ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΤWEETY...

"οταν δειτε αυτο το βιντεο μπορειτε να γελασετε με την ψυχη σας...
για την ιση αντιμετωπιση..."



Δεν ξερω πως επιλεγει η ζωη ποιους ανθρωπους θα κανει να υποφερουν...
δεν ξερω αν λεγεται Θεος Παντοδυναμος,Ελεημων και Παναγαθος Εκεινος που αφηνει να υποφερουν Ανθρωποι με Α κεφαλαιο...
δεν ξερω σε τι ή σε ποιον να πιστεψω πια που να ειναι Ανωτερος απο μας,το ανθρωπινο ειδος...

ειναι δικαιωμα του καθενα να πιστευει ή οχι...
προσωπικα ημουν απο εκεινους που πιστευα ακραδαντα...
που ειχα δει πραγματα που χαρακτηριστηκαν ως θαυματα...
πλεον δεν ξερω αν πιστευω και αν θα πιστεψω ποτε ξανα...
ειμαι θυμωμενη ναι...
ειμαι απογοητευμενη ναι...
αν Καποιος εκει πανω υπαρχει και ξερει τον ανθρωπο οπως λεγεται τοτε σιγουρα θα με συγχωρεσει...

λενε πως ολα εδω πληρωνονται...
πως οι καλοι θα δουν δικαιωση και οι κακοι θα τιμωρηθουν...
τα λεω πολυ λαικα και με καμια διαθεση ποιητικη γιατι ετσι μου βγαινουν...
προσωπικα μετα απο αρκετα χρονια ζωης ειδα πολλους "καλους" να βασανιζονται αδιακοπα και ατελειωτα με καθε τροπο και πολλους "κακους" να την περνανε μια χαρα και να την βγαζουν ζαχαρη πανω στις πλατουλες των αλλων...

προσφατα ετυχε να ειμαι σε ενα νοσοκομειο ιδιωτικο για καποιον λογο...
ενας ανθρωπος που "τυγχνανει" να εχει λεφτα ωστε να πληρωσει αυτο το νοσοκομειο αλλα παρολα αυτα του ετυχε η γνωστη αρρωστια βρισκοταν εκει...

θελωντας και μη, συγκρινα καταστασεις...

οταν μανουλα μου λιποθυμησε στα χερια μου απο αναιμια το ασθενοφορο εφτασε μετα απο μιση ωρα...μιση ωρα οπου εμενα και την αδερφη μου μας στοιχησε τουλαχιστον 10 χρονια απο τη ζωη μας...
οταν πλεον ειχαμε φτασει στο νοσοκομειο...στα επειγοντα...περιμεναμε αλλη μιση ωρα γιατι δεν ειχαν κρεββατι...
κι επρεπε να αρχισω εγω να τσιριζω και να απειλω για να βρεθει ενα κρεββατι τελικα και καποιος γιατρουδακος να την εξετασει...
οταν τελικα καταλαβαν πως ειχε αναιμια λογω των χημειοθεραπειων τους παρακαλουσαμε εμεις να της βαλουν αιμα για να συνελθει και μας λεγαν ποσο δυσκολο ειναι αυτο που ζηταμε... επρεπε να παρακαλεσουν χιλια νοσοκομειοα να στειλουν 2 φιαλες αιμα το οποιο φυσικα και επιστρεψαμε εμεις ουκ ολιγες φορες με την συμμετοχη φιλων και γνωστων που αφαιμαξαμε μηνες ολοκληρους αφου πρωτα εξαντλησαμε τους συγγενεις...
ολα αυτα μαζι με την αθλια συμπεριφορα γιατρων και νοσοκομων που εχουν χεσμενο τον πονο και την αγωνια σου...
γιατι αγαπητε ασθενη και συγγενη του ασθενη εισαι σε δημοσιο νοσοκομειο...
γιατι δεν εχεις να πληρωσεις για να σου κανουν ταμαναδες...
κι εσυ ρε γαμωτο δεν θες τους ταμαναδες...θες να σου φερθουν σαν ανθρωπο...να καταλαβουν τον πονο και την αγωνια σου και να φερθουν αναλογα και με λιγο αξιοπρεπεια...

αυτα σε μας...
στο δημοσιο νοσοκομειο...

λοιπον ο γνωστος κυριος που εχει λεφτα στο ιδιωτικο νοσοκομειο...
εχει κι αυτος αναιμια...
τον παιρνουν απο το σπιτι του αμεσως και τον μεταφερουν σε μονοκλινο δωματιο με θεα,τηλεοραση,κλιματισμο και ολα τα κομφορ που βρισκεις στα πενταστερα ξενοδοχεια...
με ενα τηλεφωνημα του βρισκουν αιμα αμεσως...διχως να ζητησουν κανεναν συγγενη να το αναπληρωσει...
ειναι τουλαχιστον 3 καθηγητες γιατροι απο πανω του και αλλες τοσες νοσοκομες ευγενικοτατες τρεχουν πριν τους ζητηθει...
ο εν λογω κυριος για τον χ ψ λογω αρνειται να του βαλουν αιμα...οποτε τον παρακαλανε ολοι μαζι να το δεχτει...του εξηγουν πως θα τα κανουν ολα τοσο ευκολα ωστε να μην καταλαβει τιποτα...
θα μπορουσα να συνεχισω αλλα ειλικρινα δεν θελω...

