Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΟΥ...


"τι ειναι η γαληνη αν συγχωρεσεις τον εαυτο σου...;
λενε πως βλεπεις την απαντηση γραμμενη στη σεληνη..."

περασα ατελειωτες νυχτες ψαχνωντας μιαν απαντηση...
ματαια...
δεν μπορουσα να με συγχωρεσω...

κι αν ειχα κανει κατι αλλο...;
αν ειχα προσπαθησει περισσοτερο...;
αν με καποια μου κινηση αλλαζαν τα δεδομενα...;

οι εφιαλτες εστηναν καρτερι καθε που εκλεινα τα ματια...
στα ονειρα μπερδευοταν παρον...παρελθον και μελλον...
ολα συγκεχυμενα...
ολα ενα κουβαρι που η ψυχη προσπαθουσε να ξετυλιξει...
να βρει μιαν ακρη...

"πρεπει να γαληνεψεις την ψυχη σου...
πρεπει να φανεις δυνατη...
να καταλαβεις πως δεν εισαι παντοδυναμη...
δεν εισαι Θεος...
δεν φταις εσυ για ολα...
κι ουτε μπορεις να τα καταφερεις ολα..."


"πρεπει" και "ψυχη" δεν πανε μαζι...
εσυ ειδικος κι ομως δεν το ξερεις αυτο...
η λογικη τα κατεστρεψε ολα...
παντα τα καταστρεφει...

"καταθλιπτικη προσωπικοτητα...
αγχωδεις διαταραχες...
συσωρευμενος πονος διχως διεξοδο...
κρισεις πανικου..."

"δικαιολογημενα..."

"αυτα θα σε βοηθησουν..."
...............................................

15 χρονια πισω...
κοιτα ποσο δυνατη ειμαι...
αφου αντεχεις εσυ πως να μην αντεξω εγω...;
θα σταθω ανταξια σου...
θα σε κανω περηφανη...

κι αντεξα...
μαζι σου κι εγω αντεξα...
κι εκανα τα χερια μου ασπιδες γυρω σου...
μονο εσυ μη μου παθεις τιποτα...
κι εχτιζα τον μεγαλυτερο μου φοβο...
μερα τη μερα...
στιγμη τη στιγμη...
μονο εσυ μη μου παθεις τιποτα

.......................................................

15 χρονια μετα...
στο σημερα...
κοιτα ποσα εχουν αλλαξει...

οσοι καποτε το εσκασαν(απο τι αραγε...;)σημερα επεστρεψαν μετανιωμενοι...
τοτε σου ζητουσαν να καταλαβεις...
σημερα σου ζητουν να συγχωρεσεις...

εσυ...
ναι ναι...
εσυ...
εσυ η δυνατη...
και το εκανες...
και τοτε καταλαβες...
και τωρα συγχωρεσες...
εσυ...
ναι εσυ...
η ιδια εσυ...

που εκλαψες σε παιδικα σεντονια με ενα σωρο ερωτησεις...
που εσφιγγες τις μικρες γροθιες και χτυπουσες τον ανεμο...
που ορκιστηκες αιωνια σιωπη για να μην πονας αλλο...
που περασαν χρονια για να μπορεσεις να σβησεις οσα γραφτηκαν...
εσυ...
ναι εσυ...

και τωρα οτι σε εφτυσε γυρισε πισω...
μετανιωμενο...γεματο πληγες...
σου ακουμπα δακρυα στα ποδια και σου ζητα να τα σκουπισεις...
ανοιγει τα χερια διαπλατα να χωρεσει οση ζωη σου απεμεινε...
λογαριαζοντας κενα...
λογαριαζοντας οτι προκαλεσε...
παραδεχομενο για πρωτη φορα "το λαθος"...

"συγνωμη...λαθος..."
κι ολη σου η ζωη τρεμοπαιξε πανω σε αυτο το "συγνωμη λαθος..."

κι αναρωτιεσαι και παλι...
κοιτα τι χρειαστηκε να γινει...
κοιτα που επρεπε να φτασουμε...
.........................................................
28 χρονια και 4 μερες...
δεν γιορταζω φετος...
σιωπω...

γιατι οτι αγαπουσα παντα μου εφευγε...
κι οτι εμενε ετρεμα μην το χασω...
σε οτι δινομουν με ολο μου το ειναι...
μου γυριζε την πλατη αφου με ειχε αδειασει πρωτα...
"δικαιολογημενα..."

"αυτα θα σε βοηθησουν..."

"τα ονειρα σε συνθλιψη...
αργοτερα η καταθλιψη..."

τα μικρα λευκα χαπακια θεραπευουν τα παντα...
εκτος απο τον πονο της ψυχης...

28 χρονια...δεν γιορταζω...
τολμαω επιτελους...
την επομενη μερα φοραω το μπλε φορεμα και φευγω...
ηρθε η ωρα για το ταξιδι μου...
το δικο μου ταξιδι...
μου το χρωστουσα...
ναι...
μπορεις να παψεις να ξαπλωνεις στις ραγες του τρενου...
και να μπεις μεσα στο τρενο...
να κανεις το ταξιδι...

απο το παραθυρο περνουν εικονες...
κι απο το δικο μου παραθυρο μνημης περνουν τα τελευταια 28 χρονια...
οι τελευταιοι 6 μηνες...
το τελευταιο χαδι της μανουλας μου...
το τελευταιο απαλο της φιλι...
η ανακουφιση στο προσωπο της σαν ακουσε αυτα που ηθελε...
η τελευταια της ανασα...

οταν κρατας απο το χερι εκεινον που αγαπας και τον περνας απεναντι πως γυριζεις ολοτελα πισω...;
πως παυεις να ζεις αναμεσα στη ζωη και στον θανατο...;
πως παυεις να αναρωτιεσαι πως η καλυτερη λυτρωση ειναι να ακολουθησεις κι εσυ...;

οι τελευταιοι 6 μηνες...
ολοι οι φοβοι με κοιταξαν καταματα...
ουρλιαξα να φυγουν...
ουρλιαξα να μη μου παρουν...
ουρλιαξα να αντεξω...
χτυπηθηκα στο πατωμα κλαιγοντας με αναφιλητα...
κρατιομουν απο μια ελπιδα...
διελυσα τα παντα...
και κοντεψα να διαλυσω οτι απεμεινε...
αντιμετωπισα τους χειροτερους μου φοβους...
ημουν μονη οταν εμαθα για τις μεταστασεις...
ημουν μονη οταν αγκαλιαζα το κορμι της μανουλας περιμενωντας τα αποτελεσματα που επρεπε να κρυψω...
ημουν μονη οταν ανακοινωνα τα νεα σε ολους...
ημουν μονη οταν αντικρυζα τα βλεμματα των γιατρων να μου λεν "δεν υπαρχει καμια ελπιδα"...
να τος...
ολοζωντανος...μπροστα μου...
ο χειροτερος μου φοβος υψωνεται εδω...
"μονο μη μου παθεις τιποτα"

να τος...
τον ζω...

