Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

ΔΩΣΤΟΥ ΚΛΩΤΣΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ...ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΑΡΧΙΝΙΣΕΙ...


ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ...

φτανουν καποτε στιγμες που ξεχυλιζουν το μεσα μας...
αναρωτιεσαι σκοπο υπαρξης...αναρωτιεσαι την υπαρξη την ιδια...
πλημμυριζεις ενοχες...θλιψη...πονο...αγωνια...ολα γυρω μαυριζουν...
κανεις και τιποτα δεν μπορει να σου αλλαξει γνωμη οτι αυριο ισως ολα να ειναι καλυτερα...
το καλυτερο για σενα δεν υπαρχει τωρα...
μπερδευεσαι...πεφτεις και δεν θες να σηκωθεις...
ματαια ολα...ματαιη η καθε προσπαθεια...ξενοι οι δικοι σου...πιο ξενοι κι απο τους ξενους...
αδειαζεις...
καπως ετσι αδειασα κι εγω...

τα ειδα ολα ματαια...
ο πονος υπερχυλισε...η αγωνια εφτασε στο αποκορυφωμα της...
καθε προσπαθεια για αναβαση απο τον πατο φαινοταν αβασταχτη...
τα χερια ξενα...τα χαμογελα ψευτικα...οι ανθρωποι μονοι...ξενοι...αποξενωμενοι...
η αγαπη παντα εκει αλλα δεν ηθελα να δωσω αλλη...
ενιωσε κι αυτη να ξοδευετε ματαια...σαν να μη αναγνωριζεται και ντραπηκε την τοση της δοτικοτητα...

ποιος...;που...;ποτε...;γιατι...;
κι αν...;κι αν δεν...;και οταν θα...;κι αν δεν θα...;
δεν αντεχω αλλα αναπαντητα ερωτηματα...
κρατησα στα χερια μου ζωη και θανατο μαζι...
εκλεισα τα ματια και ενιωσα...
η ζωη φανταζε βαρια...ο θανατος ελαφρυς...
η ζωη φανταζε μαυρη...ο θανατος λευκος...
η ζωη υποσχοταν πονο...ο θανατος λυτρωση...
πλησιασα τον θανατο...λιγο ακομα...κι ακομα λιγο...του χαμογελασα...
του απλωσα το χερι κι ημουν ετοιμη να τον αφησω να με κρατησει και να βαδισουμε μαζι...
και τοτε απο το πουθενα ενα αλλο αγαπημενο χερι τον εσπρωξε μακρια...
σηκωσε ψηλα το χερι που κρατουσε τη ζωη και η βολτα μου ματαιωθηκε...

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ..."ΑΠΟΛΟΓΙΑ"

μερικοι επιμενουν να μην βλεπουν...
το λιγο διαφορετικο απο εκεινους τους φανταζει ξενο...περιεργο...συνηθως υποπτο...

αγαπας πολυ αρα εισαι ανασφαλης...
εισαι ευαισθητος αρα εισαι μαλθακος...
εισαι δυνατος αρα εισαι πληγωμενος...
κλαις...εισαι αδυναμος...
γελας...εισαι αναισθητος...
νιωθεις ενοχες αρα κατι κρυβεις...
πλησιαζεις καποιον αρα με σκοπο πονηρο...
δεν πλησιαζεις καποιον εισαι αντικοινωνικος...

ε λοιπον ΤΕΡΜΑ πια με τις ταμπελες...
εισαι αυτος που θελεις να εισαι διχως να σκεφτεσαι καθε μια κινηση πως θα φανει...
αμα θελω να κλαψω θα κλαψω κι ας φανω αδυναμη...
αν μου τη δωσει θα παρω καποιον τηλεφωνο απλα επειδη μου ελειψε και θα πω "γεια...μου ελειψες"...αν ειναι γυναικα ολα καλα κι αν ειναι αντρας ε! απλα μου ελειψες βρε αδερφε...δεν σημαινει πως σε γουσταρω...ΑΠΛΑ μου ελειψες...

αμα θελω να γελασω θα γελασω...
δεν θα νιωσω ενοχες επειδη γελαω ενω απο πισω μου παιζεται ενα δραμα...
πειραζει να εχω το δικαιωμα παρα το δραμα να γελασω και να μην φανω αναισθητη...;
ωραια κι ας φανω...εγω μια φορα θα γελασω...

αν με πιασουν οι ευαισθησιες μου θελω αγκαλιες και στοργη...
απο σενα,κι απο σενα κι απο σενα...κι εσενα...
υπαρχουν και οι στιγμες που θελεις να κλαψεις και να παραπονεθεις και να γκρινιαξεις για τα στραβα και να σε φροντισει καποιος αλλος...να αφεθεις λιγο...
λοιπον οποτε το εχω αναγκη θελω την φροντιδα...ειμαι μαλθακη...;ας ειμαι εγω την θελω...

θελω να λεω σ'αγαπω σε οποιον μου βγαινει και γουσταρω...
χωρις να σκεφτω μηπως το παρεξηγησει...;μηπως ειναι νωρις...;μηπως σκεφτει αλλο απο αυτο που εννοω...;μηπως η σχεση της δεν παει καλα και θελει τιποτε αλλο...;μηπως την πληγωσανε πολυ και ψαχνει αποκουμπι...;ΟΧΙ...οχι ρε φιλε...θελω ΑΠΛΑ να πω οτι σ'αγαπω...
ποσο δυσκολο και περιεργο και υποπτο σου κανει αυτο...;τοσο πια γιναμε ξενοι μεταξυ μας...;τοσο ασχημο ειναι να πεις σε καποιον οτι τον αγαπας...;ερωτικα...φιλικα...ανθρωπινα...!
λοιπον θα λεω σ'αγαπω οποτε θελω σε οποιον θελω αν το νιωσω...θα φανω καπως...;
ας φανω...εγω μια φορα θα το κανω...

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ...

σαν απαντηση στο προηγουμενο παραμυθι...
θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω σε καθεναν ξεχωριστα...

καποια σχολια με συγκινησαν παρα πολυ...παρα πολυ ομως...γιατι ενιωσα την αληθεια τους...ολα τα σχολια μου αφησαν πανεμορφη αισθηση...
ελαβα mail ανθρωπων που δεν ειχαν αφησει ποτε σχολιο στα παραμυθια και ομως τα διαβαζαν...σας ευχαριστω!ηταν απο τα ωραιοτερα mail που εχω διαβασει και ηταν σαν να ειχατε αφησει χιλια σχολια στα παραμυθια...σημασια δεν εχουν τα σχολια απλα για να αφηνονται...μπορει καποιος να μας διαβαζει και να του αρεσει αυτο...να βρισκει κατι μεσα σε ενα κειμενο η' ενα παραμυθι...αυτο ειναι ομορφο και ειναι κατι που αξιζει κι ας μην μπει στην διαδικασια να γραψει...
υπηρχαν ανθρωποι που πηραν τηλεφωνα...που ανησυχησαν...που τελος παντων εδειξαν νοιαξιμο...
σας ευχαριστω...απο καρδιας...εσενα...κι εσενα...κι εσενα,κι εσενα...και σενα...

ναι υπαρχουν ψυχουλες πισω απο τα πληκτρολογια...ομορφες κι ευαισθητες και αληθινες...

