Ενας γλυκος στοχος...
ενα ονειρο δεμενο σε ουρα χελιδονιου...
μια διαρκης πιεση να αντεξεις...να μαθεις να αντεχεις...
ενας ασταματητος αγωνας να προχωρησεις...να μαθεις να προχωρας...
επιπλα που κρυφτηκαμε πισω τους απο το κρυφτο με την ζωη οταν ειμασταν παιδια...
κρεββατια που που φιλοξενησαν τα ονειρα μας...(ποτε παυουν τα ονειρα να ειναι αθωα...;;;)
παραθυρα που καλημερισαμε την καινουργια μερα μεσα τους...
πλακωστρωτες αυλες που καναμε τα πρωτα μας δειλα βηματα...
κι υστερα τρεξαμε...πεσαμε...ματωσαμε...αλλα σηκωνομασταν παντα...
(ετσι ειναι τα παιδια...)
Ανοιξα την πορτα της ντουλαπας...εκεινη την παλια που ειχε καθρεφτη απο την μεσα πλευρα...
κοιταξα το μικρο κοριτσακι με τα γδαρμενα γονατα και το ατιθασο σγουρο μαλλι...
χαμογελουσε στην εικονα του υστερα απο 20 και χρονια...
δεν καταλαβαινε τα υγρα ματια αφου τα γονατα δεν ηταν γδαρμενα...
κι υστερα κοιταξε πιο πανω και καταλαβε...
ειχε μεγαλωσει...αποτομα...
και τους μεγαλους τους ποναν αλλα πραγματα της ειχαν πει...
μην κλαις...ειναι γρουσουζια της ειπαν...
εκλεισα την μεγαλη καγκελοπορτα πισω μου...εριξα και μια τελευταια ματια να φυλακισω οσα προλαβαινα μεσα μου...
ολες τις μνημες που κλαπηκαν ετσι αποτομα...
διχως γιατι...διχως εξηγηση...απλα ετσι...
ενα ρουχο που ξεχασε να πλυθει ξεπροβαλε απο το πουθενα...
το φερα στο προσωπο μου και βυθιστηκα στην μυρωδια του...
εκλαψα πικρα για ολα...
πως χωραει τοσος πονος σε μια μυρωδια...;
τοσες εικονες σε μια στιγμη...;
γιατι...;
διχως γιατι...διχως εξηγηση...απλα ετσι...
ετσι μπερδευονται γλυκα και πικρα μαζι και φτιαχνουν μια πορεια μεσα σου...
απλα ακομα δεν μπορω να συνηθισω εκεινο το δηλητηριο που κυλαει ωρες ωρες απο το στομα μου μεχρι τα ακρα και με κανει να σπαρταραω ετοιμοθανατη...μα παντα με ξεγελα και ζωντανευω παλι...
δεν μπορω να συνηθισω τοσες αλλαγες μαζεμενες...
δεν μπορω να μαθω ξανα απο την αρχη...
κι ομως...
ειμαι εδω και φαινεται πως αφου ειμαι μαλλον μπορω...
Θεε μου...
μη δινεις οσα μπορουμε να αντεξουμε...
Υ.Γ ενα μεγαλο συγνωμη σε ολους που δεν ειμαι εκει...
ειναι περα απο τις δυναμεις μου προς το παρον...
μαθαινω να περπατω απο την αρχη σε νεα πλακωστρωτα μονοπατια...
και ειμαι ξυπολυτη και γυμνη...
οπως συνηθιζω να λεω τελευταια...
ειτε ειναι χαρα ειτε πονος...
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...
Είναι κάτι στιγμές που σε βρίσκουν τις νύχτες
όλα στέκουν και λες πως σταθήκαν κι οι δείχτες
κι αν οι ώρες χτυπούν σαν σφυριά σε αμόνια
οι στιγμές δεν περνούν μα κρατάνε αιώνια.
Αναμνήσεις παλιές σαν τις φλόγες σε καίνε
σε κυκλώνουν σκιές κι όλα γύρω σου φταίνε
σου μιλάνε φωνές με παράξενες λέξεις
είναι κάτι στιγμές που ρωτάς αν θ' αντέξεις.
Είναι κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια
θέλεις χίλιες φορές να φωνάξεις βοήθεια
σ' ένα κλάμα σκληρό να ξεσπάσεις να βρίσεις
ή να πεις σ' αγαπώ μα σε ποιόν να μιλήσεις.
