Χωρις πολλα λογια...
Αναρωτιεμαι τις στιγμες...
Αναλογιζομαι τα βλεμματα...
Αναπολω θυμησες...
Απολογουμαι τα κριματα...
Χωρις πολλα λογια...
Βυθιζομαι στον πονο...
Βρισκομαι μεταιωρη...
Βαφω τα ονειρα με αιμα...
Βεβηλωνω οτι αγαπησα...
Χωρις πολλα λογια...
Γινομαι ενα φτερο στον ανεμο...
Γινομαι το δικο σου τιποτα...
Γινομαι οτι ποτε δεν θελησα...
Γινομαι εγω με μορφη αλλη...η' αλλη με τη δικη μου μορφη...
Χωρις πολλα λογια...
Δεσμευω και δεσμευομαι σε ενα παντα...
Διεκδικω το ιδιο παντα απο σενα...
Δυναμαι να αντεχω τις οποιες παρεμβολες των οχι...
Δραπετευω στις πιο σκοτεινες γωνιες της ψυχης οπου σε κρυβω...
Χωρις πολλα λογια...
εχεις ακουσει τον ηχο που κανει ενας καθρεφτης οταν σπαει...;
αναρωτηθηκες ποτε ποια απο ολες τις μορφες σου καθρεφτιζεται στα κομματια του...;
θυμασαι το πρωτο φιλι μετα απο την αναμονη ημερων...;
αναρωτηθηκες ποσους χτυπους φτανει η καρδια πριν την ενωση των χειλιων...;
σκεφτηκες ποτε ποση βροχη αντεχει το πεταλο ενος λουλουδιου διχως να σπαει...;
αναρωτηθηκες ποσο πονο μπορει τελικα να αντεξει ο ανθρωπος βλεποντας κατι τετοιο...;
κοιταξες καποτε προσεχτικα ποσο κοντα ειναι μερικα αστερια μεταξυ τους...;
σκεφτηκες οτι ακομα και για ενα αστερι η μοναξια ειναι αβασταχτη και πλησιαζει το αλλο...;
σκεφτηκες καμια φορα πως υπαρχουν κι ατομα που γινονται κομματια...
μα ποιος θα ριψοκινδυνεψει να τα μαζεψει οταν υπαρχει ο φοβος να κοπει...;
σκεφτηκες...πως υπαρχουν κι ατομα που λογαριαζουν το μηδεν με το απειρο...
χωρις να ειναι αυτο αδυναμια...;
Χωρις πολλα λογια...
κινδυνευω να συνηθισω την σιωπη...
και μισω την συνηθεια...
μα αλλο δεν θα μιλησω...
τα λογια μου σκορπιζονται σαν τα φθινοπωρινα φυλλα στους πρωτους ανεμους...
κι αρχιζει να κανει κρυο...
παλι...
και πιο πολυ απο ολα τουτη η λεξη με πονα...
παλι...
58 σχόλια:
"Δυναμαι να αντεχω τις οποιες παρεμβολες των οχι...
πάλι... "
κάθομαι και διαβάζω και διαβάζω...
τι έγραψε τώρα... τι έγραψε...
αχ ρε κορίτσι μου.
κι αυτό το πάλι...
τι έγραψες;
Καληνύχτας φιλί
Αυτό το τραγούδι το λατρεμένο!
Αλήθεια πόσες στάλες βροχής αντέχει το πέταλο ενός λουλουδιού χωρίς να σπάσει;
Δεν έχω να πω. Γιατί όντως υπάρχουν άτομα που γίνονται κομμάτια. Και μέσα από αυτό μάλλον κάπου μπορείς να με καταλάβεις.
Χωρίς πολλά λόγια.. η συνήθεια της σιωπής μπορεί να είναι καταστροφική.. να προσέχεις την σιωπή.. δεν είναι ο κατάλληλος σύμβουλος.. και ποτέ δεν θα είναι, σε καμία περίπτωση.. μακριά της..
πάλι και πάλι κοντά της και ξανά και ξανά μακριά της..
Eγω τη σιωπή τη συνήθισα...
Εσύ πρόσεξέ το γιατί εισαι πολυ μικρή ακόμη
Εμένα πάλι θέλουν να με στριμώξουν να σιωπήσω, αλλά έχω κεφάλι ξερό και πείσμα γαιδουρινό. Να, μόνο τώρα με αυτά που διάβασα και κάποια άλλα που μου συμβαίνουν δέθηκε η γλώσσα μου κόμπος.