οι τελευταιοι 6 μηνες...
"να το ξερεις...αν τολμησεις να φυγεις θα πεθανω...
θα αυτοκτονησω μπροστα σου...πριν φυγεις εσυ θα φυγω εγω..."

"να το ξερεις...θα τρελαθω...θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο...θα αφησω την μικρη μονη της...αν τολμησεις να φυγεις..."

τοσο εγωιστρια υπηρξα...
τοσο με κυριευσε ο φοβος...
τοσο ο πανικος με θολωσε...

κι υστερα...
απλωσε το χερι της...
"μανουλα μου...θες να φυγεις...;
αν στ'αληθεια θες να φυγεις...πηγαινε...στο υποσχομαι θα ειμαστε καλα...
κι εγω και η μικρη θα ειμαστε καλα...
στο υποσχομαι θα φροντισω για ολα..."

και μου χαμογελασε...
και με φιλησε...
κι ανακουφιστηκε...

ναι χιλιες φορες οι ιδιες εικονες μπροστα μου...
χιλιες φορες οι ιδιοι εφιαλτες...
και οι ερωτησεις...
αν ειχα κανει κατι ακομα...;

ειναι τοσα πολλα αυτα που το μυαλο πρεπει να χωρεσει...
τοσα πολλα που εγιναν σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα...

το μεγαλο φευγιο...
η επιστροφη μετα απο 15 χρονια...
3 μετακομισεις...
εγω και η μικρη μονες...
ανθρωποι που νομιζες δικοι σου γιναν ξενοι...
ξενοι εγιναν δικοι σου...
ενα συνεχες ασταματητο τρεξιμο διχως ανασα...
μηνες διχως υπνο...
τοσα μα τοσα πολλα...
που να τα χωρεσεις...;

κι οταν βλεπω τη ζωη να προχωρα...
οταν βλεπω τις χαρες που θα ρθουν
και δεν θα εισαι εκει να τις μοιραστουμε...
να με φροντισεις...
να με αγκαλιασεις...
να με κανακεψεις...
να νιωσεις περηφανη...
να κλαψεις και να γελασεις μαζι μου...
δεν ξερω που να χωρεσω τοσο πονο...
τοση απογνωση...

το τρενο προχωρουσε...
και οι εικονες το ιδιο...
και οι ανθρωποι που νομιζες δικους σου φανηκαν ξενοι πια...
δεν τους ηξερες...
αλλα σου ζητουν κατανοηση ενω κανεις δεν μοιαζει να κατανοει την δικη σου απογνωση...

"κοιτα τι καλα που τα καταφερνεις..."
"κι εσυ που νομιζες πως θα καταρευσεις..."
τοσο λιγο σε γνωρισαν ολοι...
τοσο λιγο σε καταλαβαν...

επιασα τον εαυτο μου να μιλα για οτι με πονεσε πιοτερο...
σαν θεατης...
σαν τριτος...
δεν εκλαιγα...διηγηθηκα...
σαν να κοιτουσα τη ζωη μιας αλλης...
οχι την δικη μου...

ειναι τρομακτικα επωδυνο να μην εχεις τιποτα πια να πιστεψεις σε αυτο...

"Μανα...ειναι κληρονομικη η πραγματικοτητα...;"


.............................................................

μου χρωστουσα αυτο το ταξιδι...
το δικο μου ταξιδι...
μονη...
διχως στηριγματα...διχως βοηθεια...διχως χερια να πιανω...
αυτο που για τους περισσοτερους μοιαζει αυτονοητο για μενα ηταν ακατορθωτο...
και το εκανα...ναι...
αντι να βαδιζεις πανω στις ραγες...
μπορεις να ανεβεις πανω στο τρενο...

κι εφτασα...
σε μια πολη που για αλλους ειναι φυλακη...
για μενα εγινε η πολη της ελευθεριας μου...

την περπατησα...
την απολαυσα...
την ρουφηξα...
την αγκαλιασα...
κι εκεινη με καλοδεχτηκε...
με καλωσορισε...
μου χαρισε τις ομορφιες της...
για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο...
δυο νυχτες κοιμηθηκα διχως εφιαλτες...
και ξυπνησα χαμογελωντας...
πως να μην την αγαπησω...;

ειναι τρομακτικα επωδυνο να μην εχεις πια τιποτα να πιστεψεις...
σε ολα αυτα που καποτε πιστεψες να μη βρισκεις ανακουφιση...
κι εκει...
σε μια βολτα...δεν θυμαμαι που ακριβως...
καπου κοντα στην Πλακα...
μια μικρη εκκλησια της Αγιας Παρασκευης...
δεν ξαναμπηκα σε εκκλησια απο τοτε...
κι ομως διχως δευτερη σκεψη γυρισα...μπηκα...ανακουφιστηκα...
διχως να καταλαβω το πως...
απλα εγινε...
το δικο μου ταξιδι...
ειχε μουσικες απο Χατζιδακη...Ξαρχακο...Βασιλη...Χαρουλα...Χατζη...
με ηχο απο κιθαρα...με αρωμα απο στριφτα τσιγαρα...με γευση κρασιου...
με παγωτο και καφε μεταμεσονυχτιο...
με βλεμματα καθαρα και αγκαλιες...

το δικο μου ταξιδι...
ειχε μπλεγμενα σκουλαρικια...
εξομολογησεις φοβων για χρονια που δεν συμβαδιζουν με την ηλικια της ψυχης...
με καφε σε αυλιτσα με κηπο μοναδικο...
με κουνημα ουρας...χαρουμενης...

το δικο μου ταξιδι...
ειχε φατσουλες που ειχα να αντικρυσω 1 χρονο και μου μεγαλωσαν...
ειχε κρασακι σε βεραντα καινουργιου σπιτιου...καινουργιας αρχης...
ειχε ανταλλαγες λογων απο ψυχες που περασαν πολλα...
ειχε μενου απο "εξοχο σεφ"...
ειχε μαγικα σημειωματαρια που γραψαν φιλτρα και ιστιοφορα που ταξιδεψαν ονειρα...
ειχε τα δυο πιο ωραια μου φιλια και αγκαλιτσες απο τον Θ...και τον Θ...
εμμονη ή ανασφαλεια...;
ισως κατι ενδιαμεσο...ισως κολημα...
"Βουλα μ'αγαπας...;"
κι ομως στα δικα μου ματια φανταζει η πιο καθαρη ερωτηση απο την πιο καθαρη ψυχη...
"πολυ"
"εσυ Θ...με αγαπας...;"
"πολυυυυυυυυ"
"εκπληκτικα"
και ηταν οντως εκπληκτικα...