ετσι μετριεται η ανθρωπια...
με ποσα ευρω μπορεις να διαθεσεις...
γιατι ο καρκινος και καθε ασθενεια δεν κανουν διακρισεις αν θα χτυπησουν τον φτωχο,τον μεσο ανθρωπο ή τον πλουσιο...
η αντιμετωπιση ομως εχει πολυ μεγαλη διαφορα...
γιατι αν εχεις χρηματα μπορεις να πας στο εξωτερικο...
να σου κανουν καλυτερες θεραπειες...
και αν δεν αποδωσουν ολα αυτα καλε μου ανθρωπε τουλαχιστον θα εχεις μια αντιμετωπιση και μια φροντιδα αξιοπρεπη...
θα ζησεις οσο σου απομενει διχως πονο...ή με οσο λιγοτερο γινεται...

ειμαι παρα πολυ θυμωμενη...
θα ηθελα να γραψω για ολα τα φακελακια που εδωσα σε καθε καραγκιοζη γιατρο με ντροπη για τον εαυτο μου γιατι το σιχαινομαι,γιατι ειμαι απιστευτα αντιθετη με αυτο αλλα ΔΕΝ μπορουσα να κανω αλλιως οταν μου ελεγαν οτι ετσι θα προσεξουν την μαμα μου...

θα ηθελα να γραψω για ολες τις φορες που ξεσηκωσα φιλους και συγγενεις ακομα και πολλους απο εδω μεσα να δωσουν αιμα γιατι αλλιως δεν θα της εβαζαν...

θα ηθελα να γραψω για τις απειρες φορες που αυτο το αιμα πηγα και το πηρα εγω και η αδερφη μου να το μεταφερουμε στο νοσοκομειο γιατι ΚΑΝΕΙΣ υπευθυνος δεν μπορουσε...

θα ηθελα να γραψω για το πως περιμεναμε εξω απο τον αξονικο τομογραφο με την μαμα να ποναει αφορητα και να την σφιγγω στην αγκαλια μου να μην κρυωσει και μπηκε μια υγιεστατη κυρια πριν απο μας γιατι πολυ απλα...ηταν γνωστη μιας νοσοκομας εκει...

θα ηθελα να γραψω για τον τροπο που μου μιλησαν γιατροι καταξιωμενοι κατα τ'αλλα οταν εγω κρεμομουν απο τα χειλη τους...

θα ηθελα να γραψω για το πως μου πουλησαν οι φαρμακευτικες εταιρειες προμηθειες για μηνες ολοκληρους οταν μας εστειλαν σπιτι ενω ηξεραν πως δεν ειχαμε πανω απο μια βδομαδα...αλλα τα λεφτα ειναι λεφτα...

θα ηθελα να γραψω πως το οξυγονο που χρειαστηκαμε για δυο μερες μας το χρεωσαν κανονικα ακομα κι αν το χρεωναν για μηνα και επειτα...

θα ηθελα να γραψω πως περιμεναμε ωρες στα ταμεια για να μας γραψουν μια εξεταση που χρειαζοταν να γινει και τελικα δεν την γραφαν γιατι καποιοι δημοσιοι μαλακες εκριναν πως δεν χρειαζεται να γινει κι ας την εγραψε γιατρος...

θα ηθελα να γραψω για τα φαρμακα που δεν μας εγραφαν γιατι ηταν ακριβα για τα ταμεια...
αλλα για την τσεπη μας δεν ηταν...1000 ευρω για ΜΙΑ ενεση...

θα ηθελα να πω κι αλλα...
ισως να μην τελειωνα ποτε...
ολο αυτο ηταν μια εισαγωγη για οσα θα πω παρακατω...

πολλοι απο εσας ισως να την γνωριζετε...
αλλοι ισως οχι...
προκειται για το Μαρακι...

http://mariatweety.blogspot.com/

το ενας της blog γιατι το αλλο ειναι ιδιωτικο και δεν μπορει να μπει καποιος αν δεν της στειλει αιτημα φιλιας...

Την Μαρια την γνωρισα διαδικτυακα οταν πρωτοεγραψα εδω για την μαμα μου...
ηταν ακομα στη ζωη τοτε...
μιλουσαμε μεσω mail με το Μαρακι και παρολα τα πολυ σοβαρα προβληματα υγειας της διαβαζα εναν ανθρωπο που ειχε απιστευτη ορεξη για ζωη...που σπουδασε...που ηθελε να βοηθαει αλλους ανθρωπους...που εγραφε στο blog της...που εβαζε στην ακρη επαναλαμβανω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ προβληματα υγειας και ΖΟΥΣΕ...οσο μπορουσε και οσο της επιτρεποταν...

με το Μαρακι γνωριζομαστε περιπου 1 χρονο και την αγαπω απιστευτα...
ειναι ενα πανεμορφο νεο κοριτσι που παλευει...
ενα ευαισθητο αληθινο πλασμα...
ενα παιδι που αντεχει να υποφερει και ελπιζει σε ενα καλυτερο αυριο κι ας της το κοβουν διαφοροι...
ενα πλασμα που μοιαζει εξωπραγματικο σε εναν κοσμο σαν τον δικο μας...
ενας ακομα αγγελος απο τους λιγους στη γη...

η Μαρια περιμενε εγκριση εδω και μηνες για να την μεταφερουν στην Αμερικη οπου θα μπορεσουν να βοηθησουν την κατασταση της...

με δικη της αδεια και εγκριση αφου της το ζητησα μου επετρεψε να κανω αυτη την αναρτηση με μοναδικο αιτημα να μην βαλω φωτογραφια της...
ετσι κι αλλιως οσοι ειστε φιλοι της την εχετε δει και γνωριζετε την ιστορια της...