μερικοι απο εσας δεν με ξερετε τοσο καλα...ξερετε ορισμενα γεγονοτα της ζωης μου και καποια παγια γεγονοτα...ετσι καμια φορα η γραφη μου,τα παραμυθια μου και οι ιστοριες μου σας φαινονται περιεργες...
αλλοι παλι...πιο λιγοι με ξερετε καλα...κι ετσι δεν σας φαινεται τιποτα περιεργο απο οσα γραφω...

εν ολιγοις ειμαι εγω περιεργη...αντιλαμβανομαι με εναν δικο μου τροπο τα γεγονοτα...την ζωη...τις καταστασεις...τον ερωτα...την αγαπη...την φιλια...τους ανθρωπους...
λοιπον οι ταμπελες ρομαντικη,ονειροπολα,υπερευαισθητη,καταθλιπτικη,ποιητικη κλπ κλπ δεν μου ταιριαζουν...
ειμαι απλα εγω...γραφω οπως αισθανομαι...αν σημερα αισθανομαι χαλια θα γραψω τα μαυρα μου χαλια...αν αυριο κατι γινει και μου δωσει χαρα θα γραψω για την χαρα...
στο φιναλε...αν σε καποιον αρεσω με διαβαζει...αν δεν αρεσω μην με διαβαζετε...
ειναι απλο το συγκεκριμενο...
αλλες παλι καταστασεις της ζωης ειναι πολυπλοκες και ετσι θα μεινουν...
δεν σημαινει βεβαια πως δεν ειναι αληθινες...

καπως ετσι θελω να καταληξω πως τα παραμυθια ειναι εδω...
γυρισαν και θα παραμεινουν για οσο...
αν ειναι αληθινα...;αν τα αισθανεστε αληθινα τοτε ειναι...
αν ειναι αποκυημα φαντασιας...;αν θελετε να ειναι τοτε ειναι...
δεν υπαρχει παντα λογος να αναλυουμε τα πραγματα τοσο πολυ...
γραφω οπως αισθανομα και η μοναδικη αληθεια ειναι αυτη...

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ..."ΛΟΓΟΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ"

μου λειψατε αυτη ειναι η αληθεια...
μου ελειψε το παρεακι το εδω...το σμιξιμο των ψυχων μεσα απο λεξεις και τα συναισθηματα που γενναν αυτες οι λεξεις...

οχι δεν βρηκα απαντησεις στο μικρο διαστημα που ελειψα για ολα...
αλλα θα συνεχισω να ψαχνω και χωρις να λειπω...
οχι δεν ειναι τωρα ολα ροδινα και γαληνια...αν ελεγα πως ηταν τοτε αυτο δεν θα ηταν παραμυθι αλλα παραμυθιασμα πρωτα για μενα και μετα για εσας...
αλλα θα συνεχισω μαλλον να προσπαθω...

εκει στην προσπαθεια λοιπον πριν 2 μερες χτυπησε το τηλεφωνο...
κι αυτος ηταν ενας ακομα λογος επιστροφης...κατι που μου θυμισε πως ακομα πιστευω στα παραμυθια που βγαινουν αληθινα...οσο απιστευτο κι αν φαινεται...
ο λογος αυτος ειναι το παρακατω παραμυθι...

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ...!!!

οσοι θυμαστε καποια στιγμη τον Δεκεμβριο ειχα γραψει το παραμυθι εκεινου και εκεινης!
ενα παραμυθι μιας αγαπης αληθινης και απιστευτης...!!!
λοιπον τωρα με την αδεια των δυο τους σας γραφω την συνεχεια και το τελος αυτου του παραμυθιου...με καποια στοιχεια που τοτε δεν μπορουσα να αναφερω μιας και εκεινο το παραμυθι ειχε αφηγηθει σε μενα μοναχα η κοπελα σε στιγμη περιεργη και χωρις να πιστευει στη συνεχεια του...
διαβαστε πρωτα το παραμυθι τους επανω...και μετα θα καταλαβετε τα οσα γραφω παρακατω...

οι δυο τους γνωριστηκαν μεσω μιας περιεργης αλληλογραφιας...μεσω ιντερνετ...
γνωριστηκαν με ψευδωνυμα σε ενα φορουμ που αφορουσε τον καρκινο...
εκεινη εψαχνε καποιες πληροφοριες για τον πατερα της που μολις ειχε νοσησει κι εκεινος ειχε ο ιδιος καρκινο...
αλλαξα την ιστορια τους αρκετα σε εκεινο το παραμυθι σαν επιθυμια της κοπελας που τοτε ηθελε απλα να φανει το ανεκπληρωτο του ερωτα τους...η επιθυμια τους να ειναι μαζι αλλα το απαγορευτικο της ζωης που δεν τους το επετρεπε...

ειναι αληθεια πως ηταν απο διαφορετικες πολεις...εκεινη απο εδω θεσσαλονικη κι εκεινος απο Αλεξανδρουπολη...
ομως δεν ερχοταν στην πολη της για δουλεια αλλα για χημειοθεραπειες...και καθε φορα που εκεινος ερχοταν εκεινη ηταν διπλα του...εκεινος δεν εμενε 3 μερες αλλα 3 βδομαδες...εκανε τις θεραπειες και μετα επρεπε να κατσει ενα διαστημα στην πολη της για να τον παρακολουθουν οι γιατροι του...
σε αυτο το διαστημα περα απο τις παρενεργειες που εκεινος βιωνε,περα απο τα ασχημα συναισθηματα και την ασχημη κατασταση του ζουσαν συγχρονως εναν ερωτα...εναν μοναδικο και περιεργο ερωτα...
μετα εκεινος εφευγε...εκεινη περιμενε ποτε θα ξαναρθει...μιλουσαν μεσω ιντερνετ και μεσω μυνηματων και μεσω τηλεφωνου...
ανταλλασαν τραγουδια και μυνηματα αγαπης αλλα...
εκεινος φοβοταν για την ζωη του...εκεινη φοβοταν για εκεινον και για τον πατερα της που επασχε ακριβως απο το ιδιο ειδος καρκινου με εκεινον...

καποτε σε ενα γεματο φεγγαρι ανταλλαξαν ορκους αγαπης με δυο απλα δαχτυλιδια που εγραψαν ο ενας το ονομα του αλλου μεσα και την ημερομηνια που ειχαν πρωτομιλησει...
για να τιμησουν την αγαπη τους...τον ερωτα τους...

την βοθησε πολυ...την προετοιμασε για οσα επρεπε να περιμενει...για οσα θα περνουσε στο πλαι ενος καρκινοπαθη...και συγχρονως της μαθαινε πως η σχεση τους οσο κι αν ηταν αληθινη δεν μπορουσε να οδηγησει πουθενα...
οχι πως δεν ηταν αισιοδοξος σαν ανθρωπος αλλα πιο προσγειωμενος απο εκεινη που εκανε ονειρα για μια μελλοντικη κοινη ζωη...
της ελεγε πολυ συχνα πως ενδεχεται εκεινος να πεθανει...εκεινη ουτε που ηθελε να ακουει ενα τετοιο ενδεχομενο...γιατι τα ελεγε αυτα...;αφου πηγαινε καλα...αφου ηταν εκεινη κοντα του...αφου αγαπιοντουσταν...
ναι μα...ποιος μπορει να κατηγορησει εναν ανθρωπου που πασχει απο αυτη την ασθενεια αν σκεφτεται και ετσι...ποιος μπορει να του βγαλει απο το μυαλο πως κι αυτο μπορει να συμβει...