Θα λυθούμε όμως σύντομα, πάλι ελεύθερες θα τρέξουμε, έτσι;:)
Φιλιά!
ποτέ δεν συνηθίζουμε τη σιωπή... απαγορεύεται
ωραίο κείμενο
καλησπέρα
τι θεούμπα που είναι η τάνια!
ευτυχώς υπάρχουν άτομα που γίνονται κομμάτια! πώς θα συντηρούνταν η ούχου μετά;
πάλι; πάλι!
πάλι θα ερθει καλοκαίρι.
πάλι θα κλάψω.
πάλι θα γελάσω.
κύκλος
Πάλι πάλι πάλι... στο μυαλό μου ήρθες σαν ζάλη..
Το λοιπόν.. Θα σε παίρνω τηλέφωνο κάθε μέρα να δεις τότε πως θα συνηθίσεις τη σιωπή..
Καλέ.. θα σε μαλώσω..
Ένα, δύο, τρία.. χαμογελάμε..
έτσι.. σα να κάνουμε διαφίμηση στην colgate..
Γράφεις όμως πανέμορφα.. Απλά είπαμε.. θα είμαστε καλά.. όχι;
Καλά έσκασα..
έχεις κοιμηθεί ποτέ στο πάτωμα;
αν έχεις ξέρεις πώς πάλι κάνεις όνειρα να γίνουν τα πλακάκια στρώματα. έτσι απλά. χωρίς πολλά λόγια.
Χωρίς πολλά λόγια
Χαμογελώ με το σχόλιο της τζάκι και του μπάσνια
Και θυμάμαι ένα ποίημα του Λειβαδίτη
«Ναι, αγαπημένη μου.
Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε,
για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,
ένα σκαμνί,
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,
ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε.»
(«Αυτό το Αστέρι είναι για όλους μας»)
Χωρις πολλα λογια...
Αναρωτιεμαι τις στιγμες...
Αναλογιζομαι τα βλεμματα...
Αναπολω θυμησες...
Απολογουμαι τα κριματα...
Χωρις πολλα λογια...
Βυθιζομαι στον πονο...
Βρισκομαι μεταιωρη...
Γινομαι ενα φτερο στον ανεμο...
Γινομαι το δικο σου τιποτα...
κινδυνευω να συνηθισω την σιωπη...
και μισω την συνηθεια..."
Αχ μωρεεε,γιατί στο καλό το κάνουμε αυτό?Πάλι και πάλι...επανάληψη...όλος ο πόνος σ'αυτή την επάνάληψη κρύβεται...Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό, αλλά μπορούμε να γεμίσουμε τι σιωπή με τις δικές μας μουσικές...Μικρή νεράιδα παίξε με τις νότες και μην αναρωτιέσαι όταν απάντηση είαι δύσκολο να βρείς...το μυστικό είναι να μετριάσουμε την υπερανάλυση...μην σκέφτεσαι τόσο...τραγούδα...αυτό δεν πονάει...μοίρασε χαμόγελα και χάρισε χαμόγελα, γλυκιά μου...πλάσε κιάλλα όνειρα...πάλι...δεν πειράζει τελικά...πάλιθα έρθει η άνοιξη... :)
ανθισμένα φιλάκια_κι ας ήρθε το φθινοπωρο...
Πάλι, μέχρι το πάλι να γίνει συνήθεια και μέσα της να μας κλείσει.
Ας βγούμε λίγο απ' τον εαυτό μας, κι, ας πάμε μιά βόλτα στον ουρανό.
Ωραία φτάσαμε.
Ας κοιτάξουμε λίγο στη γη, τους εαυτούς μας και τους άλλους.
Μα τι κάνουμε εκεί κάτω? Σα μεθυσμένοι είμαστε, σκοντάφτουμε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε, βαδίζουμε, παραπατούμε και τρακάρουμε μεταξύ μας.
Πλάκα έχουν όλα αυτά:) Χα, ένα χαμόγελο σκορπώ με την ελπίδα να φτάσει στον εαυτό μου.
Χαμογέλα ρε, κι ανέδειξε όλα τα αστεία σου, θνητός είσαι, μιά βόλτα κατέβηκες εκεί κάτω, κοίτα να το διασκεδάσεις:)
Καλό απόγευμα, φιλιά.
Καναρινενια μου γλυκια...