Είναι κάτι στιγμές που δεν έχεις κουράγιο
σε τσακίζει το χτες σε φοβίζει το αύριο
τώρα λες θα χαθώ κι ανάσα σου παύει
κι είσαι σ' ένα βυθό βουλιαγμένο καράβι.
Στο κενό περπατάς τρέχει γύρω σου κόσμος
σε κοιτούν τους κοιτάς δεν σε βλέπουνε όμως
δεν υπάρχουν χαρές οι ελπίδες τελειώνουν
είναι κάτι στιγμές που χτυπούν και σε λιώνουν
Είναι κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια
θέλεις χίλιες φορές να φωνάξεις βοήθεια
σ' ένα κλάμα σκληρό να ξεσπάσεις να βρίσεις
ή να πεις σ' αγαπώ μα σε ποιόν να μιλήσεις.
54 σχόλια:
Είναι κάτι στιγμές που χανόμαστε ακόμη και από τον εαυτό μας.. δεν είναι εύκολο, αλλά γίνεται..
μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας να πηγαίνουμε αντίθετα με όσα θα μπορούσαν να συμβούν.. αλλά ακόμη μας προλαβαίνουν, δεν υπάρχει όριο ηλικίας στα όσα μπορούν να μας συμβούν..
είναι απερίγραπτο το συναίσθημα.
αυτό της τελευταίας ματιάς.
που προσπαθείς να κρατήσεις ό, τι περισσότερα.
και όταν παραδίνεις τα κλειδιά της κάθε καγκελόπορτας συνειδητοποιείς πως τα κλειδιά είναι πάντα μέσα σου. πάντα.
φιλιά πολλά και πολλά και περισσότερα!
Δεν είναι απίστευτο αυτό με τη μυρωδιά;... Πάντα θα υπάρχει κάτι να σου θυμίζει. Και μάλιστα κάποιες φορές θα βρίσκεται ξαφνικά στο δρόμο σου, εκεί που δεν θα το περίμενες με τίποτα. Θέλοντας και μη, θα μάθεις να ζεις μ'αυτό.
Πάντως, δεν ξεκινάς από την αρχή. Όπως λέει και ο μικρός από πάνω, όλα αυτά είναι μέσα σου, είναι εσύ. Προχώρα, μικρή μου, και μη φοβάσαι. Και μη ζητάς συγνώμες. Μόνο μια καλημέρα πότε πότε, να ξέρουμε ότι είσαι καλά.
"όταν θα δούμε συνολικά τη ζωή μας, το σχέδιό Του,
σε πανοραμική θέα
με όλες τις τώρα αθέατες πλευρές του
τότε πράγματι θα συμφιλιωθούμε ολοκληρωτικά , αγαπημένε μου Διαβάτη , με το Δημιουργό-πατέρα και τον εαυτό μας ..."
Αν μου επιτρέπεις ακουμπώ γλυκό φιλί στο μαγουλάκι.
Είναι συνήθως πόνος πολύς να κοιτάς το παρελθόν γιατί τότε είχες συντοφιά την ανεμελειά. Ο κάθε πόνος ήταν σωματικός, περνούσε γρήγορα μαζί με εύκολη επούλωση των πληγών... σε αντίθεση με τώρα... που κάθε μέρα εμφανίζει δυσκολίες, ψυχικές δυσκολίες, δοκιμασίες...
ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ... ορθώς σκέφτεσαι... μόνο έτσι πρέπει να σκέφτεσαι...
Κι αν δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις, ποιον να σες ακούσει...
είμαι εδώ...
θα πονέσω μαζί σου, θα κλάψω μαζί σου και να δεις που ολα θα περάσουν.
Τα φιλιά μου
Είναι κάτι στιγμές που μαθαίνεις να Ζείς..
με ότι σημαίνει αυτό φίλη μου..
μάθε απο την αρχή..
το μπόρεσες μιά φορά, μπορείς και πάλι..
καλημέρα :)
Ροδα ειναι και γυρναει...
Εχεις αντεξει τοσα...
Θα περασει και αυτο...Θα δεις...:)
καλημέρα!
θέλεις μία καραμέλα φράουλα;
:)
Θεέ μη μας δίνεις όλα όσα μπορούμε να αντέξουμε... αυτό τα λέει όλα...
Και όμως πως μπορεί να κρύβεται μέσα σε τόση οδύνη τόση πολύ ομορφιά;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
just be walking
Θα περασει κι αυτο... Ολα θα περασουν... Υποσχεση..! :)
Όλα περνάνε. Ο χρόνος γιατρεύει... Το θέμα είναι πως περνάνε...
