Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...


Αυτο το παραμυθι ειναι πολυ διαφορετικο απο οσα εχω γραψει μεχρι τωρα...
ωστοσο οπως ολα περα για περα αληθινο...
ειναι πιο πολυ μια απορια...
μαλλον ειναι πολλες αποριες...
δεν ξερω αν βρω απαντησεις γραφωντας το αλλα το αποφασισα για δυο λογους...
ο ενας ειναι πως οταν τα βλεπω γραμμενα ξεκαθαριζει το μυαλο μου παντα..τα βλεπω πιο καθαρα μετα...
ο αλλος ειναι πως με γραπτα εχω ξεπερασει τα περισσοτερα στη ζωη μου κι αν οχι ξεπερασει τα εχω κανει πιο υποφερτα...οποτε ισως ειναι και μια ευχη να ξεπεραστει κι ενα ακομα...

Λοιπον να ενα διαφορετικο παραμυθι...
οποιος εχει ορεξη ας διαβασει...

Μιαν φορα κι εναν καιρο μιλουσα με δυο "φιλους"...
ο ενας με ηξερε καλα...
ο αλλος πιστευα οτι με ηξερα καλυτερα απο τον καθενα...
δεν ξερω τι πιστευω πια γι αυτο μη με ρωτατε...

και στους δυο μιλησα για το ιδιο πραγμα...
την αγαπη...
την αγαπη...
οπως την ξερω...οπως την εχω νιωσει μεσα στην ψυχη μου...
οπως την καταλαβαινω...οπως την διαβαζω σε ποιηματα και σε βιβλια...
την αγαπη στο μεγαλειο της...στην ουσια της...στην πραγματικη της θεση...

αναφερθηκα πολλες φορες στο blog αυτο μιλωντας...
ηθελα να δειξω πως πολυ το πιστευω αυτο για την αγαπη...πως ετσι ημουν παντα...
προσπαθουσα να "πεισω" πως οσα λεω δεν ειναι ψεμματα...δεν ειναι ιδεες που μου 'ρχονταν τωρα,ουτε πως ειχα προσωπικο οφελος...
ηθελα πολυ να κανω δυο ανθρωπους που αγαπω να "δουν"...
ξερω πως ο καθενας "βλεπει" οταν ερθει η ωρα του να δει και πως βοηθεια δινουμε μονο οταν μας τη ζητανε...
γιατι μονο τοτε μπορει να καταλαβει ο αλλος...

ο ενας φιλος μου την ζητησε...
μοιαζουμε και αρκετα και ειχαμε πολλες ιδιες αποψεις για την αγαπη...
αυτος ο φιλος λοιπον εχει θυσιασει πολλα για την αγαπη...πολλα ομως...
τον ρωτησα λοιπον πως αισθανεται γι αυτο αφου εχει μια πολυ προσωπικη εμπειρια...
μου το παρομοιασε τοσο ομορφα...
ειπε πως ειναι "σαν το φως στο σκοταδι..."
υστερα συνεχισε...
μπορει να εχει πολλες ομορφιες η νυχτα,να εχει μαγεια,να εχει αστρα και φεγγαρια που αλλες φορες ειναι μισογεματα και αλλες πανσεληνοι...πραγματα μαγικα...
αλλα σαν το φως οταν ξημερωνει δεν εχει...το δικο του φως καλυπτει ολες τις νυχτες μαζι...
αυτη ειναι η δικη μου αγαπη μου ειπε...και αξιζει ολα τα σκοταδια για εκεινο και μονο το φως...
υστερα λιγο δακρυσε...φοβηθηκε οτι θα εχανε το "φως του" απο δικο του λαθος και δεν το αντεχε...γι αυτο ζητησε βοηθεια...
ηξερα...
ηξερα ποσο ειχε πονεσει τουτος ο ανθρωπος και ηξερα...πως δεν θα εχανε το "φως του" απλα του κρυφτηκε για λιγο...
τον χαρηκα πολυ...
δεν χρειαστηκε να του πω πολλα...ηξερε ηδη πως η αγαπη ειναι μοναδικη για τον καθενα...το βιωνε εδω και πολλα χρονια...
ηθελε απλα να μιλησει με καποιον που ξερει αυτη την αγαπη...την αληθινη...