για εναν περιεργο λογο νομιζω πως επιασες ολο το νοημα του παραμυθιου...
το ενιωσες οπως το ενιωσα...
και σε ευχαριστω γι αυτο...
σε φιλω με την αγαπη μου ψυχουλα!!!
lenaki μου ειναι αδυνατο να μετρησουμε το βαρος που αντεχουν διχως να σπανε...
ειναι αδυνατο να μετρησουμε ποσο αντεχουμε και ποσες φορες σπαμε...δεν φαινεται πουθενα...
και συνηθησαμε οσα δεν φαινονται να τα προσπερναμε σαν απιστοι...
οσο για το αν καταλαβα...
τελευταια (ΣΕ) καταλαβαινω πολυ μεσα απο τις λεξεις σου...
πολυ...
σε φιλω νεραιδενια γλυκια μου!!!
Ηφαιστιωνακο μου...
παντα αναλογα την σιωπη...
ειναι σιωπες μαγικες που λενε τα παντα και ειναι σιωπες οδυνηρες που δεν τις αντεχεις...
θελω να ειμαι κοντα μονο σε εκεινες τις μαγικες...
στις αλλες τις οδυνηρες δεν αντεχω...
νεραιδενια φιλακια γλυκε μου!!!
Μαρακι μου γλυκο...
ξερεις πως δεν πιστευω στον "χρονο" και στα "χρονια" με αυτη την εννοια...
τη συνηθεια παλι την σιχαινομαι...
ισως γι αυτο την φοβαμαι τοσο πολυ...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
Νινα μου καλωσορισες και παλι!
χαιρομαι που σε βλεπω στα παραμυθια μου και μαλιστα ανανεωμενη!!!
αμ εγω που ειπα χωρις πολλα λογια και παλι...δεν αντεχω το ξερω...
αλλα ειναι και μερικες φορες που δεν αντεχω να μην σιωπω με ολα οσα...
ναι θα λυθουμε...
ναι ναι θα ειμαστε ελευθερες και παλι να τρεξουμε...
ναι αν χασουμε και την ελπιδα αυτη δεν εμεινε και τιποτα...
νεραιδενια σου φιλακια γλυκια μου!!!
Ναταλακι μου...
μακαρι να μη χρειαζεται να την συνηθιζουμε...
δεν την θελω ουτε κι εγω...
σε ευχαριστω πολυ!
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
tovenako χιχιιχιχ με εκανες και γελασα...
σωστα πρεπει γι αλλη μια φορα να σκεφτουμε και τους αλλους...
να δουλεψει και η ουχου και η λογκο τι στο καλο...
κομματιαστειτε τωρα ολοι...
κυκλος λες...
ουφ...μαλλον ειναι η ωρα του να αρχισει να κυλα γιατι κολησε στη μια πλευρα μονο μου φαινεται...
η Τσανακλιδου ειναι θεα πραγματικα!
οτι κι αν πεις για αυτη ειναι λιγο...!
νεραιδενια σου φιλακια καλε μου!!!
jackouli μου...
δασκαλε που διδασκες μολις διαβασα την αναρτηση σου...
το λοιπον αστα αυτα σε μενα...
χμμμ...νταξει...;
ξερεις...ξερω...οποτε ας κανει και κανενας αλλος τη διαφημηση της colgate δεν θα σκασω κιολας αλλωστε εμενα φετος με εκλεισε η chanel...
ξερεις για φωτογραφηση...
να σκασω...;
μα τωρα που πηρα φορα μπορω να ψωνιζομαι με τις ωρες...
σε ευχαριστω ματια μου...
γραφω οπως μου βγαινει το ξερεις...
σε φιλω τοοοσο πολυ!!!
αααα...
μιλαμε ηδη καθε μερα στο τηλεφωνο και την σιωπη δεν μπορω να την συνηθισω...:)))
basniaki μου...
τωρα τι να πω...;
επειδη εχω κοιμηθει στο πατωμα ξερω ποσο δικιο εχεις σε αυτο που λες...
...........................
δεν εχω να πω τιποτε αλλο...
ισως απο τα πιο αληθινα που μου απευθυνθηκαν...
σε ευχαριστω!
πολυ πολυ νεραιδενια σε φιλω!!!
Ναδα μου...
φαινεται απο τα πλαινα μου ποσο αγαπαω τον Λειβαδιτη...
ναι γαμωτο...