την αγαπουσε παρα πολυ...ηταν απροσμενο δωρο στη ζωη του και στην κατασταση του...
αλλα πως θα μπορουσε να την φυλακισει κοντα του αφου εκεινος μπορει να εφευγε...
απομακρυνθηκε σιγα σιγα...ηθελε να την κανει να σταματησει να τον αγαπα...ηθελε ισως να βρει καποιον αλλο...ηθελε να μην ελπιζει σε αυτον...
κι απ'την αλλη ποσο πολυ την αγαπουσε...ποσο πολυ υπεφερε οταν ενιωθε το ποσο την πονουσε καθως την εδιωχνε μακρια του...
πηρε την ευθυνη επανω του για την σχεση τους...δεν επρεπε να αφησω να δεθουμε...δεν επρεπε να επιτρεψω στον εαυτο μου να αγαπησει και να αγαπηθει σε μια τετοια κατασταση...μα δεν σκεφτομουν λογικα...πως να σκεφτω λογικα οταν βλεποντας την ενιωσα σαν να την ξερω χρονια...
οταν μιλουσαμε με τετοια οικειοτητα σαν δυο φιλοι απο παλια που τους συνδεουν δεσμοι δυνατοι...
ποσους θα πληγωναμε εκτος απο τους εαυτους μας αν αποφασιζαμε να ειμασταν μαζι...;ποσοι θα αντεχαν μια τετοια κατασταση απο την δικη μου και την δικη της οικογενεια...;

μαζεψε τις δυναμεις του...και μετα τις τελευταιες του θεραπειες της ειπε πως δεν θα ξαναρθει...
πως επρεπε να ειναι σπιτι του και να ξεκουραστει...πως θα αφοσιωνοταν στη ζωη του εκει...κι εκεινη στη δικη της εδω και στον πατερα της που την χρειαζοταν...
εκεινη εκλαψε,χτυπηθηκε,του ειπε πως δεν χρειαζεται να ερχεται αυτος,πως θα πηγαινει εκεινη να τον βλεπει...
εκεινος ηταν ανενδοτος...της μιλησε ακομα και ασχημα για να το παρει αποφαση...
εφυγε...
εκεινη εμεινε πισω να σκεφτεται,να αναλογιζεται...να ελπιζει και να απελπιζεται...

οταν δεν αντεξε ολα οσα γυρνουσαν στο κεφαλι της αρχισε να του στελνει μυνηματα,mail και τηλεφωνα το ενα πανω στο αλλο...
θα βρουμε λυση του ελεγε...θα ερχομαι...θα τα καταφερουμε...για οσο...
την επομενη μερα εκεινος βρεθηκε στο νοσοκομειο...οχι δεν ειχε παθει εγκεφαλικο...η πιεση,η στεναχωρια σε συνδυασμο με τις τελευταιες του θεραπειες εκαναν τον οργανισμο του να μην αντεξει...
οταν εκεινη καταλαβε τι ειχε συμβει αποφασισε να απομακρυνθει...τον αγαπουσε περισσοτερο και απο την ζωη της γι αυτο και αποφασισε να φυγει μακρια του παρα να του κανει κακο...

δεν εβγαλε ποτε το δαχτυλιδι τους απο το χερι της...ουτε κι εκεινος...
του ειχε πει πως αν και μακρια αν θα το φοραει θα βρισκεται κοντα ο ενας στον αλλο για παντα...

περασαν ετσι καποιοι μηνες...
καποτε της εστειλε εκεινο το τραγουδι...λιγο λιγο...καπου καπου...μιλουσαν...ηρεμα,χαλαρα,χωρις πιεση...
εκεινος την ρωτουσε για τον πατερα της και πως τα εβγαζαν περα...εκεινη προσπαθουσε να κρυψει την αναγκη της να του πει ποσο τον αγαπουσε,ποσο ηθελε να ειναι ξανα μαζι...
δεν ρωτησε τιποτα...δεν τον πιεσε πουθενα...
στο δικο του μυαλο δεν ηξερε πως σκεφτοταν ολα αυτα...στην καρδια του δεν ηξερε πια αν ειχε την ιδια θεση...

Ο Μιχαλης πριν ενα μηνα ηρθε για επαναληπτικες εξετασεις στην θεσσαλονικη...
ηταν καθαρες...
επειτα πηγε μια βολτα στην αγορα και πηρε τηλεφωνο την Ελενη...
της ειπε τα ευχαριστα νεα και για να το γιορτασουν την καλεσε το βραδυ να βγουν για φαγητο...
εβγαλε απο την τσεπη του το δωρο που της ειχε παρει στην βολτα του μετα τα αποτελεσματα...
"δεν ξερω για ποσο...αλλα θες να με παντρευτεις...;"

προχτες δεχτηκα το τηλεφωνημα της Ελενης...
βγηκαμε ολοι μαζι και γνωρισα τον Μιχαλη...
εκεινος και εκεινη...η Ελενη και ο Μιχαλης τον Δεκεμβριο θα παντρευτουν στην Αλεξανδρουπολη...για οσο...
αλλωστε ποιος προδιαγραφει την ζωη μας...;

μια αγαπη σαν παραμυθι...αλλα τα καλυτερα παραμυθια τα γραφει η ζωη και τελικα αν υπαρχει πιστη και αληθινη αγαπη βγαινουν αληθινα!

με τις καλυτερες ευχες μου, με ολη μου την αγαπη για ενα μαθημα ζωης απο δυο παιδια που αγαπηθηκαν αληθινα,που αντιμετωπισαν την ζωη και τις δυσκολιες της,που εχουν ακομα να αντιμετωπισουν πολλα,που γνωρισαν τον ερωτα με τοσο περιεργο και αναποδο τροπο,που αντι να χαρουν την αγαπη τους την παραμερισαν ο καθενας για τους λογους τους αλλα επειδη την πιστεψαν εκεινη δεν τους αφησε... και παρολα αυτα κερδισαν!

Σε σας παιδια που μου επιτρεψατε να γραψω το αληθινο σας παραμυθι,που μου επιτρεψατε να δω και να θυμηθω πως ακομα πιστευω!
Η ωρα η καλη με τις θερμοτερες ευχες μου!!!!
και ειμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλα!!!
ξεκινησατε αναποδα και το καλυτερο ειναι τωρα μπροστα σας!!!

Λοιπον τα παραμυθια κι εγω μαζι τους επιστρεψαμε!!!

"κι ενω αντοχες κι ενοχες μου διναν ραντεβου...απ'τα ακριβα μου στα πιο φτηνα...
κι απ'τη φωλια μου στο πουθενα...συναντηθηκαμε στη μεση του καιρου..."


Υ.Γ1 ευχαριστω εσενα,εσενα,εσενα κι εσενα που ειτε με mail,ειτε με μυνηματα ειτε με καποιου ειδους επικοινωνια δειξατε το νοιαξιμο και την αγαπη σας...
σας ευχαριστω απο καρδιας για αυτη την κινηση και θελω να ξερετε πως εχετε την αγαπη μου!