το δικο μου ταξιδι...
ειχε ηρεμια...
ειχε χαμογελα...

κοιτουσα τον κοσμο σε μια ξενη πολη και τον εβλεπα...
διχως την καρδια να εχει ταχυπαλμια...
διχως χερια να τρεμουν...
διχως γονατα να λυγιζουν...
διχως να θελω να γυρισω πισω...
διχως τον πανικο να μου θολωνει την αληθεια...
μονο οσοι κυριευτηκαν απο τον φοβο και καποτε απαλαχτηκαν απο αυτον...
μονο εκεινοι μπορουν να νιωσουν την ανακουφιση μου...

το ταξιδι μου...
ειχε μονο καθαρα βλεμματα...
ειχε αγαπη αληθινη...
ειχε χερια μπλεγμενα που δεν ηθελαν να χωριστουν...
ειχε δεσιμο αιωνων...

"τι ειναι η γαληνη αν συγχωρεσεις τον εαυτο σου...;
λενε πως βλεπεις την απαντηση γραμμενη στη σεληνη..."

ετσι...
το τελευταιο μου βραδυ...
κοιτωντας εξω απο το παραθυρο τον Αθηνα'ι'κο ουρανο...
ειδα την δικη μου γαληνη γραμμενη εκει...
την δικη μου ευτυχια...
με λογια που μονο εγω ξερω...

κι ετσι απλα...
ενιωσα "ευτυχισμενη"...

και σε μια πολη που για πολλους ειναι φυλακη...
για μενα εγινε η πολη της ελευθεριας μου...
η πολη που κραταει πια ενα κομματι απο την καρδια μου...
και υποσχομαι να το επισκεπτομαι καθε που θα χρειαζομαι ανασες...
καπως ετσι...
μονη μου...
το κερδισα το στοιχημα...
τα καταφερα...

δεν λεω πως ειναι ολα καλα τωρα...
καθε αλλο...
αλλα ειναι μια αρχη...
και την εκανα μονη μου...


Υ.Γ στα κοκκινα γραμματα στιχοι απο τους Παυλο Παυλιδη,Κικη Δημουλα και Χαρουλα Αλεξιου...

60 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΞΥΠΝΗΣΕΣ?
ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ
Π.

Ευρύνοος είπε...

Ανακουφίζομαι κι εγώ μαζί σου καλή μου ΝΑΪΑΔΑ..

αλήθεια στο λέω, ναί..

ξέρεις οτι γνωρίζω απο πόνο και είναι δύσκολο..
βούρκωσα..
μα μεγάλη χαρά μου έδωσες με τα τελευταία σου λόγια..

έτσι, να είσαι ευτυχισμένη πάντα σου εύχομαι μικρούλα..

τουλάχιστον είναι μιά αρχή ε;

καλή συνέχεια και αν ξαναπάς στην Πλάκα, πές καμμιά κουβέντα..
να σε δούμε..

να είσαι καλά :)

elpenor είπε...

Μου θυμισες τον εαυτο μου σε καιρους που τετοια μικρα βηματα μεγαλα φανταζαν. Και ξερεις κατι; Μεγαλα ΕΙΝΑΙ, δεν φανταζουν... και ξεκινουν ταξιδια καινουργια με τις πληγες να σε συντροφευουν και τις μνημες να σε προστατευουν, να σε κανουν να νιωθεις ζεστασια και οχι να σε στοιχειωνουν.

Για καποιο λογο με το που διαβασα την πρωτη αναφορα στην "πολη", καταλαβα για ποια πολη μιλας...
Που ξερεις; Ισως και να ημουν ενας απο τους λιγοστους ανθρωπους που συναντησες στους δρομους της αυτες τις μερες :)

Eγω ομως θα σου πω χρονια πολλα... κι ας μη γιορταζεις :) Γιατι γιορταζεις.. :) Γιορταζεις κι ας σωπαινεις, κι αυτη η σιωπη σου κατι απο αρχη καινουργια εχει... Κι οπου μικρα βηματακια γινονται παντα στηνεται εκει μια γιορτη :) Χρονια πολλα, Ναιαδα μου!! Να εισαι ευτυχισμενη! Παντα! Και επι τη ευκαιρια υποσχομαι και στον εαυτο μου να παω συντομα σε εεκεινη την εκκλησια που μνημονευσες... εστω να περασω απ' εξω ...
Καληνυχτα :)

fish eye είπε...

εσυ εισαι ενας χειμαρος κοριτσι μου.. χειμαρος συναισθηματων και δυναμης..

δεν υπαρχει πιο τεραστιο ''γιατι'' απο αυτο που εζησες..

λενε πως δεν ειναι τα οσα σου συμβαινουν, αλλα το πως τα αντιμετωπιζεις.. κι εσυ εχεις κερδισει γλυκια μου..

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου,

Εσύ είσαι πλούτος ψυχής...

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΠΛΌΥΤΟΣ...

Είναι πραγματικά τυχεροί όσοι σε βλέπουν με καθάριο βλέμμα....

Μπορεί κάποιοι λένε πως είναι μικρά τα βήματα....

Δεν έχουν δίκιο...δεν ξέρουν....

Δεν ξέρουν πόση δύναμη χρειάζεται για να τα βάλεις με τον ίδιο σου τον εαυτό....

Γιατί με τον εαυτό σου παλεύεις....

Και θέλει πολύ δύναμη για να τον αντιμετωπίσεις.....και να προχωρήσεις στην επόμενη σελίδα του παραμθιού.....

Και θα σου πω επίσης χρόνια πολλά.....ή μάλλον χρόνια καλά, να είσαι πάντα ευτυχισμένη και χαρούμενη.....

Και να γιορτάζεις κάθε χρόνο....

Και να χαμογελάς....

Γιατί μπορεί στη ζωή οι πίκρες να είναι περισσότερες από τις χαρές αλλά οι χαρές έχουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου......

Να είσαι πάντα καλά....

Φιλιά πολλά....

Καλή σου νύχτα νεραιδούλα μου!!!

:)))))))

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
apinkdreamer είπε...

να συγχωρεις και να ξεχνας! αυτο ειναι το μεγαλειο της ανθρωπινης φυσης!
και μετα ερχεται αβιαστα η πολυποθητη λυτρωση....πιστεψε με!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Αυτά τα μικρά χάπια...
με υπνωτίζουν
Πως να θεραπεύσουν την ψυχή
όταν βάλεται από παντού;
Καταπίνω χημεία για να μην
αντιδρώ στις θύμησες...
Όποιον αγκαλιάζει τα λάθη του
και λέει "δικά μου είναι"
αυτόν μικρή συγχωρώ
κι όποιον δίνει εξηγήσεις
Τους άλλους τώρα τους προσπερνώ, εγώ ο αλήτης που ζητιάνευα την αγάπη στις λουστραρισμένες αυλές τους.
Είπα ν' αγαπήσω εμένα. Το αξίζει ο εαυτός μου.

