Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΟΥ...


Οσο κραταει ο ηλιος ολα ειναι φωτεινα...
λαμπουν οι στιγμες χρυσαφι γεματες...
δεν ξεχωριζω αληθεια η' ψεμα...
Μα σαν πεσει η βροχη ξεπλενει την ψευτια....
σταγονες σχηματιζουν μορφες κι ονοματα...
επανω σε παραθυρα μονιμα κλειστα...
φωναζει η αληθεια βρεγμενη πως ειναι εδω...
μπορω να κλεισω τα ματια και να κανω πως δεν τη βλεπω...
προτιμω ομως να της χαμογελασω...
σαν πεσουν και οι κεραυνοι ξεκαθαριζουν ολα...
καποιοι τρεχουν να κρυφτουν απο φοβο...
και καποιοι αλλοι κοιτουν την ομορφια τους...
σε ποιο παρεακι ανηκεις...;
αυτο που μενει η' αυτο που φευγει...;
εγω φοβηθηκα αλλα εμεινα...
καποιος μου ειπε πως μετα απο τετοιες μπορες...
βγαινει το ουρανιο τοξο...
και πως αν καταφερεις να το ακολουθησεις...
στην ακρη του θα βρεις τον θησαυρο σου...
δεν λεω...
κρατησε πολυ η μπορα...
σκεφτηκα κι εγω να φυγω να σωθω....
μα τι τωρα τι αργοτερα...
ετσι κι αλλιως βρεγμενη ημουν...
και αστραψε η αληθεια μου με εναν τελευταιο κεραυνο...
γεμισε φως ο ουρανος...
κι ο ηλιος προβαλε δειλα...
χρωματα ξεπηδησαν και βαψαν το γαλαζιο του...
σηκωθηκα κι εγω με μια αχνη ελπιδα...
χαμογελασα στα χρωματα και αφουγκραστηκα το καλεσμα τους...
αφου αντεξα στην μπορα δεν μπορει...
ο θησαυρος μου θα με περιμενει...
εκει στην ακρη των χρωματων...
κι αν τον φυλαει καποιο ξωτικο ξερω πως θα τον παρω...
θα του μιλησω για το μεγαλο μου μυστικο...
την μονη αληθεια που κρατω...
ξερω πως ειναι μακρυς ο δρομος...
μα πιο δωρο μου δοθηκε χωρις κοπο...;
λενε...
πως εκει που ειναι η καρδια σου...
εκει ειναι και ο θησαυρος σου...
ειναι ωρα να κινησω...

20 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Nαι ... ειναι μακρύς ο δρόμος..
Μα χρειαζεται αγαπη και αισιοδοξία..
Οσο μπορουμε τουλαχιστον :)

Christin είπε...

Είναι όμως και νύχτες που απο καρδιά φτωχή σέρνεσαι...στου πόνου το κατώφλι...
...ρακένδυτα αισθήματα ,πόθος ψυχής αιώνες ανεκπλήρωτος...
...φάνηκες τόσο φιλάργυρη και σπάταλη , σκόρπισες νωρις τον θησαυρό σου..
...τότε ζητάς ελεημοσύνη λίγη αγάπη..
...αυτά παθαίνεις όταν δεν έχεις καρδιά εφεδρική...

gregory είπε...

να ξερης μετα την καταιγιδα ερχετε ξαστερια....πηγαινε και σου ευχομαι ....ο θησαυρος σου να μην εγινε......ανθακας....

Χριστίνα είπε...

Είδες νεραϊδούλα; Έκανες πολύ καλά που δεν έφυγες κι ας φοβήθηκες λιγάκι στην αρχή, αλλά μετά...:
".. αστραψε η αληθεια μου με εναν τελευταιο κεραυνο...
γεμισε φως ο ουρανος...
κι ο ηλιος προβαλε δειλα...
χρωματα ξεπηδησαν και βαψαν το γαλαζιο του...
σηκωθηκα κι εγω με μια αχνη ελπιδα...
χαμογελασα στα χρωματα και αφουγκραστηκα το καλεσμα τους...
αφου αντεξα στην μπορα δεν μπορει...
ο θησαυρος μου θα με περιμενει...
εκει στην ακρη των χρωματων...
κι αν τον φυλαει καποιο ξωτικο ξερω πως θα τον παρω...
θα του μιλησω για το μεγαλο μου μυστικο...
την μονη αληθεια που κρατω...
ξερω πως ειναι μακρυς ο δρομος...
μα πιο δωρο μου δοθηκε χωρις κοπο...;
λενε...
πως εκει που ειναι η καρδια σου...
εκει ειναι και ο θησαυρος σου...
ειναι ωρα να κινησω..."