Υ.Γ2 Ι... σε ευχαριστω γιατι απλα εισαι παντα εκει για μενα...μοναδικα και αληθινα...
Μ...τωρα πια εισαι κι εσυ εκει...μεσα μου,εχεις δικο σου κομματι και ξερω πως ειναι αληθινο και μ'αγαπαει...

Υ.3 Ζωιτσα αγαπημενη αν δεν σε ειχα δεν ξερω που θα ημουν...

Υ.Γ4 Π... δεν θα στο πω αλλα σε ευχαριστω που μ'αγαπας παρα τα οσα και οσα και οσα...ας προσεχες...

Υ.Γ5...ευχαριστω που εστω και αργα δεν ηθελες να με χασεις...

Υ.Γ6 το τραγουδι αφιερωμενο...

Υ.Γ7 οποιος διαβασε μεχρι εδω του αξιζουν συγχαρητηρια...



75 σχόλια:

anima είπε...

Θα σ΄αγαπάω.Και θα είμαι εκεί.Στα εύκολα.Τα δύσκολα.Μα πάνω απ΄όλα στα αληθινά

Να είσαι Ε Σ Υ.Και τίποτα να μην υπολογίζεις.Και κανέναν.Κι όποιος καταλάβει.Κι όποιος αντέξει
Εγώ έτσι σε γνώρισα.Και γι΄αυτό σε αγάπησα.Γιατί είσαι αληθινή.Κι ό,τι είσαι το δείχνεις.Καθαρά.Σταράτα.Και δε σε νοιάζει.Και ξέρεις πως το γουστάρω αυτό.Το ΄χουμε πει αμέτρητες φορές."Δικιά μου είναι αυτή" είπα όταν σε πρωτοείδα.Και δεν διαψεύστηκα.Το αποδεικνύεις κάθε στιγμή.Και είμαι τυχερή που σε γνώρισα...

"Πως τον νικάς τον πόνο;".Θυμάσαι;
"Να τον ζεις.Να τον γλεντάς.Και τότε θα βαρεθεί να πονάει."
Θα βαρεθεί σαν δε του αφήσεις πεδίο ελεύθερο.Ζήσε τον.Μα μην τον αφήσεις να σε νικήσει.Είσαι δυνατή.Και το ξέρεις.Το ξέρω.Κι αν το ξεχνάς θα είμαι εδώ να στο θυμίζω.Όπως κι εσύ.Εμένα...

Θα επανέλθω.Σταματάω προς ώρας
[Σιγά που θα τη γλυτώσεις...λιτσάκι μου αγαπημένο]

Φιλιάαααααααααααααααααααααα

anima είπε...

Και εννοείται ότι περιμένω συγχαρητήρια

Αλλιώς...oops boo boo!!!!!

χε..χε.χε.χε

Φεγγαρολουστη είπε...

Τα παραμυθια τ αληθινα δεν εχουν τελος... Ουτε η αγαπη μου για σενα.
Σ αγαπω μικρη πολυ..ειμαι διπλα σου σε οτι χρειαστεις...

Λi είπε...

ΝΑΙ...
ΝΑΙΙΙΙ.....
ΝΝΝΝΑΑΑΑΙΙΙΙΙ.......

Τιγροφιλιά στα Νεραϊδομουτράκια!!!!

(έχω κι άλλα πολλά να καταθέσω εδώ μέσα...!! Εν καιρό!)

b|a|s|n\i/a είπε...

τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
θα ήθελα να ήσουν απέναντι. βλέμμα με βλέμμα. ψέματα. θα ήθελα να ήμασταν τυλιγμένοι σε μία αγκαλιά ενός χαμόγελου βλέμματος στο βλέμμα. έτσι απλά και αγαπησιάρικα.

Bουλα. είπε...

θελω να λεω σ'αγαπω σε οποιον μου βγαινει και γουσταρω...
χωρις να σκεφτω μηπως το παρεξηγησει...;μηπως ειναι νωρις...;μηπως σκεφτει αλλο απο αυτο που εννοω...;Έτσι απλά να σου φωνάξω και γω πως σ αγαπώ και μου λείπεις!Απλά και μόνο!

lena_zip είπε...

Να πω ότι συγκινήθηκα με την ιστορία των 2 φίλων σου;
Να πω ότι δεν πρέπει να την κλωτσάμε την αγάπη;
Να πω ότι χαίρομαι που απέβαλες το "σύνδρομο της ταμπέλας";
Να πω ότι αυτό το τραγούδι πάει πάντα, παντού, με όσους, για όσο;
Να πω ότι χαίρομαι που επέστρεψες;
Να πω ότι έφτασα ως το τέλος της ανάρτησης;
Θα πω απλά καλώς ήρθες.

Hfaistiwnas είπε...

Αξίζω συγχαρητήρια..
Να πω για τον έρωτα;
Για την αρρώστια;
Για την αστήρευτη αγάπη;
Λίγα θα πω..

Ίσως γιατί στενοχωρήθηκα, ίσως γιατί πόνεσα, ίσως γιατί συνεχίζω να πονάω, συνεχίζω να ψάχνω, συνεχίζω να αισθάνομαι, να ξεχνάω, να ωριμάζω, να δηλώνω, να προσπαθώ..
ουφ.. εκπληκτική ιστορία, με ευτυχισμένο τέλος, κρίμα και άδικο να μην ενώνονταν οι δύο ψυχές..

Ανώνυμος είπε...

εχω συγκινηθει

γιατι το κανεις αυτο

θα καταρρευσω

Ευρύνοος είπε...

Καλώς επέστρεψες..
τίποτα δυστυχώς δέν μπορώ να εκφράσω για την ιστορία των παιδιών..
έχω πληγωθεί στο παρελθόν απο την αρρώστια αυτή..
μόνο μιά ευχή..
όλα να πάνε καλά..

καλό βράδυ..

Ανώνυμος είπε...

θελω να σε ακουσω

Ανώνυμος είπε...

Γ....ω ξέρεις είναι από αυτές τις στιγμές που λες ότι πίσω από τα πλήκτρα κρύβονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Ένα ευχαριστώ είναι λίγο... αλλά σταλμένο με μία αγκαλιά...

θυμίσου να σου δώσω τηλέφωνο... ξέρεις για αυτές τις στιγμές... τις περίεργες...

Καλημέρες και καλώς ήρθες...

Κατερίνα Γερογιάννη είπε...

Χαιρομαι που ειπες να γυρισεις...
Θα τα πουμε συντομα... :)
Καλο βραδυ...

Ανέμη είπε...

Καλως ηρθες πισω γλυκια ναιαδα!Τελικα τα παραμυθια σε κερδισαν ε?Ειναι υπεροχο που επεστρεψες :)διαβασα ολη την αναρτηση και σχεδον δακρυσα με το παραμυθι αυτων των δυο ανθρωπων...το διαβασα ολο και συγκινηθηκα τοσο πολυ...μα πανω απ'ολα χαρηκα αφανταστα για το ευτυχισμενο τελος...γιατι φαινεται οτι το αξιζουν!Μολις μου χαρισες ενα χαμογελακι χαρας,ελπιδας και δικαιωσης συναμα νεραιδουλα μου...σ'ευχαριστω...!!!

φεγγαρογητεμενες αγκαλιες!

Ανώνυμος είπε...