Εσύ, μικρή Νάιρα,
μου θυμίζεις τον εαυτό μου
Έχουμε πολλά κοινά
Γι' αυτό σε λατρεύω!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

σε (αυτά τα) ταξίδια της ελευθερίας ένα χαμόγελο. απλό. αληθινό. και ένα βλέμμα αγκαλιαστό. και αγκαλιασμένο. και ας γυαλίζουν όλα.
φιλιά πολλά. και απλά. και αληθινά. με χαμόγελο.

Katerina είπε...

λιονταράκι είσαι και εσύ?
χρόνια πολλά μάτια μου
να είσαι πάντα ευτυχισμένη
και να γιορτάζεις πάντα :))

Ναύτης είπε...

δεν χωράνε σχόλια...
όχι, αυτο δεν είναι σχόλιο...

όποιος έχει χάσει με τον ίδιο τρόπο, ξέρει...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανωνυμε επωνυμε Π...
στο ξυπνημα ειμαι ακομα...
προσπαθω να ειναι διχως ουρλιαχτα...

θα επιστρεψω που θα παει...

Ν....

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ευρυνοε καλε μου το γνωριζω πως ξερεις απο πονο...

δυστηχως μαλλον σε μερικους απο εμας ειναι αναποφευκτος...
ας ειναι οσο γινεται για καλο τουλαχιστον...

να ας πουμε αυτο το τοσο απλο μου εδωσε τοση ευτυχια...
ισως να μην την εβλεπα αν η ζωη ειχε εξελιχθει αλλιως...
ποιος ξερει...;

σου υποσχομαι πως την επομενη φορα θα βρεθουμε...
θα το φροντισω...
θελω κι εγω πολυ να σας δω...

πολλα φιλια νεραιδενια καλε μου φιλε!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elpenor κοριτσακι μου...
ναι για μενα ηταν πολυ μεγαλα βηματα...
ξερω πως για αλλους δεν ειναι τιποτα...ειναι κατι συνηθισμενο...κατι κοινο...
ομως για μενα φανταζε ακατορθωτο...μακρινο και επωδυνο...

το ηθελα τοσο πολυ που η ψυχη μου δεν χορτασε...
αλλα ξεδιψασε και αυτο ηταν το σημαντικο...

ελπιζω τα βηματα που εκανες κι εσυ καποτε να τα συνεχιζεις ε...;

σε ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου!!!
να εισαι καλα!!!
κι ας μη γιορταζω ολες οι ευχες ειναι καλοδεχουμενες!!!
σου ευχομαι κι εγω απο καρδιας ολα εκεινα που ποθεις να τα δεις να γινονται πραγματικοτητα!!!

σε φιλω με αγαπη κοριτσακι!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρενια μου...
τι να πω εγω τωρα μπρος σε ολα αυτα που μου λες...;

με συγκινουν τα λογια σου...

μονο οτι προσπαθω μπορω να σου απαντησω...
προσπαθω πολυ...

σκυβω το κεφαλι και σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου...!
τα ενιωσα τα λογια σου αληθινα και απο ψυχης και αυτο μου φτανει!

να εισαι παντα καλα γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

liouska γλυκια μου...

θα σου πω πως εχεις πολυ δικιο...
η παλη με τον εαυτο μας ειναι η χειροτερη και η πιο επωδυνη...
αυτο το ξερω πολυ καλα...
παρα πολυ καλα...

το να παλεψει με τους προσωπικους του δαιμονες ο καθενας νομιζω ειναι οτι δυσκολοτερο καλειται να κανει σε αυτη τη ζωη...

δεν ξερω αν θα τους κερδισω ολοτελα καποτε αλλα νομιζω εκανα μια αρχη...
νομιζω ειναι κατι καλο...

οσο για τα καλα σου λογια σε ευχαριστω οσο πιο ταπεινα μπορω κοριτσακι μου...
γιατι με τιμουν και δεν ξερω κατα ποσο μου αξιζουν...
αλλα ξερω οτι τα εννοεις...μια νεραιδα τα νιωθει αυτα...:)

σε ευχαριστω και για τις ευχες σου πολυ πολυ!!!
κι εχω καταληξει σε αυτο ακριβως...αρκει να ειναι καλα τα χρονια κι ας μην ειναι πολλα!!!

και οι χαρες πραγματι μπορει να ειναι μικρες αλλα ευωδιαζουν τη ζωη μας και την χρωματιζουν!

σε ευχαριστω απο καρδιας κοριτσακι μου!!!

τα φιλια μου με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μπατλερακο αμα γιορταζα δηλαδης τι θα με ελεγες..;

ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου!!!
να εισαι καλα!!!
μακαρι να γινουν αληθινες!!!
κι εγω με τη σειρα μου σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου οτι πραγματικα επιθυμεις!!!

οσο για την Αθηνα ναι εχεις ενα δικιο!!!
τουλαχιστον οσους φιλους εχω απο εκει τους αγαπω πολυ!!!
τωρα βεβαια ηταν ολες οι συνθηκες μαζεμενες που μου εκαναν ολο αυτο το σουπερ συναισθημα αλλα δεν μπορω να πω ειναι πολυ καλα παιδια!!!

φιλια σου νεραιδενια Μπατλερακο!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

apinkdreamer καλη μου...
ναι γιατι οχι...;
να συγχωρεις...
δεν ξερω αν μπορεις να ξεχνας παντα...ισως σε καποιες περιπτωσεις κιολας καλο ειναι να μην ξεχνας...

η λυτρωση νομιζω ερχεται οταν η γαληνη ερθει μεσα σου...
και η συγχωρεση ειναι ενας δρομος για εκει...

φιλια νεραιδενια κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λιτσακι μου αγαπημενο...
το μεγαλυτερο μας λαθος...
ειναι να αγαπαμε τους αλλους τοσο πολυ διχως πρωτα να αγαπαμε εμας...

λανθασμενη αγαπη μου ειπαν καποτε πως λεγεται αυτο...

ναι...ειναι τοσο δυσκολο να αγκαλιασει καποιος τα δικα σου λαθη και να τα πει δικα του...
ειναι δυσκολο να σε αγαπησει για οτι πραγματικα εισαι με οσα στραβα 'η οχι κουβαλας...