η Μαρια...η αδερφουλα μου οπως την λεω χρειαζεται χρηματα για να παει στην Αμερικη...
οτι μπορει ο καθενας μας να βαλει στους λογαριασμους που θα βαλω παρακατω θα ειναι για καλο σκοπο...
για να βοηθησουμε εναν συνανθρωπο μας...
ενα κοριτσι που παλευει για τη ζωη της και που απλα δεν γεννηθηκε πλουσια...
αυτο σημαινει πως δεν εχει δικαιωμα για ιση μεταχειρηση με οσους εχουν λεφτα...;

ας δειξουμε ολοι μαζι οτι ειμαστε ακομα Ανθρωποι και ας βοηθησουμε την Μαρια...το Μαρακι να ζησει...
να εχει μια ελπιδα για μια καλυτερη ζωη...

οσοι απο εσας θελετε και μπορειτε ριξτε μια ματια στα παρακατω αφου φτασατε μεχρι εδω...

ειναι λιγα λογια απο την ιδια οπως τα εγραψε στο προσωπικο της blog




Η κατάσταση μου εξελίσσεται γρήγορα. Οι όγκοι στη κοιλιά είναι χειρότερα , μεγαλώνουν και πιθανότατα θα κάνουν μετάσταση στις ωοθήκες που ο γιατρός μας είπε πως σίγουρα τη μια ωοθήκη και τη μισή μήτρα θα τη χάσω αν δεν μου κάνουν ολική υστεροκτομή, στο τέλος.. Ο όγκος στην υπόφυση είναι ένα σπάνιο είδος όγκου που επηρεάζει όλα μου τα αισθητήρια όργανα, ήδη μου κατάστρεψε τα περισσότερα όπως και άρχησε να επηρεάζει την μνήμη μου και έτσι κάτι καρκινικά κύτταρα περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου με σκοπό την καταστροφή μου. Το υγρό του εγκεφάλου είναι τοξικό από το φούσκωμα του όγκου. Η αυτοάνοση μου σπάνια ασθένεια που λέγεται Neuro’behcet’s disease μου χτυπά δυνατά και σαρώνει όλα μου τα όργανα. Τώρα δε ζω τη ζωή μου απλώς υπάρχω γιατί πονάω φρικτά και κάποιες στιγμές παρακαλάω να τελειώνει όλη αυτή η κατάσταση με το τέλος μου για να βρω ξεκούραση και ανακούφισει που τόσο πολύ την χρειάζομαι. Καθημερινά είμαι με τις μορφίνες και άλλα πολλά παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, κορτιζόνη συχνά και ανοσοκατασταλτικά.

Τελευταία μου ελπίδα είναι στην Αμερική στη mayo clinic όπου εκεί θα υποβληθώ σε διάφορες και επώδυνες εξετάσεις, επεμβάσεις, χημειοθεραπείες δυνατές που πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξει το σώμα μου. Αλλά χρειαζόμαστε χρήματα για να μας δεχτούν, εμείς δεν έχουμε, τρεφόμαστε από τις συντάξεις των παππούδων μου και το δικό μου αναπηρικό βοήθημα. Αν κανονιστούν όλα τα χρήματα και όλα αυτά τα απαραίτητα, το λιγότερο σε ένα μήνα πρέπει να είμαι εκεί για νοσηλεία. Οπότε ανοίξαμε λογαριασμούς όπου πολλοί φίλοι εδώ μέσα και γιατροί μας είπαν να το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση μου να περιμένει. Θα δημοσιευτεί και το πρόβλημα υγείας μου και σε κανάλια χωρίς εμένα παρόν γιατί δεν έχω δύναμη σωματική μα ούτε και ψυχική.

Εκεί στόχος μας θα είναι η ποιότητα στη ζωή μου και μια σταθερότητα αν μπορέσουν τελικά γιατί πέρασαν χρόνια άδικα χωρίς καμία βοήθεια και ήδη βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση. Αν ζω ποιοτικά δεν με ενδιαφέρει πότε θα έρθει το τέλος, φτάνει που θα ζω τη ζωή μου και δεν θα υπάρχω απλά. Αν δεν έχω ποιότητα δεν τη θέλω τη ζωή μου.. Αρκετά πέρασα και περνώ μέχρι τώρα, μα η δύναμη μου, είναι η μανούλα μου που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει άντεξε άγγελε μου άντεξε και θα βρούμε λύση, πάνω από όλα ο Θεός και εσείς όλοι που με στηρίζεται και με αγαπάτε αληθινά..

Βάζω πιο κάτω τους λογαριασμούς και όσοι θέλετε να πάρετε το κείμενο μου για δημοσίευση κάπου αλλού όπως μου είπατε πως θέλετε να το κάνετε πάρτε το και αν θέλετε αλλάξτε κάτι αν θεωρείται λάθος, φτάνει να μην βάλετε φωτό μου και σαν επιθυμία μου θέλω να το σεβαστείται αυτό σας παρακαλώ πολύ, και όσοι θέλουν περισσότερες πληροφορίες για μένα δίνετε το mail μου και θα μπορούν να μιλήσουν μαζί μου και τηλεφωνικός με τη μαμά μου.



Λογαριασμοί:

1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όναμα: Μαρία Δημητρίου

Εσείς μπορείτε να βάλετε σε όποια τράπεζα σας βολεύει, και αν μπορείτε, απλώς έβαλα εδώ τους λογαριασμούς για τους φίλους που μου το ζήτησαν, για να μην κάνω κάθε φορά διπλό κόπο και να τους δίνω στο καθένα ξεχωριστά.

Ευχαριστώ από καρδιάς φιλαράκια μου και ελπίζω να τα ξαναπούμε. Η μανούλα μου και τα αδέρφια μου σας ευχαριστούν θερμά.

Φιλάκια
Υγ: Μη ρωτήσετε πώς νιώθω απλά δεν αντέχω να πονάω

ας βαλουμε ολοι οτι και οσο μπορουμε...
θα βοηθησουμε εναν ανθρωπο να ζησει...
κι οπως λεει η ιδια ακομα κι αν δεν τα καταφερει οπως θελει τουλαχιστον θα εχει μια ποιοτητα ζωης...