Η ζωή γράφει τα πιο δυνατά παραμύθια κι εσύ τα αφηγείσαι τόσο όμορφα με τη φωνή της καρδιάς σου.
Νεραϊδάκι είσαι η προσωποποίηση του "όνειρα γλυκά".
Να είσαι πάντα στο προσκεφάλι μας με το τρυφερό σου ραβδάκι!

Φιλιά πολλά μωρό μου

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Argyrios G. είπε...

apla....welcome back :~)

Ξωτικουλι είπε...

Kαλωσόρισες νεραιδάκι μου..
Τα φτεράκια δεν έχουν γιατρευτεί ακόμα,να τα προσέχεις!!
Χάρηκα παρα πολυ με την ανάρτησή σου.
Χάρηκα με τις αποφάσεις σου, με αυτό που είσαι,και με το πως βλέπεις τα πραγματα.
Συγκινήθηκα απίστευτα με την ιστορία των παιδιών.
Τις καλύτερες ευχές μου μέσα απο την ψυχή μου..

Να είσαι καλά και να είσαι εδω..

Φιλί..

strange attractor είπε...

Με συγκίνησες..δάκρυσα.. τέτοιες ιστορίες..τέτοια παραμύθια έχει η ζωή, δύσκολα μα πανέμορφα..

..κι όσα είπες στην αρχή ..σε νιώθω!

αα..και τα συγχαρητήρια δικά σου, που μοιράστηκες και μοιράζεσαι μαζί μας όσα σκέφτεσαι κι αισθάνεσαι..

φιλιά πολλά!
xxx

Μαρια Νικολαου είπε...

Moυ αξίζουν συγχαρητήρια λοιπον...
Οσο για τα υπολοιπα δεν θελω να επεκταθω.
Ειμαι λιτή σε αυτα και παντα λεω στον αλλον "κανε αυτο που νομιζεις και αυτο που σε κανει να νιωθεις εσυ καλα"

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

animaki μου ταξιδιαρικο κι αγαπημενο...
τι να πω τωρα βρε φιλεναδα εγω σε αυτο το σχολιο μου λες...;

πως σε ευχαριστω θα ειναι λιγο...οχι γι αυτα που λες μα γι αυτα που εισαι και που με αφησες να τα δω...
που καθε μερα νιωθω κερδισμενη και πως εχω ενα δωρο ακομα δεχτει σ'αυτη τη ζωη και εισαι εσυ αυτο!

δικια μου ειναι αυτη ειπα...και δεν διαψευστηκα...

δεν ξερω αν νικιεται τελικα ο πονος αλλα ξερω πως μαλλον μαθαινουμε να ζουμε μαζι του...και ισως ναι καποια στιγμη βαρεθει και φυγει ο ρημαδης...

κι εγω θα ειμαι...κι αν οχι εδω θα ειμαι στο αλλου αλλα εσυ τα ξερεις τα περασματα...

σ'αγαπω και το λεω και θα στο λεω!

α!συγχαρητηρια μωρο μου!
γιατι αν μου εβγαζε αλλη μια φορα oop boo boo θα τον εσπαγα τον υπολογιστη...:)))

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρολουστη αγαπημενη μου...
το ξερω πως δεν τελειωνει η αγαπη σου για μενα οπως και η δικη μου για σενα...μου εισαι τοσο πολυτιμη μα τοσο πολυτιμη!

σ'αγαπω καρδουλα μου αφανταστα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tiger γλυκουλα μου...
με σκοτωσες με το σχολιο σου στο προηγουμενο παραμυθι...
με συγκινησες απιστευτα και δεν το περιμενα...οχι για κανεναν αλλο λογο απλα επειδη δεν με ξερεις ακομα...
ομως αυτο το κανει ακομα πιο ομορφο και σημαντικο...

σε ευχαριστω!
σε ευχαριστω!
απο την καρδια μου μεσα σε ευχαριστω!

οτι θελεις να καταθεσεις ματια μου!

σε φιλω νεραιδενια και με πολυ αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basniaki μου γλυκο κι αγαπημενο!!!
αγκαλιτσα ε...;ναι ναι ναιιιιιιιιιι!!!
αντε δεν θα ερθεις...;θα ερθεις...
σου εχω μια μεγαλη αγκαλια ολη δικη σου!

σε ευχαριστω ζουζουνι μου!που εισαι αυτος που εισαι και για τις αληθειες που μου λες παντα!!!

νεραιδενια φιλακια πολλα πολλα πολλα και στον μομπακο που με χαιρετησε σημερα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Βουλιτσα μου γλυκια...
κι εγω κοριτσακι μου!!!
ετσι απλα και χωρις να με νοιαζει τιποτα σε ευχαριστω που το λες και στο λεω κι εγω!!!

εχεις την αγαπη μου!!!!

σε φιλω γλυκα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lenaki μου τα ειπες ολα!!!
οι ταμπελες ποτε δεν μου ταιριαζαν...απο παντα τις ειχα αποταξει αλλα οχι και οι υπολοιποι...λοιπον τωρα αποφασισα πως δεν με νοιαζει ακομα και για τους υπολοιπους...
για τα παιδια τι να πω...;η ιστορια τους ειναι απλα απιστευτη κι ομως αληθινη και ξερω πως τα καλυτερα θα τους ερθουν!!!

καλως σας βρηκα lenaki μου!!!
ευχαριστω πολυ!!!

νεραιδενια φιλακια σε σενα πολλα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ηφαιστιωνα γλυκε μου αξιζεις συγχαρητηρια και στα δινω!!!

που συνεχιζεις να ωριμαζεις,να ψαχνεσαι,να ξεχνας,να θυμασαι,να προσπαθεις,να εισαι εσυ...
ναι σου αξιζουν συγχαρητηρια γλυκε μου!!!

ειναι αδικο οταν δυο ψυχες που αγαπιουντε δεν ειναι μαζι...για οποιον λογο κι αν συμβαινει ειναι αδικο...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανωνυμε ενα...

την συγκινηση την καταλαβαινω...η ιστορια των παιδιων ειναι πραγματι συγκινητικη...
τι εννοεις γιατι το κανω αυτο...;τι εκανα...;
και σε παρακαλω μην καταρρευσεις για τον οποιοδηποτε λογο...
ψηλα το κεφαλι...δυναμη και χαμογελο!

να εισαι καλα!

νεραιδενια σου φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ευρυννοε σε καταλαβαινω πολυ...
ας μην ανοιξουμε θεμα για αυτη την αρρωστια γιατι θα πουμε πολλα...ισως σε καποιο αλλο παραμυθι...

τα παιδια θα διαβασουν το ποστ κι ετσι θα δουν τις ευχες ολων!

να εισαι καλα καλε μου!
σε ευχαριστω πολυ!

νεραιδενια σου φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε δυο...
αν εχεις το τηλεφωνο μου απλα ειναι τα πραγματα...
παρε με και θα με ακουσεις...

να εισαι καλα!

νεραιδενια σου φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Οδοιπορε καλε μου...
σε ευχαριστω απο καρδιας...
μα εμεις δεν ειμαστε πισω απο τα πληκτρολογια...;
εμεις που μιλαμε,γελαμε,κλαιμε,φωναζουμε,σιωπουμε...
εμεις οι ιδιοι...

οποτε θες καλε μου να μου το δωσεις...
για οποιες στιγμες...δικες μου και δικες σου...ανθρωπινες στιγμες!

