Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ...


Σημερα το παραμυθι μου δεν θα εχει παρα μονο αληθειες μεσα του...
και για την ακριβεια δεν ειναι δικο μου...
δεν ειναι καν παραμυθι...

Ο Κυριος Αντωνης ερχεται στη δουλεια μου σχεδον καθε μερα...
ειναι ενας γλυκητατος κυριος που λαμπει απο καλοσυνη...
ο κυριος Αντωνης συνηθιζει να περναει εστω για μια καλημερα...
βλεπει λιγο παραπερα μου εξηγει και σε μενα βλεπει την αγαπη...
δειλα δειλα στην αρχη μου εξηγουσε πως ο κοσμος δεν αγαπαει πια...
πως ακομα και αυτοι που αγαπουν φοβουνται να το δειξουν...
πως αυτος αγαπαει τους ανθρωπους αλλα φοβαται μηπως η αγαπη του παρεξηγηθει...
μετα μου ειπε πως ασχολειται με την ζαχαροπλαστικη...
φτιαχνει γλυκισματα για την γυναικα του και τα εγγονια του...
απο το μαγαζι μου παιρνει τα πιο τρυφερα πραγματα δωρο για εκεινη...
μαζι με τα γλυκα που μου εφερε απο τα χερακια του...
μου εφερε και μια επιστολη...
οχι δικη του μα τον εκφραζει απολυτα...
και θεωρησε πως θα μου αρεσει κι εμενα...

την γραφω εδω σαν μια απο τις πιο αληθινες επιστολες που γραφτηκαν ποτε...

Ο Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες εχει αποσυρθει απο τη δημοσια ζωη
για λογους υγειας:καρκινος στους λεμφαδενες.
η κατασταση του μοιαζει να επιδεινωνεται μερα με τη μερα.
η αποχαιρετιστηρια επιστολη που ακολουθει εσταλη απο τον ιδιο
τον συγγραφεα στους φιλους του:

"Αν Ο Θεος ξεχνουσε για μια στιγμη οτι ειμαι μαριονετα φτιαγμενη απο κουρελια
και μου χαριζε ενα κοματι ζωη,ισως δεν θα ελεγα ολα αυτα που σκεφτομαι,αλλα
σιγουρα θα σκεφτομου ολα αυτα που λεω εδω.
θα εδινα αξια στα πραγματα,οχι γι'αυτο που αξιζουν,αλλα γι'αυτο που σημαινουν.

θα κοιμομουν λιγο,θα ονειρευομουν πιο πολυ,γιατι για καθε λεπτο που κλεινουμε τα ματια,
χανουμε εξηντα δευτερολεπτα φως.
θα συνεχιζα οταν οι αλλοι σταματουσαν,θα ξυπνουσα οταν οι αλλοι κοιμοταν.
θα ακουγα οταν οι αλλοι μιλουσαν και ποσο θα απολαμβανα ενα ωραιο παγωτο σοκολατα!

Στους ανθρωπους θα εδειχνα ποσο λαθος κανουν να νομιζουν οτι παυουν να ερωτευονται
οταν γερνουν,χωρις να καταλαβαινουν οτι γερνουν οταν παυουν να ερωτευονται!
Στο μικρο παιδι θα εδινα φτερα,αλλα θα το αφηνα να μαθει μονο του να πεταει.
Στους γερους θα εδειχνα οτι τον θανατο δεν τον φερνουν τα γηρατεια αλλα η ληθη.
Εμαθα τοσα πραγματα απο σας,τους ανθρωπους...
Εμαθα πως ολοι θελουν να ζησουν στην κορυφη του βουνου,χωρις να γνωριζουν
οτι η αληθινη ευτυχια βρισκεται στον τροπο που κατεβαινεις την αποκρημνη πλαγια.
Εμαθα πως οταν το νεογεννητο σφιγγει στη μικρη παλαμη του,για πρωτη φορα,
το δαχτυλο του πατερα του,το αιχμαλωτιζει για παντα.

Εμαθα πως ο ανθρωπος δικαιουται να κοιτα τον αλλον απο ψηλα
μονο οταν πρεπει να τον β
οηθησει να σηκωθει.

Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που μπορεσα να μαθω απο σας,αλλα δεν θα χρησιμευσουν
αληθεια πολυ,γιατι οταν θα με κρατουν κλεισμενο μεσα σ'αυτη τη βαλιτσα,δυστηχως θα πεθαινω.