αληθεια ξερετε πολλους ανθρωπους με αυτο το μεγαλειο ψυχης...;

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ...

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ...
ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ...

Μαρακι σε αγαπω!
θα πανε ολα καλα και θα βγεις νικητρια!

η αδερφουλα σου...





το mixpode δεν μου κανει την χαρη κι ετσι εδω...
αφιερωμενο σε οσους ειναι ψηλα...
σε οσους εφυγαν αδικα...

ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ...

Κοιταω πισω και δεν βρισκω σημεια να μου μοιαζουν...
λες κι εκεινη που ημουν καποτε πεθανε για παντα
και μεσα απο εκεινον τον θανατο γεννηθηκε μια αλλη που μου μοιαζει...
ζει στο σωμα μου...
κοιταζεται στον καθρεφτη μου...
βαζει τα ρουχα μου...
αλλα δεν ειναι εγω...
δεν ειμαι εγω...

και δεν ειναι που ολα γυρισαν αναποδα...
ειναι που καποιος επιμενει να με κρατα στο κατω μερος ενος τροχου που εμεινε στασιμος...

λες και ολα οσα...δεν ειναι ηδη αρκετα...
λες κι εχει κι αλλο...
λες και δεν τελειωνει ποτε αυτο το μαρτυριο...
λες γαμωτο να μην τελειωνει ποτε...;

κι ολα μοιαζουν τοσο ματαια...
κι ολα μοιαζουν να εχουν χασει την σπιθα τους...
κι εγιναν τοσο νωρις...
νιωθω πως δεν προλαβα...


και πιανω τον εαυτο μου να αποζητα οσο τιποτα μια ψευδαισθηση...
να γυριζαν ολα πισω σε ενα σημειο...
σ'εκεινο το σημειο οπου το μυαλο θα ηταν αδειο...
το σωμα δεν θα ηταν κουρασμενο...
η ψυχη δεν θα ενιωθε τοσο βαρια...
η καρδια δεν θα ηταν γερασμενη...
και τα χερια δεν θα σκουπιζαν δακρυα...

εστω μεσα σε ενα ονειρο...
μια ψευδαισθηση ανακουφισης...
γαληνης...

και ξερω πως δεν θα ρθει ποτε πια...

και πως μαθαινεις να ζεις με αυτο...;
οταν πιστευες μια ζωη στα παραμυθια...;
γλυκο,φτωχο μου,ονειροπαρμενο πλασμα...

ολα εγιναν λαθος...
ολα...

ΠΟΙΟ ΤΑΞΙΔΙ...;;;

Αποφευγω να ανοιγω το μπαουλο...
επρεπε να βρω κατι χαρτια και τα χερια μου ετρεμαν...
εκατσα κατω και γυρω μου τοσα χρονια κλεισμενα σε ενα μπαουλο...
πως χωρανε μεσα σε ενα μπαουλο τοσες αναμνησεις...τοση ζωη και θανατος...;

φωτογραφιες 49 χρονων...

ενα μαχαιρι κρητικο χαραγμενο αναμνηση απο την εκδρομη σου...

ενα φλασκι που δεν γεμισε ποτε αλλα σου αρεσε να το εχεις...

ζωγραφιες που σου εκανε η φιλη σου να κρεμας στο γραφειο σου...

εκεινα τα χιουμοριστικα χαρτακια που ειχαν ενα καιρο τα καρελια σου μεσα...

το βιβλιο που κρατουσες σημειωσεις απο την αναπτυξη μου..."σημερα ειπε τα πρωτα της λογακια...σημερα ειπε μα και εννοουσε μαμα..."

αλληλογραφια απο τοτε που ησουν εφηβη με φιλες και φιλους που δεν διαβασα και δεν θα διαβασω...

γραμματα,αφιερωσεις δικες μου και της μικρης...απο το νηπιαγωγειο καρδουλες για τη γιορτη της μητερας και μετα ποιηματακια που ξεσηκωνα καθε χρονο και σου εγραφα...

κι υστερα ενα σωρο χαρτια με εξετασεις...
εξετασεις,χημειοθεραπειες,ακτινοθεραπειες,φαρμακα,πυρετος,αναιμια,πονος...
αξονικες,μαγνητικες,αποτελεσματα,πονος,φαρμακα...
θεσσαλονικη-Αθηνα-Γερμανια...

κι υστερα χαρτια που μαζευαμε απο οπου βρισκαμε κατι...
εκεινος ο θεραπευτης απο την Βραζιλια,ο αλλος ο φαρμακοποιος με τα μαντζουνια του,η φραπελια που με το ζορι επινες 2 γουλιες,ο βασιλικος πολτος που σου βαζα στο στομα με το ζορι,ο αλλος ο ζωμος απο βοτανα, ο παραλλος που εταζε αλλα κι αλλα...

χαρτια απο το ιντερνετ με πληροφοριες...
στατιστικα και νεες θεραπειες που δεν εφαρμοστηκαν ποτε...

ενα μπαλακι για να σφιγγεις να δουλευει το χερι...
"ασε με ρε Βουλα με το μπαλακι καθε μερα..."
"οχι θα παιξουμε 1 τεταρτο,μετα διαλειμα και ξανα μαμα ειπα"
"παει το χερακι μου Βουλα,το νιωθω σου λεω δεν θα λειτουργησει ξανα φυσιολογικα"
"λες βλακειες μαμα...αστα αυτα και πετα το μπαλακι"
κι επαιζες μανουλα μου...επαιζες κι ας πονουσες μεχρι τελευταια στιγμη προσπαθουσες...