η αγκαλια παντα δεχτη και ανοιχτη!
σε ευχαριστω πολυ πολυ!

νεραιδενια σου φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

myrtinaki μου σε ευχαριστω πολυ!
καλως σας ξαναβρηκα!
θα τα λεμε συχνα τωρα πιστευω!

πολλα νεραιδενια φιλακια και να περνας οποτε θες!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανεμη μου γλυκια...
ναι με κερδισαν τα παραμυθια γιατι ειστε εσεις ολοι μερος τους...
γιατι με συγκινησατε και δειξατε την αγαπη σας...
γιατι ειστε εδω...!

το παραμυθι των παιδιων με αφησε κι εμενα αναυδη πραγματικα και μου θυμησε την πιστη στην αγαπη και γενικα στη ζωη!
ειναι υπεροχα και βασανισμενα παιδια και τους αξιζει το καλυτερο!

να εχεις ελπιδα κοριτσακι μου και χαμογελο γιατι τελικα τα θαυματα γινονται ακομα και σημερα!
γινονται οταν τα πιστευεις!

πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!
σε ευχαριστω παρα πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

pondora μου γλυκια...!
η ζωη τα γραφει...εγω τα αφηγουμε κι εσεις τα ζειτε μαζι μου και ειναι το πιο ομορφο τελικα παραμυθι αυτο!!!

εδω θα ειμαι ματια μου...εδω και στις γειτονιες σας και θα τα λεμε!

σε φιλω με την αγαπη μου γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μπατλερακο...
συμφωνω απολυτα με οσα ειπες...
τα πραγματα πολλες φορες μπερδευονται αναμεσα στην ανωνυμια και την επωνυμια...
εγω εφυγα για λιγο για λογους οχι ιντερνετικους...α πα πα...
καθαρα προσωπικους...

και οσα γραφω στα πρωτα παραμυθια αφορουν κυριως στη ζωη μας...που εχει γινει αστα να πανε και συναισθημα δεν μπορεις να εκφρασεις...να ειναι που εχει γινει το μποτοξ της μοδας...;δεν ξερω...

μπατλερακο μου...;να σου πω...;
μην ξανακουσω χαζομαριτσες οτι με φορτιζεις με τα σχολια σου γιατι πιανω την μεγαλη συριγγα και σου ερχομαι...:)))

ειπες κατι...;

α ειπα μηπως...

νεραιδενια σου φιλακιααααααα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

argyrie μου...
απλα ευχαριστω...:)))

νεραιδενια σου φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λακη μου σου ανταποδιδω τα χαμογελα!!!

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ξωτικουλι μου...
σε ευχαριστω πολυ πολυ για τα καλα σου λογια!
οι αποψεις μου ειναι αυτες ναι...οι συνθηκες με προετρεψαν να τα γραψω...

οσο για τα παιδια ναι ειναι μοναδικη η ιστορια του και χαιρομαι που οι ευχες ολων σας θα τους συντροφευουν!
οσο περισσοτερες τοσο καλυτερα!!!

να εισαι καλα κουκλα μου γλυκια!
πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

strange γλυκια μου...
οι αληθινες ιστοριες παντα συγκινουν με την αληθεια τους...
οταν εχουν κι ευτυχισμενο τελος εκει ειναι που δεν μπορουμε να το πιστεψουμε...
κι ομως να...συμβαινει!
πιστη και αγαπη!αυτο θελει η ζωη μας!

σε ευχαριστω κοριτσακι μου!
χαιρομαι να ειμαι μαζι σας και να μοιραζομαστε συναισθηματα!

πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου τα θερμα μου συγχαρητηρια λοιπον!!!
σου αξιζουν!!!
οσο για τα υπολοιπα μη σε νοιαζει...ο καθενας απο εμας γραφει αυτο που ακριβως θελει και αυτο ειναι το σημαντικο!!!και το πιο σημαντικο φυσικα να γραφουμε και να πραττουμε οπως αισθανομαστε!!!

πολλα νεραιδενια σου φιλακια κοριτσακι μου!!!

Μαργαρίτα είπε...

Καλώς μας επέστρεψες λοιπόν γλυκό μας νεραϊδάκι!!!

Το φινάλε αυτής της τοσο συγκινητικής ιστορίας ήταν πραγματικά το καλύτερο comeback :-)

έτσι καλό μου ν' αφήνεσαι.. να νιώθεις και να ελπίζεις... πάντα...

και προπαντώς να είσαι αληθινή...
που όντως ΕΙΣΑΙ !!!

πολλά μαργαριταρένια φιλιά *****

κι εγώ χάρηκα πολύυυυ ;)

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

"ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ..."->
"είναι ωραία να πέφτεις, αν αντεχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να ΠΕΤΑΣ τελικά..."

"ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ.."->
Ταμπέλες... Όλα ταμπέλες και έτσι καλύπτεται η ανασφάλεια του καθενός. Εσυ εισαι ετσι, αυτος ειναι ετσι, εγω ειμαι ετσι... Δεν είμαστε, γινομαστε! Παραδινομαστε στη στιγμη! Άσε τις ταμπελες για τους ανασφαλεις ναιαδα μου, γι'αυτους που ξεχνουν να (πως) ειναι ανθρωποι...

"ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ"->
Στην ψυχουλα σου αξιζουν πολλά ευχαριστω...

"ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ"-> Τα πιο ομορφα κι αληθινα παραμυθια τα γραφει ζωη...! Ολα ροδινα απο εδω και περα να ειμναι στα παιδια!

Καλως μας ξαναηρθες γλυκια μου ναιαδα!
Μεγάάάάλη η χαρα μου!
(...θα βρεθούν κι οι απαντήσεις...Όλα στον καιρο τους...!0

Σε φιλώ!!!!!!

Unknown είπε...

γεια σου ματάκια μου...

φεύγουμε...επιστρέφουμε...

άδειοι...γεμάτοι...

μα...προχωράμε...

φιλιά βρόχινα...

Natalia είπε...

δεν χρειαζονται πολλά σχολια...

κειμενο χειμαρος, ίσως γιατι βγαινει απ΄την καρδιά

καλημερα
φιλιά

Matriga είπε...

Καλή μου Ναιάδα,
Πόσο μα πόσο χάρηκα που είσαι πάλι εδώ μαζί μας. Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου.
Το αληθινό σου παραμύθι είναι συγκλονιστικό! Τι να πω εγώ τώρα...
Έχω χάσει τον άνθρωπό μου από αυτή την αρρώστεια... Είναι μέσα μου και νιώθω τη φίλη σου μέχρι το κόκκαλο. Χαίρομαι για το καλό τέλος της δικής τους ιστορίας. Να τους φιλήσεις και να τους δώσεις τις θερμές ευχές μου για μια ζωή γεμάτη από την αγάπη τους και ξεχείλισμα υγείας και για τους δύο.

Σε φιλώ γλυκά με κοχυλένια φιλιά. Είσαι φοβερή :))

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαργαριτα μου χαιρομαι που επεστρεψα στο παρεακι μας!!!

ναι η ιστορια των παιδιων ειναι πραγματι ο καλυτερος γυρισμος!!!

παντα εδω κι εκει και παντα εμεις κοριτσακι μου!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη γλυκια μου!
σε ευχαριστω παρα πολυ για το νοιαξιμο σου!!!