ο αλλος φιλος δεν μου τη ζητησε...
μα ηθελα τοσο πολυ να του την δωσω...
αυτος μου ειπε πως καποτε ειχε κανει μια ευχη...
ειχε ζητησει να βρει την αγαπη που δεν ειχε ποτε του...
ευχηθηκε να την ζησει βαθια και αληθινα...να την ζησει με την πρωτη ματια...
να την ζησει στο πετσι του...
το ζητησε με την ψυχη του...το ειχε αναγκη...
και του ηρθε!!!ω ναι!!! του ηρθε αυτο που ζητησε...!η ευχη του πραγματοποιηθηκε!
η αγαπη η αληθινη, η διχως ορια αγαπη του ηρθε...
την ηθελε...την αγαπουσε...την ζουσε...
αλλα καποια στιγμη αποφασισε πως δεν ειναι ετσι οπως την θελει και αρχισε να την διωχνει...
την ηθελε πια σε συγκεκριμενη μορφη...
δεν πιστευα στ'αυτια μου...
η θεση μου ηταν λεπτη...
τον αγαπουσα πολυ αυτον τον φιλο για να τον πληγωσω με τα λογια μου...κι υστερα δεν μου ζητησε βοηθεια...κι ηταν και κατι ακομα...
την ηξερα την αγαπη για την οποια μιλουσε...ηξερα πως μπηκε στη ζωη του μετα απο δικη του ευχη...
ηξερα πως ηταν ατοφια,αληθινη,διχως τετριμενους ορους και ορια...
ηταν η αγαπη ετσι οπως την πιστευα παντα...

προσπαθησα με πολλα λογια να του πω πως η αγαπη δεν εχει συγκεκριμενη μορφη...
δεν χρειαζεται ταμπελες...δεν χρειαζεται να φωναζει...δεν χρειαζεται να την οριοθετουμε...
η αγαπη ειναι πανεμορφη οταν δινεται απο ψυχης...ειναι θησαυρος ανεκτιμητος...
και ηξερα...επεμενα γιατι ηξερα πως η δικη του αγαπη ηταν τετοια...
κι εκεινος επεμενε να της δωσει μορφη...
του ειπα το ξερεις οτι ρισκαρεις...;ρισκαρεις να την χασεις για παντα απλα και μονο γιατι θες να την οριοθετησεις...
ειναι η αγαπη σου ρε χαζε...
δεν ξερω αν με καταλαβε...ειπα πολλα...δεν ηθελα να βαλω αλλο προσωπικη πινελια γιατι θα φαινοταν αλλιως...
ηταν μπερδεμενος...ηταν αποφασισμενος...;δεν ξερω...

ξερω πως δακρυσε...
μονο που εδω δακρυσα κι εγω...
γιατι εγω "ειδα"...εκεινος δεν ξερω αν "ειδε¨ τελικα...

λιγο πριν τελειωσει η συζητηση μας εκανα την τελευταια μου προσπαθεια...
του ειπα...:
"το ξερεις οτι αυτο που ζητησες σου ηρθε...;μην το πετας λοιπον...δεξου το οπως ειναι...αλλου ειναι η ουσια..."
η απαντηση του ηταν..."ισως να ειμαι λιγος γι'αυτη την αγαπη τελικα..."
δεν ηξερα τι αλλο να πω...δεν ηθελα να συνεχισω...
και ηταν η πρωτη φορα σε ολη μας τη συζητηση που ενα μικρο κλικ αναψε μεσα μου και σκεφτηκα...ναι...ισως να εχεις δικιο...ισως οντως να εισαι "λιγος" για κατι τοσο μεγαλο...
δεν μπορουν ολοι οι ανθρωποι...
ισως οντως να μη σου αξιζει αφου σου δοθηκε και το αρνηθηκες...
υστερα θυμηθηκα μεσα σε δευτερολεπτα τα λογια του Koehlo απο ενα βιβλιο...-
"τι μπορεις να κανεις Πατερ μου για εκεινον που θελει να επιστρεψει στην κολαση ή στον παραδεισο πριν της ωρας του...;
-"Τιποτα τεκνον μου...Τιποτα..."