Νεραϊδούλα μου, ήταν καταπληκτικό..εγώ τον βρήκα τον θησαυρό..μήπως είσαι εσύ;

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρια μου πολυ μακρυς...αλλα αξιζει ο θησαυρος στο τελος...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

narkissa μου...
αυτα παθαινεις οταν δεν εχεις καρδια εφεδρικη...
αυτα παθαινεις οταν εχεις καρδια αυθεντικη...
καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
χαρα μου που εισαι εδω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

gregory...οχι ο θησαυρος κανενος δεν γινεται ανθρακας...
οταν τον βλεπεις με τα ματια της ψυχης σου

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

christina μου με συγκινεις...
εγω βρισκω θησαυρους σε σενα καθημερινα...
και αρχισα να πιστευω ξανα...
σε ευχαριστω!!!

jacki είπε...

Η βροχή ξεκαθαρίζει τον ορίζοντα. Παραμένουν στη βροχή οι άνθρωποι που δεν είναι φτιαγμένοι από ζάχαρη. Αυτοί που δε φοβούνται τα συναισθήματά τους. Χαίρομαι που όταν θα βγω στη βροχή θα σε συναντήσω. Να χορέψουμε μαζί το χορό της. Τι λες;

Ανώνυμος είπε...

Υπεροχο!!!*

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jacki μου ναι...λεω ναι
παμε μαζι να χορεψουμε στη βροχη...
θα ξεπλυθουμε απο οτι ασχημο και δεν θα φοβηθουμε να δειξουμε οτι εχουμε αισθηματα πραγματικα...
οχι δεν θα εισαι μονη...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γλυκια μου ανωνυμη φιλη σε ευχαριστω...
οταν ειναι απο σενα εχει αλλη σημασια!!!

Ανώνυμος είπε...

..μη φοβηθεις ποτε τη βροχη..οταν νικας εστω προσπερνας το φοβο η αληθεια λαμπει και σε προσκαλει να την αγκαλιασεις..η αληθεια σου η αληθεια της καρδιας...[απο νωρις το διαβασα..ξανα κ παλι..συγκλονιζεις μωρακι]καλο ξημερωμα με αγαπη..φιλακια πολλα..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φωτεινουλα μου ναι...
εστω προσπερνας τον φοβο...δεν ειναι λιγο...ειναι πολυ...
σε ευχαριστω γλυκια μου για τα ομορφα σου λογια!!!
τα νεραιδοφιλακια μου και την νεραιδοαγαπη μου σε σενα μικρο αστερακι!!!

mauveair είπε...

καλό δρόμο στο όμορφο ταξίδι των χρωμάτων σου.
ό,τι κι αν γίνει στο τέλος, θα έχεις τη χρωματική εμπειρία...

πνευμα είπε...

Και ακολούθησα το ουράνιο τόξο ως εκεί που τελειώνει η αρχή και ανακάλυψα ξωτικά που θυσαυρό φυλάνε.

Ένα κιούπι μου έδωσαν που σαν χρυσάφι έλαμπε μα μόνο χρυσάφι δεν ήταν.

και σαν τα ρώτησα τι αξία μπορεί να έχει αυτό τους το δώρο, αποκρίθηκαν με ένα στόμα ,με μια φωνή, έχει την αξία που εσύ του δίνεις.

Όση και η θαρραλέα αλήθεια μες την βολή της ψευτιάς...


Την καλημέρα μου


Ένα πνεύμα

lakis είπε...

Μακρύς θα είναι ο δρόμος, αλλά ολόδικός σου. Αξίζει τον κόπο

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

mauveair μου ναι...ισως τελικα το ταξιδι ειναι που μετραει και βρισκεις τον πραγματικο θησαυρο!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πνευμα καλωσορισες στα παραμυθια μου!!!
τι ωραια που συμπληρωσες την ιστορια...
εχει την αξια που εσυ του δινεις...
πανεμορφο και αληθινο!!!
ευχαριστω!χαρα μου που εισαι εδω!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λακη μου αξιζει...παρολα του τα εμποδια και τις μπορες...αξιζει για το ουρανιο τοξο μετα...