και τα βιβλια με ολες τις ενθαρυντικες στασεις ζωης...
"παμε μαμα...σηκω και πες <δεν εχω καρκινο,δεν εχω καρκινο> και ο καρκινος θα εξαφανιστει...θα το κανουμε καθε μερα αυτο μαμα ενταξει...;"
"το παιδι μου σαλεψε τελειως...πας καλα παιδακι μου...;"

και τα αλλα βιβλια τα θρησκευτικα...
Του Αγιου Ραφαηλ...του πατερα εκεινου...του πατερα του αλλου...
και να μοιραζω απο ενα σε καθεναν μας να διαβαζει...
"διαβαστε ολοι μαζι και θα γινει και σε μας το θαυμα θα δειτε"...
ποσα βιβλια...ποσα θαυματα...κι ουτε ενα σε μας μαμα...

και χαρτακια με τηλεφωνα απο τα μοναστηρια ολης της Ελλαδας...
στη Μυτηληνη,στην Κεφαλλονια,στην Ανδρο,στο Αγιο ορος,στην Κομοτηνη...
καθε μερα τηλεφωνα...
και καντε παρακληση...και καντε μια προσευχη...ναι ειναι για την μανουλα μου...
ναι παλι εγω ειμαι...καθε μερα εγω ειμαι...

και χαρτακια με συνταγες για να καλοπιασω ολους Τους Αγιους...
φανουροπιτα...
ποσες φανουροποτες...
και πες τη μαμα σου μονη της θα το αποβαλει...ειπε ο ιερεας...
και ετρεχα..."μαμα μονη σου θα το αποβαλεις ειπε..."
"ωχ βρε Βουλα μου,σταματα παιδι μου οτι ειναι να γινει θα γινει..."
"αυτα να πας να τα πεις αλλου...τιποτα δεν θα γινει ολα καλα θα πανε"

και κατι εισητηρια απο το ταξιδι στη Μυτηληνη...
ναι στο μοναστηρι που σε επρηξα και τελικα πηγες...
πηγες κι εκει...γιατι ηλπιζες...για χαρη μου...γιατι...

και εικονες και φυλακτα και λαδακια απειρα...
στις μπλουζες σου,στα μαξιλαρια σου,στο αυτοκινητο...παντου...
"ρε παιδι μου σταματα σου λεω να με λαδωνεις εκατο φορες τη μερα...ενταξει το καταλαβαν οι Αγιοι δεν χρειαζεται να με κανεις για τηγανι πια..."
κι ενα βραδυ κρυφα σιγα σιγα σε ειδα να σηκωνεσαι στο νοσοκομειο...πηγες στο απεναντι κρεβατι και λαδωσες το ποδι της κυρα-Ελενης μην της το κοψουνε...
πανω σου μονη σου δεν εβαλες λαδακι αλλα για την απεναντι που την πονουσες σηκωθηκες και εβαλες...

και καρτουλες...
ενα σωρο καρτουλες...
πανω σε ανθοδεσμες που μαραθηκαν...
"ολα θα πανε καλα μανουλα μου"
"μαζι θα το παλεψουμε μανουλα μου"
"μη χανεις τη δυναμη σου μανουλα μου"
"χρονια πολλα μανουλα μου,σ'αγαπω οσο τιποτα"

και τελευταια πανω πανω στο μπαουλο ολα τα χαρτια...
και το ματι μου πεφτει στο "καλο ταξιδι πολυαγαπημενη...
και λεω ποιο ταξιδι...;
ποιο ταξιδι;και νιωθω χιλιες βελονες παντου...
ποιο ταξιδι;
κι ακομα δεν εχω συνειδητοποιησει τιποτα απο οσα εγιναν...
ποιο ταξιδι;

κοιτα ποσα πραγματα μεσα σε ενα μπαουλο κι εγω να καθομαι στο πατωμα μονη...
τι κανω εγω εδω αφου εφυγες;
γιατι πηγες μονη ταξιδι;
ποιο ταξιδι;
με ρωταν για εξετασεις και εμβολια και δεν θυμαμαι γιατι παντα εσυ τα ηξερες αυτα...
ποιο ταξιδι;
εψαχνα συνταγες τις προαλες και εκανα να σε παρω τηλεφωνο παλι...
ποιο ταξιδι;
απο συνηθεια σε καθε παιχνιδι ευχης "μη παθει τιποτα η μαμα μου" και "να γινει καλα η μαμα μου"...
ποιο ταξιδι;
που καμια αγκαλια δεν ειναι σαν τη δικη σου...
ποιο ταξιδι;
που σου μιλω καθε μερα σε μια φωτογραφια...
ποιο ταξιδι;
που νομιζω μου απαντας κιολας...
ποιο ταξιδι;
που δεν καναμε μαζι...

7 μηνες...2 μερες και 12 ωρες διχως σου...
ποτε ξανα δεν θα ειναι τιποτα ιδιο...
ποτε κι εγω ιδια...
ποιο ταξιδι ρε μανουλα μου γραφει...;
πανε καλα...;
ποιο ταξιδι;
που θα αλλαζα οτι εχω και δεν εχω μονο για ενα λεπτο ακομα μαζι σου...
ενα τοσο δα λεπτουδακι...ισα ισα για μια αγκαλια...
ενα τοσο δα μικρο λεπτο θελω μοναχα...

κι ακουω τη φωνη σου...
"μη στεναχωριεσαι μωρο μου σε παρακαλω"

ποιο ταξιδι λεει ρε μαμα;
δεν μπορω να καταλαβω...

κανεις δεν μας ακουσε μαμα...
και τωρα εσυ λεει εφυγες για ενα ταξιδι κι εγω καθομαι εδω μονη...παντα μονη οσοι κι αν ειναι διπλα μου γιατι δεν εισαι εσυ...