Η διαδρομή κάνει τη διαφορά... Πήγαινε όσο αργά θέλεις, αρκεί να κάνει σε σένα καλό κοπέλα μου.
Φιλάκια πολλά.
Αγάπη του Θερμαϊκού,
μικρή μου Ναϊάδα,
όταν έρχονται δύσκολες στιγμές
να σκέφτεσαι πώς σ' αγαπώ!!!
Είσαι..ακόμη κι αν δεν είσαι...
θα περάσει..υπόσχεση...
κι είμαι..
φιλί+αγκαλιά
Η παλιά ξύλινη ντουλάπα με τον καθρέφτη στη μέσα μεριά.
Να θυμηθώ να κοιτάξω αν την έχουμε ακόμα.
Περνάνε όλα μα πάντα μένει αυτό που έχουν αποθέσει μέσα μας.
Φιλιά πολλά και μια αγκαλιά τόοοοοοση!
Ηφαιστιωνα μου ισως ειναι και καλο που δεν εχει ηλικιακο οριο στο τι μπορει να μας συμβει...
ισως η ζωη να καταντουσε βαρετη...
ισως και πολυ προβλεψιμη οποτε...
αλλα ισως να μη χρειαζοταν να χανομασταν μεσα μας τοτε...
τι ειναι καλυτερο δεν ξερω...
φιλια σου νεραιδενια καλε μου!!!
basniaki μου ειναι απεριγραπτο να προσπαθεις μεσα σε ενα βλεμμα να χωρεσεις αναμνησεις μιας ζωης...
εικονες...μυρωδιες...γελια...κλαμματα...τοσα πολλα...
και ποσο δυσκολο να πρεπει να παραχωρησεις αυτα τα κλειδια...
να δωσεις κατι που σου ανηκε μεχρι χτες...
σιγουρα μεσα μας μενουν παντα ολες εκεινες οι εικονες...
αυτες δεν μπορει να τις παρει κανεις...
πολλα σου φιλια!!!
νεραιδενια,ζουμερα,χαμογελαστα!!!
Νικο μου ειναι τραγικο αυτο με την μυρωδια...
και συναμα μαγικο...
πως χωρανε τοσες εικονες σε μια μυρωδια...;
τοσες μνημες...;
ναι μαθαινεις να ζεις με αυτο...
ακομα δεν εμαθα αλλα φανταζομαι πως θα μαθω...
δεν εχω και πολλες επιλογες αλλωστε...
ειμαι καλα...
θα ειμαι καλα...
πως αλλιως...;η ζωη γραφει τα παραμυθια της κι εμεις εκει τα ζουμε...
σε φιλω πολυ και νεραιδενια!!!
σε ευχαριστω!!!
Αναζητηση καλη μου καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!
αχ...
τωρα τι να σου πω...
δεν με βρισκεις σε καλη περιοδο να μιλησω για Εκεινον...
καποτε πιστευα ακραδαντα αυτο που λες...
οπως και τωρα πιστευω πως το συμπαν ορθα σαν γενικο σχεδιο πραττει...
αλλα Εκεινον...δεν μπορω προς το παρον να Τον κοιταξω οπως παλια...ουτε να Του μιλησω...ουτε να Τον αγαπησω οπως καποτε που του ειχα δωσει ολη μου την καρδια...
ισως καποια μερα ξανα...
ισως και οχι...
ειλικρινα δεν ξερω πια...
φυσικα και θελω το φιλακι!!!
και σου δινω κι εγω αλλο ενα αν μου επιτρεπεις!!!
φιλι νεραιδενιο με ενα ευχαριστω για το περασμα σου απο εδω!!!
sweet truth καλη μου...
μακαρι ολη μας η ζωη να ηταν πληγες στα γονατα που γρηγορα θα εκλειναν...
με μια σοκολατα θα το ξεχνουσαμε...
με τα λογια "κοιτα πως μεγαλωσες τωρα" θα χαμογελουσαμε...
αλλα δυστηχως δεν ειναι ετσι...
και ειναι δυσκολο τωρα να βρεις σοκολατα να γλυκανει τις πληγες...
κι οσο για τα λογια...τοσο σπανια να ειναι αληθινα και οχι απλα λογια...
ειναι βλεπεις οι πληγες "των μεγαλων" τοσο αλλιωτικες...
σε ευχαριστω και μονο που το ειπες γλυκια μου...
ειμαι καλα!
ολα καλα!!!