μα οταν αυτο γινει...
τοτε η αγαπη αυτη ειναι μοναδικη...
ειναι μαγικη και ιδιαιτερη...
ειναι ονειρικη και παραμυθενια...

γι αυτο θυσιαζω ολο τον πονο απο χιλιαδες ζωες για μια στιγμη αυτης της αγαπης...

οπως εγραψα τα μικρα λευκα χαπακια θεραπευουν τα παντα...
εκτος απο τον πονο της ψυχης...

βαλτο καλα μεσα σου αυτο...
εμεις και μονο εμεις μπορουμε να τον θεραπευσουμε αυτον με μεγαλη προσπαθεια...
να το θυμασαι ναι...;

σε φιλω αγαπημενη!!!
εχεις την αγαπη μου να το ξερεις!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basniako αγαπημενε και χιλιογλυκε...(καινουργιο αυτο τωρα μου βγηκε)
ειχα ξεχασει ποσο γλυκο και αληθινο ειναι το χαμογελο σου και σε ευχαριστω που το ξαναθυμηθηκα!!!

στο ειπα...
θα πιναμε καφε στην βεραντουλα σου...
ειναι να μην πει κατι η νεραιδα...
απλα λυπαμαι που ειχα τοσο ελαχιστο χρονο...
αλλα την αλλη φορα...δεν μου γλυτωνεις...!

α!
και θελω υποδοχη Μομπυ(εγω ειμαι το αφεντικο...χι χι χι...ξερεις εσυ)

Υ.Γ η Μα'ι'ρα ξεσκιστηκε να μυριζει το φορεμα που φορουσα και εκανε ο Μομπυ τα δικα του...κι εσκασε απο τη ζηλια της...

φιλια σου πολλααααα basniako!!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κατερινα μου ναιιι!!!
και μαλιστα γνησιο...με ολα τα στραβα του και τα...καλα του!

σε ευχαριστω κοριτσακι μου!
να εισαι καλα και να εχεις οτι ποθει η ψυχουλα σου!!!

φιλακια πολλα νεραιδενια κι αγαπημενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναυτη μου...

....
ακομα και τς σιωπες οταν μιλουν τις καταλαβαινω...
γι αυτο σε ευχαριστω που μιλησες σιωπωντας...

φιλια νεραιδενια σου αφηνω!!!

Κατερίνα Γερογιάννη είπε...

Καλα ταξιδια... Γιατι απο εδω και κατω εχει πολλα... :)
Αγκαλια μεγαλη και περιμενω καφε!

xristina kampa είπε...

Το καλοκαιρινό αεράκι με έφερε και πάλι στους δικούς σου δρόμους. Χρόνια πολλά νεράιδα της μπλογκόσφαιρας. Τα αυθεντικά συναισθήματα και οι σκέψεις σου πάντα να αγγίζουν τις καρδιές μας.
Έχουμε πολλά ταξίδια να κάνουμε στη ζωή μας, άλλα με πόνο και άλλα με χαμόγελο, άγραφος νόμος αλλά υπαρκτός. Χρόνια πολλά καλή μου.

ElenaG είπε...

καπως ετσι...
μονη μου...
το κερδισα το στοιχημα...
τα καταφερα...
...............................
Μικρούλα μου κάθε φορα που σε διαβάζω
με αφήνεις άφωνη!
Τούτη τη φορα μου αφησες και ένα χαμόγελο :-)
Όλη η ζωή είναι μπροστά σου καρδούλα μου...Προχωρα...

ElenaG είπε...

Αυτό το τραγούδι πολύ το αγαπώ...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Myrtinaki μακαρι να εχει...
και να χει και καλο καιρο...

εχεις δικιο...
θα το πιουμε συντομα το καφεδακι...

φιλακια πολλα γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Χριστινα μου σε ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου!
να εισαι καλα κοριτσακι μου και μακαρι οτι ποθεις να το δεις να πραγματοποιειται!

στα ταξιδια που θα ερθουν λοιπον!!!

φιλια σου πολλα και αγαπημενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ελενακι μου,
σε ευχαριστω για την αγαπη και το ενδιαφερον που μου εχεις δειξει εδω και καιρο!!!

χαιρομαι που αφηνω χαμογελα και οχι δακρυα στο προσωπακι σου!

σε ευχαριστω πολυ για ολα!
να εισαι παντοτε καλα!!!

με αγαπη σε φιλω!

Υ.Γ το τραγουδι ειναι οντως υπεροχο!

lena_zip είπε...

Δεύτερη φορά ήρθα και διάβασα. Είμαι εδώ και ώρα εδώ και δεν καταφέρνωνα γράψω μια γραμμή. Έβαλες κι αυτό το τραγούδι και με διέλυσες.

Τέλος πάντων.

Ξέρεις τι έπαθα. Στέγνωσε ο λαιμός μου και δεν μπορώ να καταπιώ. Η φωτεινότητα της οθόνης κάνει τα μάτια μου να τσούζουν. Και πατάω και μερικά πλήκτρα που όμως μετά τα σβήνω. Κι είμαι εδώ ώρα πολύ.

Έχω καταλάβει ένα πράγμα. Ελεύθεροι είμαστε όχι όταν μας το επιτρέπουν οι άλλοι, αλλά όταν αφήσουμε εμείς τους εαυτούς μας ελεύθερους. Γι' αυτό πια έχω πειστεί ότι εμείς είμαστε κύριοι της ζωής μας, εμείς αποφασίζουμε και ανεξάρτητα από το αποτέλσμα, νιώθουμε αυτή την ευτυχία που περιγράφεις. Την ελευθερία και τις ανάσες να βγαίνουν πιο εύκολα και τα όνειρα να γίνονται πιο γλυκά.

Εγώ δε θα σου ευχηθώ τελικά, να το ξέρεις. Αφού δε γιορτάζεις δε θα σου ευχηθώ. Θα περιμένω μια άλλη μέρα. Τότε που θα σε δω να χαμογελάς ελεύθερα και μέσα από την ψυχή σου. Τότε θα σου πω χρόνια πολλά.