κανεις δεν μας ακουσε μαμα...
κι αναρωτιεμαι γιατι ρε μαμα...;

κι ακουω τη φωνη σου...
"μη στεναχωριεσαι παιδι μου σε παρακαλω"

ποιο ταξιδι λεει ρε μανουλα μου...;

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ...

-και δεν μου λες το ξερεις οτι σε εκεινη την κλινικη(πιθανη δουλεια) πηγαινουν ολα τα πτωματα...;
ολους οσους δεν εχουν μελλον...ζωη...τους πανε εκει για να πεθανουν...
θες σοβαρα να δουλεψεις εκει...;
να φροντιζεις ετοιμοθανατους...;να τους καθαριζεις...;
αυτους τους παρατανε τα παιδια τους τα ιδια και θα τους φροντισεις εσυ...;
ειπε η κυρια που φορουσε το λιλα συνολακι...!

δεν ακουω τα λογια της πια...
στο μυαλο μου γυρναν εικονες απο αγνωστους ανθρωπους...
ανθρωπους που εκαναν ονειρα για τη ζωη...
που εχτισαν σπιτια,εκαναν μικρες ή μεγαλες περιουσιες...
που εκαναν παιδια,που ειδαν εγγονια...
που σπουδασαν τους απογονους τους με ή χωρις στερησεις...
ανθρωπους μαζεμενους γυρω απο ενα γιορτινο τραπεζι να αγαπιουνται...

ανθρωπους πιο νεους...
που δεν προλαβαν να χαρουν πολλα...
που δουλεψαν για ενα καλυτερο αυριο...
που ονειρευτηκαν μια ζωη που δεν προχωρησε παραπανω γι'αυτους γιατι την διεκοψε μια αρρωστια...

ξερετε ειναι Ανθρωποι κυρια με το λιλα συνολακι...
ακομα κι αν φευγουν σε λιγο απο εδω...
ειναι Ανθρωποι

..........................................................
Ας τον πουμε Γιωργακη...
ειναι 9 χρονων...
εκεινη ας την πουμε Μαρια...
ο Γιωργακης εδω και 3 χρονια ειναι στημενος στα φαναρια εξω απο το νοσοκομειο...
απο τα 6 του...
τα καλοκαιρια φοραει ενα λευκο φανελακι και διαγραφονται τα κοκκαλακια του...
χαμογελαει παντα ωστοσο και την χαιρετα με αγαπη οποτε εκεινη μενει για λιγο στο κοκκινο φαναρι...

-τι κανεις φιλε μου...;
-καλα ειμαι εσυ...;
-καλα κι εγω...
-να σου καθαρισω την κασκα βρε...;
-βρε τι να καθαρισεις...;το τζαμακι απο το κρανος...;
βαλε και ενα μπλουζακι θα κρυωσεις...
-δεν κρυωνω ζεστη εχει...
-θελεις να σου δωσω ζαχαρωτα...;

και ειναι εκεινη η λαμψη στα ματια ενος παιδιου που σου φωτιζει την μερα...
ακομα κι οταν το παιδακι ειναι λιγο παραπανω μελαμψο...
ακομα κι αν δεν το συναντας στα σπιτια οπου πας αλλα στα φαναρια των δρομων...

-σε ευχαριστωωωω πολυυυυ...
-γεια σου φιλε μου τα ξαναλεμεεεε αναψε πρασινο...

..................................................................
γυρω στα 7...
-τουαζ(τατουαζ) ειναι αυτο που εχεις στο χερι σου...;
-ναι...εσυ που ξερεις τι ειναι το τατουαζ...;
-εχει και ο θειος μου εναν αετο μεγααααλο...
εσυ γραμματα εχεις...;
-ναι γραμματα εχω...
εχω και μια νεραιδα θες να τη δεις...;
-τι γραφουν τα γραμματα...;
-κατσε να σου δειξω τη νεραιδα να δεις τι ωραια που ειναι...
-οχι πες μου τι γραφουν τα γραμματα...
-αφου πας δευτερα δεν ξερεις τι γραφουν...;
να σου δειξω τη νεραιδα μου...;
-δεν καταλαβαινω καλα γιατι ειναι γυριστα γραμματα πες μου τι γραφουν...;
-γραφουν "ΠΗΝΕΛΟΠΗ...ΜΕ ΜΙΑ ΠΥΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ"
-ποια ειναι η Πηνελοπη...;
-ειναι η μαμα μου...
-τι ειναι πυρογα...;
-ειναι μια ξυλινη βαρκουλα...
-και εφυγε η μαμα σου με την ξυλινη βαρκουλα...;
-ναι...
-που πηγε...;
-στον ουρανο...
-εχει θαλασσα στον ουρανο για την βαρκουλα...;
-εχει...
-και τι κανει εκει η μαμα σου...;
-ειναι αγγελος τωρα...
-εχει και φτερα...;
-εχει...
-και ποιος σου κανει φαγητα...;το βραδυ ποιος σε σκεπαζει...;θα ξαναρθει η μαμα σου...;
-.....................
-γιατι κλαις βε(βρε) να κανεις κι εσυ μια ακομα ξυλινη βαρκουλα και να πας να τη δεις στη θαλασσα του ουρανου και αμα θες ελα να σε κανει η μαμα μου να φας

...........................................................

υστερα απο 2 μερες μου εδωσε αυτη τη ζωγραφια...ειναι η θαλασσα μου ειπε...
.........................................................

δεν ξερω ποσο χρονων ειναι...
υπολογιζω γυρω στα 55 με 60...
καθε πρωτη του μηνα ανοιγε την πορτα του καταστηματος που δουλευω και εφερνε μια καραμελα...
"καλο μηνα" ελεγε αφηνε την καραμελα και εφευγε...