Να λες παντα αυτο που νιωθεις και να κανεις παντα αυτο που σκεφτεσαι.
Αν ηξερα οτι σημερα θα ηταν η τελευταια φορα που θα σ'εβλεπα να κοιμασαι,
θα σ'αγκαλιαζα σφιχτα και θα προσευχομουν Στον Κυριο για να μπορεσω
να γινω φυλακας της ψυχης σου.
Αν ηξερα οτι αυτη θα ηταν η τελευταια φορα που θα σ'εβλεπα να βγαινεις απ'την πορτα,
θα σ'αγκαλιαζα και θα σου δινα ενα φιλι και θα σε φωναζα ξανα
για να σου δωσω κι αλλα.
Αν ηξερα οτι αυτη θα ηταν η τελευταια φορα που θα ακουγα τη φωνη σου,
θα ηχογραφουσα καθε σου λεξη για να μπορω να τις ακουω ξανα και ξανα.
Αν ηξερα οτι αυτες θα ηταν οι τελευταιες στιγμες που σ'εβλεπα,
θα ελεγα "σ'αγαπω" και δεν θα υπεθετα, ανοητα,οτι το ξερεις ηδη.

Υπαρχει παντα ενα αυριο και η ζωη μας δινει κι αλλες ευκαιριες για να κανουμε
τα πραγματα οπως πρεπει,αλλα σε περιπτωση που κανω λαθος και μας μενει μονο το σημερα,
θα θελα να σου πω ποσο σ'αγαπω κι οτι ποτε δεν θα σε ξεχασω.

Το αυριο δεν το εχει εξασφαλισει κανεις,ειτε νεος ειτε γερος.
Σημερα μπορει να ειναι η τελευταια φορα που βλεπεις ανθρωπους που αγαπας.
Γι'αυτο μην περιμενεις αλλο
καντο σημερα
γιατι αν το αυριο δεν ερθει ποτε,θα μετανιωσεις σιγουρα για την μερα που δεν βρηκες χρονο
για ενα χαμογελο,μια αγκαλια,ενα φιλι και ησουν πολυ απασχολημενος
για να κανεις πραξη μια τελευταια τους επιθυμια.
Κρατα αυτους που αγαπας κοντα σου,πες τους ψιθυριστα ποσο πολυ τους χρειαζεσαι αγαπα τους και φερσου τους καλα,
βρες χρονο να τους πεις "συγνωμη","συγχωρεσε με","σε παρακαλω","ευχαριστω"
κι ολα τα λογια αγαπης που ξερεις.

κ
ανεις δεν θα σε θυμαται για τις κρυφες σου σκεψεις.
Ζητα απο Τον Κυριο τη δυναμη και την σοφια για να τις εκφρασεις.
Δειξε στους φιλους σου τι σημαινουν για σενα."

σκεφτομαι γιατι να πρεπει να φτανουμε μεχρι το τελος...
για να δουμε τι αξιζει τελικα πραγματικα...;
καποτε θυμαμαι κι εγω δεν προλαβα να πω λογια αγαπης σε καποιον...
δεν εχει περασει μερα που να μην μετανιωσω που τοτε δεν βρηκα χρονο...
απο τοτε ομως δεν περασε ενας ανθρωπος απο τη ζωη μου...
που να μην βρηκα χρονο να του πω οτι αισθανομαι για εκεινον...
η μονη αληθεια ειναι αυτη...η αγαπη... και αν την αισθανεσαι πες το...
οχι αυριο...ΣΗΜΕΡΑ!










31 σχόλια:

jacki είπε...

Την είχα διαβάσει αυτή την επιστολή πριν χρόνια στο περιοδικό της σχολής μας. Μου είχε αρέσει τρομερά. Αλλά αυτό που συγκράτησα απο τότε είναι το εξής: "Εμαθα πως οταν το νεογεννητο σφιγγει στη μικρη παλαμη του,για πρωτη φορα,
το δαχτυλο του πατερα του,το αιχμαλωτιζει για παντα." Δεν είναι τρομερό. Να είσαι καλά Ναϊδούλα μου γιατί με γύρισες σε εκείνες τις εποχές. Να είσαι καλά γιατί μου θύμησες πόσο άνθρωποι πρέπει να είμαστε. Σε ευχαριστώ. Καληνύχτα.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jacki μου γλυκια ναι ειναι τρομερο...
ολη η επιστολη ειναι καταπληκτικη...τοσο αληθινη και τοσο απλη που απορω γιατι δεν κανουμε ολα αυτα στην καθημερινοτητα μας...
εγω σε ευχαριστω γλυκια μου φιλη!
σε φιλω πολυ!
ονειρα γλυκα!

Μαρια Νικολαου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαρια Νικολαου είπε...

Kαι ο κύριος Αντώνης με τα υπεροχα γλυκά του και την αγαπη του μας γλυκανε πρωί πρωί και η υπολοιπη ιστορία που πράγματι πρέπει ολοι να κραταμε κομματια της ..
Να σαι καλα γλυκια μου :)

Χριστίνα είπε...