Μη χάσεις απόψε τα πεφταστέρια. Θα σου στείλω μια αγκαλιά, αυτή που σου χρωστάω. Καλό βράδυ κι ένα φιλί.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Νεραϊδένια μου κόρη,
Τώρα ξέρω!
Σε ποιες αλήθειες χάθηκες, παιδάκι πράμα.
Ξέρω!
Ποιες νύχτες ανεμόδαρτες σε στοίχειωσαν, τζάνεμ….
Ναι, νωρίς ήταν. Νωρίς!
Γι’ αλήθειες, κοφτερές λεπίδες
Για ξεσκισμένα κουρέλια ψυχές….
Καρδιά μου εσύ, ολάνθιστη
Τα ματοβαμμένα ουρλιαχτά κι οι απελπισμένες θύμισες
Μείνανε πίσω…
Αγιασμό φαρμάκι μετάλαβες νωρίς
Σώμα κι αίμα πόνου κι άρρωστης ψυχής
Θεία Μετάληψη
Λυτρωτικό βάλσαμο θανάτου κι αγρύπνιας,
Νωρίς μετάλαβες
Των Αχράντων Μυστηρίων
Μοναξιάς και εγκατάλειψης
Φόβου κι απελπισίας.
Κι εγώ που πίστευα πως μόνο εδώ ψηλά
Φυσάν αέρηδες κι Απρίλης δε ζυγώνει…
Μα, για δες…
Οι λιποτάκτες γύρισαν και σέρνονται στα πόδια σου μετανιωμένοι.
Κι οι αποστάτες, τζάνεμ,
Αφού αναμετρήθηκαν με
Ερινύες
Ειμαρμένες
Ύβρεις
Νεμέσεις
Τίσεις
Εκλιπαρούν γονατιστοί για μια συγγνώμη σου…
Κοίτα, νεραϊδένια μου κόρη,
Κοίτα τις νύχτες που ‘ρχονται
Νύχτες ζωής και ξόδεμα έρωτα θε να ‘ναι.
Στη ζάλη της αγάπης πύρινη λαίλαπα θα καις
Κι ανάσες γρήγορες, μισές
Με τα μικρούλικα «αχ!» παρθένας ηδονής στιγματισμένες.
Κοίτα, ψυχή μου όμορφη,
Δεν έχεις ανάγκη τη μέθη για νυστέρι πια…
Ποτέ πια!!!
Με το νύχι έσκαψες την άρρωστη ψυχή σου
Με τα δόντια ακρωτηρίασες το κακοήθες μελάνωμά της
Με το δάκρυ σου απολύμανες τη βαθιά της την πληγή
Και πήρες το τραίνο…
Καλοτάξιδη, Μεγάλη μου μικρή,
Στα χάη του κόσμου.
Στις αβύσσους των ανθρώπινων ψυχών, καλοτάξιδη, ευχημένη μου!
Και πάντα στο
«Βούλα μ’ αγαπάς;»
Να ‘σαι άξια, από καρδιάς
«πολύ!», να απαντάς.
Μάγισσας Μάνας Νεραϊδένια Κόρη!
Συγχώρα με κι εμένα!
Ποτέ πια!
Ποτέ,
Τον πόνο με τα χρόνια του κύκλου της ζωής δεν θα τον συνταιριάξω.
Πάντα,
Τα είκοσι οχτώ δικά σου χρόνια, με αυστηρότητα, θε να με συνετίζουν.

strange attractor είπε...

Ακόμα μια φορά που με έκανες να ανατριχιάσω, να δακρύσω..
Καλή αρχή, μη ξεχνάς να ζεις και να κάνεις κι άλλα πολλά ταξίδια..μακρινά.. και μη..Η ζωή συνεχίζεται..
Καλά ταξίδια και χρόνια σου πολλά. Πάντα καλά και με χαμόγελο. Σφιχτή αγκαλίτσα κι ένα φιλί στο μάγουλο. Αντέχεις εσύ, είσαι δυνατή..

Ανώνυμος είπε...

Όταν η καρδιά πιστέψει... ορμά μπροστά και όλα πίσω ακολουθούν ... ακόμη και ανασταινάζοντας ή βρίζοντας... το ξέρεις καλά αυτό ε;

Για την μαμά σου δεν μπορώ να πω... το ζω εδώ και 4 μήνες στο δικό μου βαθμό... και το καταλαβαίνω; Αν μπορώ να το πω και αυτό; Λυπάμαι μόνο που δεν μπόρεσε να βοηθήσω όταν είχα την ευκαιρία!

Για το παρόν... θα πω να το ζήσεις... ότι έγινε έγινε... δεν αλλάζει η ρότα... του παρελθόντος... με λάθη και προσπάθεις... με όνειρα και ελπίδες... έγινε... το τώρα έχει σημασία... άφησε το παρελθόν να ησυχάσει για να ησυχάσεις και εσύ...

Καλά ταξίδια ψυχής και σώματος... με καλές επιστροφές με δύναμη ψυχής και όλα τα άλλα τα ρθουν... έχεις και άλλους από πίσω... δεν είσαι μόνη!!

:))

Maria Nefeli D είπε...

naidoula mou eisai yperoxi..

filakia kai megali agkalia gia sena neraida tis psyxhs mou!!!!

maraki

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lenaki αγαπημενο,
κανενας αλλος δεν οριζει την ελευθερια μας περα απο εμας τους ιδιους...
πολυ σωστα το ειπες...
οτι κι αν λεμε...οτι κι αν κανουμε...τελικα εμεις ειμαστε εκεινοι που δημιουργουμε καθε ειδους κλουβι και εμεις ειμαστε εκεινοι που ξερουμε πως να βγουμε απο αυτα...

οχι δεν γιορταζω γλυκια μου και το ξερεις...
την αγκαλια την δεχομαι οπως παντα με χαρα μεγαλη μεχρι να φτασει η στιγμη να βρεθουμε και απο κοντα παλι...

σε φιλω με ολη μου την αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Σταυρουλα μου...
αγαπημενη μαγισσα των λεξεων και της ψυχης...
ποιος ανεμος σε εφερε στα μονοπατια μου τα μαγεμενα...;

που μπροστα στις λεξεις σου τις μαγαμενες δεν εχω λογια να απαντησω...
τι να πω αλλωστε οταν καθε σου λεξη ειναι μια ιστορια απο μονη της...
εγω φτωχη και μικρη ειμαι μπροστα στο μεγαλειο σου...

θα μου επιτρεψεις να σου πω πως εχεις την αγαπη μου...;
γιατι για μενα ειναι η πολυτιμοτερη λεξη...
γιατι ποτε δεν εμαθα ευκολα να την ξεστομιζω...
μα σαν την νιωθω δεν μπορω μεσα μου να την κρατησω...
και οχι...
δεν εχει καμια σημασια που δεν σε εχω δει ποτε...
που δεν ανταλλαξαμε λογια απο κοντα ουτε αγκαλιες ουτε βλεμματα...
οι ψυχες το εχουν κανει ηδη και για μενα αυτο μετραει...

εχεις την αγαπη μου Σταυρουλα αγαπημενη...
κι αν θελεις μπορεις να την δεχτεις...

οπως και να εχει εγω σε ευχαριστω που η υπαρξη σου ηρθε και σταθηκε στη ζωη μου εστω για μια ματια...
σε ευχαριστω απο καρδιας...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

strange μου γλυκια...
καθε τελος και μια αρχη ετσι δεν λενε...;
ναι ετσι ειναι...
τωρα το βλεπω,το ζω,το καταλαβαινω...