γι αυτα τα απλα και λιγα πολεμαμε...
τοσο λιγα...
τοσο απλα...
τοσο σημαντικα και απαραιτητα...
ισως τα μονα αληθινα...
σιγουρα τελικα...
τα μονα αληθινα...
σε φιλω καλε μου νεραιδενια και χαμογελαστα!!!
Ανεμη μου γλυκια...
ισως αυτη η υπεραναλυση να φταιει για πολλα...
λενε δε πως ειναι προνομιο των γυναικων αυτο...και αυτο...
μαλλον κακο βεβαια...
απλα ειναι μερικα που προερχονται καθαρα απο συναισθηματα...δεν τα αναλυεις καν...μοναχα τα νιωθεις...
κι εκει δεν εχεις επιλογες πολλες...
δεν υπαρχει διακοπτης...
παντα μα παντα θα πλαθω ονειρα...δεν θα σταματησω οσα κι αν πονανε,οσα κι αν συμβαινουν...
ειναι κατι που γινεται αυθορμητα...
νεραιδενια σου φιλακια γλυκια μου με την αγαπη μου!!!
Κωνσταντινε μου...
μια βολτα κατεβηκα δεν λεω...
μονο που τελικα ετσι κανονιστηκε ωστε να ειναι χαραγμενη ηδη η πορεια της βολτας και καθολου δεν μου αρεσει που εγω θελω να ακολουθησω αλλο μονοπατι κι αλλου τελικα βρισκομαι...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
Να μην τη συνηθίσεις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Να προσπαθήσεις. Να καταπολεμήσεις και τη συνήθεια και το πάλι. Και θα δεις, θα έρθουν κι άλλα καλοκαίρια. :)
χωρίς πολλά λόγια...
έτσι, ένα πέρασμα...
φιλιά βρόχινα...
σε διαβάζω και νίωθω να σε θέλω πολύ
και συνηθησαμε οσα δεν φαινονται να τα προσπερναμε σαν απιστοι...
Τι είπες τώρα βρε κορίτσι μου;
Όλο και σε πιάνω να λες αυτά που σκέφτομαι. Και όλο και με πιάνω να παλεύω να μην προσπερνώ και να μη με προσπερνούν.
Τι να λέμε τώρα;...
Δέν θα πώ τίποτα εμπρός στήν αλήθια μιάς ψυχής...
Μια καλημέρα θα αφήσω σε όλους όσους αγαπάνε τη σιωπή...
Πάλι
Και πάλι
Και πάλι
Χωρίς πολλά λόγια
Σ΄αγαπάω
Καιρός να σωπάσω
Πάλι...
[θα με καταστρέψεις ...λίτσα μου!!!]
Νικο μου δεν θελω να τη συνηθισω και πιστεψε με κανω οτι μπορω για να μην...
κι εγω πιστευω στα καλοκαιρια...και πως θα ξαναρθουν...αν δεν ειχα καμια ελπιδα τοτε δεν θα ημουν εδω...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
βροχερη μου...
ας μην ειναι πολλα τα λογια σου...
ειναι πολλα οσα αφηνει η ψυχη σου καθε φορα...
σε ευχαριστω!
νεραιδενια φιλακια ματια μου!!!
Ανωνυμε...
αν γινοσουν και επωνυμος θα μπορουσα να σου απαντησω καταλληλα...
τωρα σε ενα τετοιο ανωνυμο σχολιο ειλικρινα δεν εχω να πω τιποτα...
να εισαι καλα και νεραιδενια φιλακια!!!
lenaki μου το νιωθω πως τελευταια βαδιζουμε παρομοια μονοπατια η' εστω πως καπου διασταυρωθηκαν τα μονοπατια μας και χαιρετηθηκαν οι ψυχες στα ιδια κυματα...
οντως τι να λεμε τωρα...;
καταλαβαινω...πως ειναι να προσπαθεις να μην προσπερνας και να μην σε προσπερνανε...
σε φιλω γλυκια μου!!!
elis.pandora μου...
η καλημερα σου...το αποτυπωμα σου σε αυτη τη σελιδα και το περασμα σου ειναι εξισου σημαντικα με τα λογια που αφηνεις η' οχι...
σε ευχαριστω γλυκια μου!
νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!
animaki μου ταξιδιαρικο...