ξερω την αγαπη που του ηρθε...προσωπικα...ειναι πολυ κοντινη μου...
ξερω πως πεθανε την στιγμη που της ειπε να της βαλει ταμπελα...
ξερω πως οι δυο καρδιες μαζι λαμπανε και τωρα σκοτεινιασε...
ηταν το "φως στο σκοταδι" που ειπε ο πρωτος μου φιλος και τωρα υπηρχε μονο σκοταδι γιατι εκεινος τραβηξε την λαμπα...
ξερω απο αδελφες ψυχες...
πως λοιπον οταν ευχηθηκες να την βρεις και την βρηκες υστερα την διωχνεις;
δεν ειναι αχαριστια αυτο...;

κι εδω τιθεται το ερωτημα μου γυρω απο την αγαπη...

ξερω πως ο πρωτος φιλος συντομα θα ξαναβρει το φως του γιατι το γνωριζει...και θα κανει τα παντα γι αυτο...
για τον δευτερο δεν ξερω αληθεια...
ξερω ομως οτι δεν θα διαβασει ποτε αυτο το παραμυθι κι ετσι μπορω ανετα να θεσω τις αποριες μου...

οσοι με διαβαζετε εδω και οσοι με ξερετε απο κοντα γνωριζετε τις αποψεις μου περι αγαπης...
παντα ελεγα πως η μοναδικη κινητηριος δυναμη σε αυτη τη ζωη ειναι η αγαπη...
να παιρνεις και να δινεις...
να την δεχεσαι οπως σου ερχεται...
να την αγαπας την αγαπη...
να το λες...με καθε ευκαιρια να το λες...να το δειχνεις...
εχω γραψει αμετρητα παραμυθια για την αγαπη...

θελω λοιπον να ρωτησω το Συμπαν...τη ζωη...εσας...
εχει καμια σημασια η μορφη της αγαπης οταν ειναι αληθινη...;
ειμαι εγω τοσο ρομαντικη κι ονειροπολα που το βλεπω ετσι...;
εχω βρει το νοημα οπως νομιζω ή ειναι λαθος οσα βλεπω με τα ματια της καρδιας...;
διωχνουμε ποτε την αγαπη απο τη ζωη μας;
ειναι τοσο τεραστιο λαθος οσο το βλεπω εγω...;


ειναι δυο παραμυθια της ιδιας της ζωης...
ξερω πως εγω παντα επιλεγω την πραγματικοτητα που εμεις φτιαχνουμε...γιατι αυτη ειναι η πραγματικοτητα...η δικια μας...η ουσια μας...η αληθεια μας...
ειναι η ζωη μας αυτο που φτιαχνουμε εμεις...
περα απο κανονες,περιορισμους,ορια και ταμπελες...
οι ταμπελες μπορει να ειναι ψευτικες οσο ομορφες κι αν φανταζουν...
η ομορφια μπορει να κρυβεται πισω απο το ασχημοτερο σημειο...
τελικα τι θα επιλεξεις...;
την κορνιζα ή την φωτογραφια...;
η' μηπως καλυτερα το προσωπο της φωτογραφιας...ή ακομα και το τοπιο...;
το ξερετε κι οσοι με ξερετε τι θα διαλεγα παντα και ποιες ειναι οι αποψεις μου...
εχω πονεσει πολυ γι'αυτες στο παρελθον...
ειχα ορκιστει να μην ανοιξω πια την ψυχη μου σε κανεναν...
η ζωη πολλες φορες εχει αλλα σχεδια...ή καλυτερα σαν να σου λεει αφου δεν πηρες το μαθημα σου θα στο δινω ξανα και ξανα με τοσο γοητευτικες μορφες ωστε να την πατας μεχρι να το καταλαβεις...
θαρρω πως αυτη τη φορα πια καταλαβα πως αφου εχω πεθανει πολλες φορες ενας ακομα θανατος οσο κι αν πονα κρυβει στην πορεια μια αναγεννηση...
εκεινο που ακομα δυστηχως μενει ιδιο κι απαραλαχτο...ειναι οι ανθρωποι και οι συμπεριφορες τους...