κανεις δεν ειπε οτι η ζωη ειναι ευκολη...
κι αν το ειπε τοτε δεν εζησε...

σε ευχαριστω για τις ευχες σου γλυκια μου!
σου ευχομαι κι εγω καθε καλο στη ζωη σου και ειθε μονο χαρες να εχεις!

φιλια νεραιδενια κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

οδοιπορε καλε μου,
οταν η καρδια πιστεψει γινονται θαυματα...
μικρα ή μεγαλα δεν εχει σημασια...ειναι θαυματα και αυτο αρκει...

το παρελθον δεν σβηνει...ειναι κομματι δικο μας...κομματι της ζωης μας και θα μας ακολουθει παντα...
ομως ναι δεν γινεται πια τιποτα για να το αλλαξουμε και επειδη κανεις μας δεν ξερει ο χρονος τι θα φερει,το μονο σιγουρο ειναι η στιγμη...το παρον...το τωρα...

λυπαμαι που ακουω πως συμβαινει κατι τοσο δυσαρεστο στη ζωη σου...
τα λογια ειναι φτωχα μεσα σε ενα σχολιο...
αν καπου μπορω να βοηθησω μη διστασεις σε παρακαλω...
το εννοω...ξερω πως ειναι...

σε φιλω καλε μου!
καλη δυναμη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου γλυκο κι αγαπημενο!!!!!
εσυ εισαι η υπεροχη κοριτσακι μου!
εσυ με την δυναμη της ψυχης σου!
με ολα οσα αντεχεις και πολεμας!
εσυ!
εσυ!
εσυ!

σ'αγαπω πολυ κοριτσακι μου!
δεν σε ξεχναω μερα!
οποτε μπορεις και θελεις γραψε μου να μαθω πως ειναι τα νεακια σου!

εδω ειμαι παντα για σενα!!!

Hfaistiwnas είπε...

Να τολμήσεις να κάνεις σχόλιο;
Πόνεσα νομίζω.
Πολεμάς συνέχεια, κάθε μέρα, κάθε ώρα και είσαι εκεί, εσύ να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Κάνεις τα πάντα όσο και αν σου φαίνονται μισά..
Συνεχίζουμε μπροστά..

nina είπε...

Τις πραγματικές αρχές τις κάνουμε μόνοι μας.
Καλή αρχή λοιπόν! και κάθε ευτυχία σου εύχομαι.
Επίσης θα σου ευχηθώ (έστω και με καθυστέρηση) Χρόνια Πολλά και να τα γιορτάζεις κάθε χρόνο και πιο ευτυχισμένη με τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν.

Πολλά φιλιά Ναιάδα μου!

Prisoned Soul είπε...

Δεν θα πω πολλά, δεν θέλω και δεν χρειάζονται αφού τουλάχιστον είσαι καλά.
Έχεις δίκιο ότι για πολλόυς είναι φυλακή, εγώ έκανα αμήν να φύγω, αλλά ένιωσα τρομερή ασφάλεια γυρνώντας, στους δικούς μου γνώριμους ξένους, στα δικά μου λιμέρια...

Να ξανάρθεις και αυτή τη φορά να δεχτείς και την παρέα μου, δύναμη δεν είναι μόνο να μπορείς και να περνάς μόνη, αλλά να ξεκινάς νέες ιστορίες, φιλίες.

Φιλιά

ffxiv είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ηφαιστιωνακο ενα χαμογελο να μου αφησεις...
οχι πονο...
δεν θελω να προκαλω πονο...
η αληθεια καμια φορα ποναει αλλα τελικα λυτρωνει...

προχωραμε μπροστα με οσα κουβαλαμε απο πισω μας και πολεμαμε...
συνεχεια πολεμαμε...
με χαμογελο ομως...

σε φιλω με αγαπη γλυκε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νινα μου καθε αρχη μονοι μας την κανουμε οσους κι αν εχουμε διπλα μας...

γεννηση...
θανατος...
κι ολες οι μεγαλες αρχες στο ενδιαμεσο...

σε ευχαριστω για τις ευχες σου και σου ευχομαι να εισαι παντα χαρουμενη κοριτσακι!!!

πολλα νεραιδενια σου φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

sweet καλη μου ειναι μια αρχη...

για μενα οχι δεν ειναι φυλακη...
ειναι η καρμικη μου πολη για πολλους λογους...
σημαδεψε αρκετες δικες μου καταστασεις...

την επομενη φορα ναι γιατι οχι θα ηθελα πολυ να σε γνωρισω...

σιγουρα θα ξαναρθω και σιγουρα θα βολεψει να βρεθουμε...

ολα ερχονται στην ωρα τους...
απλα τωρα ηταν η ωρα για κατι αλλο...

φιλια σου νεραιδενια κοριτσακι μου!!!

elis.pandora. είπε...

Kάθε τέλος και μιά νέα αρχή... κύκλους κλείνει η ζωή και ανοίγει νέους δρόμους...Μεταβατικά τα στάδια στην πορεία μας προσπερνάμε θέλουμε δεν θέλουμε ταξιδεύουμε ξεχνιόμαστε γελάμε μεγαλώνουμε και ας πονάμε...
Μη ψάχνεις λάθη σου ...δεν υπάρχουν... όλα είναι θέλημα κάποιας ανώτερης δύναμης πού μόλις αρχίζεις να αισθάνεσαι και θα το καταλάβεις όσο θα μεγαλώνεις!!!
Η δύναμη πού έβαλες όλο αυτό το διάστημα στό να τα καταφέρεις μόνη σου είναι απόκτημα μεγαλείου ψυχής
και αυτήν θέλουμε να σώσουμε και ακέραια να μας συντροφεύει στα ταξίδια της ζωής μας .
Συγχωράμε αγαπάμε και προσπερνάμε η ζωή μας πάει αλλού και εμείς με οδηγό τίς επιθυμίες τα όνειρα και τούς στόχους ακολουθάμε!
Καλό ταξίδι Νεραίδένια να είσαι καλά ότι και αν κάνεις όπου και αν πάς να μεγαλώνεις όμορφα!
Χρόνια σου πολλά !!!

tovenito είπε...