και να ξερεις πως και για μενα ισχυει το ιδιο...αληθεια!
φιλια σου πολλα και νεραιδενια!!!
Ευρυνοε καλε μου...
παντα με ευστοχο σχολιο εδω!
ναι...
μαθαινεις να ζεις...με οτι σημαινει αυτο...
απλα να μωρε...ειναι που καμια φορα αλλιως την ειχες φανταστει την ζωη...
φιλια σου νεραιδενια τρελε μου!!!
Εφηβε ετσι λενε...
προς το παρον εχει κολησει η ροδα...
μακαρι να γυρισει...
ειπαμε...
να μη μας δινουν οσα μπορουμε να αντεξουμε...
ΝΑ ΜΗΝ...
φιλια σου νεραιδενια καλε μου!!!
γεια σου Ναυτακι...!
η μαμα μου με ειπε να μην παιρνω γλυκα απο αγνωστους...!!!
:)
καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!
νεραιδενια καλησπερα σου!!!
οδοιπορε καλε μου...
θαρρω πως ναι...
αυτο τα λεει ολα...
οπως επισης και η ομορφια κρυβεται μεσα στην λυπη αλλα και λυπη μες την ομορφια...
φιλια σου νεραιδενια καλε μου!!!
Μυρτινακι θα δειξει...
μακαρι να ειναι ετσι...
φιλια σου πολλα κοριτσακι ομορφο!!!
Ανεμουλη αγαπημενε τωρα πολυ ορθα μιλησες...
πως περνανε ειναι το θεμα...
και τι αφηνουν στο περασμα τους επισης...
παω αργα...
πολυ αργα...
βηματα πολυ αργα τελευταια...ενα μπρος...ενα πισω...
θα δειξει...
φιλακια πολλα αγαπημενο πλασματακι!!!
Λιτσακι αγαπημενο...
ειδες η αγαπη καμια φορα ποσο περιεργα ερχεται...;
η' μηπως δεν ειναι περιεργο...
απλα η αγαπη ερχεται...
κι εγω το ιδιο κοριτσακι μου!
εχεις την αγαπη μου!!!
σε ευχαριστω τοσο για ολα!!!
animaki ταξιδιαρικο...
δεν ειμαι...
και ζητω συγνωμη γι αυτο...
και παλι δεν φτανει...
οταν θελω να ειμαι και δεν μπορω τρελαινομαι...
και δεν ειμαι οπως θα θελα να ειμαι...
σ'αγαπω ομως...
να το θυμασαι!
ξερεις...δεν το λεω ευκολα αυτο...
lenaki κοιτα την...
εγω την κοιταξα για τελευταια φορα...
κι ειχε αλλοιωθει πολυ το ειδωλο...
ολα περνανε...
ισως οχι οπως θα θελαμε αλλα περνανε...
φιλια σου και αγκαλια μεγαλη!!!
Μπατλερακο...
πειραζει που δεν πιστευω στις συμπτωσεις...;;;
τυχαιο...;
δεν νομιζω...:PPP
ομως ναι το οτι γυριζει η σελιδα δεν σημαινει οτι η προηγουμενη χανεται...
συνεχιζει απλα η ιστορια...που χωρις την προηγουμενη θα ειχε κενα...και χωρις την επομενη δεν θα ειχε συνεχεια...
φιλια σου νεραιδενια κι αγαπημενα!!!
Οι αναμνήσεις μας είναι τα φυλακτά μας καλή μου,προστατεύουν παρηγορούν...συνομιλούμε με αυτές!!!Ετσι γεννιούνται τα όνειρα καί γίνονται γλυκές επιθυμίες, να προχωρήσουμε να ζήσουμε να κάνουμε υπερήφανους αυτούς πού από ψηλά μας κοιτούν!!!
Θα περάσει ,μέσα από πόνο ,θα περάσει μέσα από απόγνωση... αλλά θα περάσει ...καί τα χελιδόνια θα ξανάρθουν!
Να είσαι καλά ότι καί αν κάνεις όπου καί αν πάς!
Φιλιά.
μου θύμισες την ταινία σινεμά ο παράδεισος!δεν ξέρω αν την έχεις δει, είναι η αγαπημένη μου. ο πρωταγωνιστής νομίζει ότι έχει ξεφύγει από όλα όντας μακρυά, καλά και κακά, όμως τα πάντα είναι θαμμένα μέσα του, κλειδωμένα βαθιά και αρκεί μια σπίθα για να ξαναζείς αυτό που είσαι. ο πρώτος έρωτας, τα παιδικά χρόνια, ένα ποδήλατο, ένα ρούχο, μια ντουλάπα, ένα έργο σινεμά.