απλα αποψε ηθελα να γραψω αυτο το παραμυθι...
ηθελα να δω καθαρα...
ηθελα να ξεκαθαρισω μεσα μου ενα θολο τοπιο...
ηθελα να πιστεψω ξανα στους ανθρωπους...
ηθελα πιστεψω στην αληθεια που νομιζα πως κρυβουν μεσα τους...
ηθελα να νιωσω και να βοηθησω...

ηθελα να θριαμβεψει η αγαπη...
οπως της αξιζει...!

και γαμωτο...
ηθελα πολυ να ειναι αληθεια πως καποιος ειδε πραγματικα μεσα μου...και με αγαπησε γι αυτο...
καποτε ηταν 3...υστερα εμειναν 2...
ειπα αυτο ειναι...
κι ομως ανοιξα ξανα την πορτα σε ενα αλλο 3 και ειπα "οικογενεια"...
ειναι που και το 3 ειναι ο αριθμος μου αλλα...φαινεται πως με κυνηγα το 2...
υστερα χαμογελασα...ενω το μεσα μου πεθαινε αλλη μια φορα...
ειπα ας ειναι...

πιστεψα για λιγο στο "κοριτσακι" το μικρο και γεματο αναγκες...
τωρα ειναι καιρος να θυμηθω και να γυρισω στα γνωριμα μονοπατια της "γυναικας" που ξερει να περπατα με περισσια ανεση ξυπολυτη πανω σε κοφτερα πετραδακια...
φταιω που πιστεψα ξανα...;δεν ξερω...
ισως και να φταιω...
χαμογελω ομως...κι ας νιωθω πως κατι μεσα μου πεθανε παλι...

αυτο το παραμυθι λοιπον θα το αφιερωσω στους δυο μου φιλους...
αλλα και σε μενα...
αλλα και σε οσους πιστεψαν στην αγαπη με την μορφη την αληθινη...αυτη που αλλαζει και γινεται μοναδικη για τον καθενα...


Υ.Γ καποτε μεσα σε ενα κουτι με κοχυλια ειχα γραψει ενα στιχακι απο ενα τραγουδι...
νομιζω πως σε αυτο το παραμυθι ταιριαζει...

"η αγαπη ζει στα μικροπραγματα...
ζει στα ασημαντα και στα απλα...
δως μου κι αλλα εσυ τετοια ασημαντα...
για να ζησω εγω σημαντικα..."


Υ.Γ2 το τραγουδι αφιερωμενο σε ολες τις μορφες της αγαπης που ειναι ομως αληθινες...

Υ.Γ3 ευχομαι παντα να βλεπω ετσι αληθινα την αγαπη...κι ας ποναει ρε γαμωτο πολλες φορες...
τουλαχιστον πιστευω πως ειμαι αληθινη κι εγω μαζι της ετσι και πινω τους χυμους της...
ακομα κι αν πολλοι εκμεταλευονται την αναγκη να πιεις και ριχνουν και κατι πικρο μεσα...
θα βαζω ζαχαρη...και θα συνεχιζω...

μια ονειροπολα ρομαντικη νεραιδα...

22 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!
Έχεις καιρό να γράψεις!!! Ελπίζω να είσαι καλά!
Μεγάλη αγάπη δεν έτυχε να ζήσω και ντρέπομαι που το λέω, Ένιωσα αγάπη όμως και έδωσα και ήμουν καλά. Περιμένω εκείνο που θα με κάνει να ονειρευτώ με μάτια ανοιχτά!
Μην λυπάσαι, θα την βρει την άκρη, θα μάθει το λάθος του.. καμιά φορά πρέπει να περάσουμε δοκιμασίες για να βγούμε πιο σοφοί..