δεν την ρωτησα ποτε τιποτα...
ενα ευχαριστω της ελεγα και εφευγε...
αφηνα την καραμελα καπου στον παγκο και συνεχιζα τη δουλεια μου...
ηρθε περιπου στα μεσα του Σεπτεμβρη...
-μια καραμελιτσα σου αφηνω και σου ευχομαι ολα γλυκα στη ζωη σου!
-περιμενετε λιγο...σας ευχαριστω παρα πολυ!
γιατι το κανετε αυτο...;
-γιατι...(κανει μια κινηση με τα χερια της ανατασης και χαμογελα)ειναι τοσο απλο...
-ειστε πολυ γλυκος ανθρωπος...δεν ειναι ετσι σημερα οι ανθρωποι...
-ειναι τοσο απλο κοριτσι μου να δωσουμε μια ευχη απο καρδιας...

αυτη τη φορα μετα απο 2 χρονια κοντα την καραμελα την πηρα σαν γουρι και την εβαλα στην τσαντα μου...
ειναι ακομα εκει...
να κρατησω την ευχη της!
"ειναι τοσο απλο κοριτσι μου..."
ναι ειναι τοσο απλο να παρατηρησουμε τους αγγελους που περνουν καθημερινα απο τη ζωη μας...
αρκει να βρουμε λιγο χρονο αναμεσα στο πως θα βγαλουμε λεφτα,πως θα βρουμε καλυτερη δουλεια,πως θα τελειωσουμε τις δουλειες του σπιτιου που μας περιμενουν πως...πως...και τοτε απλα θα δουμε πως αυτος ο αγγελος ο οποιοσδηποτε ειχε κατι πολυ σημαντικοτερο απο τα προβληματα μας να μας πει...
και ισως μας αλλαξει τη ζωη...
...........................................................................

την προηγουμενη βδομαδα σερνομουν στην κυριολεξια...
δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου...
ολα μου φαινοταν μαυρα...
τιποτα απο οσα θα ηθελα να εχω στη ζωη μου δεν θα ειχα σκεφτομουν...
δεν θα καταφερνα τιποτα...
ειχα πολλα βαρη ξαφνικα να κουβαλησω και δεν ειχα κουραγιο...
με εφαγαν ολα τα γιατι του κοσμου παλι...
γιατι σε μενα...γιατι αυτο...γιατι εκεινο...αδικια...χαλια...κλαμματα...
ολα στραβα μου πανε...στραβα κι αναποδα...
παντου εμποδια...
τι γινεται με το συμπαν δεν μπορω να καταλαβω...
δεν φτανουν οσα στραβα μου ηρθαν...;
δηλαδη ποσα ακομα θες να αντιμετωπισω για να σταματησεις...;

οχι δεν απευθυνομαι πια Στον Θεο γιατι απο εκει κι αν δεν περιμενω απαντησεις...
συμπαν θα το λεω...και θα γκρινιαζω και οσο θελω γιατι στο φιναλε εχω το δικαιωμα να γκρινιαζω με ολα αυτα...
αφου προσπαθω...
προσπαθω τοσο πολυ να παω κοντρα σε ολα τα ασχημα...
κοντραρω με ολη μου τη δυναμη σε οτι δεν μου παει καλα...-στοπ...
αυτο ειναι το λαθος σου...
κοντραρεις οπου βρεις με οση δυναμη εχεις...
αφεσου και λιγο σε οσα συμβαινουν...
προσπαθεις τοσο να εισαι καλα που στο τελος εχεις το ακριβως αντιθετο αποτελεσμα...
προσπαθεις τοσο δυνατη να εισαι που στο τελος δεν εχεις κουραγιο να σταθεις στα ποδια σου...
αντι να τα βαζεις με το συμπαν μηπως να το αγαπουσες λιγο...;
αφου εσυ πρωτη και καλυτερη λες πως υπαρχει καποιος λογος που γινονται ολα κι ας μην τον βλεπουμε αμεσως...
-απλα κουραστηκα...να περιμενω να δω...
-δεν μπορεις να δεις...
ετσι οπως κανεις δεν μπορεις να δεις...
αντικατεστησε το "πως" με το "τι" πραγματικα θελεις...
κι ολα τα αλλα θα γινουν...
μη σε νοιαζει το "πως"...

ειπε ο "Δ"

........................................................................

το πρωι της επομενης βρηκα αυτο μολις ανοιξα το μαγαζι...και το μεσημερι μου εφερε και αυτο...
-μαμα να το δωσουμε και αυτο στη Βουλα...;
αφου με αγαπαει πολυ...και την αγαπαω κι εγω...
οταν μεγαλωσω θα την παντρευτω...
-Νικο το ξερεις οτι η Βουλα εχει αντρα.
-καλε μαμα οταν μεγαλωσω θα τον βαρεθει και θα εχει εμενα μετα....
-.....................(τι να σχολιασεις...;)


το βραδυ χτυπησε το τηλεφωνο και στο αδιεξοδο μου προβλημα εδωσε λυση ενα προσωπο που δεν το ειχα φανταστει ποτε...
το εβλεπα καθε βδομαδα το συγκεκριμενο προσωπο...
ηξερα την ειδικοτητα που ειχε...
ηξερα τα κοινα μας σημεια...
αλλα δεν το "εβλεπα" πραγματικα και φυσικα δεν φανταζομουν οτι μπορουσε αυτο το συγκεκριμενο προσωπο να με βοηθησει...