όλα αυτά. ο παράδεισός μας. ο παράδεισός σου..
Αχ, ρε Ναϊδάκι, αχ.. :) Ποτέ τα όνειρα δεν παύουν να είναι αθώα... Ακόμη κι όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε, τα όνειρά μας είναι... γιατί μόνο τα παιδιά... μόνο αυτά μπορούν να ονειρεύονται. Εκείνο το κοριτσάκι με τα γδαρμένα όνειρα ονειρεύεται για λογαριασμό σου :) Και θα τη βρει την άκρη... εκεί στην πλακόστρωτη αυλή :) Εγώ σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, κι ας ζητάς συγγνώμη που δεν είσαι.. γιατί είσαι!
Καλό βράδυ! Ή μάλλον καλημέρα!
Οσο κι αν πονανε... πορτες που εκλεισαν...ονειρα που εσβησαν...ανθρωποι που εφυγαν... θα υπαρχουν παντα οι αναμνησεις..οι μυρωδιες..οι θυμισες..ηχοι και σιωπες.. για να μας κρατουν ζωντανους..για να μπορουμε να συνεχιζουμε..ν αντεχουμε...να προχωραμε...
Σ αγαπω μικρη..ειμαι παντα εδω.
elis.pandora μου οι αναμνησεις ειναι κομματι μας ναι...και οσο κι αν πονανε καμια φορα ειναι δικες μας και δεν τις αποχωριζομαστε...
ναι ισως να περασει...
παντως αν περασει τελικα σιγουρα θα ειναι μεσα απο πολλα κυμματα...
φιλια σου νεραιδενια κοριτσακι μου!!!
σε ευχαριστω πολυ!!!
tovenitako οχι δεν την εχω δει την ταινια αλλα τωρα σιγουρα θα παρω να την δω...
μου κινησες πολυ το ενδιαφερον...
αλλωστε ετσι δεν ειναι...;
μια σπιθα αρκει για να ξυπνησει ολα εκεινα μεσα μας που νομιζουμε πως ξεχασαμε...προσπερασαμε...
ειτε ειναι παραδεισος ειτε κολαση...
φιλια σου νεραιδενια καλε μου!!!
elpenor μου μακαρι να ειναι καπως ετσι...
να μη παυουν τα ονειρα να ειναι αθωα γιατι σιγουρα απο ενα σημειο και μετα εμεις παυουμε να ειμαστε...
και θεωρω πως τουλαχιστον αν μερικα κομματια μας παραμενουν αθωα αυτο ειναι κερδος...
απο καθε αποψη...
οσο για εκεινο το παιδι που κρυβει ο καθενας μας μεσα του θελω να ελπιζω οτι που και που θα το ακουμε...για να ειμαστε ευτυχισμενοι...
σε ευχαριστω παρα πολυ για τα ομορφα σου λογια...!
αληθεια!
πολλα νεραιδενια σου φιλια με την αγαπη μου!!!
Φεγγαρολουστη αγαπημενη μου!
ολα μεσα μας ειναι...και ομως ακομα ειμαστε εδω και ζουμε...
μαθαινουμε να ζουμε...με οτι και οπως ερχεται...
κι αυτο παραμυθι δεν ειναι...;
η ζωη μας...
παραμυθι...
σ'αγαπαω κι εγω με ολη μου την καρδια!
εισαι απο τα πολυτιμοτερα δωρα που εχω λαβει απο ενα παραμυθι που γενικα εχει πολλες μαυρες σελιδες...!
σε ευχαριστω που υπαρχεις!!!
Τι πανέμορφη ανάρτηση... τι παραμυθένια λόγια.
Μερικές φορές απορώ με τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας...
Καλό βράδυ Νάιδα. :)
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ.
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ.
Nαιάδα μου, ο 9μιση μηνών ανιψιός μου κάνει τα πρώτα του βήματα. Τον βλέπω να αφήνει τα χέρια του και να παλέυει να περπατήσει χωρίς να κρατιέται από πουθενά. Κάνει 2-3 βήματα και πέφτει. Απογοητεύεται. Δίνει το χέρι να τον ξανασηκώσω. Μετά κάνει περισσότερα βήματα και χαμογελάει που με φτάνει χωρίς να έχει πέσει...