ξωτικό είπε...

Ax νεραϊδούλα μου ,τι να προλάβω να πω για τέτοιο θέμα ;;
Πολύ καλά είπες ο καθένας πρέπει να μπορεί να "δεί"
Επίσης οτι ζητάς παίρνεις αλλά πόσο συχνά ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε;;
Όσο για το κάδρο.....χμμμμμμμμ....περιορίζει ,προστατεύει,αναδεικνύει....Πρέπει κυρίως βέβαια να είναι όμορφη η φωτογραφία ,και βέβαια για να επιζήσει χωρίς κάδρο πρέπει να είναι πολύ υψηλής αντοχής και ποιότητας
Πολύ δύσκολο πράγμα η συμβουλές ,ειδικά όταν δεν τις ζητάνε ,κι όταν τις ζητάνε ...ξέρουν ήδη .
Σε φιλώ πολύ πολύ πολύ !!

Rosy! είπε...

να προσέχεις γιατί υπάρχει κίνδυνος να σε θεωρήσουν φοροδιαφυγού...με τόσο πλούσια ψυχή που έχεις σίγουρα πολλοί θα θέλησαν κάποια στιγμή να πάρουν κάτι απο σένα...! αγαπώ και τα παραμύθια σου και εσένα!!!

Σταλαγματιά είπε...

Λέμε σε εκείνους που ακούω νεράιδα μου και κυρίως σε εκείνους που θέλουν ν ακούσουν αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε μαύρα πρόβατα :))
Η αγάπη είναι πηγή έμπνευσης, πηγή ζωής !!
Φιλί!!!!!!!

Pink είπε...

Πολύ όμορφο το παραμύθι σου και πολύ αληθινό!!! Ξέρεις κάποιοι άνθρωποι δεν την αντέχουν την Αγάπη, τόσοι είναι(έτσι μου έχει πει μια φίλη)!!! Κάποια στιγμή θα δουν το λάθος τους αλλά θα είναι αργά! Από την άλλη κάποιες φορές πρέπει όσο δυνατά και αν Αγαπάς να αφήνεις τον άλλον να φύγει όσο και να σε πονάει, αυτή είναι για μένα η Αγάπη (τον άφησα να φύγει ενώ μέσα μου πέθαινα)δεν τον κράτησα για έμενα,τώρα ακόμα πονάω πολύ, και δεν φεύγει αυτός ο πόνος, περιμένω να δώ πόσο ακόμα θα είναι εδώ? θα ήθελα να υπάρχει η Αγάπη που περιγράφεις γιατί σ'αυτήν πιστεύω και εγώ.....αλλά.....
Πάντως για ακόμα μια φορά το παραμύθι σου είναι υπέροχο!!!!

Black Witch είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Black Witch είπε...

Πρώτη φόρα που παίρνω θάρρος να σου αφήσω ένα σχόλιο, αν και έχω ξεκοκαλλιάσει το μπλοκ σου!

Πολλή ωραία η ανάρτηση σου, αλλά δε πιστεύω πως ο καθένας μπορεί να "δει" την αγάπη, μπορούν μόνο όσοι το θέλουν και όσοι την αντέχουν,η αγάπη είναι θεική, αλλά έχει και πολλά αγκάθια, ή της τα καρφώνουμε εμείς, όπως έκανε ο φίλος σου...
Θα σου πω μόνο κάποιες λέξεις που είπε ο πατέρας μου,όταν τον ρώτησαν το εξής:
-κάτσε ρε, εσυ δηλαδή πως τη βλέπεις την αγάπη?
-Πάρε τα μάτια μου και δες, δε μπορώ να σου το εξηγήσω...

