ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ...

Σημερα το παραμυθι μου δεν θα εχει παρα μονο αληθειες μεσα του...
και για την ακριβεια δεν ειναι δικο μου...
δεν ειναι καν παραμυθι...

Ο Κυριος Αντωνης ερχεται στη δουλεια μου σχεδον καθε μερα...
ειναι ενας γλυκητατος κυριος που λαμπει απο καλοσυνη...
ο κυριος Αντωνης συνηθιζει να περναει εστω για μια καλημερα...
βλεπει λιγο παραπερα μου εξηγει και σε μενα βλεπει την αγαπη...
δειλα δειλα στην αρχη μου εξηγουσε πως ο κοσμος δεν αγαπαει πια...
πως ακομα και αυτοι που αγαπουν φοβουνται να το δειξουν...
πως αυτος αγαπαει τους ανθρωπους αλλα φοβαται μηπως η αγαπη του παρεξηγηθει...
μετα μου ειπε πως ασχολειται με την ζαχαροπλαστικη...
φτιαχνει γλυκισματα για την γυναικα του και τα εγγονια του...
απο το μαγαζι μου παιρνει τα πιο τρυφερα πραγματα δωρο για εκεινη...
μαζι με τα γλυκα που μου εφερε απο τα χερακια του...
μου εφερε και μια επιστολη...
οχι δικη του μα τον εκφραζει απολυτα...
και θεωρησε πως θα μου αρεσει κι εμενα...

την γραφω εδω σαν μια απο τις πιο αληθινες επιστολες που γραφτηκαν ποτε...

Ο Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες εχει αποσυρθει απο τη δημοσια ζωη
για λογους υγειας:καρκινος στους λεμφαδενες.
η κατασταση του μοιαζει να επιδεινωνεται μερα με τη μερα.
η αποχαιρετιστηρια επιστολη που ακολουθει εσταλη απο τον ιδιο
τον συγγραφεα στους φιλους του:

"Αν Ο Θεος ξεχνουσε για μια στιγμη οτι ειμαι μαριονετα φτιαγμενη απο κουρελια
και μου χαριζε ενα κοματι ζωη,ισως δεν θα ελεγα ολα αυτα που σκεφτομαι,αλλα
σιγουρα θα σκεφτομου ολα αυτα που λεω εδω.
θα εδινα αξια στα πραγματα,οχι γι'αυτο που αξιζουν,αλλα γι'αυτο που σημαινουν.

θα κοιμομουν λιγο,θα ονειρευομουν πιο πολυ,γιατι για καθε λεπτο που κλεινουμε τα ματια,
χανουμε εξηντα δευτερολεπτα φως.
θα συνεχιζα οταν οι αλλοι σταματουσαν,θα ξυπνουσα οταν οι αλλοι κοιμοταν.
θα ακουγα οταν οι αλλοι μιλουσαν και ποσο θα απολαμβανα ενα ωραιο παγωτο σοκολατα!

Στους ανθρωπους θα εδειχνα ποσο λαθος κανουν να νομιζουν οτι παυουν να ερωτευονται
οταν γερνουν,χωρις να καταλαβαινουν οτι γερνουν οταν παυουν να ερωτευονται!
Στο μικρο παιδι θα εδινα φτερα,αλλα θα το αφηνα να μαθει μονο του να πεταει.
Στους γερους θα εδειχνα οτι τον θανατο δεν τον φερνουν τα γηρατεια αλλα η ληθη.
Εμαθα τοσα πραγματα απο σας,τους ανθρωπους...
Εμαθα πως ολοι θελουν να ζησουν στην κορυφη του βουνου,χωρις να γνωριζουν
οτι η αληθινη ευτυχια βρισκεται στον τροπο που κατεβαινεις την αποκρημνη πλαγια.
Εμαθα πως οταν το νεογεννητο σφιγγει στη μικρη παλαμη του,για πρωτη φορα,
το δαχτυλο του πατερα του,το αιχμαλωτιζει για παντα.