Όλα αυτά για να πω πως κάπως έτσι δεν είναι η πραγματική ζωή;
Πέφτουμε, απογοητευόμαστε, ξανασηκωνόμαστε και πάλι απ'την αρχή. Κι όσο κι αν μαθαίνουμε να περπατάμε, πάντα σκουντουφλάμε και ξαναπέφτουμε...
Δεν είναι μεγάλη η χαρά όταν ξανασηκώνεσαι;
Όταν ξαναρχίζεις;
Κρατάς στο μυαλό το "πριν"-του ρίχνεις και μια τελευταία ματιά- και το χέρι -ορατό ή αόρατο- σε περιμένει να το φτάσεις, να περπατήσεις...
Καλή εβδομάδα να έχεις!
Πολλά πολλά φιλιά νεραιδάκι!
Αχ αυτές οι περασμένες στιγμές...
Κεντρί θαρρεις πως έχουν και τσιμπούν έτσι τη καρδιά!
Σ αγαπάμε μικρή μου νεράιδα!
Σ αγαπάμε πολύ μην το ξεχνάς....
Θα σου κρατώ το χέρι...μαζί στα πρώτα νέα σου βήματα...μαζί!
Κουράγιο...
Και αυτό επίσης, θα περάσει!
Φιλί
creep γλυκια μου σε ευχαριστω πολυ πολυ!!!
μονο με τα ορια της ανθρωπινης φαντασιας να μην απορεις...
γιατι δεν υπαρχουν ορια...
φιλακια νεραιδενια κοριτσακι μου!!!
skroytzako και σε σενα καλε μου!!!
ευχαριστω πολυ!!!
φιλια σου νεραιδενια!!!
Πρωτοπλαστη μου ετσι ακριβως ειναι!!!
υπεροχη παρομοιωση!!!
η ζωη απο την αρχη μεχρι το τελος καπως ετσι ειναι!!!
να του πιανεις το χερι...
αλλα που και που ας τον μονο του να προσπαθησει...
κι αν λιγο πεσει καμια φορα δεν πειραζει...θα εισαι εκει κοντα...
ξερεις τι εννοω...
πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!!!
Merlin καλωσορισες στα παραμυθια μου!
αυτες οι περασμενες στιγμες εχουν απ'ολα τελικα...
και κεντρι και μελι...
αναλογα καθε φορα σε επηρεαζουν...
νεραιδενιο καλωσορισμα καλε μου!!!
Σταλαγματια μου...
ευχαριστω πολυ!!!
η αγαπη ειναι οτι πιο πολυτιμο σε αυτον τον κοσμο...
ειναι γνωστη η αποψη μου πια...
σε φιλω νεραιδενια με αγαπη κοριτσακι μου!!!
Κιρκη μου γεια σου!!!
ναι...θα περασει...οπως ολα!
ολα ειναι καλα!!!
φιλια σου νεραιδενια καλη μου!!!
Όπως διαβάζω έκανες το ..έμβλημα μου τίτλο σου κοριτσάκι μου! Η αρχή της αισιοδοξίας!Καλημέρα, εύχομαι μια όμορφη μέρα έστω και με ψυχρούλα , άλλωστε εμείς που μένουμε εδώ χωρίς διακοπές ας είμαστε λίγο εγωιστές για να το πούμε.Φιλάκια μαμαδίστικα απο μένα!
έχω περάσει δέκα φορές .....
τελικά θα σου πώ μόνο πως...ζηλεύω και...ελπίζω να καταλάβεις ...
γιατί δεν έχω μάτια και κουράγιο να γράψω περισσότερα....
σε σκέφτομαι πολύ καρδούλα μου .
Αχτιδακι μου προσπαθω...
αυτη ειναι η αληθεια και αυτο που πιστευω τελευταια...!
ο καιρος χαλια μου σπαει τα νευρα...
ελπιζω να βγαλει λιγο ηλιο να ανεβει και η διαθεση!
τα φιλια σου με κανουν να χαμογελω!
πολλα φιλια νεραιδενια απο μενα σε σενα στον κυριο Δημητρη και στην Κλωντη στην μουσουδιτσα της!!!
Ξωτικο μου γλυκο...
καταλαβαινω...
πολλα περισσοτερα απο οσα δειχνω...
σε μερικους απο εσας ειδα...καταλαβα...ενιωσα...Ανθρωπια Αληθινη...
τωρα σκουπισε τα ματακια σου και χαρισε μου ενα χαμογελο!!!
ετσι...!
σου παει πολυ!!!
σε φιλω με πολυ αγαπη!!!
ολη δικη σου!!!
Δημοσίευση σχολίου