Για αυτό ποτέ μα ποτέ μη προσπαθήσεις να κάνεις ξάνα αυτό το λάθος, να εξηγήσεις ή να βοηθήσεις κάποιον να την δει με τα λόγια, νομίζω πως είναι κάτι που δε περιγράφεται...αν το ζήσεις ξέρεις, αν δεν το ζήσεις μάλλον καταραμένος από τους ουρανούς θα είσαι!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ το φως μου το βρήκα και πάλι στο είπα μιας και είμαι ο πρώτος φίλος.
Η αγάπη ούτε μορφή έχει,ούτε ταμπέλες σηκώνει,ούτε σε κορνίζες μπαίνει.
κανείς δεν είπε οτι θα είναι εύκολος ο δρόμος όταν ανοιχτεί μπροστά σου αλλά αφού σου ανοίχτηκε σημαίνει πως είσαι άξιος να τον περπατήσεις.η ζωή σου δίνει μια πολύ σπάνια ευκαιρία να νιώσεις της αγάπη στο μεγαλείο της ε αν δεν τον κάνεις τότε είσαι ανάξιος να νιώσεις την ευκαιρία.
πολλοί με λένε μαλάκα γι'αυτό που ζω,το ξέρεις.εγώ με λέω τυχερό!το βλέπω και το αισθάνομαι κάθε φορά που αντικρύζω το φως μου.κι ας μην είναι καθημερινό.είδα και τα καθημερινά και ξέρω.έτερον εκατέρον,ο καθένας ξέρει την ζωή του.
'Οσο για σένα είσαι νεράιδα σε λάθος εποχή.θα σε έβριζα κι εδώ αλλά δεν πάει με το κλίμα.
η καρδιά σου και η ψυχή σου είναι πολύτιμες.απο τις ελάχιστες σήμερα κι εσύ κάθεσαι και αναλώνεσαι σε τι,γιατί και πως.
όποιος δεν καταλαβαίνει τι είσαι δεν του αξίζεις,και όχι μαλακίες είσαι πολύ καλή και μπαρούφες τέτοιες.δεν του αξίζεις,τέλος,κάντηνα πως το λένε.
αυτα τα λέω γιατί ξέρω τι αξίζεις και πως δίνεσαι.

G

Άνεμος είπε...

Δεν είναι κακό σου που εύχεσαι... Οι ευχές μας δίνουν δύναμη. Μας κάνουν να συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε πράγματα που δεν έχουμε. Μας κάνουν να περιμένουμε το μέλλον με ανυπομονησία... Λίγα πράγματα το κάνουν αυτό και ένα απο αυτά είναι και η αγάπη... Αγάπη και ευχή συνήθως πάνε μαζί...

Συνέχισε να είσαι ρομαντική και ονειροπόλα. Δεν κάνεις κακό σε κανέναν, ούτε και σε σένα!!! Μετέδωσε αυτό που νιώθεις και άνθρωποι που σε αισθάνονται θα σε καταλάβουν και ίσως τους βοηθήσεις!!

Φιλάκια καλή μου νεράιδα !!!

lena_zip είπε...

Δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς να πείσει κάποιον άλλο για την αγάπη. Κι ας είναι το πιο ευλογημένο συναίσθημα. Δε μαθαίνεται. Είναι ένα ένστικτο ριζωμένο στα πιο απόκρυφα του εαυτού μας. Για να το βγάλει κανείς στην επιφάνεια πρέπει να κάνει το πιο γενναίο. Να αγαπήσει την ύπαρξή του.

Κι έτσι ο πρώτος φίλος τελικά σου μοιάζει, γιατί κατάφερε την αγάπη να αναδείξει όπως κι εσύ, κι έτσι μπορείς να τον λες οικογένεια. Ο δεύτερος μάλλον κοιτάζει μέσα από έναν καθρέφτη.