χρόνια πολλά, γιατί η ποσότητα μετράει! (αν και καθυστερημένα μα γεμάτα θετική ενέργεια!ναι, τη λαμαβάνεις, δεν ξέρω αν την λαμβάνεις;)
χρόνια καλά γιατί η ποιότητα αξίζει!
χρόνια δίχως λογική γιατί έτσι της πρέπει μιας νεράιδας!
και άμα δεν τις θες να μου τις γυρίσεις πίσω τις ευχές, νταξ;

θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο, από αυτόν τον χείμαρρο συναισθημάτων.
συγχώρεση. ειδικά σε ώτα πρόθυμα.
δεν είναι από τα πιο ολοκληρωμένα συναισθήματα;σαν την κάθαρση που λέγαμε στις τραγωδίες. ήδη έχεις καταλάβει με τον πιο σκληρό τρόπο πόσο μικρή είναι η ζωή για να κακιώνουμε για πάντα..
α, και πςςς που είσαι, το καλύτερο χαπάκι είναι η ανθρώπινη επαφή. φασκελοκουκούλωστα τα υπόλοιπα!
και σματς και σμουτς (αμ τι νόμιζες;)

#lockheart# είπε...

...Μπορεις να παψεις να ξαπλωνεις στις ραγες του τρενου...
και να μπεις μεσα στο τρενο...
να κανεις το ταξιδι...

Να γεμισει κοριτσακι μου η ζωη σου απο τετοια ταξιδια,να χορτασεις διαδρομες και να φορτωθει η ψυχουλα σου ομορφες αναμνησεις...

Παντα με συγκινεις οταν σε διαβαζω,δε ξερω πως το καταφερνεις παντα,και ειδικα με το τραγουδι που εβαλες με εστειλες σε μακρινο ταξιδι του νου..

Σ ευχαριστω...

καλο βραδυ και να προσεχεις..

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Μ'αρέσει αυτή η αίσθηση της ελευθερίας, η απαλλαγή του φόβου, η λύτρωση. Η ζωή περνά μπρόστά απ'τα μάτια μας σαν φιλμ. Συνειδητοποιήσεις και ξεκινήματα...

Κρύβει χρώματα αυτό το ταξίδι...
Κρύβει γαλήνη...

Στέλνω φιλιά αθηναικά εκεί στο βορρά, νεραιδάκι γλυκό...!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elis.pandora μου αυτη ειναι η ζωη...
κανεις δεν ειπε οτι ειναι ευκολη...
αν καταφερουμε παρολα αυτα να κρατησουμε ζωντανη και ακεραια την ψυχη μας τοτε ειμαι σιγουρη πως θα βγουμε κερδισμενοι...οσο κι αν δεν το βλεπουμε τωρα...

αυτα τα προσωπικα ταξιδια μεσα μας και εξω ειναι απαραιτητα για την εξελιξη μας...
αλλα κανεις δεν μας το ειπε...κι αυτο μονοι μας,οπως σχεδον ολα,πρεπει να το ανακαλυψουμε...

σε ευχαριστω κοριτσακι μου!
σου ευχομαι ολοψυχα παντα να εισαι καλα και να δημιουργεις τις ομορφιες που φτιαχνεις!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tovenitako γλυκε μου επιτελους γυρισες...
μας ελειψες βρε!!!

φυσικα και θα δεχτω τις ευχες και μαλιστα με πολυ μεγαλη χαρα!
το οτι δεν γιορτασα δεν σημαινει πως δεν δεχομαι ευχες!
και ποσο μαλλον φορτισμενες με τοση θετικη ενεργεια(τα πιανει μια νεραιδα αυτα...αμ πως...)
φυσικα λατρεψα την ευχη με την διχως λογικη...!
αχ αυτη τη λογικη ποτε θα της δωσουμε την θεση που της αξιζει στη ζωη μας...;
πολυ μικροτερη δλδ απο αυτη που εχει χρονια τωρα...

η συγχωρεση ειναι σαν καθαρση ναι...
αρκει να γινεται καθαρση οχι μονο για εκεινον που συγχωρεις αλλα για σενα μεσα σου...
κι αυτο ειναι το πιο δυσκολο κομματι...

σε ευχαριστω γλυκε μου tovenitako!!!
καλως μας ηρθες και παλι!

φιλακια πολλα και πολλα και πολλα!!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

#lockheart# γλυκια μου,

σε ευχαριστω παρα πολυ!
ειναι απο τα ωραιοτερα ταξιδια που εκανα...
με σημαδεψε για παντα ...εγινε σταθμος γιατι ειχε σκοπο και πορεια...

οσο για την συγκινηση...
μακαρι να ειχα ταλεντο στην κωμωδια και να ηταν και κομικη η ζωη μου οποτε θα εγραφα εκεινα τα εσωψυχα και τετοιου ειδους παραμυθια...
αλλα η ζωη ειχε αλλα σχεδια...

να εισαι καλα γλυκια μου και να χαμογελας οπως τις φωτογραφιες που ειδα παντα!

φιλακια πολλα κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Πρωτοπλαστη μου,
η αισθηση απαλαγης απο τον φοβο δεν εχει παρομοια ωραιοτερη...
η αισθηση της γαληνης σε εναν ουρανο διχως συννεφα ειναι μοναδικη...

τουτο το ταξιδι το λατρεψα για πολλους λογους...
ισως περισσοτερο γιατι το ειδα σαν μια νεα αρχη...

φιλακια πολλα αθηνα'ι'κο κοριτσακι και οταν ξαναρθω ελπιζω να τα πουμε!!!

eirini είπε...

Αχ βρε Ναϊάδα μου...
Δάκρυα μου ήρθαν καθώς σε διάβαζα...
Εύχομαι όλα να είναι καλύτερα τώρα και να ξέρεις το εύχομαι με όλη την δύναμη της ψυχής μου...

Φιλιά...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΛΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ .

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ειρηνακι μου οχι δακρυα...χαμογελα μονο!!!
που μας χαθηκες εσυ...;
εχω καιρο να μαθω νεακια σου κι ελπιζω να εισαι καλα!

το ξερω πως οτι λες το εννοεις ματια πανεμορφα!!!

πολλα φιλακια σου στελνω κι ελπιζω να τα πουμε συντομα απο κοντα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γεια σου κι εσενα skroytzako!!!
Καλως μας ορισες πισω!ευχομαι να περασες καλα!!!

καλο φθινοπωρο κι απο μενα καλε μου!!!

φιλακια πολλα νεραιδενια!!!

ΚΙΡΚΗ είπε...

Αυτή η πόλη λοιπόν, εσένα σε ανακούφισε!
Κέρδισες το στοίχημα!
Καλή μου, κάπως έτσι την περπατάμε όλοι τη ζωή!
Χαίρομαι για σένα, για το κείμενό σου και από εδώ και πέρα εύχομαι Ανατολές.Πολλές, γεμάτες χρώματα και χαμόγελα!
Φιλί

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κιρκη με κερδισε ναι!
το ξερω κοριτσι μου...πανω κατω ολοι μας περναμε απο δυσβατα μονοπατια και απο αμμουδιες...

σε ευχαριστω!
να εισαι καλα!

νεραιδενια σου φιλια!!!