουν δυνάμεις και πιο όμορφα να σου παρουσιαστούν
Είμαι εδώ.Για να συνεχίσουμε μαζί να γράφουμε παραμύθια
Και τα πιο όμορφα είναι αυτά που θα γράψουμε μαζί
Σου απλώνω το χέρι
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το κλείσεις μέσα στο δικό σου
Και φύγαμε
Μαζί
Στα δύσκολα
Στα εύκολα
Γιατί τίποτα δεν χάθηκε
Ακόμα κι αν όλα χαμένα φαίνονται
Με πιστεύεις;
Είμαι εδώ
Το ξέρεις...
Την αγάπη μου
σου ακουμπάω τούτη τη νύχτα
Κι όλες τις επόμενες
ανιμακι...
ταξιδιαρα μου...
ψυχουλα...
σε πιστευω μα την αληθεια μου...
σε πιστευω...
ξερεις αυτα τα λογια εμεις που ειμαστε λιγακι του αλλου ξερουμε πως πληγωνουν οταν δεν τα εννοουμε...
κι επειδη πληγωθηκαμε δεν το κανουμε σε αλλους...
γι αυτο σε πιστευω...
επειδη ξερεις...
μ'αγαπας...
κι ας μην το πες το εδειξες...
κι ας μην το ειπα το ενιωσα...
το κρατω το χερι σου...
το κλεινω μεσα στα δικα μου...
θα μπορουσα χερι τοσο τρυφερο που μου απλωνεται να μην δεχτω...;
ποσο ψευτικη θα ημουν τοτε...;
οχι δεν θα το κανω...
τωρα ειμαι εδω...
εισαι εδω...
κι ειναι τοσο ομορφο αυτο...
αληθεια σε πιστευω...
ξερεις σε ευχαριστω...
που με εκανες να νιωσω μοναχα αληθειες...
ξερεις...
σ'αγαπω κι εγω...
κι εγω εδω...εκει...
διπλα σου...
μικρη μου ταξιδιαρα...
ψυχουλα μοναδικη!!!
η αγαπη μου δεδομενη μερα και νυχτα...
η αγκαλια μου ανοιχτη...!
Πως γίνεται τόση αλήθεια να χωρέσει σε λίγες λέξεις, πες μου, ποια συνταγή μαγική μας κρατά δεμένους στο παραλίγο της ευτυχίας μας, ποια διαδρομή μαγνητίζει τα βήματα μας μακριά από εκείνα που ονειρεύθηκαν;
«Όλη η ζωή μου μια μεγάλη απορία» για εκείνα που αγάπησα μα πιο πολύ για εκείνα που είπαν πως μ’ αγάπησαν και κατά βάθος δεν μπήκαν στον κόπο μήτε να αγγίξουν κάτι από την ψυχή μου.
Πως την κάναμε έτσι τη ζωή μας, και κάθε φορά αφήνουμε κομμάτι πίσω από τα σχισμένα της ψυχής (που κάποτε θα λέγαμε «ψυχής μας»);
Ηχε μου μακαρι να ηξερα τις απαντησεις...
τις ψαχνω κι εγω εδω και καιρο...
μα δεν ξερω...
τα λογια τωρα πια πολλες φορες φανταζουν περιττα...
και οι σιωπες αβασταχτες...
γιατι εχει γινει τοσο δυσκολο το αυτονοητο...;
μηπως ηταν παντα κι απλα εφτασε η ωρα να μας αγγιξει κι εμας...;
για μενα μονο ξερω...
και για οσα αισθανομαι...
οσο για εκεινους που βεβηλωσαν την εννοια της αγαπης...
ποτε δεν εμαθαν και ποτε δεν θα μαθουν...
το παιχνιδι αυτο ειναι επικυνδυνο για οποιον τοσο αδικα κι αναλαφρα απλα παιζει...
μακαρι να ηξερα τις απαντησεις...
μα ακομα ψαχνω κι εγω...
σε φιλω!!!
Με τρομάζουν τα λόγια σου...ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς την ευτυχία;
Κανείς, όλοι με την ελπίδα της ζούμε και την αέναη αναζήτηση της.
Όχι δεν μπορείς κανέναν να κρατήσεις παραπάνω απ όσο ήταν γραμμένο να φύγει.
Γιατί στην ζωή όλα έχουν λόγο που γίνονται ακόμη και ο πόνος.
Σε φιλώ γλυκά
Παραμύθι δεν είμαι
Μα να σε αντέξω μπορώ
Εσύ θα μπορέσεις εμένα;
.............
Αναστασια μου με την ελπιδα της ζουμε ναι...
αλλα εχουμε την ελπιδα γιατι δεν εχουμε εκεινη την ιδια...
κι εμενα με τρομαζουν οι σκεψεις μου πολλες φορες μα...ειναι εκει και δεν μπορω να τις αποφυγω...
κι εγω το πιστευω καλη μου πως ολα εχουν τον σκοπο τους απλα δεν τον καταλαβαινω παντα...
νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!
animaki μου...
ταξιδιαρα μου...
και υπαρχει λες αμφιβολια για το ερωτημα σου...;
δεν το νομιζω...
μαλλον μονο καλο μου κανεις και για αντοχη ουτε λογος...
σε φιλω μωρο μου!!!
Κάπως έτσι βγήκε και το όνομα του blog σου καρδιά μου; "ξεχασμένη";
Έχασες, έθαψες, άλλαξες αυτό που μέσα σου ήθελες να είσαι και ζητούσες...;
Γιατί βρε καρδιά μου...; Γιατί σκότωσες το "κάτι άλλο" σου; Πρέπει να υπάρχει και αυτό... Πρέπει να έχεις την ισορροπία σου. Να δίνεις και να πέρνεις. Να αδειάζεις και να γεμίζεις...!
Μη ξεχνάς πως αν δεν είσαι αυτό που θες πεθαίνεις πρώτα εσύ...
Φιλάκια καρδούλα μου!
Δημοσίευση σχολίου