Όταν κοιτάς στο παράθυρο τι βλέπεις; Κοίτα στον καθρέφτη, τι βλέπεις;
Και το παράθυρο και ο καθρέφτης είναι απο γυαλί. Στον καθρέφτη υπάρχει πίσω από το γυαλί ασήμι. Όταν κοιτάς στο παράθυρο βλέπεις τον πραγματικό κόσμο. Όταν κοιτάς στον καθρέφτη βλέπεις τον εαυτό σου. Μη βαζεις ανάμεσα σε ό,τι υπάρχει και στα μάτια σου το ασήμι. Χάνεις αυτό που αληθινά υπάρχει εκεί. Ποτέ δε μπορείς να δεις αυτό που πραγματικά υπάρχει μέσα από το ασήμι.

από την παράσταση "Ντιμπουκ" του Μπρους Μάγιερς και νομίζω ότι κολλάει με αυτό που προσπαθεί να κάνει ο δεύτερος φίλος σου.

Ανώνυμος είπε...

na po ki ego?
pou gnorisa tin agapi sou?
spania,monadiki,anipervliti!
argisa to xero toses fores mou to pes alla na xes opote thes tha perimeno...
opos ise,oti ise,ta panta,akoma kai to paramikro sou axizoun.

enas palios filos
sorry gia ta greeklish alla to pliktrologio ta pexe

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ηφαιστιωνακο!
γραφω μωρε απλα οχι εδω...
ποτε καλα και ποτε οχι...

να μην ντρεπεσαι καθολου...
αυτα γινονται ολα στην ωρα τους αλλωστε ποιος μπορει να μετρησει την αγαπη...;
σου ευχομαι ομως ολοψυχα εκεινο που θα σε κανει να ονειρευτεις με ματια ανοιχτα...δεν το συγκρινεις με τιποτα...

οσο για τα υπολοιπα...
ο καθενας θα μαθει τα μαθηματα του...ολοι μας!

φιλακια πολλα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ξωτικουλι!!!
νομιζω πια πως ο καθενας μας εχει να δωσει και να παρει τα δικα του μαθηματα...
το κανω αυτο το λαθος...κυριως οταν αγαπω καποιον επιμενω και ξαναεπιμενω και ξαναεπιμενω να του δειξω την δικη μου οπτικη που παντα νομιζω πως ειναι πιο σωστη...
ισως να κανω λαθος τελικα...ισως η αγαπη που εχω εγω στο μυαλο μου να ειναι απλα ενα παραμυθι και πολυ σωστα ο καθενας δεν ειναι διαθετημενος να ζησει ενα τετοιο...

απλα τα καδρα ποτε δεν τα συμπαθησα...
σε αντιθεση με τα προσωπα μεσα στην φωτογραφια...

σε φιλω με πολυ αγαπη...!
ολους σας!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Rosy...
τι ομορφο σχολιο καλη μου!!!
σε ευχαριστω πολυ...!
η αληθεια ειναι πως καθολου δεν με πειραζει να μου παιρνουν...
δινω πολυ γιατι ετσι ειμαι...
γιατι αισθανομαι ομορφα ετσι...
γιατι η αγαπη γι αυτο δεν ειναι;για να την δινεις...
απλα καμια φορα να...πρεπει να κρατας κατι και για σενα που λενε...
ε αυτο δεν το εχω...ποτε δεν το ειχα...
οποτε να ενα μαθημα και για μενα...

σε φιλω πολυ κοριτσακι και σε ευχαριστω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Σταλαγματια ναι ισως να εχεις δικιο...
εδω μαυρο προβατο λοιπον...

φιλακια κι απο μενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Pink καλη μου...
μεγαλες αληθειες λες κι εσυ...

δυσκολο πραγμα να αγαπας καποιον και να τον αφηνεις να φυγει...
πολυ δυσκολο...
πολυ επωδυνο...
δεν ξερω γιατι το εκανες αλλα θα ειχες τους λογους σου φανταζομαι...

δεν θελω να χανω τους ανθρωπους που αγαπω...
εχασα πολλους...αλλους δεν θελω γι αυτο επιμενω παντα...
αλλα ισως να εχεις κι εσυ δικιο...ισως καποιες φορες αν αγαπας καποιον τοσο πολυ και το καλο του ειναι μακρια σου αυτο να κανεις...να τον αφηνεις να φυγει...