Νεραϊδούλα σ' ευχαριστώ...
ήταν πραγματικά συγκλονιστικό...τόσο άμεσο, τόσο τρυφερό....
..να ζούμε κάθε μέρα σαν να είναι η αρχή και το τέλος..το σήμερα γιατί αυτό μόνο υπάρχει...

είσαι κι εσύ θησαυρολόγος ή μου φαίνεται;

Καλή σου μέρα...

Ανώνυμος είπε...

..καλημερα μωρο μου..ειχα διαβασει την επιστολη του Μαρκες κι ειχα συγκινηθει και προβληματιστει με τις αληθειες της..ομως σημερα η ψυχη μου γλυκανε με τον κυρ Αντωνη..νασαι καλα που τον εφερες στη συντροφια μας..φιλακια μικρο μου με πολλη αγαπη..

anima είπε...

...γιατί μόνο όταν φτάσεις ένα βήμα πρίν το τέλος,πρίν τον γκρεμό,
μόνο τότε μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσα λησμόνησες να κάνεις.
Και το χειρότερο;
πόσα να πείς.Με λόγια ή χωρίς...

Την καλησπέρα μου
και ένα φιλί

gregory είπε...

αυτη την επιστολη.. και αλλα γραφτα που γραφουν για καλιτερο πλανισμα του μυαλου ..ολοκαι την μαθενουν λιγοτεροι...ενο ο ηρωας σεργιανοπουλος τον εμαθε ολοι η ελλαδα......ασ αντισταθουμε στην αλοτριοση ...μπραβο..ναιδα...

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Ανατριχιαστικες αληθειες...
Τοσο απλες μα και...τοσο ξεχασμενες...

Να 'σαι καλα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου πραγματι ο κυριος Αντωνης ειναι απο εκεινους τους ανθρωπους που τους κοιτας και υπνωτιζεσαι απο αγαπη...
κι οσο για την επιστολη πραγματι ολοι πρεπει να κραταμε κοματια της και να τα κανουμε πραγματικοτητα!
φιλακια πολλα καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

christina μου προσπαθω να μαζευω θησαυρους και να πλουτιζω κι εγω οσο μπορω...οι καλυτεροι ομως ειναι εκεινοι που σου φερνει η ζωη και τους ακουμπαει στα ποδια σου ετσι για να της ριξεις ενα χαμογελο...
φιλακια νεραιδενια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Φωτεινουλα μια γλυκητατη υπαρξη ο Κυριος Αντωνης!να φανταστεις απο την χαρα μου που μου προσφερε αγαπη τοσο απλοχερα του ειπα:μπορω να σας δωσω ενα φιλι;κι εκεινος πατησε τα κλαματα...
να σαι καλα γλυκια μου φιλη!
σε φιλω πολυ πολυ με αγαπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

anima μου δυστηχως τετοια ειναι η ανθρωπινη φυση σημερα...αναλωνομαστε στο λαθος και λησμονουμε οτι αληθινο...
αλλα ποτε δεν ειναι αργα να αλλαξουμε πορεια...το πρωτο βημα ειναι το δυσκολο...μετα ερχεται φυσικα και αβιαστα...
φιλι νεραιδενιο και απο μενα καλη μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη ξεχασμενες μεσα μας...
λεω να τις βγαλουμε προς τα εξω..πριν να ειναι αργα και μετανιωσουμε!
νεραιδενια φιλια κουκλιτσα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

gregory δεν εχεις και αδικο...βεβαια φταινε οι συνθηκες στις οποιες ζουμε και αυτες τις αληθειες ευτυχως η' δυστηχως πρεπει να ψαξει ο καθενας μονος του για να τις ανακαλυψει...αν το σκεφτεις ειναι λιγακι τραγικο στο τι αναλωνομαστε και τι αφηνουμε να φευγει ανεκμεταλευτο μεσα απο τα χερια μας...
να σαι καλα γλυκε μου!

Ανώνυμος είπε...

υπεροχο
μας χαρισες λιγη ευαισθησια
μαζι με σοφια,
μαζι με αγαπη
η καρδια μου κλαιει
μαλλον την συγκινησες πραγματικα
σε ευχαριστω που το δημοσιευσες
.
φιλια

Γωγώ Πακτίτη είπε...

είχα αφήσει σχόλιο εδώ...
που πήγε;
μάλλον δεν έγραψα καλά την
επαλήθευση...:)

"είναι μια επιστολή που χτυπάει
χορδές μάλλον ηθελημένα ξεχασμένες
και σκουριασμένες στην καθημερινότητα.
αν μπορούσαμε έστω και τα μισά να πράτταμε, πόσο καλύτερα θα ήταν..."