την επομενη πηρα ενα μυνημα...
το κοριτσι που νομιζε οτι εισεβαλλα στη ζωη της για να της "κλεψω" κατι που δικαιωματικα ηταν καποτε δικο μου λιγο πολυ με αποκαλεσε "αδερφη" κι οτι δεν θελει να με χασει...
της χαμογελασα πλατια και αληθινα...
εφτιαξα τραπεζι για ολους...
ολους εκεινους που δεν περιμενα ποτε...
οταν με επιασε ο πανικος οτι δεν θυμομουν την συνταγη της μαμας και δεν μπορουσα να την παρω τηλεφωνο να μου την πει κι εκει που ημουν ετοιμη να πατησω παλι τα κλαμματα προσπαθησα να αντικαταστησω το "πως" με το "τι" πραγματικα θελω...
η συνταγη ηρθε κατευθειαν στην μνημη μου...με εναν μαγικο τροπο...



Στο συγκεκριμενο παραμυθι δεν υπαρχει τιποτα που να ειναι αποκυημα φαντασιας...
ισως ειναι το πρωτο παραμυθι που δεν εχει ουτε ενα φανταστικο στοιχειο...
ισως απλα να αλλαξα μερικα ονοματα...και χρονικες στιγμες...
το αποτελεσμα ειναι αυτο ακριβως απο μια οπτικη δικη μου...(ισως λανθασμενη...;ισως οχι)

δεν λεω πως ολα γιναν δια μαγειας καλα...
εκεινο που λεω ειναι οτι λυση υπαρχει συνηθως μπροστα μας...
αλλα δεν "βλεπουμε"...
το καλυτερο απο ολα ειναι οτι εγω προσωπικα παντα το πιστευα και το υπερασπιζομουν αυτο...
παρολα αυτα επεσα ανετα μεσα στην παγιδα κι ας την ηξερα...

αν ολοι οι παραπανω δεν ειναι αγγελοι στη ζωη μας...
αν ολα τα παραπανω δεν ειναι "τυχαιες συμπτωσεις"...
αν σε ολα τα παραπανω το συμπαν δεν εβαλε το χερακι του...
κι αν εγω δεν "ανοιξα" τα ματακια μου και παλι...
αν δεν το πιστευετε αυτο τοτε μη συνεχισετε να διαβαζετε τα παραμυθια...


εκτος...
αν απο σημερα και επειτα αρχισετε να βλεπετε κι εσεις ολα οσα συμβαινουν καθημερινα στη ζωη μας και εχουν κατι να μας πουν...
να μας δειξουν το δρομο οταν τον χανουμε...
να μας αφησουν μια ζωγραφια...
μια καραμελα...
ενα μυνημα...
κι ολοι εκεινοι που καποτε πιστεψαμε και εφυγαν σαν κλεφτες απο τη ζωη μας...
ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μας μοιαζουν αλλα στην πρωτη ευκαιρια απεδειξαν το αντιθετο...
ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μοιραζομαστε τον ιδιο ουρανο αλλα προτιμησαν καποιον αλλο...
οσο κι αν ποναει και αφηνει μια πικρη γευση...
δεν πειραζει...
ισως απλα να ημασταν μια μικρη σταση στο ταξιδι τους...ή εκεινοι στο δικο μας...
ολο και κατι θα μαθαμε κι εμεις και αυτοι απο αυτο...
ετσι δεν ειναι...;

Αν θες να λεγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
αρχινα να βλεπεις...
να αφουγκραζεσαι...
να νιωθεις...
κυριως να νιωθεις(αυτο αφιερωμενο στην κυρια με τα λιλα)...



Υ.Γ ενα μεγαλο ευχαριστω στον "Δ" που δεν θα το διαβασει ποτε αυτο αλλα που με βοηθησε και με βοηθα καθε που μπλοκαρω...

Υ.Γ2 στην "Σ" που αθελα της εγινε δασκαλα μου και ειπε τα καταλληλα λογια τις καταλληλες στιγμες(και που μολις σταματησα να γραφω και της εστειλα ενα μυνημα οτι την αγαπαω γιατι δεν χανω πια χρονο οταν το αισθανομαι αυτο)...

Υ.Γ3 στον "Π" που του χρωσταω ενα μεγαλο παραμυθι που ολο το παω πισω...γιατι απλα ειναι εκει...για να με μαζευει απο τα πατωματα,για να με αγκαλιαζει,για να μου λεει πως ολα θα πανε καλα,για να με αγαπαει...

Υ.Γ4 σου υποσχομαι πως μια μερα το μονοπατι θα ειναι δικο μας...(ξερεις εσυ)...
μη ρωτησεις πως το ξερω...αντικατεστησα το "πως" με το "τι" θελω πραγματικα...τα αλλα θα γινουν...
κανε κι εσυ το ιδιο...

Υ.Γ5 ενταξει πρεπει να παραδεχτω πως απο την συνταγη εκανα την πιο τεμπελικη εκδοχη και πως εβαλα περισσοτερο αλκοολ...
την επομενη φορα θα την ακολουθησω πιστα...

Υ.Γ6 εσυ θελεις να λεγεσαι Ανθρωπος...;
εγω πολυ!
γι αυτο θα κανω οτι μπορω για να γινω...



Υ.Γ(ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ)
σημερα εμαθα οτι "εφυγε" απο κοντα μας ο Γλαρος Ιωναθαν...ενας μπλογκερ που παλευε με τον καρκινο του πνευμονα...
δεν μπορεσα να του γραψω ποτε σχολιο...ολα ηταν τοσο ιδια με εκεινα της μαμας μου...
τα σχηματα των χημειοθεραπειων...τα φαρμακα...ολα...

καλο σου ταξιδι φιλε μου εκει που πας...!
νωρις εφυγες για την χωρα των αγγελων...




τα τραγουδια αφιερωμενα σε εκεινους που ξεχασαν να ειναι...
Ανθρωποι...