σε ευχαριστω γλυκια μου!

σε φιλω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Zoe καλωσορισες!
σε ευχαριστω...
να αφηνεις οποτε θες σχολιο...οποτε θες...
χαρα μου ειναι!

δεν ξερω τελικα ποιοι μπορουν και ποιοι οχι να "δουν" την αγαπη...
ισως απλα να ψαχνω τοσα χρονια απεγνωσμενα καποιον να την "βλεπει" οπως εγω...
ισως να ειναι μια εσωτερικη αναγκη δικη μου...

ειχα παψει που λες να προσπαθω αλλα να που η ζωη τα ξαναφερε ετσι και...
οχι...
δεν θα το ξανακανω μαλλον...
λαθος ή σωστο δεν ξερω αλλα ποναει οπως και να εχει...

ο μπαμπας πολυ σωστος...
παρε τα ματια μου να δεις...
πως να εξηγησεις το συναισθημα οταν φτανει Στο Θεο...;

σε φιλω καλη μου!
οποτε εχεις ορεξη να περνας...
τα παραμυθια ειναι για οσους ακομα πιστευουν...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γεια σου αγαπη!!!
να μου φιλησεις το φως σου ρε χαμενε και να της πεις ποσο τυχερη ειναι!!!
τυχεροι ειστε και οι δυο...
σπανιοι...μοναδικοι...!
ολο αυτο να το ζησετε μεχρι εκει που δεν παει...
και ξερω πως το κανετε ετσι κι αλλιως...!

οσο για μενα...
τι ειχες Γιαννη;τι ειχα παντα...

σε φιλω με αγαπη πολυ πολυ πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανεμουλη μου αχ...
αχ που τελευταια ειμαστε στο ιδιο mood και το βελπω σε αναρτησεις και post...

δεν ειμαι σιγουρη πια πως δεν κανω κακο με το να ειμαι ρομαντικη κι ονεροπολα...

ισως κανω...
σε μενα...

ωρες ωρες πολυ θα ηθελα να ημουν ρεαλιστρια μεχρι αηδιας...
θα εχανα ολη τη μαγεια βεβαιως αλλα δεν θα πονουσα...
και αρχιζει η ζυγαρια να κλεινει προς την αντιθετη κατευθυνση μετα απο τοσα χρονια...

σε φιλω με πολυ αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λενακι αγαπημενο!
δεν μαθαινεται η αγαπη αυτο ειναι αληθεια...

ισως να ειμαι εγω λαθος...
δεν ξερω πια...
δεν ξερω πια που κοιταω...στον καθρεφτη ή στο παραθυρο...;
δεν ξερω τι βλεπω...
την αγαπη ή την αγαπη οπως θα την ηθελα εγω...;
πιστευα πως βλεπω σωστα...λες να εκανα λαθος...;
ο καιρος θα δειξει...

η οικογενεια ειναι λεξη ιερη κι εγω πολυ πολυ πολυ σπανια την χρησιμοποιω...

σε φιλω με πολυ αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ανωνυμε παλιε φιλε...
αυτο το οπως εισαι...οτι κι αν εισαι...
αυτο θα θελα...

ολα τα υπολοιπα εχουν δυστηχως τον χρονο τους...
κι εγω καποτε προσπαθησα πολυ...
συγνωμη...

με αγαπη σε φιλω!!!

lena_zip είπε...

Άφησε τους ανθρώπους να σε αγαπήσουν όπως εκείνοι μπορούν, όπως εκείνοι ξέρουν.
Μια σταγόνα αγάπης αν μπορεί να σου δώσει κάποιος, να λες στον εαυτό σου ότι είναι τυχερός που τη σταγόνα αυτή αξιώθηκε. Προσπάθησε να φτιάξεις λίμνη από πολλές σταγόνες.
Εσύ από τη μεριά σου αποφασίζεις πόσο θα σταλάζεις στον καθένα. Κι αν νιώθεις ότι στερεύεις, θυμήσου... αρκεί μονάχα μια βροχή.