εγω...;
εμενα περιμενες για να καταστραφεις κι εσυ...;
αστα αυτα...αυτοκαταστρεφεσαι μεσα στην αληθεια σου κι εσυ αντιμετωπιζοντας σιωπες και ουρλιαχτα...
παλι...
και παλι...
και παλι...
η αγαπη δεν αλλαζει...
και την εχεις την αγαπη μου...
και το ξερεις...Νιτσα μου...:P
σε φιλω πολυ!!!
παλι και παλι!!!
"πως υπαρχουν κι ατομα που λογαριαζουν το μηδεν με το απειρο"
Δύναμη είναι αυτό καρδιά μου και μαγεία... και όταν τα λόγια στερεύουν υπάρχει και η πυξίδα της καρδιάς που εξακολουθεί να δίχνει εκεί που πρέπει...
Καλημέρεςςςςςςςς χωρίς πολλά λόγια
Nαϊάδα μου,
μια υπέροχη ηλιόλουστη καλημέρα από μένα :))
Μας μελαγχόλησες γλυκά κοριτσάκι μου. Είπαμε... μπορεί να ήρθε το φθινόπωρο, αλλά εμείς έχουμε μέσα μας τις όμορφες αναμνήσεις από το καλοκαίρι και το "blooming" της ψυχικής άνθησης (ανοιξιάτικη διάθεση... ντε) ;)
Κοχυλένια φιλιά xx
Σαν ποίημα, σαν τραγούδι νομίζω οτι είναι από τα τελειότερα που έχω διαβάσει τελευταία. Αν αντικατροπτίζει τη διάθεσή σου, ελπίζω να είναι πρόσκαιρη-καμμιά φορά χρειάζεται και η σιωπή και ο εσωτερικός μονόλογος και το πισωγύρισμα. Μόνο να μη γίνεται συνήθεια, όπως λες.
Παρότι είναι εσωστρεφές κείμενο, δεν σου κρύβω οτι χαμογέλασα στη σκέψη οτι δεν ξέρω πόσοι είναι οι παλμοί της καρδιάς, λίγο πριν τα χείλη ενωθούνε και με φαντάστηκα σε εκείνη την μαγική στιγμή να βάζω τον αντίχειρα πάνω στη φλέβα και να μετράω...
Απόλαυσα και τα σχόλια των φίλων σου. Πολύ ωραία σχόλια και τα περισσότερα ουσιώδη και σοφά!
Σαν πρώτη φορά, εδώ στο σπίτι σου, μόνο ένα έχω να πώ:
Τί όμορφα παραμύθια πουλάς!
Μα, τί όμορφα!
Καλώς σε βρήκα!
καλά"ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ..." ειμαι...ειμαι...τι να πω;
ειχα την εντυπωση οτι σου εγραψα και διαπιστωνω οτι οχι....
ΛΥΠΑΜΕ ΝΕΡΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΗΨΕΙ...
ΑΘΕΛΑ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ!!!
οδοιπορε μου καλε...
κι εγω αυτο πιστευω...πως αν και μοιαζει με αδυναμια ειναι δυναμη...
και πως οταν στερευουν τα λογια η καρδια παντα δειχνει την σωστη κατευθυνση...ξερεις πως παντα την εμπιστευομαι...
νεραιδενια σου φιλακια καλε μου!!!
Τα λόγια σου να έχουν το χρώμα του φθινόπωρου, της κάθε εποχής.
Χωρίς πολλά λόγια, μόνο με πολλά χρώματα...
matriga μου γλυκια...
να καμια φορα ειναι τετοια η διαθεση που το παραμυθι ειναι μελαγχολικο...
ξερεις αυτα τα παραμυθια εδω γραφονται μονα τους...
εχουμε καλοκαιρια μεσα μας γλυκια μου ναι...αλλιως δεν θα αντεχαμε τους χειμωνες!!!
Υ.Γ το blooming μου αρεσε πολυ:)))
νεραιδενια σου φιλακια κουκλιτσα μου!!!
ιωαννα μου σε ευχαριστω παρα παρα πολυ για τα ομορφα σου λογια!!!
οπως εχω ξαναπει δεν μπορω ποτε να γραψω κατι που δεν αισθανομαι η' εστω δεν αφορα καποιον αλλο που αισθανεται...
οποτε καταλαβαινεις...
πολυ μου αρεσε που σκεφτηκες τους χτυπους της καρδιας πριν το φιλι...ειναι τοσο ωραιο οταν μπαινει καποιος στις σελιδες των παραμυθιων και γινεται πρωταγωνιστης!!!