Εμαθα πως ο ανθρωπος δικαιουται να κοιτα τον αλλον απο ψηλα
μονο οταν πρεπει να τον βοηθησει να σηκωθει.

Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που μπορεσα να μαθω απο σας,αλλα δεν θα χρησιμευσουν
αληθεια πολυ,γιατι οταν θα με κρατουν κλεισμενο μεσα σ'αυτη τη βαλιτσα,δυστηχως θα πεθαινω.

Να λες παντα αυτο που νιωθεις και να κανεις παντα αυτο που σκεφτεσαι.
Αν ηξερα οτι σημερα θα ηταν η τελευταια φορα που θα σ'εβλεπα να κοιμασαι,
θα σ'αγκαλιαζα σφιχτα και θα προσευχομουν Στον Κυριο για να μπορεσω
να γινω φυλακας της ψυχης σου.
Αν ηξερα οτι αυτη θα ηταν η τελευταια φορα που θα σ'εβλεπα να βγαινεις απ'την πορτα,
θα σ'αγκαλιαζα και θα σου δινα ενα φιλι και θα σε φωναζα ξανα
για να σου δωσω κι αλλα.
Αν ηξερα οτι αυτη θα ηταν η τελευταια φορα που θα ακουγα τη φωνη σου,
θα ηχογραφουσα καθε σου λεξη για να μπορω να τις ακουω ξανα και ξανα.
Αν ηξερα οτι αυτες θα ηταν οι τελευταιες στιγμες που σ'εβλεπα,
θα ελεγα "σ'αγαπω" και δεν θα υπεθετα, ανοητα,οτι το ξερεις ηδη.

Υπαρχει παντα ενα αυριο και η ζωη μας δινει κι αλλες ευκαιριες για να κανουμε
τα πραγματα οπως πρεπει,αλλα σε περιπτωση που κανω λαθος και μας μενει μονο το σημερα,
θα θελα να σου πω ποσο σ'αγαπω κι οτι ποτε δεν θα σε ξεχασω.

Το αυριο δεν το εχει εξασφαλισει κανεις,ειτε νεος ειτε γερος.
Σημερα μπορει να ειναι η τελευταια φορα που βλεπεις ανθρωπους που αγαπας.
Γι'αυτο μην περιμενεις αλλο
καντο σημερα
γιατι αν το αυριο δεν ερθει ποτε,θα μετανιωσεις σιγουρα για την μερα που δεν βρηκες χρονο
για ενα χαμογελο,μια αγκαλια,ενα φιλι και ησουν πολυ απασχολημενος
για να κανεις πραξη μια τελευταια τους επιθυμια.
Κρατα αυτους που αγαπας κοντα σου,πες τους ψιθυριστα ποσο πολυ τους χρειαζεσαι αγαπα τους και φερσου τους καλα,
βρες χρονο να τους πεις "συγνωμη","συγχωρεσε με","σε παρακαλω","ευχαριστω"
κι ολα τα λογια αγαπης που ξερεις.

κανεις δεν θα σε θυμαται για τις κρυφες σου σκεψεις.
Ζητα απο Τον Κυριο τη δυναμη και την σοφια για να τις εκφρασεις.
Δειξε στους φιλους σου τι σημαινουν για σενα."

σκεφτομαι γιατι να πρεπει να φτανουμε μεχρι το τελος...
για να δουμε τι αξιζει τελικα πραγματικα...;
καποτε θυμαμαι κι εγω δεν προλαβα να πω λογια αγαπης σε καποιον...
δεν εχει περασει μερα που να μην μετανιωσω που τοτε δεν βρηκα χρονο...
απο τοτε ομως δεν περασε ενας ανθρωπος απο τη ζωη μου...
που να μην βρηκα χρονο να του πω οτι αισθανομαι για εκεινον...
η μονη αληθεια ειναι αυτη...η αγαπη... και αν την αισθανεσαι πες το...
οχι αυριο...ΣΗΜΕΡΑ!