ένα χαμόγελο μας φτιάχνει τη μέρα...:)

καλημέρα...:)

Christin είπε...

..τρομερό ναϊάδα...
..πραγματικά αληθινό...λόγια που σε αγγίζουν κατευθείαν...

...καλημέρα και πολλά φιλιά :)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

fei μου κι εγω οταν το διαβασα συγκινηθηκα πολυ!
εγω ευχαριστω που το μοιραστηκατε μαζι μου!
φιλακια πολλα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γωγω μου ειναι ακριβως ετσι...εστω και τα μισα να πρατταμε θα ηταν η ζωη μας καλυτερη...ο εαυτος μας πιο ευτυχισμενος...θα νιωθαμε λιγο πιο γεματοι...
σε ευχαριστω!
νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

narkissa ειναι απο τις πιο μεγαλες αληθειες και τις εχουμε μεσα μας!
γι'αυτο και οταν τις διαβαζουμε κατι μεσα μας χαμογελαει και θελει τοσο να βγει προς τα εξω...
νεραιδενιο φιλι!

lakis είπε...

Δίκιο έχει ο κυρ Αντώνης. Ακούγεται σαν ένας υπέροχος άνθρωπος.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ειναι λακη μου!ενας υπεροχος γλυκητατος ανθρωπος που σκορπαει αγαπη!
νεραιδενια καλησπερα!

Spyros Vlahos είπε...

Δεν διάβασα την ανάρτηση, θα περάσω άλλη φορά γι' αυτό, αλλά θέλω να πω δυο πράγματα :
(α) η Λήθη ήταν μια από της Ναϊάδες;
(β) αν μπορείς να φέρεις την ποίηση στην καθημερινή ζωή σου τότε "η πίστη σου σέσωκέ σε", διαφορετικά είναι απλά (εντυπωσιακά) λόγια.
Τα λέμε

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δεν είχα διαβάσει την επιστολή, και σε ευχαριστώ που την δημοσίευσες. Τόσο απλές και ουσιώδη αλήθειες, που συγκλονίζουν.
Καλό μήνα.

Ανώνυμος είπε...

Ειναι τοσο απλα και σοφα οσα ειπε ο Μαρκες, αγαπημενος...
Nα΄σαι καλα ομορφη νεραιδα που μας το ξαναθυμησες... Σ αγαπω πολυ* Φεγγαρολουστη

Unknown είπε...

όλα τα σ' αγαπώ αξίζει να τα λέμε, να τα φωνάζουμε, να τα δείχνουμε. να υπάρχουμε, να επικοινωνούμε, να χαϊδεύουμε, να αγκαλιάζουμε...

όσο δίνουμε, τόσο τα αποθέματά μας αυξάνονται...

φιλιά βρόχινα...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

spyro ευχαριστω για το περασμα σου απο τα παραμυθια μου!
για να απαντησω στα ερωτηματα σου
α)οχι ληθη δεν ηταν μια απο τις να'ι'αδες.οι να'ι'αδες ηταν νυμφες των γλυκων νερων και θεωρουνταν κορες του Δια και συνοδοι του θεου Διονυσου στις γιορτες του...ληθη κατα την αρχαιοτητα ηταν ενα απο τα ποταμια του κατω κοσμου...θεωρουσαν πως οταν επεινε καποιος νερο απο εκει παθαινε αμνησια και εσβηνε τις αμαρτιες του...
β)δεν ξερω αν μπορω να φερω την ποιηση στην καθημερινη μου ζωη...σιγουρα παντως μπορω να δω τη ζωη απο την ποιητικη της σκοπια...
δεν πιστευω πως τα λογια μου ειναι εντυπωσιακα και ουτε αυτος ειναι ο σκοπος τους...σιγουρα ομως ειναι αληθινα...τουλαχιστον για μενα...
αν σωθω θα φανει στο τελος του ταξιδιου...
νεραιδενια καλησπερα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανεμοσκορπισματα χαιρομαι που σε αγγιξε κι εσενα οπως τοσους που την διαβασαν...εγω ευχαριστω που μοιραστηκαμε ιδια συναισθηματα!
καλο μηνα και σε σενα και νεραιδενιο καλοοσωρισμα στα παραμυθια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γλυκια μου φεγγαρολουστη εσυ τα εχεις μεσα σου ολα αυτα τα λογια και τα κανεις πραγματικοτητα και το ξερω πολυ καλα!
σ'αγαπω καλη μου φιλη!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα της βροχης συμφωνω απολυτα μαζι σου!
νεραιδενια φιλια και απο μενα!