σε ευχαριστω γλυκια μου!!!
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
βιολιστης στη στεγη...
σε ευχαριστω παρα μα παρα πολυ!!!
για τα ομορφα σου λογια και το περασμα σου εδω!!!
να ερχεσαι οποτε θελεις...και να σου πω και ενα μυστικο...τα πουλαω τζαμπα!!!
καλως ορισες στα παραμυθια μου καλη μου!
νεραιδενια σου φιλακια!!!
Βουλιτσα μου γλυκια...
τι ειναι αυτα που λες...;
ποια παραλειψη...μην ξανακουσω τετοια...
τα παραμυθια ειναι εδω και οποτε σας βγαζει ο δρομος περνατε...
ειναι χαρα μου να ερχεστε καθε που η καρδια σας σας βγαζει εδω...
εισαι...
εισαι...
εισαι μια γλυκα και δεν θελω να ακουσω ξανα τετοια!
πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
mauveair σαν εχουν ολα τα χρωματα τι να τα κανω τα λογια...;
μου αρκουν...και μου φτιαχνουν το ωραιοτερο παραμυθι!!!
τι ομορφα που φυσηξες εδω...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
Η απάντησή μου είναι το βραβείο που σου έδωσα με πολλή πολλή αγάπη.
Πονάει αυτό το "πάλι"... σε κουράζει... σε ρίχνει... σε πολεμάει...!!!!
Μερικές φορές και με λίγα λόγια μπορείς να δείξεις αυτά που θες!!! Αλλωστε τα λόγια πολλές φορές περισσεύουν...!!!!
"Μυστικά" φιλιά για μια γλυκιά και ήρμε καληνύχτα καλή μου!!!!
Πώς αλλιώς;
Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή τζάμπα προσφέρονται! :)
Ο πονος ειναι μερος της ζωης...μονο μην τον αφησεις να σε παρασυρει...κλαψε...φωναξε..γινε κομματια αν βοηθα...αλλα για λιγο μονο...Ακου με εχω περασει χιλιες φορες στη κολαση...αλλα η ζωη ειναι ομορφη μεσα στην ασχημια της... Ναι θα δεις μια μερα δεν θα ποναει τοσο...
...Γιατι δεν μπορεις ν ακολουθησεις τον δρομο καποιου αλλου..παρα μονο τον δικο σου....
Σ αγαπω μικρη μου...αγαπωσε πολλα.
lenaki μου περασα και το παρελαβα!
σε ευχαριστω τοσο πολυ που με σκεφτηκες και που με τιμας εγκαρδια με τουτο το βραβειο!
οταν συναντωνται οι ψυχες στα ιδια μονοπατια ειναι το καλυτερο βραβειο που δεχεσαι και παιρνεις!
σε ευχαριστω απο καρδιας!
πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!
Μυστικο μου μονοπατι...
σε κουραζει,σε πολεμαει και δεν ξερεις πως να το αντιμετωπισεις...
ισως την πρωτη φορα αν και αγνωστος ο δρομος τον ακολουθεις...
οταν εμφανιζεται το "παλι" επειδη ακριβως ξερεις ποσο επωδυνο ειναι και ποσο ξοδευτηκες εκει δεν αντεχεται...
σε ευχαριστω γλυκια μου πολυ για τα ομορφα σου λογια!
νεραιδενια σου φιλακια με την αγαπη μου!!!
βιολιστης στη στεγη γλυκια μου...
εχεις τοσο πολυ δικιο για τις ομορφιες της ζωης που ειναι τζαμπα...
σε ευχαριστω που με τιμας με τα λογια σου!
νεραιδενια σου φιλακια γλυκια μου!!!
φεγγαρολουστη αγαπημενη μου...
δυο λογια δικα σου παντα εχουν αντικρυσμα στην ψυχη μου...
παντα την μαλακωνουν...
τα ευχαριστω μου ειναι πολυ μικρα μπροστα σε οτι μου προσφερεις...!
αγαπω σε πολλα!!!
φιλουθκια!!!
χιχι!ελπιζω να το ειπα σωστα!!!
σ'αγαπω τοσο πολυ ψυχη μου!!!
xoris logia ma me toses alitheies...
sou eklepsa ena distixo kai to ekana status sto facebook....vazontas ipografi to naida...
kalo vradi...
Δημοσίευση σχολίου