για τις ταμπελες ηθελα να ξερα ποτε θα αποφασισουμε πως δεν...
εγω δλδ απο παντα δεν...αλλα...

εγω ευχαριστω γιατι αν δεν εισασταν εδω τα παραμυθια θα ηταν πολυ διαφορετικα και οχι τοσο αγαπημενα!!!

για τις απαντησεις εχουμε μια ζωη ολοκληρη μπροστα μας να πεφτουμε και να σηκωνομαστε μπροστα τους ε...;

χαρηκα παρα πολυ αληθεια!

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νεραιδακι μου βροχερο ναι αυτο κανουμε τελικα...
ξανα και ξανα...
μεχρι...
και βλεπουμε...

νεραιδενια φιλακια ματια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναταλακι μου παντα απο εκει βγαινει...
μα ηταν κατι διαφορετικο οντως τουτη την φορα...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

matriga μου γλυκια εγω σε ευχαριστω πολυ για ολα!

λυπαμαι αληθεια για τον ανθρωπο σου που τον εχασες...
λυπαμαι πραγματικα και πιστευω πως ζει μεσα σου...
οπως ολοι οι ανθρωποι που φευγουν απο αυτη τη ζωη...οσο τους θυμομαστε και τους αγαπαμε ζουν...

η ιστορια των παιδιων ειναι πραγματι μοναδικη...μου ειπαν πως θα διαβασουν το παραμυθακι μαζι κι ετσι βλεπουν τα σχολια σας και ειμαι σιγουρη πως χαμογελανε απο ευτυχια...!

σε ευχαριστω κοριτσακι μου!!!

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Εγώ μάλλον είμαι απ΄τους παλιούς αναγνώστες σου που σε βίωσαν σε διάφορες φάσεις και ομολογώ πως δυσκολεύτηκα κάπως να προσαρμοστώ, χωρίς απαραίτητα να φταις εσύ για τη δυσκολία αλλά και οι δικές μου ατέλειες και φάσεις.

Όμως με τον καιρό σε αποδέχτηκα, σε καταλαβαίνω, σε νιώθω, κι αυτό επειδή έχω μάθει να εστιάζω στην κεντρική διάθεση του ανθρώπου και όχι στις παροδικές αδυναμίες του.

Η κεντρική σου διάθεση λοιπόν, αλλά και η δική μου και πολλών άλλων, είναι να είμαστε οκ στη συμπεριφορά μας αλλά δε τα καταφέρνουμε πάντα, τι να κάνουμε.../ όμως έχουμε καλή πρόθεση. Και, η καλή πρόθεσή μας είναι πιο βαθιά απ΄τις αδυναμίες μας. Όποιος γνωρίζει λίγο να διαβάζει τις καρδιές Ας εστιάσει στην πρό-θεση των ανθρώπων. Βασικά αυτό είμαστε και θέλουμε να είμαστε, τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται.

φιλιά νεραϊδόπουλο.

kryos είπε...

:))

Η αγαπημένη μου , γλυκιά νεράιδα . ξέσπασε :)..και καλά έκανε .

Μη φοβάσαι τίποτε και κανέναν .... να προσέχεις μόνο τον εαυτό σου και να εκφράζεσαι όπως ξέρει και νιώθει η ψυχούλα σου .

Τα 27 να γίνουν 107 και να είναι όλα γεμάτα χαμόγελα , αγάπη ,ζ εστασιά και πληρότητα .... αξίζεις τα καλύτερα .... φτιάξε όμορφες εικόνες και μην αφήσεις ποτέ να σου φύγουν .

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!

Φιλιά πολλά !!!!

tovenito είπε...

εντάξει μου πήρε δυο μέρες να το διαβάσω αλλά τα κατάφερα!
για το προσωπικό κομμάτι του ποστ έχω να πω ότι καλό είναι ο καθένας τελικά να γράφει αυτό που σκέφτεται, όσο αντέχει πιο όμορφα και απο εκεί και πέρα είναι φυσικό ορισμένοι να σε συμπαθήσουν και άλλοι να σε αντιπαθήσουν. άλλους να αγγίζεις και αλλους όχι. άλλους να μελαγχολείς και άλλους όχι.
αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί η μεαγχολία είναι τόσο πολύ κατακριτέα; και αυτή ανθρώπινο συναίσθημα δεν είναι; ισάξιο με όλα τα άλλα;
και χωρίς μελαγχολία τι θα ήταν η αισιοδοξία;
να γράφεις όπως νιώθεις και να μην το σκέφτεσαι 54938393040494893839 φορές πώς θα είναι η εικόνα σου.
γιατί αυτοί που σε έχουν αγαπήσει σε έχουν αγαπήσει για όλες σου τις πλευρές. για ό,τι ξέρουν για σένα είτε απο εδώ, είτε από έξω.
για την άλλη ιστορία, τι να πει κανείς; είναι η δύναμη της θέλησης και της αγάπης ορισμένες φορές τόσο μεγάλη που κομματιάζει..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κωνσταντινε μου το ξερω πως σε δυσκολεψα κι εσενα αλλα οπως λες στο τελος με δεχτηκες...

το να εστιαζουμε στην καρδια του καθενα μας νομιζω ειναι οτι πιο σημαντικο...ατελειες και διαφορες φασεις πανω η' κατω εχουμε ολοι μα η ουσια ειναι μια...
κι αν καταφερουμε και βρουμε αυτη την ουσια τοτε τα υπολοιπα δεν μας επηρεαζουν...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

krye μου αγαπημενε...
δεν ξερω αν ηταν καν ξεσπασμα αυτο η' καποια πραγματα που απλα ηθελαν να ειπωθουν...
οπως και να εχει δεν μετανιωνω ουτε για ενα παραμυθι απο οσα εχω γραψει εδω η' στα μοναχικα τετραδια μου...
αφου αυτο προσταζει η καρδια αυτο κανω κι εγω...

σε ευχαριστω γλυκε μου για τα ομορφα λογια και τις ευχες σου!
να εισαι καλα και να εχεις οτι ποθει η ψυχουλα σου!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tovene μου...
δεν φοβαμαι ουτε αγχωνομαι μηπως καποιος δεν με συμπαθησει η' δεν αποδεχτει αυτα που γραφω...
το "ξεσπασμα" ηταν γενικα για την ζωη και οχι για εδω μεσα...
εκει ειναι οι ταμπελες και τα δηθεν και μας επηρεαζουν οχι εδω...οχι τοσο τουλαχιστον...

προσωπικα επαψα απο καιρο να ασχολουμαι με οσους δεν...
και εστιαζω με ολα μου σε εκεινου που...
πολυ απλα γιατι δεν γινεται ολοι να ταιριαζουμε με ολους χωρις αυτος να σημαινει πως δεν αποδεχομαι την διαφορετικοτητα του αλλου οποια κι αν ειναι αυτη...

τωρα για την ιστορια των παιδιων τα ειπα ολα νομιζω...
η αγαπη,η πιστη και η θεληση μπορει να κανει θαυματα!!!

να εισαι καλα γλυκε μου!

νεραιδενια φιλακια!!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Πάντα με όμορφο τέλος

τα παραμύθια για σένα,

νεραϊδάκι μου!


Σε φιλώ πολύ, πολύ!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λιτσακι μου σε ευχαριστω πολυ!!!
καθε τετοια ευχη με συγκινει!

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

Ανώνυμος είπε...

http://mariatweety.blogspot.com

ENA A3IO,OGO BLOG ENOS KORITSIOU

Aristodimos είπε...

Εσυ εισαι αυτη που εισαι ... ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ...

Διχως ταμπέλες, διχως γιατί, διχως να χρειάζεται να δικαιολογεις το Σ'Αγαπώ σου, το κλάμα σου ... το κάθε τί σου....

Και μην σε ξανακούσω να μου λές
- " η ζωη φανταζε βαρια...ο θανατος ελαφρυς...
η ζωη φανταζε μαυρη...ο θανατος λευκος...
η ζωη υποσχοταν πονο...ο θανατος λυτρωση..."
γιατί θα σε μαλώσω ! ! !

Ζησε την ζωή σου οπως εσυ θέλεις και μην την αφήνεις να σε ζει εκείνη...

Και κυρίως μην πάψεις να πιστεύεις στα παραμύθια...

ΕΙΝ ΟΛΑ ΑΛΗΘΙΝΑ

Καλως μας ηρθες πάλι ! ! ! ! ! ! !


Αρης

jacki είπε...

Και θα είμαι εκεί για όσο.
Να ζήσουν τα παιδιά..
Πόσες ψυχές ακούς και αισθάνεσαι.

Υ.Γ. Ελπίζω η σοκολάτα να ήταν καλή.
:)

Matriga είπε...

Ναϊάδα, έχεις δίκιο. Αυτοί που αγαπάμε, ακόμη και αν φεύγουν πάντα είναι μέσα μας...

Σε φιλώ με κοχυλένια φιλάκια

ναδα.- είπε...

Έλα
Αυτή την ιστορία την θυμάμαι
Απ τις πρώτες που σου είχα σχολιάσει
Ναϊάδα κούνησες ραβδάκι εδώ
Χάρηκα
Μου άρεσε πολύ η κατάληξη
Αλλά μου άρεσαν και πολύ αυτά που είπες στην αρχή
Ναι έχουμε γίνει εντελώς χαζοί επικοινωνιακά
Τι πάει να πει σε πλησιάζω ερωτικά;
Φτηνά μυαλά μικρή
Δεν τα έχουμε ανάγκη ε;

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΓΥΡΙΣΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΟΜΟΡΦΑ.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε οντως ειναι καταπληκτικο και αξιολογο blog...
τι να πει κανεις γι αυτη τη δυναμη...!

σε ευχαριστω πολυ απο εδω και περα θα το διαβαζω!
να εισαι καλα!

νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αρη μου καλε,
ετσι ακριβως κανω κι ετσι εχω σκοπο να κανω...
χωρις να νοιαζομαι για το πως θα φανω κι οποιος ξερει...ξερει...

οσο για τα υπολοιπα αληθεια θα προσπαθησω...
απλα ειναι μερικες περιοδοι στη ζωη...

να εισαι καλα γλυκε μου και παντα πιστευω στα παραμυθια!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jackouli μου γλυκο κι αγαπημενο για σενα τι αλλο να πω πια...;
ψυχη σαν τη δικη σου σπανια...και ειμαι τυχερη...πολυ τυχερη!!!

ναι κοριτσακι μου εσυ την ξερεις την ιστορια των παιδιων με λεπτομερειες και καταλαβαινεις την χαρα τους και την χαρα μου να την μοιραζομαι εδω μαζι σας!!!

Υ.Γ μονο μου αρεσε...;χαλαλι τα 2 κιλα που εβαλα...σοκολατα ολα τα λεφτα λεμε!!!

την αγαπη μου ψυχη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

matriga μου ετσι ειναι ματια μου...
εχουν φυγει και δικοι μου ανθρωποι κι ετσι τους νιωθω...
και ξερω ποσο ποναει μα μοναχα ετσι μπορουμε να τους αγαπαμε πια...κι ισως ειναι πιο αληθινο ακομη...

να εισαι καλα κοριτσακι μου!
νεραιδενια φιλακια πολλα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναδα μου αληθεια ε...;ηταν απο τα πρωτα σου σχολιακια...!
πραγματικα οσα λογια κι αν προσπαθησα να γραψω γι αυτη την ιστορια η πραγματικοτητα ξεπερναει τα οσα ειπα η' θα ελεγα...
ειναι απλα ενα υπεροχο αληθινο παραμυθι!!!

οσο για τα υπολοιπα που λες...
οχι...δεν τα χρειαζομαστε τετοια μικρα μυαλα...τετοιες χαζες συμπεριφορες...
ο κοσμος εχει μαθει να κοιταει το απεξω και το πονηρο ειναι παντα εκεινο που πρωτο χτυπαει το κουδουνακι...δυστηχως...
ξερεις ποσες φορες θελησα να εκφραστω ετσι απλα ανθρωπινα και φοβηθηκα οτι θα παρεξηγηθω...;και ποσες φορες παρεξηγηθηκα...;αστα...
τωρα απλα ειπα πως εκει που θελω θα το κανω...οποιος το δεχτει εχει καλως οποιος οχι...ε τι να κανουμε...να ειναι καλα και αντε γεια!

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroytzako καλωσορισες και παλι κοντα μας!
ελπιζω να περασες καλα!!!

νεραιδενια φιλακια!!!

Ιωάννα είπε...

Λατρεύω τα παραμύθια με happy end, γουστάρω και το μανιφέστο σου, αλλά από αυτά που διάβασα καταλαβαίνω οτι έχω χάσει επεισόδια. Με την επιστροφή μας στην Αθήνα, θα αναπληρώσω τα κενά. Προς το παρόν κολυμπάμε στο Ιόνιο.
Με τις εξετάσεις πως τα πήγες ξωτικιά μου; Τον κρέμασες τον Λύκο;
Καλώς όρισες (επέστρεψες δυναμικά)!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ιωαννα μου...
με τις εξετασεις ολα καλα!!!
πληρης επιτυχια δοξα Τον Θεο!!!
οσο για τα υπολοιπα ε...ποτε ετσι και ποτε αλλιως...
δεν βαριεσαι το θεμα ειναι οτι γραφτηκε το καλυτερο παραμυθι μεχρι τωρα με την ιστορια των παιδιων!!!

να μου φιλησεις την προγκιπισσα και το τσακαλακι!!!
καλες βουτιες και μην βιαστειτε να γυρισετε!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=yjUKAETwDKg&feature=related

Time, is like a dream,
Now, for a time,
you are mine.
Let's hold fast,
to the dream,
that tastes and sparkles like wine.

Who knows if it's real,
or just something we're both dreaming of.
What seems like an interlude now,
Could be the beginning of love.

Loving you, is the world that's strange,
So much more than my heart can hold,
Loving you makes the whole world change.
Loving you, I could not grow old.

No-nobody knows,
When love will end,
so 'til then, sweet fiend.
Time, is like a dream
and, now, for a time,
You are mine.
Let's hold fast to the dream
that tastes and sparkles like

afi-eromeno
Π.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε...επωνυμε...αγαπημενε...
απο τις καλυτερες αφιερωσεις που μου εχεις κανει...

Ν....

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγκαλιες του φεγγαριου...
ναι ξερω...
καμια φορα δεν υπαρχουν λογια...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!